1. Απάτη; Ρεαλισμός; Οπορτουνισμός;
Τάσος Παππάς
Από τις 8 Ιουλίου -ημέρα χαράς για τους Ελληνες, όπως μας είπαν οι παράγοντες της Δεξιάς και τα… ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης- έχουν γίνει (;) καμιά δεκαπταριά δημοσκοπήσεις. Ολες με ανατριχιαστική ακρίβεια δείχνουν τα ίδια πράγματα. Η κυβέρνηση πετάει (σαν περήφανος αητός, όχι σαν καχεκτική κουρούνα). Ο κατά Νιόνιο καλοντυμένος και μορφωμένος πρωθυπουργός… φυσάει και δέρνει, κι ας μπερδεύει τον Ρουσό με τον Μοντεσκιέ –προφέρει όμως σωστά το Πανεπιστήμιο Κολου(ά)μπια.
Η αξιωματική αντιπολίτευση στα μαύρα της τα χάλια, ο αρχηγός της άσ’ τα να πάνε, τα υπόλοιπα κόμματα μεροδούλι-μεροφάι, καθηλωμένα στα ποσοστά που πήραν στην κάλπη. Οι πολίτες, σύμφωνα με τα γκάλοπ: αποθεώνουν την κυβέρνηση για την οικονομική πολιτική της κι ας δίνει λιγότερα… ψίχουλα με τη μορφή επιδόματος συγκριτικά με τους προηγούμενους. Επιδοκιμάζουν χωρίς αστερίσκους τις επιλογές της στους τομείς της τάξης και της ασφάλειας κι ας μπουκάρουν τα ΜΑΤ αχάραγα σε σπίτια και περνούν χειροπέδες σε φιλήσυχους πολίτες που είναι υπεράνω υποψίας για ροπή στον μαχητικό ακτιβισμό.
Θεωρούν ασήμαντες λεπτομέρειες τα «μαϊμού» πτυχία υπουργών, υφυπουργών, διοικητών οργανισμών. Δεν τους ενοχλούν οι διορισμοί συγγενών και φίλων. Στηρίζουν τις πρωτοβουλίες που έχει πάρει στα ελληνοτουρκικά, αν και ανησυχούν λόγω της προκλητικότητας των Τούρκων. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει συντρίψει τον Αλέξη Τσίπρα στη μάχη που έχει έπαθλο την καταλληλότητα για τη θέση του πρωθυπουργού, ενώ ο «κανένας», που θριάμβευε τα τελευταία χρόνια και περιγελούσε τους από κάτω του, έχει πέσει σε βαθιά κατάθλιψη επειδή έχασε την πρωτιά. Ψάχνει ψυχαναλυτή.
Το μόνο προβληματάκι που φαίνεται να έχει η σχεδόν αψεγάδιαστη κυβέρνηση είναι το προσφυγικό-μεταναστευτικό. Στο θέμα αυτό οι πολίτες εκφράζουν αντιρρήσεις για την πολιτική της, κι ας ελέγχει σχεδόν όλες τις περιφέρειες και τους περισσότερους δήμους της χώρας, αλλά πού θα πάει, θα το λύσει κι αυτό το γεωπολιτικό (από τις 8 Ιουλίου) ακανθώδες ζήτημα, τώρα που απέκτησε συντονιστή με πλάκα τα γαλόνια.
Οσο για τους επιστημονικούς τίτλους του, ας όψονται οι… εθνομηδενιστές της «Εφ.Συν.» που έχουν βαλθεί να υπονομεύσουν το αρραγές μέτωπο. Ωστόσο παρατηρώ μια σημαντική έλλειψη, όχι στην κυβέρνηση προς Θεού, αλλά στις εταιρείες δημοσκοπήσεων. Αν δεν κάνω λάθος (δεν παίρνω και όρκο γιατί μπορεί η μνήμη μου να μη με βοηθά), σε καμία δημοσκόπηση δεν έχει τεθεί ερώτημα στους πολίτες για ένα θέμα που δίχασε το πολιτικό σύστημα και την κοινωνία, έβγαλε κόσμο στους δρόμους, οδήγησε στη διάλυση της κυβέρνησης συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ., δηλητηρίασε το κλίμα. Αναφέρομαι στη Συμφωνία των Πρεσπών.
Γιατί, βρε παιδιά, τέτοια αβλεψία; Δεν θέλετε να μάθετε εσείς και στη συνέχεια να ενημερώσετε εμάς τι λένε οι πολίτες σήμερα για τη συμφωνία; Δεν έχετε καμιά αγωνία; Και το κυριότερο: Αλήθεια, δεν σας ενδιαφέρει να καταγράψετε τις τάσεις στο εκλογικό σώμα πάνω σ’ αυτό το κομβικό ζήτημα, το οποίο, όπως ισχυρίζονται πολλοί, ανάμεσά τους και επικοινωνιολόγοι, στοίχισε εκλογικά στον ΣΥΡΙΖΑ; Για παράδειγμα, θα μπορούσατε να βάλετε την εξής ερώτηση: Η Νέα Δημοκρατία προεκλογικά χαρακτήριζε τη Συμφωνία των Πρεσπών εθνικώς επιζήμια.
Ως κυβέρνηση λέει ότι τη σέβεται και δίνει αγώνα για να εφαρμοστεί. «Εχει δίκιο;», «Εχει άδικο;», «Δεν ξέρω, δεν απαντώ». Κι αν θέλετε να γίνετε λίγο πιο ενοχλητικοί (δεν ξέρω βεβαίως αν θα σας το επιτρέψουν αυτοί που πληρώνουν τα γκάλοπ), μπορείτε να τους ζητήσετε να τοποθετηθούν στην ερώτηση: Ποια από τις παρακάτω λέξεις περιγράφει καλύτερα τη στάση του Κυριάκου Μητσοτάκη στο θέμα της Συμφωνίας των Πρεσπών; «Ρεαλισμός», «Οπορτουνισμός», «Απάτη».
***
Ομολογώ πως δεν κατανοώ εν προκειμένω το χιούμορ του συντάκτη της efsyn. Δε δείχνει μέσα από τη σκωπτική επιλογή της παρουσίασης του μείζονος προβλήματος των ελληνικών δημοσκοπήσεων, αν τις θεωρεί πέτσινες ή όχι. Εμείς από το κείμενο καταλάβαμε κάτι, ως… “ναι, μεν,αλλά”!
Δηλαδή, η καρδιά του προβλήματος δεν είναι τόσο τα αναληθή (κατασκευασμένα)αποτελέσματα που παρουσιάζουν ως δημοσκοπήσεις οι εταιρίες, αλλά ο αρθρογράφος φαίνεται να μέμφεται κυρίως το…δείγμα , τους ερωτώμενους και απαντώντας πως όλα βαίνουν καλώς στην πορεία της καλής αυτής κυβέρνησης. Κατά τα άλλα, ο δημοσιογράφος δε φαίνεται να αμφιβάλει πως οι δημοσκοπήσεις αυτές όντως πραγματοποιήθηκαν και σε καμιά περίπτωση τα αποτελέσματα δεν κατασκευάστηκαν στα γραφεία των εταιριών,όπως πιστεύουμε εμείς. Και μάλιστα, ακριβώς όπως τα ήθελαν οι πελάτες τους. Εκείνοι που πλήρωσαν γι΄αυτά.
Πρόσφατα οι επισκέπτες μας εδώ διάβασαν τη δική μας πανελλαδική έρευνα -δημοσκόπηση που απέχει παρασάγγες από όσες τουλάχιστον δημοσιεύτηκαν στην εμπορική δημοσιογραφία, κατ΄εντολή των πελατών τους. Παράλληλα, όσοι μας παρακολουθούν, γνωρίζουν και την πάγια πεποίθηση μας από παλιά πως οι περισσότερες από τις δημοσκοπήσεις στην Ελλάδα είναι πέτσινες. ” Εν τη παλάμη και ούτω βοήσομεν”.
Να θυμηθούμε τη τελευταία δημοσκόπηση,που ανεβάσαμε εμείς εδώ λίγες εβδομάδες πριν, για να διαπιστώσετε για άλλη μια φορά την άβυσσο που χωρίζει την ελεύθερη και πραγματική πληροφόρηση από εκείνη που κατασκευάζεται έναντι αμοιβής.
ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ (ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ-ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2019) ΣΕ “ΔΕΙΓΜΑ” 1.400 ΠΟΛΙΤΩΝ ( σημ. διφορούμενες, άλλες “περίεργες” ή άσχετες απαντήσεις δεν υπολογίζονται).
1. Α’ ΟΜΑΔΑ (ΨΗΦΙΣΑΝΤΕΣ ΣΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ)
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
1.Κρίνετε επιτυχημένο (σχετικά ή απόλυτα)
το έργο της κυβέρνησης ως σήμερα; ΝΑΙ (34%)-ΟΧΙ (63%) .
2. Η ύπαρξη στην κυβέρνηση ακροδεξιών στελεχών
και μάλιστα σε θέσεις “κλειδιά”, είναι απαξιωτική
για την κυβέρνηση και τη “Δημοκρατία”; ΝΑΙ (62%) ΟΧΙ (35%)
3. Η ανάθεση κυβερνητικού πόστου σε πρόσωπα-
κατηγορούμενους στο σκάνδαλο Νovartsis είναι πρόκληση
με σκοπό τη συγκάλυψη; ΝΑΙ (67% ΟΧΙ (29%)
4. Η αποδοχή χορηγίας στο κόμμα της Ν.Δ
από κατηγορούμενους για εμπόριο ναρκωτικών ή
άλλες αξιόποινες πράξεις, είναι απαξιωτικά για την
κυβέρνηση και το Σύστημα; ΝΑΙ( 66%) ΟΧΙ 33%)
5. ΄Εχει μειωθεί η εγκληματικότητα στη χώρα,μετά τις
“εκκαθαρίσεις” στα Εξάρχεια, τα πανεπιστήμια και
τις εκκενώσεις καταλήψεων; ΝΑΙ (22%) ΟΧΙ 72%)
6. Είναι φαινόμενο -πρόκληση στην Ελλάδα οι γόνοι
(παιδιά, εγγόνια κ.λπ) πολιτικών να νέμονται την εξουσία
ή άλλες δημόσιες θέσεις σαν να έχουμε
“κληρονομική Δημοκρατία”; ΝΑΙ (72%) ΟΧΙ( 24%)
7. Η κυβέρνηση θα καταφέρει να ολοκληρώσει την
κυβερνητική της θητεία; ΝΑΙ (28%) ΟΧΙ (67%)
8. Κρίνετε θετικό ή αρνητικό το έργο της εισαγγελέως
Τουλουπάκη και των συνεργατών συναδέλφων της; ΘΕΤΙΚΟ (72%)-ΑΡΝΗΤΙΚΟ( 23%)
9. Η υπόθεση NOVARTIS είναι υπαρκτό ΣΚΑΝΔΑΛΟ
ή ΣΚΕΥΡΩΡΙΑ ; ΣΚΑΝΔΑΛΟ (62%)-ΣΚΕΥΩΡΙΑ (32%)
10. Αν ήταν (ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ) να επιλέξετε
πρωθυπουργό τον Κ.Μητσοτάκη ή τον Α.Τσίπρα
ποιον θα υποδεικνύατε; Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ (33%) Α.ΤΣΙΠΡΑ 64%)
11. Υφίσταται στη χώρα αυτή την ώρα ασφυκτική
συγκέντρωση των ΜΜΕ σε λίγα
και “ακάθαρτα χέρια” της Δεξιάς παράταξης,
φαινόμενο επικίνδυνο,αλλά και
προσβλητικό για τη “Δημοκρατία”; ΝΑΙ (66%)-ΟΧΙ (32%)
2. Β’ ΟΜΑΔΑ (ΑΠΟΧΗ-ΑΚΥΡΟ-ΛΕΥΚΟ ΣΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ)
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ
1.Κρίνετε επιτυχημένο (σχετικά ή απόλυτα)
το έργο της κυβέρνησης ως σήμερα; ΝΑΙ ( 9%)-ΟΧΙ ( 82%) .
2. Η ύπαρξη στην κυβέρνηση ακροδεξιών
και μάλιστα σε θέσεις “κλειδιά” είναι απαξιωτική
για την κυβέρνηση και τη “Δημοκρατία”; ΝΑΙ (88%) ΟΧΙ (10%)
3. Η ανάθεση κυβερνητικού πόστου σε πρόσωπα-
κατηγορούμενους για το σκάνδαλο Νovartis είναι πρόκληση
με σκοπό τη συγκάλυψη; ΝΑΙ (90% ΟΧΙ (8%)
4. Η αποδοχή χορηγίας στο κόμμα της Ν.Δ
από κατηγορούμενους για εμπόριο ναρκωτικών ή
άλλες αξιόποινες πράξεις,είναι απαξιωτικά για την
κυβέρνηση και τo Σύστημα; ΝΑΙ( 88%) ΟΧΙ (6%)
5. ΄Εχει μειωθεί η εγκληματικότητα στη χώρα,μετά τις
“εκκαθαρίσεις” στα Εξάρχεια, τα πανεπιστήμια και
τις εκκενώσεις καταλήψεων; ΝΑΙ ( 5%) ΟΧΙ 90%)
6. Είναι φαινόμενο- πρόκληση στην Ελλάδα οι γόνοι
(παιδιά εγγόνια κ.λπ) πολιτικών να νέμονται την εξουσία
ή άλλες δημόσιες θέσεις σαν να έχουμε
“κληρονομική δημοκρατία”; ΝΑΙ (90%) ΟΧΙ( 4%)
7. Η κυβέρνηση θα καταφέρει να ολοκληρώσει την
κυβερνητική της θητεία; ΝΑΙ ( 9%) ΟΧΙ ( 87%)
8. Κρίνετε θετικό ή αρνητικό το έργο της εισαγγελέως
Τουλουπάκη και των συνεργατών συναδέλφων της; ΘΕΤΙΚΟ ( 92%)-ΑΡΝΗΤΙΚΟ( 5%)
9. Η υπόθεση NOVARTIS είναι υπαρκτό ΣΚΑΝΔΑΛΟ
ή ΣΚΕΥΡΩΡΙΑ ; ΣΚΑΝΔΑΛΟ (92%)-ΣΚΕΥΩΡΙΑ (6%)
10. Αν ήταν (ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ) να επιλέξετε
πρωθυπουργό τον Κ.Μητσοτάκη ή τον Α.Τσίπρα
ποιον θα υποδεικνύατε; Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ (7%) Α.ΤΣΙΠΡΑ 93%)
11. Υφίσταται στη χώρα αυτή την ώρα ασφυκτική
συγκέντρωση των λεγόμενων ΜΜΕ σε λίγα
και “ακάθαρτα χέρια” της Δεξιάς παράταξης,
φαινόμενο επικίνδυνο,αλλά και
προσβλητικό για τη “Δημοκρατία”; ΝΑΙ (88%)-ΟΧΙ (7%)
2. Ο πιο ταπεινός πολιτικός ηγέτης των καιρών μας – Μια ιστορία που δε θα ζήλευε κανένας από τους αξιωματούχους καριέρας
Ως «πιο φτωχό ηγέτη του πλανήτη» τον προλόγιζαν τα ειδησεογραφικά δίκτυα της οικουμένης στα 5 χρόνια που έμεινε στο ύπατο αξίωμα της χώρας του.
Και ήταν μια από αυτές τις φορές που κάθε λέξη κυριολεκτούσε. Ο πρόεδρος δώριζε το 90% της αμοιβής του στους φτωχούς, τους ακόμα φτωχότερους δηλαδή από τον ίδιο, ώστε να αμείβεται με τον μέσο μισθό του πολίτη.
Δεν εγκαταστάθηκε ποτέ στο Προεδρικό Μέγαρο, προτιμώντας να παραμένει στο καλυβάκι του με τα ελενίτ στα περίχωρα της πόλης. Μέσα στις λάσπες, σε αυτό το κομματάκι γης που καλλιεργούσε πάντα με τα χέρια του τα λατρεμένα του χρυσάνθεμα Με το ίδιο τρακτέρ, σαν και άλλοτε.
Δεν είχε φρουρούς. Δεν φορούσε κοστούμια. Δεν κυκλοφορούσε με την προεδρική λιμουζίνα, παρά με το σαραβαλάκι του, έναν «Σκαραβαίο» του 1987. Με σταθερό συνοδηγό τη σκυλίτσα του. Δεν είχε τίποτα από αυτά που έχουν οι πολιτικοί ηγέτες του κόσμου. Γιατί δεν τα ήθελε. Γιατί δεν τα πίστευε. Γιατί τα σιχαινόταν.
Ο λόγος για τον 40ό πρόεδρο της Ουρουγουάης, τον άνθρωπο που η πολιτική ήταν γι’ αυτόν κάτι πολύ πιο ιερό, πολύ πιο μεγάλο και από το ύπατο κοινοβουλευτικό αξίωμα ακόμα.
Αντάρτης ήταν άλλωστε ο πρώην πρόεδρος Χοσέ Μουχίκα, ηγέτης άλλοτε των Τουπαμάρος, και ήξερε στο πετσί του τι σημαίνουν αγώνες και διεκδικήσεις. Δώδεκα ολόκληρα χρόνια έμεινε φυλακισμένος από τη χούντα και υπέστη φριχτά βασανιστήρια.
Δεινά που δεν ξέχασε όταν εκλέχτηκε πρόεδρος το 2010 και ανάγκασε όλο τον πλανήτη να υποκλιθεί στην ταπεινότητά του. Αλλά και το όραμά του. Και τις γενναίες μεταρρυθμίσεις που σταθεροποίησαν την εθνική οικονομία.
Ο Μουχίκα ποτέ δεν ένιωσε εξάλλου φτωχός, αυτά ήταν λόγια των δημοσιογράφων, συνήθιζε να παραπονιέται: «Φτωχός δεν είναι αυτός που έχει λίγα, αλλά αυτός που χρειάζεται περισσότερα». Έλα όμως που και ο λαός του τον αποκαλούσε «Φτωχότερο Πρόεδρο» (El Presidente mas pobre)!
Θα ήταν πράγματι κρίμα να εξαντληθούν οι αναφορές για τον «Ελ Πέπε» στο πόσο λυσσαλέα αρνιόταν πολυτέλειες και προνόμια. Γιατί αυτός ήταν ένας από τους πιο χαρισματικούς πολιτικούς της Λατινικής Αμερικής των τελευταίων δεκαετιών. Ένας άνθρωπος απλός που εκλέχτηκε για να κάνει αυτά που πρέσβευε από τα μικράτα του.
Και τα έκανε. Δεν άφησε καμία εξουσία να τον διαβρώσει. Δεν άφησε κανένα πρωτόκολλο να του αλλάξει τον τρόπο της ζωής του. Και αποθεώθηκε. Από νέους και γέρους. Με ένα ρηξικέλευθο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων που έβαλε στο κέντρο τον άνθρωπο. Και σημείωνε άλλοτε έναν από τους υψηλότερους ρυθμούς αύξησης του ΑΕΠ παγκοσμίως!
Στα 84 του αισίως, ο «Πέπε» παραμένει ένας τελείως ιδιοσυγκρασιακός άνθρωπος, μια από αυτές τις προσωπικότητες που γίνονται μεγαλύτερες και από τη ζωή την ίδια. Ή, σωστότερα, όπως τον αποκάλεσε και ο Κουστουρίτσα στο ντοκιμαντέρ που έκανε για αυτόν το 2018: «Ο τελευταίος ήρωας».
Όταν παραιτήθηκε τον Αύγουστο το 2018 από βουλευτής, καθώς μεγάλωσε πια και δεν μπορούσε να ασκεί τα καθήκοντά του όπως θα ήθελε, χτύπησε για μια τελευταία φορά. Και χτύπησε ξανά δυνατά. Αρνήθηκε να πάρει βουλευτική σύνταξη!
Πέπε τον φώναζαν οι συναγωνιστές του στους Τουπαμάρος, Πέπε και οι σύντροφοι στη μία δεκαετία και βάλε της φυλακής. Και ως Πέπε θα τον μάθαιναν αναγκαστικά και οι πλατιές μάζες, πρώτα ως επαναστάτη, μετά ως πολιτικό, μετά ως υπουργό και ως πρόεδρο τελικά. Μόνο που εκείνος ήταν πάντα αγρότης!
Γεννημένος τον Μάιο του 1935 σε μια φτωχή αγροτική οικογένεια, ο μικροκαλλιεργητής πατέρας του, Βάσκος στην καταγωγή, πρόλαβε να πτωχεύσει πριν κλείσει πρόωρα τα μάτια του το 1940. Μεγάλωσε λοιπόν με τη μαμά του και τους ιταλούς εμιγκρέδες παππούδες του μέσα στα χωράφια, βγάζοντας μία-μία τις μέρες.
Από παιδί ιδεαλιστής και αγωνιστής και πολιτικά ενεργός από την εφηβεία του, πήρε μέρος στο αγροτικό κίνημα και τις αριστερές ιδέες, προσχωρώντας στα μέσα της δεκαετίας του 1960 στο νεόκοπο εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα των Τουπαμάρος, τη μετεξέλιξη επαναστατικών αγροτικών και εργατικών ενώσεων σε αντάρτικο πόλης. Κατά τα πρότυπα της Κουβανικής Επανάστασης.
Ήταν μάλιστα ο ηγέτης ενός εκ των 6 στρατιωτικών βραχιόνων του κινήματος και ο αντάρτης που μπήκε πρώτος το 1969 στο Πάντο, κατά τη βραχύβια κατάληψη της πόλης δίπλα στο Μοντεβιδέο.
Τον Μάρτιο της επόμενης χρονιάς λίγο έλειψε να χάσει τη ζωή του σε μπαρ του Μοντεβιδέο, σε ενέδρα της αστυνομίας. Έφαγε έξι σφαίρες, τραυμάτισε δύο αστυνομικούς και σώθηκε ως εκ θαύματος από τον χειρουργό βάρδιας του νοσοκομείου. Είπαν πως ήταν Τουπαμάρος ο γιατρός. Δεν ήταν. Ήταν απλώς γιατρός.
Ο πρόεδρος Χόρχε Πατσέκο, που είχε ήδη αρχίσει από το 1968 να περιορίζει δραστικά τις συνταγματικές ελευθερίες, απάντησε κηρύσσοντας τη χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Το κυνήγι των επαναστατών ήταν λυσσαλέο.
Ο Μουχίκα έπεσε στα χέρια του καθεστώτος 4 διαφορετικές φορές, αρχής γενομένης από το 1971. Και τις δύο από αυτές το έσκασε από τη φυλακή. Στα σίδερα τον βρήκε το στρατιωτικό πραξικόπημα του 1973, που τον κήρυξε εχθρό του καθεστώτος και τον έβαλε στην απομόνωση.
Νόμιζαν πως θα τον σπάσουν. Το μόνο που έκαναν ήταν να ατσαλώσουν τη θέλησή του. «Κοιμόμουν επί χρόνια στο πάτωμα της φυλακής και τις νύχτες που είχα στρώμα ήμουν ευτυχής. Επέζησα με το τίποτα. Γι’ αυτό και άρχισα να εκτιμώ τα μικρά πράγματα στη ζωή και τα όρια των πραγμάτων. Αν αφιερωθώ στην ευμάρεια, θα πρέπει να περάσω ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου στη συντήρησή της».
Δώδεκα χρόνια ψυχολογικών και σωματικών βασανιστηρίων αργότερα, έπρεπε να περιμένει την παλινόρθωση της δημοκρατίας το 1985 και τη γενική αμνηστία για να βγει ο σύντροφος Πέπε από τη φυλακή. Με παλιούς αγωνιστές από τις τάξεις των Τουπαμάρος έφτιαξαν ένα αριστερό κόμμα (Κίνημα για τη Λαϊκή Συμμετοχή) και συνασπίστηκαν με εργατικές και αγροτικές οργανώσεις στον αριστερό ενωτικό συνασπισμό Διευρυμένο Μέτωπο.
Εκλέχτηκε βουλευτής το 1994 και γερουσιαστής το 1999. Χαρισματικός και με όραμα, γινόταν συνεχώς δημοφιλέστερος. Τόσο δημοφιλής που το 2004 απέσπασε τις περισσότερες ψήφους από κάθε άλλο υποψήφιο γερουσιαστή. Επανεκλέχτηκε πανηγυρικά…
Με το κόμμα του να έχει μετατραπεί στη μεγαλύτερη δύναμη του αριστερού συνασπισμού, ήταν αυτός που έδωσε ουσιαστικά τη νίκη στον Ταβαρέ Βάσκες το 2005, τον πρώτο ποτέ αριστερό πρόεδρο της Ουρουγουάης. Ο Βάσκες τον συμπεριέλαβε στην κυβέρνησή του ως υπουργό Κτηνοτροφίας, Γεωργίας και Αλιείας. Αυτό που ήξερε δηλαδή καλά.
Στις εκλογές του 2009 ήταν η στιγμή του, όταν έγινε πρόεδρος του Διευρυμένου Μετώπου και πήρε εύκολα τις εκλογές. Τι πέτυχε; Να σταθεροποιήσει την οικονομία και να πατάξει την παροιμιώδη λατινοαμερικάνικη διαφθορά στον δημόσιο τομέα. Σύμφωνα με τον ανταποκριτή του BBC, Wyre Davies, «ο Μουχίκα έφυγε από πρόεδρος αφήνοντας μια σχετικά υγιή οικονομία και μια κοινωνική σταθερότητα που μόνο να ονειρευτούν μπορούν οι μεγαλύτεροι γείτονές του».
Ταυτοχρόνως, σε μια αμφιλεγόμενη τότε κίνηση, νομιμοποίησε την κάνναβη για να ξεθεμελιώσει αυτή την παράνομη δραστηριότητα των 40 εκατ. δολαρίων και να απαλλάξει τη χώρα από ένα καλό κομμάτι του οργανωμένου εγκλήματος, που τόσο μάστιζε τη μικρή χώρα. Η κατάσταση στην Ουρουγουάη σήμερα προφανώς τον δικαιώνει.
Τόσο ιδεαλιστής όσο και πραγματιστής, επιχειρηματολόγησε για τη νομιμοποίηση της κάνναβης: «Η κατανάλωση της κάνναβης δεν είναι το πιο ανησυχητικό πρόβλημα, αλλά η παράνομη διακίνηση ναρκωτικών, 150.000 άνθρωποι καπνίζουν μαριχουάνα στην Ουρουγουάη και δεν θα μπορούσα να τους αφήσω στο έλεος της παράνομης διακίνησης. Είναι πολύ πιο εύκολο να ελέγχεις κάτι που είναι νόμιμο και γι’ αυτόν το λόγο το κάνουμε αυτό».
Πάντα προοδευτικός, νομιμοποίησε τις εκτρώσεις μέχρι και τον τέταρτο μήνα, τους γάμους μεταξύ ομοφυλοφίλων και υιοθέτησε μια πραγματικά ανθρωπιστική ατζέντα στο ευρύ μεταρρυθμιστικό του πρόγραμμα. Αγωνίστηκε υπέρ της δημόσιας εκπαίδευσης, κάνοντας περισσότερο προσβάσιμη την ανώτατη εκπαίδευση στον λαό και νομοθέτησε ευρύτατα υπέρ των οικονομικά ασθενέστερων και του αγροτικού πληθυσμού.
Στην πενταετή θητεία του, η Ουρουγουάη βίωσε ιστορικό χαμηλό σε όλους τους δείκτες της ανεργίας και είδε δραστικές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις. Μέσα σε ένα κλίμα που οι γείτονές του παρέπαιαν οικονομικά. «Ελβετία της Αμερικής» αποκαλούσαν τώρα τη μικρή χώρα…
Λένε πως τίποτα δεν διαφθείρει γρηγορότερα τον άνθρωπο από το χρήμα και την εξουσία και η αλήθεια είναι πως ο Πέπε τα γνώρισε και τα δύο καλά. Μόνο που δεν διαβρώθηκε.
Ήδη από τη μέρα που ορκίστηκε πίστη στο Σύνταγμα και τους Θεσμούς, αποφάσισε πως μπορούσε να ζει μια χαρά με λίγο λιγότερα από το 1/10 αυτών των 10.000 ευρώ του προεδρικού μισθού. Με 775 ευρώ την έβγαζε, όσο και ο μέσος μισθός της Ουρουγουάης το 2010. Το ίδιο έκανε και η σύζυγός του, γερουσιαστής τότε Λουσία Τοπολάνσκι.
«Τι να το κάνω όλο αυτό το ποσό;», διαμαρτυρόταν, «οι περισσότεροι κάτοικοι της Ουρουγουάης ζουν με πολύ λιγότερα». Στο Προεδρικό πήγαινε μόνο όταν είχε κάποια επίσημη συνάντηση, καθώς συνέχισε να μένει στο παράπηγμα με τα ελενίτ λίγο έξω από το Μοντεβιδέο. Και να ντύνεται όπως ντυνόταν, με αυτά τα πολυκαιρισμένα πουλόβερ και τα ξεθωριασμένα μπλουζάκια.
Όσο για το μεταφορικό του μέσο, δεν ήταν η προεδρική λιμουζίνα, αλλά ο μπλε «Σκαραβαίος» του 1987. Τον οποίο προθυμοποιήθηκε μάλιστα να αγοράσει άραβας μεγιστάνας έναντι… 1 εκατ. δολαρίων! Ούτε που το σκέφτηκε ο Μουχίκα. Ή μάλλον το σκέφτηκε και το απέρριψε, καθώς πώς θα έβγαζε βόλτα τη Μανουέλα, τη γηραλέα και τρίποδη σκυλίτσα του; Ήταν, όπως είπε, το μόνο μέσο μεταφοράς της!
«Έχω ονομαστεί ‘‘ο πιο φτωχός πρόεδρος’’, αλλά δεν αισθάνομαι φτωχός. Φτωχοί είναι εκείνοι που δουλεύουν μόνο για να αποκτήσουν και να διαιωνίσουν έναν πολυτελή τρόπο ζωής και θέλουν συνέχεια όλο και περισσότερα. Εδώ τίθεται το ζήτημα της ελευθερίας. Αν δεν έχεις τόσα πολλά υλικά αγαθά, δεν χρειάζεται να δουλεύεις σαν σκλάβος για να τα συντηρήσεις, και επομένως έχεις πολύ περισσότερο χρόνο για τον εαυτό σου», απαντούσε σοφά.
Απορρίπτοντας την ουτοπία για χάρη του ρεαλισμού, παρέμενε ένας πραγματιστής αριστερός που δεν άφηνε ιδεολογίες και αγκυλώσεις να τον απομακρύνουν από την αμείλικτη καθημερινότητα. «Αυτό που ζητώ από τους ανθρώπους είναι να μη μισούν αυτούς που σκέπτονται διαφορετικά», δήλωσε στον δεύτερο χρόνο της προεδρίας του.
Όταν αποσύρθηκε το 2015 από το προεδρικό αξίωμα, μία ήταν η ενδεδειγμένη κίνηση γι’ αυτόν: να επιστρέψει στη φάρμα και τα χρυσάνθεμά του, τη βασική πηγή του εισοδήματός του ακόμα και σήμερα. Παρά το γεγονός ότι η σύζυγός του και παλιά συντρόφισσα στους Τουπαμάρος ανέλαβε το 2017 καθήκοντα αντιπροέδρου της Ουρουγουάης. Τα δίνει κι εκείνα όλα σε αγαθοεργίες.
Ο Πέπε επέστρεψε στη Γερουσία το 2015 και όταν είδε πως ήταν πια πολύ γέρος, παραιτήθηκε! «Μπορεί στα μάτια πολλών να μοιάζω σαν ένας εκκεντρικός γέρος. Αλλά μην ξεχνάτε το δικαίωμα της ελεύθερης βούλησης», απαντούσε σε όσους τον επέκριναν πως τα παράτησε όλα για να μαζευτεί σπίτι του.
Ποτέ δεν ήταν όμως τυπικό δείγμα πολιτικού κι έτσι ακριβώς θα ήταν και το κοινοβουλευτικό του τέλος. Όταν ένιωσε ότι εξαντλήθηκε, ότι δεν ήταν πια επαρκής για τα καθήκοντά του, παραμέρισε. Και πίσω δεν κοίταξε. Κάτι αν όχι πρωτοφανές, σίγουρα σπάνιο για πολιτικό καριέρας.
«Τα κίνητρα της παραίτησης είναι προσωπικά. Θα τα απέδιδα στην κούραση μετά από ένα μακρύ ταξίδι. Παρόλα αυτά, όσο το μυαλό μου λειτουργεί, δεν μπορώ να παραιτηθώ από την αλληλεγγύη και την πάλη των ιδεών», έγραφε στην επιστολή που επέδωσε με πάσα επισημότητα στην πρόεδρο της Γερουσίας και επί 13 χρόνια σύζυγό του, Λουσία. Ο φακός τον συνέλαβε λίγες στιγμές πριν παραδώσει την έδρα του καβάλα στο τρακτέρ του.
Οραματιστής και με την άσβεστη σπίθα του επαναστάτη, ο Πέπε έγινε η αλλαγή που ήθελε να δει στον κόσμο. Αν κάτι πρέπει να κρατήσουμε από την κληρονομιά του, ας είναι το καινοφανές γεγονός πως με τις πράξεις του κατάφερε να εξαφανίσει την απόσταση που χωρίζει τον απλό λαό από τα κέντρα εξουσίας.
Κι αν μείνει κάτι από τα σπουδαία λόγια του, ας είναι αυτό και τίποτα άλλο: «Δεν πληρώνουμε με χρήματα. Πληρώνουμε με τον χρόνο της ζωής που ξοδεύουμε για να αποκτήσουμε αυτά τα χρήματα. Η διαφορά είναι ότι η ζωή είναι το μόνο πράγμα που τα λεφτά δεν μπορούν να αγοράσουν. Και είναι θλιβερό να σπαταλά κανείς τη ζωή και την ελευθερία του με αυτόν τον τρόπο»…
3. Αντικαπνιστικός: Οι Έλληνες τον τηρούν, ο Γιαννακόπουλος εύχεται θάνατο
Οι πολίτες που για πρώτη φορά στην Ελλάδα έχουν “αγκαλιάσει” τον αντικαπνιστικό νόμο, δέχονται διαδικτυακές ύβρεις και κατάρες από τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο.
Είναι πολλές οι περιπτώσεις που στην Ελλάδα, επιβεβαιώνεται η ρήση του Εμμανουήλ Ροίδη, ότι στη χώρα μας “είς νόμος απαιτείται, ο οποίος να επιτάσσει την εφαρμογήν όλων των υπολοίπων νόμων”.
Πράγματι, οι νόμοι είναι πολλοί, αλλά συνήθως κολλάμε στην εφαρμογή. Αυτό ευτυχώς και μετά από χρόνια εξευτελισμού της Πολιτείας, δεν συμβαίνει με τον αντικαπνιστικό.
Επιτέλους, οι Έλληνες τον εφαρμόζουν. Βγαίνουν έξω να καπνίσουν και δεν αναγκάζουν τους συμπολίτες τους σε καφετέριες, κέντρα διασκέδασης και γήπεδα, να γίνονται παθητικοί καπνιστές.
Θα περίμενε κανείς από τους ανθρώπους του αθλητισμού και ειδικά από προέδρους ομάδων, να δίνουν το καλό παράδειγμα, ωστόσο δυστυχώς κάποιοι βάζουν τις προσωπικές τους εμμονές και απολαύσεις, πάνω από τη δημόσια υγεία και τον σεβασμό στους νόμους.
Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, ιδιοκτήτης της ΚΑΕ Παναθηναϊκός και πρόεδρος του ερασιτέχνη, ενός αθλητικού σωματείου με τεράστια ιστορία, αλλά και ο άνθρωπος, που ως πρόεδρος της ΕΝΕΔ φέρεται να εκπροσωπεί μέρος των Ελλήνων εκδοτών και να έχει στην ιδιοκτησία του μέσα ενημέρωσης, θα έπρεπε αν όχι να πρωτοστατεί υπέρ του, τουλάχιστον να σέβεται τον αντικαπνιστικό νόμο.
Και όμως με σειρά τοποθετήσεών του στο διαδίκτυο, χλευάζει και λοιδορεί όσους τον ψήφισαν, όσους επιχειρούν να τον εφαρμόσουν και όσους τον σέβονται.
Αν και καθένας έχει δικαίωμα στην άποψη του, σίγουρα δεν έχει δικαίωμα να παραβιάζει επιδεικτικά τον νόμο και πολύ περισσότερο ένας άνθρωπος του αθλητισμού και των media δεν μπορεί, να εύχεται “ψόφο” και θάνατο, σε όσους αποφάσισαν να διαψεύσουν για μια φορά τον Ροΐδη.
Διότι αυτό έκανε ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος σε διαδικτυακή του ανάρτηση. Ευχήθηκε λουκέτο στους καταστηματάρχες, που τον εφαρμόζουν, πολιτικό κόστος σε όσους τον επέβαλαν και θάνατο σε όσους πολίτες καλούν το 1142 για να καταγγείλουν περιπτώσεις μη εφαρμογής του νόμου.
Άραγε η παραπάνω συμπεριφορά του κ. Γιαννακόπουλου στα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης συνάδει με τις θεσμικές θέσεις που κατέχει;
****
Για δείτε. “Ευχήθηκε λουκέτο στους καταστηματάρχες, που τον εφαρμόζουν, πολιτικό κόστος σε όσους τον επέβαλαν και θάνατο σε όσους πολίτες καλούν το 1142 για να καταγγείλουν περιπτώσεις μη εφαρμογής του νόμου”.
Θάνατο στους άλλους; “Στου κρεμασμένου το σπίτι δε μιλάνε για σκοινί”… ετοιμοθάνατε, Γιαννακόπουλε.
Σοβαρός άνθρωπος. Φτύστε τον ,να μη βασκαθεί!
4. “Πτήση τρόμου”
Εμπορική δημοσιογραφία. Σύγκαυλη με τον τρόμο, την αγωνία,τη μετάδοση φόβου και πανικού. Είναι τα μεγάλα της ατού στο… μέγα έργο της παραπληροφόησης που έχει εργολαβικά αναλάβει.
Δείτε ένα απλό συμβάν σε ένα αεροπορικό ταξίδι, πώς το παρουσιάζει η…πριγκίπισσα της παραπληροφόρησης και της απάτης. ΄Οσοι ταξιδεύουν συχνά,θα έχουν σίγουρα ,και όχι μια φορά, τέτοια εμπειρία.
Κατά τη διάρκεια της πτήσης ο πιλότος ενημέρωσε τους επιβάτες πως υπήρχε μηχανική βλάβη και έπρεπε να επιστρέψει και πάλι πίσω στο «Ελ. Βενιζέλος». Ωστόσο, λόγω της κακοκαιρίας που έπληττε την Αττική αργά χθες τη νύχτα, ο πιλότος έκανε δύο αποτυχημένες προσπάθειες προσγείωσης, με αποτέλεσμα να επικρατήσει πανικός. Τελικά, όταν το αεροπλάνο πάτησε στη γη οι έντρομοι επιβάτες αποβιβάστηκαν με ασφάλεια.
Ενας από τους επιβάτες της πτήσης μίλησε στην πρωινή εκπομπή του Open.
«Όταν μπήκαμε στο αεροπλάνο, με την απογείωση, χωρίς να έχει πάρει το τελικό ύψος που παίρνει συνήθως μια πτήση εσωτερικού, μετά από περίπου πέντε με επτά λεπτά, μας ανακοίνωσε ο πιλότος ότι επιστρέφουμε επειγόντως στο “Ελ. Βενιζέλος” λόγω τεχνικής βλάβης», είπε ο Παναζιώτης Λέζος.
Ανάμεσα στους 90 επιβάτες της Sky Express ήταν και τρία παιδάκια, περιέγραψε ο ίδιος, σημειώνοντας: «Ήταν τρία μικρά παιδιά ασυνόδευτα και τρία-τέσσερα βρέφη αλλά και άνθρωποι που είχαν προβλήματα υγείας. Τα παιδάκια έκλαιγαν, ήταν σε πανικό, είχαν χάσει το χρώμα τους. Και εγώ νόμιζα ότι ήταν τα τελευταία λεπτά της ζωής μου. Πέρα από την ανακοίνωση που μας πανικόβαλε, υπήρχαν αναταράξεις φοβερές», τόνισε ο επιβάτης της πτήσης.
β. Η απάντηση της Sky Express -Πρόβλημα στο σύστημα αντιπαγετικής προστασίας μετά την απογείωση
Η ανακοίνωση της Sky Express.
Αναφορικά με την πτήση GQ260 από Αθήνα προς Κεφαλλονιά, το Γραφείο Τύπου της Sky Express, διευκρινίζει τα ακόλουθα:
Το αεροσκάφος της Sky Express αναχώρησε από το αεροδρόμιο των Αθηνών, με τελικό προορισμό την Κεφαλλονιά, με 50 επιβαίνοντες. Μετά την απογείωση του από την Αθήνα το βράδυ της Κυριακής, ο κυβερνήτης ανέφερε τεχνικό πρόβλημα στο σύστημα αντιπαγετικής προστασίας. Ως εκ τούτου, ο κυβερνήτης βάσει των πρωτοκόλλων ασφαλείας τόσο της κατασκευάστριας εταιρίας του αεροσκάφους, όσο και των Αρχών και σύμφωνα με τις προβλεπόμενες διαδικασίες, ζήτησε άδεια επιστροφής στο αεροδρόμιο των Αθηνών, η οποία λόγω έντονων καιρικών συνθηκών κατά την προσέγγιση, διήρκησε παραπάνω από το συνηθισμένο.
Η εταιρία μερίμνησε για την άμεση μεταφορά των επιβατών στον τελικό προορισμό με άλλο αεροσκάφος, ενώ όλη η επιχείρηση διεξήχθη σύμφωνα με τα υψηλότερα πρότυπα ασφαλείας.
5. Η 61χρονη Μαντόνα έχει σχέση με 25χρονο χορευτή της -Γνώρισε και τους γονείς του
Τη μαμά και τον μπαμπά του 25χρονου συντρόφου της γνώρισε η Μαντόνα. Οι γονείς του χορευτή Ahlamalik Williams μίλησαν στην Mirror για την αγάπη της Μαντόνα για τον γιο τους και αποκάλυψαν ότι σχεδιάζει το μέλλον μαζί του, όταν ολοκληρώνει το τουρ της του χρόνου. Μάλιστα, η μητέρα του 25χρονου εκτιμά ότι οι δυο τους θα μπορούσαν να παντρευτούν. “Η Μαντόνα δεν σταμάτησε να λέει πόσο πολύ νοιάζεται για τον γιο μας. Είπε ότι είναι έξυπνος και πολύ ταλαντούχος. Μας είπε ότι είναι τόσο ερωτευμένη μαζί του και δεν ανησυχούμε, καθώς πρόκειται να την φροντίζει”, αναφέρει ο μπαμπάς του χορευτή. “Γνωρίζουμε ότι υπάρχει ένα τεράστιο χάσμα ηλικίας μεταξύ των δύο, 36 χρόνια. Η Μαντόνα είναι δύο χρόνια μεγαλύτερη από εμένα. Αλλά έχω πει στον γιο μου ότι η αγάπη δεν έχει ηλικιακό εύρος, όταν είσαι συνετός ενήλικας. Τον ρώτησα πώς αισθάνεται γι’΄αυτή και είπε ότι ποτέ δεν ήταν πιο ευτυχισμένος”, πρόσθεσε. Η φωτογραφία της Μαντόνα με τον σύντροφό της…
6. Η απίθανη αντίδραση κοριτσιού όταν της κάνουν δώρο μια μπανάνα
