***
Ημέρα που είναι η σημερινή, θα τιμήσουμε ιδιαίτερα την Ιστορία και θα… αλαφρύνουμε τη ντροπή των συνταγματαρχών και των οπαδών τους , επισημαίνοντας κάποιες μεγάλες αλήθειες. Και είναι γνωστό πως οι περισσότερες ιστορικές αλήθειες, θέλουν χρόνο να δουλευτούν με την παρατήρηση , να δοκιμαστούν με τη σύγκριση και να παραδοθούν για αποθήκευση στη συλλογική μνήμη των γενεών.
Σαν το “καλό ,παλιό κρασί”, θα λέγαμε! Σήμερα, είναι η ώρα να το… ανοίξουμε.
1.Οι στρατιωτικές δικτατορίες (χούντες), επιβάλλονται ερήμην και κατά (εις βάρος) του Συντάγματος. Οι κοινοβουλευτικές, κατακτούν την εξουσία δια ( και μέσω) του Συντάγματος.
Η … « Επανάσταση της 21ης Απριλίου 1967» με σύνθημα «Ελλάς, Ελλήνων, Χριστιανών», κατίσχυσε με τα τανκς, ως πραξικόπημα για την Ιστορία. Το καθεστώς του Κυριάκου Μητσοτάκη , με σύνθημα «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια, κατέλαβε την εξουσία με εκλογική βία και νοθεία της λαϊκής βούλησης (κάθε είδους και μέσου), ως κοινοβουλευτική δικτατορία.
Και τα δύο, η Ιστορία τα θεωρεί ως αντισυνταγματικά καθεστώτα, ολοκληρωτισμού ,προχωρημένης σήψης και διαφθοράς.
2. Οι νεκροί του Χουντικού καθεστώτος σε διάστημα περίπου 7 χρόνων, υπολείπονται κατά πολύ των θυμάτων του Μητσοτακικού καθεστώτος. ΄Εχουμε εκατόμβες νεκρών , μέσα σε σχεδόν 5 χρόνια που κυβερνά με κοινοβουλευτικό προσωπείο η Δεξιά της Μητσοτακικής Νέας Δημοκρατίας.
Η διαφορά στον αριθμό νεκρών είναι συντριπτικά μικρότερος, υπέρ της Χούντας. Και ασφαλώς, ο χαρακτηρισμός της μιας διακυβέρνησης «στρατιωτική δικτατορία» και της άλλης «κοινοβουλευτική» από μόνος του, δεν αναιρεί ούτε τις αιτίες ούτε το αποτέλεσμα του εγκλήματος.
Η Ιστορία έχει άλλα μέτρα και σταθμά. Τα 700 αθώα θύματα στην Πύλο, τα 57 (ίσως και περισσότερα) των Τεμπών ,όπως και το σύνολο των θυμάτων της Χούντας, είναι θύματα άγριων, ανάλγητων και ολοκληρωτικών καθεστώτων. ΄Οσοι βλέπουν διαφορές , δε βρίσκονται απλώς σε ιδεολογική σύγχυση. Μια τέτοια ερμηνεία, είναι επινόηση πρόφασης για την απαλλαγή των ενόχων.
Οι ιδεασμοί και τα ιδεολογήματα ή οι θεωρίες που ξεχωρίζουν τους ανθρώπους σε θύματα ψυχρής δολοφονίας , «ενδεχόμενου δόλου», ασυγχώρητων παραλείψεων και αμέλειας (κάτι σαν … παράπλευρες απώλειες , που έλεγε και ο Γκεμπελίσκος Πορτοσάλτε!) είναι εγκληματικά αυθαίρετα για ένα λόγο: Οι φορείς τους διαπράττουν ΄ΥΒΡΙΝ. Ασεβούν και καταρρακώνουν τις αρχέγονες, διαχρονικές και απαράγραπτες ανθρώπινες αρχές και αξίες. Το έγκλημα κατά της ζωής δε «διαπραγματεύεται». Και η όποιας μορφής δικαιολόγηση , είναι ανοσιούργημα.
3. Η Χούντα για λόγους πρωτίστως δημαγωγικούς και «ψηφοθηρικούς» ( «εθνικό» -κομματικό άθλημα, άλλωστε) χάρισε τα δάνεια των αγροτών, αλλά και παραχώρησε στέγη σε ένα μεγάλο αριθμό πληθυσμού. Η ίδια, τα θεωρούσε από τα σημαντικότερα επιτεύγματά στην κοινωνική, λαϊκή “πολιτική” της.
Το Μητσοτακικό καθεστώς με εργαλείο μια διαπλεκόμενη και εξαρτημένη δικαιοσύνη, σφόδρα διεφθαρμένη και ανάλγητη και με τη συμβολή της κατασταλτικής ισχύος των ΜΑΤ, χάρισε το από καταβολής ελληνικού κράτους, συμβολικό «κεραμίδι του φτωχού» στους Τραπεζίτες και τα Funds. Φτωχοποίησε το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού πληθυσμού, την ίδια ώρα που ξεδιάντροπα και προκλητικά , καταβάλλει ασύλληπτα ποσά δημοσίου χρήματος, για να προπαγανδίζουν την…ευμάρεια του ελληνικού λαού οι Οίκοι αξιολόγησης με τους ντόπιους και ξένους απόγονους του Γκέμπελς .
Η Δικτατορία, ακόμα και στη συμπεριφορά της απέναντι στον Τύπο κι ας επέβαλε στυγνή λογοκρισία, διαθέτει υπέρ της το…ακαταλόγιστο, όπως το διατύπωσε στη γνωστή ατάκα του ο Παττακός για τον ηρωικό Μουστακλή : «΄Οποιος δεν καθότανε καλά, τον έτρωγε το μαύρο σκοτάδι. Και καλά του κάναμε»! Τέτοιο… επιχείρημα, είναι αλήθεια πως νοήμων και συνετός άνθρωπος, δεν είναι εύκολο να το καταρρίψει!
Η σημερινή κοινοβουλευτική δικτατορία στην Ελλάδα ΛΟΓΟΚΡΙΝΕΙ ακόμα πιο ξεδιάντροπα , αντιγράφοντας το Ναζιστικό πρότυπο. ΕΞΑΓΟΡΑΖΕΙ ΑΠΡΟΚΑΛΥΠΤΑ ΚΑΙ ΕΞΟΡΓΙΣΤΙΚΑ ΜΕ ΠΑΚΤΩΛΟ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΑΠΟΓΟΝΟΥΣ ΤΟΥ ΓΚΕΜΠΕΛΣ .
Το «ψαλίδι» της λογοκρισίας σήμερα στη χώρα, το κρατάει ο Αλαφούζος, οι Κυριακού, ο Ράπτης, ο Μαρινάκης , τα άλλα. “καλά παιδιά” της μαφιόζικης συντεχνίας κατ΄ εντολή των ανθρώπων του Καθεστώτος. Είναι αυτοί που υπέγραψαν μαζί τους το “συμβόλαιο θανάτου” του ελληνικού Τύπου.