Γράφαμε στις 30-1- 2015 εδώ:
“Τα ξημερώματα της 31ης Ιανουαρίου του 1996, κορυφώθηκε η κρίση στα Ίμια, ένα γεγονός που έφερε κοντά όσο ποτέ στον πόλεμο την Ελλάδα και την Τουρκία στη σύγχρονη ιστορία τους.
Στις 25 Ιανουαρίου του 1996 υψώνεται σε ένα από τα δύο νησιά που αποτελούν τα Ίμια η ελληνική σημαία από τον τότε δήμαρχο Καλύμνου. Η τουρκική τηλεόραση μεταδίδει τις εικόνες ως πρόκληση και λίγο αργότερα δύο δημοσιογράφοι της εφημερίδας Χουριέτ, μετέβησαν εκεί με ελικόπτερο, υπέστειλαν την ελληνική σημαία και ύψωσαν την τουρκική σημαία. Το σχετικό βίντεο προβλήθηκε ως «ανδραγάθημα» στην Τουρκία και σύντομα, ελληνικά και τουρκικά πολεμικά σκάφη κινήθηκαν και αναπτύχθηκαν στην περιοχή φτάνοντας ένα βήμα πριν τη σύρραξη.
Στις 28 Ιανουαρίου 1996 το περιπολικό «Αντωνίου» του Πολεμικού Ναυτικού κατέβασε την τουρκική σημαία και ύψωσε την ελληνική, ενώ Έλληνες βατραχάνθρωποι αποβιβάστηκαν στο Μεγάλη Ίμια.
Στις 29 Ιανουαρίου, ο μόλις δέκα ημερών πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, στις προγραμματικές του δηλώσεις στη Βουλή, στέλνει μήνυμα προς την Τουρκία, ότι σε οποιαδήποτε πρόκληση η Ελλάδα θα αντιδράσει άμεσα και δυναμικά.
Στις 30 Ιανουαρίου, η πρωθυπουργός της Τουρκίας Τανσού Τσιλέρ δηλώνει μέσα στην τουρκική Βουλή ότι την επόμενη μέρα η Ελληνική σημαία θα έχει κατέβει από τα Ίμια.
Στις 31 Ιανουαρίου τουρκικές ειδικές δυνάμεις αποβιβάζονται στη Μικρή Ίμια. Στις 05:30 της ίδιας μέρας ελικόπτερο του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, που απονηώθηκε από τη φρεγάτα Ναυαρίνο για να διαπιστώσει την παρουσία των Τούρκων στη βραχονησίδα κατέπεσε κατά την επιστροφή του στη φρεγάτα και τα τρία μέλη του πληρώματος, ο υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός, βρήκαν τραγικό θάνατο. Η επίσημη αιτιολόγηση του δυστυχήματος είναι ότι το ελικόπτερο κατέπεσε λόγω κακοκαιρίας και απώλειας προσανατολισμού του πιλότου (Vertigo).
Εν τω μεταξύ, καθόλη τη διάρκεια της κρίσης, οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν ενεργό ρόλο στις διαπραγματεύσεις, με την Τουρκάλα πρωθυπουργό μάλιστα να δηλώνει στον Μπιλ Κλίντον πως «Ελλάδα και Τουρκία ξεκινούν πόλεμο, επειδή δύο Τούρκοι δημοσιογράφοι και κάποιοι Έλληνες βαρκάρηδες συνεπλάκησαν σε έναν βράχο που κατοικούσε μία κατσίκα».
Τελικά, οι δύο πρωθυπουργοί δεσμεύτηκαν προς την Αμερική να αποσύρουν τις δυνάμεις τους και να υποστείλουν τις σημαίες, όπως και έγινε το πρωί της 31ης Ιανουαρίου 1996 υπό την επίβλεψη αεροσκαφών του 6ου αμερικανικού στόλου της Μεσογείου, ενώ ο Κώστας Σημίτης δηλώνει στη Βουλή, εν μέσω θυελλωδών αντιδράσεων «Ευχαριστώ τους Αμερικάνους».
Σύμφωνα με τους αναλυτές, η Κρίση των Ιμίων ήταν η αφορμή που έψαχνε η τουρκική πλευρά να θέσει θέμα Γκρίζων Ζωνών και να διεκδικεί αρκετά ελληνικά νησιά στο Αιγαίο, μια θέση που ποτέ δεν δέχθηκε να συζητήσει βέβαια η ελληνική πλευρά.»
Πάλι με την ευκαιρία της επετείου των Ιμιαϊκών γεγονότων να επαναλάβουμε μια ερώτηση που είχαμε κάνει εδώ παλιότερα: Ο τρελαμένος δήμαρχος και οι υπόλοιποι Ελληνάρες τότε, προχώρησαν αυθόρμητα σ΄αυτή την παρανοϊκή …πατριωτική ενέργεια να βάλουν σημαία στα βράχια, που λίγο έλειψε να κάνει το Αιγαίο μπουρλότο, ή είχαν κάποιο «διάφορο» και αν ναι, από ποιους και τί; Κι εμείς τον προβληματισμό αυτό τον …κλέψαμε από πρόσωπο που ξέρει καλά τα γεγονότα εκείνα και στηρίζεται στο παρακάτω σκεπτικό: «Σύμφωνα με τους αναλυτές, η Κρίση των Ιμίων ήταν η αφορμή που έψαχνε η τουρκική πλευρά να θέσει θέμα Γκρίζων Ζωνών και να διεκδικεί αρκετά ελληνικά νησιά στο Αιγαίο, μια θέση που ποτέ δεν δέχθηκε να συζητήσει βέβαια η ελληνική πλευρά.»
Και στις 3-2-2014 γράφαμε επίσης:
” Το μεγάλο πάρτι μετά τα ΄Ιμια.
Τούτων δοθέντων, «η μεγάλη νύχτα των στρατηγών έρχεται. Το ζήτημα δεν είναι ποιοι θα γλιτώσουν, αλλά ποιοι θα πάνε φυλακή» Στην Εισαγγελία Διαφθοράς τους τελευταίους μήνες έχουν συγκεντρωθεί ογκωδέστατοι φάκελοι που χρονολογούνται από το 1996. Πρόκειται για προμήθειες πολεμικού υλικού όπως τα 30 αεροσκάφη F16 αξίας 1,1 δισ. δολαρίων, τα 4 Zubr (Hovercraft), αξίας 200 εκατ. δολαρίων, οι πύραυλοι Exocet, ο εκσυγχρονισμός των 6 φρεγατών, τα αεροσκάφη C27, τα οχήματα Στρατού Mercedes και τα Leopard. «Εκείνη την εποχή, αμέσως μετά τα ΄Ιμια, με το επιχείρημα της τουρκικής απειλής και της ανάγκης για ισχυρή άμυνα, έγινε το μεγαλύτερο πάρτι του αιώνα με τους εξοπλισμούς», λένε τώρα δικαστικές πηγές, αλλά και υψηλοί αξιωματούχοι του Σώματος Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος, οι οποίοι έχουν συντάξει ήδη κάποια από τα πορίσματα για τις προμήθειες εκείνης της εποχής. «Η αίσθηση που υπάρχει στο ΣΔΟΕ αλλά και σε ανώτατους δικαστικούς λειτουργούς είναι ότι με αυτά τα στοιχεία πρέπει να πάνε φυλακή σχεδόν όλοι οι στρατηγοί των τελευταίων 15 ετών που υπηρέτησαν στις υπό διερεύνηση Διευθύνσεις Προμηθειών και τις σχετικές επιτροπές. Και όχι μόνο αυτοί.
Εμείς τώρα, ως…καχύποπτοι (αυτή είναι η δουλειά του ιστορικού, άλλωστε), ρωτάμε:
Μήπως όλη αυτή η “ιστορία” (ο… τζερτζελές) με τα ΄Ιμια ,όπου “τρελαμένοι” εθνικιστές (δήμαρχος, παπάδες, “ενωματάρχες”) κάνουν “ντου” -κατάληψη στον …ιερό βράχο ΄Ιμια με αποτέλεσμα να γίνει ό,τι έγινε (δηλαδή το “έλα να δεις” ) και να χορτάσουν μίζες, γενιές δεκατέσσερις, των εμπλεκομένων στην κομπίνα των εξοπλισμών, …ΕΝΤΕΥΘΕΝ και ΕΚΕΙΘΕΝ του Αιγαίου;”
Ακόμα παλιότερα στις 31/1-6/2/2011 γράφαμε:
“25 Ιανουαρίου 1996: ΄Ενας αψίκορος-ανόητος δήμαρχος της Καλύμνου ονόματι Δημήτρης Διακομιχάλης, μαζεύει τον αστυνομικό διευθυντή Καλύμνου Γ. Ριόλα, έναν παπά ,δύο κατοίκους του νησιού και όλη η ομήγυρη πάνε στο «βράχο» και υψώνουν την ελληνική σημαία. Με το που γίνεται η άφρων και εγκληματική αυτή πράξη, ακολουθεί χαμός στην Τουρκία. Στέλνουν και αυτοί από απέναντι δυο δημοσιογράφους, κατεβάζουν τη δικιά μας σημαία και ανεβάζουν την «ημισέληνο».
Λίγο μετά, αριβάρουν στην περιοχή οι πολεμικοί στόλοι των δύο χωρών με το «δάχτυλο στη σκανδάλη».Στις 28 Ιανουαρίου 1996, ένα ελληνικό περιπολικό κατεβάζει την τουρκική σημαία και υψώνει τη «γαλανόλευκη». Οι δύο πρωθυπουργοί εντεύθεν και εκείθεν του… βράχου (Κώστας Σημίτης και Τανσού Τσιλέρ) απειλούν ο ένας τον άλλο με…πόλεμο μέχρις εσχάτων.
Στις 31 Ιανουαρίου, οι τουρκικές ειδικές δυνάμεις αποβιβάζονται στη Μικρή Ίμια. Στις 05:30 της ίδιας μέρας, ελικόπτερο του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, που είχε πετάξει στη βραχονησίδα για συγκέντρωση πληροφοριών και επέστρεφε στη βάση του, κατέπεσε στη θάλασσα και τα τρία μέλη του πληρώματος, ο υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός, σκοτώνονται. Αιτίες της πτώσης του ελικοπτέρου δύο:΄Η το έρριξαν οι Τούρκοι ,αλλά απεκρύβη η πραγματική αιτία ,για να τερματιστεί η κρίση, ή έπεσε λόγω της κακοκαιρίας και απώλειας προσανατολισμού .
΄Εχουμε την πεποίθηση (μέχρις αποδείξεως του εναντίου) πως συνέβη το δεύτερο. Το ελικόπτερο έπεσε λόγω της κακοκαιρίας. Οι Τούρκοι, αν προσέξουμε την πορεία των προκλήσεών τους εδώ και πολλά χρόνια, είναι πάντα «ακίνδυνοι» και θηρεύουν τον εντυπωσιασμό. Οι στρατοκράτες, που αποφάσιζαν (τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα) για την τύχη της χώρας τους, ιστορικά είναι διαπιστωμένο πως δε θέλουν να διακινδυνεύσουν πόλεμο με την Ελλάδα. Μόνο αν διακυβεύονται (που δεν πρόκειται) ύψιστης σημασίας συμφέροντα, θα έκαναν το “απονενοημένο βήμα”. Δηλαδή ποτέ. Ακόμα και στην Κύπρο, πριν το 1974, αν και είχαν λόγους να επέμβουν, δεν το έκαναν, ακριβώς για να μη διακινδυνεύσουν την ειρήνη . Αν ο παρανοϊκός Ιωαννίδης δεν προγραμμάτιζε γενοκτονία στην Κύπρο, οι Τούρκοι δε θα είχαν κάνει την απόβαση. Αλλά και πάλι, σταμάτησαν εκεί που ,εδαφικά τουλάχιστον, δίκαια σταμάτησαν.
Οι ιστορικές αλήθειες όσο και να «τσούζουν» πρέπει να λέγονται”.
Σήμερα, τόσα χρόνια μετά (20) από εκείνη την κρίση στα ΄Ιμια , 30 Ιανουαρίου 2016, τα αναπάντητα ερωτηματικά αρχίζουν σιγά σιγά να παίρνουν τις απαντήσεις τους και το ιστορικό φως να πέφτει πάνω τους, όχι βέβαια άπλετο αλλά απλά να αχνοφέγγει.
΄Ηταν στημένο, λοιπόν ό, τι έγινε στα ΄Ιμια σαν σήμερα το 1996; Κι αν ναι, από ποιους και για ποιο λόγο;
Τα γεγονότα που επακολούθησαν δείχνουν πως καθόλου δεν αποκλείεται μια τέτοια εκδοχή. Βεβαίως, να θυμίσουμε πως στην Ιστορία δεν εικάζεις, δε μαντεύεις, δεν υποθέτεις. Παραθέτεις και κρίνεις μόνο γεγονότα.
Αυτό θα επιχειρήσουμε να κάνουμε και μεις σήμερα εδώ, σταχυολογώντας όλα τα γεγονότα-στοιχεία, που συγκλίνουν προς την υιοθέτηση της άποψης πως όσα διαδραματίστηκαν στα ΄Ιμια εκείνη τη νύχτα της 30ης προς 31η Ιανυαρίου 1996, μπορεί να ήταν και ένα καλοστημένο θέατρο, μια προσχεδιασμένη και καθόλου αυθόρμητη και αψίκορη ενέργεια, όπως νομίζαμε τότε.
Η πρώτη και μεγάλη ένδειξη, τα χειροπιαστά εκείνα στοιχεία που μας καθοδηγούν σε μια τέτοια εκδοχή έχουν να κάνουν με τους ακόλουθους συλλογισμούς: Η απόφαση των πρωταγωνιστών της Καλύμνου να προχωρήσουν σε μια τέτοια παρανοϊκή ενέργεια , ήταν ξαφνική , άνευ λόγου και αιτίας, αφού το κλίμα της εποχής δεν τη δικαιολογούσε. Δεν υπήρξε για παράδειγμα κάποια πρόκληση από την απέναντι μεριά, ούτε κάποια περιρρέουσα ατμόσφαιρα έντασης, ιδιαίτερα εξημμένου εθνικισμού-πατριωτισμού. ΄Ολα εκείνα, δηλαδή, τα στοιχεία που απαιτούνται σε τέτοιες περιπτώσεις για να πυροδοτήσουν μια κρίση και να δικαιολογήσουν-εξηγήσουν μια τόσο ανόητη και λίαν επικίνδυνη και προκλητική ενέργεια.
Δε φαίνεται να ήταν ούτε τόσο άφρονες, ούτε “Ελληνάρες” οι δράστες-φυσικοί αυτουργοί, για να το πούμε στη νομική γλώσσα, εκείνης της .. λίαν πατριωτικής-εθνικιστικής επιχείρησης. 20 χρόνια μετά, δήμαρχος, παππάς και αστυνομικός διευθυντής, έχουν κρυφτεί. Επέδειξαν όλα αυτά τα χρόνια μια ασυνήθιστη για τέτοια πρόσωπα “σιγήν ιχθύος”. Ακολούθησαν μια ήπια, κοινωνική συμπεριφορά, καθόλου ακραία και εθνικιστική. Χωρίς προκλήσεις ούτε καν προσπάθεια εκμετάλλευσης της… “ηρωικής” τους πράξης. Αυτή η κατοπινή του στάση δε συνάδει με εκείνη την εντελώς παρανοϊκή ενέργεια. Πώς ησύχασαν ξαφνικά; Θα μπορούσαν αν ήθελαν, τουλάχιστον ένας απ΄αυτούς, να… διαπρέπουν σήμερα στις τάξεις των ΑΝ.ΕΛ ,ας πούμε, και πολύ περισσότερο στην εγκληματική οργάνωση των Ναζί του Μιχαλολιάκου. Τίποτα απ΄όλα αυτά, όμως, δε συνέβη. .Εξαφανίστηκαν από την επικαιρότητα, σαν να ήθελαν να τους “καταπιεί η γη”, να θαφτεί, να ξεχαστεί όλη αυτή η ιστορία
Αν εξαιρέσει κανείς κάποιες κατά καιρούς εθνικιστικές κορώνες και μια προσπάθεια δικαιολόγησης-συγκάλυψης εκείνης της πράξης, ιδιαίτερα από τη μεριά του δημάρχου σε κάποια “λαθρόβια” δημοσιογραφικά έντυπα και στον τοπικό τύπο, όλοι οι δράστες ακολούθησαν μια κοινή γραμμή σιωπής, χαμηλών τόνων και προπαντός χωρίς εθνικιστικά παραληρήματα ή άλλες νέες τέτοιες προκλήσεις. Σαν να ήθελαν, όπως είπαμε, πάση θυσία να διαγραφεί από το συνειδός εκείνη η ανισόρροπη ενέργεια, που τότε έδειξε πως θα μπορούσε να προκαλέσει ακόμα και πόλεμο μεταξύ των δύο κρατών.
Πόλεμος φυσικά δεν έγινε. ΄Οπως, ακριβώς, δεν έγινε και τόσα χρόνια, ανάμεσα στους δύο γείτονες. Και, ως φαίνεται, δεν πρόκειται ποτέ υπό κανονικές συνθήκες να εμπλακούν σε λύση διαφορών με όπλα οι δυο χώρες. Γράφαμε για το συγκεκριμένο θέμα στις 9 Ιανουαρίου 2009:
“ΕΠΙΚΕΙΤΑΙ…ΕΛΛΗΝΟΤΟΥΡΚΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ!
Είχα διαβάσει πως ,πριν χρόνια, αρχές δεκαετίας του ’60, με κυβέρνηση Καραμανλή, οι εκπαιδευτικοί της Β/θμιας εκπ/σης είχαν ξεκινήσει και κρατήσει για μεγάλο διάστημα μια μεγάλη απεργία. Φαίνεται πως η απεργία εκείνη, πρωτοφανής για την εποχή, είχε ευρύτερη λαϊκή αποδοχή γι αυτό και ο Σερραίος πολιτικός δεν τόλμησε να την καταστείλει με επιστράτευση ή με κάποιον από τους γνωστούς απεργοσπαστικούς μηχανισμούς. ΄Ετσι, ένα πρωί, το τότε εθνικό- μονοπωλιακό ραδιόφωνο (γιορτάζει αυτές τις ημέρες τα 70χρονα της αισχρής προπαγάνδας του) και σύμπας ο τύπος της εποχής, ενημέρωναν με έκτακτα δελτία και πηχυαίους τίτλους τον ελληνικό λαό πως οι Τούρκοι μετακινούν μονάδες στα σύνορα του ΄Εβρου. Ο πρωθυπουργός με διάγγελμά του ζήτησε εθνική ομοψυχία τις…δύσκολες για το ΄Εθνος εκείνες ώρες και η ιστορική αυτή απεργία των εκπαιδευτικών λύθηκε, φυσικά, άδοξα, εν ριπή οφθαλμού .
΄Εκτοτε, κύλησε πολύ νερό στο ποτάμι της ελληνικής ιστορίας. Κοντά μισό αιώνα τώρα, το χαρτί «τουρκικός κίνδυνος» είναι ο άσσος στο μανίκι κάθε ελληνικής κυβέρνησης που τα βρίσκει μπροστά της …μπαστούνια. Απεργίες, πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές κρίσεις και αναταραχές, λογής μέτωπα, άλλα υπαρκτά και ανύπαρκτα εσωτερικά προβλήματα, ξεπερνιούνται προς στιγμή και μπαίνουν σε σειρά αναμονής μέχρι να εκλείψει ο …εθνικός κίνδυνος. ΄Οσο θυμάμαι τον εαυτό μου, «κάθε τρεις και λίγο», εχθρικές μονάδες και τανκς μετακινούνται στα σύνορα, πολεμικά καράβια και αεροπλάνα σε μόνιμη βάση παραβιάζουν ένθεν και ένθεν η(υ)μέτερες υφαλοκρηπίδες και αιγιαλίτιδες ζώνες και πάντα ο κίνδυνος έκρηξης ενός ελληνοτουρκικού πολέμου είναι ορατός και επί θύραις.
Όμως, ο καταραμένος αυτός πόλεμος μεταξύ των δύο «αιωνίων εχθρών», δεν έγινε (ούτε πρόκειται να γίνει) ποτέ. Μένει εκεί και αιωρείται η απειλή του επί των κεφαλών μας, τόσα «ύπουλα» χρόνια. Στο μεταξύ, δισεκατομμύρια $ και € ξοδεύονται για πολεμικούς εξοπλισμούς, προς άφατον ευφροσύνη των λαμογίων στην «εκείθεν και την εδώθεν» όχθη του πελάγου. Μόνο με την εξοικονόμηση των εξόδων ενός μηνός για περιπολίες και αναχαιτίσεις εχθρικών μαχητικών, θα μπορούσε να χτιστεί και να λειτουργήσει ανά μήνα, εκατέρωθεν της θαλάσσιας έκτασης που χωρίζει τις δύο χώρες, ένα υπερσύγχρονο νοσοκομείο, λένε οι ειδικοί εκτιμητές. Για να μην πούμε, πόσο θα άλλαζε αναφανδόν προς το βέλτιον η ζωή των υπηκόων και των δύο γειτόνων χωρών, έτσι και τα δισεκατομμύρια «οβολών» δεν διετίθεντο για αγορές πολεμικών εξοπλισμών και τη συντήρηση πολυδάπανων στρατιωτικών δυνάμεων, αλλά για την άσκηση κοινωνικής πολιτικής.
Παλιότερα, όταν τολμούσα να συμμεριστώ και με άλλους αυτές τις υποψίες μου για «θέατρο» και «στημένα περιστατικά» μεταξύ των δύο…υποψηφίων εμπολέμων, δεν έβρισκα πολλούς συμμάχους. Γι αυτό και είχα τις αμφιβολίες μου. Σήμερα, όμως, είμαι σχεδόν βέβαιος πως όλο αυτό το στρατιωτικό-πολεμικό «λακριντί», γίνεται για συγκεκριμένους λόγους (πέρα από εκείνον, που μνημονεύσαμε ήδη, για να τσεπώνουν, δηλαδή, τις μίζες οι αετονύχηδες ,Τούρκοι και ΄Ελληνες, τους οποίους σ΄ αυτή τη συγκεκριμένη δραστηριότητα δε φαίνεται να χωρίζουν εθνικές και άλλες τέτοιες όμορες διαφορές): Το φόβητρο πολέμου και ο επαπειλούμενος κίνδυνος, που λειτουργούν εκφοβιστικά και εκβιαστικά για τους πολίτες και των δύο χωρών και τον χρησιμοποιούν επιδέξια οι κρατούντες κι εδώ κι εκεί, είναι ο έτερος βασικός λόγος της διαιώνισης αυτού του απαράδεκτου φαινομένου της συντήρησης της υστερικής πολεμικής ατμόσφαιρας μεταξύ των δύο λαών”.
Στη συνέχεια του συλλογισμού μας για τη διαμορφούμενη πλέον ιστορική πεποίθηση πως τα γεγονότα στα ΄Ιμια το 1996 δεν αποκλείεται να εξελίχθηκαν βάσει σχεδίου και δεν ήταν καθόλου απότοκα πατριωτικών -εθνικιστικών παροξυσμών, όπως με μια πρώτη-πρόχειρη ματιά δείχνουν, είναι και τα επακολουθήσαντα γεονότα:
Αμέσως μετά τη λήξη του πολεμικού συναγερμού μεταξύ των δύο χωρών και την επαναφορά της ηρεμίας και της ειρήνης στην περιοχή, ανέκυψαν σοβαρά ερωτήματα, όσον αφορά την πολεμική ικανότητα-ετοιμότητα της χώρας μας να ανταποκριθεί ικανοποιητικά σε ενδεχόμενη πολεμική αναμέτρηση με την Τουρκία. Και η πολιτική και στρατιωτική εξουσία, αποφάνθηκαν, όπως ήταν αναμενόμενο , πως όχι, η χώρα ήταν ανέτοιμη και πλημμελώς εξοπλισμένη. Ο κίνδυνος, επομένως, ήταν τεράστιος, αν ένα άλλο “θερμό επεισόδιο” όμοιο με αυτό στα ΄Ιμια, ενέπλεκε τις δύο χώρες σε πόλεμο. ΄Ηταν σίγουρο πως η στρατιωτική υπεροχή του εχθρού θα συνέτριβε την αδύναμη στρατιωτικά χώρα μας.
Και μια πολιτική και στρατιωτική ελληνική ηγεσία που στην πρώτη προτεραιότητα της είναι η διασφάλιση της εδαφικής ακεραιότητα της χώρας, τί άλλο θα έκανε; ΄Εδωσαν το πράσινο φως στον αρμόδιο υπουργό να προχωρήσει στην αγορά εξοπλισμού , αλλά τέτοιους κόστους, που όμοιος δεν είχε υπάρξει στο παρελθόν,όπως εκθέσαμε παραπάνω (“αγορά του αιώνα”). Οι αγορές κρίθηκαν την εποχή εκείνη απ΄όλες τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας (πλην ελαχίστων φωνών) ως φυσιολογικές και λογικά επιβεβλημένες. Εκείνο το “τυχαίο” θερμό επεισόδιο των Ιμίων από μόνο του τελικά , υπήρξε καθοριστικό και αποτέλεσε τη μοναδική αιτία της “αγοράς του αιώνα”.
Μάλιστα, καθόλου περίεργο δε φάνηκε τότε, ούτε στην Ελλάδα ούτε και στην Τουρκία που και η απέναντι μεριά λίγο μετά, ακολούθησε κι αυτή την εξοπλιστική φρενίτιδα, όπως και η χώρα μας. Ούτε κι εκεί υπήρξαν φωνές για τα πολυέξοδες οπλικές παραγγελίες στις οποίες προχώρησαν και οι γείτονες με πρόσχημα την κρίση στα ΄Ιμια.
Τα άλλα γεγονότα τώρα που ακολούθησαν, δένουν ακόμα καλύτερα το συλλογισμό για στημένο σενάριο στα ΄Ιμια με πρωταγωνιστή πλέον τον τ. υπουργό ΄Αμυνας ΄Ακη Τσοχατζόπουλο . Αν κάποιος θα μπορούσε να σχεδιάσει την κρίση στα ΄Ιμια το 1996 και να αναθέσει σε αχυράνθρωπους να τη διεκπεραιώσουν, αυτός δε θα πρέπει να ήταν άλλος από τον ΄Ακη Τσοχατζόπουλο από τη μεριά της Ελλάδας. Κι από την πλευρά της Τουρκίας ανώτατοι πολιτικοί και στρατιωτικοί, αρμόδιοι εκεί για τα δικά τους εξοπλιστικά προγράμματα. Τις συζητήσεις για τη συνεργασία μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων εμπλεκομένων και την εκπόνηση του σεναρίου της κρίσης, φυσικά, θα πρέπει να τα διεκπεραίωσαν μεσάζοντες εταιριών που ενδιαφέρονταν να πουλήσουν προϊόντα εξοπλισμών στις δύο χώρες και όχι με απευθείας συνεννόηση των πρωταγωνιστών πολιτικών και στρατιωτικών των δύο χωρών.
Να αναδημοσιεύσουμε τί γράφαμε και στις 13 Μάη 2015:
“Σημίτης: Ο Ακης διαφωνούσε με τη μείωση των αμυντικών δαπανών
Αιχμηρός κατά του Άκη Τσοχατζόπουλου εμφανίστηκε σήμερα ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης στην κατάθεσή του στο Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων όπου δικάζεται σε δεύτερο βαθμό ο πρώην υπουργός Εθνικης Άμυνας για την υπόθεση των εξοπλιστικών. Παρών στο δικαστήριο και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος καταθέτει επίσης σήμερα.
Ο κ. Σημίτης υποστήριξε ότι το γεγονός των Ιμίων ήταν «καθοριστικό» για την απόφαση της κυβέρνησης να ενισχύσει τον εξοπλισμό των Ενόπλων Δυνάμεων. Υπογράμμισε επίσης, αναλύοντας τη λειτουργία και τους συμμετέχοντες στο ΚΥΣΕΑ, ότι το όργανο επί της ουσίας αποφάσιζε επί ενός φακέλου και της εισήγησης του αρμόδιου υπουργού χωρίς να υπεισέρχεται σε τεχνικές λεπτομέρειες οι οποίες ήταν αρμοδιότητα των επιτροπών, των αρχηγών των σωμάτων και βεβαίως του υπουργού.
Διευκρίνισε επίσης, ότι, η δυνατότητα του ΚΥΣΕΑ ήταν να απορρίψει μία επιλογή για λόγους οικονομικούς ή στρατηγικής πολιτικής αλλά όχι και να αποφανθεί περί της καταλληλότητας και της διαλειτουργικότητας του όπλου για το οποίο άλλωστε, κάθε φορά, υπήρχαν οι σχετικές εισηγήσεις στο φάκελο.
Ο κ. Σημίτης κατέθεσε επίσης ότι μετά τα Ίμια και αφού έγιναν διπλωματικές προσπάθειες, εξομαλύνθηκε η κατάσταση με την Τουρκία, οπότε το 2001 η αρμόδια κυβερνητική επιτροπή αποφάσισε τον περιορισμό των αγορών παρά την αντίθετη άποψη που είχε εκφράσει ο τότε υπουργός Άμυνας Άκης Τσοχατζόπουλος.
Ο Άκης Τσοχατζόπουλος και η Βίκυ Σταμάτη προσερχόμενοι σήμερα στο δικαστήριο.
Όπως ανέφερε ο μάρτυρας, την περίοδο της θητείας του ως πρωθυπουργός δεν ήταν απολύτως τίποτα γνωστό περί δωροδοκιών. Η υπόθεση αποκαλύφθηκε μετά το 2007, όταν στη Ρωσία και τη Γερμανία έγιναν οι γνωστές δίκες για χρηματισμό αξιωματούχων”.
Κανείς, λοιπόν, δε θα έμπλεκε τον Α. Τσοχατζόπουλο στην υπόθεση με τις μίζες, αν δεν είχε καταρρεύσει η γερμανική κατασκευαστική εταιρία υποβρυχίων και δεν ακολουθούσε η κρατικοποίησή της. Το γερμανικό κράτος ήταν εκείνο που ανακίνησε το θέμα της δωροδοκίας. Συγκεκριμένα:
«Τον Φεβρουάριο του 2011 δημοσίευμα του γερμανικού Der Spiegel, επικαλούμενο ανακριτικό υλικό της εισαγγελίας Μονάχου (που αφορούσε έρευνες εις βάρος 50 περίπου στελεχών της Ferrostaal, κατηγορούμενων, μεταξύ άλλων, για δωροδοκία Ελλήνων αξιωματούχων), έκανε λόγο για εξαγορά του πρώην υπουργού, αναφορικά με την συμφωνία πώλησης τεσσάρων υποβρυχίων των ναυπηγείων του Κιέλου HDW. » (ΜΜΕ).
Δεκάδες υπουργοί , βέβαια, είχαν χρηματιστεί πριν και μετά τον Τσοχατζόπουλο από διάφορες εταιρίες οπλικών συστημάτων (και από τις ρώσικες φυσικά). Ο ΄Ακης είχε την ατυχία να τον «καρφώσει» το ίδιο, το επίσημο, γερμανικό κράτος και όχι οι ιδιώτες, που δεν «έδωσαν» ΚΑΝΕΝΑΝ από τους ΄Ελληνες υπουργούς που χρηματίστηκαν και όχι μόνο για τα εξοπλιστικά. Παράλληλα, ο ΄Ακης ύπήρξε και το εξιλαστήριο θύμα, “βαλβίδα εκτόνωσης” της οργής των «Αγανακτισμένων». Τιμωρήθηκε δικαίως, βέβαια, αλλά και για “το θεαθήναι”. Οι άλλοι (και είναι πολλοί) βρίσκονται “έξω από τα κάγκελα” και ξεκοκαλίζουν τα …μπόνους από τα δανεικά.
Αυτά γράφαμε παλιότερα, ψαχουλεύοντας στο σκοτάδι. Σήμερα , μετά απ΄ όσα επακολούθησαν η ιστορική μας κρίση είναι πιο μεστή και τα ιστορικά συμπεράσματα πρέπει να προσεγγίζουν την αλήθεια. Συνοπτικά:
-
Η κρίση στα Ίμια τον Ιανουάριο του 1996 δεν αποκλείεται να στήθηκε από τον ΄Ακη Τσοχατζόπουλο, γερμανικές εταιρίες, μεσάζοντες, εμπόρους όπλων και άλλα υψηλά επίσης πολιτικά και στρατιωτικά στελέχη από τουρκικής πλευράς. Τη διεκπεραίωση της επιχείρησης φαίνεται να ανάθεσαν και οι εμπλεκόμενες πλευρές σε αχυρανθρώπους (δήμαρχος, παπάς, αστυνομικός διευθυντής Καλύμνου και δύο επίσης “θερμοκέφαλοι” δημοσιογράφοι της Χουριέτ). Η επιχείρηση φαίνεται να εξελίχθηκε σωστά και πέτυχε σε όλη την την έκταση και τη δυναμική της.
-
Οι περισσότεροι από τους υπουργούς εθνικής ΄Αμυνας όλων των κυβερνήσεων στην Ελλάδα, τουλάχιστον της Μεταπολίτευσης ,που διεκπεραίωσαν προγράμματα αγοράς πολεμικού υλικού, χρηματίζονταν αναφανδόν από τις εταιρίες που το προμήθευαν. (Τις μίζες αυτές ο Ανδρέας Παπανδρέου τις θεωρούσε λογικές και τις αποκαλούσε…μπόνους!). Η αποκάλυψης της εμπλοκής του Α.Τσοχατζόπουλου ήταν ένα τυχαίο γεγονός. ΄Ολοι όσοι πέρασαν απ΄αυτόν τον υπουργικό θώκο πρέπει να ερευνηθούν εξονυχιστικά. Ιδιαίτερα η υπόθεση της αιφνιδιαστικής- εν μια νυκτί παραίτησης του π. υπουργού εθνικής ΄Αμυνας της κυβέρνησης Κ. Καραμανλή, Σπήλιου Σπηλιωτόπουλου.
-
Η πτώση του ελικοπτέρου του πολεμικού ναυτικού που παρέσυρε στο θάνατο τα 3 μέλη του πληρώματος δείχνει να μην οφείλεται σε κατάρριψη από την άλλη πλευρά. Οι ακραίες καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν στην περιοχή φαίνεται να ήταν η αιτία της πτώσης.
-
Ούτως ή άλλως, η πλήρης αλήθεια για εκείνα τα γεγονότα, δεν πρόκειται ποτέ να αποκαλυφθεί αν δε μιλήσουν οι πρωταγωνιστές. Και η μαρτυρία Κάντα πως ο ξάδελφός του π. υπουργός ΄Ακης Τσοχατζόπουλος ήταν μπλεγμένος σε εκείνο το μεγάλο φαγοπότι με τις μίζες στην “αγορά του αιώνα”, δεν έχει να κάνει με τη συγκεκριμένη διαλεύκανση του τί πραγματικά συνέβη τότε στα ΄Ιμια , ποιοι και για ποιο σκοπό προκάλεσαν εκείνη την κρίση. Αν δε μιλήσουν οι ” φυσικοί αυτουργοί”, δε θα μάθουμε ποτέ.
-
Ως τότε, μόνο όσες αλήθειες προκύπτουν από τα γεγονότα μπορούμε να επισημαίνουμε. Αλλά σε καμιά περίπτωση δε θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε πως αυτή είναι η πραγματική ιστορική αλήθεια.