“ΟΙ ΓΑΛΛΟΙ ΨΗΦΟΦΟΡΟΙ ΤΗΣ ΓΥΡΙΣΑΝ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ

Κατέρρευσε η Λεπέν στο β’ γύρο των εκλογών -Δεν κέρδισε ούτε μία περιφέρεια

Το ακροδεξιό κόμμα Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν κατέρρευσε χθες στο δεύτερο γύρω των περιφερειακών εκλογών, χάνοντας σε όλες τις περιφέρειες μετά από την κυριαρχία του στον πρώτο γύρω των εκλογών, σύμφωνα με εκτιμήσεις.

Η Λεπέν είχε ανέβει ψηλά στα ποσοστά μετά από επιθέσεις εξτρεμιστών και ένα κύμα μεταναστών άνευ προηγουμένου στην Ευρώπη, και το κόμμα κυριάρχησε στις εκλογές του πρώτου γύρου και στις 13 νέες περιφέρειες της Γαλλίας. Αλλά οι προβλέψεις όλων των σημαντικών εταιρειών δημοσκοπήσεων δείχνουν ότι το κόμμα έχασε όλες τις περιφέρειες χθες, μαζί με καθοριστικές ήττες και για την Λεπέν και τη δημοφιλή ανιψιά της.

Οι συντηρητικοί βοηθήθηκαν προς τη νίκη στις δύο αναμετρήσεις με την Λεπέν από τους σοσιαλιστές, οι οποίοι απέσυραν τους υποψηφίους τους, ζητώντας από τους ψηφοφόρους τους να δώσουν τη ψήφο τους στους συντηρητικούς. Η προσέλευση των ψηφοφόρων στις κάλπες ανέβηκε αισθητά από τον πρώτο γύρω, δείχνοντας ότι πολλοί ψηφοφόροι ήθελαν να εμποδίσουν το Εθνικό Μέτωπο, που κάποτε βρισκόταν στο ρόλο παρία, από το να ασκήσει εξουσία.

Παρά την ήττα του, το Εθνικό Μέτωπο έστειλε ένα μήνυμα στους Γάλλους. Ο Βαλς προειδοποίησε ότι το ακροδεξιό κόμμα παραμένει «επικίνδυνο» παρά την ήττα του, και προέτρεψε τη χώρα του να ενωθεί για να αντιμετωπίσει τον εξτρεμισμό. «Η Γαλλία, σε στιγμές αλήθειας, έχει πάντα βρει καταφύγιο στις αληθινές της αξίες», είπε ο Βαλς.”

Το πρόβλημα στη Γαλλία σίγουρα δεν είναι οι Λεπέν. Ούτε στην Ελλάδα ο Μιχαλολιάκος.  Ο Ναζισμός και ο Φασισμός, αλλά και οι Ακροδεξιοί τους συγγενείς με τα ποικίλα ονόματα, μετά τη επέλαση της λαίλαπας  του 2ου παγκοσμίου πολέμου  στην Ευρώπη και τα φρικτά ,ανήκουστα στην ιστορία, αποτελέσματά του,  δεν έχουν καμιά ελπίδα, όσο τουλάχιστον ζει η Ιστορία και διατηρεί άσβεστη στις γενιές τη συλλογική μνήμη. Δε διαθέτουν δυνατότητες και προοπτικές να αλώσουν εξουσίες, να συγκροτήσουν κυβερνήσεις, να ανοίξουν μέτωπα πολέμου. Πολλώ μάλλον να ξανα-στήσουν στρατόπεδα συγκέντρωσης και κρεματόρια. Δε θα μετρήσει άλλη φορά η Ευρώπη   20.000.000 θύματα, όσα άφησε  πίσω της  η  δράση (ακόμα ανεξήγητη ιστορικά, όχι όμως και ψυχιατρικά) των Χιτλερικών τεράτων. Δε γίνεται. Δεν υπάρχει περίπτωση υπό τις παρούσες ιστορικές συγκυρίες  να έρθουν τα πάνω κάτω στη “γηραιά ήπειρο” Αυτό, ακριβώς, που γράφαμε στις 9/12/2015, σχολιάζοντας τις ανιστόρητες απόψεις Γαλλο-Γερμανίδας δημοσιογράφου σε εφημερίδα:

“ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΝΟΔΟ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ

Ανάλυση: Γιατί η νίκη της Λεπέν παραπέμπει στη Γερμανία του 1933

 

Η μεγάλη νίκη της Μαρίν Λεπέν στις περιφερειακές εκλογές θυμίζει στη Γερμανογαλλίδα συγγραφέα και δημοσιογράφο Μπεάτε Κλάρσφελντ την ταραγμένη περίοδο της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Μια δυσοίωνη προφητεία;

«Πώς στάθηκε δυνατόν; Όπως και στη Γερμανία. Οι άνθρωποι δεν ήταν ικανοποιημένοι με την κυβέρνηση Σαρκοζί γενικά, με τον Ολάντ επίσης και μετά υπάρχει πάντα ένας τρίτος, ένας δημαγωγός, ο οποίος υπόσχεται πολλά και ο οποίος δεν κάνει τίποτα και δεν ήταν ποτέ στην κυβέρνηση. Οι δυσαρεστημένοι πολίτες ψηφίζουν έτσι αυτό το κόμμα με την ελπίδα ότι θα πάνε καλύτερα τα πράγματα, γεγονός βέβαια που δεν ισχύει».

«Προς το παρόν το Εθνικό Μέτωπο από τις 13 περιφέρειες κέρδισε τις 6. Για μένα, σαν Γερμανίδα, μου φέρνει στη μνήμη το 1933 στη Γερμανία. Κατά τη διάρκεια της ευμάρειας μεταξύ του 1924 και 1928 οι Ναζί είχαν 12 με 14 βουλευτές στο Ράιχσταγκ. Το 1933 έφθασαν να έχουν 117 και το 1933 ανέβηκε ο Χίτλερ στην εξουσία. Φοβόμαστε λίγο πως το 1933 θα μπορούσε κανείς να το συγκρίνει με το 2017 στη Γαλλία και ότι η Μαρίν Λε Πεν θα μπορούσε να γίνει Πρόεδρος».

Πηγή: Deutsche Welle

Και όσοι μας διαβάζουν βαρέθηκαν να ακούνε τα ίδια και τα ίδια, αλλά κι εμείς νιώθουμε αμηχανία (το λιγότερο), επαναλαμβάνοντας γνωστά και χιλιοειπωμένα εδώ πράγματα. Λέμε, λοιπόν, πάλι, πως άλλο είναι η δημοσιογραφική ιστορία και άλλο η ιστορική δημοσιογραφία. ΄Οταν μπλέκεται η μια στα πόδια της άλλης, γίνεται το …ιστορικό «έλα να δεις». Παράδειγμα  (ένα ακόμα από τα τόσα), όσα ανιστόρητα γράφει παραπάνω η δημοσιογράφος.

Πήρε, λοιπόν,  σβάρνα τις ιστορικές σελίδες η Γαλλο-Γερμανίδα  και πιάνει να συγκρίνει όχι μόνο διαφορετικές χρονικές περιόδους, συνθήκες (ειδικά οικονομικές), νοοτροπίες, πολιτικές, πολιτιστικές, τεχνολογικές και άλλες  κατακτήσεις,  αλλά και   πρόσωπα, όπως για παράδειγμα τον Χίτλερ με τη… Λεπέν! Τί λέτε, κυρία, μου; Επικοινωνεί το μυαλό σας με την πέννα σας; Διαβάζετε, όσα γράφετε πριν τα δημοσιεύσετε;  ΄Ελεος!

Αλλά η συγγραφέας υποπίπτει και σε  άλλα ιστορικά (βαριά)  ολισθήματα  Ξεχνάει πως το 2015 δεν είναι 1933. Χύθηκε πάρα πολύ αίμα, στη διάρκεια του 2ου παγκοσμίου πολέμου, συνέβησαν τόσα ιστορικά ανήκουστα (Ολοκαύτωμα, εκατομμύρια θύματα, ανείπωτες καταστροφές και ερείπια παντού)     που η ανθρωπότητα πια έχει μάθει πολύ καλά το μάθημά της. Σε καμιά περίπτωση δεν έμεινε, ούτε  μπορεί να σταματήσει να μένει,  ανεκμετάλλευτη όλη εκείνη η τραγική εμπειρία από το 1933 μέχρι σήμερα. Γι΄αυτό και ποτέ και σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται ο κόσμος να ξαναζήσει τέτοιους εφιάλτες. Δεν είναι ευχή. Είναι ιστορική διαπίστωση.

Επομένως, είναι τόσο αφελής, «μπάζουν από παντού» , να το πούμε έτσι και η  η σύγκριση και η ανάλυση της δημοσιογράφου, που δεν έχει νόημα ούτε καν να πούμε πως  διαφωνούμε….οριζοντίως και καθέτως. Χτες μιλήσαμε αναλυτικά και δείξαμε πως η διατυμπανιζόμενη  «νίκη» της  Λεπέν είναι ΜΟΝΟ  «ιστορική» νίκη της βιομηχανίας παραπληροφόρησης, της εμπορικής δημοσιογραφίας, την οποία επαξίως και με συνέπεια  υπηρετεί η παραπάνω κυρία, που υποδύεται την ιστορικό. Τίποτα περισσότερο”

 Φυσικά, η ύπαρξη και μόνο δίπλα και γύρω μας,  έστω και μιας αμελητέας μειοψηφίας  Ναζί και Φασιστών, που υποκλίνονται στα εγκλήματα των τεράτων του γερμανικού και ιταλικού φασισμού,   αποτελούν πρόκληση, ντροπή  και όνειδος. ΄Οχι πάντως σοβαρό κίνδυνο . Μια “πέμπτη φάλαγγα”, ας πούμε, ή μια “ασύμμετρη απειλή”.

 Αυτό δε σημαίνει, βέβαια,  σε καμιά περίπτωση πως δεν είναι ικανές τέτοιες εγκληματικές οργανώσεις να δημιουργήσουν αναστάτωση ή και  σοβαρά προβλήματα.  Περισσότερο, επειδή η δράση τους εξειδικεύεται  στο ρατσιστικό έγκλημα, όπως συνέβη λίγα χρόνια πριν στη Γερμανία και πολύ περισσότερο στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια με τη δράση των μελών  της Χ.Α.

Φυσικά και οφείλουν “οι φύλακες να γρηγορούν”. Και εν προκειμένω, φύλακες θεωρούμε  τους συνειδητοποιημένους Πολίτες, παρά τους μίσθαρνα, όργανα μιας πολιτείας (πολιτικοί, δικαστές, δυνάμεις καταστολής),που λειτουργούν και δρουν ως επαγγελματίες- υπάλληλοι  . Και όχι μόνο οφείλουν  να καιροφυλακτούν οι Πολίτες, αλλά  και να  συντρίβουν με την οργανωμένη πάλη  το “κεφάλι του φιδιού”, πριν ακόμα εκείνο πετάξει κεντρί και αρχίζει να σκορπά δηλητήριο. Αυτονόητες και απλές αλήθειες.

Αν λοιπόν,  δεν είναι οι Ναζί ,οι Φασίστες οι λογής ακροδεξιοί και παρακρατικοί απειλή ,τότε ποιοι είναι; Ποιος είναι  ο πραγματικός κίνδυνος   για την εξέλιξη των οργανωμένων κοινωνιών  και των δημοκρατικών πολιτευμάτων σε  άλλες, υψηλότερης μορφής δημοκρατικής οργάνωσης, κοινωνίες;

 Να επαναλάβουμε με την ευκαιρία αυτό που μνημονεύουμε συνεχώς σ΄ αυτές τις σελίδας. Με το χρόνο, την εξέλιξη, την πρόοδο και τη σώφρονα εκχώρηση στις “μηχανές”, ειδικά στην τεχνητή νοημοσύνη, των ευαίσθητων   εκείνων τομέων του πολιτισμού που απέτυχε η ανθρώπινη ικανότητα να αποδώσει θετικά (πχ.  διοίκηση, δικαιοσύνη, παιδεία),  το  κράτος, η εξουσία δε θα έχουν πλέον νόημα ύπαρξης.  Ο  ίδιος ο Πολίτης θα καταστεί   ικανός  με τη συνδρομή των “μηχανών” να προχωρήσει στην πολυπόθητη αυτοδιαχείριση  της λειτουργίας των  ανθρώπινων κοινωνιών και πρωτίστως της ίδιας του της ζωής.

΄Ενας, λοιπόν,  είναι ο υπαρκτός και μέγας  κίνδυνος ,που έχει τη δυναμική να εμποδίσει αυτή την  εξέλιξη και την  απελευθέρωση του ατόμου από την ψυχολογία της “μάζας”, της κοπαδοποίησης και τη μετάβαση στην κοινωνία των Πολιτών, του ελεύθερου, φυσικού Ανθρώπου : Η Βιομηχανία Παραπληροφόρησης ,η Εμπορική Δημοσιογραφία. ο “Τύπος” (στην παραδοσιακή ορολογία της τέταρτης εξουσίας) αποτελεί τον “υπ΄αριθ.  ένα” κίνδυνο, χειρότερο κι από την  πυρηνική απειλή  για την ανθρωπότητα.

Ο Μιχαλολιάκος με το  τζέρτζελο των “ταγμάτων εφόδου” ,τις υστερικές κραυγές και τα παραληρήματά του, είναι το λιγότερο αστείος, μπροστά στον κίνδυνο που ελλοχεύει από την ακαταπόνητη, ύπουλη, υποχθόνια    δράση  του Χατζηνικολάου, του Πρετεντέρη, του “Ταρζάν”, του Τράγκα.  Φαντάζει υπερβολή για πολλούς. Καθόλου, όμως δεν είναι.  Κι ας  τεκμηριώσουμε επακριβώς   και συγκεκριμένα αυτό που ισχυριζόμαστε με ένα παράδειγμα.

 Υπήρχε Χρυσή Αυγή και Μιχαλολιάκος πριν αναλάβουν τα τέρατα της ελληνικής Βιομηχανίας παραπληροφόρησης να ανακατέψουν το βόθρο και να ξεπεταχτούν τα ναζιστικά λύματα στην επιφάνεια;  Ναι,  είναι η απάντηση. Υπήρχαν Ναζί και Φασίστες και Ακροδεξιοί στην Ελλάδα. Και δε μιλάμε για  εποχές πιο μακριά από μας, όπως η ναζιστική “Κατοχή” και το Αντάρτικο. Πρόσφατα, από τη λεγόμενη Μεταπολίτευση και ύστερα.

Γράφαμε 25/8/2014

“… ΄Εχουμε ξαναγράψει πως  Χ.Α υπάρχει μόνο στα «χαρτιά». Την ανέδειξαν και την καθιέρωσαν ως… τρίτο κόμμα οι στημένες  «δημοσκοπήσεις» της εμπορικής δημοσιογραφίας (π.χ ΠΟΝΤΙΚΙ») και  οι ατέρμονες συζητήσεις-κοκορομαχίες στα κανάλια …ειδικών εκλογολόγων  και αναλυτών . Τα νούμερα, όμως, λένε, άλλα. Η δύναμη της Ακροδεξιάς στην Ελλάδα παραμένει σχεδόν η ίδια  επί δεκαετίες . Συγκεκριμένα:

 Το εκλογικό σώμα της χώρας αυτή τη στιγμή ανέρχεται σε 9.800.000 (περίπου) ψηφοφόρους. Ο μέσος όρος ΑΠΟΧΗΣ  στις διάφορες εκλογές από το 2012 μέχρι σήμερα σταθεροποιείται  στο 40%. Χοντρικά (και πάντα ως μέσος όρος των τελευταίων εκλογών της διετίας), προσέρχονται στις κάλπες περίπου  τα 6 εκατομμύρια . Απ΄αυτούς η Χ.Α παίρνει ένα 7% ,που αντιστοιχεί σε 450.000 ψήφους.

Η καλύτερη περίοδος για την Ακροδεξιά (Χουντικοί, εθνικιστές, βασιλικοί, παρακρατικοί, φασίστες, Ναζί) ήταν οι εκλογές του 1977,όταν η «Εθνική παράταξη» κατάφερε να συσπειρώσει όλον αυτό το συρφετό υπό τον Σπ. Θεοτόκη και να λάβει σ΄εκείνες τις εκλογές περίπου 350.000 ψήφους . Από το 1977 μέχρι σήμερα πέρασαν 37 χρόνια, ο πληθυσμός της χώρας σχεδόν φτάνει τα 11 εκατομμύρια και η δύναμη της Ακροδεξιάς ,όπως την συσπείρωσε η  Χ.Α του Μιχαλολιάκου , αύξησε τους οπαδούς της κατά 10Ο χιλιάδες περίπου ψηφοφόρους. Αν αυτό είναι  ποσοστό που πρέπει να …τρομάξει τον Ομπάμα, μάλλον δεν ξέρουμε τί λέμε. Ντροπή για τη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία  οι Ναζί,  είναι.  Αλλά, κίνδυνος τώρα πια, ΟΧΙ.

Η βιομηχανία παραπληροφόρησης για καθαρά κερδοσκοπικούς λόγους ΠΑΝΤΑ, από την εποχή Κόκκα και Λαμπράκη, ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις, πριμοδοτεί κόμματα, χρήζει αρχηγούς, υπουργούς, βουλευτές,  κάνει εν ολίγοις  ό,τι θέλει, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανένα. Το ίδιο γίνεται και σήμερα. Η ανήθικη δημοσιογραφία στην Ελλάδα επαναλαμβάνει την ίδια τακτική  με τη Χ.Α. Φούσκωσε τα ποσοστά μιας εγκληματικής οργάνωσης που  συγκροτείται από το λούμπεν πληθυσμιακό στοιχείο  της Ελλάδας, κινδυνολογεί, δημιουργεί εντυπώσεις, χειραγωγεί την παγκόσμια πληροφόρηση  και όλοι …»χορεύουν» τελικά όπως τους «παίζουν» ο Χατζηνικολάου, ο Τράγκας και ο Βαξεβάνης.

Αυτά για την ελληνική  Βιομηχανία παραπληροφόρησης. Αλλά και η ευρωπαϊκή, ας μη φανταστεί  κανείς πως πάει πίσω.  Αρκεί  να δει τα δημοσιεύματα, τις ειδήσεις και τις αναλύσεις την προηγούμενη εβδομάδα. Πώς  παραληρούσαν οι Γάλλοι, αλλά και  υπόλοιποι “λειράτοι” της ευρωπαϊκής Εμπορικής Δημοσιογραφίας για την…πρωτοφανή ΝΙΚΗ των Λεπέν στις περιφερειακές εκλογές της  πρώτης Κυριακής.

Από χτες, βέβαια,  με την καταγραφή των  exit palls και σήμερα  με την επίσημη ανακοίνωση   των αποτελεσμάτων ,που διαπιστώθηκε το μέγεθος του καταποντισμού της  Ακροδεξιάς, δε βγάζουν τσιμουδιά για όσα άφρονα, υπερβολικά και τρομώδη έλεγαν την περασμένη εβδομάδα. “Μιλιά”! Σαν να μην ήταν η Λιμπερασιόν, η Μοντ, οι Τάιμς, ο Γκάρντιαν που “έχυναν μαύρο δάκρυ” και πρόβλεπαν, ως τετελεσμένο, κοσμογονικές αλλαγές στο πολιτικό σκηνικό της Ευρώπης. Μάλιστα, όπως παραπάνω είπαμε, η…έγκριτη δημοσιογράφος Μπεάτε Κλάρσφελντ προχώρησε και σε ….εμπεριστατωμένη ιστορική μελέτη και κατέληξε πως   η σημερινή Γαλλία μετά τη νικηφόρο επέλαση των Λεπέν μοιάζει με τη Γερμανία του 1933  και τη άνοδο του ναζισμού. Τελειωμένα πράγματα!

Φυσικά κανένα απ΄αυτά τα ζόμπι της παραπληροφόρησης, τα τέρατα της εμπορικής δημοσιογραφίας δε βγήκε να ζητήσει συγγνώμη. Βεβαίως, αν κάθε φορά και  για όσα τερατώδη, αναληθή και σκοπούμενα- στρατευμένα έγραφαν, έβγαιναν, για να διορθώσουν τα “ημαρτημένα” τους  ,  θα είχαν χώρο τα φύλλα τους, μόνο για τις   διαψεύσεις  των προηγούμενων ημερών.

Γράφαμε στις 8/12/2015  για τη σκόπιμη διαστρέβλωση των γεγονότων και τη δημιουργία  κλίματος πανικού και ανασφάλειας από το ευρωπαϊκό τύπο:

“Πού, δηλαδή, δεν ήταν χτες  και φτάσανε σήμερα οι Γάλλοι, για να καταλάβουμε κι εμείς; Δεν  ήταν-είναι πάνω από το 89 % που αισθάνονται υπερήφανοι για την καταγωγή τους; (Οι αριστεροί,  μάλιστα, σε ποσοστό 85%.) Δεν έλεγε  η Ανιές Πουαριέ, μια από τις πιο γνωστές Γαλλίδες συγγραφείς,  σε ένα «ντελίριο» εθνικισμού «…και μη μου θυμίσει κανείς τη Μασσαλιώτιδα, γιατί θα ξεσπάσω σε κλάματα»; (Πω-πω. Μη μας το λες, κυρά μου, και  μας πάρουν και μας,  δω κάτω, που συνήθως,  μένουμε μεν «κόκαλο», σαν ανακρούουν τον εθνικό μας ύμνο, αλλά από δάκρυ δε μας περισσεύει. ΄Εχουμε πια για τόσα άλλα να κλάψουμε , όπως καταντήσαμε).

 Εν πάση περιπτώσει. Πάμε πάλι Γαλλία .»Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος», είπε ο σοφός ΄Ελλην της αρχαιότητας. Και τί ψήφους περίμεναν, δηλαδή, να λάβουν τα συστημικά, αλλά ολιγότερο  εθνικιστικά γαλλικά κόμματα του Σαρκοζί και του Ολάντ;  Απλώς, οι  πατριωταράδες Γάλλοι  ψηφοφόροι  προτίμησαν την ορίτζιναλ έκφραση του  υφέρποντος ή  μη εθνικισμού τους.  Την «πολλή» Λεπέν  και τη χαριτόβρυτο  ανιψιά της.  Πού είναι το περίεργο;

Από την άλλη, ας αφήσει  τους θρήνους και τους οδυρμούς  η γαλλική βιομηχανία παραπληροφόρησης. Η …αριστερή Λιμπερασιόν και η πατριωτική    Μοντ  δεν πείθουν τους «υποψιασμένους» με τον πανικό που προσπαθούν να ενσπείρουν στο πόπολο. Κατάσταση, ατμόσφαιρα «μαυρίλας»  πάνε να φτιάξουν. Να τρομάξουν και να πουλήσουν. Τα γνωστά τερτίπια των φυλλάδων. Πότε με τα…ακραία φαινόμενα του καιρού, πότε με το «αίμα σπέρμα θέ(α)μα» και τώρα με τις… Λεπενίτσες, που εμποιούν φόβο και δέος αντί πόθου, όπως θα ήταν το κανονικό.  Αυτός, άλλωστε είναι ο βασικός στόχος και η μοναδική επιδίωξη της εμπορικής δημοσιογραφίας. Και δεν ορρωδούν μπροστά σε τίποτα, οι ύαινες του «Τύπου» για να τα πετύχουν. Πόσο μάλλον να κάνουν την «τρίχα, τριχιά”, το «μαύρο άσπρο».

Εν προκειμένω, λοιπόν, τίποτα το σπουδαίο δε συνέβη στη Γαλλία στις πρόσφατες περιφερειακές εκλογές. Προπαντός δε «μαύρισε» ο τόπος. Η χώρα συνεχίζει να  παραμένει μια άκρως αντιφατική ,φυσικά εθνικιστική, όπως είπαμε,  χώρα, και κλασικά- παραδοσιακά ορκισμένος εχθρός της αγγλικής κουλτούρας και γλώσσας! (Στο Παρίσι θα μείνεις νηστικός σε εστιατόριο αν τολμήσεις και παραγγείλεις στα αγγλικά!).

Τίποτα περισσότερο τίποτα λιγότερο. Αν πράγματι κάτι συνέβη ΚΑΙ σ΄αυτές τις εκλογές στη χώρα των…Γαλατών είναι η κατακόρυφη άνοδος της ΑΠΟΧΗΣ και όχι η κατά κράτος επικράτηση της ακροδεξιάς, όπως θρηνούν οι μοιρολογίστρες. Και να, γιατί, με τη  γυμνή αλήθεια των αριθμών.

  ΄Εχουμε, λοιπόν,  και λέμε;  Οι εκλογείς στη Γαλλία ανέρχονται σε  44 εκατομμύρια (στρογγυλοποιούμε για ευκολία τα νούμερα). Η αποχή στις πρόσφατες εκλογές ξεπέρασε το 56% (κάποιοι λένε παραπάνω, αλλά «κρύψε κάτι», σκέφτηκαν,  μην ξευτιλιζόμαστε εντελώς). Αυτό σημαίνει πως  παραπάνω από 24 εκατομμύρια Γάλλοι δεν πήγαν να ψηφίσουν. «΄Εφτυσε» το σύστημα, σχεδόν ο μισός και παραπάνω ενήλικος πληθυσμός της χώρας.  Και είναι αρκούντως  προφανές και βέβαιο πως όσοι δεν πήγαν στις κάλπες, ούτε οπαδοί της Λεπέν ήταν (αυτοί πήγαν μπουλούκι κι από τα χαράματα) ούτε ξαφνικά προγραμμάτισαν ορειβασίες  κυριακάτικα. Ήταν «ψήφος» διαμαρτυρίας-αποδοκιμασίας   η έλλειψη της ψήφου από την κάλπη. Με άλλα  λόγια, ήταν πολιτική στάση.

΄Οπως συμβαίνει και στις ελληνικές εκλογές με τα σχεδόν 4 εκατομμύρια των Ελλήνων που απέχουν από το θέατρο των εκλογών. Αλλά  ο… εκλογολόγος Νικολακόπουλος ,υπό την μπαγκέτα του εκάστοτε   μαέστρου- αφεντικού του «Χατζηνικολάου», πασιφανώς, προκλητικώς και ανερυθριάστως ,δίνουν ρεσιτάλ ανακρίβειας και διαστρέβλωσης των εκλογικών αποτελεσμάτων. Και    δεν, μεν, αγνοούν, αλλά αποσιωπούν και αποκρύπτουν την τεράστια αυτή πολιτική ανωμαλία-δυσαρμονία σε δημοκρατία, έστω και τραυματισμένης,  σαν τη δική μας.

Αν  κάνουμε, λοιπόν ,τη σούμα στις πρόσφατες εκλογές στη Γαλλία βγάζουμε τούτο το αποτέλεσμα: 44 (σύνολο εκλογικού σώματος) μείον (-) 24 (απέχοντες από τις κάλπες)= 20 (εκατομμύρια), που πήγαν και ψήφισαν. ΄Αρα, επ αυτού του αριθμού λογαριάζουμε.

Αν  τώρα οι κυρίες, πρεσβύτερη και νεότερη, Λεπέν έλαβαν το  27 κόμμα τόσο % του 20 (εκατομμύρια) ,αυτό σημαίνει πως έφυγαν από το «ταμείο» ΜΟΝΟ με  περίπου 6 εκατομμύρια (και ούτε) ψήφους.

Και αν κάνουμε πάλι ένα τελευταίο υπολογισμό  συμπέρασμα βλέπουμε  πως: Σχεδόν  38 εκατομμύρια  Γάλοι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΟΔΕΞΙΟΙ, ΛΕΠΕΝΙΣΤΕΣ και λοιπά πομπώδη και τρομακτικά που γράφουν οι φυλλάδες. Και θα χρειαστεί να έρθουν τα πάνω κάτω για να συμβεί  στη Γαλλία να δούμε κάποτε «μαύρη»  κυβέρνηση Λεπέν

«Τρυπήστε μας τη μύτη», αν συμβεί. Γιατί στο κάτω κάτω, με όσα κι αν  «σούρνουμε» στους Γάλλους, μην ξεχνάμε πως στη  χώρα τους γεννήθηκε ένας Διαφωτισμός που έδωσε   μια Γαλλική επανάσταση . Δεν είναι λίγα!

«Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι», λοιπόν. Η ιστορική δημοσιογραφία εν ξεχνά, δεν κάνει  χάρες, δε συσκοτίζει,  δεν… μπακαλίζει με τους αριθμούς. Τους σέβεται!

Κλείνοντας και αυτές τις γραμμές,  να επισημάνουμε για άλλη μια φορά εκείνο που στην αρχή ισχυριζόμαστε. Η Βιομηχανία παραπληροφόρησης είναι ο μέγιστος υπαρκτός και αναμφισβήτητος σημερινός κίνδυνος. Μεγαλύτερος και από τα πυρηνικά, την αλλαγή του κλίματος, την πείνα, τη φτώχεια, το ρατσισμό.  Και είναι χειρότερος κίνδυνος, γιατί δεν είναι ευδιάκριτος  από τη μάζα. Τα πλήθη βιώνουν στο πετσί τους  την οικονομική κρίση, τα εγκληματικά αποτελέσματα της ασύστολης δράσης της “οικονομίας της αγοράς”, τη  μόλυνση του πλανήτη, που τους θερίζει με τους καρκίνους και τις άλλες συνέπειες. Κι επειδή  είναι απολύτως ορατά, γιατί έχουν άμεσες επιπτώσεις, προκαλούν αντίδραση, συσπείρωση, δράση. Το ίδιο το ένστικτο της αυτοσυντήρησης επιβάλει την κινητοποίηση. Είναι η μαρξιστική διαπίστωση πως η ίδια η “ανάγκη” γίνεται εργαλείο   ενεργοποίησης των μαζών.

Τα λεγόμενα ΜΜΕ όμως, είναι η “ασύμμετρη απειλή”. Κι επειδή ακριβώς είναι ασύμμετρη, δεν είναι  ορατή η πηγή, η προέλευσή της. Μόνο τα αποτελέσματά της είναι χειροπιαστά .Ο “Τύπος” λειτουργεί στις ημέρες μας, όπως τα καρκινογόνα  κύτταρα ,που μεταλλάσσονται, υποδύονται τα φυσιολογικά  και καταφέρνουν ή να  κατατρώγουν ή να μεταλλάσσουν και τα υγιή σε καρκινογόνα. Μέχρι να υποκύψει ο οργανισμός στη θανατηφόρα δράση τους.

Ας τους ξεσκεπάσουμε  και ας  του κόψουμε το δρόμο. Είναι η πιο αναγκαία επανάσταση απ΄ όλες όσες απαιτούνται στις μέρες μας.΄Οσο τα “Μέσα Παραγωγής” είναι στα χέρια των λίγων και  όχι  “καλών,”  έχουμε  σίγουρα πρόβλημα.΄Οσο, όμως,  τα  “Μέσα” πληροφόρησης,  διαμόρφωσης της κοινής λεγόμενης γνώμης είναι στα χέρια του Βαρδινογιάννη, του Ψυχάρη, του Κοντομηνά,  του Τράγκα  και τους επιτρέπουμε να τα κατέχουν, διαπράττουμε, ως αδρανούντες  πολίτες ,”έγκλημα καθοσίωσης”. “΄Υβρις” στην αρχαία ελληνική αντίληψη.