ΕΧΘΡΟΙ ΟΙ ΜΟΣΚΟΒΙΣΙ, ΓΙΟΥΝΚΕΡ
Ο Σαλβίνι έφερε τη Λεπέν στη Ρώμη ενώ η Ιταλία βυθίζεται στην κρίση
Σφοδρή επίθεση κατά του προέδρου της Κομισιόν και του επιτρόπου Ευρωπαϊκών και Νομισματικών Υποθέσεων της ΕΕ εξαπέλυσε ο ηγέτης της Λέγκας του Βορρά στη συνάντησή του με την επικεφαλής της γαλλικής ακροδεξιάς, Μαρίν Λεπέν.
Καθώς η κυβέρνηση των λαϊκιστών ανοίγει νέο μέτωπο στην εκστρατεία της κατά των θεμελιωδών αξιών της ΕΕ, οι επενδυτές εντείνουν την πίεση με το επιτόκιο για τα δεκαετή κρατικά ομόλογα να ξεπερνά το 3,5% για πρώτη φορά από το 2014 .
Οι λαϊκιστές πυκνώνουν τις επιθέσεις τους κατά του ευρωπαϊκού κατεστημένου καθώς ετοιμάζονται για την επόμενη μάχη για τον προϋπολογισμό του ερχόμενου έτους. Σαλβίνι και Ντι Μάιο ευελπιστούν στις ευρωεκλογές του Μαίου να πετύχουν ένα αποτέλεσμα που θα επιτρέψει την χαλάρωση των δημοσιονομικών κανόνων στην ΕΕ.
Οι ηγέτες των δύο εταίρων του κυβερνητικού συνασπισμού στην Ιταλία στυλώνουν προς το παρόν τα πόδια στην κόντρα με την ΕΕ προκαλώντας νέα ανησυχία στις αγορές.
Tην Ακροδεξιά , την τείνουσα και εξικνούμενη ως στα κράσπεδα (καμιά φορά κι εντός) των λαγουμιών του Φασισμού-Ναζισμού ,θα μπορούσαμε να την ορίσουμε ως τον εξτρεμισμό της συνταγματικής πολιτικής και μια από τις χειρότερες παρενέργειες της Δημοκρατίας . Γνήσιο τέκνο ασφαλώς της Δεξιάς παράταξης ,η οποία μόνο ως τέτοια θα μπορούσε να πιστοποιηθεί , αφού ιδεολογία δεν είναι .
Αν έχει κανείς την υπομονή και αναζητήσει “λόγους” των δύο ηγετών του Φασισμού και του Ναζισμού σε Ιταλία και Γερμανία εκείνα τα χρόνια που σηματοδοτήθηκαν με την επικράτησή τους, θα εκπλαγεί …έκπληξη μεγάλη αν συγκρίνει την νοηματική πεμπτουσία των περισσοτέρων από εκείνους τους λόγους, με όσα σήμερα είπε ο Σαλβίνι υποδεχόμενος στη Ρώμη τη Γαλλίδα ….συναγωνίστρια του, επικεφαλής της Ακροδεξιάς, Μαρί Λεπέν και αντίστροφα. Ειδικά, μάλιστα αν ανατρέξει στα προεκλογικά παραληρήματα των πενταστεράτων , του ηγέτη και των στελεχών της Λέγκα του Βορά.
Φράσεις, λέξεις και συνθήματα των σύγχρονων θαυμαστών εκείνων των ιδεοληψιών , ξενίζουν τον αμύητο με την καταπληκτική ομοιότητα των παραληρηματικών λόγων Μουσολίνι και Χίτλερ. Αλλάζουν μόνο εποχές, ονόματα, τόποι, Για παράδειγμα:
Α. Στην πρόσφατη υποδοχή της Λεπέν στη Ρωμη!
Ματέο Σαλβίνι:
«Μοιραζόμαστε την ίδια ιδέα για μια Ευρώπη της αγροτιάς, της εργασίας και της μάχης κατά της μετανάστευσης,
«Αυτοί ήταν που δημιούργησαν φόβο στους Ευρωπαίους πολίτες για τις δουλειές και το μέλλον τους».
… Εκατομμύρια ανθρώπους οι οποίοι έχουν ανάγκη από στήριξη και αξιοπρέπεια, όπως ο Σόρος», που «έχουν στοιχηματίσει στην κατάρρευση της Ιταλίας για να αγοράσουν σε χαμηλές τιμές υγιείς επιχειρήσεις και υπάρχουν πολλοί από αυτούς, βρίσκονται σε αυτή την χώρα».
Λουίτζι Ντι Μάιο: Το Σαββατοκύριακο οι ευρωεκλογές θα σηματοδοτήσουν έναν «σεισμό».
Λεπέν: «η ΕΕ ποδοπάτησε τις αξίες της αλληλεγγύης: Βρισκόμαστε τώρα σε μια ιστορική συγκυρία. Τον Μάιο θα πετύχουμε να δημιουργήσουμε μια Ένωση με νέες αξίες κατά της παγκοσμιοποίησης»
Δεν πολεμάμε τον Σαλβίνι κατά της Ευρώπης αλλά «κατά της ΕΕ, που έχει γίνει απολυταρχικό σύστημα». Στόχος μας η νίκη στις ευρωεκλογές και η συνεργασία για μια «Ευρώπη των εθνών», που θα δώσει πίσω στο λαό την εξουσία που του έχει αφαιρέσει η γραφειοκρατία των Βρυξελλών.
β.Από λόγους κατά καιρούς των Λουίτζι Ντι Μάιο και Σαλβίνι:
“Τα λαϊκά ιδεώδη”. ”
«Είναι ανάγκη η φτωχολογιά, η εργατιά ,ο άνθρωπος της βιοπάλης, να πάρουν επιτέλους σήμερα τα ηνία της χώρας τους στα χέρια τους”.
“Μια απάντηση ράπισμα θα πάρει η Ευρώπη από τον αγώνα του καταπιεσμένου, του παραπεταμένου και περιφρονημένου Ιταλού, όταν αποκτήσει φωνή…»
Η Ιταλία θα δείξει το δρόμο .Αν πετύχουμε σήμερα, οι λαϊκές μάζες σε Ισπανία, Ελλάδα, θα ακολουθήσουν. Ας τρέμουν οι εκμεταλλευτές ,ας κοπούν τα πόδια στον άναρχο καπιταλισμό»
Ο Φασισμός και ο Ναζισμός παλιότερα, όχι μόνο δε δίστασαν να υπεξαιρέσουν αριστερές έννοιες που καθιερώθηκαν ως σοσιαλιστικές αξίες, αλλά τις χρησιμοποίησαν κατά κόρον και εμβληματικά. Και ακόμα, συνθήματα και ορολογίες ,τον καθιερωμένο, με άλλα λόγια, “Λόγο” της Αριστεράς, τα περιέφεραν στις λαϊκιστικές, υστερικές μαζώξεις τους, προκλητικά και ανίερα. Αγροτιά, εργατιά, αλληλεγγύη, περηφάνεια, πανανθρώπινος πόνος, αγώνας δια στόματος Φύρερ της Ναζιστικής Γερμανίας. “Θα τρίζουν τα κόκαλα ” του Μαρξ και των άλλων “πατριαρχών” του κομμουνισμού!
Αλλά, ούτε περίεργο ούτε πρωτόγνωρο είναι το σύγχρονο αυτό ακροδεξιό ντελίριο -προσκλητήριο στις λαϊκές μάζες με λέξεις και φράσεις κλισέ ,πάλαι ποτέ μονοπώλιο των αριστερών αγώνων. Ο Χίτλερ, να μην ξεχνάμε, μάλιστα , πως ουδέποτε απαρνήθηκε το…σοσιαλιστικό του προσανατολισμό! Βέβαια, να σημειώσουμε παρεπιμπτόντως πως αυτός ο ιδεοληπτικός αχταρμάς του που αποκάλεσε εθνικοσοσιαλισμό ,όπως στα κομματικά καταστατικά και τους λόγους του τον διατύπωσε ο παρανοϊκός ηγέτης των Ναζί, δεν είναι πια μόνο αντικείμενο της ιστορίας, της κοινωνιολογίας και της πολιτικής επιστήμης, αλλά και αντικείμενο έρευνας της….ψυχιατρικής.
Ας δει κανείς προ επίρρωση της παραπάνω άποψης και τους επίσης παραληρηματικούς, κάποτε και …ακροαριστερούς “δεκάρικους” του ημέτερου εδώ Χιτλερολάτρη και ηγέτη των ΝεοΝαζί, Νίκου Μιχαλολιάκου. “Χάνει τα αυγά και τα πασχάλια” ο Λαφαζάνης, που βλέπει, ανίκανος να αντιδράσει , να του “τραβούν το χαλί κάτω από τα πόδια”.
Ο λαϊκισμός και η δημαγωγία είναι τα κύρια συστατικά των περισσοτέρων κομμάτων. Ανέκαθεν. Κι τα μεν αριστερά κόμματα, επαναστατικώ, κληρονομικώ, δικαίω , δικαιούνται να μονοπωλούν τη δύναμη που εμπερικλείουν λαϊκές φρασεολογίες και συνθήματα που δοκιμάστηκαν στη «φωτιά». Η Ακροδεξιά και οι εκείθεν τερατογεννήσεις της, συνειδητοποίησαν την ισχύ τέτοιων λαϊκίστικων κλισέ , κυρίως και παράλληλα με τη άνοδο των εθνικοσοσιαλιστών στη Γερμανία.
Ο Χίτλερ (και λιγότερο ο Μουσολίνι) υπήρξε ο…γνησιότερος εκφραστής αυτής της τάσης, αλλά και ομολογουμένως, ως πετυχημένος δημαγωγός, ήταν εκείνος που κατάφερε να παντρέψει με τις δικές του τερατολογίες , όσα ακριβώς η μέχρι τότε η ιδεολογική δεοντολογία προφύλασσε «ως κόρην οφθαλμού». Ο Φύρερ κατάφερε να ξεπεράσει “εσκαμμένα” και άνετα δίπλα στις κυρίαρχες έννοιες των ιδεολογημάτων του, δηλ. του εθνικισμού, του πατριωτισμού του, του ρατσισμού, επιστράτευσε και υιοθέτησε όρους και φράσεις κατευθείαν βγαλμένα από τα αριστερά ιδεολογικά,επαναστατικά κινήματα από το 18ο αιώνα και μετά.
Οπότε, καθόλου περίεργο δεν ακούγεται σήμερα που ο « πάπας» του καπιταλισμού Σόρος, γίνεται το «κόκινο πανί» για τη Λεπέν, του Όρμπαν και του Σαλίνι. Αυτών των ονομάτων, που είναι τα κατ΄εξοχήν υποπροϊόντα της αισχρότερης εκδοχής του καπιταλισμού.
Και είναι για γέλια, αν σκεφτεί κανείς πως ο Σόρος που είναι «αγγελούδι» μπροστά στη Ρώσικη μαφία του Πούτιν, η οποία και χρηματοδοτεί αφειδώς αυτές τις ακροδεξιές, φασιστικές και ναζιστικές παραφυάδες της Δεξιάς παράταξης στην Ευρώπη (ειδικά στην Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία και Γαλλία), ξέφυγε πια από το σφυροκόπημα της Αριστεράς και εδώ και καιρό δέχεται λυσσαλέες επιθέσεις από το άλλη μεριά, αφού τον έχει περιλάβει πια ο χύδην λαϊκισμός της Ακροδεξιάς.
΄Οπως και να έχει όμως το πράγμα, “τα ράσα δεν κάνουν τον παπά΄”. Και το πρόβλημα δεν είναι αν έκλεψε η Ακροδεξιά και τα (ξ)αδέλφια της, ο Φασισμός και ο Ναζισμός, λόγο, έννοιες, ιδέες και αξίες της αριστεράς.
Εκείνο που οφείλουμε να επισημάνουμε σήμερα είναι άλλο. Για άλλη μια φορά αποδεικνύεται πως όταν κανείς “ρίχνει τα άγια τοις κυσί”, όπως έκανε η Αριστερά με αρχές κια αξίες κοινωνικά και πολιτικά αδιαπραγμάτευτες, απαρασάλευτες και διαχρονικές, που τις τσαλάκωσε στην πράξη, από εκεί και ύστερα δεν είναι καθόλου περίεργο πως στη θέση του γνήσιου, του αυθεντικού, του αληθινού, θα στηθούν τα υποκατάστατα.
Ο πιθηκισμός, το δήθεν, ως κωμικές μεταμφιέσεις έχουν τον πρώτο λόγο πλέον. Και δεν αποκλείεται με το χρόνο ,να υποκαταστήσουν εντελώς και οριστικά την αταβιστική τους προέλευση, αφού το επίκτητο και το κίβδηλο θα την έχουν, χρησικτησιακώ δικαιώματι, πλέον υποκαταστήσει.