Τι “τρώγεστε” πια με τις αξιολογήσεις των δημοσίων υπαλλήλων σας;

Εν τάξει ! Τα παιδάκια, από το φοιτητική ομάδα  του Ρουβίκωνα έχουν άγρια μεσάνυχτα από το χώρο της “Παιδείας”. Προσφεύγουν, και σ΄αυτό το ζήτημα,  στην πεπατημένη, τη  γνωστή αντιδεξιά ρητορική, δημαγωγική και λαϊκίστικη , χωρίς ουσιαστικές προτάσεις, πέρα από  τις γνωστές,  μαύρες διαπιστώσεις και  νεφελώδεις  υποδείξεις  των αριστερών, κοινοβουλευτικών κομμάτων, κυρίως του ΚΚΕ.Δεν είναι ο  σκοπός μας σήμερα  να σχολιάσουμε όσα “κουφά” γράφουν στις παραγράφους παραπάνω για τη σημασία της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών.΄Αλλωστε, δεν αξίζει τον κόπο να χαλάμε φαιά ουσία για ένα άνευρο   ,συνδικαλιστικό τσιτάτο, που δε λέει τίποτα, γιατί ο συντάκτης του αγνοεί παντελώς  το συγκεκριμένο ζήτημα.Δυο κουβέντες μόνο.    Γράφουν:  α. “΄Οταν λέμε  αξιολόγηση μιλάμε για ένα σύστημα που αν εφαρμοστεί, απονεκρώνει κάθε έννοια συλλογικότητας εντός του σχολείου και υψώνει τεράστιους ταξικούς φραγμούς”. Και  β.  “Μας ενημερώνουν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των καθηγητών που κινητοποιούνται στο ζήτημα και αντιστέκονται…”“Από την πόλη έρχομαι και στην κορφή κανέλλα”!  Τί πάει να πει  “απονεκρώνει κάθε έννοια συλλογικότητας” μόνο  το εν τρικυμία και πολλάκις ευρισκόμενο κρανίο ενός Ρουβίκωνα-αντιγραφέα αντίστοιχου ξύλινου λόγου   του Περισσού και  ειδικά του… (παρα)τμήματος   του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου , μπορεί να καταλάβει.Μήπως  “συλλογικότητα”   στην τάξη σημαίνει αυτό πού διαπίστωσε  κάποτε ένας Σουηδός εκπαιδευτικός, όταν ήρθε στην Ελλάδα να παρακολουθήσει πώς διδάσκουν οι ΄Ελληνες εκπαιδευτικοί και τί είδους συμμετοχή  στο μάθημα έχουν οι μαθητές;  Πήγε, λοιπόν,  σε σχολεία κι όταν  τελείωσε τις επισκέψεις , τον ρώτησαν ποια  γνώμη έχει τώρα για το ελληνικό εκπαιδευτικό   σύστημα. Κι εκείνος έδωσε την επική  και λίαν  αποστομωτική   απάντηση:  “Κύριοι, τώρα πια  κατάλαβα, γιατί η… ρητορική τέχνη άνθισε στην Ελλάδα”!Κι από τότε, δεν άλλαξε τίποτα. ‘ ΄Οντως,  ο  δάσκαλος μπλα-μπλα-μπλα στην τάξη,  λέει -λέει, “ρητορεύει”  και οι μαθητές από κάτω στα θρανία ή κοιμούνται  ή κάνουν chat  στο κινητό  με τον κολλητό στην άλλη αίθουσα!   Τέτοια συμμετοχή μαθητών,  μας λένε τα Ρουβικωνάκια,   θα νεκρώσει,  ακόμα και  η χειρότερη αξιολόγηση  ενός τέτοιο σκερβελέ  δάσκαλου;   Δεν πρέπει τούτος κάποτε να πάει σπίτι του ή έστω να εργαστεί  ως εκδορέας ; Τί είναι η αίθουσα ενός σχολείου;   Υφαντουργείο να βγάζει η κορδελιάστρα  μεροκάματο;Το άλλο θεόκουφο; “Μας ενημερώνουν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των καθηγητών “, λένε . Δηλαδή ,  ο  εκάστοτε  “Ράθωσης”   και  “Κοτσιφάκης”  της ΟΛΜΕ.Λοιπόν,  ακούστε,  Ρουβικωνόπαιδα , μια και καλή. “΄Οταν  εσείς πηγαίνατε, εμείς γυρίζαμε “, μετά από σχεδόν 40 χρόνια θητείας στην Εκπαίδευση.Από την πρώτη μέρα που πήγα,  όχι για να αράξω, αλλά για δουλέψω με όρεξη  στη Δημόσια εκπαίδευση, είχα την ψευδαίσθηση πως   θα μπορούσα και συνδικαλιστικά να συμπληρώσω το παζλ της προσφοράς που ονειρευόμουν  σε αυτό το χώρο.  Να αλλάξουμε εκπαιδευτικούς νόμους,  προγράμματα, μαθήματα, ύλη εγχειριδίων….Μέχρι… μπας και καταργήσουμε τα  Θρησκευτικά, ελπίζαμε κάποιοι  αφελείς  και αιθεροβάμονες.   Και  από τη πρώτη τη χρονιά του διορισμού μπήκα με τα μπούνια στο συνδικαλισμό.Τελικά ,πέρασε  καιρός για να καταλάβω πως και οι εργατοπατέρες στην Εκπαίδευση ήταν ίδιοι σαν εκείνους της ΔΕΗ,  “Φωτόπουλοι”. Αν νοιάζονταν  για κάτι ήταν “εν τη παλάμη και ούτω” δεν κατεβάζουμε τους διακόπτες να κοπούν τα “φώτα”   σε σπίτια  και σχολεία.    Τίποτα άλλο. Και «την έκανα». Συμμετείχα μόνο στις απεργίες  για λόγους τσίπας.Αυτούς τους συνδικαλιστές   ρώτησαν και τους διαφώτισαν επακριβώς τους  Ρουβίκωνες;  Με τέτοια επιχειρήματα ήρθαν να μας πείσουν πως  αξιολόγηση του εκπαιδευτικού, σημαίνει νέκρωση συλλογικότητας ; Και πως είναι καλύτερα ένας  άσχετος ή κακός δάσκαλος,  αντί να ανοίξει περίπτερο , να βγάζει μεροκάματο  σε  μακάβριες  λοβοτομές       μυαλών και χαντάκωμα     χαρακτήρων;