Ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος, μιλώντας στον Γοργοπόταμο κατά τη διάρκεια της τελετής για την ανακήρυξή του ως επίτιμο δημότη του Δήμου Λαμιέων, είπε: «Ο Γοργοπόταμος στην ιστορία μας συμβολίζει την ενότητα των Ελλήνων και την αντίσταση»
Με αφορμή την παραπάνω αναφορά του Ιερώνυμου στην ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου το 1942 με τη συνεργασία ΕΛΑΣ και ΕΔΕΣ ,ως συμβολικό ιστορικό γεγονός της ενότητας των Ελλήνων να επισημάνουμε πως αυτή είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή έχει και άλλα σκέλη.
Με την ίδια ευκαιρία να αναφερθούμε και σε ένα τραγικό ιστορικό γεγονός που οι νεότεροι ΄Ελληνες αγνοούν. Αλλά ποτέ δε δόθηκε η δημοσιότητα που έπρεπε σε αυτή την τραγωδία. Και όταν συνέβη και μετά. Σχεδόν το απέκρυψε η εμπορική δημοσιογραφία της εποχής, αν και τις ημέρες της τραγωδίας δόθηκε μεγάλη δημοσιότητα και γράφτηκαν ποταμοί κειμένων. Αλλά μόνο για λίγο.΄Οσο εξυπηρετούσε στόχους. Και ξεχάστηκε νωρίς.
Συγκεκριμένα:
Ως προς το σκέλος την αλήθειας για την ελληνική Αντίσταση κατά των Ναζί στην Κατοχή, έχουμε να πούμε πως το κύριο βάρος το επωμίστηκε το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ, κίνημα κατά βάση κομμουνιστικό. Η Δεξιά, με ελάχιστες εξαιρέσεις (ΕΔΕΣ), προτίμησε να συνεργαστεί με τους κατακτητές. Οι Ταγματασφαλίτες-Γερμανοτσολιάδες, οι Κουκουλοφόροι, οι Μαυραγορίτες δεν ήταν ούτε ένας απ΄αυτούς αριστερός.
΄Ομως, για την ιστορική αλήθεια οφείλουμε να επισημάνουμε εδώ πως πολλές από τις επιλογές του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ στη αντίσταση, υπήρξαν εντελώς λανθασμένες, αφού οι συνέπειες αυτών των επιθέσεων εναντίον των Γερμανών, προκαλούσαν δυσανάλογα αντίποινα από τη μεριά των Ναζί με αποτέλεσμα να την πληρώνουν αθώοι άνθρωποι και άμαχος πληθυσμός. Και σε καμιά περίπτωση δεν ισχύει η γνωστή, “ατάκα” , όσων είναι λάτρεις της βίας πως “αν δε σπάσεις αυγά δε φτιάχνεις ομελέτα”. Η υιοθέτηση τέτοιας παράλογης συμπεριφορά είναι και απάνθρωπη και εκ του πονηρού, δοθέντος πως ως τα…σπασμένα αυγά, οι ομνύοντες σε τέτοιες αρχές, πάντα εννοούν τους άλλους!
Μια άλλη αλήθεια που έχει σχέση με το Γοργοπόταμο, αλλά χρόνια μετά την ιστορική ανατίναξη της γέφυρας, έχει να κάνει με το συγκλονιστικό γεγονός της δολοφονίας και του τραυματισμού από βόμβα πολλών ανύποπτων εορταστών , ανήμερα στη επέτειο της επιχείρησης στο Γοργοπόταμο. Οι λόγοι της αποσιώπησης τους εγκλήματος και της παραποίησης της αλήθειας είναι πολλοί και γνωστοί ,όπως θα αναπτύξουμε στη συνέχεια.
΄Ηταν στην επέτειο της ανατίναξης της Γέφυρας στις 29 Νοέμβρη 1942, 22 χρόνια μετά, στις 29 Νοέμβρη 1964. Χιλιάδες κόσμου ,αριστεροί και κεντρώοι κυρίως, συγκεντρώθηκαν στον Γοργοπόταμο μια και ήταν η πρώτη φορά που τη γιορτή διοργάνωσε το επίσημο ελληνικό κράτος.
Να σταθούμε εδώ σε δυο σημαντικές παρατηρήσεις:
α. Στην κυβέρνηση βρίσκεται η ΄Ενωση Κέντρου με πρωθυπουργό το Γεώργιο Παπανδρέου. Πριν, το Φλεβάρη του ίδιου έτους, η “Ένωσις Κέντρου” πέτυχε θριαμβευτική νίκη, αφού έλαβε ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά που έχει λάβει ποτέ ελληνικό κόμμα ως τότε (42,04%).
β. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης εξαναγκάζει σε παραίτηση τον τότε αναπληρωτή Υπουργό Συντονισμού Ανδρέα Παπανδρέου για το σκάνδαλο Σκιαδαρέση (χαριστικές αναθέσεις μελετών κα έργων). Το κλίμα είναι βαρύ και αντίστοιχο εκείνου του σκανδάλου Κοσκωτά αργότερα με τους ίδιους πρωταγωνιστές. Ο διεφθαρμένος εκδότης Πάνος Κόκας της εφημερίδας “Ελευθερία”, κολλητός του Κων.Μητσοτάκη, πρωτοστατεί με εμπρηστικά πρωτοσέλιδα στην πρόκληση αναταραχής και την επικράτηση εμφυλιοπολεμικής ατμόσφαιρας.
Στις 29 Νοέμβρη 1964 στο Γοργοπόταμο, η τελετή της επετείου ήταν ήδη φορτισμένη, πρώτα γιατί οι επίσημοι άργησαν να προσέλθουν (Μιχ. Παπακωνσταντίνου ΥΠΕΑ) στη γιορτή, αλλά και γιατί η αστυνομία δεν επέτρεπε την κατάθεση στεφάνου από τις αντιστασιακές οργανώσεις . ΄Ετσι, από νωρίς ξέσπασαν τα πρώτα σοβαρά σοβαρά επεισόδια.
Στη 1:22 το μεσημέρι, μέσα στις συμπλοκές, τις φωνές και το σαματά ακούστηκε μια ισχυρότατη έκρηξη ανάμεσα στον κόσμο και την ίδια στιγμή κορμιά σωριάζονταν νεκρά και ανθρώπινα μέλη δασκορπίζονταν γύρω. 13 άνθρωποι σκοτώθηκαν επί τόπου και 45 τραυματίστηκαν βαριά και κάποιοι εξέπνευσαν αργότερα. Η Αριστερά αμέσως, απέδωσε σε σαμποτάζ της Ακροδεξιάς την έκρηξη σε συνεργασία με τις Αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες.
Η ένταση υπήρξε φοβερή και κορυφώθηκε τις επόμενες ημέρες, όταν το επίσημο πόρισμα κατέληξε πως η έκρηξη οφειλόταν πιθανόν σε ξεχασμένη, παλιά νάρκη, που κάποιος την πάτησε! Η Αριστερά δεν υιοθέτησε ποτέ αυτό την εκδοχή του πορίσματος. Οι δε νεκροί και οι τραυματίες ήταν όλοι τους σχεδόν αριστεροί.
Στο σημείο αυτό οφείλουμε να παρατηρήσουμε το εξής: Μετά από τόσα χρόνια είναι δύσκολο να καταλήξει κανείς σήμερα σε ασφαλή συμπεράσματα για το τί συνέβη τότε. Ιστορική δημοσιογραφία δεν υπήρχε και οι μόνες πληροφορίες που έχουμε, εντελώς αντικρουόμενες και “στρατευμένες”, είναι από τον επίσης, όπως πάντα και σήμερα, διεφθαρμένο Τύπο. Κόκας, Λαμπράκης τότε ως παράδειγμα.
Είναι αυτός ο λόγος που δικαιολογεί τη δική μας επιμονή στη σημασία και την αξία της Ιστορικής Δημοσιογραφίας. Και είναι αδιαπραγμάτευτη. Μόνο οι έχοντες τους λόγους τους ή οι αφελείς και ανιστόρητοι πιστεύουν πως μετά 20 και 50 χρόνια, που οι άνθρωποι είναι, λέει ποιο…νηφάλιοι (η τέλεια ανοησία),τότε γράφεται η Ιστορία.
Ο “Ιστορικός του Μέλλοντος” είναι ένας αστείος, όσο και κατασκευασμένος από τους απατεώνες όλων των ειδών γραφιάς. “Ιστορία” γραμμένη μετά 30, ας πούμε χρόνια , είναι κάτι σαν “κάτσε Μάη μου να φας τριφύλλι”. Αγνώριστη και εν πολλοίς ανυπόστατη.
Η Ιστορία γράφεται ΤΩΡΑ. Από ζώντα στα ιστορικά δρώμενα ιστορικό . ΄Οπως ο περισσότεροι συγγραφείς της παραδοσιακής Ιστορίας. (Θουκυδίδης, Ξενοφών, Πολύβιος ο Μεγαλοπολίτης, Προκόπιος, “Ιστορικοί της ΄Αλωσης” κ.α). Οι πρωταγωνιστές του ιστορικού γίγνεσθαι, κρίνονται ΣΗΜΕΡΑ. 20 κα 50 χρόνια μετά, είναι πολύ αργά. Μιλάμε πλέον για Μυθιστορία.
Οπότε, λόγω της μεγάλης χρονικής απόστασης, θα προσπαθήσουμε με λογικά επιχειρήματα , συσχετισμούς, συγκρίσεις και άλλα συγγενή στοιχεία πληροφοριών από εκείνη την εποχή ,να τεκμηριώσουμε μια ιστορική άποψη και για το εγκληματικό αυτός γεγονός. Βεβαίως, γνωρίζουμε ότι η ιστορική μας κρίση και τα συμπεράσματα “πάσχουν”, ακριβώς, εξαιτίας του μεγάλου χρόνου που έχει περάσει. Και αυτό σημαίνει πως είναι πλέον δύσκολο να ελέγξουμε άμεσα , πραγματικά στοιχεία, πολύ περισσότερο να στηριχτούμε σε πηγές, ειδικά σε “φυλλάδες” της εποχής, για να έχουμε ασφαλή ιστορική άποψη για το πώς και γατί έγινε εκείνο το ειδεχθές, “τυφλό” έγκλημα.
Βρισκόμαστε, λοιπόν, στο 1964 , εποχή που η ΄Ενωση Κέντρου σχηματίζει κυβέρνηση υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου (“Γέρος της Δημοκρατίας”). Το παλάτι, η Δεξιά και οι Αμερικανοί στην κυριολεξία ωρύονται. Ούτε λίγο ούτε πολύ, προπαγανδίζουν ασύστολα πως η κυβέρνηση αυτή είναι…κομμουνιστική. Ας σημειωθεί πως ο Γ. Παπανδρέου ανήκε στη μερίδα των πολιτικών με αντικομουνιστική αντίληψη και στάση.
Ο βασιλιάς Παύλος το Μάρτη της ίδιας χρονιάς πεθαίνει και στην ουσία κουμάντο στα Ανάκτορα και επεμβάσεις στην πολιτική ζωή του τόπου κάνει η Φρειδερίκη. Το παλάτι διατηρεί άριστες σχέσεις με του Αμερικανούς, αλλά και από παλιά φαίνεται να έχει στενή, αλλά μυστική συνεργασία με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Ο ίδιος επίσης την ίδια εποχή, αλλά κα αργότερα , διατηρεί άριστες σχέσεις με τους Αμερικανούς και ειδικά με τις μυστικές τους υπηρεσίες.
Φρειδερίκη, νεαρός Βασιλιάς Κωνσταντίνος, Κων. Μητσοτάκης και Αμερικανοί σε συνεργασία με το παρακράτος που συγκροτούν και συντηρούν αμέσως μετά τη λήξη του Αντάρτικου, είναι όσοι καλλιεργούν κλίμα αναταραχής , φόβου και τρομοκρατίας στη χώρα. Η κατάσταση είναι όντως έκρυθμη ,αλλά και τέτοια μαζική η λαϊκή αντίδραση που από τότε, δεν είδε η χώρα σε τόση ένταση ξανά.
Στόχος τους, η φθορά της κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου και ο εξαναγκασμός της σε παραίτηση. Εργαλεία στα χέρια τους είναι α. τα οικονομικά σκάνδαλα (υπαρκτά ή όχι ουδείς έμαθε , π.χ Σκιαδαρέσης και Ανδρέας Παπανδρέου β. οι ταραχές, η ανασφάλεια, η αναρχία και γ. ο κομμουνιστικός κίνδυνος.
Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης πρωτοστατεί στο σχέδιο της εκτροπής με:. α. τη σχεδιαζόμενη Αποστασία (και μάλιστα έναντι “αδράς αμοιβής”. β. την ανάληψη του εγχειρήματος προσέγγισης των στρατηγών, μέσω του συγγενή του στρατηγού Σπαντιδάκη για την προετοιμασία στρατιωτικής δικτατορίας υπό το βασιλιά Κωνσταντίνο . γ. την πρόκληση αναταραχής, επεισοδίων και οχλοκρατίας, αλλά και, ει δυνατόν ,και λαϊκής, ένοπλης εξέγερσης και τρομοκρατίας.
Πιστεύουμε πως η δολοφονική, “τυφλή” (πρωτοφανής) αυτή έκρηξη με τόσα θύματα στο Γοργοπόταμο στι 29.11. 1964, ήταν μια από τις φάσεις του σχεδίου έναρξης ταραχών, σύγχυσης, αβεβαιότητας και ανασφάλειας. Να έχουμε υπόψη μας πως στην επέτειο αυτή το πλήθος σύγκειται ,αμιγώς σχεδόν, από κομμουνιστές και το πιθανότερο ήταν πως η δολοφονική αυτή επίθεση εναντίον συντρόφων , θα τους εξαγρίωνε και θα ακολουθούσαν επιθέσεις και οχλοκρατία με… κομμουνιστικό άρωμα. ΄Ηταν αυτό. ακριβώς, που επεδίωκαν και εύχονταν διακαώς το Παλάτι ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, οι Αμερικανοί. Και φυσικά “ξόρκιζε” η κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου.
Και είναι γεγονός πως το σχέδιο εδώ λίγο έλειψε να εξελιχθεί, όπως το ήθελαν οι δράστες. Το πλήθος των αριστερών εξεγέρθηκε με επιθέσεις κατά της χωροφυλακής, επειδή στη αρχή της έκρηξης τεχνηέντως διεδίδετο πως οι χωροφύλακες ήταν εκείνοι που πυροβολούσαν και σκότωναν κόσμο. Το σύνθημα που επικράτησε προς στιγμήν ήταν “εμπρός να τους πάρουμε τα όπλα”!
Επικεφαλής του πλήθους που θα αφόπλιζε τους “φονιάδες μπασκίνες” οι αρχές κατηγόρησαν το στρατηγό Αυγερόπουλο του ΕΛΑΣ . Ο ίδιος αργότερα με άλλους ύποπτους για υποκίνηση αναταραχών και επιθέσεις κατά των… “οργάνων της τάξης”, καταδικάστηκαν γι΄αυτή την ενέργεια σε 3 χρόνια φυλακή.
Λίγους μήνες μετά, τον Ιούλιο του 1965, ο Μητσοτάκης και οι λοιποί αχυράνθρωποι του παλατιού θα αποστατήσουν. Η κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου θα αναγκαστεί να παραιτηθεί και ο δρόμος είναι ανοιχτός πλέον για τη δικτατορία.
Κι ενώ όλοι περίμεναν τους στρατηγούς να στασιάσουν υπό τον Βασιλέα, φαίνεται, όμως, πως οι Αμερικανοί έπαιζαν σε διπλό ταμπλό. Και η δική τους ζυγαριά είχε γύρει στους συνταγματάρχες. ΄Ετσι, λίγο καιρό μετά, έδωσαν το “πράσινο φως” για το πραξικόπημα στους επίσης δικούς τους ανθρώπους, Γεώργιο Παπαδόπουλο και στρατηγό Οδυσσέα Αγγελή και τους συνεργάτες Παττακό και Μακαρέζο . Ο Βασιλιάς, ο Κων. Μητσοτάκη και οι στρατηγοί, που δεν περίμεναν τέτοια προδοσία από τους Αμερικανούς, είναι γεγονός πως συνελήφθησαν εξ απήνης.
Αλλά, να σημειώσουμε, κλείνοντας και κάτι επίσης σημαντικό και σχεδόν θαμμένο από την Δεξιοκρατούμενη, κρατική Ιστορία. Θέμα που αφορά τον Κωνσταντίνο Καραμανλή . Η αποσιώπηση, η απόκρυψη είναι η προσφιλής της μέθοδος, εκτός των άλλων και για να αναδείξει και διατηρήσει τον ιδρυτή της ΕΡΕ και της Ν.Δ στη μνήμη των Ελλήνων ως..Εθνάρχη!
Ο ηγέτης της ΕΡΕ χάνει τις εκλογές στις 3 Νοέμβρη 1963 από τον Γεώργιο Παπανδρέου και λίγο μετά, στις 9 Δεκέμβρη, θα εγκαταλείψει την πολιτική και θα αναχωρήσει για το Παρίσι .Μάλιστα, εκείνη την εποχή ο Κων. Μητσοτάκης δια του Κόκα και της εφημερίδας Ελευθερία” διέδιδε με πρωτοσέλιδα πως ο Κ. Καραμανλής κατέφυγε στο εξωτερικό με το ψευδώνυμο Κων. .Τριανταφυλλίδης!
Αλλά, το ερώτημα, που δε θέλουν να απαντήσουν οι σφογγοκωλάριοι ΚΑΙ στο ΄Ιδρυμα Καραμανλή και στην πλαστή Ιστορία που πλασάρουν, είναι τούτο. Γιατί εγκατέλειψε τη χώρα ο Κων Καραμανλής έτσι ξαφνικά και μάλιστα δήλωσε πως εγκαταλείπει την πολική κονίστρα; Είναι τόσο φιλόδοξος για να προχωρήσει στο “χαρακίρι” της αυτοεξορίας, ένας δυνατός και νέος ηλικιακά ακόμα πολιτικός. ΄Ηταν αφροσύνη και ανεξήγητο γεγονός, ως μη έχον ελληνικό προηγούμενο.
Η απάντηση δεν είναι δύσκολη, αν δει κανείς τα γεγονότα που επακολούθησαν. Οι Αμερικανοί γνώριζαν πως ο Γεώργιος Παπανδρέου θα πρωτοστατούσε πλέον και θα μπορούσε να κερδίσει άνετα κι άλλες κυβερνητικές θητείες.΄Αρα, η μόνη λύση ήταν η δικτατορία. Είτε του βασιλιά με τους στρατηγούς ,είτε των συνταγματαρχών. Αναπόφευκτα θα οδηγείτο η χώρα σε δικτατορία των συνταγματαρχών, που πρόλαβαν αυτή των στρατηγών.
Οι Αμερικανοί γνώριζαν, επίσης, πως δε θα μπορούσε η χώρα να έχει επ΄άπειρον δικτατορία. Και δεν έπεσαν έξω και σε αυτό. Η παρένθεση θα κρατούσε λίγα χρόνια. Για την επαύριον, όμως, της πτώσης της δικτατορίας και της νέας κοινοβουλευτικής εποχής, έπρεπε να κρατήσουν ένα δικό τους, δυνατό “χαρτί”, το οποίο δε θα ήταν καμένο, όπως εκείνο του βασιλιά και του Μητσοτάκη.
Ο Κων. Καραμανλής ήταν το καλύτερο τέτοιο “χαρτί”. Και το διαφύλαξαν, εκτός των άλλων, για να μην είναι και τούτος στη λίστα των πολιτικών, που θα συνελάμβανε η χούντα και μάλιστα με τον τρόπο που έγινε.
Και οι εξελίξεις το απέδειξαν. Τον Ιούλιο του 1974, όταν η Χούντα του Ιωαννίδη κατέρρευσε υπό το βάρος του Κυπριακού, ο Κων. Καραμανλής ,ο …”ανήκομε εις την Δύσιν”, ο δικός τους (κι αυτός) άνθρωπος, επέστρεψε στη χώρα, ως θριαμβευτής και …Σωτήρας.
΄Οπως ακριβώς τα είχαν προετοιμάσει ο Αμερικάνικες μυστικές υπηρεσίες . Η Σία, ως γνωστό, προγραμματίζει, σχεδιάζει πράγματα για 50 χρόνια μετά! Δεν αφήνει τίποτα στην τύχη του.
