Ελεύθερος χωρίς περιοριστικούς όρους και μόνο με την επίβλεψη επιμελητή, αφέθηκε μετά την απολογία του ο 16χρονος που σκότωσε τον πατέρα του στα Καλύβια την περασμένη Παρασκευή.
«Γενναία απόφαση» ανακρίτριας και εισαγγελέα … (documento)
Ξαναχτύπησε πάλι ο πρίγκιπας Κωστάκης του Γκεμπελιστάν (δημοσιογραφία το λένε στην Ελλάδα) και μάλιστα των βορείων πουλιτζεριανών προαστείων με την αναγνώριση του δίκιου όποιου παιδιού καταπιέζεται και κακοποιείται, να παίρνει το μαχαίρι, όχι σε άμυνα συμπλοκής, αλλά σε καρτέρι, να παραφυλάει στο σκοτάδι και να κόβει το λαρύγγι του καταπιεστή πατέρα του. Γενναία πράξη, όσο και η απόφαση των εκπροσώπων της ελληνικής μας δικαιοσύνης να χώνει μέσα όποιο πετροβολήσει σκυλί και όποιον σκοτώνει το γονιό του , να του απονέμει τα εύσημα της ελευθερίας.
Στο μεταξύ ,σε άλλες χώρες οι 16χρονοι , ως νοήμονες και υπεύθυνοι πολίτες , παίρνουν δίπλωμα οδήγησης με ό,τι συνεπάγεται μια τέτοια αναγνώριση ικανότητας. Ακόμα και στη δική μας Μπανανία, σύμφωνα με τους ανακριτές και τους εισαγγελείς, μπορεί ένας 17χρονος να έχει την πολιτική ωριμότητα της συνετής ψήφου, όχι, όμως, και την ικανότητα να αντιλαμβάνεται πως όταν σκοτώνεις άνθρωπο και μάλιστα τον ίδιο το γονιό σου, δε σκοτώνεις αρουραίο.
Κι ακόμα χειρότερα για τον φονιά έφηβο από τα Καλύβια, που ανενόχλητος συνεχίζει να παίζει μπάλα στην αλάνα της γειτονιάς με τους φίλους του, σαν να μην τρέχει τίποτα, ελέω ελαφρότητας (και σκοπιμότητας), είχε τα κότσια και το μυαλό να σχεδιάσει το φονικό. ΄Οχι, όμως και την απλή λογική, την πρόνοια να ενημερώσει με δεκάδες τρόπους υπηρεσίες ,αρχές και εθελοντές για τη βάρβαρη συμπεριφορά του πατέρα του και να ζητήσει να αλλάξει περιβάλλον.
Καταπιεσμένος από το Σύστημα ασφαλώς θα ένιωθε και ο 18χρονος ,που πέταξε τη φωτοβολίδα και τραυμάτισε θανάσιμα τον άντρα των ΜΑΤ. (κηδεύεται σήμερα) . Το ξύλο να δεις που έχει φάει τούτος, ως χούλιγκαν στα γήπεδα και με τους μπαχαλάκηδες στους δρόμους.
΄Ελα, όμως, που δεν του έδωσαν άφεση, ανακριτής και εισαγγελέας. Τον μπουντρούμιασαν , ώσπου να πεις κίμινο. Χτύπησε εκπρόσωπο του νόμου τούτος. Δεν είναι παίξε- γέλασε, ούτε ένας ανώνυμος γονιός το θύμα από το σωρό στο πλήθος. Μέσα ο έφηβος φονιάς του αστυνομικού (και καλώς, λέμε εμείς, κι ας ισχυρίζεται πως δεν το ήθελε, ούτε το είχε σχεδιάσει ). ΄Εξω ο καταπιεσμένος 16χρονος που σχεδίασε στις λεπτομέρειες και εκτέλεσε τη δολοφονία του πατέρα του.
Το άλλοθι της γνωστής για τα κατορθώματά της της ελληνικής δικαιοσύνης. Οι επιλεκτικές (σκόπιμες ) και… ανέξοδες ευαισθησίες της . Θα τις επικαλεστούν με στόμφο, όταν θα τους είναι απαραίτητες. Αν αφήσαμε ένα πατροκτόνο ελεύθερο, ούτε καν με περιοριστικούς όρους, πόσο μάλλον και ένα πιστό στο καθήκον του αστυνομικό, που κυνηγάει τον παραβατικό 16χρονο Ρομά και τον γαζώνει με το υπηρεσιακό του περίστροφο για 20 ευρώ απλήρωτη βενζίνη. Η επιπολαιότητα και η ανωριμότητα των 16 χρόνων δε μετράνε εδώ.
Αν ήταν έτσι, οι μισοί ΄Ελληνες έπρεπε να έχουν μαχαιρώσει τους γονιούς και τους δασκάλους τους. Ειδικά, κάποια χρόνια πριν. Σκληροί οι άνθρωποι της υπαίθρου και «πατριάρχες» οι περισσότεροι. Ούτε τσιγάρο δεν τολμούσες να ανάψεις μπροστά στο γονιό, κι ας ήσουνα πατέρας με παιδί κι εσύ.
΄Ασε το ξύλο που ..βγήκε από τον παράδεισο και το εισπράτταν βάρβαρο και εξοντωτικό τα παιδιά σε οικογένεια και σχολειό. Δάσκαλοι αυταρχικοί, με το ραβδί στο χέρι και τον κακό λόγο στο στόμα, με ανύπαρκτη παιδαγωγική συμπεριφορά. Το σχολείο συμπλήρωνε το σπίτι στην καταπίεση και την κακοποίηση και τον αυταρχισμό ” Ρίξ’ του κι από μένα ,δάσκαλε, να βάλει μυαλό το παλιόπαιδο” . ΄Αγριες εποχές. Αχρείαστες ,να μη ξαναγυρίσουν. Αλλά, σε δάσκαλο και γονιό, δεν τολμούσε κανείς να σηκώσει χέρι.΄Ηταν ανοσιούργημα. Εκτός αν ήσουν απόβρασμα της κοινωνίας.
Μάλιστα, στις εποχές του έθους και του άγραφου δίκαιου, τις κοινωνίες της αυτοδικίας η πατρο-,μητρο-κτονία ήταν ΄Υβρις. Οι Ερινύες έτοιμες να κατασπαράξουν, ψυχή τε και σώματι, τον ασεβή φονιά του γονιού.
Ο αιμοσταγής έφηβος από τα Καλύβια, προτίμησε αίμα, αντί να ζητήσει βοήθεια. Όμως, όπως κάνει ο κάθε ψυχρός εκτελεστής, εκ των υστέρων επικαλείται “βρασμό ψυχής” ή τρέλα . Κι ύστερα, παίρνει το καπελάκι του από το γραφείο ανακριτή και εισαγγελέα και πάει σπίτι να συνεχίσει το βιντεοπαιχνίδι του στο σημείο που το είχε αφησει πριν το φονικό.
Ελλάς, Ελλάς της συμφοράς και της ξεδιαντροπιάς!