“ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ”. ΤΑ “ΖΟΜΠΙ” (ΣΕ ΣΤΙΦΗ)  ΤΩΝ “ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΩΝ” ΞΑΝΑΒΓΑΙΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΑ ΛΑΓΟΥΜΙΑ ΤΟΥΣ.

Σήμερα οι συγκεντρώσεις του «Παραιτηθείτε»: Στις 18:30 στο Σύνταγμα, στις 20:00 στο Λευκό Πύργο

“΄Ολα εδώ πληρώνονται” ,ήταν μια  από τις δυο προσφιλείς ατάκες  που συνήθιζε να επιστρατεύει αντί για επιχειρήματα, ο  μακαρίτης (κακός κι αυτός) δημοσιογράφος Νίκος Κακαουνάκης . (Η άλλη ήταν πως “ο καλύτερος δημοσιογράφος,έχει σκοτώσει τη μάνα του”!).  Κι αυτό, όφειλαν να το γνωρίζουν  εκεί στη συγκυβέρνηση των  ΣΥΡΙΖΟ-ΑΝΕΛ, πριν βγουν να εξαπολύσουν μύδρους εναντίον των νέων “Αγανακτισμένων  του Συντάγματος”, που δεν είναι τίποτα άλλο ή περισσότερο  και τούτοι οι…Βλάμηδες,  από τη νεκρανάσταση   εκείνων των παλιών  “ζόμπι”.

“Κέραμοι και λίθοι ατάκτως ερριμένα” τα καινούρια και τα ξαναχρησιμοποιημένα   υλικά της “γκρεμίλας”  του…λαϊκού κινήματος “ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ”, ΡΕ! (Το επιφώνημα λείπει, βέβαια, επειδή τούτοι πλειοψηφικά, σε σχέση με τους παλιότερους, είναι πιο κυριλέ, αβροί και γαλαντόμοι).

 Παραιτηθείτε, λοιπόν,  για να πάρει σειρά και ο Κυριάκος! Ε,ναι. Είναι και… άδικο, εδώ που τα λέμε. Σε μια χώρα που έχει μεν καταργηθεί προ πολλού η κληρονομική βασιλεία, αλλά ισχύει αδιαλείπτως και ακαταλύτως στο πολίτευμα της χώρας η κληρονομική-οικογεναική διαδοχή, γιατί, δηλαδή, να μη δει και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης (ο αποκαλούμενος  και Αποστάτης και Γκαντέμης και Ντρακουμέλ και “άλλα πολλά”) το γιο του πρωθυπουργό; ΄Ηταν καλύτεροι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου, που ευτύχησαν  να παραδώσουν σε “αίμα” τους την “πολυθρόνα- καρέκλα”;  Υιοί, θυγατέρες, ανιψιοί , βαπτιστικοί  και ό,τι άλλο  τέλος πάντων   εμπερικλείει η  έννοια της ελληνικής, ισχυρής, παραδοσικής οικογένειας, εναλλάσσονται ως μέλη της  στην εξουσία, είτε  ως πρωθυπουργοί, είτε ως  υπουργοί και “πατέρες”, γενικώς, του “΄Εθνους” στην  αποκαλούμενη και “χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας” ή “Δημοκρατία της  “Μπανανίας”!

Και λέμε πως είναι δίδυμα και μάλιστα σιαμαία τα δύο  αυτά σύγχρονα …λαϊκά ξεσηκώματα των “Αγανακτισμένων” κααι των “Παραιτηθείτε” , επειδή και τα δύο ήταν και είναι εντελώς ΑΠΟΛΙΤΙΚΑ και δημαγωγικά. Να το πούμε κι αλλιώς. Μοιάζουν αμφότερα σαν  “δύο σταγόνες νερό”.   Και την πρώτη φορά στο Σύνταγμα το 2011 και σήμερα, 4 χρόνια μετά, έχουμε την ίδια ανακύκλωση. Μια  “μάζα σε στίφη, ένας  αχταρμάς από   Ναζί, Ακρο-Δεξιούς, Κεντρώους  και   Τέως Συριζαίους και ΔΗΜΑΡ, ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΟΥΝ: ΦΕΥΓΑΤΕ ΣΕΙΣ,  ΝΑ ΡΘΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ!

΄Εχουμε  χαραμίσει εκατοντάδες σελίδες εδώ, για να αναλύσουμε το φαινόμενο των “Αγανακτισμένων” τότε (1).  Από την αρχή, δηλαδή, που εμφανίστηκαν μέχρι τη μέρα που έγιναν συγκυβέρνη ΣΥΡΙΖΟ-ΑΝΕΛ.  Αλλά,  δε θα κάνουμε το ίδιο  και σήμερα. Δεν έχει νόημα.

Θα μείνουμε μόνο σε ένα ΕΠΧΕΙΡΗΜΑ  και θα αποχωρήσουμε από κάθε άλλη επιχειρηματολογία.  Τα λέει όλα. Και ό,τι μετά απ΄αυτό  ειπωθεί, είναι απλώς για … “κουβέντα να γίνεται”.

Είναι το κυρίαρχο, το καθοριστικό, το sine qua non, που απο-κατα-δεικνύει και χαρακτηρίζει, πέρα από κάθε ανάλυση και επιστράτευση περισσότερων επιχειρημάτων, εκείνο που ισχυριζόμαστε. Πως οι ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ είναι νεκραναστημένα “ζόμπι” ,οι “κλώνοι” των “Αγανακτισμένων”.  “Μια από τα ίδια”. ΄Η, όπως παραστατικότερα  το έχει εμπεδώσει και διασώσει η λαϊκή θυμοσοφία , “όλα τα γουρούνια έχουν την ίδια μούρη”.

Συγκερμένα:  Και τούτοι, όπως και οι παλιότεροι, είναι ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΠΟΛΙΤΙΚΟΙ. Δεν αρθρώνουν πολιτικό λόγο. Δεν τον ανα-γνωρίζουν. Ούτε καν τον στοιχειώδη.

 Αναμηρυκάζουν τα ίδια ξεθυμασμένα συνθήματα του παλιότερου  “αχταρμά”, ενισχυμένα με τις νέες ατάκες που τους χάρισε η μέχρι σήμερα αστεία διακυβέρνηση της χώρας από την κυβέρνηση αυτών, που υπήρξαν “πρόγονοί” τους. Αναπαράγουν τις ίδιες συμπεριφορές, τα ίδια στερεότυπα- πρότυπα. Σαν το φωτοτυπικό που  φωτογραφίζει  μια σελίδα και στη  γυρίζει  σε όσα αντίγραφα του ζητήσεις.

Και λέμε πως ΚΑΙ τα νέα “ζόμπι” είναι απολίτικα, πως δεν είναι φορείς πολιτικής  ιδεολογίας, πολιτισμού, προόδου, ΑΛΛΑΓΗΣ, γιατί κυρίαρχο και σ΄ αυτούς  ζητούμενο είναι το ΧΡΗΜΑ. Των παλιότερων “Αγανακτισμένων” η δραχμή. Των “Νεκραναστημένων”, το ευρώ.  Η αντίληψη, η ιδεοληψία και του “Νεο-φιλελευθερισμού” (οικονομία της Αγοράς)  και του “υπαρκτού σοσιαλισμού” (κρατικός παρεμβατισμός) ενδύονται ιδεολογικό χιτώνα, ακριβώς  για να κρύψουν την ιδεολογική ,πολιτική τους  γύμνια. ΄Ομως και οι δυο κυρίαρχες και παγκόσμιες  αυτές ιδεοληψίες,  καμιά σχέση δεν έχουν με την πολιτική.

Για παράδειγμα. Ακόμα και σήμερα, οι οπαδοί του “υπαρκτού σοσιαλισμού” (στην Ελλάδα τον εκπροσωπούν οι Σταλινικοί (“Σταλίνες”) που   “απ-αλλοτρίωσαν”  και “διαμοιράστηκαν τα ιμάτια” του ιστορικού   ΚΚΕ,) διατρανώνουν σε όλους τους τόνους (όρα ΠΑΜΕ) πως ο κομμουνισμός είναι …ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ! Το  ίδιο , με όμοια τσιτάτα, θέσφατα και εφετμές  και φυσικά  ομοιογενείς   συμπεριφορές, διακρίνει  και την απέναντι  παράταξη ,του “φιλελευθερισμού”, παλιού  και νέου. Με τέτοιο “ιδεολογικό”  εξοπλισμό κατεβαίνουν και οι δύο εκ διαμέτρου (υποτίθεται) αντίθετες  παρατάξεις, για να διεκδικήσουν πολιτική υπόσταση και να πείσουν τα πλήθη πως είναι φορείς πολιτικής ιδεολογίας, την οποία μπορούν να ασκήσουν ως εξουσία. Παραμύθια. Φορείς ιδεοληψιών και συμφερόντων είναι  αμφότερες.

Η Ιστορική  αλήθεια είναι άλλη. Πολιτικό λόγο αρθρώνει ΜΟΝΟ ο φορέας, όποιας κίνησης  και ιδεολογίας ,αγωνίζεται και διατρανώνει την ανάγκη επαναστατικής αλλαγής του ανθρώπου. Τον εξανθρωπισμό του ατόμου, τη μετάβασή του από “οπαδό” σε Πολίτη.

Ο ορθός πολιτικόςλόγος και η σωστή πολιτική δράση  απαιτούν  πρωτίστως  την εκ βάθρων αλλαγή σκέψης, νοοτροπίας, συμπεριφοράς. Να σταματήσουμε να σκεφτόμαστε, όπως μας δίδαξαν με τα απαρχαιωμένα στερεότυπα που μας παράδωσαν οι γενιές σε όλους τους τομείς του πολιτισμού. Να πάψουμε να πιστεύουμε σε όσα  ΑΦΥΣΙΚΑ  μας μάθανε . Εκείνα στα οποία ομνύουν ΟΛΟΙ  και σήμερα, όπως για παράδειγμα στο  ΧΡΗΜΑ (σε  …κυκλοφορία δραχμής ή ευρώ).

Η μέγιστη και αποκλειστική, χρησιμοθηρική σημασία που αποδίδει  στο χρήμα η ελεγχόμενη ή η ανεξέλεκτη “Αγορά”, δε συνιστά πολιτική και  δεν εκφράζει  ιδεολογικό αγώνα. Δεν προέχει να γεμίσουμε μόνο τα “στομάχια” του πλήθους. Εκείνο που   αξίζει είναι να αλλάξουμε  τα “μυαλά” τους. Να τους εθίσουμε σε νέο τρόπο σκέψης, με φρέσκιες,  ανατρεπτικές ιδέες.  Με τον ανθρωπισμό και τον εξ-ανθρωπισμό των κοινωνιών.

Κι αν συμβεί αυτό, αν έρθει η ημέρα που  θα κυριαρχήσει η ανθρωποκεντρική αντίληψη των πραγμάτων, αυτόματα θα γεμίσουν και τα “στομάχια”, αφού η κυρίαρχη αντίληψη αυτής της πολιτικής είναι  να δημιουργήσουμε κοινωνίες  ΑΝΘΡΩΠΩΝ  και ΠΟΛΙΤΩΝ. Κι αυτή η κατάκτηση σηματοδοτεί την εξαφάνιση του υπανθρώπου και του οπαδού.

Με μαθηματική- ιστορική  ακρίβεια, εκεί πορευόμαστε. Θέλουν δε θέλουν. Τέτοιος θα  είναι ο πολιτικός πολιτισμός του μέλλοντος.  Η μοναδική ΠΟΛΙΤΙΚΗ που θα ισχύσει στις αυριανές κοινωνίες θα είναι ΑΝΘΡΩΠΟΚΕΝΤΡΙΚΗ. Πρώτα και πάνω απ΄όλα ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ.  Ως  ολότητα, ως σύνολο.΄Οχι μόνο ως “στομάχι”.

 

(1) ΝΑ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ

 

________________________________________________________________________

 

1.  ΕΝΑΣ “ΒΑΓΓΕΛΗΣ  ΓΙΑΚΟΥΜΑΚΗΣ”  Ο 14ΧΡΟΝΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ;

1. Αποκαλύψεις: Πίεζαν τον 14χρονο δολοφόνο να σφάζει κότες και κουνέλια για να γίνει άντρας!

Την ώρα που ο 14χρονος βρίσκεται μαζί με την οικογένειά του μακριά από τη Γέφυρα Θεσσαλονίκης, όπου έγινε το φονικό, μετά από απόφαση της ανακρίτριας,  πληθαίνουν οι φωνές στο χωριό για το παρελθόν του ανήλικου δράστη.

Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι ο 14χρονος δολοφόνος δεχόταν πιέσεις για να σκληραγωγηθεί.

«Ό,τι δεν σου αρέσει και σε ενοχλεί το σκοτώνεις» φέρεται να του έλεγε ο παππούς του. Συγγενής της οικογένειας αποκαλύπτει στην εφημερίδα Espresso ότι ο παππούς προέτρεπε τον 14χρονο να σφάζει κότες και κουνέλια για να γίνει άντρας.

«Γαλουχήθηκε με αυτόν τον άσχημο τρόπο. Ο πατέρας του, που είναι αγρότης, δεν φοβόταν ποτέ τίποτα και κανέναν. Ενδεχομένως αυτή τη δύναμη ήθελε να την περάσει και στον γιο του, που έκανε λάθη τόσο εντός όσο και εκτός σχολείου».

Κάτοικοι του χωριού παρακολουθούν τις εξελίξεις συγκλονισμένοι. Για τον 14χρονο το χωριό δείχνει διχασμένο, καθώς πολλοί είναι εκείνοι που μιλούν για ένα προβληματικό παιδί, άκρως επιθετικό, ενώ άλλοι υποστηρίζουν πως ήταν ένα παιδί σαν όλα τα άλλα.

Η απολογία του 14χρονου στην ανακρίτρια
Ο 14χρονος που σκότωσε τον συνομήλικο συμμαθητή του το βράδυ του περασμένου Σαββάτου εμφανίστηκε μετανιωμένος. Ζήτησε συγγνώμη τόσο από τους γονείς του αδικοχαμένου Τάσου όσο και από τους δικούς του, μίλησε για τα αίτια που όπλισαν τα χέρια του και με δάκρυα στα μάτια έλεγε πως αν γυρνούσε το χρόνο πίσω θα λειτουργούσε διαφορετικά. ”Όλα έγιναν όπως τα είπα από την πρώτη στιγμή στους αστυνομικούς. Έχω μετανιώσει και ζητάω συγγνώμη και από την οικογένεια του Τάσου και από τη δική μου για το κακό που έκανα. Όταν κατάλαβα τι είχα κάνει το κακό είχε γίνει και δεν μπορούσα να αλλάξω τίποτα”.
Ο 14χρονος κατέρρευσε όταν η ανακρίτρια του ζήτησε να περιγράψει τον τρόπο που σκότωσε τον συμμαθητή του και για λίγο η διαδικασία διακόπηκε: ”Αφού τον χτύπησα γύρισα στο σπίτι. Φοβήθηκα και γι’ αυτό κλείστηκα στην τουαλέτα. Έβγαλα τα ματωμένα ρούχα, τα έκρυψα και πλύθηκα. Είχα πανικοβληθεί και παράλληλα προσπαθούσα να σκεφτώ τι έπρεπε να κάνω. Δεν είπα τίποτα στον πατέρα μου και προσπαθούσα μπροστά του να είμαι ψύχραιμος. Έδειχνα ψύχραιμος αλλά φοβόμουν κάθε στιγμή όλο και περισσότερο”.
Ο 14χρονος που στη συνέχεια πήρε μέρος στις έρευνες για τον εντοπισμό του συμμαθητή του, αισθάνθηκε όπως είπε τη γη να χάνεται κάτω από τα πόδια του, όταν ο πατέρας του βρήκε τη σορό του αδικοχαμένου Τάσου. ”Ήταν όλοι σοκαρισμένοι και περισσότερο εγώ. Ήξερα πως όλα θα αποκαλυφθούν και πως κανείς δεν πρόκειται να με καταλάβει. Ξαναλέω πως έχω μετανιώσει και πως δεν θα το ξαναέκανα αλλά εκείνη τη νύχτα θόλωσα και έχασα την ψυχραιμία μου”.
Ο ανήλικος δράστης επανέλαβε ότι δεχόταν αλλεπάλληλες προσβολές από το θύμα και από άλλα παιδιά της ηλικίας του, τόσο για το βάρος και την προφορά στην ομιλία του, όσο και για την οικονομική κατάσταση της οικογένειάς του: ”Για δύο χρόνια δεχόμουν προσβολές. Παρότι ήμασταν φίλοι, ο Τάσος με πείραζε και με κορόιδευε. Μου έλεγε συνεχώς ότι ο πατέρας σου δεν είναι ικανός ούτε ένα καλό τρακτέρ να πάρει. Φεύγοντας από το αναψυκτήριο άρχισε να μου λέει τα ίδια. Δεν άντεξα. Αγανάκτησα. Μαλώσαμε και πλησιάζοντας στο σπίτι μου του είπα ότι θέλω να πάω στην τουαλέτα και να γυρίσω πίσω για να τα βρούμε. Μπήκα στο σπίτι και πήρα το μαχαίρι…’

 

Γράφαμε χτες για τις ευθύνες της οικογένειας και του σχολείου, επειδή δεν είχαν   ελέγξει την επιθετικότητα και την εν γένει συμπεριφορά του μικρού μαθητή που δολοφόνησε το φίλο και συμμαθητή του στο χωριό Γέφυρα Θεσσαλονίκης.  Ρίξαμε σχεδόν όλο το άδικο και το “ανάθεμα” στο θύτη, επειδή κάποιοι στο χωριό  ισχυρίζονταν  πως ο μαθητής   ήταν βίαιος και … ψυχοπαθής. Αυτό αναμετάδωσε και διέδιδε συνεχώς εδ’ω και 2 μέρες   η ελληνική βιομηχανία παραπληροφόρησης, της οποίας πέσαμε κι μείς χτες θύματα. Οι αλητήριοι στο γυαλί,  τα μικρόφωνα και τα πληκτορλόγια,  οι επαγγελματίες ψεύτες, παραχαράκτες και χαλκείς της πληροφορίας  με “διάφορο”,  έκαναν πάλι το θαύμα τους.

 Χτες, μετά το κείμενο που ανεβάσαμε για το συγκεκριμένο θέμα, πήραμε ένα μέηλ από “συνάδελφο”, όπως υπογράφει, ο οποίος δε διευκρινίζει, αν είναι από το σχολείο που φοιτούσαν  θύμα και θύτης ή άκουσε από συναδέλφους του , όσα μας αναφέρει.΄Ομως, με όσα γράφει, ανατρέπει τελικά την εικόνα που μας έφτιαξαν τα…μειράκια της παραπληροφόρησης για το θύτη.

 Για λόγους αρχής ,αφού ο ίδιος (χωρίς να διευκρινίσει γιατί)  δεν επιθυμεί να δημοσιεύσουμε αυτούσια την επιστολή του, θα καταχωρήσουμε εδώ συνοπτικά, όσα γράφει και που ομολογουμένως, ξανακοιτάζοντας το θέμα, απαλλαγμένοι από τη συναισθηματική φόρτιση που μας υπέβαλε χτες η εμπορική δημοσιογραφία, φαίνεται  πως με όσα γράψαμε, αδικήσαμε το δράστη. Δεν ξεχνάμε, βέβαια,  πως το θύμα είναι στο χώμα και ο θύτης ζωντανός. Αυτό έχουμε  στο μυαλό μας ακόμα και όταν θα φανεί παρακάτω πως με τις κρίσεις μας φαίνεται να “δικαιολογούμε” τη δολοφονία. Μή γένοιτο! Απλώς,καταθέτουμε και την άλλη άποψη και θα περιμένουμε το χρόνο  να την επαληθεύσει ή να τη διαψεύσει.

Ο μικρός  δολοφόνος, λέει ο εκπαιδευτικός -επιστολογράφος , ήταν ένας… “Βαγγέλης Γιακουμάκης”.  “Υφίστατο των παθών του τον τάραχο”  στο σχολείο, αλλά και στις παρέες εκτός, αφού, κάποιοι συμμαθητές  και “φίλοι” του με πρωταγωνιστή το θύμα, είχαν στήσει βιομηχανία προσβολών με ανείπωτες βρισιές, χειρονομίες, αλλά κα υπονοούμενα και απειλές εναντίον του.  Μάλιστα,ισχυρίζεται ο εκπαιδευτικός, το θύμα και άλλος ένας συμμαθητής του, είχαν προχωρήσει και σε άσεμνες χειρονομίες, αλλά και 2-3  φορές είχαν επιτεθεί με κλωτσιές  και μπουνιές στο θύτη.

Το παιδί επίσης μιας γυναίκας  που υποστήριζε χτες στους “πληρωμένους κοντυλοφόρους” πως ο 14χρος δολοφόνος ήταν ψυχοπαθής και βίαιος, τελικά μάρτυρες υποσηρίζουν πως  ο γιος της ήταν ο δεύτερος στη σειρά, που βασάνιζε  τον 14χρονο δολοφόν  Γράφανε χτες οι φυλλάδες: “Στην εκπομπή  Live News, του Etv εν τω μεταξύ, η Μ. Τζούτζου ανέφερε ότι ο δράστης είχε χτυπήσει και το δικό της παιδί, σπρώχνοντάς τον και ρίχνοντας τον στο έδαφος” .

Η γνωστή, λοιπόν,  χιλιο-επαναλαμβανόμενη ιστορία  στα ελληνικά (και όχι μόνο σχολεία). Μια ομάδα μαθητών και στο σχολικό χώρο και στις παρέες εκτός, είχαν στήσει ένα εγκληματικό μπούλινγκ  ενατίον του συμμαθητή τους δολοφόνου .  Κι αυτό το μπούλινγκ κράτησε 2 ολόκληρα χρόνια!

Τελικά, φαίνεται πως δεν βάσταξε το παιδί  κι επειδή μάλλον ήταν κι από ιδιοσυγκρασία αδύναμος να διαχειριστεί το θυμικό του, έκανε εκείνο που δεν τόλμησε να κάνει  ο Βαγγέλης Γιακουμάκης.  Επετέθη και τιμώρησε το θύτη του. Ο  Βαγγέλης στα Γιάννενα  αποφάσισε να δώσει ο ίδιος τέλος στο δράμα  του, με την αυτοκτονία . Θα μπορούσε ,όμως, να είχε κάνει αυτό που έκανε ο μικρός μαθητής της Θεσσαλονίκης, αν ήταν περισσότερο θυμικός.

 Δεν ξέρουμε ποια είναι η αλήθεια. Και θα ομολογήσουμε και πάλι πως οι αλητήριοι που κρατούν “μικρόφωνα” και  γράφουν σε “πληκτρολόγια” μας πιάσανε χτες… “κώτσους”. Αυτοί κι αν είναι εγκληματίες.  Αλήτες, γνωστοί και μη εξαιρετέοι.