“Η εκπομπή θα μπορούσε να έχει και τον τίτλο «Η ντροπή της δημοσιογραφίας». Ο λόγος βέβαια για τους Πρωταγωνιστές του Σταύρου Θεοδωράκη και το στημένο σκηνικό μέσα στο Μέγαρο Μαξίμου. Εναλλακτικά θα μπορούσε να λέγεται και «Ο θρίαμβος του μοντάζ», αφού ένα έμπειρο μάτι αντιλαμβανόταν ανά πάσα στιγμή την κοπτοραπτική”.
****
Γράφαμε γι αυτό το όνειδος, όχι της δημοσιογραφίας (όλοι οι δημοσιογράφοι ,λίγο πολύ, από τα ίδια υλικά χωματερής είναι φτιαγμένοι), αλλά του ανθρώπινου είδους. Και το όνομα αυτού Σταύρος Θεοδωράκης:
α.Σταύρος Θεοδωράκης: Η πρόταση-έκπληξη και ο ρόλος του στο Ιδρυμα Καραμανλή
Η καλύτερη συνταγή της ξεφτίλας. Κοντυλοφόρος και “πολιτικός”. Ποια βατόμουρα; Δεν υπάρχουν τέτοιου είδους “πατσαβούρες” για το Σταύρο. ΄Επιασε τον πάτο του βόθρου.
Θα μου πεις, πότε ο ο Θεοδωράκης είχε κεφάλι έξω; Ποτέ στην ουσία. Πάντα τέτοιος ήταν. Και σαν “δημοσιογράφος” και σαν “πολιτικός”.
Δεν έφταιγε, όντως, ο ίδιος. Τόσος ήταν ο καημενούλης.
β. Θεοδωράκης για Τσίπρα: Οι εργολάβοι της λάσπης υπόσχονται ότι θα μας βγάλουν από τη λάσπη
29 Ιουλίου 2017
Ο Σταύρος, που ως …καλυτερότερος δημοσιογράφος, έχει κι αυτός “σκοτώσει τη μάνα του”, όπως έλεγε για το συνάφι τους ο μακαρίτης (κακός κι αυτός δημοσιογράφος) Νίκος Κακαουνάκης, έγινε πια κανονικό δεκανίκι του Κυριάκου. Συστημικός ο τύπος και μάλιστα ως τα μπούνια, παιδί του… σωλήνα και του γυαλιού της εμπορικής δημοσιογραφίας, τα δίνει πια όλα για την καρέκλα.
Μαζί και τούτος με την…πανάξια λόγω …περγαμηνών και προσόντων κι αυτή, όπως και ο επίσης… ταλαντούχος απόφοιτος του Χάρβαρντ υιός Μητσοτάκη, η θυγατέρα Γεννηματά, σύντομα θα γίνουν τα πιο αφράτα μαξιλάρια της Κεντρο-Δεξιο-Ακροδεξιάς “επάρατης”. Αλλά και …μεταμηληθέντων “Ασώτων υιών” Ναζί, όσων επιστρέψουν στον “οίκο του πατρός” …Κυριάκου Μητσοτάκη.
Καμιά τσίπα. Ούτε “φύλλο συκής” πια για το κομματικό αυτό τρίγωνο των… Βερμούδων Μητσοτάκη, Θεοδωράκη, Γεννηματά. Πανάθλια υποκείμενα του ελληνικού μικροκομματισμού. Η ατόφια ,αμετάλλαχτη συνέχεια της κομματικής παθογένειας αυτής της χώρας.
Ο δημοσιογράφος, ο πολιτικός, ο ταβερνιάρης ,λοιπόν. Ξεχωριστά. Και όλα μαζί πακέτο, ο κουκολοφόρος αχυράνθρωπος του Κούλη του. Μέγας σφογγοκωλάριος της παράταξης.
Δεν ξεβρακώθηκε τώρα ο άθλιος Γκέμπελς ΄Ηταν γνωστό στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ από τότε πως υπήρξε Δούρειος ΄Ιππος, κατασκευασμένος ακριβώς γι αυτή την ώρα.
΄Επαιξε το πιο αισχρό παιχνίδι στα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Κάτι ανάλογο με την αποστασία του πατρός του αφεντικού του, Κυριάκου. Τα “αργύρια” δε μάθαμε πόσα ήταν, όταν έλαβε εντολή να διαλύσει το κόμμα και να στείλει τα αμνοερίφια με τσοπάνους κάποιους σαν το Μέγα Ψαριανό, στο μαντρί της Ακροδεξιάς.
Τέσσερα σχεδόν χρόνια μετά, ο κομματικός αυτός κρετίνος, είναι το ίδιο ένοχος με τα αφεντικά που υπηρετεί Για τους νεκρούς στα Τέμπη (άγνωστος ο αριθμός τους, και πάντως πολύ πάνω από 60). Τους σχεδόν 20.000 νεκρούς από την κάκιστη διαχείριση της πανδημίας. Τίς μίζες των εξοπλιστικών και των απ΄ ευθείας αναθέσεων. Την εκποίηση του δημόσιου πλούτου. Τη δεινή αντιλαϊκή πολιτική, που κορυφώνεται σήμερα και με την ιδιωτικοποίηση του αγαθού, που λέγεται νερό. Των, ων εκ έστιν αριθμός, λοιπών εγκλημάτων της μαφιόζικης κυβέρνησης.
΄Εχει βάψει με πολύ αίμα και τούτο το αισχρό υποκείμενο που ακούει στο κατάπτυστο όνομα Σταύρος Θεοδωράκης τα χέρια του. Δεν είναι μόνο συγκάλυψη. Είναι και ηθική αυτουργία σε όλα τα εγκλήματα που διέπραξαν όσοι τον χειραγωγούν ως ενεργούμενο και αχυράνθρωπο, με άγνωστη, όπως είπαμε ακόμα τη μίζα, τα αργύρια που αποτίμησε την αξία προσφοράς του ,το κονκλάβιο της επάρατης παράταξης.
Να μην παραβλέψουμε να υπενθυμίσου πόσο καλός, όντως, ηθοποιός και μασκοφόρος υπήρξε ο Σταυράκος. Προετοιμαζόταν επιμελώς και επί χρόνια γι΄αυτή τη μεγάλη στιγμή που θα τα άρπαζε.
Γι αυτό επί συναπτά έτη ως δεινός Γκεμπελίσκος, έπαιζε το ρόλο του προοδευτικάριου . Με τα σακούλια στους ώμους να παριστάνει τον άστεγο στρατολάτη . Με ύφος και μούρη λαϊκά ξελιγωμένα,. Με λόγο μελοδραματικό και ψυχοπονιάρικο, να σκάνε στο κλάμα ο κυρ Παντελής με τη συμβία του.
Μια, εν τέλει , ακροδεξιάς στοίχισης και ζύγισης , τηλεπερσόνα, που όταν ήρθε η ώρα, τον έντυσαν και μαυρογυαλούρικο κλόουν, για να εκτελέσει το έργο εφ ω τον ενέταξαν. Να στρέψει την κρίσιμη στιγμή εκείνο το μπουλούκι, το ανεκδιήγητο κατέβασμα του θολοπόταμου στον βρώμικο υπόνομο του Κούλη.
Εν τάξει. Και πολλά του είπαμε. Δεν τα αξίζει. Θα μπορούσαμε και χωρίς επιχειρήματα, να καταθέσουμε όσα του καταμαρτυρούμε, μόνο και μόνο από το χτεσινοβραδινό του ξεβράκωμα-σόου. Να παρουσιάσει, όπως παρουσίασε, ένα όζον και σεσηπός πτώμα σε ταρίχευση, ως ακμαίο και ροδομάγουλο Αίολο με μαζεμένους στο ασκί τώρα πια τους ανέμους και τις λαίλαπες, που σκόρπισε κάποια χρόνια πριν ο…Αλέξης Τσίπρας !
΄Οπως λέγαμε από τη αρχή. Δεν έφταιγε, όντως, ο ίδιος. Τόσος ήταν ο καημενούλης ο Σταυράκος.