1. Απειλή Τσαβούσογλου: Δεν μπλοφάρουμε, θα τραβήξουμε το σχοινί για αποστρατιωτικοποίηση στο Αιγαίο
«Είμαστε εξαιρετικά σοβαροί, δεν μπλοφάρουμε. Τα νησιά δόθηκαν υπό όρους. Αν η Ελλάδα που επικαλείται συνεχώς το Διεθνές Δίκαιο δεν συμμορφωθεί θα πάμε τα πράγματα παραπέρα» δήλωσε ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, σήμερα Πέμπτη, εν πτήσει κατά την επιστροφή του από το Ισραήλ και τα Παλαιστινιακά Εδάφη.
«Είναι αντίθετη προς το Διεθνές Δίκαιο η αλλαγή από την Ελλάδα του καθεστώτος των νησιών που της δόθηκαν υπό όρους στο πλαίσιο των συμφωνιών ειρήνης της Λωζάννης του 1923 και των Παρισίων του 1947. Όποιον λόγο και αν επικαλεστεί η Ελλάδα, ο λόγος αυτός δεν ισχύει. Ποιοι είναι οι όροι; Δεν θα εξοπλίσει αυτά τα νησιά. Η Ελλάδα τα εξοπλίζει από το 1960 και είπαμε ότι αν δεν σταματήσει θα ανοίξει η συζήτηση για την κυριαρχία. Σαφώς και ξεκάθαρα…» .
2.ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΥΠΕΞ: Το καθεστώς των Νήσων του Ν.Α. Αιγαίου (Δωδεκάνησα)
Τα Δωδεκάνησα παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα “κατά πλήρη κυριαρχία” από τη Σύμβαση Ειρήνης των Παρισίων, μεταξύ Ιταλίας και Συμμάχων, τον Απρίλιο του 1947. Περαιτέρω, οι διατάξεις της εν λόγω Συνθήκης προβλέπουν την αποστρατικοποίηση των νήσων αυτών: “Αι ανωτέρω νήσοι θα αποστρατιωτικοποιηθώσι και θα παραμείνωσιν αποστρατιωτικοποιημέναι”. Στα Δωδεκάνησα υφίστανται ορισμένες δυνάμεις εθνοφυλακής, οι οποίες έχουν δηλωθεί σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από τις διατάξεις της συμφωνίας CFE.
Όσον αφορά τους τουρκικούς ισχυρισμούς για αποστρατικοποίηση των Δωδεκανήσων, σημειώνεται ότι:
• Η Τουρκία δεν αποτελεί συμβαλλόμενο μέρος σε αυτήν τη Συνθήκη του 1947, η οποία, επομένως, αποτελεί “res inter alios acta” γι’ αυτήν, δηλαδή ζήτημα που αφορά άλλα κράτη. Σύμφωνα δε με το άρθρο 34 της Συνθήκης της Βιέννης για το Δίκαιο των Συνθηκών, “μια συνθήκη δεν δημιουργεί υποχρεώσεις ή δικαιώματα για τρίτες χώρες” εκτός των συμβαλλομένων.
• Η πρόβλεψη περί αποστρατικοποίησης των Δωδεκανήσων έγινε μετά από αποφασιστική παρέμβαση της Σοβιετικής Ένωσης και απηχεί τις πολιτικές σκοπιμότητες της Μόσχας εκείνη τη χρονική περίοδο. Θα πρέπει ωστόσο να επισημανθεί ότι τα καθεστώτα αποστρατικοποίησης έχασαν το λόγο ύπαρξής τους με τη δημιουργία των συνασπισμών του ΝΑΤΟ και του Συμφώνου της Βαρσοβίας, ως ασύμβατα με τη συμμετοχή χωρών σε στρατιωτικούς συνασπισμούς. Στο πλαίσιο αυτό, το καθεστώς της αποστρατικοποίησης έπαψε να εφαρμόζεται για τα ιταλικά νησιά Panteleria, Lampedusa, Lampione και Linosa, καθώς και για τη Δ. Γερμανία από τη μια πλευρά, και τη Βουλγαρία, Ρουμανία, Αν. Γερμανία, Ουγγαρία και Φιλανδία από την άλλη πλευρά.
Πέραν των ανωτέρω, η Ελλάδα, όπως και κάθε άλλο κυρίαρχο κράτος στον κόσμο, δεν μπορεί να παραιτηθεί από το φυσικό και νόμιμο δικαίωμά της για άμυνα σε περίπτωση απειλής στρεφομένης κατά των νησιών της ή οποιουδήποτε άλλου μέρους της επικράτειάς της. Πόσο μάλλον, τη στιγμή που η Τουρκία, παραβιάζοντας κατάφωρα τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, την απειλεί με πόλεμο σε περίπτωση που ασκήσει ένα νόμιμο και κυριαρχικό δικαίωμα που της παρέχει το διεθνές δίκαιο.
Πέραν δε της απειλής πολέμου, η Τουρκία:
• Εισέβαλε στην Κύπρο το 1974, κατά παράβαση των διατάξεων της Συνθήκης Εγγυήσεως για την Κύπρο, στην οποία η Ελλάδα αποτελεί συμβαλλόμενο μέρος, και, παρά τις πολυάριθμες αντίθετες αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας και της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, συνεχίζει να διατηρεί μια σημαντική στρατιωτική δύναμη στα κατεχόμενα εδάφη.
• Παραβιάζει συστηματικώς τον ελληνικό εθνικό εναέριο χώρο και υπερίπταται με στρατιωτικά αεροσκάφη, συχνά οπλισμένα, ελληνικών νησιών του Αιγαίου και μάλιστα κατοικημένων, γεγονός που έχει ιδιαίτερη σημασία όσον αφορά ζητήματα ασφάλειας.
• Κατά τις τελευταίες δεκαετίες, διατηρεί σημαντικές στρατιωτικές μονάδες με εναέρια μέσα και αποβατικά σκάφη σε περιοχές της ακτής της Μικράς Ασίας, που ευρίσκονται έναντι των ελληνικών νησιών, γεγονός που συνιστά σοβαρή απειλή κατά της Ελλάδας.
Η προαναφερόμενη κατάσταση πραγμάτων, συνδυαζόμενη με την απειλή πολέμου (casus belli) και τη γενικότερη αναθεωρητική τάση της Τουρκίας ως προς το εδαφικό και νομικό καθεστώς των ελληνικών νησιών που ορίζεται από διεθνείς συνθήκες και το διεθνές δίκαιο γενικότερα, υποχρεώνει και νομιμοποιεί την Ελλάδα να προβεί στην αναγκαία αμυντική προπαρασκευή που θα της επιτρέψει να ασκήσει, εάν παραστεί ανάγκη, το δικαίωμα της νόμιμης άμυνας, το οποίο προβλέπεται από το άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, και να προστατεύσει τα ελληνικά νησιά.
ΣΥΝΥΠΟΓΡΑΦΗ: ΚΟΜΜΑΤΙΚΟΙ ΜΑΥΡΟΓΥΑΛΟΥΡΟΙ ΚΑΙ ΓΚΕΜΠΕΛΙΚΟ ΑΛΗΤΑΡΙΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ.
****
Ελληνική παράνοια, ντελίριο τύφλας και εθνικισμού. Πατριωτικός τσαμπουκάς… δια τας ανάγκας της μίζας κυρίως. Ωσαύτως, χρήσιμος και για ποικίλα πολιτικά και κομματικά παιχνίδια. Από τη μεριά των κυβερνήσεων, των κομμάτων και ασφαλώς με την απαραίτητη συμπαιγνία των Γκέμπελς της χώρας. Δοθέντος πως κανένα σύστημα δεν μπορεί να σταθεί χωρίς τη δική τους σύναρση με την προπαγάνδα και την παραπλάνηση των λαϊκών μαζών.
Στην Ελλάδα, κάθε φορά που μια κυβέρνηση ή υπουργός ΄Αμυνας σχεδιάζει να εισπράξει μίζες εξοπλιστικών, στήνει ένα σκηνικό πολέμου στο Αιγαίο και εύκολα “πείθει” τους «καθ ύλην αρμόδιους”, αλλά και το ελληνικό πόπολο πως «για να έχουμε ειρήνη πρέπει να προετοιμαζόμαστε για πόλεμο». Και πόλεμος χωρίς όπλα πολλά και ακριβά, ως τελευταίας τεχνολογίας, δε γίνεται. Προς άφατη ικανοποίηση των διεθνών αγορών όπλων , μεσαζόντων και λοιπών εμπλεκομένων στη κερδοφόρα αυτή μπίζνα των εξοπλισμών. ΄Ακης Τσοχατζόπουλος και Κυριάκος Μητσοτάκης-Νίκος Παναγιωτόπουλος τα πλέον χαρακτηριστικά παραδείγματα.
Αλλά, κι αν δεν πρόκειται κάθε φορά για μίζες, τα κόμματα εξουσίας κυρίως, χρησιμοποιούν τα ελληνοτουρκικά, τις “εθνικές” διαφορές και τις κόκινες γραμμές, με την υπόμνηση πως το πέρασμά τέτοιων «εκαμμένων» είναι casus belli, είτε ως βαλβίδα εκτόνωσης συσσωρευμένης λαϊκής οργής, είτε ως εργαλείο αποπροσανατολισμού από τα βασικά λαϊκά αιτήματα, όπως η άσκηση κοινωνικής πολιτικής, κυρίως από τις δεξιές κυβερνήσεις.
Αυτοί είναι οι μόνοι και πραγματικοί λόγοι, που οι εξουσίες και των δύο χωρών εξωθούν τους λαούς τους σε ακραίες συμπεριφορές εχθρότητας, μίσους και εθνικιστικού ντελίριου. Κατάντησαν άσπονδους εχθρούς δυο λαούς που έχουν απείρως περισσότερα να τους ενώνουν κι σχεδόν κανένα ή έστω ελάχιστα, να τους χωρίζουν. Πλην των τεχνητών προβλημάτων που περιγράψαμε παραπάνω,
Φέτος, κλείνουμε 100 χρόνια από την τραγωδία της Μικρασιατικής καταστροφής. Κι αν μέχρι σήμερα δεν υπήρξε άλλη σύρραξη μεταξύ των δύο χωρών, οφείλεται κυρίως στις ιστορικές συγκυρίες. ΄Οπως : 1. Για την Ελλάδα, ο 2ος Παγκόσμιος πόλεμος και η λαϊκή εξέγερση των Ελλήνων Αριστερών, η ανακατανομή των επιρροών στα Βαλκάνια με την κατίσχυση των ανατολικών πολιτευμάτων, η αγγλική και αμερικάνικη απαίτηση για άμεση εξάρτηση της χώρας από τους δυτικούς αυτούς άξονες. 2. Για την Τουρκία , τα εσωτερικά προβλήματα της χώρας με τις δικτατορίες, αλλά και το μέγα χάσμα ανάμεσα στη θεοκρατική και την λαϊκή-κοσμική περί κράτους αντίληψη . Να προστεθούν σε αυτά επίσης και η έλλειψη εθνικής ομοιομορφίας μια και η πληθυσμιακή ταυτότητα των Τούρκων είναι ένα απέραντο μωσαϊκό με αυτοπροσδιοριζόμενες και αντιμαχόμενες μεταξύ τους ως εθνοτικές , φυλετικές και θρησκευτικές πολυπληθείς ομάδες. 3. Η συμμαχική συνύπαρξη και των δύο χωρών ως μέλη στο ΝΑΤΟ, που ανάμεσα στους κανόνες του είναι κι εκείνος της μη επίθεσης μέλους εναντίον άλλου μέλους.
Και έφτασε μόνο μια διεφθαρμένη, κυβερνητική τριετία κι αυτή λειψή, να γκρεμίσει τα στάνταρ δεκαετιών και να προξενήσει χάος. Μια εξαιρετικά πια κρίσιμη κατάσταση εμπλοκής, μια περιρρέουσα πολεμική ατμόσφαιρα . Μια συνεχής και ανυπέρβλητη αιτία πολέμου.
΄Οπως άπειρες φορές έχουμε καταγγείλει, ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τους αχυρανθρώπους του στην κυβέρνηση, αλλά ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ με τη στήριξη ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΓΚΕΜΠΕΛΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ, προχώρησε με την ανάληψη της εξουσίας σε συνεχείς και πρωτοφανείς προκλητικές ενέργειες με στόχο να απαντούν οι απέναντι και κάθε φορά να δείχνει πως η κατάσταση οσονούπω θα ξεφύγει.
Στόχος του αισχρού και διεφθαρμένου πρωθυπουργού να αγοράζει όπλα με τις τεράστιες μίζες που εισπράττει από τις γαλλικές και τις αμερικάνικες οπλαγορές. Εξωθεί σε πόλεμο τη χώρα, πρώτα για τις μίζες και ύστερα για να καλύψει τη διαφθορά που προηγούμενο δεν υπάρχει στα τρία τελευταία αυτά χρόνια. Ποιος νοιάζεται για σκάνδαλα, όταν η χώρα βρίσκεται εν πολέμω;
Το πλέον ανησυχητικό είναι πως εκτός από τους ‘Ελληνες Γκέμπελς, ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ συμφωνούν και επαυξάνουν. ΄Εχουν υιοθετήσει τις κόκινες γραμμές, το εθνικιστικό, ελληνικό παραμύθι περί δικού μας δίκιου, που συμφωνεί τάχα με το Διεθνή δεδομένα. ΄Ετσι ο Κούλης τους μπορεί αν αλωνίζει, αφού σε τέτοια ζητήματα έχει ΟΛΟ το Σύστημα στο τσεπάκι.
΄Εχουμε επανειλημμένα αναλύσει εδώ μετά λόγου ιστορικής γνώσεως ,ευθύνης και αντικειμενικότητας πως τα παραπάνω επιχειρήματα του Ελληνικού ΥΠΕΞ δεν είναι τίποτα περισσότερο από φληναφήματα. Σκουπίδια για αφελείς και εθνικιστές, πατριωταράδες. Ουδείς στη Διεθνή κοινότητα τάσσεται με τις γραμμές τις Ελλάδας. ΟΥΔΕΙΣ. Και φυσικά ούτε το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε
Η στρατικοποίηση της Δωδεκανήσου είναι καραμπινάτη παραβίαση όρων συνθηκών. Και κανένα νεκραναστημένο Σύμφωνο Βαροσβίας ,δεν μπορεί να δώσει άλλοθι σε αυτές τις οφθαλμοφανείς παραβιάσεις βασικών άρθρων συνθηκών ΄Η πως επιτρέπει τάχα, το Διεθνές δίκαιο τα 6 ν.μ στη θάλασσα ξαφνικά στον αέρα να γίνονται… 10!
Ιδιαίτερα ανεδαφικές για να μην πούμε κατάπτυστες και προκλητικές είναι οι αναφορές του ελληνικού ΥΠΕΞ σε αυτές τις παραγράφους:
Α. “Πέραν των ανωτέρω, η Ελλάδα, όπως και κάθε άλλο κυρίαρχο κράτος στον κόσμο, δεν μπορεί να παραιτηθεί από το φυσικό και νόμιμο δικαίωμά της για άμυνα σε περίπτωση απειλής στρεφομένης κατά των νησιών της ή οποιουδήποτε άλλου μέρους της επικράτειάς της. Πόσο μάλλον, τη στιγμή που η Τουρκία, παραβιάζοντας κατάφωρα τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, την απειλεί με πόλεμο σε περίπτωση που ασκήσει ένα νόμιμο και κυριαρχικό δικαίωμα που της παρέχει το διεθνές δίκαιο».
(Τα ίδια λέει και ο δικτάτορας Πούτιν και γι αυτό το λόγο εισέβαλε στην Ουκρανία . ΄Ομως , καταδικάζει ο Κούλης τους τούς Ρώσους και στέλνει όπλα στους Ουκρανούς, όταν ακριβώς ο ίδιος υιοθετεί τα επιχειρήματα του εισβολέα.
Β. «Εισέβαλε στην Κύπρο το 1974, κατά παράβαση των διατάξεων της Συνθήκης Εγγυήσεως για την Κύπρο, στην οποία η Ελλάδα αποτελεί συμβαλλόμενο μέρος, και, παρά τις πολυάριθμες αντίθετες αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας και της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, συνεχίζει να διατηρεί μια σημαντική στρατιωτική δύναμη στα κατεχόμενα εδάφη».
(Για την Κύπρο οι Τούρκοι επικαλούνται επίσης το ίδιο επιχείρημα του ΥΠΕΞ. Πως, δηλαδή, κινδύνευαν οι ομοεθνείς τους.΄Οπως λέει και ο Τσάρος για τους Ρώσους της Αν Ουκρανίας. Πέραν τούτου, ο Ετσεβίτ το 1974 εισέβαλε στην Κύπρο, γιατί ο κίνδυνος σφαγής (γενοκτονία) των Τουρκοκύπριων ήταν υπαρκτός και είχε σχεδιαστεί από το δικτάτορα Ιωαννίδη. Το κατάγγειλε ο ίδιος ο Μακάριος από την Πάφο, διωκόμενος).
Γ. «Παραβιάζει συστηματικώς τον ελληνικό εθνικό εναέριο χώρο και υπερίπταται με στρατιωτικά αεροσκάφη, συχνά οπλισμένα, ελληνικών νησιών του Αιγαίου και μάλιστα κατοικημένων, γεγονός που έχει ιδιαίτερη σημασία όσον αφορά ζητήματα ασφάλειας».
(Αυτά τα λένε οι Κούληδες και οι Αλέξηδες. ΄Όμως, αυτά που αποκαλούν τούτοι “παραβιάσεις” είναι αυθαίρετοι χαρακτηρισμοί και μονομερούς αποδοχής).
.
Δ.» Κατά τις τελευταίες δεκαετίες, διατηρεί σημαντικές στρατιωτικές μονάδες με εναέρια μέσα και αποβατικά σκάφη σε περιοχές της ακτής της Μικράς Ασίας, που ευρίσκονται έναντι των ελληνικών νησιών, γεγονός που συνιστά σοβαρή απειλή κατά της Ελλάδας».
Επικαλέστηκε το ίδιο ο Τσάρος για την Ουκρανία ,αλλά και τώρα για την ένταξη Σουηδίας και Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ. Θα φέρει τα ίδια επιχειρήματα και ο Σουλτάνος, αν τελικά απαντήσει στις προκλήσεις ενός ανήθικου διεφθαρμένου και ΠΡΟΠΑΝΤΟΣ ΠΡΟΔΟΤΗ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ που πουλάει τη χώρα του για μίζες και μικροκομματικά συμφέροντα.
ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, ΚΟΜΜΑΤΑ, ΓΚΕΜΠΕΛΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ ΠΡΟΔΙΔΟΥΝ ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ ΤΗ ΧΩΡΑ. ΚΙ ΑΝ ΣΥΜΒΕΙ ΤΟ ΑΠΕΥΚΤΑΙΟ, ΘΑ ΤΙΜΩΡΗΘΟΥΝ ΑΜΕΙΛΙΚΤΑ!
ΝΑ ΤΟ ΘΥΜΟΥΝΤΑΙ.