1.ΧΡ.ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ. ΕΝΑΣ ΑΡΧΙΜΑΣΤΟΡΑΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΑΤΙΜΩΡΗΤΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ.

2. ΙΣΛΑΜΙΚΟΣ ΦΟΝΤΑΜΕΝΤΑΛΙΣΜΟΣ.   Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ ΤΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΝΑΖΙΣΜΟΥ

 3. ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΚΑΙ ΧΟΡΟΙ ΣΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ΤΩΝ ΝΑΖΙ

4.  Η ΥΠΕΡΠΑΡΑΓΩΓΗ ΟΠΛΩΝ     ΚΟΒΕΙ ΤΟ ΨΩΜΙ  ΑΠΟ ΤΑ  ΠΕΙΝΑΣΜΕΝΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

1. Σίγησαν τα «Νέα», το «Εθνος», ο Βήμα FM -Αγωνία για το τέλος εποχής

 

Δεν κυκλοφορούν σήμερα οι ιστορικές εφημερίδες «Τα Νέα» και «Εθνος», των εκδοτικών συγκροτημάτων ΔΟΛ και Πήγασος, ενώ σίγησε και το ραδιόφωνο του «Βήματος».

Κρίσιμες θα είναι οι επόμενες ώρες για το μέλλον των ιστορικών συγκροτημάτων του Τύπου, αφού  αν δεν υπάρξει καταβολή δεδουλευμένων αναμένεται να συνεχιστούν οι απεργίες που έχουν κηρύξει τα σωματεία.

 

Ο  Χρ. Λαμπράκης ,ο Γ.  Μπόμπολας, ο Ν. Μομφεράτος, ο Τζ. Αθανασιάδης, ο Γ. Κουρής, για να μείνουμε στους χαρακτηριστικότερους   “βαρόνους του  Τύπου”, ήταν  παλιότερα στην Ελλάδα οι κατ΄ εξοχήν  εκπρόσωποι της “βαριάς” βιομηχανίας παραπληροφόρησης. Επί σειρά ετών ασέλγησαν στην κυριολεξία του όρου με τα έντυπά τους κυρίως και τα επιτελεία  των υπαλλήλων- δημοσιογράφων τους σε ό,τι αποκαλούμε σωστή  πληροφόρηση,  ενημέρωση και αντικειμενική κριτική. 

Να μείνουμε στις «ιστορικές» εφημερίδες  του Χρ. Λαμπράκη  ΤΟ ΒΗΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΝΕΑ και να θυμηθούμε  πως ο πασίγνωστος στη χώρα μας   εκδότης τους  πιο παλιά, ανεβοκατέβαζε κυβερνήσεις, για να μην πούμε το σύνηθες σ΄αυτές τις περιπτώσεις πως  οι πολιτικοί της εποχής της παντοδυναμίας του “πάθαιναν κρυολόγημα  ,όταν φταρνιζόταν” ο εκδότης της Χρ. Λαδά . Αλλά και το επίσης παλιό δημοσιογραφικό και λοιπό  επιτελείο του  με το διανοουμενίστικο-φανφαρόνικο λόγο του, ήταν… μια από τα ίδια με το αφεντικό τους.  Να ανασύρουμε από τα σεντούκια του χρόνου τους …επιφανέστερους εξ αυτών : Γ. Λιάνης, Α. Σκιαδόπουλος, Κ. Χαρδαβέλας, Λ. Παπαδόπουλος , Σ. Ράπτη, Μ. Αδαμοπούλου, Λ. Αλεξίου, Κ. Γεωργουσόπουλος, Β. Κρεμυδάς, Π.Διαμαντάκου (“Κουρκουσούρα πολυτελείας” την είχαμε βαπτίσει εμείς εδώ την Πόπη), Σ. Φασουλής, Θ. Νιάρχος κ.α),  μονοπωλούσαν και ήλεγχαν ασφυκτικά και για συναπτές δεκαετίες την πληροφορία- ενημέρωση,  αλλά και την κριτική στη χώρα μας σε όλους τους τομείς δραστηριότητας (πολιτική, κοινωνική ζωή, γράμματα-τέχνες κ.λπ) .

Μιλάμε για πραγματική  δικτατορία του Τύπου, του οποίου η αποκλειστική φωνή παλιότερα μπορούσε να δρομολογήσει πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές ή να επιβάλει  στασιμότητα και  άρνηση προσαρμογής και εξέλιξης στην ελληνική κοινωνία, να κατευθύνει και να χειραγωγεί την οικονομία, να αναδεικνύει ή να εξοντώνει πρόσωπα μη αρεστά στο “Συγκρότημα”. Και το χειρότερο ακόμα, οι επιλογές των προσώπων από το Χρ. Λαμπράκη, που στελέχωναν τις εκδοτικές επιχειρήσεις του, όπως μας έχουν διαβεβαιώσει “παθόντες” και συνετοί ,αξιόπιστοι “μάρτυρες”, γίνονταν  συνήθως  με κριτήριο  την ιδιαιτερότητα στη σεξουαλική συμπεριφορά του ιδιοκτήτη του ΔΟΛ!

Ο Χρ. Λαμπράκης δεν πλήρωσε ποτέ για  τα αναρίθμητα  κρίματά του. Διαφθορά, διαπλοκή, φοροκλοπή,  κομματικές πελατειακές σχέσεις. Πολλά απ΄αυτά, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν και ως εγκλήματα εσχάτης προδοσίας .

Αλλά δε δικάστηκε ποτέ. Πέθανε ατιμώρητος -αναπολόγητος και  καθόλου μεταμελημένος. Πολλές από τις σημερινές συμφορές που υφίσταται η χώρα, αλλά και από τις παθογένειες που κατατρύχουν τον ελληνικό λαό,  είναι  έργο… δια χειρός Χρ. Λαμπράκη ποιηθέν. 

Και να μη λησμονούμε πως ο παντοκράτορας τότε αρχι-βαρόνος του ελληνικού τύπου ήταν ο ηθικός αυτουργός της δολοφονίας του αγωνιστή Βασίλη Τσιρώνη.   Ο Χρ. Λαμπράκης με προσωπικά άρθρα στα ΝΕΑ και ΤΟ ΒΗΜΑ, ζητούσε επίμονα και με πρωτοφανές μένος    “την κεφαλή επί πίνακι” του αγωνιστή  Βασίλη Τσιρώνη . Τα κείμενα εκείνα ήταν που εξώθησαν τις δυνάμεις καταστολής του τότε ακροδεξιού υπουργού της αστυνομίας Μπάλκου να επιτεθούν, να εισβάλουν στο διαμέρισμά του στο Π.Φάληρο  και να εκτελέσουν  εν ψυχρώ, μέσα στο ίδιο του το σπίτι-άσυλο και μπροστά στα μάτια των παιδιών του,  τον άοπλο,  ήρωα  γιατρό.

Σήμερα, οι  εκδοτικές επιχειρήσεις, που άφησε πίσω του ο Λαμπράκης δεν είναι καλύτερες  .Ο Σταύρος Ψυχάρης ήταν  το alter ego  του Χρ. Λαμπράκη. Χωμένος και τούτος  ως τα μπούνια στη διαφθορά και τη διαπλοκή, ξεκοκάλισε εκατομμύρια από θαλασσοδάνεια και όπως  δείχνουν τα πράγματα, στοχεύει να βάλει τελεία και παύλα στη δυναστεία ΔΟΛ.  

ΤΟ ΒΗΜΑ και ΤΑ ΝΕΑ, επί τόσα χρόνια καταδυνάστευσης του ελληνικού τύπου, έγιναν οι ναυαρχίδες που καθ- οδηγούσαν και τους λοιπούς “βαρόνους” στην…τέχνη της χάλκευσης της είδησης, της παραπληροφόρησης, της στρεβλής ενημέρωσης. ΄Ο,τι βλέπουμε σήμερα ως ετοιμόρροπο-κατεδαφιστέο    κτίριο με την επιγραφή ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ, στο εσωτερικό του οποίου σήμερα  ενοικούν   οι νεότεροι βαρόνοι, όπως ο Χατζηνικολάου, ο Τριανταφυλλόπουλος, ο Βαξεβάνης, ο Ράπτης  και οι λοιποί δημοσιογραφικοί αστέρες, χτίστηκε …λιθαράκι-λιθαράκι  από τους παλιούς ,τους πρωτεργάτες του αισχρού, του  «κίτρινου» λεγόμενου τύπου. Ο Χρήστος Λαμπράκης ήτα ο  πρωτομάστορας.

 1.  ΓΙΑΤΡΟΣ ΒΑΣ.ΤΣΙΡΩΝΗΣ

Την αιτία του θανάτου του την ξέρουμε όλοι, αλλά κανείς δεν κουνιέται να την πει ανοιχτά. Η ενέργεια που τον οδήγησε στο θάνατο κάτω απ’ την αστυνομική βία ήτανε μία και μοναδική. Όταν από μια πλήξη πια στον πρώτο καιρό της αυτοεξορίας του μέσα σ’ εκείνο το διαμέρισμα αποφάσισε ο Βασίλης Τσιρώνης να μιλήσει πιο ανοικτά για τον εκδότη Χρήστο Λαμπράκη και τους κωλοπετσωμένους μπράβους του δημοσιογράφους, από εκείνη τη στιγμή μπορούμε να πούμε ότι άρχισε η αντίστροφη μέτρηση. Η αστυνομία, το Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως, το Υπουργείο Δικαιοσύνης και τα εκτελεστικά εισαγγελικά του όργανα έπαιξαν το ρόλο εκτελεστού, σπρωγμένου από τις γνωστές «αόρατες δυνάμεις» (όπως έλεγε μέχρι χτες το ΚΚΕ) του κατεστημένου ελληνικού τύπου.   Τα πιο αδύνατα εκδοτικά συγκροτήματα που είχαν και στο παρελθόν τους μια «αντιστασιακή δράση» επεσήμαναν με μασημένες κουβέντες τον «θρίαμβο» του συγκροτήματος Λαμπράκη που κατόρθωσε να ενεργοποιήσει τη δικαστική μηχανή, να δημιουργήσει τις παραμονές της εισβολής στο σπίτι του Τσιρώνη εκείνες τις γνωστές συσκέψεις, όπου αποφασίστηκε η «διακοπή του ενοχλητικού».   Το ότι ο Τσιρώνης ήτανε ένας… μόνος κάου-μπόυ, αυτό φάνηκε από το μετέπειτα ανεμοσκόρπισμα. Τα παιδιά του, η γυναίκα του, οι υπουργοί του, οι οπαδοί του («λίγοι αλλά εκλεκτοί», μου έλεγε) και άλλοι θεωρητικοί, ανεμοσκορπίστηκαν χωρίς ούτε ένα… πολιτικό μνημόσυνο να κάνουν σ’ ένα θέατρο.

 Η επιχείρηση που κατέληξε σε αιματηρή επιδρομή και στο θάνατο του Τσιρώνη έγινε το βράδυ της 11ης Ιούλη του ’78. Μερικές μέρες πριν στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ» 7 Ιούλη γραφόταν σαν ερωτηματικό για το «ζήτημα Τσιρώνη ότι υπονομεύεται η έννοια του κράτους από το γεγονός ότι οι αρμόδιες αρχές επιτρέπουν στον ιδιότυπο αυτό γιατρό όχι μόνο να ζει υπό το κράτος ποινικής ασυλίας (αφού δικαστικές αποφάσεις σε βάρος του για αδικήματα του κοινού ποινικού νόμου παραμένουν ανεκτέλεστες), αλλά και να μεταβάλλεται σε ελευθέρως δρώντα, στην περιοχή του Παλ. Φαλήρου ελεύθερος σκοπευτής. Ονόμασε το διαμέρισμά του Κράτος, έχει προσβάλλει ή προσβάλλει καθημερινά δέσμη από άρθρα του ποινικού νόμου, αλλά ο «πυροβολητής με την μπέρτα» έχει εξασφαλίσει το ακαταδίωκτο».   Την ίδια μέρα ο Υπουργός Δημοσίας Τάξης με επιστολή του προς το ΒΗΜΑ έλεγε ότι «παραδέχομαι τα περιστατικά που αναφέρετε κι ότι για να εκλείψει αυτή η καταφανής παρανομία χρειάζομαι άδεια του Εισαγγελέα και τέτοια μέχρι στιγμής δεν έχει δοθεί…» Το Σάββατο δημοσιεύτηκε αυτή η επιστολή (δηλαδή την επομένη) και λίγες ώρες αργότερα ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών ανταπαντάει γραπτά στον Υπουργό Δημοσίας Τάξης αποκαλύπτοντας ότι «όχι μόνο μία αλλά πολλές φορές ζητήθηκε από την αστυνομία να εκτελέσει τα εντάλματα που υπάρχουν σε βάρος του «πιστολέρο» του Παλ. Φαλήρου και έχει από καιρό εγγράφως διαπιστώσει την απορία του για την διωκτική απραξία των οργάνων της τάξεως και ότι όχι μόνο δεν ζητήθηκε από την αστυνομία εισαγγελική συνδρομή αλλά κι όταν εγγράφως της προτάθηκε η συνδρομή αυτή δεν έγινε δεκτή».   Όλα τα παραπάνω βαρύνουν προφανώς τον τότε Υπουργό Δημοσίας Τάξης τον κ. Μπάλκο, ο οποίος φυσικά ισχυριζόταν μετά ότι για να μπορέσει η αστυνομία να κάνει μια τέτοια επιδρομή χρειαζόταν η πίεση της «κοινής γνώμης» που του την έδωσε ουσιαστικά το δημοσίευμα του ΒΗΜΑΤΟΣ της Παρασκευής 7 Ιούλη 1978.   Όμως γιατί το ΒΗΜΑ αποφάσισε να φτιάξει ένα τέτοιο «πράσινο» φως στον κ. Μπάλκο. Όπως είναι γνωστό το δημοσιογραφικό συγκρότημα Λαμπράκη με την ειδησεογραφία του είχε κατασπαράξει αρκετές φορές τον Βασίλη Τσιρώνη και το ΟΕΜ. Δεν παραδεχότανε – ακόμα ούτε σαν ουτοπία – ότι οι 251.000 λευκές ψήφοι θα μπορούσαν ν’ ανήκουν έστω και εν ποσοστοίς στον Βασίλη Τσιρώνη. Από την εποχή της αεροπειρατείας κι όταν ακόμη ο Τσιρώνης βρισκόταν στις φυλακές της Σουηδίας οι λεκανοκάθιστοι δημοσιογράφοι του ΒΗΜΑΤΟΣ και των ΝΕΩΝ υπακούοντας στα κελεύσματα των «αντιστασιακών» καταρράκωναν με αλλεπάλληλα δημοσιεύματα την υπόληψη και τους αγώνες του Βασίλη Τσιρώνη. Ο ίδιος μάλιστα ο Χρήστος Λαμπράκης σχολιογραφούσε υποστηρίζοντας τα κομματόσκυλα της αντίστασης προφανώς για να καλύψει τις χουντικές πομπές του ζώντας – στη χούντα – κάτω από την επίβλεψη της ΕΣΑ σε παραθαλάσσια μαγευτικά ξενοδοχεία του Φαλήρου ή σε παλαιά αρχοντικά της Πλάκας (δεν θέλω ν’ αναφέρω το όνομα του τελευταίου στοιχείου σε ποιον ανήκει).

(Άρθρο του Λεωνίδα Χρηστάκη από το ΙΔΕΟΔΡΟΜΙΟ Το παρακάτω άρθρο με τον τίτλο: «ΚΡΥΜΜΕΝΗ ΟΡΓΗ» δημοσιεύτηκε στη σελίδα 5, του Ιδεοδρόμιου Νο 31, 23 Ιούλη 1979, με αφορμή την πρώτη χρονιά του «θανάτου» του γιατρού Βασίλη Τσιρώνη, όπου αποκαλύπτονται πολλά… )

2.  ΧΡ.ΛΑΜΠΡΑΚΗΣ.  Ο  ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΣ…ΤΕΧΝΗΣ! (17-3-2011)

“Το ελληνικό ∆ηµόσιο αναλαµβάνει επισήµως την εξυπηρέτηση του δανείου που χορηγήθηκε στον Οργανισµό Μεγάρου Μουσικής Αθηνών το 2007 µε την εγγύησή του. Σε σχετική διάταξη που κατατέθηκε στην Ολοµέλεια της Βουλής, καταγράφεται η υποχρέωση εξυπηρέτησης του δανείου από της καταθέσεως στη Βουλή για κύρωση τροποποιητικής σύµβασης της «Συµβάσεως Ιδρύσεως Οργανισµού Μεγάρου Μουσικής Αθηνών και Προσυµφώνου ∆ωρεάς», η οποία κυρώθηκε µε το άρθρο 10 του Ν. 1198 του 1981.

Η σύµβαση θα τροποποιηθεί κατά τρόπο ώστε η πλειοψηφία των µελών του ∆ιοικητικού Συµβουλίου του Οργανισµού ΜΜΑ να ορίζεται από το ελληνικό ∆ηµόσιο, µε αποφάσεις των υπουργών Οικονοµικών και Πολιτισµού και Τουρισµού, δίχως να αλλοιώνεται ο χαρακτήρας του Μεγάρου Μουσικής.

Το δάνειο των 95 εκατοµµυρίων ευρώ είχε αναληφθεί από την Εθνική Τράπεζα τον Αύγουστο του 2007 για την ολοκλήρωση των κτιριακών εγκαταστάσεων του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών µε απόφαση του τότε υφυπουργού Οικονοµίας και Οικονοµικών.

Σύµφωνα µε τη διάταξη, το ελληνικό ∆ηµόσιο αναλαµβάνει τώρα την υποχρέωση να καταβάλει απευθείας και εµπροθέσµως στη δανείστρια Τράπεζα το ποσό της οφειλής, σύµφωνα µε τους όρους της δανειακής σύµβασης”. (ΤΑ ΝΕΑ,17/3/11)

Μα, λέγανε πως ο  μακαρίτης ο Λαμπράκης είχε αναλάβει τα έξοδα του…Μεγάρου μια και ήταν φιλόμουσος. Τώρα, γιατί πάλι θα πρέπει να πληρώσω εγώ το “μάρμαρο” για το… βίτσιο του αείμνηστου Χρήστου;

Γιατί, μπουμπούνα μου, χέστηκε το αφεντικό του ΔΟΛ για την τέχνη,αν ήταν να την πληρώνει. Η “διαπλοκή” δεν έχει ούτε ευασθησίες ούτε τσίπα.

Πάει και τελείωσε.

 

2. ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ

Ο ακροδεξιός Γκέερτ Βίλντερς πόσταρε προκλητική φωτογραφία της Μέρκελ με αίμα στα χέρια

Αυτό είναι το γαμώτο που λένε. Ζητάνε και τα ρέστα οι Ναζί,που με τα κηρύγματα μίσους, το ρατσισμό και τον εθνικισμό τους εξέθρεψαν και άλλα τέρατα, σαν ελόγου τους.”΄Ολα τα γουρούνια ίδια μούρη έχουν” .Και οι  Τζιχαντιστές, οι άλλοι ακραίοι Ισλαμιστές, Ναζί είναι. Σαν τα μούτρα του  Γκέερτ Βίλντερς.

Τί τα θέλετε; Τα λέγαμε και χτες .Εδώ, ο δικτάτορας Πούτιν έκανε πρόσκληση  να εντείνουν τα κράτη τον αγώνα τους εναντίον της…τρομοκρατίας! Ο τρομοκράτης και μαφιόζος πρόεδρος της Ρωσίας με τους  Ναζί-εθνικιστές  οπαδούς του που αιματοκύλησαν την Ουκρανία (10.000 νεκροι),που κατέρριψαν επιβατικό αεροπλάνο (με 300 αθώους επιβάτες ) και με τα ρωσικά  όπλα  σφάζονται στον εμφύλιο της Συρίας ,μιλάει για τρομοκρατία. Ας αναζητήσουμε άλλες λέξεις να εκφραστούμε. Οι καθεριωμένες  στις γλώσσες  έννοιες  έχουν πια φθαρεί.  Αλλαγή και στις λέξεις.

 

3. ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΠΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΑ

Χαμός με το αφιέρωμα του Νότη Σφακιανάκη στον Σολωμό Σολωμού

Τραγούδι προς τιμή του Ελληνοκύπριου Σολωμού Σολωμού έγραψε ο Νότης Σφακιανάκης, το οποίο τραγουδά κάθε φορά στο νυχτερινό κέντρο που εμφανίζεται.

Ο γνωστός τραγουδιστής έγραψε ένα κομμάτι για τον 26χρονο που έχασε τη ζωή του 1996 στην προσπάθειά του να κατεβάσει την τουρκική σημαία από το φυλάκιο του κατοχικού στρατού στο οδόφραγμα Δερύνειας. Ο Σολωμός Σολωμού, για τον οποίο μιλά το τραγούδι, δολοφονήθηκε εν ψυχρώ από Τούρκο ελεύθερο σκοπευτή.

Το τραγούδι ονομάζεται «Ήταν τρελός» και την ώρα της ερμηνείας του σχεδιαστή προβάλλονται και πλάνα από τη στιγμή της δολοφονίας, κάνοντας τους πάντες να συγκινούνται.

Πρόκειται για μία από τις πιο φορτισμένες συγκινησιακά στιγμές στο πρόγραμμα, όπως αναφέρει η Espresso, με τον κόσμο να τον αποθεώνει και να στέκεται όρθιος, όσο τραγουδά. Ο τραγουδιστής, μάλιστα, υποκλίνεται μπροστά στην εικόνα του Σολωμού, κρατώντας έτσι ζωντανή την μνήμη του μέσα από τα τραγούδια του.

Αν, με βάση τα τελευταία εκλογικά αποτελέσματα, υπολογίσουμε τους  ψηφοφόρους της Χ.Α στη χώρας μας σε 300-350.00 ανεγκέφαλους- εγκληματικούς φορείς του ναζισμού, εξασφαλίζει μια  ακένωτη,  βρωμερή δεξαμενή ,για να ποτίζει το οικονομικό και το ιδεοληπτικό του “κλήρο” ο ομοιοπαθής  τους αοιδός Ν. Σφακιανάκης. Ας το έχουν στο νου τους, όσοι ανυποψίαστοι  ή ανεύθυνοι συναγελάζονται σ αυτό το ναζιστικό  λαγούμι με ό,τι πιο βρώμικο, εγκληματικό και ανήθικο έχει γεννήσει αυτός ο τόπος.

20.000.000 θύματα του ναζισμού “βοούν”.   Ας μην ασεβούν στη μνήμη τους. Κι ας μη  “ρίχνουν νερό στο μύλο “με την παρουσία και τον οβολό τους στο καταγώγιο, του αλητήριου και υπόδικου  αυτού Ελληνάρα Ναζί.

 

 

4. To 10% των εξοπλισμών θα “εξαφάνιζε” την φτώχεια στον πλανήτη σε 15 χρόνια! Έτσι όμως δουλεύει το σύστημα!

    Και ζευγάρι με το βόδι άλλο μπόι κι άλλο πόδι
όργωνα στα ρέματα τ αφεντός τα στρέμματα
Και στον πόλεμο όλα για όλα κουβαλούσα πολυβόλα
να σκοτώνονται οι λαοί για τ’ αφέντη το φαΐ
για τ’ αφέντη το φαί
Άιντε θύμα άιντε ψώνιο… Η αξεπέραστη «μπαλάντα του κυρ Μέντιου», περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο  μια από τις βασικότερες διαστάσεις του καπιταλισμού: πόλεμος, καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων και υποδομών, μαζικές δολοφονίες ανθρώπων για να λειτουργεί το σύστημα, να ξεπερνά τις κρίσεις του, να αυξάνει τα κέρδη της η πολεμική βιομηχανία. Παράλληλα όμως αυξάνει η φτώχεια, η ανθρώπινη δυστυχία, η εργασία μετατρέπεται στο πιο φθηνό εμπόρευμα.   Το SIPRI, το Διεθνές Ινστιτούτο για την Ειρήνη που εδρεύει στη Στοκχόλμη δεν πάει καιρός που απέδειξε ότι μόλις το 10% των εξοπλιστικών δαπανών παγκοσμίως θα αρκούσε για να εξαφανίσει την φτώχεια και τη πείνα μέσα στα επόμενα 15 χρόνια! Αρκεί  το 10%  των συνολικών παγκόσμιων στρατιωτικών δαπανών για να χρηματοδοτηθεί ένα πρόγραμμα 15 ετών για τον τερματισμό της ακραίας φτώχειας και της πείνας μέχρι το 2030. Το SIPRI, το οποίο δημιουργήθηκε το 1966 από το κοινοβούλιο της Σουηδίας και εν μέρει χρηματοδοτείται από το σουηδικό κράτος, παρακολουθεί τις στρατιωτικές δαπάνες, τους εξοπλισμούς και τις ένοπλες συρράξεις σε διεθνές επίπεδο. ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΙ: Αυξήθηκαν παντού στον κόσμο μετά από 4 χρόνια μειώσεων Οι στρατιωτικές δαπάνες παγκοσμίως αυξήθηκαν το 2015, έπειτα από τέσσερα χρόνια μείωσής τους, λόγω του πολλαπλασιασμού των εντάσεων σε διεθνές επίπεδο, επισημαίνει σε έκθεσή του το Διεθνές Ινστιτούτο Μελετών για την Ειρήνη της Στοκχόλμης (SIPRI). Για το σύνολο της χρονιάς, οι στρατιωτικές δαπάνες αυξήθηκαν σε 1,676 τρισεκατομμύριο δολάρια, ή κατά 1% σε σχέση με το προηγούμενο έτος. Πέραν αυτής της παγκόσμιας αύξησης, που οφείλεται κυρίως σε χώρες της ανατολικής Ευρώπης, της Ασίας και της Μέσης Ανατολής, το ινστιτούτο μελετών διαπίστωσε ότι η τάση μείωσης των στρατιωτικών δαπανών στη Δύση αποδυναμώθηκε. Οι ΗΠΑ παραμένουν η χώρα που δαπανά τα περισσότερα για στρατιωτικούς σκοπούς, μακράν της δεύτερης. Ο προϋπολογισμός τους, ύψους 596 δισεκατομμυρίων δολαρίων, μειώθηκε κατά 2,4% σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος, λιγότερο σε σύγκριση με τις προηγούμενες χρονιές. Ο Σαμ Πέρλο-Φρίμαν, ερευνητής του SIPRI, επισημαίνει ως μια από τις αιτίες της αύξησης «τις συμπληρωματικές δαπάνες σε θέατρα (επιχειρήσεων) στο εξωτερικό λόγω του πολέμου εναντίον» της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος (ΙΚ). Ο δεύτερος μεγαλύτερος προϋπολογισμός, αυτός της Κίνας, εκτιμάται ότι ανέρχεται σε 215 δισεκ. δολάρια, ακολουθούμενος από αυτόν της Σαουδικής Αραβίας (87,2 δισεκ. δολάρια), ο οποίος υπερέβη εκείνον της Ρωσίας (66,4 δισεκατομμύρια). Μέσα σε μια περίοδο δέκα ετών (2006-2015), ενώ ο στρατιωτικός προϋπολογισμός των ΗΠΑ μειώθηκε (-4%), αυτός της Κίνας σημείωσε τεράστια αύξηση (+132%), ενώ ταχύτατη άνοδο σημείωσαν επίσης οι στρατιωτικές δαπάνες της Σαουδικής Αραβίας (+97%) και της Ρωσίας (+91%). Η Γαλλία, οι στρατιωτικές δαπάνες της οποίας την έφερναν στην πέμπτη θέση του καταλόγου παγκοσμίως, έπεσε στην έβδομη θέση, πίσω από το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ινδία. Στο σύνολο των κρατών της δυτικής Ευρώπης οι αμυντικοί προϋπολογισμοί συνεχίζουν να καταγράφουν πτώση, αλλά βραδύτερη. «Οι λόγοι αυτής της αλλαγής της τάσης είναι η Ρωσία, η οργάνωση Ισλαμικό Κράτος και το NATO», σύμφωνα με τον Πέρλο-Φρίμαν. Τα κράτη-μέλη του NATO έχουν δεσμευτεί να τηρήσουν ως το 2024 τον στόχο που έχει θέσει το Βορειοατλαντικό Σύμφωνο για τις στρατιωτικές τους δαπάνες (να ανέρχεται σε τουλάχιστον 2% του ΑΕΠ. Στην Ασία, η αύξηση των στρατιωτικών δαπανών της Ινδονησίας, των Φιλιππίνων, αλλά και της Ιαπωνίας και του Βιετνάμ, αντανακλούν τις εντάσεις, που εκδηλώνονται περισσότερο ή λιγότερο ανοικτά, με την Κίνα και με τη Βόρεια Κορέα. Έκρηξη εξοπλισμών παγκοσμίως “εξαφανίζει” τη διαφάνεια! Τι δείχνουν τα στοιχεία   Η αρθρογραφία όμως αποκαλύπτει και άλλη μια διάσταση.  Σε κείμενο του defenseone.com, που μετέφρασε η  Φανή Αποσπόρη για το militaire.grπεριγράφεται ότι οι δαπάνες για στρατιωτικούς εξοπλισμούς παγκοσμίως αυξάνονται συνεχώς – 675 δις δολάρια από το 2005 – και αυξάνονται γρηγορότερα εκεί όπου τα στάνταρ της διοικούσας αρχής και τα επίπεδα διαφάνειας είναι  χαμηλότερα. Αν δεν υπάρξει άμεση δράση, ώστε να διασφαλιστούν οι βασικές προδιαγραφές διαφάνειας και αξιοπιστίας, οι στρατιωτικές δυνατότητες πολλών αναπτυσσόμενων δυνάμεων θα γίνονται όλο και περισσότερο ασαφείς και ανεξήγητες.  Ήδη, περίπου το ένα τέταρτο των κυβερνήσεων ανά τον κόσμο δεν δημοσιοποιούν τους προϋπολογισμούς τους για θέματα άμυνας, ενώ υπολογίζεται ότι περισσότερο από το ένα τρίτο των παγκοσμίων στρατιωτικών δαπανών γίνεται από χώρες στις οποίες υπάρχει μηδενική διαφάνεια όσον αφορά κονδύλια για εξοπλισμούς. Το κενό μεταξύ εξοπλιστικών δαπανών και διαφάνειας γίνεται ιδιαίτερα εμφανές, αν διασταυρώσουμε την έκθεση «Τάσεις στα παγκόσμια στρατιωτικά έξοδα το 2015», που δημοσιεύθηκε από το SIPRI  με τον «Δείκτη Διαφθοράς στις Κυβερνητικές Στρατιωτικές Δαπάνες για το 2015» του Διεθνούς Οργανισμού Διαφάνειας. Ο δείκτης αυτός κατατάσσει τις χώρες, ανάλογα με το βαθμό  εξοπλιστικής διαφάνειας που επιδεικνύουν, σε μια κλίμακα από το Α (μέγιστη διαφάνεια) έως το F (ελάχιστη διαφάνεια).  Αυτή η συνδυαστική έρευνα αποκαλύπτει μεταξύ άλλων ότι: Καμία από τις 10 χώρες με τη μεγαλύτερη αύξηση σε εξοπλιστικές δαπάνες κατά τα έτη 2014 και 2015 δεν πήρε πάνω από D στο Δείκτη Διαφάνειας. Παράλληλα, ενώ 41 χώρες επένδυσαν πάνω από 2% του ΑΕΠ τους στην άμυνα το 2015, καμία δεν βαθμολογήθηκε με Α, ενώ με  Β βαθμολογήθηκαν μόνο τρεις. Τέλος, από τις 69 χώρες που δαπάνησαν πάνω από 5% του ΑΕΠ για εξοπλισμούς, μόνο 5 έλαβαν Α ή Β.   Μάλιστα, η έκθεση του SIPRI έδειξε ότι η Κίνα πρωτοστατεί στο χορό των συγκαλυμμένων στρατιωτικών δαπανών, αλλά και κάτι άλλο εξίσου ενδιαφέρον: Μείζονες δυνάμεις, όπως οι ΗΠΑ (που βαθμολογήθηκαν με Β), το Ηνωμένο Βασίλειο (Α), η Γαλλία (C) και η Ιταλία (C), έχουν περιορίσει τις στρατιωτικές δαπάνες τους από το 2005. Ταυτόχρονα, η Κίνα (E), η Ρωσία (D), η Ινδία (D) και η Βραζιλία (E) ξοδεύουν περισσότερα χρήματα για το στρατό, αυξάνοντας τις αμυντικές δαπάνες τους κατά 169%, 112%, 44% και 43% αντίστοιχα.  Εκτός των άλλων, και οι μεταβολές στο παγκόσμιο εμπόριο όπλων αντανακλούν αυτή την τάση. Για παράδειγμα, οι πωλήσεις εξοπλισμών από τη Γαλλία και τη Γερμανία (Β) σημείωσαν πτώση της τάξης του 10% και 51% αντίστοιχα, από το 2011 έως το 2015, συγκριτικά με την περίοδο 2006-2010. Οι εξαγωγές όμως πολεμικού εξοπλισμού από την Κίνα και τη Ρωσία αυξήθηκαν ραγδαία κατά 28% και 88% αντίστοιχα. Δυστυχώς, οι καινούριοι δυναμικοί παίκτες στη σκακιέρα της άμυνας στερούνται βασικών προδιαγραφών που θα λειτουργούσαν ως  χρήσιμοι περιορισμοί, όπως η διαφάνεια στις επερχόμενες πωλήσεις όπλων, τα κριτήρια για χορήγηση αδειών, ο δημόσιος διάλογος για αποφάσεις σχετικά με τις εξαγωγές όπλων, καθώς και ο ορθός τρόπος λήψης αποφάσεων όσον αφορά τις άδειες εξαγωγών.   Γιατί όμως είναι τόσο σημαντικό το να υπάρχει διαφάνεια; Κάθε στέρεη και αξιόπιστη κυβέρνηση έχει ανάγκη από ενημερωμένους πολίτες. Κι όμως, στον τομέα της άμυνας παρατηρείται έλλειψη διαφάνειας και αξιοπιστίας. Από τις εξαγωγές όπλων μέχρι και τον υπολογισμό των πολεμικών δαπανών, οι πολίτες πολύ συχνά στερούνται συστηματικής ενημέρωσης σχετικά με τις κινήσεις της κυβέρνησης σε τέτοια ζητήματα.  Επιπλέον, οι ασάφειες και οι θεσμικές αδυναμίες στις χώρες που γίνονται οι εισαγωγές όπλων καθιστούν τη διακίνησή τους μη ανιχνεύσιμη όσο και ανεξέλεγκτη διαμέσου των συνόρων, ειδικά στη Μέση Ανατολή και την Αφρική. Αυτή η πρακτική όχι μόνο ενισχύει το επίφοβο κλίμα στις περιοχές αυτές, αλλά ταυτόχρονα ενθαρρύνει και την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών.  Είναι βέβαιο ότι ο τρόπος με τον οποίο τα καινούρια ισχυρά πρόσωπα στις οπλικές εξαγωγές – όπως η Ινδία και η Βραζιλία – θα διαχειριστούν τα ίδια κεφάλαιά τους στον τομέα της άμυνας θα επηρεάσει τη σταθερότητα πολλών περιοχών. Το μεγάλο ερώτημα όμως είναι: ποιος έχει συμφέρον στον έλεγχο και τη διαχείριση όλης αυτής της νέας στρατιωτικής δύναμης και μέχρι ποιο σημείο θα φτάσει αυτό;
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

“Το SIPRI, το Διεθνές Ινστιτούτο για την Ειρήνη που εδρεύει στη Στοκχόλμη δεν πάει καιρός που απέδειξε ότι μόλις το 10% των εξοπλιστικών δαπανών παγκοσμίως θα αρκούσε για να εξαφανίσει την φτώχεια και τη πείνα μέσα στα επόμενα 15 χρόνια”

” Μέσα σε μια περίοδο δέκα ετών (2006-2015), ενώ ο στρατιωτικός προϋπολογισμός των ΗΠΑ μειώθηκε (-4%), αυτός της Κίνας σημείωσε τεράστια αύξηση (+132%), ενώ ταχύτατη άνοδο σημείωσαν επίσης οι στρατιωτικές δαπάνες της Σαουδικής Αραβίας (+97%) και της Ρωσίας (+91%).”

Δηλαδή, αν  ξοδευόταν  το 100% των εξοπλιστικών δαπανών σε κοινωνικό έργο, τότε θα… τρίβαμε τα μάτια μας  από την καλυτεύρεση των συνθηκών ζωής και τις θεαματικές αλλαγές που θα είχαν επισυμβεί στον κόσμο ολόκληρο. Αλλά ,ιδιαίτερα η διαφορά θα ήταν πιο φανερή στους φτωχούς και τους πένητες .Τους “κολασμένους”  αυτής της γης.

Αντί, όμως,  οι δαπάνες  για εξοπλισμούς να μειώνονται, βλέπουμε ακόμα και στις μέρες μας, σε κάποιες χώρες να αυξάνονται επικίνδυνα. Π.χ Ρωσία και Σαουδική Αραβία. Είναι αυτά, ακριβώς, τα καθεστώτα που πουλάνε όπλα στη Συρία για να εξοντώνονται μεταξύ τους οι κάτοικοι της τραγικής χώρας.

“Κι  εμείς σ΄αυτό το έργο θεατές”! ΄Εχουμε τεράστια ευθύνη. Δεν πέφτει όλο το φταίξιμο στις εξουσίες. Ας είμαστε ειλικρινείς.