Δείπνο Σαμαρά-Καραμανλή στην Κηφισιά με μηνύματα
*****
Ήταν κακός πρωθυπουργός ο Κων. Καραμανλής . Ακόμα και μετά, ως…μετεκπαιδευθείς ακροδεξιός πολιτικός εις Παρισίους. Η ενσάρκωση της ατυχίας, να είσαι η Ελλάδα, βγαλμένη από ένα έπος του ‘ 40, από μια ηρωική Αντίσταση ενάντια στο Ναζισμό, με μια μοναδική στην ιστορία της κοινωνική επανάσταση και όλα αυτά τα ιστορικά δώρα, πακέτο, να πέσουν στα χέρια ενός φιλόδοξου «κηπουρού», που ελέω πονηριάς και..ανατομίας, έγινε πρωθυπουργός. Και εν μια νυκτί, πέταξε τα πανάκριβα αυτά δώρα στα σκουπίδια!
Γεώργιος Ράλλης. Γιος του Ιωάννη Ράλλη, του πρωθυπουργού των Ναζί στην Κατοχή. Ο γόνος του, απέδειξε πως στην Ελλάδα που δεν έκανε ποτέ κουμάντο ο λαός της, αλλά όλοι οι άλλοι, πλην αυτού, ο δωσίλογος, ο κουκουλοφόρος, ο Χίτης, ο βασανιστής, ο φονιάς ,δικαιώθηκαν κι επίσημα. ΄Ηταν ο μόνος λόγος, που το «βαθύ» ακροδεξιό, κομματικό κράτος , ανέδειξε το γιο του Δωσίλογου , πρωθυπουργό.
Ανδρέας Παπανδρέου . Ο…Ανδρέας! Με τα πολλά τα λάθη και τις αντιφάσεις του. ΄Αριστος δημαγωγός, όπως απαιτεί το Μαυρογυαλούρικο κομματικό, ελληνικό αλφαβητάρι, αλλά και ο μοναδικός πρωθυπουργός στη σύγχρονη ελληνική πολιτική ιστορία, που έριξε τους προβολείς στη σκοτεινή πλευρά της Σελήνης. Στην Ελλάδα των “μιασμάτων”, των εξοριών, των κοινωνικών φρονημάτων της φτώχιας και του περιθωρίου. Λατρεύτηκε (και μισήθηκε λιγότερο), όσο κανείς άλλος ΄Ελληνας πρωθυπουργός.
Κων. Μητσοτάκης ο …χείριστος! Αν η ιστορία γράφει με χρυσά γράμματα, γράφει και με μαύρα. Το βίο και την πολιτεία του πατρός του σημερινού πρωθυπουργού με κατάμαυρα γράμματα την έγραψε. Η αισχύνη και ο Κακός Δαίμονας της Ελλάδας, υπήρξε από συστάσεως ελληνικού κράτους, ο Κων. Μητσοτάκης.
Κώστας Σημίτης. Πορεύτηκε ιστορικά, αξιοπρεπώς . Έμεινε έντιμος, όπως πρέπει σε έναν καθηγητή που δεν επιτρέπει ποτέ αυτή του η ιδιότητα να απορροφηθεί από εκείνη του πολιτικού, ειδικά του ΄Ελληνα. Από τις λίγες εξαιρέσεις στην εξουσία.
Κώστας Καραμανλής. Πέρα από ανιψιός, «λίγος» και εξαιρετικά επικίνδυνος . Και ως τέτοιος, ο νεκροθάφτης της ελληνικής οικονομίας. Ήταν στραβό το κλήμα, το κατάφαγε με τη χρεοκοπία ο…γάιδαρος και ακόμα ως σήμερα και για δεκαετίες μετά, το κλήμα δεν πέταξε ούτε θα πετάξει χλωρό κλαδί και φύλλο.
Γιώργος Παπανδρέου , ο έντιμος, αλλά υιός και «αγαθός», ως … Κεκαυμένος. Όχι ως βυζαντινός στρατηγός. Κατέληξε έτσι με σοβαρά εγκαύματα από την καυτή πατάτα της χρεοκοπίας που του πέταξε η Δεξιά μαφία και την έπιασε. Η γέφυρα που πέρασαν πάνω της ο ανιψιός με την εγκληματική κυβερνητική συμμορία του στην άλλη όχθη, ασφαλείς.
Αντώνης Σαμαράς. Το είπε σοφά ένας λαός που μόνο στις ατάκες του δεν είναι άσοφος. «Ο λύκος κι αν εγέρασε….». Ένα αουτσάιντερ που τον πρώτο καιρό στην εξουσία και για λίγο, έδειξε πως άλλαξε. Τελικά, κατέληξαν τα έσχατά του , χείρονα των πρώτων του. Αμετανόητος ακροδεξιός, γεννημένος , όπως όλο το όμοιο συνάφι, για να κρύβουν τη λαμογιά και την απάτη τους στην πατριδοκαπηλία .
Αλέξης Τσίπρας. Στην αρχή της πολιτικής του παρουσίας, αν υπήρχε νεκρανάσταση θα ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου στις κακές του στιγμές. Ως πρωθυπουργός, όμως, αποδείχτηκε πως του ταιριάζει καλύτερα να υπηρετεί ως ο βασικός πυλώνας στην άσκηση της κρατικής εξουσίας , παρά ως αρχηγός αντιπολίτευσης. Ακόμα και σήμερα. Ως πρωθυπουργός, δεν πέρασε απλώς τις εξετάσεις του. Με την ιστορική εκείνη στιγμή που κράτησε την Ελλάδα στην Ευρώπη, δε φώτισε μόνο τη σκοτεινή πλευρά της Σελήνης, αλλά την κράτησε ολόκληρη φωτεινή και σε τροχιά γύρω από τον ήλιο.
Στους χαρακτηρισμούς της η Ιστορία, δε διαλέγει άσπρο-μαύρο. Δέχεται τις ευελιξίες που επιβάλλουν οι ανθρώπινες συμπεριφορές.΄Οποιος κάνει λάθη, δε σημαίνει στα ανθρώπινα δεδομένα πως είναι εντελώς για πέταμα, πως δεν μπορεί να παράγει και θετικό έργο, να του αναγνωριστούν και οι καλές στιγμές του. Το ζητούμενο στην ιστορική κρίση ακολουθεί άλλη πορεία . Εξετάζει, αν τα λάθη του είναι περισσότερα και …μοιραία. Ειδικά στην άσκηση της εξουσίας. Κι αυτό μετράει στις κρίσεις της.
Η Ιστορία μισεί την απολυτότητα στους χαρακτηρισμούς . Για ελάχιστα ιστορικά πρόσωπα δίνει μονολιθικά γνωρίσματα. Π.χ Χίτλερ-Πούτιν. Παρανοϊκοί, αιμοσταγείς , αιμοβόροι, απάνθρωποι. Δεν μπορείς και δεν έχεις εδώ περιθώρια, να αναζητήσεις, δίπλα σε αυτά και αγαθό έργο, που θα απάλυνε τη μαυρίλα της απολυτότητας.
Σήμερα, η ελληνική Ιστορία για άλλη μια από τις σπάνιες φορές, καλείται να αποφανθεί με απόλυτους όρους και χαρακτηρισμούς για το πρόσωπο που κυβερνάει εδώ και τριάμισι χρόνια τη χώρα. Κυριάκος Μητσοτάκης. Γιος του αλήστου μνήμης Κων. Μητσοτάκη. Ο “γόνος” της φαμίλιας. Η προσωποποίηση της απόλυτης διαφθοράς, της διαπλοκής, της δολοπλοκίας, της απάτης και της ημιμάθειας. Τίποτα άλλο!
Υ.Γ. Ακόμα και εκείνοι που διάλεξαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη να γίνει πρωθυπουργός, εν γνώσει τους πως είναι ένα…ΤΙΠΟΤΑ, σήμερα μετάνιωσαν σκληρά. Ο βαθύς πυρήνας της Δεξιάς, ωρύεται και αναθεματίζει εαυτόν σήμερα. Παλεύουν να βρουν τρόπο να πετάξουν το γόνο-οδοστρωτήρα, κλωτσιές από το κόμμα, με όσο το δυνατό λιγότερο κόστος και μη αναστρέψιμες απώλειες.