MAΘHMATA ΓΙΑ ΠΡΩΤΟΕΤΕΙΣ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ ΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ

Κάποια φεγγάρια, που πέρασα από τη  Νομική, θυμάμαι  τον  καθηγητή Νίκο Ανδρουλάκη  στο αμφιθέατρο της Σόλωνος στις παραδόσεις του να επαναλαμβάνει και να τεκμηριώνει  κάθε φορά  τη γνωστή  ρήση ,γιατί σε μια ποινική υπόθεση   “η μισή αλήθεια είναι χειρότερη από το ψέμα” και με ποια εργαλεία μπορεί  οι παράγοντες του  δικαστηρίου  να “εκμαιεύσουν” την  απαραίτητη ολότητα της αλήθειας. Παραστατικά, με πλήθος από  παραδείγματα, όπως συνήθιζε ο καλός ποινικολόγος  να διανθίζει τις παραδόσεις του.

Κι αν στα δικαστήρια η κρυμμένη,  μισή αλήθεια  φέρνει πολλές φορές το βάρος της καταδίκης ενός ανθρώπου  ή της αθώωσης ενός ενόχου, μπορεί το ίδιο τραγικές να είναι οι συνέπειες  σε οποιαδήποτε  άλλη έκφανση της ζωής. Στο προσωπικό και το δημόσιο βίο. Ο φιλόσοφος  του  “Υπεράνθρωπου”  Νίτσε έλεγε πως  “η αξία ενός  ανθρώπου μετριέται με το πόση αλήθεια  μπορεί να βαστάξει”.

Αν δε μπορείς να κοιτάξεις κατάματα την αλήθεια,  να διαχειριστείς  την πραγματικότητα και ή την απορρίπτεις και την απωθείς ή την  κατακρεουργείς και τη  “χαλκεύεις”, ανεξάρτητα από τους λόγους, που το κάνεις, το σίγουρο είναι πως η δική σου, νέα πια  “αλήθεια” ,όπως την παραποίησες  και την παραμόρφωσες, έχει όλα εκείνα τα συστατικά που χαρακτηρίζουν το  ψεύδος .Και ως τέτοιο ,  θα είναι επικίνδυνο  και  βλαπτικό  για σένα και όσους  άλλους εμπλέκονται.

Εκεί που   η  επιδίωξη  παράθεσης   της μισής   αλήθειας ,ως  ψέμα πλέον,  βρίσκει συνήθη και μόνιμη “ενδιαίτηση” και μάλιστα ως επάγγελμα ή  … “ιδιότης  αποκτηθείσα εν τω στρατεύματι” , είναι στο χώρο της Γκεμπελικής   δημοσιογραφίας.   Η προπαγάνδα του… πατρός  Ναζί, στηρίχτηκε, σχεδόν αποκλειστικά , σε αυτό τον πυλώνα της παραπληροφόρησης.  ” Κουτσούρευε και κακοποίησε   από λίγο κάθε φορά  την αλήθεια και σύντομα θα έχεις την  “αλήθεια” που θέλεις εσύ” (ή ,έτσι θα  νομίζει, ,λέμε εμείς).

 

Με τη σημερινή μας ανάλυση, όπως γράφουμε και στο τίτλο του θέματος,   θα θέλαμε πρώτα να “παραδώσουμε”    μαθήματα    Γκεμπελικής Δημοσιογραφίας  και στη συνέχεια  να τεκμηριώσουμε την αξία του  καλέσματός μας  σε   όσους αποφάσισαν να ξεκινήσουν  “σπουδές” στις σχολές αυτού του χώρου,  να τις… εγκαταλείψουν.    Σεπτέμβρης , γαρ ακόμα. ΄Εχουν χρόνο.

Οι φοιτητές, λοιπόν,  θα πρέπει από τώρα να  γνωρίζουν πως τρία  θα είναι  σε όλη τη διάρκεια της εκπαίδευσής τους τα κύρια και βασικά μαθήματα σε αυτές τις σχολές.  Και τα  τρία   Γκεμπελικής  σύστασης. 1. Αντί για ολοφάνερο εξ αρχής ψέμα,  χρησιμοποίησε  μισή αλήθεια  2.  Η καρδιά της Δημοσιογραφίας και ειδικά του ρεπορτάζ  χτυπά    στο ρυθμό της περίφημης  φράσης του   παλιού  εκπροσώπου της βιομηχανία  παραπληροφόρησης  Σεραφείμ Φυντανίδη  (παραλλαγή άλλη ρήσης)   “είδηση δε είναι σκύλος να δαγκώνει άνθρωπο, αλλά άνθρωπος σκύλο”! 3.  Η συνταγή της επιτυχίας  του καλού δημοσιογράφου  στηρίζεται στο τρίπτυχο  “ψέμα, αίμα, σπέρμα”.

Σιχαμερά και   λίαν ανήθικα   και τα τρία  αυτά μαθήματα, αλλά οφείλουν οι νέοι σπουδαστές να γνωρίζουν πως, αν δεν μάθουν καλά τη συγκεκριμένη  “ύλη” τους , δεν πρόκειται να εξασφαλίσουν αργότερα καλή θέση  στη  αγορά εργασίας .  Και φυσικά  να έχουν την… ευδόκιμη  ανέλιξη  ενός  Χατζηνικολάου, ενός Ευαγγελάτου,  μιας Στάη.  Τελειωμένες κουβέντες.  Και…τελεσιγραφικές  από τα “άντρα”  τέτοιων σχολών Δημοσιογραφίας  και από τα “ιερά”  της τέρατα υπογραμμένες.

Να επικαλεστούμε το παράδειγμα του Μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη   με αφορμή  τον πρόσφατο θάνατο του.   Να   δούμε μέσα  από συγκεκριμένα  δημοσιεύματα , εκπομπές και αναφορές   της   βιομηχανίας παραπληροφόρησης-παραπλάνησης  πώς οι  εκ Δεξιών  και εξ Ευωνύμων   “Γκέμπελς”  (δια)χειρίστηκαν το ζήτημα της υστεροφημίας του θανόντος  καλλιτέχνη με ποιες προθέσεις και τί  μέσα.

Ιστορική διαπίστωση ,που δεν επιδέχεται  αμφισβήτηση και τεκμηριωμένη μέσα από τα πεπραγμένα  της ζωής του Μίκη Θεοδωράκη, είναι η ακόλουθη:  Ο  Μίκης,   ήταν  ένας άξιος, προικισμένος  μουσικοσυνθέτης, αλλά παράλληλα   λίαν φιλόδοξος και αντιφατικός “περιπατητής”.   Γνωρίσματα που σημάδεψα τελικά και  καθοριστικά τη ζωή του.

Ως  άξιος καλλιτέχνης,  έδωσε “αιώνια  ζωή” στη λαϊκή ποίηση με τη μελοποίησή της .Από τη άλλη, ο ίδιος  επέδειξε μια απίστευτη ιδεολογική ασυνέπεια , σύγχυση  και  πορεία,  για να καταλήξει  από Μαρξιστής-Κομμουνιστής στη νεότερη ηλικία του  σε Δεξιό, Ακροδεξιό και Εθνικιστή  φανατικό  “Ελληνάρα” στα στερνά του.

Χίλιες “πένες”  να προσπαθούν  μανιωδώς να παρουσιάσουν μισές αλήθειες ,να φιλοτεχνήσουν διαφορετικό από το πραγματικό πορτρέτο του δημόσιου και ιστορικού πλέον  αυτού προσώπου για τους δικούς του λόγους, δε  θα τα καταφέρουν. Δε θα τους επιτρέψει η Ιστορία  να χαλκεύουν τη ζωή ,το “βίο και τη πολιτεία” του Μίκη Θεοδωράκη για τους δικούς τους, μικροσυμφέροντος, λόγους.

Ιστορικά  το κρινόμενο αυτό πρόσωπο, καταχωρίστηκε  στις σελίδες τις ιστορίες, όπως ακριβώς το περιγράψαμε.  ΄Αξιος και εργατικός  μουσικοσυνθέτης ,αλλά φιλόδοξος  και αντιφατικός σε ιδεολογικά ζητούμενα.    Οποιαδήποτε άλλη πινελιά, μαύρη ή λαμπερή , στη εικόνα του είναι    ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΣΗ.-ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗ . Παρέκκλιση  από  την  αλήθεια στη ολότητά της. ΄Αρα μισή . Δηλαδή, ψεύδος.

Η τεκμηρίωση  μέσα από δυο χαρακτηριστικά παραδείγματα:

Iefimerida.gr:

Το ακροδεξιού  και σεξιστικού  προσανατολισμού αυτό έντυπο,   αδίστακτο στην κακοποίηση της αλήθειας και από τους βασικούς εκπρόσωπους της Γκεμπελικής κατάληξης του “Τύπου” στη Ελλάδα, από τη μέρα του θανάτου του μουσικοσυνθέτη και υπήκον στα κελεύσματα και τα συμφέροντα  της παράταξης που υπηρετεί ,παλεύει με κάθε τρόπο να αποδείξει τη φλέγουσα στα Δεξιά αρχή και πεποίθηση πως  “είσαι βλάκας και  “ιδιώτης”, αν   ως τα 30 σου δεν είσαι κομμουνιστής.  ΄Η  αν είσαι και  συνεχίζεις να  παραμένεις και μετά τα 30, είσαι παντελώς ηλίθιος “. Παραδείγματα άπειρα, σου λένε. ΄Ολοι οι “ανανήψαντες” Κομμουνιστές, ων ουκ έστιν αριθμός, οι οποίοι μετά τη περατζάδα τους από το ΚΚΕ ή άλλους  συναφείς  ιδεολογικά χώρους στην ώριμη πια  ηλικία, εντάχτηκαν στο κατεστημένο της Δεξιάς και το υπηρέτησαν ,ως ζηλωτές,  ως το τέλος  της ζωής τους.

Ο    Μίκης Θεοδωράκη, είναι ένα από τα πιο εξαίρετα  παραδείγματά τους.   Αρχηγός των Λαμπράκηδων στα νιάτα του   και αντιστασιακός  στη δικτατορία, κατέληξε αργότερα  συνεργάτης  και θαυμαστής του  ιδρυτή της ΕΡΕ  Κων. Καραμανλή,   υπουργός  του διεφθαρμένου   Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και “αδερφός”- συνοδοιπόρος στο εθνικισμό του Νίκου Μιχαλιολάκου.

Κα το καλό αυτό έντυπο, iefimerida.gr , για να μη φαίνεται πως τέτοιες απόψεις υιοθετούνται ή προπαγανδίζονται    μόνο από Δεξιά, πρόσφατα  “έπαιξε  ένα βαρύ χαρτί”. Επιστράτευσε  και έβαλε τον παλιό Πασόκο  (άρα “αριστερό”) και σύζυγο της   Φαραντούρη, τραγουδίστριας-ηγερίας   του Μίκη,   Τηλέμαχο Χυτήρη να τολμήσει  να  πει αυτά που δεν έπρεπε  να παρουσιάσει ως δικές του απόψεις  ο ιδιοκτήτης  ,  φίλος και συνάδελφός του, Χρήστος Ράπτης. Και ο Χυτήρης είπε ακριβώς αυτό που του ζήτησε  ο αχυράνθρωπος του Δεξιού κατεστημένου . (πρβλ, χτεσινό κείμενό μας).

΄Ομως, όπως πολλές φορές λέμε εδώ μέσα,  “τα γουρούνια, κίτρινα, άσπρα, μαύρα,  έχουν τη ίδια μούρη”.΄Ολοι οι  εκπρόσωποι του Γκεμπελικού Τύπου έχουν τις ίδιες συμπεριφορές. Μοιάζουν σαν δυο σταγόνες  βιτριόλι, είτε της Δεξιάς είτε της “Αριστεράς” Δεξαμενής. Συγκεκριμένα:

 

Εφημερίδα Συντακτών καi Documento:

Η Μητρόπολη Πειραιά «αφορίζει» μετά θάνατον τον Μίκη

Μεσαίωνας στην Μητρόπολη Πειραιά με κείμενο κατά του Μίκη Θεοδωράκη

Documento

 

Από την άλλη όχθη, λοιπόν,  οι  “Ράπτες της  “Αριστεράς”,  έχουν άλλη γραμμή. Διαφορετικά ζητούμενα.  Τούτοι πασκίζουν να φιλοτεχνήσουν  μια άλλη εικόνα  του Μίκη Θεοδωράκη : “Πέθανε αριστερός. Και οι  όποιες παρασπονδίες   στη ζωή του συγχωρούνται,  επειδή είναι μεγάλος καλλιτέχνης ,αλλά και  παραδέχτηκε τα λάθη του στο τέλος”.

Και τί κάνουν;  Οι Γκεμπελίσκοι παραπάνω βάζουν έναν  άλλο “Χυτήρη” της φανατικής και ακροδεξιάς Ορθοδοξίας, το Δεσπότη του Πειραιά Σεραφείμ, να πει τα δικά του τούτος , από την άλλη μεριά.

΄Ετσι μαθαίνουμε από…επίσημα χείλη πως ο Κομμουνιστής Μίκης, όπως ήταν αναμενόμενο …αφορίστηκε από  την εκκλησία(!), επειδή  ήταν εχθρός της θρησκείας  και της πατρίδας.  Ποιος; Αυτός που έζησε τα στερνά του  του ως Ελληνάρας  και απαίτησε με διαθήκη να ταφεί ως Χριστιανός. Τερατώδη ψεύδη, που οι “Βαξεβάνηδες” δε δίστασαν να τα  κατασκευάσουν και  να τα  αναπαράγουν  για να στηρίξουν τους στόχους τους.  Και έβαλαν αυτά  τα διά τους ψεύδη αδίστακτα στο στόμα Σεραφείμ!

Η αλήθεια είναι άλλη,  βέβαια, που οι  Συντάκτες της Κολεκτίβας την παράθεσαν μισή και παραποιημένη,   για να προκύψει  το γνωστό αποτέλεσμα.  Χρησιμοποίησαν τη  λέξη  “αφόρισαν”, για να παραπέμψουν σε  Καζαντζάκη ,Ροϊδη, Λασκαράτο. “Να, και ο Μίκης ο κομμουνιστής   μαζί με τους   αποκτήσαντες το  φωτοστέφανο του  αφορεσμένου με το σπαθί τους  από την επίσημη Εκκλησία”.

Η πραγματικότητα ,όμως,   είναι πως η  επίσημη Εκκλησία   όχι μόνο δεν  αφόρισε το Μίκη , αλλά ο  Αρχιεπίσκοπος  επεφύλαξε διθυράμβους ,    τόσο για το Θεοδωράκη, όσο και για το Γλέζο, που  αν  και κομμουνιστές, “ήρθαν εις εαυτούς” και στα στερνά τους  επέστρεψαν, ως “απολωλότα πρόβατα” στους κόλπους της  Εκκλησίας, πέθαναν  και τάφηκαν  χριστιανικά.  Απλώς,  ο Σεραφείμ  του Πειραιά που κι αυτός  δεν αμφισβητεί τη μεγαλοσύνη του Μίκη, ήθελε κάτι παραπάνω.  Να ζητήσει ο μουσικοσυνθέτης στη διαθήκη του  να του ανάβουν  καντήλι στον τάφο και ακόμα  τον μαλώνει γιατί,  εν ζωή, δεν υπήρξε  περισσότερο φλογερός ως  Χριστιανός, όπως ως ΄Ελληνας!

Δεν είπε τίποτα το…αφοριστικό.  Το αντίθετο. Τον τίμησε με όσα είπε ,έστω κι από παράλληλο δρόμο.  Ούτε ενέταξε το Μίκη στο δικό μας πάνθεο που το στολίζουν  μεγάλα ονόματα, εχθροί της θρησκείας και των ιδεασμών που υπηρετεί με το γνωστό  φονταμενταλισμό ο..΄Αγιος  Παιραιώς.

 

Φίλε, σπουδαστή  στα χαλκεία και τα σφαγεία της πληροφορίας, της είδησης και του σχολιασμού τους.

Σκέψου, μήπως πήρες λάθος απόφαση να είσαι εκεί  που είσαι. Διάλεξες  μια παρασιτική και ανέντιμη ενασχόληση. ΄Οπως  είναι αυτές του μαφιόζου, του τοκογλύφου, του  ψευδομάρτυρα ,του αυτοφωράκια ,του  αχυράνθρωπου.  Θα καταντήσεις ένας   αυριανός ‘ Αρης Πορτοσάλτε .  Μια ΄Ελενα Ακρίτα. Δε  σε τρομάζει ;

Καιρός να  εκπαιδευτείς   για μια έντιμη και αξιοπρεπή εργασία.  Αυτή που διάλεξες  να κάνεις, δεν είναι εργασία. Η ενασχόλησή σου θα είναι το ψέμα και η απάτη.  Στο τέλος, θα ταυτιστείς τόσο με το “δημοσιογραφικό σου εαυτό”, που δε θα έχεις πια πια τη συνείδηση της   διάκρισης του κακού  και του καλού, της απάτης και της έντιμης ζωής, του ψεύδους και της αλήθειας

Φύγε όσο είναι νωρίς. Πριν  καταντήσεις κι εσύ σπορά     του Γκέμπελς.