ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΑΛΕΞΗ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟ

                                                     3ο

΄Οσοι ,λοιπόν, γνώριζαν τον Επαμεινώνδα Κορκονέα και το Βασίλη Σαραλιώτη την εποχή που υπηρετούσαν στο αστυνομικό τμήμα Εξαρχείων και αυτοί που μίλησαν κι εκείνοι που δε θέλουν να το κάνουν για τους δικούς τους λόγους (ας γνωρίζουν, όμως, πως έχουν ευθύνη που «κρατούν το στόμα τους κλειστό”), ήξεραν πως και οι δύο ειδικοί φρουροί ήταν εθνικιστές. Και όχι μόνο.΄Ηταν οπαδοί του αρχηγού της εγκληματικής -τρομοκρατικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής, Νίκου Μιχαλολιάκου.

Ο «βίος και η πολιτεία» του αρχηγού των Ναζί στην Ελλάδα  είναι γνωστά. Από τις πιο μαύρες σελίδες της προσωπικής του ιστορίας είναι η τρομοκρατική του δράση, πρώτα στα χρόνια 1976-1978 και πρόσφατα από το 2008 μέχρι και σήμερα, που αν και προφυλακισμένος, συνεχίζει να δίνει εντολές στα μέλη της ναζιστικής οργάνωσης και παράλληλα με περισσό θράσος και ασέβεια στην Ιστορία, να υποστηρίζει πως είναι πολιτικός κρατούμενος!

Να θυμίσουμε επί τροχάδην το χουντικό- τρομοκρατικό παρελθόν του Ν. Μιχλολιάκου . Στις 16 Δεκεμβρίου 1976, στην κηδεία του  αστυνόμου Ευάγγελου Μάλλιου, από τους γνωστότερους αρχιβασανιστές του δικτατορικού καθεστώτος (τον είχε εκτελέσει 2 μέρες νωρίτερα η Α’17Ν), ο Μιχαλολιάκος με μια ομάδα εξτρεμιστών επιτέθηκαν και κακοποίησαν άγρια πολλούς δημοσιογράφους και μάλιστα πέντε απ΄αυτούς τους «έστειλαν» με βαριές κακώσεις στο Νοσοκομείο.

Λίγο μετά, στις 23 Ιουλίου 1978, ο Ναζιστής Μιχαλολιάκος με μια πολυμελή τρομοκρατική ομάδα (κάπου 10 θα πει η αστυνομία, αλλά ξεπερνούσαν τους 30 οι πιο γνωστοί), θα τοποθετήσουν «τυφλές» βόμβες σε δημόσιους χώρους ,σε δύο σινεμά της Αθήνας («΄Ελλη» και «Ρεξ» ) την ώρα που οι αίθουσες ήταν κατάμεστες από κόσμο με αποτέλεσμα το θάνατο και τον βαρύ τραυματισμό αρκετών θεατών. Ο Μιχαλολιάκος μαζί με άλλα 9 άτομα θα συλληφθούν και αργότερα εκείνος θα καταδικαστεί από τη καραμανλική δικαιοσύνη της εποχής  σε  φυλάκιση 13 μηνών!

Το Δεκέμβρη του 1980, θα βγει προς τα «έξω» και εκδοτικά με  ένα το έντυπο που το ονόμασε  «Χρυσή Αυγή». Στο περιοδικό, βέβαια,  κυριαρχεί η μορφή του Χίτλερ, ο… «Αγών» του και άλλα ναζιστικά κείμενα του ίδιου και των συνεργατών του. 4 χρόνια μετά, διορίζεται από το δικτάτορα Γιώργο Παπαδόπουλο, αρχηγός της νεολαίας της χουντικής ΕΠΕΝ.

Από το 1985 και μετά τον βρίσκουμε να ακολουθεί δική του πορεία, επικεφαλής της οργάνωσης «Χρυσή Αυγή» και το 1993 εκδίδει εφημερίδα με τον τίτλο της οργάνωσης. Μάλιστα,όντας ο ίδιος άεργος και χωρίς οικονομική «επιφάνεια», δικαιολογούσε τότε (και πρόσφατα) την προέλευση των χρημάτων για την έκδοση των εντύπων του ως εξής:  «΄Ενας από τους πλέον εκλεκτούς συναγωνιστές, που ακόμη είναι ενεργός μέσα στις τάξεις της Χρυσής Αυγής, είχε την τύχη να κερδίσει ένα χρηματικό ποσό. Αμέσως παρουσιάστηκε ενώπιόν μου και μου είπε ότι προσφέρει ένα εκατομμύριο ή και περισσότερα χρήματα αν χρειαστούν για το κίνημά μας. Το απροσδόκητο αυτό έσοδο με οδήγησε στην απόφαση να ξεκινήσουμε την προσπάθεια με την έκδοση μιας εφημερίδας…».

Αυτή ήταν μια σύντομη περιγραφή της τρομοκρατικής και «εκδοτικής» δραστηριότητας του περίφημου  αρχηγού των Ναζί στην Ελλάδα . ΄Ολοι  γνώριζαν την πορεία του. Ιδιαίτερη, βέβαια εντύπωση έκανε η φοβερή εκείνη απόφαση να βάζει βόμβες σε ανοιχτούς χώρους και να τινάζει στον αέρα ανύποπτους θεατές και περαστικούς. Δεν είχαμε, ούτε έχουμε παρόμοιο τρομοκρατικό προηγούμενο στη χώρα.

Στο «όνομά», λοιπόν, αυτού ακριβώς του ναζιστικού  τέρατος «έπιναν νερό» οι δύο Χρυσαυγίτες αστυνομικοί Κορκονέας και Σαραλιώτης. Κι αυτό είναι απολύτως βέβαιο, διαπιστωμένο και διασταυρωμένο «εκατό φορές» από τις διηγήσεις-αποκαλύψεις ανθρώπων που τους έζησαν από κοντά και γνώριζαν τη συμπεριφορά τους στην υπηρεσιακή καθημερινότητά τους.

Βεβαίως, δε χρειάζεται ιδιαίτερη αντιληπτική ικανότητα, για να κατανοήσει κανείς πως, όταν οι δύο ειδκοί φρουροί εντάχθηκαν σε μια τέτοια εγκληματική -τρομοκρατική οργάνωση , ο αρχηγός της οποίας με πρόσχημα τον πατριωτισμό διέπραξε ένα από τα πιο ειδεχθή τρομοκρατικά εγκλήματα, όπως αναφέραμε, γνώριζαν σε τί «χώρο» έμπαιναν. Αλλά και η απόφαση της ένταξής τους και η παραμονή τους εκεί επί μακρόν, αποδείκνυαν ολοφάνερα  το χαρακτήρα, την «προσωπικότητα»,τη δέσμη των προσωπικών τους συμπεριφορών  που είχαν διαμορφώσει  κάτω από τη ναζιστική διδασκαλία και την καθοδήγηση του Μιχαλολιάκου οι δύο δολοφόνοι του άτυχου παιδιού  στα Εξάρχεια.  Στο σημείο αυτό, πρέπει να σημειώσουμε πως δεν είναι τυχαίο ότι σχεδόν το σύνολο των μελών και των οπαδών της Χρυσής Αυγής είναι κατά κανόνα «λούμπεν στοιχεία», κυρίως με ανύπαρκτη μόρφωση, με δραστηριότητες σε δουλειές της “νύχτας», θρασύτατο χρακτήρα και άτομα επιρρεπή σε βαριά εγκληματικότητα (εν δυνάμει εγκληματίες). Δεν είναι τυχαίο πως τα τελευταία χρόνια, αυτοί ακριβώς  οι οπαδοί της Χ.Α, δολοφόνησαν 60 ανθρώπους και κακοποίησαν περισσότερους από 3.500, κυρίως μετανάστες, πολλοί απ΄αυτούς σκαταμένοι για όλη τους τη ζωή. Ουδέποτε σ΄αυτή τη χώρα συνέβη κάτι παρόμοιο ,με εξαίρεση την  τελευαταία περίοδο του λεγόμενου «εμφυλίου» πολέμου.

Ο Κορκονέας και ο Σαραλιώτης, επομένως, γνώριζαν πού εντάσσονται.΄Ηξεραν πολύ καλά  το «ποιόν» του αρχηγού τους, την «ιδεολογία» του, τις απόψεις του,  την τρομοκρατική του δραστηριότητα. Και όχι μόνο του Μιχαλολάκου, αλλά και των υπολοίπων που τους προσαγόρευαν …συναγωνιστές τους. Θα πρέπει να είσαι το λιγότερο διεστραμμένος, για να παραμένεις σε μια τέτοια  οργάνωση υπό …πατριωτικό «μανδύα», που η κύρια ασχολία της είναι το έγκλημα και η παρανομία. Πολύ περισσότερο, όταν είσαι αστυνομικός και καθήκον σου είναι να αποτρέπεις τέτοια εγκλήματα όχι να τα υπηρετείς.΄Ηξεραν και οι δύο, λοιπόν,όταν αποφάσιζαν να ενταχθούν στο συρφετό των οπαδών του Μιχαλολιάκου,  πως μόνο με το έγκλημα θα μπρούσαν να ασχοληθούν και εκούσια πρσεφέρθηκαν να εκτελούν τις εντολές του αρχηγού τους.  Ουδείς τους  ανάγκασε.

Αλλά, ας επιστέψουμε στη δραστηριότητα  Μιχαλολιάκου, κάποια χρόνια μετά την ίδρυση της Χ.Α και συγκεκριμένα στις αρχές του 2008. Η χρονιά αυτή είναι σημαδιακή για την πορεία της εγκληματικής-τρομοκρατικής οργάνωσης, γιατί οι συνθήκες και οι συγκυρίες ευνοούσαν απόλυτα την εξέλιξη του προγράμματος και την ευόδωση των στόχων που είχαν εκπονήσει και θέσει  ο αρχηγός με τους πρωτοκλασάτα μέλη της ναζιστικής οργάνωσης.

Ο κυρίαρχος στόχος ήταν αυτός: Η ανατροπή του πολιτεύματος και η εγκαθίδρυση στη χώρα δικατορίας με το τρόπο και τα μέσα που τη βίωσε η χώρα την περίοδο του στρατιωτικού πραξικοπήματος του ΄67. Τα κομβικά τώρα σημεία του σχεδίου, ως την ολοκλήρωση του παραπάνω στόχου, ήταν τα ακόλουθα:

1. Δυναμική κάθοδο στον πολιτικό  στίβο με στόχο την είσοδο της Χ.Α στη Βουλή.

2. Εξασφάλιση πλούσιων οικονομικών πόρων για τη χρηματοδότηση του εγχειρήματος, αλλά και την προμήθεια ισχυρού οπλισμού, τελευταίας τεχνολογίας.

3. ΄Αλωση των «ένοπλων» τμημάτων της χώρας, δηλαδή της αστυνομίας, της ΕΥΠ και του στρατού με την προώθηση σ΄αυτά οπαδών και μελών της οργάνωσης.

4. Σύσταση «ταγμάτων εφόδου» που θα στελέχωναν μέλη της οργάνωσης και εκπαίδευσή τους στα όπλα, στον ανταρτοπόλεμο, σε εγκληματικές (καθαρά ποινικές) ενέργειες.

5. Αποσταθεροποίηση με κάθε μέσο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής της χώρας , δημιουργία αναταραχών και επιθέσων, ειδικά κατά μεταναστών και άλλων μειονοτήτων, απαξίωση της πολιτικής ζωής και καλλιέργεια εμφυλιοπολεμικού κλίματος μεταξύ των πολιτών.

6. Χρησιμοποίηση των ΜΜΕ με χρηματισμό μερίδας του δημοσιογραφικού κόσμου για προπαγανδισμό των θέσεων της Χ.Α με έμφαση σε θέματα πατριωτικά και κυρίως στο μεταναστευτικό.

Οι συγκυρίες ,για να πάνε όλα καλά στο σχέδιο που εκπόνηση ο Μιχαλολιάκος με τους βασικούς του συνεργάτες, ήταν καλές ,όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια από τα γεγονότα. Να μείνουμε μόνο σε 2 χαρακτηριστικά παραδείγματα : α. Η κυβέρνηση της Ν,Δ υπό τον Κ.Καραμανλή θεωρούσε αναπόσπαστο κομμάτι της την ακροδεξιά και τα μέλη της εν δυνάμει οπαδούς-ψηφοφόρους της, αν υπήρχαν κατάλληλα ανταλλάγματα και στήνονταν οι σωστές γέφυρες. Γι΄αυτό το λόγο, δεν υπήρξε ουδεμία αντίδραση, όταν ξεκίνησε η άλωση της αστυνομίας, της ΕΥΠ και του στρατού με ακροδεξιό προσωπικό, αφού τα άτομα που προωθούσε για τη στελέχωση τους ο Μιχαλολιάκος, είχαν τα εχέγγυα και το…ιδεολογικό αβαντάζ -υπόβαθρο που απαιτούσαν αυτές οι θέσεις για την κυβέρνηση της Δεξιάς. ΄Ετσι, στη διάρκεια της διακυβέρνησης της χώρας από τον Κ. Καραμανλή, ειδικά η αστυνομία , «ναζιστικοποιήθηκε» και σήμερα ,κατά τον υπολογισμό ανθρώπων που γνωρίζουν «από μέσα» την κατάσταση της συγκεκριμένης  υπηρεσίας, το 40% των υπηρετούντων είναι Ναζί! Αλλά και στο στρατό και στις ΄Ενοπλες δυνάμεις γενικά ο Μιχαλολιάκος προώθησε μεγάλο αριθμό οπαδών του ,ειδικά στις σχολές αξωματικών και υπαξιωματικών. β. Η είσοδος στη χώρα πλήθους οικονομικών μεταναστών που είχε ξεκινήσει χρόνια πριν, χωρίς να υπάρχει από τις κυβερνήσεις καμιά σωστή μεταναστευτική πολιτική ,κανενός είδους βιώσιμο πρόγραμμα, όσον αφορά στην είσοδο των ανθρώπων αυτών στη χώρα και την ομαλή ενταξή τους στην ελληνική πραγματικότητα, πυροδότησαν όλα αυτά τα χρόνια εκκρηκτικές καταστάσεις, που ο Μιχαλολιάκος τις εκμεταλλεύτηκε-αξιοποίησε, όσο τίποτα άλλο.

Το 2008 υπήρξε καθοριστική χρονιά για τα σχέδια του αρχηγού της Χ.Α.΄Ηδη, από το καλοκαίρι της ίδια χρονιάς,  Αμερικανοί και  Ευρωπαίοι είχαν ξεκινήσει ένα «μαραθώνιο» ειδοποιήσεων και πιέσεων στην κυβέρνηση Καραμανλή για την επερχόμενη οκονομική λαίλαπα και την εξεύρεση μέτρων ανακοπής της. Ο Κ.Καραμανλής είχε καταφέρει το πρωτοφανές και παράδοξο, ακόμα και για την Ελλάδα ,να διπλασιάσει το χρέος, μέσα σε λίγα χρόνια που κυβέρνησε και να εκτοξεύσει το έλλειμμα στο «απίθανο»  15,6%. Αυτό σήμαινε στην ουσία πως το χρέος είχε καταστή πλέον μη βιώσιμο  και η άτακτη χρεοκοπία της χώρας ήταν «επί θύραις»,υπόθεση λίγων μηνών. Οι άνθρωποι του Μιχαλολιάκου στην κυβέρνηση,αλλά και μια ομάδα εφοπλιστών και οικονομικών παραγόντων στη χώρα που γνώριζαν την κατάσταση, έδιναν πλήρη αναφορά στον αρχηγό των Ναζί για την επερχόμενη οικονομική καταστροφή. Ο αρχηγός της εγκληματικής οργάνωσης της Χ.Α έπρεπε να βιαστεί. Από εδώ και πέρα ο δρόμος ηταν ανοιχτός.

Ο ΄Ελληνας, μαθημένος σε μια τεχνητή ευμάρεια που του πρόσεφερε πρόσκαιρα η είσοδος της χώρας στο ευρώ και ο πρωτοφανής, ασύστολος, όπως είπαμε δανεισμός της , ήταν αποφασισμένος να τα κάνει «λίμπα» την ημέρα που θα ανακάλυπτε πως τα ΑΤΜ των τραπεζών σταμάτησαν πια να στηρίζουν τον… τρυφηλό του βίο . Ο Μιχαλολιάκος γνώριζε καλύτερα από καθένα τη νοοτροπία αυτή του ΄Ελληνα. Η επερχόμενη άτακτη χρεοκοπία της χώρας, ήταν η ανέλπιστη ευκαιρία της ζωής του. ΄Η τώρα ή ποτέ. Στο σημείο αυτό να σταθούμε και να θυμίσουμε ότι, όπως ο χρόνος απέδειξε αργότερα, ΟΛΑ τα κομβικά σημεία του σχεδίου του Μιχαλολιάκου προσεγγίστηκαν με απόλυτη ακρίβεια. Συγκεκριμένα:

1. Ο ΄Αρειος Πάγος νομιμοποίησε το ναζιστικό  μόρφωμα, το έκανε «κόμμα» και το έστειλε στη Βουλή! Την ίδια εποχή, αρχίζει και ένας πρωτοφανής καταιγισμός προπαγάνδας για τη Χ.Α από τα γνωστά κέντρα της εμπορικής δημοσιογραφίας-«βιομηχανίας παραπληροφόρησης. «Μεγάλα» ονόματα των επιχειρήσεων αυτών,  μιλούν με έκπληξη και θαυμασμό για τη ..νέα πολιτική δύναμη στη χώρα, τα μεγάλα ποσοστά, που συγκεντρώνει. Παράλληλα οι ίδιοι, κατασκευάζουν «πιασιάρικα» πορτρέτα των πρωταγωνιστών του…κόμματος σε στημένα περιστατικά εκπομπών. Βεβαίως, τους περισσότερους απ΄αυτούς ο Μιχλολιάκος τους είχε  «ταϊσει» πλουσιοπάροχα.

 2. Ομάδα εφοπλιστών, αλλά και γνωστοί ΄Ελληνες βιομήχανοι (τα ονόματά τους τα γνωρίζουν πια όσοι χειρίζονται δικαστικά και δημοσιογραφικά την υπόθεση της εγκληματικής οργάνωσης), αλλά-κυρίως- το «κανάλι» Πούτιν από τη Ρωσία (μέσω «αχυρανθρώπων» του εμπόρων στην Ελλάδα), διοχέτευαν «πακτωλό» χρημάτων, όχι μόνο στα ταμεία της ναζιστικής οργάνωσης ,αλλά και στις «τσέπες» του αρχηγού και των μελών της.

3. Ιδιαίτερο βάρος ,και ο αρχηγός των Ναζί και οι συνεργάτες του, έριξαν στο κεφάλαιο «αποσταθεροποίηση και τη δημιουργία έκρυθμων καταστάσεων, φόβου και αβεβαιότητας στον πληθυσμό», που μαζί με τη διαφαινόμενη άτακτη χρεοκοπία ,θα αποτελούσαν σίγουρα την ασφαλέστερη γέφυρα για να οδηγηθεί η χώρα σε μια εμφυλιακή σύγκρουση, τη διάρκεια,την έκταση και την ένταση της οποίας ουδείς ήταν σε θέση να γνωρίζει. Το μόνο βέβαιο ήταν, πως σε τέτοιες περιπτώσεις ένας μόνο τρόπος υπάρχει  για να τερματιστεί μια τέτοια  έκρυθμη κατάσταση: Ο στρατός, τα τανκς.

Είναι το ίδιο, γνωστό σχέδιο του δάσκαλου και μέντορα του Μιχαλολιάκου του αρχιπραξικοπηματία Γ.Παπαδόπουλου, ο οποίος με τις ίδιες μεθόδους προετοίμασε την κατάλυση του πολιτεύματος το 1967. (Κομμουνιστικός-αναρχικός κίνδυνος, διαδηλώσεις, πορείες, βανδαλισμοί, «σαμποτάζ στον ΄Εβρο», μέχρι να φτάσει ο κόσμος να αναρωτιέται με αγωνία  «δε θα βρεθεί ένας λοχίας να μας σώσει;»)

Το Νοέμβριο του 2008 η χρεοκοπία ήταν πλέον πολύ κοντά και ας προσπαθούσαν τα εληνικά ΜΜΕ να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο και να τον κρατήσουν μακριά από τη σωστή ενημέρωση. Γράφαμε τότε (27-11-2008) σε άρθρο μας με τίτλο «ΤΩΝ ΟΙΚΙΩΝ ΥΜΩΝ ΕΜΠΙΠΡΑΜΕΝΩΝ, ΥΜΕΙΣ ΑΔΕΤΕ»!    :    «ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΠΤΩΧΕΥΣΑΜΕ»!΄Ηταν η εποχή που ο Μιχαλολιάκος ούρλιαζε στους δικούς του στα γραφεία της Χ.Α. «Θέλω αίμα στην αρένα, πούστηδες! ΄Η τώρα ή ποτέ!». Οι επιθέσεις και οι κακοποιήσεις των οικονομικών μεταναστών, αν και είχαν πάρει εκκρηκτικές διαστάσεις, δεν έφταναν να κάνουν τη «μεγάλη” ζημιά. Ζητούσε  αίμα, που μαζί με μια άτακτη χρεοκοπία θα ήταν τα μοναδικά εφαλτήρια, για να ξεσηκώσουν τους πάντες , τον καθένα για το δικό του λόγο. «Νοικοκυραίους» «μπαχαλάκηδες”, μειοψηφίες, συντεχνίες, συνταξιούχους.  ΄Ολοι θα έβγαιναν  στους δρόμους και τις πλατείες να «πλακωθούν»  για το δικό τους «διάφορο».

΄Ηταν η στιγμή που μπήκε στο ναζιστικό «τραπέζι» συνεδριάσεων η ανάγκη μιας ή περισσοτέρων δολοφονιών που θα έδιναν το έναυσμα για την έναρξη των μεγάλων αναταραχών. Η δολοφονία ενός «Αλέξη» είχε προ-αναγγελθεί, προ-αποφασιστεί και προ-ετοιμαστεί, πριν την εν ψυχρώ εκτέλεση  του Αλέξη Γρηγορόπουλου.

Πολλά και οφθαλμοφανή είναι, τουλάχιστον σήμερα , τα στοιχεία που συνάδουν σ΄αυτή την ειλημμένη στο «άντρο» των Ναζιστών συν-απόφαση και την εκτέλεσή της. Τρία είναι τα απολύτως εξακριβωμένα στοιχεία, διασταυρωμένα και πέρα από κάθε αμφισβήτηση, που μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε στην ιστορική μας έρευνα με καθαρή τη συνείδηση και δυνατή την πεποίθηση πως δεν υπάρχει περίπτωση ανατροπής τους.

1. Είναι κοινό μυστικό σε όλους τους Χρυσαυγίτες της Αθήνας (και στους «δικούς» τους,φυσικά, τους κοντινούς τους ανθρώπους, να μην το ξεχνάμε αυτό!), στα μέλη ,δηλαδή,  της εγκληματικής οργάνωσης της Χ.Α  του 2008,  πως στις 2 τελευταίες εβδομάδες του Νοέμβρη 2008, ο Μιχαλολιάκος έδωσε εντολή να γίνουν βιαστικά 2 μεγάλες ασκήσεις ετοιμότητας των Χρυσαυγιτών . Η εντολή επαναλήφθηκε την πρώτη εβδομάδα του Δεκέμβρη 2008 , αλλά με την επιπλέον διευκρίνιση να μη λείπει τούτη τη φορά κανείς Χρυσαυγίτης από την Αθήνα και για οποιοδήποτε λόγο ! » Ανά πάσα στιγμή να είναι όλοι ετοιμοπόλεμοι και αποφασισμένοι!» Η δικαιολογία ήταν πως προετοιμάζονται διαδηλώσεις και καταστροφές στο κέντρο της Αθήνας και οι «συναγωνιστές» στην αστυνομία , θα χρειάζονταν ενισχύσεις».

2. ο Κορκονέας για ένα μεγάλο διάστημα, τουλάχιστον 2 μηνών από τη δολοφονία , είχε ξοδέψει πάνω από 200 σφαίρες (δικές του,  όχι της υπρεσίας, από το υλικό του οπλισμού της εγκληματικής οργάνωσης) σε σκοποβολή με το υπηρεσιακό του περίστροφο. Η εξάσκησή του γινόταν σε περιοχές της Αττικής και του νομού Μεσσηνίας υπό την επίβλεψη εκπαιδευμένων στα όπλα στελεχών της Χ.Α.

3. Ο Κορκονέας δύο μέρες πριν τη δολοφονία,   από τον προσωπικό του φοριαμό στο αστυνομικό Τμήμα είχε μεταφέρει σε άγνωστο μέρος τα εξής: α. Προσωπικά του (και κάποια «πονηρά»)είδη. β.Φυλλάδια και άλλα έντυπα της Χ.Α και γ. Τους προσωπικούς του φακέλους με ονόματα, φωτογραφίες και σημειώσεις για πρόσωπα ,που συγκέντρωνε και κατέγραφε ο ίδιος, όπως είπαμε. Μετά τη δολοφονία ανοίχτηκε ο φοριαμός, που δε  βρέθηκε κλειδωμένος ,αλλά  άδειος και καθαρός.

Η εντολή του αρχηγού των Ναζί της Ελλάδας,του βομβιστή που δε δίσταζε να διαμελίζει ανύποπτους πολίτες με «τυφλές» βόμβες σε δημόσιους χώρους, του τέρατος που την ίδια εποχή μέχρι  σήμερα έβγαζε αφασικούς «φουσκωτούς» να ξεκοιλιάζουν δυστυχισμένους οικονομικούς μετανάστες, ήταν σαφής προς στους δυο χρυσαυγίτες αστυνομικούς, μέλη της εγκληματικής οργάνωσης. «Πάση θυσία», το βράδυ της 6ης Δεκέμβρη 2008, έπρεπε να χυθεί αίμα!

Το σενάριο δικαιολόγησης του εγκλήματος ήταν απλό (απλοϊκό) και αποκαλύφτηκε, όπως είχε σχεδιαστεί από τον ίδιο τον ηθικό αυτουργό της δολοφονίας και αρχηγό της εγκληματικής οργάνωσης. Το διηγήθηκαν οι ίδιοι  οι  δράστες κατά την ανάκρισή τους στη ΓΑΔΑ μετά τη δολοφονία: «Είμαστε σε υπηρεσία στην περιοχή των Εξαρχείων. Στη συμβολή των οδών  Βαλτετσίου και  Ζ. Πηγής δεχτήκαμε επίθεση με μολότωφ, πέτρες και σπασμένα μπουκάλια από περίπου 30 αναρχικούς που είχαν «αράξει»  στην οδό Μεσολογγίου, Τζαβέλα και γύρω. Μας εγλώβισαν. Πανικοβληθήκαμε. Ενημερώσαμε την ΄Αμεση Δράση για την επίθεση. Μας είπαν από το κέντρο να απεμπλακούμε. Δεν τα κατάφεραμε. Αναγκαστήκαμε να ρίξουμε μια χειρομβοβίδα κρότου-λάμψης  και 2 πιστολιές στον αέρα. Η μια σφαίρα εξοστρακίστηκε, όπως μάθαμε μετά, και βρήκε κάποιον στην καρδιά. Ειδοποίησαμε συναδέλφους και μας οδήγησαν στη ΓΑΔΑ». Απλοϊκό και γνωστό σενάριο απ΄όλους τους δράστες αστυνομικούς σε όλες της χώρες του κόσμου, που συνήθως οδηγεί στην αθώωση των ενστόλων δολοφόνων, αφού πυροβόλησαν ευρισκόμενοι σε νόμιμη άμυνα. Η γραμμή επίσης της υπεράσπισης ήταν κι αυτή έτοιμη πριν τη δολοφονία. Η ανθρωποκτονία από πρόθεση με ενδεχόμενο δόλο, που ήταν στο αρχικό κατηγορητήριο, ζητήθηκε από το συνήγορο υπαράσπισης των αστυνομικών Αλέξη Κούγια να γίνει… «απλή αμέλεια», όπως είχε  αποφασίσει δικστήριο παλιότερα στην Πάτρα με άλλο δράστη αστυνομικό. Η αθώωση ήταν βέβαιη ή στην χειρότερη περίπτωση κάποια ελαφριά ποινή. Παράλληλα ,οι δράστες είχαν τη διαβεβαίωση πρόσληψης μιας δυνατής υπεράσπισης, καθώς και πρόνοια και οικονομικη συμπαράσταση για τα πρόσωπα των οικογενειών τους.

Μόνο που τα πράγματα δεν ήρθαν , όπως τα είχε σχεδιάσει ο Μιχαλολιάκος (αν και  «έπιαναν» συνήθως τέτοια σχέδια). Κανείς από τους συγκεντρωμένους εκείνη η νύχτα στα οδοστρώματα της Μεσολογγίου , της Τζαβέλα, της Βαλτετσίου δεν έδωσε σημασία στην περιπολία των 2 αστυνομικών.   Ούτε όταν εκείνοι, στα «καλά καθούμενα» (είχαν παρατήσει αλλού το περιπολικό τους!) τους πλησίασαν και άρχισαν να βρίζουν χωρίς λόγο με τα «ελάτε ,ρε, ελάτε, κωλόπαιδα  και θα σας δείξουμε…». Ούτε τότε αντέδρασε κανένας από τους συγκεντρωμένους βίαια. Κι αυτό ήταν το πρόβλημα, γιατί, όπως είπαμε, η εντολή ήταν σαφής και έπρεπε να εκτελεστεί. «Απόψε να χυθεί αίμα».  Και έτσι έγινε.

Αναίτια, αδικαιολόγητα, χωρίς καμιά βίαιη αντίδραση από τη μεριά των συγκεντρωμένων, με αστείες προκλήσεις, με το «στανιό», δηλαδή,   να τους δουν, να τους προσέξουν. Και δεν τα κατάφεραν. Μέχρι που ο Σαραλιώτης πέταξε τη χειρομβοβίδα κρότου-λάμψης  και ο Κορκονέας τράβηκε το πιστόλι, σημάδεψε  τον ακίνητο Αλέξη Γρηγορόπουλο, που  έκπληκτος παρακολουθούσε την «τρελή κατάσταση με τους μπάτσους»  και τον πυροβόλησε κατευθείαν και εν ψυχρώ στην καρδιά.

Αλλά, γιατί επέλεξαν τον Αλέξη, ένα παιδί ,που και λόγω ηλικίας ήταν ακίνδυνο  για 2 ενήλικες και μάλιστα ένοπλους; Κι ΄αυτή η επιλογή δεν ήταν τυχαία.Θα διευκόλυνε τη απολογία των δραστών. ΄Ενα παιδί, που σύχναζε στα Εξάρχεια ήταν «εξ ορισμού» αλήτης, χασικλής, ταραξίας από διαλυμένο σπίτι σε κάποια λαϊκή γειτονιά της Αθήνας . Τί θέλει ενα 15χρονο στα Εξάρχεια με ένα  μπουκάλι μπύρα στο χέρι ; Μόνο που κι εδώ, δεν τους «κάθησε» .Ο Αλέξης Γρηγορόπουλος,όπως και ο φίλος του που ήταν μαζί εκείνη την τραγική βραδιά, ο Νίκος Ρωμανός, δεν ήταν αλήτες (και ποιο παιδί μπορείς να το πεις αλήτη στα 15 του χρόνια;). Ακόμα χειρότερα για τους δράστες, ήταν παιδιά αστών, «καλών» οικογενειών, πήγαιναν σε ιδιωτικά σχολεία, με καλή μόρφωση και ανατροφή και καθόλου σαματατζήδες και μπαχαλάκηδες.

Η δολοφονία θα πυροδοτούσε επανάσταση, όπως ήταν το ζητούμενο.  Και έτσι έγινε. Το κλίμα αμέσως μετά «φτιάχτηκε» ακριβώς ,όπως το ήθελε τότε ο Μιχαλολιάκος.  «Κάηκε» η Αθήνα επί μέρες! Αυτή ήταν η πρώτη μεγάλη προσπάθεια του Μιχαλολιάκου  να κατεβάσει στα μέτρα του τον πήχη για την εξουσία. Η επόμενη έγινε  το Μάη του 2010, όταν πάλι οι Ναζί παράδωσαν στις φλόγες την Αθήνα και δολοφόνησαν  3 άτομα ( η μία έγκυος) στη  Τράπεζα Μαρφίν.

΄Οταν ολοκληρηρώσουμε κι αυτή  την ιστορική  έρευνα για τα δραματικά εκείνα  γεγονότα, θα τη δημοσιεύσουμε εδώ.