Δεχόμαστε ασυζητητί, κυρίως λόγω παρατήρησης και εμπειρίας, πως η διαφορετικότητα ενυπάρχει παντού στη Φύση. Φυτά, ζώα, φαινόμενα, φυσικοί νόμοι. Αλλά και σ΄αυτές τις ίδιες, τις ποικίλες εκφάνσεις, τις δραστηριότητες, τις λειτουργίες και τις συμπεριφορές στη ζωή. Εν ολίγοις, «επί παντός επιστητού» εκδηλώνεται μεγαλοπρεπώς και πασιφανώς ή «ελλοχεύει» η διαφορετικότητα.
Η ποικιλία, η ανομοιομορφία, η «πολυχρωμία», η έλλειψη ισοπεδωτκής θεώρησης-αντίληψης και ερμηνείας των φαινομένων και των σκοπών της ζωής, κατά τη λαϊκή έκφραση «το άσπρο- μαύρο» ,είναι αυστηρά απαγορευμένα από την ίδια τη φυσική πραγματικότητα και την καθημερινότητα της ζωής. Είναι ακριβώς αυτός ο λόγος που ο ρατσισμός, η αναγωγή σε ιδεολογία της μοναδικότητας, της αποκλειστικότητας, της αυθεντίας και της υπεροχής ατόμων, φυλών, εθνών και των συναφών ανθρώπινων επινοήσεων, είναι και αφύσικα και καταδικασμένα σε όλεθρο και εξαφάνιση με το χρόνο.
΄Ο τι αντιστέκεται ή είναι αντίθετο με τις επιταγές της Φύσης, νικάται αργά ή γρήγορα. Οι θρησκείες, οι καπιταλιστικές και λοιπές ιδεοληψίες, οι ωραιοποιήσεις ή οι αναγωγές σε φυσικές συμπεριφορές ζωωδών και απάνθρωπων ενστίκτων του ανθρώπου ,όπως τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, ο ναζισμός, ο φασισμός, υπό διάφορα προσχήματα, κι αν ακόμα δεν έχουν εντελώς εξαφανιστεί από τις κοινότητες των ανθρώπων ,ήδη πνέουν τα λοίσθια. Και είναι στορικά βεβαιωμένο πως οι «μαύρες τρύπες» ,που η ανθρώπινη διάνοια, στήνει ως παγίδες, θα καταπιούν μια μέρα ό,τι αφύσικο, παράλογο και μη ανθρωποκεντρικό υφίσταται ακόμα.
Βεβαίως, στο σημείο αυτό οφείλουμε να επισημάνουμε μια φαινομενική αντίφαση με όσα αναφέραμε παραπάνω ,την οποία η Φύση, όμως, δεν αποκρύπτει και δεν έχει λόγους να το κάνει, επειδή ακριβώς δεν το θεωρεί ατίφαση. Μέσα στην πολυποικιλότητα,τη διαφετικότητα και την ανομοιομορφία, πλείστα άλλα φαινόμενα και ευάριθμες λειτουργίες της ζωής στο σύνολο των εμβίων και μη όντων, συνυπάρχουν ως αδιαίρετες έννοιες με εκείνες της ομοιομορφίας, της επανάληψης, της στερεοτυπικής συμπεριφοράς.
Να παραθέσουμε ενδεικτικά παραδείγματα: Η ίδιας, λεπομερειακής σχεδόν μορφής, κατασκευή και οι λειτουργίες των οργάνων και των υποκατάστατων στο ζωικό και φυτικό κόσμο. Το κόκινο χρώμα του αίματος στα ανώτερα θηλαστικά. Τα περιοδικώς εμφανιζόμενα όμοια φυσικά φαινόμενα, όπως τα καιρικά . Οι ίδιοι, εν τέλει, οι αναλλοίωτοι και εις το διενεκές επαναλαμβανόμενοι ομοιοτρόπως , νόμοι της Φύσης.
Και όμως ! Μια προσεκτική παρατήρηση δείχνει πως αυτό το πλέγμα της συνύπαρξης της ανομοιομορφίας και της ομοιομορφίας είναι η απόλυτη ομορφιά της ζωής, πέρα από την χρηστικότητα-χρησιμότητα του. Παράλληλα, είναι και αυστηρό μήνυμα της Φύσης στον άνθρωπο,αφού σε όλους τους τόνους διακηρύσσει την αναμφίρηστη αλήθεια της απέχθειας της Φύσης σε ό,τι οι ανθρώπινες κοινωνίες όρισαν ως κανόνες, διαφορετκούς από τους δικούς της.
Συμπερασματικά, θα υπστηρίζαμε πως σε ζητήματα, που ακόμα οι ανθρώπινες κονωνίες αδυνατούν να συνεννοηθούν και να αποδεκτούν ως καθολικούς, αρχέγονους, διαχρονικούς και απαράβατους νόμους της Φύσης, η ίδια έχει δώσει αποστομωτική εξ αρχής απάντηση, έχει αποφασίσει και δεν επιδέχεται αναίρεση καμιάς μορφής. Να απεισημάνουμε κάποια ,σοβαρά τέτοια πολύχρονα «άλυτα» ζητήματα των ανθρώπων ως σήμερα:
Ο ρατσιμός. Το χρώμα της επιδερμίδας, το φύλο, η φυλή, η καταγωγή, η αρτημέλεια ή μη , για να επισημάνουμε τα σημαντικότερα, δεν στερούν από κανέναν την ιδιότητα του ανθρώπου και σε καμιά περίπτωση οι φορείς τους δεν μπορούν να διακρίνονται για την ανωτερότητα ή την κατωτερότητά τους, εξαιτίας αυτών των χαρακτηριστών.
Ο εθνικισμός. Τα έθνη,τα κράτη,οι πατρίδες,τα σύνορα είνα ασύμβατες με τη φύση επινοήσεις των κοινωνιών και μάλιστα από τις εποχές που αναφάνηκε η ιδοκτησιακή αντίληψη των πραγμάτων. Η Φύση αντιμάχεται και απαγορεύει τη προσκόλληση του ανθρώπου σε ιδεολογήματα και αγκυλώσες τέτοιας μορφής.
Η ομοφοβία και η ετεροφοβία (αδόκιμοι και οι δύο νεολογισμοί) .Η πρώτη δηλώνει το φόβο, την απέχθεια ,τη μη κονωνική «αναγνώριση» σε όσους έχουν διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό από τα κοινωνικά καθιερωμένα πρότυπα . Το αντίθετο, ακριβώς, είναι οι ετεροφοβία.΄Ομως, η σεξουαλική επλογή, ομοφυλόφιλος ή ετερόφυλος, είναι ελεύθερη από τη φύση και ποσωπική υπόθεση του καθενός. Η σεξουαλική επιλογή και συμπεριφορά του ατόμου, αν δεν εμπερικλείει οποιοδήποτε κίνδυνο για τον ίδιο το σεξουαλικό σύντροφο ή τους άλλους, είναι προσωπική του υπόθεση και δεν αφορά, πέραν του ίδιου, κανέναν άλλον.
Σεξισμός. Η προσήλωση ,ως νεύρωση ατόμων των δύο κατηγοριών παραπάνω και η συνεχής ενασχόληση με το σεξ, η αλόγιστη ,εμμονική αναζήτηση της σεξουαλικής ηδονής, ορίζονται ως σεξισμός. Μια από τις χειρότερες σύγχρονες μάστιγες των κοινωνιών . Ακόμα χειρότερα ,επειδή ανέκαθεν (και σήμερα) η αναγνώριση ενός φύλου προϋπέθετε σεξουαλικά χαρακτηριστικά, κυρίως αφορούντα τα γεννητικά όργανα,τη σεξουαλική συμπεριφορά και τη μυική δύναμη. Τα φύλα, άντρας- γυναίκα, με τέτοια κριτήρια, κυρίως, ήταν αναγνωρίσιμα και όχι με την κυρίαρχη ιδιότητα του Ανθρώπου. Παράδειγμα καταλυτικό η κατά κοινή αποδοχή ανωτερότητα του ρωμαϊκού δικαιικού συστήματος έναντι πολλών σύγχρονών του, που αναγνώριζε,όμως, τη γυναίακα ως …res (πράγμα, αντικείμενο)! Αλλά, και η κατάταξη των ατόμων, ανάλογα με το σεξουαλικό τους προσανατολισμό (ομοφυλόφιλος-ετερόφυλος), πάλι είχε άμεση, σχεδό απόλυτη εξάρτηση από το σεξ.
Στις μελλοντικές γενιές οδηγούμαστε ιστορικά και αναπόφευκτα στις άφυλες κοινωνίες. Και ως τέτοιες, πέρα από τους αφελείς (αφ)ορισμούς κυρίως των φανατικών και αστόχαστων, θα νοούνται εκείνες στις οποίες τα σεξουαλικά γωρίσματα της διάκρισης των φύλων και των ατόμων με σεξουαλικές διαφοροποιήσεις, δε θα καθορίζονται ή αποτιμώνται από αυτά τα χαρακτηριστικά, αλλά από την ιδιότητα του Ανθρώπου. Διεστραμμένες, εκτός από αφελείς και ανόητες θερίες συνωμοσίας για… εξαφάνιση του ανθρώπινου είδους στις άφυλες κοινωνίες, δεν έχουν την τύχη ουδενός σοβαρού σχολιασμού. Αν κάτι θα εξαφανιστεί σε εκείνες τις κοινωνίες, είναι η αισχρή, σεξιστική βιομηχανία της «τσόντας» και του «ροζ» με τα τεράστα σήμερα κέρδη, η πορνεία, ο βιασμός, η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, λόγω διάκρισης φύλου.
Ευχή και συστράτευση όλων μας να φτάσουν επιτέλους εκείνες οι ευλογημένες ημέρες για τις γενεές που περιμένουν ποιοτικότερη ζωή από τη δική μας.΄Οπως,ακριβώς, κι εμείς σήμερα, απολαμβάνουμε καλύτερες συνθήκες,ιδιαίτερα ανθρώπινων δικαιωμάτων και ειδικά ελευθερίας στοχασμού από εκείνες των πατεράδων και των παππούδων μας στην εποχή τους. Αμοιβαίες , επομένως, οι υποχρεώσεις μας στους ερχόμενους στο κατόπιν μας.
