Ελένη Γλύκατζη Αρβελέρ: «Οι αρχηγοί της Ελληνικής Επανάστασης ήταν Πόντιοι – Η Μικρασία ήταν η καρδιά του ελληνισμού»
“Ποιος ήταν ο αρχηγός της Ελληνικής Επανάστασης; Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης και στη συνέχεια ο αδερφός του, Δημήτριος. Και οι δύο ήταν Πόντιοι! Οπότε και μόνο το ότι έχει Πόντιους αρχηγούς της Ελληνικής Επανάστασης και ξέροντας ότι οι απόστολοι της Φιλικής Εταιρείας είχαν μεγάλη πρόοδο στις Μικρασιατικές πόλεις καταλαβαίνει κανείς τι έγινε.
Και ακόμα ότι έστειλαν όχι μόνο όπλα αλλά και χρήματα στους Πνεποννήσιους, να μη θυμίσω ότι πολλά σκορπίστηκαν χωρίς να φτάσουν ποτέ στον σκοπό για τον οποίο είχαν σταλεί».
***
Χρειάστηκε να περπατάει στα 90 και στα 100 να φτάσει η κυρία Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ για να συνειδητοποιήσει και μια άλλη, από τις αλήθειες, που μόνο αυτή λαμβάνει… εξ άνωθεν αποκαλύψεως, αλλά και σκληρής ιστορικής έρευνας. Τοπικιστική τούτη τη φορά, μια και η ίδια έλκει την καταγωγή εκ Μ. Ασίας.
Μετά από εκείνη τη φοβερή…ιστορική (εθνικιστική τούτη) αλήθεια για την οποία επίσης χρειάστηκε 90 χρόνια ζωής, για να τη ανακοινώσει, ανακάλυψε πως ο τάφος του Μέγα Αλέξαντρου δεν μπορεί, παρά να είναι στη Βεργίνα . Κόβει, λέει το κεφάλι της !
Τώρα, μετά από…ενδελεχή ιστορική έρευνα , πιστοποεί πως η επανάσταση του ΄21… διεξήχθη στη Μικρά Ασία. Από ποια Καλαμάτα και ποια Πάτρα, λέτε, άρχισε ο αγώνας; Από τη Σμύρνη ξεκίνησε. Οι παππούδες της ήταν αυτοί που την εξήγαγαν στη συνέχεια στην κυρίως Ελλάδα. Και ήταν τούτοι που απελευθέρωσαν το Μωριά και τη Ρούμελη. Ποιος Κολοκοτρώνης και μάλιστα…Αρβανίτης (Θού ,Κύριε!) και ποιοι Μαυρομιχαλάιοι; Ακραιφνείς ΄Ελληνες από το Αϊβαλί ήταν οι καπεταναίοι.
Φαντάζεται κανείς να είχε μπροστά της άλλα 100 χρόνια ζωής; Είναι σίγουρο πως θα ανακάλυπτε και άλλες τέτοιες τρομερές ιστορικές αλήθειες. ΄Όπως για παράδειγμα πως στην αρχαία Αθήνα, η εκκλησία του Δήμου δε συνεδρίαζε στην Πνύκα ή την Αρχαία Αγορά, αλλά στο…Βύρωνα, κάπου εκεί στη Φιλολάου, Παγκράτι μεριά , που πέρασε ,μας λέει , τα αξέχαστα παιδικά της χρόνια.
‘ Οταν η οίηση χτυπάει το κεφάλι, δεν είναι όλα μόνο ίσιωμα μπροστά σου, αλλά και τσουλήθρα. Κατηφόρα που σε πάει στον πάτο κατ’ ευθείαν. Τίποτα και κανένας δε σε σώζει πια.