1. ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΠΡΩΤΟΣ ΑΙΩΝΑΣ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ,ΤΟΥΡΚΙΑ, ΑΛΒΑΝΙΑ ΟΝΕΙΡΕΥΟΝΤΑΙ “ΧΑΜΕΝΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ”
2. ΕΡΩΤΕΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ.
3.ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ. ΟΠΩΣ ΛΕΜΕ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ΚΑΙ ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ.
1. Πονοκέφαλος από τις διεκδικήσεις Ερντογάν -Ονειρεύεται Θράκη, Θεσσαλονίκη και Κρήτη
Δεν σταματάει τις προκλήσεις ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν, αφού με αφορμή την υπόθεση της Μουσούλης νοστάλγησε τις κτήσεις της οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Σε ομιλία του το περασμένο Σάββατο από τη Ριζούντα (στις ακτές του Πόντου), ο Ερντογάν διακήρυξε με νόημα ότι «Τουρκία δεν είναι μονάχα η Τουρκία» κλιμακώνοντας τις εθνικιστικές προκλήσεις του κατά της Ελλάδας. Ενδεικτικό είναι πως με τις δηλώσεις του έδωσε τροφή σε τουρκικά μέσα ενημέρωσης να προχωρήσουν σε παραληρηματικά δημοσιεύματα που αμφισβητούσαν την ελληνικότητα της Θεσσαλονίκης και των νησιών του Αιγαίου, αλλά και να ανακινήσουν θέμα δημοψηφίσματος για την αυτοδιάθεση των μουσουλμάνων της δυτικής Θράκης.
Ο σουλτάνος και οι νεο-οθωμανικές βλέψεις του
Ο Ταγίπ Ερντογάν σε χθεσινή του ομιλία σε διεθνές συνέδριο για τη Δικαιοσύνη στην Κωνσταντινούπολη αποκάλυψε τις νεο-οθωμανικές βλέψεις του σε τρεις ηπείρους, φτάνοντας μέχρι… τη Ρωσία (Κριμαία) και τα Βαλκάνια (Βοσνία), τη Λιβύη, τη Συρία και το Ιράκ.
Χαρακτηριστικά είπε «σεβόμαστε τα φυσικά σύνορα, αλλά δεν μπορούμε να βάλουμε σύνορα στην καρδιά μας. Μας ρωτούν ”γιατί ενδιαφέρεστε για τη Γεωργία, την Ουκρανία, την Κριμαία, το Αζερμπαϊτζάν, το Καραμπάχ, τα Βαλκάνια, τη Βόρεια Αφρική;”. Κανένα από αυτά τα μέρη δεν είναι ξένο σε εμάς. Είναι δυνατό να ξεχωρίσουμε τη Ριζούντα από το Μπατούμι ή την Αδριανούπολη από τη Θεσσαλονίκη; Σε κάθε βήμα που κάνεις από τη Θράκη έως την Ανατολική Ευρώπη βρίσκεις σίγουρα ίχνη των προγόνων μας. Η Τουρκία δεν μπορεί να αγνοήσει τους ομοεθνείς της στη Δυτική Θράκη, την Κύπρο, την Κριμαία και οπουδήποτε αλλού» διακήρυξε μέσα σε νεο-οθωμανικό παραλήρημα ο Τούρκος πρόεδρος το περασμένο Σάββατο από τον Πόντο.
Μάλιστα για να δώσει υπόσταση στις διευρυμένες «ευθύνες» που έχει ως «προστάτιδα» η Αγκυρα στην ευρύτερη τουρκική γειτονιά, ο 62χρονος πρόεδρος ανακάλεσε μάλιστα το «εθνικό συμβόλαιο» που είχε υιοθετήσει η οθωμανική εθνοσυνέλευση το 1920. Διόλου τυχαία το εν λόγω «συμβόλαιο» προέβλεπε την αποκατάσταση των συνόρων της Τουρκίας στα όρια που είχε η Οθωμανική Αυτοκρατορία κατά την Ανακωχή του Μούδρου το 1918.
Ο τουρκικός Τύπος πήρε πάσα και έδωσε συνέχεια
Οι δηλώσεις του Τούρκου προέδρου ήταν το ιδανικό δόλωμα για να τσιμπήσουν ΜΜΕ της χώρας, όπως η φιλοκυβερνητική εφημερίδα «Sabah», η οποία το «εθνικό συμβόλαιο» του 1920 «το νομικό καθεστώς της Δυτικής Θράκης, το οποίο εναπόκειται στην ειρήνη που θα γίνει με την Τουρκία, θα πρέπει να οριστεί, με κατάλληλο τρόπο, ως αποτέλεσμα δημοψηφίσματος που θα διεξαχθεί ελεύθερα». Μάλιστα δεν σταμάτησε εκεί το δημοσίευμα, αφού υπενθύμισε πως «ορισμένοι ιστορικοί θεωρούν πως τα σύνορα του εθνικού συμβολαίου περιλαμβάνουν επίσης την Κύπρο, το Χαλέπι, τη Μοσούλη, το Αρμπιλ, το Κιρκούκ, το Μπατούμι, τη Θεσσαλονίκη, το Κίρτζαλι, τη Βάρνα και τα νησιά του Αιγαίου».
ΥΠΕΞ: Η Θράκη είναι ελληνική -Aδιανόητη και επικίνδυνη οποιαδήποτε άλλη σκέψη
«Η Θράκη είναι ελληνική, δημοκρατική και ευρωπαϊκή. Οποιαδήποτε άλλη σκέψη είναι αδιανόητη και επικίνδυνη», απαντάει το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών στη νέα πρόκληση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για δημοψήφισμα στη «Δυτική Θράκη».
Ντελίριο Ερντογάν, αλλά και ελληνικών μέσων αποβλάκωσης και παραπληροφόρησης. Τις ανοησίες και τα εθνικιστικά ξεσπάσματα του “Σουλτάνου” τα πήραν εδώ τοις μετρητοίς οι δικοί μας θερμοκέφαλοι πατριωταράδες και τα κάνανε σημαία. Και η …Κρήτη μας στις διεκδικήσεις των Οθωμανών, λέει η efimerida! (και όχι μόνο αυτή).
Σήμερα , δεν υπάρχει καφενείο και ταβέρνα,που να μη σιχτιρίζουν οι παρέες τον Ερντογάν. Τους…αιώνιους εχθρούς του ανάδελφου έθνους. Το είπε η… τηλεόραση. ΄Αρα είναι αλήθεια πως ο Τούρκος επιβουλεύεται την εδαφική ακεραιότητα της χώρας.
Η βιομηχανία παραπληροφόρησης ανέκαθεν έπαιζε και παίζει τέτοια αισχρά, εθνικιστικά παιχνίδια. Και ο στόχος ένας και μοναδικός. Για να “πουλάει”. ΄Οσιο και ιερό δεν έχουν. Μόνο “Μαμμωνά” λατρεύουν.
Φόρτισαν τον κόσμο τις παραμονές του αδιανόητου εκείνου πολέμου το 1897 . Ήταν οι εφημερίδες της εποχής που κήρυξαν τον πόλεμο, τον οποίο φυσικά η φτωχή και απροετοίμαστη Ελλάδα τον έχασε. Και παρήλασαν τότε στον Πειραιά οι Τούρκοι ναύτες!
Κι αν δεν υπήρχε πάλι επέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων της εποχής, ποιος ξέρει αν υπήρχε σήμερα Ελλάδα. Βέβαια, με το αζημίωτο κι αυτοί, βοήθησαν ,αφού το δυσβάσταχτο δάνειο, τα μνημόνια και η τρόικα τρώγαν τα σωθικά της χώρας μέχρι πρόσφατα. Λίγα χρόνια πριν ξεπληρώσαμε εκείνο το δάνειο για αποζημίωση της Τουρκίας. 100 ολόκληρα χρόνια κράτησε η εξόφλησή του.
Στη Μ. Ασία τα ίδια. “Μαστούρωσαν” εθνικιστικά τον κόσμο στην Ελλάδα. Ξεσήκωσαν τους Μικρασιάτες οι εφημερίδες της εποχής και έρριχαν συνεχώς λάδι στη φωτιά που είχε ανάψει ο Βενιζέλος και ο βασιλιάς Κωνσταντίνος.
Ο Τύπος τις παραμονές και στη διάρκεια της εκστρατείας στη Μ.Ασίας έπαιξε τον πιο αισχρό ρόλο στην ιστορία του τόπου. Και έφτασαν στο τέλος να ζητάνε την “κεφαλήν επί πίνακι” ανθρώπων, που δεν ήταν οι βασικοί υπεύθυνοι της καταστροφής.Και τους εκτέλεσαν.
Τα λαμόγια, όμως, του τότε “Τύπου”, της βιομηχανίας παραπληροφόρησης δεν πλήρωσε κανένας τους .Ούτε ιδιοκτήτες ούτε δημοσιογράφοι. Κι ας ήταν οι κυρίως υπεύθυνοι για το κλίμα που διαμόρφωσαν πριν και μετά την καταστροφή.
Σήμερα, πάλι τα ίδια. Μόνο ο Ερντογάν λέει αυτά τα… κουφά . Εμείς, δε μαθαίναμε στα σχολειά μας, ούτε σήμερα τους διδάσκουν, για τη …δική μας Κωνσταντινούπολη, που κανείς μαθητής δεν ξέρει πως το κανονικό της όνομα είναι Ιστανμπούλ. Ούτε για τη Β.΄Ηπειρο δεν κλαίγονται οι ΄Ελληνες πως ΑΚΟΜΑ είναι υπό κατοχή!
Δε γνωρίζουν τίποτα εδώ για “χαμένες πατρίδες”, που ο Ερντογάν από την άλλη μεριά, τις θεωρεί δικές του… αλύτρωτες πατρίδες. Και οι Αλβανοί το χαβά τους για Τζαμουριά και …Μεγάλη Αλβανία που φτάνει στην ΄Αρτα κι ακόμα παρακάτω”!
“΄Ολα τα γουρούνια ίδια μούρη έχουν”, δε λένε; Αλητήριοι άπαντες οι εθνικιστές απανταχού της γης.
Κι εμείς; Τί κάνουμε εμείς στην Ελλάδα, την Τουρκία, την Αλβανία μπροστά σε τέτοιο παραλήρημα; Γιατί επιτρέπουμε στους ανεγκέφαλους να “φτιάχνουν” πάλι τα πλήθη, να τους ντοπάρουν, να κάνουν τους λαούς εχθρούς; Πόσο θα μένουμε στα μετόπισθεν και θα σιχτιρίζουμε τους παλαβούς; Γιατί δεν παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια μας και να στείλουμε όλους αυτούς τους πανάθλιους εγκληματίες στο διάβολο; Κι εδώ σε μάς και απέναντι στην Τουρκία και πάνω μας στη γειτονική Αλβανία.
Σιχτίρ πια αλήτες!
2. 33 ΧΡΟΝΙΑ ΚΡΥΦΗ ΣΧΕΣΗ
Η ερωμένη του Φρανσουά Μιτεράν εξομολογείται: H υποταγή με έκανε να αποδεχθώ το απαράδεκτο
![Η ερωμένη του Φρανσουά Μιτεράν εξομολογείται: H υποταγή με έκανε να αποδεχθώ το απαράδεκτο [εικόνες]](http://www.iefimerida.gr/sites/default/files/styles/708x320/public/penz0-708.jpg?itok=6HJn3bXL)
Eχοντας μείνει στη σκιά στη διάρκεια των 33 ετών της σχέσης τους, η κρυφή αγαπημένη του πρώην προέδρου της Γαλλίας Φρανσουά Μιτεράν, η Αν Πενζό, δίνει εξηγήσεις για την «υποταγή» της που την οδήγησε να «αποδεχθεί το απαράδεκτο».
Αυτή η πρώην συντηρήτρια μουσείων που μεγάλωσε μια κόρη την οποία έκρυβε για καιρό, την Μαζαρίν, μιλάει «με σεμνότητα, αλλά χωρίς ταμπού» για την κρυφή σχέση της με τον σοσιαλιστή πρόεδρο που πέθανε το 1996, σε μια σειρά συνομιλιών με τον ιστορικό Ζαν-Νοέλ Ζανενέ στον ραδιοσταθμό France Culture.
Απόγονος ενός εκ των έξι στραταρχών της Γαλλίας κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Αν Πενζό υπενθυμίζει στις συνομιλίες αυτές το βάρος που είχαν οι παραδόσεις στις οικογένειες της υψηλής γαλλικής μπουρζουαζίας.
«Hταν η επαρχία, πολύ αντιδραστική, της δεξιάς, όχι ανεπτυγμένη (…). Πιστεύω πως αυτό μέτρησε πολύ, επειδή καταλάβαινες πολύ καλά αυτό το ζήτημα του καθήκοντος…», αφηγείται.
Ενθυμούμενη τις συζητήσεις με την οικογένειά της, υπογραμμίζει: «Και τι δεν άκουσα, για παράδειγμα, για τη γυναίκα … η γυναίκα είναι ένας άνθρωπος που οφείλει να είναι υποταγμένος, που δεν πρέπει να έχει καμιά πνευματική ζωή».
«Αυτή η πλευρά της υποταγής με έκανε να αποδεχθώ ουσιαστικά το απαράδεκτο», υπογραμμίζει η γυναίκα, την πραγματική θέση της οποίας ανακάλυψαν οι Γάλλοι μόλις το 1994, είκοσι χρόνια μετά τη γέννηση της Μαζαρίν.
Ο Φρανσουά Μιτεράν ήταν παντρεμένος και πατέρας δύο γιών όταν συναντήθηκαν, το 1962. Ήταν 46 χρόνων, εκείνη 19. Δεν θα εξετάσει ποτέ το ενδεχόμενο να πάρει διαζύγιο από την Ντανιέλ, τη σύζυγό του, μια ισχυρή προσωπικότητα και πολύ στρατευμένη στην πολιτική.
Η πρόσφατη απόφαση της διακριτικής Αν Πενζό να εκδώσει περισσότερες από 1.200 φλογερές επιστολές του εραστή της σε μια συλλογή με τίτλο «Lettres a Anne, 1962-1995» (Επιστολές στην Αν, 1962-1995) προκάλεσε έκπληξη.
Η ίδια εξηγεί πως, έπειτα από αίτημα του Ινστιτούτου Φρανσουά Μιτεράν, άνοιξε και πάλι μια αλληλογραφία, «που είχε αρχίσει πριν από περισσότερο από μισό αιώνα», ενόψει του εορτασμού, το 2016, των εκατό χρόνων από τη γέννηση του πρώην αρχηγού του κράτους. «Την αντέγραψα, πράγμα που ήταν ταυτόχρονα μια δοκιμασία και ένας αρκετά εκπληκτικός τρόπος για να ξαναζήσω όλη τη ζωή μου».
«Δεν ξέρω αν έκανα καλά», εκμυστηρεύεται εξηγώντας ότι αφέθηκε να πεισθεί από τον Ζαν-Νοέλ Ζανενέ. Για τον ιστορικό, η δημοσίευση αυτής της προσωπικής αλληλογραφίας επιβαλλόταν, επειδή επιτρέπει «την καλύτερη κατανόηση μιας από τις μείζονες προσωπικότητες της εθνικής ιστορίας μας του 20ού αιώνα».
Στα 73 της, η Πενζό ήθελε επίσης οι επιστολές να δημοσιοποιηθούν όσο ζει, «από φόβο μήπως αυτό δεν γίνει σωστά» αργότερα.
Μόλις το 1994 ανακάλυψαν οι Γάλλοι την ύπαρξη αυτής της σχέσης, σκανδαλώδους για ορισμένους, με τη δημοσίευση φωτογραφιών του προέδρου Μιτεράν με την Μαζαρίν, που γεννήθηκε το 1974. Η Αν Πενζό θα εμφανιστεί για πρώτη φορά δημόσια την ημέρα της κηδείας δίπλα στην επίσημη χήρα Ντανιέλ Μιτεράν, η οποία πέθανε το 2011.
Στην κηδεία, από αριστερά: Η σύζυγος του Μιτεράν, Ντανιέλ, ο αδελφός του Μιτεράν, η Αν Πενζό και η κόρη της Μαζαρέν.
Η Αν Πενζό και η κόρη της με τον Μιτεράν, στην κηδεία του πολιτικού.
Μόνο αγανάκτηση και οργή μπορεί να νιώθει ο σώφρων άνθρωπος και πολίτης. ΄Οχι για την ύπαρξη του “τρίο” Μιτεράν, Ντανιέλ και Αν Πενζό,αλλά για την απόκρυψη της ύπαρξής του. Τί θα μας που τώρα οι ηθικολόγοι; Πώς καλώς οι πρωταγωνιστές εκείνοι κράτησαν κρυφή τη σχέση τους για 33 ολόκληρα χρόνια; Και για ποιο λόγο, αν όχι, για να μη χαλάσει το…σοσιαλιστικό ίμταζ του Μιτεράν ;
Καμιά δικαιολογία δεν υπάρχει. Σοσιαλιστής δήλωνε ο άνθρωπος. Δεν ήτανε ο Ντε Γκώλ στο κάτω-κάτω. Μπορούσε, ως πολτικός στο ανώτατο αξίωμα της χώρας, να διδάξει φυσική ηθική τους πολίτες .Και μάλιστα σε μια Γαλλία, που θα καταλάβαινε καλύτερα απ΄όσο οι ΄Ελληνες εδώ. Δεν το έκανε ποτέ, όμως, ο Μιτεράν. Προτίμησε να κρυφτεί, να μην περάσει το πολυγαμικό μήνυμα της Φύσης, με κίνδυνο να χάσει τα οφίτσια και την εξουσία.
Εν προκειμένω, ο Ανδρέας Παπανδρέου υπήρξε πιο φυσικός και ανθρώπινος από το Φρανσουά Μιτεράν. Δε δίστασε να παρουσιάσει στον κόσμο και επίσημα την “ερωμένη” του, που έκανε αργότερα και σύζυγό του. Φυσικά, η πανάθλια “βλαχαντερή” και συντηρητική, ελληνική κοινωνία ουδέποτε αποδέχτηκε εκείνο το γνωστό στο αεροπλάνο νεύμα του Αντρέα προς τη Δήμητρα. Αντίθετα. “Ας την κρατούσε καλύτερα στα κρυφά”, έλεγαν οι περισσότεροι. “‘Οχι, να μην έχει ερωμένη, αλλά κρυφά”. ΄Οπως έκαναν, άλλωστε, και κάνουν όλοι σχεδόν οι…αξιοπρεπείς νοικοκυραίοι.
Ζουν μέσα σε μια πανάθλια υποκρισία. Οι περισσότεροι έχουν ερωμένες, κρυφούς δεσμούς, “πονηρή”, σεξουαλική ζωή. Αλλά, δε χωρίζουν γιατί… τί θα πει ο κόσμος και τα παιδιά! ‘Εστω κι αν είναι πεθαμένος πια γάμος ή σχέση τους, προτιμούν να τον κρατάνε ως μούμια. Ανέχονται ο ένας τον άλλον και ας μισούνται θανάσιμα. Για την κατακραυγή του κόσμου…ρε, γαμώτο!
Η πολυγαμία, παλανθρωπάκια μου, είναι φυσκή επιταγή. Νόμος που δεν καταργείται ούτε από το ιερατείο ούτε από τους άρχοντες (το Σύστημα). Κι ας προσπάθησαν επανειλημμένα στην ιστορία με την απέλπιδα προσπάθεια να να επιβάλουν τη μονογαμία με το βούρδουλα και την αγχόνη. Η Φύση αντιστέκεται, διαμαρτύρεται, δε νικιέται. Είναι εκεί, θα δώσει το παρόν όταν χρειαστεί.
Ας το πάρουν είδηση οι “Γραμματείς και Φαρισαίοι”. Δε τους σώζει ούτε η θρησκεία, ούτε η υποκριτική κοινωνική συμπεριφορά.΄Οσο κι αν κρύβονται, ΟΛΑ είναι στο φως, τελικά. Οι “φωτογραφίες” , οι εικόνες κυκλοφορούν στο “διαδίκτυο” του διάστηματος. Και κάποτε η επιστήμη θα τις “εμφανίσει”. Θα τις δουν τα εγγόνια σας. Ποιον νομίζετε πως κοροϊδεύετε;
΄Οποιος απαιτεί από τον άλλον μονογαμία, παραβιάζει τη φύση. Τα πραγματικά ,τα φυσικά ζευγάρια ζουν ελεύθερα, μέσα σε μια υγιή σχέση, η οποια μπορεί να περιλαμβάνει περισσότερα από δύο μέλη. Και δεν είναι μόνο το σεξ που μπορεί να δένει μια τέτοια “ομάδα”. ΄Ενα σωρό επικοινωνιακές παράμετροι μπορούν να τους συνδέουν.
Πότε θα σπάσετε τα δεσμά σας, αιχμάλωτοι του Σοφοκλή, του Παύλου, του Σαίξπηρ, της σημερινής ροζ βιομηχανίας; Πότε θα πάρετε την “άλλη” γυναίκα και την “επίσημη” να πιείτε όλοι μαζί καφέ; Να ζήσετε χωρίς ζυγό (σύζυγοι), απαλλαγμένοι από εγωισμούς, ζήλειες, μοχθηρίες και βαρβαρότητες ;Τολμήστε.
Σύντομα ο γάμος ως “θεσμός” θα παύσει να υφίσταται. Θα αποτελέσει ένα κακό παρελθόν. Μια παθογένεια της ιστορίας των ανθρώπων. Οι κοινωνίες του μέλλοντος θα είναι πολυγαμικές, αλλά όχι σεξιστικές.
Γράφαμε για το θέμα της πολυγαμίας παλιότερα:
ΦΥΣΙΚΕΣ ΄Η ΑΥΤΟΝΟΗΤΕΣ (ΑΛΛΑ ΠΑΡΑΠΟΙΗΜΕΝΕΣ) ΑΛΗΘΕΙΕΣ. (1. ΕΡΩΤΑΣ-ΜΟΝΟΓΑΜΙΑ-ΠΟΛΥΓΑΜΙΑ)
(5 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 2014)
Αναγκαστική ,αρχές Αυγούστου, «συγκατοίκηση» σε ταξί με 35άρα (όπως την έκοψα) ταξιτζού, μόρτισα και… «ψύλλο καλιγώνουσα», όπως διαπίστωνα κάθε χιλιόμετρο που αφήναμε πίσω μας στη διαδρομή Αθήνα-Ν. Μάκρη. «Συγκατοίκηση» με εξαναγκασμό σε βασανιστική συνακρόαση καψουροτράγουδων από το ραδιόφωνο του (μισθωμένου κατά τα άλλα!) οχήματος ,που διήρκεσε κοντά μια ώρα.
΄Ολο αυτό το διάστημα δε σταμάτησε η τύπισσα (στο θεό της!) ούτε στιγμή να ακούει σκυλάδικες…εκτελέσεις και να τις σιγομουρμουράει κιόλας με την «τσιγαρόμπασα», αλλά μουσικά σωστή, φωνή της . Τί … την αγαπάει και την πονάει / Τι… θα τη σφάξει και θα την θάψει/Τί …σ΄αυτόν τα πίνει, αλλά αλλού πάει και το δίνει. Τέτοια, μια ολόκληρη ώρα, φορτισμένη και φορτωμένη η ατμόσφαιρα με στιχάκια, «μουσική» και λιγωμένες φωνές τραγουδιάρηδων, ανατριχιαστικά άπαντα (συν τον μολυσμένο αέρα, που κατάπινα από τα 4 τσιγάρα που κάπνισε μέχρι που φτάσαμε Ζούμπερι.)
Καθόμουνα πίσω και κανα τέταρτο την διέκοψα από τη μουσική αποχαύνωσή της και με μορφή «συζήτησης και άγνοιας» της απέσπασα τα εξής …καταπληκτικά μυστικά: ΔΕΝ ακούει τα ίδια τραγούδια, μόνο τις 6 ώρες ,όλες κι όλες, που κοιμάται και όσο κρατάει ο…Σουλεϊμάν, η σειρά στην τηλεόραση, που βλέπει ανελλιπώς αγκαλιά με το αγόρι της, τον «μούσκουλά της», όπως τον έλεγε συνέχεια.
Μετά τη 15λεπτη ανάκριση καθόμουνα και συλλογιζόμουν έμφροντις και συνοφρυωμένος: «Εξ απαλών ονύχων» η άμοιρη η ταξιτζού μέχρι τα πρώτα -άντα που υπολόγισα πως διανύει, είδε και άκουσε: Τον πατέρα της να ομνύει γονατιστός μπροστά στην έξαλλη σύζυγο και μάνα της πως ουδέποτε την απάτησε με τη Λούλα την κομμώτρια και πως όλα ήταν μια…παραξήγηση (άσχέτως βέβαια πως ήταν παραμύθι ο όρκος του μπερμπάντη συζύγου). Τον εξομολογητή γέροντα στο μοναστήρι που την κουβάλαγε η μάνα της μέχρι που έγινε έφηβη, να την απειλεί με απαγόρευση προσέλευσης στη «θεία κοινωνία» και αργότερα με κόλαση, αν τολμήσει να χαϊδεύεται στα απόκρυφά της ή διαπράξει το μέγα αμάρτημα να κάνει σεξ πριν το γάμο . Την ανοργασμική δασκάλα της να τη συμβουλεύει πως για να εμπλουτίσει την ψυχή κα το λεξιλόγιό της για την έκθεση να αρχίζει να ρουφάει εικονογραφημένα παραμύθια με…καραρόζ πρίγκιπες που κατηφοράνε από τα κορφοβούνια καβάλα σε άσπρα αλόγατα για να πάρουν στα καπούλια τους τις Σταχτοπούτες . Αργότερα στο λύκειο (αν προχώρησε ως εκεί ) τον λαλημένο φιλόλογο να αναλύεται σε δάκρυα και κρυφούς ανα-στεναγμούς, μόλις απάγγελνε την ατάκα από την Αντιγόνη «Έρως ανίκατε μάχαν, Έρως, ος ενκτήμασι πίπτεις, ος εν μαλακαίς παρειαίς νεάνιδος εννυχεύεις, φοιτάς δ’ υπερπόντιος εν τ’ αγρονόμοις αυλαίς» του ερωτιάρη, αρχαίου ΄Ελληνα ποιητή Σοφοκλή ή να λιγώνεται στο μάθημα της λογοτεχνίας, απαγγέλοντας αποσπάσματα από το «αθάνατο» μυθιστόρημα «Ρωμαίος και Ιουλιέττα» (αιώνιος ύμνος στον έρωτα και την αγάπη) του (Εγγλέζου τούτη τη φορά) ερωτοχτυπημένου (άπειρες φορές λένε) σερ Σαίξπηρ.
Να προσθέσουμε τώρα σε όλα αυτά (μέχρι τα 35 της που είπαμε πως είναι) τις χιλιάδες ώρες ακρόασης ερωτοτράγουδων. Τα χιλιάδες μέτρα … διαχρονικών ταινιών της Μάρθας Βούρτη και της Αλίκης Βουγιουκλάκη. Τις «οκάδες» τα λαϊκά περιοδικά που διάβασε και που ίσως διαβάζει ακόμα με ιστορίες αγάπης-έρωτα- τρέλας και που όλες τελειώνουν με την υπόδειξη-εφετμή «να ακούς την καρδιά σου, κάνε ό,τι εκείνη σε προστάζει» (όπως για παράδειγμα, παράτησε ακόμα και τα μωρά παιδιά σου για το νέο σου αίστημα. Είναι… έντιμο και ηθικό,αφού πρόκειται γι΄αγάπη και πάθος!).
Μια πρωτοφανής, απίστευτη «πλύση εγκεφάλου».΄Ενας πραγματικός βιασμός της ψυχούλας και του μυαλού του υπέστη αυτό το κοριτσάκι (και εκατομμύρια, δισεκατομμύρια άλλα κορίτσια και αγόρια σε όλο τον κόσμο, όλες τις εποχές). Πώς να αντέξει, πώς να λυτρωθεί από τον ψυχαναγκασμό της αγάπης, του έρωτα και της συνεπακόλουθης μονογαμίας, που της επέβαλαν να πιστέψει («κεφάλι καζάνι») και «που, δεν μπορεί, θα έρθει ο έρωτας και θα αλλάξει για πάντα τη ζωή» της!
Στο μεταξύ, τελειώνοντας τις παραπάνω διαπιστώσεις, πάλι περίλυπος και σύνους, συνοψίζοντας και τις επιλογές που τραγουδούσαν στους στίχους τους οι… εκτελεστές των εν λόγω καψουροτράγων στο ταξί, παραδόθηκα σε άλλες μελαγχολικότερες διαπιστώσεις. Αυτές είχαν να κάνουν τώρα με το… μείζον θέμα, τί γίνεται όταν ο…μούσκουλας-ντουλάπα-αναβολικάκιας την «κάνει» μια μέρα των ημερών «για τα μάτια μιας μικρής» κι αφήσει την ταξιτζού απατημένη και μόνη;
Κατέληξα στις εξής βεβαιότητες: Η εγκαταληφθείσα και απατηθείσα 1. θα το ρίξει στο ποτό και στα πιο βαριά τσιγάρα.2. Θα παίρνει αντικαταθλιπτικά ή θα της τρώει το «αγώι» κανένα λαμόγιο ψυχίατρος 3. θα οδηγεί το ταξί του σκοτωμού, μέχρι να το «παρκάρκει» σε κανένα γκρεμό με το ραδιόφωνο να παίζει διαπασών «οδηγώ και σε σκέφτομα» 4 .Θα βάλει «Αλβανό» να σπάσει στο ξύλο τον άπιστο και θα τον στείλει 6 μήνες σε νοσοκομείο. 5.(Το πιο ακραίο). Θα τον παραμονέψει και θα του ρίξει σ΄»αυτά τα μάτια τα μελιά» μια κούπα ακουαφόρτε!
Γράφαμε στα «ΔΡΩΜΕΝΑ» (26-12-2011) σε κείμενό μας με τίτλο«ΕΡΩΤΑΣ-ΑΓΑΠΗ: ΠΡΟΪΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ «ΠΛΥΣΗΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ» ΚΑΙ ΟΧΙ ΦΥΣΙΚΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ.—————————————————————————————- |
Ο “ εραστής”, ως εκ της ιδιότητος του ερωτευμένου ,αποκτά το δικαίωμα να θεωρεί και να πιστεύει ότι ο έτερος “εραστής” αποτελεί ιδιοκτησιακό – “περιουσιακό” στοιχείο του. Μάλιστα, εκμηδενίζει στη συνείδησή του ή υποβαθμίζει την αξία των άλλων “αγαθών” που κατέχει γι΄αυτό είναι έτοιμος ακόμα και να τα θυσιάσει χάριν του “έρωτά” του. Η μεταμόρφωσή του όμως αυτή για το νουνεχή,τον έχοντα σώας τας φρένας ,δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια νευρωτική, θα έλεγαν οι ειδικοί ,κατάσταση,η οποία τον εξωθεί και τον παροτρύνει να επιδιώκει την ικανοποίηση σκοτεινών και βάρβαρων πτυχών του “Εγώ”,όπου προεξέχουν τα ατομικιστικά-εγωιστικά ένστικτα. Η α-φύσικη αυτή μετάλλαξή του ,όντως μπορεί να τον οδηγήσει να θυσιάσει και τη ζωή του για τον “εραστή”,την ίδια ώρα,που δε διανοείται,όμως, όχι να θυσιάσει τη ζωή του,αλλά ούτε να ασχοληθεί, έστω και στοιχειωδώς, με τις ανάγκες του συνανθρώπου του. Εκείνος δίνει ΜΟΝΟ και τα ΠΑΝΤΑ σε συγκεκριμένο πρόσωπο και για συγκεκριμένο σκοπό.Οι άλλοι δεν “υπάρχουν” ή είναι ήσσονος σημασίας η ύπαρξή τους. Το “σκοτεινό αντικείμενο του πόθου” καθίσταται μανία,τρέλα,απόλυτος σκοπός και τον απομονώνει από το κοινωνικό περιβάλλον και από τα κοινά κοινωνικά-πολιτικά προβλήματα. Ακόμα και η φυσική ανάγκη για πολυγαμία και αλλαγή “συντρόφου” στραγαλίζεται και το γενετήσιο ένστικτό του ασκείται για να ικανοποιείται μόνο μέσω του “κτήματος”. Διακατέχεται από απόλυτο πάθος και καθοδηγείται μόνο από εκείνο . Δεν ησυχάζει αν δεν είναι σίγουρος πως δεν κινδυνεύει να “δραπετεύσει” ο συν-αιχμάλωτος . Οι ψυχολόγοι θα έλεγαν πως σ΄αυτή την περίπτωση έχουμε αφύσικη υπερ-ανάπτυξη του «ΕΓΩ».
Αν ,τώρα. ο άλλος δεν ανταποκρίνεται σ΄αυτές τις απαιτήσεις ,είτε επειδή κάποια στιγμή αμβλύνεται και εξαφανίζεται το πάθος, κυρίως λόγω της συνήθειας-καθημερινότητας, είτε λόγω της “ανάγκης” για αναζήτηση νέου,ερωτικού …θηράματος (ο επιρρεπής στις “ροζ” εκδοχές της ερωτικής ζωής είναι ένας «Σίσυφος», ένα τραγικά ανικανοποίητο άτομο,που στην ουσία κυνηγάει “χίμαιρες”, ψάχνοντας τον “πρίγκιπα”,ο οποίος φυσικά δε θα φανεί ποτέ,ούτε είναι όπως τον θέλει εκείνο), τότε το “ζεύγος” βιώνει αβυσσαλέες ανατροπές. Κι ενώ ο ένας εραστής “εξανθρωπίζεται”, αφού “έρχεται εις εαυτόν”, ο εναπομένων στο παλαιό πάθος ,αναγορεύεται από τον ίδιο και τον περίγυρό του σε “απατημένο” και εκδικητή, καταλαμβάνεται από αμόκ, κατατρύχεται από απόλυτη “ζήλεια” και φθόνο,που μπορεί να τον οδηγήσει στην αυτοκτονία ακόμα και στη δολοφονία του “προδότη” .Δεν υπάρχει εγωιστικότερο συναίσθημα από τον έρωτα, αφού απαιτεί απόλυτη υποταγή ελεύθερου προσώπου, δίκην δούλου, και καταφέρνει με την «εκπνοή» του να προκαλέσει-διεγείρει τα χειρότερα, αρνητικά συναισθήματα στον άνθρωπο.
Το γεγονός και μόνο πως ο έρωτας δεν είναι “ένστικτο”, αλλά επίκτητη και διεστραμμένη κοινωνική επιβολή και αντίληψη ,φαίνεται καθαρά από το γεγονός πως δεν έχει διάρκεια,σε αντίθεση με τα αυθεντικά ένστικτα, τα οποία, ως στη στιγμή του θανάτου, δεν καταργούνται και μάλιστα είναι κυρίαρχα.(Η ανάγκη για σεξουαλική ικανοποίηση για παράδειγμα ,έστω και φαντασιακά, είναι παρούσα και καμιά φορά έντονη και σε μεγάλες, γεροντικές ηλικίες).Ο έρωτας ,αντίθετα, ως μη φυσικό,αλλά επινοημένο συναίσθημα,ως προϊόν κοινωνικής προπαγάνδας-επιβολής (“πλύση εγκεφάλου”),αλλά και κακής ερμηνείας και αντίληψης της φυσικής, ερωτικής ορμής του ανθρώπου, είνα πρόσκαιρος, παρωδικός, έχει ημερομηνία λήξης, και όταν συμβεί αυτό, οι ερώμενοι, δεν έχουν την ευαισθησία και το σεβασμό να διαθέτουν ούτε το ελάχιστο θετικό συναίσθημα ο ένας για τον άλλο.Αν νιώθουν κάτι, συνήθως είναι μίσος. οίκτος ή σιχασιά.
Βέβαια, η “ροζ» (ρομαντική) αντίληψη του έρωτα ,ειδικά μέσα από τα υποπροϊόντα της λογοτεχνίας και της «βιομηχανίας» του κινηματογράφου-θεάτρου-τηλεόρασης,μουσικής προσπαθεί να αντιδιαστείλει τον έρωτα του αλόγιστου πάθους (“καψούρα”) από την ήρεμη “αγάπη”,που έχει διάρκεια,ποιότητα, ανθρωπιά και ελεγχόμενη ένταση. Αλλά ,κι αυτό δεν είναι αλήθεια.Δεν υπάρχει τέτοιο συναίσθημα σε μια ερωτική σχέση,έστω και με τη μορφή της αγάπης, όπως την εννοοούν οι “οπαδοί” της ,αφού διατηρεί πολλά (τα περισσότερα) από τα αφύσικα- αρνητικά χαρακτριστικά στοιχεία του έρωτα (“καψούρα”. Πχ,τη ζήλεια, την αποκλειστικότητα, τη μονογαμία,την καταδίκη και την τιμωρία της “παρεκτροπής”-απάτης και το δικαίωμα από τον απατημένο για απαίτηση εξήγησης και επανόρθωσης).
Αλλά,θα αναρωτηθει κανείς,δεν μπορεί να υπάρξει μιας άλλης μορφής, «υγιής» ερωτική σχέση; Τέτοια μορφή σχέσης μπορεί ,βέβαια,να υπάρξει,αλλά όχι στον “καθένα”. Μόνο σε άτομα, που έχουν κατακτήσει ανώτερες “σφαίρες ζωής” που έχουν απαλλαγεί ή περιορίσει τη ζωώδη πλευρά τους, που έχουν καταφέρει αυτό που λέμε “υπέρβαση” και κατάκτηση της απέναντι “όχθης” είναι δοσμένη μια τέτοια σχέση ως «βραβείο» και καρπός αγώνα. Αυτή η ένωση λέγεται Συντροφικότητα και δε διαθέτει, παρά ελάχιστα στοιχεία από εκείνα που μνημονεύσαμε πως συνυπάρχουν με τον έρωτα ή την αγάπη (π.χ η ύπαρξη “σεξουαλικής χημείας” με το σύντροφο).Η Συντροφικότητα είναι η κορυφαία κατάκτηση-εξέλιξη του ενστίκτου της διαιώνισης του είδους. Δε διακατέχεται από παραλογισμούς και μανίες, δεν έχει νευρώσεις,ούτε “σκοτεινά αντικείμενα πόθου”.Το σπουδαιότερο, έχει μονιμότητα και διάρκεια, μπορεί και «μιας ζωής». Διέπεται από αλληλο-σεβασμό-εκτίμηση, ανιδιοτέλεια ,ουσιαστικό ενδιαφέρον, ειλικρίνεια, επικοινωνία, τρυφερότητα για τον άλλον, τον οποίο δεν αντιμετώπίζει ως «κτήμα» σε ιδιοκτησιακό καθεστώς, αλλά ως ανεξάρτητη προσωπικότητα που έχει και το δικαίωμα και την υποχρέωση να διαθέτει τον εαυτό του ως βούλεται και αισθάνετα. Ακόμα και η μονογαμία (η “αιχμή του δόρατος” , το “ευαίσθητο σημείο” της ερωτικής σχέσης ) δεν επιβάλεται σε κανέναν από τους συντρόφους, αν δεν είναι αρεστή ή επιθυμητή .Οι μόνοι περιορισμοί που επιβάλει η Συντροφικότητα είναι εκείνοι που υπαγορεύονται από τη λογική (για παράδειγμα, η αυτονόητη ελευθερία μου δε θέτει σε κίνδυνο ή δοκιμασία και περιορισμό την ελευθερία του συντρόφου μου). Είναι όντως μια υψηλή κατάκτηση του ανθρώπινου πνεύματος, που καθοδηγείται από τις επιταγές του Νου, επομένως της Φύσης και απαιτεί καλλιέργεια και κατάκτηση των ποιοτικών ιδιοτήτων του ανθρώπου, όπως πάταξη και εξουθένωση του ατομικισμού-εγωκεντρισμού, χαλιναγώγηση σκοτεινών πόθων και ανάδειξη της ανθρωπιστικής πλευράς του ατόμου (αλληλεγύη, κατανόηση, συμμετοχή στη θεραπεία της ανάγκης του “πλησίον”) .Αλλά μια τέτοια “υπέρβαση” συνεπάγεται και απαιτεί μελέτη -κατανόηση των ιδιοτήτων του ανθρώπου και των νόμων της Φύσης.΄Ο,τι αποκαλείται προσωπική ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και απεγκλωβισμός του ανθρώπου από τα δεσμά της ζωώδους υπόστασής του,είναι η κατάκτηση και η βίωση αυτής της ερωτικής σχέσης που αποκαλείται ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΟΤΗΤΑ .
Συμπέρασμα; Η Φύση «με χίλιες γλώσσες κρένει» και..»ο έχων ώτα ακούειν, ακουέτω»: Κάντε σεξ. ΄Οχι στον πόλεμο και τα μίση για τη… μονογαμία. Η πολυγαμία είναι φυσική και ως εκ τούτου ηθική.Τη θέλει και ο θεός, σα να λέμε.
3. Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έγινε 98 ετών -Οι ευχές της Ντόρας Μπακογιάννη
Τα χρόνια πολλά στον πατέρα της Κωνσταντίνο Μητσοτάκη ευχήθηκε μέσω Facebook η Ντόρα Μπακογιάννη για τα 98 του χρόνια.
Ο πρώην πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης γεννήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 1918 στα Χανιά.
«Χρόνια πολλά στον καλύτερο πατέρα αλλά και στον πολιτικό που βλέπει τη δικαίωση για τις αλήθειες που είπε στους Ελληνες» ήταν η λεζάντα κάτω απο μία φωτογραφία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
