… Με απλή ματιά, γίνεται φανερό πως μια σε βάθος ψυχανάλυση στον καναπέ του Φρόυντ, η γνωμάτευση για το ΣΥΡΙΖΑ θα παρουσίαζε τα παρακάτω δομικά χαρακτηριστικά.
Ως γνωστό και απολύτως αποδεκτό, γονιός του ΣΥΡΙΖΑ (πατέρας και μητέρα) είναι ο Αλέξης Τσίπρας. Αυτός γέννησε και μεγάλωσε το κόμμα. Και ως γονέας , η σχέση του με τα παιδιά του διαμορφώνεται και μέσα από τα πασίγνωστα φροϋδικά συμπλέγματα, με πρώτο εκείνο του… Οιδίποδα. Σφοδρή με σχεδόν ερωτητικά , χαρακτηριστικά αγάπης , αλλά και μίσους. Ειδικά, μάλιστα, τώρα που ο γονιός εγκατέλειψε στην ορφάνια τα παιδιά του, που είχαν μάθει να ακουμπούν πάνω του όλες τους τις ανάγκες. Ακόμα και τις απόκρυφες, τις ασυνείδητες φαντασιώσεις τους.
Καμιά άλλη σχέση θετού γονέα πια, όπως είναι φυσικό , δεν είναι ικανή να υποκαταστήσει την προηγούμενη με το βιολογικό γονέα. Πολλώ μάλλον όταν εκείνος κάλυπτε όλες και απολύτως , τις ανάγκες τους ως «πατερούλης». Κολλημένα πάνω του, δε λένε, ούτε ‘έχουν τη δύναμη να απογαλακτιστούν ή να απαλλαγούν πια και λόγω ενηλικίωσης από τέτοια συμπλέγματα εξάρτησης και ψυχαναγκαστικής συμπεριφοράς.
Και είναι αυτός ο λόγος, που μετά Αλέξη Τσίπρα, δεν μπορεί να υπάρχει «οικογένεια» ΣΥΡΙΖΑ. Θα διαλυθεί, όπως λέγαμε παλιά, εις τα εξ ων συνετέθη. Κανένας Τσακαλώτος ή Κασσελάκης, δεν είναι σε θέση όχι μόνο σε τροχιά κατάκτησης εξουσίας να επαναφέρει το κόμμα, αλλά ούτε καν τα σημερινά του αξιοπρεπή , εκλογικά ποσοστά να διατηρήσει. Είναι καταδικασμένο να συρρικνωθεί σε ΚΚΕ. ΄Η, στην καλύτερη περίπτωση, από το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου σε ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ του Νίκου Ανδρουλάκη.
Μόνο μια περίπτωση υπάρχει, όλες εμείς οι Κασσάνδρες για την επόμενη ημέρα του ΣΥΡΙΖΑ, να διαψευστούμε. Να επιστρέψει ο φυσικός γονιός Αλέξης Τσίπρας στην εστία. Να αναθαρρήσουν τα μέλη της οικογένειας , να έχουν μούτρα κιόλας να βγούνε έξω με δυνατές πλάτες πίσω τους να τα στηρίζει. Να καθαρίζει εν τέλει στα δύσκολα… για πάρτη τους.
Τώρα, μουδιασμένοι , χαμένοι, με δεινή τρικυμία εν τω κρανίω, οπαδοί και στελέχη του κόμματος του Αλέξη Τσίπρα, δε ξέρουν ούτε πια πού να κοιτάξουν ούτε κι από ποιον να ζητήσουν απαντοχή και ανοιχτό αύριο. Πολλοί, ούτε καν πού και πώς να κρυφτούν , γνωρίζουν.
Μια επιστροφή του π. αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ, σηματοδοτεί, χωρίς καμιά αμφιβολία και την επιστροφή του κόμματος στην τροχιά της κατάκτησης της εξουσίας, αφού, όχι μόνο η τραγικότητα που ζει η χώρα σε όλα τα επίπεδα είναι απόλυτη και καθοριστική υπό το καθεστώς Μητσοτάκη, αλλά και πιθανές, ασφαλώς μη ορατές σήμερα, μελλούμενες , μη αναστρέψιμες συγκυρίες, θα καταστήσουν αναπόφευκτη την επιστροφή του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία . Με την προϋπόθεση, όμως, πως ο Αλέξης Τσίπρας θα τεθεί επί κεφαλής του νέου εγχειρήματος για την κατάκτησή της.
Αν δε συμβεί αυτό, αν δε γυρίσει ως θριαμβευτής αρχηγός του λαβωμένου σήμερα κόμματός του, ο γεννήτοράς του Αλέξης Τσίπρας, να πετάξει την όποια παλιατζούρα αποθήκευσε ο χρόνος στις ντουλάπες του , να πάρει το φραγγέλιο και… πού τους πονεί και πού τους σφάζει τον Ευκλείδη και την Ευτυχία, ακόμα (αναγκαστικά) και το όνομα του κόμματος να αλλάξει, από εδώ και μετά, μόνο τους ανατριχιαστικούς βρυχηθμούς ενός δυνατού θεριού που τώρα ανήμπορο ξεψυχάει, πρόκειται να ακούμε. Και μια ωραία πρωία, θα παραδώσει την τελεμένη πια ψυχή του!
Αυτά, σχεδόν δυο χρόνια πριν. Σήμερα; Ισχύουν οι ίδιες προβλέψεις; Ισχύουν στο ακέραιο. ΄Αλλωστε, οι εξελίξεις στο ΣΥΡΙΖΑ μέχρι σήμερα επιβεβαίωσαν του λόγου μας το αληθές και ασφαλές. Λέγαμε τότε: «Ο ΣΥΡΙΖΑ θα διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη. Κανένας Τσακαλώτος ή Κασσελάκης, δεν είναι σε θέση όχι μόνο σε τροχιά κατάκτησης εξουσίας να επαναφέρει το κόμμα, αλλά ούτε καν τα σημερινά του αξιοπρεπή , εκλογικά ποσοστά να διατηρήσει».
Μένει τώρα να περάσουμε στην εκπλήρωση και της προσδοκίας, όπως ακριβώς τη διατυπώσαμε εκείνη την εποχή, πάλι: “Μια επιστροφή του π. αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ, σηματοδοτεί, χωρίς καμιά αμφιβολία και την επιστροφή του κόμματος στην τροχιά της κατάκτησης της εξουσίας”.
Η εκπλήρωση του πρώτου σκέλους της πρόβλεψης , η διάλυση και το σημερινό κατάντημα του ΣΥΡΙΖΑ και η επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα στην κομματικής ζωής του τόπου, παρέχουν την ελπίδα πως η προσδοκώμενη, ως αναγγελλόμενη, τότε επάνοδος του κόμματος στην κατάκτηση της εξουσίας , αν δεν είναι επί θύραις, είναι πάντως ,εν καιρώ , αναμενόμενη.
Αλλά νέο κόμμα ή νέος ΣΥΡΙΖΑ θα γεννηθεί οσονούπω, πάλι με πατέρα τον Αλέξη Τσίπρα; Το δεύτερο, ασφαλώς, με άλλο όνομα. Αλλιώς, αν δηλώσει αποστροφή για το κατάντημα του παλιού δικού του ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς σκληρή αυτοκριτική και πως ο ίδιος επανακάμπτει ως … νέο αίμα και σωτήρας της προοδευτικής παράταξης , τότε ή φαντάζεται πως απευθύνεται σε Κάφρους ή θα ανατρέψει (πράγμα δύσκολο) τη λαϊκή αγχίνοια πως ” ο λύκος μαλλί αλλάζει ,μυαλό, όχι”.
Και σίγουρα δεν άλλαξε τα Συριζιανά μυαλά του ο π. πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Θα ήταν ανόητο να βγει και να αποκηρύξει τις αρχές που ο ίδιος υπηρέτησε και ασφαλώς την παράταξη της Αριστεράς που τον γαλούχησε και τον ανάδειξε. Βλάκας δεν είναι να διαπράξει τέτοια ανοησία.
Αν και, για να σταθούμε στο ύψος που απαιτεί η Ιστορία, θα πρέπει για άλλη μια φορά εδώ να καταγγείλουμε πως στα στερνά. την πρόδωσε την Αριστερά ο Αλέξης Τσίπρας! Με τις κινήσεις του τον τελευταίο καιρό, αψυχολόγητες και απολίτικες οι περισσότερες, κατάντησε ο «μοιραίος άνθρωπός» της. ΄Ερχινε, συνεχώς και αδιαλείπτως με όσα έλεγε και έκανε, μπόλικο νερό στοι μύλο του Κυριάκου. Υπήρχε ένα μεγάλο διάστημα ,ειδικά με τις εξελίξεις στο τιμόνι του κόμματος του Στέφανου Κασελάκη, που ήταν εντελώς αγνώριστος , ως άνθρωπος της Αριστεράς ο Αλέξης Τσίπρας. Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια. Και δεν αλλάζει με όσες δικαιολογίες κι αν ειστρατεύσει και επικαλεστεί ίδιος.
Το ζήτημα τώρα πια είναι αν, ως αρχηγός κόμματος και υποψήφιος πρωθυπουργός , θα τηρήσει, έστω τις βασικές αρχές της Αριστεράς. ΄Ετσι, όπως δεν τις τήρησε στην πρώτη του θητεία στην εξουσία. Τα λάθη του είναι πολλά. Κάποια ασυγχώρητα. Μόνο, που δεν είναι της παρούσης να τα επαναλάβουμε.
Οφείλουμε, όμως, να δεχτούμε πως ο Αλέξης Τσίπρας, μετά τη λαίλαπα του καθεστώτος Μητσοτάκη, που ισοπέδωσε από όλες τις μπάντες τη χώρα, σε αυτή τη συγκυρία είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΣ ΩΣ…ΤΟ ΜΗ ΧΕΙΡΟΝ. Και ευχής έργον ,έστω και ως τέτοιος, αν καταφέρει να ανατρέψει τη χειρότερη κυβέρνηση, τουλάχιστον από τη Μεταπολίτευση και μετά. Δοθέντος πως αυτή τη ώρα δεν υπάρχει στον ορίζοντα κανένας ικανός από τον αντιδεξιό χώρο να το πετύχει.
Θαύματα, βέβαια, δεν περιμένει η χώρα. Απλώς, τώρα πια αρκείται σε έναν πρωθυπουργό που να μη θυμίζει στο ελάχιστο Κυριάκο Μητσοτάκη . Το 80% του ελληνικού λαού παθαίνει αλλεργία και μόνο στο άκουσμα αυτού του ονόματος. Ο κόσμος περιμένει μια κυβέρνηση που ούτε τις παθογένειες της σημερινής θα έχει, ούτε εκείνες της πρώτης πρωθυπουργικής θητείας του Αλέξη Τσίπρα με δεκανίκι ένα ακροδεξιό Πάνο Καμένο.
Περαίνοντας, να εξηγηθούμε και να εξομολογηθούμε εν πάση ειλικρινεία. Ο Αλέξης Τσίπρας , ως αριστερός έχει, και κουβαλάει, πολλά «μείον, αβάσταχτα κουσούρια. Αυτή η αλήθεια είναι δεδομένη , ως εξακριβωμένη , χρόνια τώρα. Θα ήταν, όμως, ανήθικο και ιστορικά ιδιοτελές τέτοια ώρα να σταθεί το ιστορικό μας σάιτ στην αντιΤσιπρική όχθη. Θα είναι σαν να ρίχνουμε κι εμείς νερό στο μύλο του καθεστώτος. Και αυτό θα ήταν έγκλημα. ΄Απαγε της βλασφημίας!
Υπ΄ αυτά τα δεδομένα, επομένως, δηλώνουμε εξ αρχής πως αυτόν το Αλέξη Τσίπρα που έρχεται, εμείς εδώ θα τον αποδεχτούμε. Δε θα τον υποδεχτούμε, όμως. Και δεν θα τον κρίνουμε , ασφαλώς , ιστορικά , με αριστερές απαιτήσεις και ανάλογη , αυστηρή βαθμολογία . Αλλά, ως το ΜΗ ΧΕΙΡΟΝ! Θα κατεβάσουμε πολύ χαμηλά τον πήχη, γιατί και σε αυτό το ύψος, δύσκολα να το περάσει κάποιος άλλος τέτοιες στιγμές που ζει η χώρα.
ΕΙΝΑΙ ΛΥΣΗ ΑΝΑΓΚΗΣ Ο ΑΛΕΞΗΣ ΤΣΙΡΑΣ, ΤΙΣ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΑΥΤΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΧΩΡΑ. ΤΙΠΟΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ, ΤΙΠΟΤΑ ΛΙΓΟΤΕΡΟ. Και ως τέτοιον θα τον κρίνουμε από εδώ και στο εξής.
