“ΑΠΟ ΠΙΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΡΩΣ ΤΙ ΣΕ ΜΕΛΛΕΙ ΚΙ ΑΝ ΚΑΕΙ;”

 

ΣΤΡΟΦΗ 180 ΜΟΙΡΩΝ

Σουλτς σε γραμμή Μέρκελ: Η Ελλάδα για να παραμείνει στο ευρώ πρέπει να κάνει μεταρρυθμίσεις

 

Ο …φιλέλληνας Γερμανός κύριος Σουλτς το διακήρυξε επισήμως και… από βήματος πως δεν υπάρχουν «καλύτερες ημέρες» για τη Ελλάδα, αν δε γίνουν οι μεταρρυθμίσεις. Λογικό.  Η Μέρκελ με τη στάση «μαστίγιο-καρότο» για τους ΄Ελληνες, κατάφερε να προηγείται ως τώρα του αντιπάλου της  στην  κούρσα για την προεδρική εξουσία, ο οποίος κρατούσε φανερά φιλελληνική στάση.

Αλλά,  φαίνεται πως  αυτές ακριβώς οι προθέσεις του υπέρ της χώρας μας, δυσαρέστησαν τους Γερμανούς ψηφοφόρους, οι οποίοι   απαιτούν πιο αυστηρή στάση απέναντι στους “χρεοκοπημένους, τεμπέληδες κλέφτες, διεφθαρμένους  και ανυπότακτους ΄Ελληνες».  Έτσι, υιοθέτησε και ο Σουλτς την εκλογική πεπατημένη (και όχι μόνο στη Γερμανία), κάνοντας στροφή 180 μοιρών, που σημαίνει  πως αποφάσισε  πλέον να είναι  περισσότερο …Γερμανός παρά Ευρωπαίος .

Δεν είναι καθόλου  περίεργη ή ανεξήγητη αυτή η αλλαγή. Στη Γερμανία την εκλογική κούρσα την οδηγούν συνήθως οι ψηφοφόροι. Και οι Γερμανοί δυσκολότερα σε σχέση τουλάχιστον με τους ΄Ελληνες, παραμυθιάζονται από του πολιτικούς, οι οποίοι, κατά κανόνα, από αρχαιοτάτων χρόνων, οι περισσότεροι τουλάχιστον ,αν είχαν μια ιδιότητα κυρίαρχη και καθοριστική στην πολιτική τους πορεία  ήταν,  η δημαγωγία, ο λαϊκισμός. Ελάχιστοι κατάφεραν να αποστασιοποιηθούν απ΄αυτό το κακόηθες  μόρφωμα, ειδικά των δημοκρατικών πολιτευμάτων και η άρνησή τους να επιμείνουν  αντί της κολακείας, των υποσχέσεων, του συνειδητού ψεύδους στην  ωμή αλήθεια,  τους στοίχισε ακριβά. Στην ελληνική πολιτική ιστορία να θυμίσουμε ενδεικτικά την περίπτωση του Χαρίλαου Τρικούπη, η πολιτική στάση του οποίου στις εκλογές μετά  το. “Δυστυχώς, επτωχεύσαμεν”, αποτυπώνεται  στην ιστορική του φράση, όταν πληροφορήθηκε  πως δε βγήκε ούτε βουλευτής, «Ανθ΄ημών ,Γουλιμής».

Όλα, επομένως, δείχνουν την πικρή αλήθεια σε σχέση με την τραγική κατάσταση  στην οποία έχει περιέλθει η οικονομία της χώρας μας. Φαίνεται πως  η κατάσταση είναι μη αναστρέψιμη. Δεν αχνοφέγγει στον ορίζοντα  ΚΑΜΙΑ ελπίδα ανάκαμψης, όχι μόνο γιατί ακόμα και φίλοι της  Ελλάδας με ισχύ στο σύστημα, αλλάζουν στρατόπεδα συμπάθειας και της “γυρίζουν την πλάτη”,αφού συνειδητοποιούν  την απελπιστική  κατάσταση  της χώρας, αλλά επειδή έτσι είναι τα πράγματα μέσα στην οικονομία της Αγοράς και δεν μπορείς να τα αλλάξεις,  όσες καλές  προθέσεις κι αν έχεις.

Δε θα μείνουμε σήμερα στην απόδοση ευθυνών  σε εκείνους που οδήγησαν την οικονομία της χώρας στο αδιέξοδο. Φταίνε όλοι, πλην των ελάχιστων και «διαφορετικών» που… δεν τα φάγανε μαζί.  «Λαός και Κολωνάκι» (όπου «Κολωνάκι» οι πολιτικοί) έχουν την ίδια ευθύνη για το κατάντημα της χώρας. Πελάτες οι μεν, μαγαζάτορες οι δε. Αν αναζητήσει κανείς  μια δακτυλοδεικτούμενη μειοψηφία συνειδητοποιημένων πολιτών, που αρνήθηκαν να συμμετέχουν στο φαγοπότι του δημόσιου πλούτου, αλλά και στις λοιπές εκφάνσεις της ζωής, δημόσιας και ιδιωτικής, κράτησαν και κρατούν πολιτική στάση, που σημαίνει πρωτίστως  άρνηση συμπόρευσης με το κομματικό πελατειακό πλήθος, θα εκπλαγεί …έκπληξη μεγάλη, όταν ανακαλύψει πως  σε ποσοστό πάνω από 70% , οι συν-΄Ελληνες ευθύνονται  και τούτοι μαζί με τους πολιτικάντηδες  για τα σημερινά δεινά τους.  Άλλωστε, είναι γνωστό πως “κάθε λαός έχει τους πολιτικούς  που του αξίζουν”.  «Τοιούτοι έπρεπεν  υμίν αρχιερείς».  ΄Ενας Κώστας Καραμανλής και ένας Αλέξης Τσίπρας !

Επομένως, όλα δείχνουν πως η χώρα αντιμετωπίζει τώρα πια  ένα σφοδρό  «Αρμαγεδώνα», μια «Μικρασιατική καταστροφή» που θα κρατήσει χρόνια.  Κι αυτό, επειδή ακριβώς, συνεχίζει να ακολουθεί τους άγριους  νόμους και τους… προφήτες της οικονομίας της Αγοράς.  Δεν υπάρχει έλεος από τους δανειστές. Ας μη γελιέται κανείς.

Οπότε ,τι μέλει γενέσθαι;  Μπορεί κάποιος  να αυτονομηθεί, να πηδήσει  από το τρένο, που οδηγεί τσουβαλιασμένους  τους ΄Ελληνες για εξόντωση  στα «στρατόπεδα συγκέντρωσης» ; Ναι, λέμε, εμείς.

 Το πρώτο που έχει να κάνει είναι να  αλλάξει  οπτική γωνία. Να  δει    το πρόβλημα στις πραγματικές ,τις σωστές του διαστάσεις.   Να αντιληφθεί πως τώρα πια ,δεν είναι πλέον τα  προσφορότερα  μέτρα ,τα περισσότερο ανώδυνα μνημόνια και οι καλές  συμφωνίες, που θα κάνουν τη ζωή του καλύτερη.  Ένα καλό πακέτο μέτρων που θα δεχόντουσαν και οι δανειστές, μπορεί να απαλύνει το δράμα, αλλά δε φέρνει την κάθαρση. Ούτε καν ενα γερό, με την… ψιλή κούρεμα του χρέους (που δεν φαίνεται στον ορίζοντα  να έρχεται).  Τουλάχιστον, για τις επόμενες 3 δεκαετίες, η χώρα θα …έρπει στα τέσσερα,  θα ζει στη δίνη και την αγωνία του  «τί τέξεται η επιούσα», στη σκοτοδίνη του «σήμερα η χώρα τρεκλίζει, αύριο χρεοκοπεί». Και μια τέτοια περιρρέουσα ατμόσφαιρα ,περισσότερο ψυχοφθόρο κόστος έχει για τον ΄Ελληνα , παρά οικονομικό.

Οι σημερινοί ΄Ελληνες στην πλειοψηφία τους έχουν πανικοβληθεί. Αντιμετωπίζουν έναν όγκο  στοιχείων καθημερινής παραπληροφόρησης,  που επιτείνει την αγωνία και τον τρόμο τους για το οικονομικό τους αύριο. Αλλά,  αν σκεφτεί κανείς για ποιο πραγματικό λόγο αγωνιά και καταθλίβεται ο Συν-΄Ελληνας, θα εκπλαγεί, όταν ανακαλύψει πως δεν αρρωσταίνει γατί δεν έχει “ένα πιάτο φαϊ”, αλλά γιατί αδυνατεί να αντεπεξέλθει στις οικονομικές υποχρεώσεις που επιβάλει ο εγκλωβισμός του σε ένα σύστημα εντελώς ψεύτικο και παραπλανητικό με κύριο γνώρισμά του τον άκρατο καταναλωτισμό. Το σημερινό αδιέξοδο του ΄Ελληνα είναι η έλλειψη πολιτικής συνειδητοποίησης, αλλά και φιλοσοφικής ενατένισης-ανάλυσης  της καθημερινότητάς του.

Ο καπιταλισμός δεν είναι οικονομικό σύστημα.(Όπως , αντίστοιχα δεν είναι και ο κομμουνισμός). Είναι «ιδεολογία». Αντίληψη, φιλοσοφία ζωής. ΄Ενα σκέλος του καπιταλισμού είναι και  η   οικονομίας της Αγοράς. Αυτό το σύστημα  έστησε  μια  άγρια και άτιμη, αφύσικη  παγίδα  στον παγκόσμιο άνθρωπο. Τον έπεισε  πως δεν είναι μόνο οι 1300 θερμίδες την ημέρα που χρειάζεται για να ζήσει. Ούτε ο καλός επικοινωνιακός κώδικας των μελών της κοινωνίας, όπως ίσχυε σε πολλές περιπτώσεις παλιότερα. Σημασία δεν έχει, διδάσκει,  μια απλή, φυσική, ζωή.

Του επέβαλε, έτσι, με τη μέθοδο της  πλύσης  εγκεφάλου, μιας πραγματικής λοβοτομής, την πεποίθηση  πως η τροφή του εξασφαλίζεται  μόνο  από τα  ράφια του σουπερμάρκετ και με κανέναν άλλο τρόπο. Και πέρα απ΄αυτό , τον έπεισε πως  εκτός από τις   ανάγκες συντήρησής του, την εξασφάλιση των βασικών αγαθών, όπως είναι η διατροφή, η “στέγη” και η ένδυση,  υπάρχουν ανάγκες ίσης αξίας και σπουδαιότητας με αυτές της  βασικές. Οι καταναλωτικές, που δεν είναι απλά συμπληρώματα των πρώτων,αλλά εξίσου αναγκαίες με εκείνες.

Το Σύστημα, βέβαια, για ευκολότερη εμπέδωση της προπαγάνδας αυτής,  φρόντισε από την πρώτη στιγμή , να καταστήσει το άτομο “ανάπηρο”. Ακόμα και για να αντιδράσει, να δραπετεύσει,  να αναζητήσει άλλες λύσεις, πέραν των εσκαμμένων.  ΄Εκλεψε  τα ατομικά μέσα παραγωγής! Το εξάρτησε   απόλυτα από την κρατική εξουσία με την ψευδή συνειρμική εικόνα της πατρικής προστασίας και του ενδιαφέροντος για εκείνο.

Το επίσης τραγικό,  όμως, είναι άλλο. Αυτεγκλώβισε τον υπήκοό του  σε διαδικασίες διεκδίκησης των “αγαθών”, μέσω δικών του, κρατικών επιλογών, νόμων και διατάξεων. Δημιούργησε μεγάλες εργασιακές ομάδες , καθεμιά με δικά της  συντεχνιακά (κλαδικά, οικονομικά ) αιτήματα, που τα μέλη τους τα διεκδικούν  με “νόμιμο” και καθορισμένο τρόπο. Κι αυτά τα αιτήματα δεν έχουν να κάνουν καθόλου με την αλλαγή σκέψης του ατόμου, με τον εθισμό του στην αλήθεια πως μπορεί να ζήσει και χωρίς “άρτον και θεάματα” , τα οποία συνήθως διεκδικεί από το κράτος- παρετούλη με τις αγωνιστικές του κινητοποιήσεις.

Διαμέρισμα-κλουβί αγορασμένο με δάνειο, αυτοκίνητο επίσης,  κινητό τηλέφωνο, ιντερνέτ, προϊόντα μόδας και  καθορισμένης εξωτερικής εμφάνισης   (ρουχισμός, κρέμες, κολόνιες), καθημερινός καφές  και μπυροκατάνυξη, καπνός και άλλα συναφή,   θεωρούνται  σήμερα τόσο απαραίτητα, όσο και η διατροφή ενός ανθρώπου. Κι αν  λογαριάσει κανείς με σύνεση και αντικειμενικότητα το κόστος της καθημερινής διατροφής του  σε σχέση με  άλλα καταναλωτικά του  προϊόντα, η διαφορά κόστους είναι καταλυτική. Ανακαλύπτει έντρομος πως  δεν…τρέμει για το αν θα έχει αύριο την επουσιώδη  τροφή να ζήσει, αλλά αν θα διαθέτει την οικονομική δυνατότητα να εξασφαλίσει τα μη επουσιώδη, που αναγορεύτηκαν από το σύστημα και αυτά ως πρώτης προτεραιότητας  αγαθά!

 Φαντάσου πως δεν έχεις κανένα από τα παραπάνω καταναλωτικά βαρίδια να σηκώνεις. Αλλά… δεν έχεις και μια στην τσέπη. Το παίρνεις  απόφαση και ξενιτεύεσαι για ένα χρόνο. Γίνεσαι δουλικό-γρανάζι   της γερμανικής αγοράς. «Κάνεις το σκατό σου παξιμάδι».  Βάζεις στην πάντα ένα μικρό κομπόδεμα και γυρίζεις πίσω. Ο δρόμος της ελευθερίας σου άνοιξε. Όχι γιατί κατάφερες να μαζέψεις 10 ψωροχιλιάρικα ευρώ. Αλλά, γιατί άλλαξε το μυαλό σου ρότα.΄ Επαψες πια να σκέφτεσαι όπως σε ανάγκασαν. ΄Εκανες την επανάστασή σου! ΄Εχεις πλέον ελπίδα και στόχο. Αυτά ακριβώς που σου έλειπαν  ως τώρα. Αυτά σου έχουν στερήσει στην ουσία.

 Είσαι τωρα πια  στο γραφικό χωριό του παππού σου. Ανακαίνισες το παλιό  πέτρινο σπίτι. ΄Εβαλες 4 φωτοβολταϊκά πάνελ ή 2 αιολικούς έλικες και έχεις καβάτζα, αν χρειαστεί και μια μικρή γεννήτρια. Τα  5 στρέμματα πατρικό χωράφι, που είχε πιάσει βάτα και το ξεχέρσωσες , σου εξασφαλίζει πια τον «επηετανό βίο», κατά  τον Ησίοδο. Αυτό σημαίνει εξασφάλισες  τις διατροφικές σου ανάγκες.  Χρειάζεσαι ακόμα ένα μικρό τρακτέρ, τα άλλα αγροτικά σου εργαλεία. Κι ακόμα, μια ντουζίνα κότες, δυο κατσίκες και …τελείωσες.

Είσαι ΄Αρχοντας και  αφέντης! ΄Ασε την Ελλάδα σου (μια και δεν είσαι δα και…πατριώτης), που μια ζωή σε πρόδιδε και σε προδίδει, να χρεοκοπήσει.  Και από κοντά  τους δανειστές να “τραβούν τα μαλλιά της κεφαλής” τους, που συ ξύπνησες , ξέφυγες τελικά από το  ραβδί  της κακιάς Κίρκης και δε σε νοιάζει. Δεν αγωνιάς. Συνειδητοποίησες πως το χειρότερο δεν είναι τελικά να χρεοκοπήσει η Ελλάδα. Αλλά, να νομίζεις πως χρεοκόπησες και ξόφλησες κι συ μαζί. Μέγα ψεύδος.

Η  χώρα μας δε διαθέτει βαριά βιομηχανία. Ούτε πρόκειται  ποτέ να αποκτήσει. Ο πρωτογενής τομέας της είναι η γεωργία, η κτηνοτροφία και ο τουρισμός. Κι αυτό δεν αλλάζει.  Αν κατανοήσεις αυτή την αλήθεια και οργανώσεις τη ζωή σου σε τέτοιο  μοντέλο  οικονομίας, που ιστορικά είναι το καλύτερο (,ό,τι παράγεις, καταναλώνεις), είσαι…βασιλιάς!

Κι άσε  τους άφρονες, τους κομματικούς πελάτες, τους πονηρούς και διαπλεκόμενους να «τρώνε τα σωθικά τους. Να ζουν στην  αγωνία, αν ο  Αλέξης Τσίπρας θα υπογράψει τελικά και 4 μνημόνιο ή θα το αφήσει να το κάνει ο…ρέκτης πολιτικός Κυριάκος Μητσοτάκης. Κι αν το κάνουν, τι σε νοιάζει; «Από πίτα που δεν τρως, τι σε μέλλει κι αν καεί;»