DIE WELT ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΗ ΠΡΟΕΔΡΟΥ
Θα ρίξει η Ελλάδα την Ευρώπη στο χάος;
Δύσκολες μέρες για την Ελλάδα και την Ευρώπη ξεκινούν από σήμερα με την πρώτη εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας. Θα οδηγήσουν σε διακοπή της χρηματοδότησης, εάν εκλεγεί ο ΣΥΡΙΖΑ;
Διακοπή χρηματοδότησης
Η εφημερίδα die Welt προσδίδει σε αυτή την εκλογή υπαρξιακές διαστάσεις για την ίδια την Ελλάδα αλλά και την ευρωζώνη επισημαίνοντας ότι «για άλλη μια φορά επικρατεί ο φόβος ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να αναζητήσει το δικό της δρόμο που στο τέλος του θα οδηγούσε την αδύναμη χώρα εκτός ευρώ και κατά συνέπεια σε ακόμη μεγαλύτερες οικονομικές αναταράξεις». Ο φόβος των αναλυτών έχει ονοματεπώνυμο και αφορά το πιθανό ενδεχόμενο μετά και την τρίτη ψηφοφορία στη Βουλή να οδηγηθεί η χώρα σε πρόωρες εκλογές και σε πιθανή νίκη του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο αρθρογράφος της εφημερίδας υπενθυμίζει παλαιότερες διακηρύξεις Τσίπρα περί εξόδου από το ευρώ, περί κουρέματος του χρέους και διευκρινίζει, επικαλούμενος πηγές από κύκλους των διαπραγματευτών, ότι εάν ο Τσίπρας κερδίσει τις εκλογές, γίνει κυβέρνηση και υλοποιήσει τις διακηρύξεις του θα κοπεί η ροή χρήματος προς την Ελλάδα. «Μόνο εάν παραμείνει πρωθυπουργός ο Σαμαράς, θα συνεχιστεί η αναγκαία οικονομική βοήθεια», αναφέρουν κατά την εφημερίδα γερμανικοί κυβερνητικοί κύκλοι. Χωρίς χρήματα η Ελλάδα θα μπορούσε να διολισθήσει γρήγορα προς τη χρεοκοπία, πιθανότατα και οι ιδιώτες επενδυτές δεν θα διέθεταν τα χρήματά τους και το μεγάλο ερώτημα θα ήταν εάν τα νέα προβλήματα της Ελλάδας θα μπορούσαν να μεταδοθούν και στην υπόλοιπη ευρωπαϊκή περιφέρεια όπως και την τελευταία φορά.
«Θεραπεία σοκ»
Σύμφωνα πάντα με την ίδια εφημερίδα, το Βερολίνο δεν αποκλείει το ενδεχόμενο τις μέρες των Χριστουγέννων να εκδηλωθεί και πάλι διπλωματικός πυρετός. Το ερώτημα είναι αν η Γερμανία διαθέτει ένα σχέδιο Β. Επίσημη απάντηση δεν δίνεται, ανεπίσημα όμως γίνεται αναφορά σε παλαιότερα σχέδια που υπάρχουν στα συρτάρια και που προβλέπουν απομόνωση του ελληνικού δημοσιονομικού συστήματος από την υπόλοιπη Ευρώπη σε περίπτωση που οι Έλληνες μετά από ενδεχόμενη χρεοκοπία αναζητήσουν ή αναγκαστούν να αναζητήσουν κάποιο δρόμο εκτός του ευρώ.
Αλλά και στην περίπτωση πρόωρων εκλογών οι προοπτικές για τον Τσίπρα δεν είναι ρόδινες, επισημαίνει ο αρθρογράφος της die Welt, διότι ναι μεν το κόμμα του ίσως να έβγαινε πρώτο, αλλά δεν θα συγκέντρωνε την απόλυτη πλειοψηφία και η χώρα θα έπεφτε σε μια βασανιστική, όπως την αποκαλεί, αναζήτηση κυβερνητικής πλειοψηφίας. Ο φόβος στο ενδεχόμενο λανθασμένης εκλογής θα έθετε τη χώρα και την Ευρώπη ενώπιον χαοτικών καταστάσεων. Επ΄αυτού η ελβετική εφημερίδα Neue Zürcher Zeitung, κάνοντας λόγο και για μια «εν ανάγκη θεραπεία σοκ», επικαλείται την ευεργετική επίδραση πιθανών πιέσεων από τις αγορές που θα συνέπιπταν χρονικά με τη λήξη του τρέχοντος προγράμματος τον ερχόμενο Φεβρουάριο. Η εφημερίδα, επικαλούμενη πηγές των Βρυξελλών, υποστηρίζει ότι αυτές οι πιέσεις θα διευκόλυναν τον σχηματισμό κυβέρνησης συνασπισμού και τις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές.
H εμπορική δημοσιογραφία ή αλλιώς βιομηχανία παραπληροφόρησης, δίνει τα ρέστα της αυτές τις ημέρες στην Ευρώπη με το ελληνικό ζήτημα της εκλογής ή όχι προέδρου δημοκρατίας. Σε άλλες εποχές, ούτε καν θα έπαιρναν είδηση στη γηραιά ήπειρο τέτοιου είδους δικές μας εκλογικές διαδικασίες. Σήμερα έγιναν “σημαία”. Η κορυφαία είδηση ,που εξαρτά την ίδια την οικονομική ύπαρξη της Ευρώπης από το αν εκλεγεί Πρόεδρος της ελληνικής Δημοκρατίας ο…Δήμας!
΄Εχουμε άπειρες φορές αναλύσει εδώ πως βασικός σκοπός των (κατ΄ευφημισμόν) ΜΜΕ δεν είναι η ελεύθερη ενημέρωση του κόσμου ή σωστή έκθεση-παράθεση και η κριτική των γεγονότων, η αντικειμενική κατάθεση άποψης περί των προσώπων που ασχολούνται με τα κοινά (για να μιλήσουμε επί του πεδίου της πολιτικής). Οι εφημερίδες, τα περιοδικά, τα κανάλια, τα ραδιόφωνα είναι επιχειρήσεις, τις οποίες έστησαν έμποροι, έβαλαν χρήματα, έχουν προσωπικό να πληρώσουν ,έξοδα να καταβάλουν. Και φυσικά πρέπει να μένει και ικανοποιητικό κέρδος μετά τη “σούμα”. Αλλιώς, δεν έχει νόημα η ύπαρξη μιας επιχείρησης. ΄Αρα, εκ των πραγμάτων, κι αυτού του είδους τα “μαγαζιά” ,οφείλουν να παίζουν με τους γνωστούς και αποδεκτούς κανόνες της αγοράς. Αλλιώς θα πάνε …φούντο.
΄Ενας από τους κρίσιμους και αυστηρούς κανόνες του εμπορίου είναι να δίνεις στον πελάτη εκείνο, ακριβώς, που θελει. Κανείς δεν ψωνίζει πράγματα που θεωρεί άχρηστα για τον εαυτό του, που δεν του αρέσουν ή δεν ικανοποιούν τις ανάγκες του. Και από την άλλη, όλοι οι πελάτες δεν πάνε να ψωνίσουν στα ίδια μαγαζιά. Ψάχνουν συνήθως την καλύτερη ποιότητα και τιμή.
Ο “Τύπος”,λοιπόν,ως “κατάστημα” υπακούει κι αυτός στον παραπάνω νόμο της αγοράς, όπως και οι άλλες επιχειρήσεις. ΄Ενα χαρακτηριστικό παράδειγμα: “Εξαιρετική ποιότητα και τιμή” σήμερα για την ευρωπαϊκή, “κοινή γνώμη” που είναι εθισμένη να “φτιάχνεται” με προϊόντα είδησης εμπεριέχοντα το “κακό”, το αίμα, την καταστροφή, τη συμφορά, τον όλεθρο, το περίεργο, το αλλόκοτο,δεν είναι να λες πως όλα είναι ρόδινα πια στην Ελλάδα και οι ΄ ΄Ελληνες ξεπέρασαν την κρίση.
Πώς θα νιώσει ο Γερμανός με τέτοιο μήνυμα ισχυρός, ασφαλής, ξεχωριστός, δκτυλοδεικτούμενος, όπως αισθανόταν τουλάχιστον τα 6 τελευταία χρόνια ; Η επαπειλούμενη καταβαράθρωση των οικονομιών της Ελλάδας, της Πορτογαλίας, της Ισπανίας της Ιταλίας, τον “ανέβαζε”, προκαλούσε υπερ-έκκριση αδρεναλίνης, εξήπτε τη φαντασία, προήγαγε τον εθνικισμό και τη διαφοροποίηση της ράτσας και της φυλής. Είχε όλα τα στοιχεία της εξέλιξης ενός ποδοσφαιρικού αγώνα, που εξιτάρει το φίλαθλο και του δίνει νόημα και δύναμη να ξεπερνά τη δική του ,την όποια αθλιότητα , μιζέρια, “έλλειμματικότητα”. Τώρα ,”τί θα κάνουνε χωρίς βαρβάρους”;
Ας μη μας εξαπατούν ,λοιπόν, τέτοιου είδους παραπλανητικά δημοσιεύματα, όπως αυτό της παραπάνω γερμανικής, βιομηχανίας παραπληροφόρησης. Είναι η ευκαιρία τους αυτές τις ημέρες να πουλήσουν εξαιρετικό και μπόλικο “πράμα” με την ελληνική παραφροσύνη των εκλογών, που επεδίωξαν και πέτυχαν οι πιο ανισόρροπες, παράλογες, αντιφατικές, “αντιευρωπαϊκές”, “πολιτικές” δυνάμεις στη νεότερη πολιτική ιστορία του τόπου.
Από την άλλη, άπαντες γνωρίζουν (οι έχοντες αρμοδιότητα και ενημέρωση) πως τίποτα δεν κινδυνεύει ούτε στην Ελλάδα ούτε στην Ευρώπη. Το “παιχνίδι” από εποχής πρωθυπουργίας Γ.Παπανδρέου, όπως παίχτηκε, με την απόφαση του π. πρωθυπουργού στο Καστελόριζο,την επιλογή δηλαδή των κανόνων της Αγοράς και όχι του “αργεντινού μοντέλου”, ξανάβαλε το ελληνικό τρένο στις ράγες.
Αργά ή γρήγορα, επομένως, θα φτάσει στον προορισμό του. Δεν πρόκειται να εκτροχιαστεί ξανά. Τώρα “χαρτογράφησαν” όλες τις κακοτοπιές, τις επικίνδυνες στροφές και δε θα αφήσουν να γίνει πάλι το “κακό”. Η εμπειρία και η ικανότητα των μηχανοδηγών υπάρχουν και είναι η εγγύηση της ασφαλούς πορείας του τρένου (εξαιρούνται, βέβαια, οι περιπτώσεις που αποκαλούμε “ανωτέρα βία”).
Δε θα συμβεί, λοιπόν, τίποτα το τραγικό. Οι ευρωπαϊστές στην Ελλάδα θα ξανακυβερνήσουν. Τα ποσοστά, οι αντικειμενικές δημοσκοπήσεις μιλούν από μόνες τους. Και οι ΄Ελληνες στην συντριπτική τους πλειοψηφία δεν έχασαν ξαφνικά τα λογικά τους. Ευρωπαϊκά θα ξαναψηφίσουν. Μόνο που, και με φιλοευρωπαϊκή κυβέρνηση, εμείς πια εδώ, είναι προγραμματισμένο να τα περνάμε “στενά” και μετρημένα για τα επόμενα χρόνια.
΄Ενας μόνο κίνδυνος υπάρχει στο μέλλον να πάμε “σούμπιτοι” . Κι αυτός δεν έχει να κάνει με την Ελλάδα. Η Ευρώπη, αν μείνει “κλειστή”, κομμάτια “παζλ”, ως έχει σήμερα, θα καταρρεύσει. Είναι το μόνο σίγουρο, αργά ή γρήγορα. Μαζί και η χώρα μας φυσικά.
Αν οι χώρες της Ευρώπης τροχοπεδήσουν οι ίδιες επί πολύ την πραγματική ένωση της Ευρώπης, να περιμένουμε το τέλος της Ε.Ε. Η δημιουργία των ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ (ΗΠΕ) είναι όρος “sine qua non” για τη σωτηρία της Ε.Ε. Στόχος όλων τω χωρών (μη της Ρωσίας εξαιρουμένης) πρέπει πλέον να είναι η δημιουργία μιας μεγάλης Ευρώπης. Μία κυβέρνηση, μία οικονομία, μία νοοτροπία. ΄Ενα νέο “΄Εθνος”, που διαφαίνεται ήδη στον ορίζοντα να γεννιέται και θα είναι η πραγματική Ευρώπη.΄Οχι εκείνη των διαφορετικών “ταχυτήτων” στην πολιτική, την οικονομία, τον πολιτσμό, τη νοοτροπία.
Σ΄αυτή τη μεγάλη “πατρίδα” θέλουμε να ζήσουν τα παιδά μας .Εκεί που εμείς οι πατεράδες και οι παππούδες τους, δεν είχαμε την τύχη,να ζήσουμε νωρίς. Αν βιαστούμε, όμως, ίσως μπορέσουμε κι εμείς να τα καταφέρουμε. Να δούμε το όραμα να γίνεται πραγματικότητα. Να αντικρύσουν τα μάτια μας το μέγα γεγονός : Την ίδρυση των ΗΠΕ.
΄ Αμποτε!
