1. ΟΙ “ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ” ΧΤΕΣ. “ΤΡΕΙΣ ΚΑΙ Ο ΚΟΥΚΟΣ! (ΟΙ…ΤΡΕΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΚΑΙ Ο “ΚΟΥΚΟΣ” ΤΟΥ Ο.Π.Α=ΟΠΟΥ ΠΝΕΕΙ ΑΝΕΜΟΣ).
2. ΔΥΣΗ. ΑΝΤΙ “ΡΟΜΦΑΙΑ”, ΠΑΙΓΝΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΙΕΝΤΙΣΜΑΤΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΤΑΤΟΡΑ ΠΟΥΤΙΝ.
3. “ΠΙΚΡΑΜΕΝΕΣ” ΚΑΙ ΑΠΡΕΠΕΣ ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ ΑΠΟ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΠΙΚΡΑ(Μ)ΜΕΝΟ.
1. ΚΑΝΤΙΝΕΣ ΚΑΙ ΣΗΜΑΙΕΣ”
Συγκέντρωση «Παραιτηθείτε» -Χιλιάδες πολίτες στο Σύνταγμα
Χιλιάδες πολίτες έδωσαν το «παρών» στο Σύνταγμα το απόγευμα της Τετάρτης, στη συγκέντρωση του «Παραιτηθείτε», εν μέσω της πολιτικής αντιπαράθεσης που είχε ξεσπάσει.
Ανθρωποι όλων των ηλικιών με ελληνικές σημαίες και σημαίες της ΕΕ να κυματίζουν φώναζαν μπροστά από τη Βουλή.
«Τσίπρα go home», «Κλέφτες, παραιτηθείτε» και «Δεν σε θέλει ο λαός, πάρε τη χούντα σου και μπρος», ήταν μερικά από τα συνθήματα που ακούστηκαν, ενώ από τα μεγάφωνα ακούγονταν οι εξαγγελίες του Αλέξη Τσίπρα, με τους διαδηλωτές να τις αποδοκιμάζουν.
Κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης προκλήθηκε μικροένταση με αναρχικό διαδηλωτή να επιχειρεί να κάψει τη σημαία της ΕΕ, ωστόσο, άμεσα επενέβησαν οι συγκεντρωμένοι και τον απομάκρυναν.
Σε ό,τι αφορά την παρουσία των πολιτικών, δεν ήταν πολλοί οι εν ενεργεία βουλευτές που βρέθηκαν στο Σύνταγμα. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν ο Αδωνις Γεωργιάδης- ο οποίος δεχόταν διαρκώς αιτήματα για selfies από τον κόσμο- και ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης από τη ΝΔ, ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος από το ΠΑΣΟΚ, ο Γρηγόρης Ψαριανός και ο Γιώργος Αμυράς από το Ποτάμι.
Ακόμη, από τον χώρο της πολιτικής έδωσαν το παρών ο Θάνος Τζήμερος, ο Πέτρος Τατσόπουλος, ο Βασίλης Καπερνάρος και η Ζέτα Μακρή.
1. “Χιλιάδες πολίτες χτες στο Σύνταγμα”, λέει η ημιφασιστική φυλλάδα iefimerida .Οι… χιλιάδες, βέβαια, δεν ήταν παραπάνω από 3.000 άτομα, οπαδοί κυρίως του Κυριάκου.
2. Δεν ήταν πολίτες, αλλά “πελάτες”. Αλλοίμονο,αν ήταν έτσι οι πολίτες.Τότε εμείς να αλλάξουμε ιδιότητα.
3.Πόσο μαζική ήταν αυτή η συγκέντρωση το δείχνουν οι φωτογραφίες. Και ποιοι μαζεύτηκαν εκεί χτες,μπορεί να το διαπστώσει κανείς και από την εκπροσώπηση των κομματικών που παρέστησαν .Διαβάζουμε τα ονόματα ,όπως τα παρουσίασαν στα ρεπορτάζ.
“Σε ό,τι αφορά την παρουσία των πολιτικών, δεν ήταν πολλοί οι εν ενεργεία βουλευτές που βρέθηκαν στο Σύνταγμα. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν ο Αδωνις Γεωργιάδης- ο οποίος δεχόταν διαρκώς αιτήματα για selfies από τον κόσμο- και ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης από τη ΝΔ, ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος από το ΠΑΣΟΚ, ο Γρηγόρης Ψαριανός και ο Γιώργος Αμυράς από το Ποτάμι.
Ακόμη, από τον χώρο της πολιτικής έδωσαν το παρών ο Θάνος Τζήμερος, ο Πέτρος Τατσόπουλος, ο Βασίλης Καπερνάρος και η Ζέτα Μακρή.”
“Πάρ΄τον έναν και χτύπα τον άλλον”, δηλαδή. Ο…΄Αδωνις, ο Καπερνάρος και ο…Πετράν (προσχώρησε πρόσφατα και σιωπηλά στη Ν.Δ) !
Φαιδρές παρουσίες. Όπως φαιδροί και εκείνοι που ξεκίνησαν το κυριλέ αυτό…κίνημα και όσοι διοργάνωσαν τη μάζωξη (διάβαζε Ν.Δ).
Είπαμε χτες τις απόψεις μας για τους “κλώνους” των παλιών “Αγανακτισμένων”. Να μη λέμε τα ίδια.
2. ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΚΟΜΙΣΙΟΝ
Τι είπε ο Γιούνκερ για τη συνάντησή του με τον Πούτιν
Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ υπεραμύνθηκε της απόφασής του να συμμετάσχει σήμερα σ’ ένα οικονομικό φόρουμ στη Ρωσία.
Όπως είπε είναι ζήτημα κοινής λογικής το να μιλάει με τη Μόσχα παρά τις εντάσεις που εξακολουθούν να υφίστανται αναφορικά με την κρίση στην Ουκρανία.
Ο Γιούνκερ δήλωσε πως γνωρίζει ότι μερικοί μπορεί να μην εγκρίνουν την επίσκεψή του στη Ρωσία για συνομιλίες σε μια στιγμή που παραμένουν οι κυρώσεις της ΕΕ σε βάρος της Μόσχας, αλλά πρόσθεσε πως πιστεύει πως αυτό έπρεπε να κάνει.
Ο ίδιος δήλωσε πως αναμένει ότι θα έχει “ειλικρινείς” συνομιλίες με τον πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν για ένα ευρύ φάσμα θεμάτων.
Αν όλα αυτά (σούρτα -φέρτα Ευρωπαίων στη Μόσχα, τηλεφωνικές επικοινωνίες, χτυπήματα στην πλάτη, παιδιαρίσματα κ.λπ) γίνονται με την υπόδειξη ή την ανοχή της Αμερικής, σημαίνει πως καθόλου δεν αποκλείεται να υπάρχει συμφωνία Ομπάμα-Πούτιν ,όπως γράφαμε παλιότερα και ότι όλα αυτά περί …φοβερών και τρομερών κυρώσεων της Δύσης στη Ρωσία, είναι παραμύθι της Χαλιμάς .Και φάνηκε από τις συνέπειες, που ΔΕΝ αντιμετώπισε στο ελάχιστο ο δικάτορας της Ρωσίας.
Σήμερα βλέπουμε τον ίδιο τον πρόεδρο της Κομισιόν να ΤΟΛΜΑ επίσημη επίσκεψη στη Μόσχα σαν να μη συνέβη τίποτα. Σαν να μη διχοτόμησε ο πανάθλιος τύραννος της Ρωσίας μια ανεξάρτητη χώρα, ως να μην είναι υπεύθνος για 7.000 νερκούς στην Α. Ουκρανία και άλλους 300 αθώους επιβάτες από την κατάρριψη του μαλαισιανού αεροσκάφους.
Τί άλλο να υποθέσει κανείς; “Μιλημένα” πράγματα; Συμφωνίες κάτω από το τραπέζι;
Παίρνετε τη βάση στην Κριμαία που σας καίει τόσο και είστε μαζί μας σε ό,τι επακολουθήσει για τη συντριβή του νέου οικονομικού (και όχι μόνο) γίγαντα που μέρα με τη μέρα ρίχνει κι άλλο μπόι. Την Κίνα. Πώς το λέμε εμείς εδώ; “Εσύ θα κάνεις πως με δέρνεις, εγώ θα κάνω πως πονώ”! ΄Ετσι πάει;
Αν έτσι έχει η κατάσταση, ντροπή σε Αμερική και Ευρώπη. Αλλά, ας βάλουν καλά στο μαυλό τους πως ο “Τσάρος” δεν έχει μπέσα. Είναι και τρελαμένος. ΄Ενας σύγχρονος Χίτλερ και όσοι τον εμπιστεύονται ή κάνουν συμφωνίες μαζί του, είναι εγκληματίες, που “παίζουν κορώνα γράμματα” την παγκόσμια ειρήνη.
Ας διαβάσουν το παρακάτω κείμενο και ας ανοίξουν τα μάτια τους, όσοι ανιστόρητοι δε φρόντισαν να συνειδητοποιήσουν πως η ιστορία επαναλαμβάνεται. Αλλάζουν απλά πρόσωπα και εποχές. Τα άλλα μένουν ίδια. Ιδιαίτερα οι συνέπειες
Βερολίνο 1928: Χίτλερ, ένας «κλόουν» που τον αποθεώνουν τα πλήθη
Ντιέγκο Ριβέρα, Παναμερικάνικη ενότητα, 1940 (απόσπασμα). Ο Χίτλερ, ο Μουσολίνι και ο Στάλιν εικονίζονται μέσα σε ένα αεριώδες δέντρο. Από εκεί βγαίνει το οπλισμένο χέρι του φασισμού, το οποίο προσπαθεί να το συγκρατήσει η ανθρωπότητα. Ο Στάλιν κρατά ένα μαχαίρι και μια αξίνα, βαμμένη κόκκινη — αλληγορία για τη δολοφονία του Τρότσκι. Ο Χίτλερ δείχνει τον Στάλιν για να δικαιολογήσει την εξαπόλυση της ναζιστικής βαρβαρότητας, ενώ ο «πρακτικός» Μουσολίνι κρατά ένα μπαλτά. Κάτω από τον Στάλιν διασταυρώνονται οι λέξεις GPU και Gestapo. O Τσάρλι Τσάπλιν εμφανίζεται πάνω από έναν πεσμένο στρατιώτη — αναφορά στον «Μεγάλο Δικτάτορα». Αριστερά, κάτω από τη σβάστικα ο Χίμλερ, στον οποίο έχουν δοθεί όμως και γνωρίσματα αμερικανού ανθρώπου των μήντια.
Μια επιδημία τρέλας είχε εξαπλωθεί στη χώρα. Την αισθάνθηκα σε δύο ξεχωριστές, φαινομενικά άσχετες περιπτώσεις.
Μια νύχτα ο Μίντσενμπεργκ, μερικοί άλλοι φίλοι και εγώ μεταμφιεστήκαμε και, με πλαστά πιστοποιητικά, παρακολουθήσαμε την πιο εκπληκτική τελετή που έχω δει ποτέ. Πραγματοποιήθηκε στο δάσος του Γκρούνβαλντ, κοντά στο Βερολίνο.
Πίσω από μια συστάδα δέντρων, στη μέση του δάσους, εμφανίστηκε μια παράξενη πομπή. Οι πορευόμενοι άνδρες και γυναίκες φορούσαν λευκούς χιτώνες και στεφάνια από ιξό, το τελετουργικό φυτό των δρυίδων. Στα χέρια τους κρατούσαν πράσινα κλαδιά. Ο ρυθμός τους ήταν αργός και τελετουργικός. Πίσω τους, τέσσερις άνδρες μετέφεραν έναν αρχαϊκό θρόνο στον οποίο καθόταν ένας άνθρωπος που αναπαριστούσε το θεό του πολέμου, τον Βόταν. Ο άνθρωπος αυτός δεν ήταν άλλος από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πάουλ φον Χίντεμπουργκ! Ντυμένος με αρχαία ενδυμασία, ο Χίντεμπουργκ ύψωσε μια λόγχη στην οποία ήταν χαραγμένα δήθεν μαγικά γράμματα του ρουνικού αλφάβητου. Το κοινό, εξήγησε ο Μίντσενμπεργκ, εκλάμβανε τον Χίντεμπουργκ ως μετενσάρκωση του Βόταν. Πίσω από τον Χίντεμπουργκ εμφανίστηκε ένας άλλος θρόνος, τον οποίο κατείχε ο Στρατάρχης Λούντεντορφ, ο οποίος εκπροσωπούσε τον θεό του κεραυνού, Τορ. Πίσω από τον «θεό» συνωστιζόταν ένας συρμός πιστών που αποτελούνταν από διακεκριμένους χημικούς, μαθηματικούς, βιολόγους, φυσικούς και φιλοσόφους. Όλα τα πεδία της γερμανικής «κουλτούρας» εκπροσωπήθηκε στο Γκρούνβαλντ εκείνο το βράδυ.
Η πομπή σταμάτησε, και άρχισε η τελετή. Για αρκετές ώρες, η ελίτ του Βερολίνου τραγουδούσε και κραύγαζε προσευχές και τελετές από το βαρβαρικό παρελθόν της Γερμανίας. Εδώ ήταν η απόδειξη, αν κάποιος τη χρειάζεται, της αποτυχίας δύο χιλιάδων ετών ρωμαϊκού, ελληνικού και ευρωπαϊκού πολιτισμού. Δυσκολευόμουν να πιστέψω ότι αυτά που έβλεπα συνέβαιναν μπροστά στα μάτια μου.Κανείς ανάμεσα στους γερμανούς αριστερούς φίλους μου δεν μπορούσε να μου δώσει κάποια ικανοποιητική εξήγηση για την παράξενη αυτή διαδικασία. Αντ’ αυτού, προσπάθησαν να ξεμπερδέψουν κοροϊδευτικά, αποκαλώντας τους συμμετέχοντες «τρελούς». Ως σήμερα, προβληματίζομαι με τη συλλογική τους έλλειψη αντίληψης. Ενθυμούμενος αυτό το όργιο στεγνής μέθης και ντελίριου, στάθηκε αδύνατο να φανταστώ και τον ελάχιστα ευαίσθητο θεατή να αντιπαρέρχεται ό,τι είχα δει μόνο ως μια ακίνδυνη μασκαράτα.
Λίγες μέρες αργότερα, είδα τον Αδόλφο Χίτλερ να απευθύνεται σε μια μαζική συγκέντρωση στο Βερολίνο, δίπλα σε ένα κτίριο τόσο τεράστιο που καταλάμβανε το σύνολο του οικοδομικού τετραγώνου, τα κεντρικά γραφεία του Γερμανικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Ένα προσωρινό ενιαίο μέτωπο ήταν τότε σε ισχύ ανάμεσα στους ναζί και τους κομμουνιστές, ενάντια στους διεφθαρμένους ρεφορμιστές και τους σοσιαλδημοκράτες.
Η πλατεία ήταν κυριολεκτικά πλημμυρισμένη με 25-30.000 κομμουνιστές εργάτες. Ο Χίτλερ ήρθε με συνοδεία περίπου χιλίων ανδρών. Διέσχισαν την πλατεία και σταμάτησαν κάτω από ένα παράθυρο, από το οποίο παρακολουθούσαν οι ηγέτες του Κομμουνιστικού Κόμματος. Ήμουν μεταξύ τους, έχοντας προσκληθεί από τον Μίντσενμπεργκ, που βρισκόταν στα δεξιά μου. Στα αριστερά μου στάθηκε ο Τέλμαν, γενικός γραμματέας του Κόμματος. Ο Μίντσενμπεργκ εξηγούσε τα σχόλιά μου στον Τέλμαν, και μετέφραζε την ομιλία του Χίτλερ σε μένα.
Οι κομμουνιστές φίλοι μου έκαναν κοροϊδευτικές παρατηρήσεις για τον «αστείο ανθρωπάκο» που επρόκειτο να εκφωνήσει τον λόγο στη συγκέντρωση, και θεωρούσαν εκείνους που τον θεωρούσαν απειλή δειλούς ή ανόητους.
Καθώς ετοιμαζόταν να μιλήσει, ο Χίτλερ ορθώθηκε άκαμπτα, σαν να περίμενε να διογκωθεί και να γεμίσει το μεγάλο αγγλικό στρατιωτικό αδιάβροχό του ώστε να μοιάζει με γίγαντα. Στη συνέχεια, έκανε ένα νεύμα για να επικρατήσει σιωπή. Μερικοί κομμουνιστές εργαζόμενοι τον αποδοκίμασαν, αλλά μετά από λίγα λεπτά όλο το πλήθος σώπασε απολύτως.
Καθώς ζεστάθηκε, ο Χίτλερ άρχισε να ουρλιάζει και να κουνά τα χέρια του σαν επιληπτικός. Κάτι σ’ αυτόν ανατάραξε, φαίνεται, το βάθος της ψυχής των ομοεθνών του, γιατί μετά από λίγο ένιωσα ένα περίεργο μαγνητικό ρεύμα μεταξύ αυτού και του πλήθους. Ήταν τόσο βαθύ που, όταν τελείωσε, έπειτα από δύο ώρες ομιλίας, επικράτησε μια στιγμή πλήρους σιγής. Ούτε καν οι ομάδες της κομμουνιστικής νεολαίας, που είχαν εντολή να τον γιουχάρουν, δεν το έκαναν. Και τότε, η σιωπή έδωσε τη θέση της σε ένα τεράστιο, εκκωφαντικό χειροκρότημα από όλη την πλατεία.
Καθώς έφευγε, οι οπαδοί του Χίτλερ έκλεισαν τις γραμμές γύρω του με όλα τα σημάδια της αφοσιωμένης πίστης. Ο Τέλμαν και ο Μίντσενμπεργκ γελούσαν σαν σχολιαρόπαιδα. Όσο για μένα, ήμουν τόσο χαμένος και προβληματισμένος, όπως όταν είχα δει το παρακμιακό τελετουργικό λίγες μέρες πριν στο Γκρούνβαλντ. Δεν μπορούσα να δω τίποτα για να γελάσω. Αισθάνθηκα πραγματικά βουτηγμένος στη θλίψη.
Ο Μίντσενμπεργκ, ρίχνοντας μια ματιά σε μένα, ρώτησε: «Ντιέγκο, τι τρέχει με σένα;».
«Αυτό που τρέχει», του είπα, «είναι ότι με κατακλύζει ένα προαίσθημα. Το προαίσθημα ότι, αν οι ένοπλοι κομμουνιστές άφηναν σήμερα στον Χίτλερ να φύγει ζωντανός, θα μπορούσε να ζήσει για να κόψει τα κεφάλια και των δυο συντρόφων μου σε λίγα χρόνια».
Ο Τέλμαν και ο Μίντσενμπεργκ γέλασαν δυνατά. Ο Μίντσενμπεργκ με επαίνεσε για τη ζωηρή φαντασία που είχα ως καλλιτέχνης.
«Θα πρέπει να αστειεύεσαι», είπε. «Δεν άκουσες τον Χίτλερ να μιλά; Δεν κατάλαβες, από όσα σου μετέφραζα, τι ανοησίες έλεγε;».
Του απάντησα: «Μα αυτές οι ανοησίες γεμίζουν επίσης στα κεφάλια των ακροατών, αλαλιασμένων από την πείνα και το φόβο. Ο Χίτλερ τους υπόσχεται μια αλλαγή, οικονομική, πολιτική, πολιτιστική και επιστημονική. Λοιπόν, θέλουν αλλαγές, και μπορεί να είναι σε θέση να κάνουν ακριβώς ό,τι λέει, αφού έχει όλα το καπιταλιστικό χρήμα πίσω του. Μ’ αυτό μπορεί να δώσει τροφή στους πεινασμένους Γερμανούς εργάτες, να τους πείσει να πάνε με το μέρος του και να στραφούν ενάντια σε εμάς. Επιτρέψτε μου να τον πυροβολήσω εγώ τουλάχιστον. Θα αναλάβω την ευθύνη. Είναι ακόμα εντός εμβέλειας».
Μα αυτά τα λόγια μου έκαναν τους γερμανούς συντρόφους να ξεσπάσουν σε ακόμα δυνατότερα γέλια. Αφού ξεράθηκε στο γέλιο, ο Τέλμαν είπε: «Φυσικά, είναι καλύτερα να έχεις κάποιον πάντα έτοιμο να βγάλει από τη μέση τον κλόουν. Μην ανησυχείτε, όμως. Σε λίγους μήνες θα έχει τελειώσει, και τότε θα είμαστε σε θέση να πάρουμε την εξουσία».
Αυτό μου προκάλεσε μονάχα ακόμα μεγαλύτερη θλίψη, και εξέφρασα ξανά τους φόβους μου. Τώρα πια όμως ο Μίντσενμπεργκ δεν χαμογελούσε. Είχε παρακολουθήσει τον Χίτλερ, που βρισκόταν σχεδόν στην άλλη άκρη της πλατείας. Παρατήρησε ότι ο κόσμος τον χειροκροτούσε ακόμα. Πριν φύγει από την πλατεία, ο Χίτλερ έκανε το ναζιστικό χαιρετισμό. Αντί για αποδοκιμασίες, το χειροκρότημα γιγαντώθηκε. Ήταν σαφές ότι ο Χίτλερ είχε κερδίσει πολλούς οπαδούς ανάμεσα στους αριστερούς εργαζόμενους. Ο Μίντσενμπεργκ ξαφνικά έγινε χλωμός κι έπιασε το χέρι μου.
Ο Τέλμαν κοίταξε έκπληκτος και τους δύο μας. Χαμογέλασε αδύναμα και χάιδεψε το κεφάλι μου. Στα ρώσικα, που ακούγονταν βαριά με τη γερμανική προφορά του, είπε, «Νιτσεβό, νιτσεβό» (Δεν είναι τίποτα, απολύτως τίποτα).
Η τρελή φαντασία του καλλιτέχνη επιβεβαιώθηκε αργότερα πικρά. Τόσο ο Τέλμαν όσο και ο φίλος μου Μίντσενμπεργκ ήταν ανάμεσα στα εκατομμύρια των ανθρώπων που θανατώθηκαν από τον «κλόουν» που είχα παρακολουθήσει στην πλατεία εκείνη την ημέρα.
Πηγή: ΕΝΘΕΜΑΤΑ
3. Πρώην πρωθυπουργός αποθεώνει Μητσοτάκη – «Ο μόνος που θα σώσει τη χώρα» –
Τον Κυριάκο Μητσοτάκη θεωρεί ως τον ιδανικότερο για να βγάλει τη χώρα από την κρίση και τα μνημόνια ο Παναγιώτης Πικραμμένος.
«Είτε μας αρέσει είτε όχι, ο Κυριάκος είναι αυτή τη στιγμή το μόνο πρόσωπο που μπορεί να ηγηθεί της προσπάθειας να σωθεί η χώρα», δήλωσε στο Bloomberg ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός το 2012.
Μάλιστα επεσήμανε πως «όταν είσαι ηγέτης, δεν ανακαινίζεις απλώς το παλιό σπίτι. Τα ανατινάζεις όλα και είτε κερδίζεις ή χάνεις το παιχνίδι», για να συμπληρώσει τη βεβαιότητά του ότι «ο Κυριάκος θα κάνει ό,τι χρειαστεί όταν έρθει η ώρα».
Ο πρώην πρωθυπουργός παρατήρησε επίσης πως το τρέχον πρόγραμμα διάσωσης είναι «υφεσιακό» και σε συνδυασμό με «τις άτολμες μεταρρυθμίσεις που έχει προωθήσει η κυβέρνηση, δεν επαρκεί για να οδηγήσει τη χώρα σε μονοπάτι βιώσιμης ανάπτυξης».
Εκτιμά δε πως «πρόκειται για δυσάρεστες μεταρρυθμίσεις που είναι προς τη λάθος κατεύθυνση».