“ΚΟΙΤΑΓΑΝ ΤΗΝ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΦΩΣ..»
«Ηταν ταπεινωτικό, εξευτελιστικό» -Ελληνίδα περιγράφει στο iefimerida τον έλεγχο στο αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης
Εδώ και λίγες εβδομάδες η Γερμανία έχει επαναφέρει τους ελέγχους στα σύνορά της για τους Έλληνες και μόνο, υποβιβάζοντάς τους στην τρίτη κατηγορία του χώρου Σένγκεν.
Ως αποτέλεσμα, οι αφιχθέντες στα γερμανικά αεροδρόμια υποβάλλονται σε μια ταπεινωτική διαδικασία. Η διαδικασία ελέγχου που ακολουθείται για τους Έλληνες ταξιδιώτες στα γερμανικά αεροδρόμια είναι πλέον, με μια λέξη, ταπεινωτική. Και η διαδικασία αυτή, παρά τα χαμηλών τόνων και επιπέδου διαβήματα της Αθήνας προς το Βερολίνο, συνεχίζεται.
Είναι χαρακτηριστικά όσα είπε στο iefimerida.gr Ελληνίδα που ταξίδεψε για λόγους αναψυχής χθες το βράδυ από Αθήνα προς Φρανκφούρτη με πτήση της Lufthansa, περιγράφοντας την πρωτοφανή για ευρωπαϊκό αεροδρόμιο διαδικασία που κλήθηκε να ακολουθήσει μετά την προσγείωσή της.
«Δεν κατεβήκαμε από το αεροπλάνο με φυσούνα, επιβιβαστήκαμε σε λεωφορειάκι, κάναμε μια διαδρομή δύο λεπτών και στη συνέχεια μπήκαμε στα κτίρια του αεροδρομίου. Εκεί μας χώρισαν: οι Έλληνες από τη μια μεριά και όλοι οι υπόλοιποι από την άλλη. Οι Έλληνες περιμέναμε για αρκετή ώρα σε μια γωνιά, ώσπου ήρθαν αστυνομικοί για τον έλεγχο. Ελέχθηκε ένας-ένας ξεχωριστά, ζητούσαν ταυτότητα, την κοίταγαν στο φως -προφανώς για να δουν αν είναι πλαστή- και στη συνέχεια εμένα προσωπικά μου έκαναν τις εξής ερωτήσεις: “Τι ήρθες να κάνεις;”, “Πού θα μείνεις;” και “Πόσο θα μείνεις;”. Απάντησα και έφυγα», είπε η Π.Γ
Θέλει “βρεγμένη σανίδα” ο Έλληνας. Δεν έχει ιστορική μνήμη, ούτε συλλογική ούτε ατομική. Αναμενόμενο να μη συμμορφώνεται.
Και δεν εννοούμε, φυσικά, πως καλώς οι Γερμαναράδες ταλαιπωρούν από όλους τους Ευρωπαίους ,μόνο τους ταξιδιώτες ΄Ελληνες στα αεροδρόμιά τους με τους αυστηρούς ελέγχους των ταξιδιωτικών εγγράφων. Απαράδεκτο και φυσικά παράνομο. Δεν το συζητάμε.
Αλλά, δεν είναι εκεί το πρόβλημα. Το ακόμα πιο απαράδεκτο και απίστευτο είναι πως και οι συμπατριώτες μας, κι όχι μόνο οι άνθρωποι της εξουσίας, ο καθημερινός ΄Ελληνας, κάνει ακριβώς τα ίδια και χειρότερα στη χώρα του με άλλους.
Οι… απόγονοι των Γότθων, είναι τελικά απείρως πιο αντιρατσιστές από τους ΄Ελληνες. Μέρα με τη νύχτα. Ρωτήστε έναν Τούρκο ή Ρωμιό μετανάστη στη Γερμανία. «Κύριοι» οι Γερμανοί στην πλειοψηφία, απέναντί τους. Ο Νεο ΄Ελληνας, αντίθετα. Δεν έχει μόνο ψώνιο με την εθνική του ταυτότητα, αλλά συμπεριφέρεται σε άλλες “ράτσες” και μειονότητας σαν σε παρακατιανές ,σε ανθρώπους δεύτερης κατηγορίας.
Και δε θα χρειαζόταν ίσως να λέμε περισσότερα για ενίσχυση αυτής της άποψης. ΄Εναν Πακιστανό να ρωτούσαμε σήμερα. Μια μαρτυρία να ζητούσαμε ενός Αλβανού ή Βούλγαρου παλιότερα. Δεν είναι απλώς και μόνο στη θεωρία ρατσιστής ο ΄Ελληνας. Ο ξένος, ο αλλοδαπός, ο “διαφορετικός” βιώνει στην καθημερινότητά του κι αυτό το αρρώστημα της φυλής.
Κι ακόμα. Αφουγκραστείτε τούτη την ώρα το δράμα των χιλιάδων προσφύγων στα νησιά. Στα ίδια χώματα που κάποιες δεκαετίες πριν, μετανάστευσαν και οι παππούδες τν κατοίκων τους από τις απέναντι ακτές.
Είναι και επιλήσμονας, αλλά και απάνθρωπος στη συμπεριφορά του στο μετανάστη, τον πρόσφυγα τον “ξένο”. Θυμήθηκα μια όμορφη ατάκα του τραγουδιστή και συνθέτη Χρήστου Δάντη που διάβασα πρόσφατα:
“Ένα καλοκαίρι ολόκληρο με τόσους Σύρους πνιγμένους, μια καμπάνα σε μια εκκλησία δεν είχε χτυπήσει πένθιμα και ξαφνικά, όταν ψηφίστηκε το σύμφωνο συμβίωσης άρχισαν όλες να χτυπούν. Το θεώρησα υποκριτικό.Δεν μπορούσα να μην το ξεφωνίσω αυτό! “
Τί σκληρά “γυμνή” κουβέντα αλήθειας!
Να μην πάμε ,λοιπόν, να μείνουμε σε αλήστου μνήμης ιστορικές εποχές, όπως εκείνες των αρχών του προ -προηγούμενοι αιώνα. Είναι πολύ μακριά από σήμερα, για να προβληματιστούν, πολλώ μάλλον ,για συγκινηθούν οι ΄Ελληνες. Να θυμίσουμε μόνο, επιτροχάδην, πως μετά τον παράλογο ελληνο-τουρκικό πόλεμο του 1897,που άφησε τη χώρα γονατισμένη οικονομικά και δεμένη χειροπόδαρα (όπως σήμερα ,αλλά και μια ζωή ) στους δανειστές της, έφταναν μιλιούνια ΄Ελληνες στην αμερικανική ήπειρο ως παράνομοι μετανάστες , στοιβαγμένοι σαν ζώα στα σαπιοκάραβα.
Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψει κανείς τα δεινά και τις συμφορές που υπέστησαν εκείνα τα πλάσματα ,οι Ελληνόδουλοι στη “νέα γη”. Δεν ήταν λίγοι απ΄αυτούς που πέθαναν σαν ζώα από τις αρρώστιες, την ασιτία, την κακοπέραση, τα άλλα δεινά της “παράνομης” παραμονής στη χώρας. Πολλοί απ΄αυτούς, αναγάστηκαν λίγο μετά να γυρίσουν πίσω άρρωστοι, ρακένδυτοι και πένητες, χειρότερα απ΄ότι ήταν πριν μεταναστέψουν (πρβλ. Χρ. Τσιαντής, ” Οι Έλληνες μετανάστες στην Αμερική στις αρχές του 20ου αιώνα μέσα από τα επίσημα κρατικά έγγραφα”).
Να πάμε στα χρόνια μετά τον τελευταίο μεγάλο πόλεμο. Φτώχια και των γονέων στη χώρα. Από τη μια τα “δολάρια” του Μάρσαλ, η “βοήθεια” (;) για την ανοικοδόμηση της χώρας, τα μοιράστηκαν μεταξύ τους οι Ταγματασφαλίτες, οι Δωσίλογοι της Κατοχής και τα σαϊνια της Δεξιάς της παράταξης των νικητών . Από την άλλη, τα ίδια “πέτρινα χρόνια”, οι μισοί ΄Ελληνες ήταν για τους άλλους μισούς τα Μιάσματα, οι ΕαμοΒούλγαροι, τα Κουμμμούνια.
Και άντε πάλι από την αρχή. Τίγκα οι εξαθλιωμένοι, οι διωγμένοι ΄Ελληνες μετανάστες, από τη δεκαετία το ’60 και μετά στα τρένα και τα καράβια ,που αναζήτησαν και τούτοι να κουρνιάσουν σε νέες πατρίδες. Εδικά η Γερμανία δέχτηκε το κύριος βάρος της νέας ελληνικής μετανάστευσης εκείνων των απελπισμένων και “μη εχόντων στον ήλιο μοίρα” συμπατριωτών μας.
Πολλοί, από ζωντανές μαρτυρίες τους σήμερα, όπως οι προηγούμενοι στην Αμερική, “τράβηξαν των παθών τους τον τάραχο” εδώ στις “φάμπρικες της Γερμανίας και του Βελγίου τις στοές”. Στην αρχή, κάτω από γέφυρες ,σε εγκαταλειμμένα εργοστάσια, σε γιαπιά στεγάζονταν οι περισσότεροι από τους «κολασμένους της γης» για μέρες, μήνες, ζαμάνια. Μέχρι να βρουν μια τιποτένια απασχόληση, μια σκληρή, σε απάνθρωπες συνθήκες δουλειά, να (κατα)δεχτούν οι Γερμανοί να τους δώσουν μια κάμαρη να νοικιάσουν, να φάνε ένα ξεροκόμματο.
Λίγες δεκαετίες πέρασαν από τότε. Οι ΄Ελληνες σήμερα, σε μια απελπιστική πλειοψηφία αμνήμονες, όπως ήταν πάντα, ξέχασαν εκείνες τις ημέρες. Το καταραμένο, δανεικό χρήμα των ελληνικών κυβερνήσεων και η ζωή του “τζίτζικα” όλα αυτά τα χρόνια , τους δημιούργησε την εντύπωση πως δεν ήταν παρά ένας περιούσιος λαός, με ρίζες απευθείας στον … Περικλή και το Σωκράτη και πως η χώρα αυτή , έτσι ήταν πάντα και γεννημένη να είναι καύχημα και δόξα των κατοίκων της.
Μα ήρθανε και στις δικές μας μέρες, “χρόνοι δίσεκτοι και μήνες οργισμένοι” και βάλανε τα πράγματα στη θέση τους. “Κόντυνε η μύτη” του Ελληνάρα, “έφαγε η μούρη του χώμα”. Κι όμως. Δεν άλλαξε, δε συμμορφώθηκε. Οι άλλοι τελικά είναι που φταίνε για το κατάντημά του. ΄Οχι τούτος. Από φθόνο και ζήλεια στη φυλή.
Παρανοϊκός ο ΄Ελληνας, ως ασυνειδητοποίητος πολίτης, εθνικιστής και πατριωταράς, πέρα από αμνήμονας, ψωνισμένος, ανιστόρητος. Ακόμα και μετά τη συντριβή του, παριστάνει τον καμπόσο, τον κάποιον , τον ανώτερο.
Και όταν στα τελωνεία της Γερμανίας σήμερα τον στήνουν στις ουρές με τους εκτός Σέιγκεν, τον ταλαιπωρούν και τον εξευτελίζουν, γίνεται “Τούρκος”, γιατί δεν τα αξίζει όλα αυτά που υφίσταται ως…εκλεκτός. Δεν είναι στο κάτω-κάτω Πακιστανός, Αλβανός και Βούλγαρος!
Κάτι έχουν πάθει οι συμπατριώτες μας. Σίγουρα δεν είναι στα καλά τους. Δεν έχουν συναίσθηση της πραγματικότητας. Οι δάσκαλο κάνανε τέτοια ζημιά, τέτοια πλύση εγκεφάλου στις γενιές, που αν του πεις του σημερινού ΄Ελληνα (όχι του Ελληνάρα) πως ιστορικά το πιθανότερο το αίμα του να είναι σλάβικο, αρβανίτικο, ενετικό και όλων των άλλων φυλών της γης, της πανσπερμίας που πέρασε απ΄ αυτά τα χώματα, θα σε λιντσάρει. Είπαμε. Ατός του είναι απευθείας απόγονος του …Ικτίνου και δεν το συζητεί.
Το σίγουρο. Δεν πρόκειται αυτό το ψώνιο, το φυλετικό του κομπασμό να το ξεφορτωθεί στις ουρές των γερμανικών τελωνείων . Αντίθετα, θα καλλιεργείται και θα θεριεύει. Θα γαμοσταυρίζει τους Γερμαναράδες και μια ζωή θα νιώθει αδικημένος και ριγμένος ως έθνος. Και θα βγάζει το άχτι του ,στον έρμο τον Πακιστανό, τον “αποδιοπομπαίο τράγο” των ημερών μας.
Και έχει τη δικαιολογία έτοιμη, στη γλώσσα. Θα στο πει κατάμουτρα, έστω και…χωροφυλακίστηκα αστειευόμενος περί του περιούσιου λαού μας: “Ντάξει! δεν είναι και κουφό, ούτε ανήθικο και ρατσιστικό. Γιατί το λένε; Αλβανέ, Αλβανέ, δε θα γίνεις ΄Ελληνας ποτέ”!
Να ξαναβάλουμε μια παλιά μας ανάρτηση εδώ από τις 13-3-2011:
“Ανάγκασαν ελληνίδα να περάσει από τεστ ελληνικών και αγγλικών για να την αφήσουν να ταξιδέψει!
Βίωσε το ρατσισμό γιατί είναι Ελληνίδα.
Σε έναν απίστευτο εξευτελισμό καταγγέλει ότι υποβλήθηκε ελληνίδα που ζει στην Ιρλανδία από την αεροπορική εταιρεία Aer Lingus.
Η Δρ Χρύσα Δισλή, που ζει στο Κόρκ της Ιρλανδίας από το 1998, επέστρεφε στην Ιρλανδία στις 6/01 από την Βαρκελώνη. Είχε πάει για λίγες ημέρες εκεί με τον σύζυγο και την 10χρονη κόρη τους.
Όταν πήγαν για να κάνουν check in οι πράκτορες της Aer Lingus επέμεναν να συμπληρώσει 2 τεστ. Το ένα ήταν τεστ ελληνικών και το άλλο αγγλικών!
Όταν διαμαρτυρήθηκε λέγοντας ότι δεν είχαν όλα αυτά καμία νομική βάση για το πόσο καλά μιλάει και τις 2 γλώσσες η εταιρεία κατέβασε τις αποσκευές της από το αεροπλάνο!
Όταν ζήτησε εξηγήσεις η απάντηση ηταν: “Αυτό το κάνουμε γιατί πολλοί άνθρωποι από την χώρα σας (Ελλάδα) έχουν πλαστά ταξιδιωτικά έγγραφα!”(MME
΄Εχω γίνει μάρτυρας ενός παρόμοιου εξευτελισμού μιας Ρουμάνας στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα από ΄Ελληνες τελωνειακούς το 1998. Παραμονές Χριστουγέννων, ερχόμαστε από Βουκουρέστι με το λεωφορείο. Προορισμός η Αθήνα.
Τελωνείο Προμαχώνα. Μεσάνυχτα. Κάτι… μαγκάκια τελειωνιακοί μας αναγκάζουν να κατεβάσουμε ΟΛΑ τα πράγματά μας από το λεωφορείο και να τα…εκθέσουμε μπροστά τους ανοιχτά για έλεγχο. Βαλίτσες, κούτες, τσάντες, να μεταφερθούν από το λεωφορείο σε απόσταση 20 μέτρων, μέσα στη νύχτα, με ένα βρωμόκρυο να περονιάζει κόκαλα και να τα παρατάξουμε το ένα δίπλα στο άλλο.
Μια απερίγραπτη, βάρβαρη σκηνή, που κράτησε 2 ολόκληρες ώρες και με τους…κρατούμενους του Νταχάου να τουρτουρίζουμε στο κρύο, στημένοι καθένας πάνω στα μπαγάζια του από τα οποία χάσκανε σώβρακα, φανέλες, οδοντόπαστες. Μια “αφασία”, μια καταρράκωση της προσωπικότητας. Και έτσι, χωρίς κανένα λόγο, ταλαιπωρία χωρίς νόημα, χωρίς ουσία.
Να μη μείνω σ΄αυτό, όμως. Να σας περιγράψω τον εξευτελισμό που λέγαμε. Η Ρουμάνα παντρεμένη με ΄Ελληνα, είχανε κι ένα παιδί. Είχε πάει να δουν οι γονείς της το εγγόνι τους και γύριζαν στη Βέροια,που μένανε.
Δείχνει τα “χαρτιά” της (διαβατήριο, άδεια παραμονής, πιστοποιητικά γέννησης του παιδού) στον ξευτίλα τελειωνακό (ο ίδιος που μας έκανε το καψώνι με τα μπαγάζια) κι εκείνος, με ξυνισμένη τη μούρη, να κάνει τάχα μου τον υπηρεσιακό,να παίζει μαζί της “γάτα με ποντίκι”. (΄Ασχετο, αλλά..σχετικό: Πεντάμορφη η κοπέλα!).
Μια στιγμή, τελειώνει η…επιθεώρηση της απλωμένης πραμάτειας μας, τα μαζεύουμε, άντε πάλι να τα κουβαλήσουμε στο λεωφορείο, άντε να μας δώσουν πίσω τα διαβατήρια,να ξεκινήσουμε καμιά φορά ,μετά από 2 ολόκληρες ώρες, να φύγουμε. ΄Οντως, παίρνουμε όλοι τα χαρτιά μας, πλην… της μάνας και του παιδιού. ”
“΄Εχω υποψίες”,ακούμε να της λέει ο καραγκιόζης, “πως τα χαρτιά σου είναι πλαστά και μέχρι να γίνει εξακρίβωση από Θεσσαλονίκη , εσείς θα μείνετε εδώ,δε θα φύγετε με το λεωφορείο”. Βάζει τα κλάματα η γυναίκα,το παιδί να σπαράζει κι αυτό στην αγκαλιά της, να τον θερμοπαρακαλεί, τίποτα το καθίκι.΄Επαιζε με τον πόνο,με την αγωνία της δυστυχισμένης γυναίκας.
Βγήκαμε και μεις δυο τρεις έξω, βάλαμε τις φωνές στον τύπο και “είσαι στα καλά σου που θα κρατήσεις μάνα και παιδί μέσα στο κρύο…τί πράματα είναι αυτά;” Δεν άκουγε τίποτα. Μας απειλούσε κιόλας “τραβάτε στο λεωφορείο, γιατί θα σας…συλλλάβω και σας…” να ωρύεται. Χαμός. Μας παίρνει σπρώχνοντας και μας πετάει στο λεωφορείο. Ο οδηγός φοβισμένος ,βάζει μπροστά και “οπου φύγει,φύγει”.
Μάνα και παιδί μείνανε στα σύνορα, μέσα στη νύχτα, στο αγιάζι, έτσι, στα καλά καθούμενα, γιατί ένα κομπλεξικό ανθρωπάκι, με υπερλειτουργία…ψευτοαντρισμού, τάχα μου είχε υποψίες πως μια κοπέλα σαν τα “κρύα νερά” (αυτό πλήρωνε τελικά η καημένη), κυκλοφορούσε με ένα παιδί στην αγκαλιά και με ένα μάτσο χαρτιά στο χέρι, μεταμφιεσμένη σε… Μάτα Χάρι.
Θυμάμαι ακόμα την έκφρασή της την ώρα που την αφήναμε πίσω και φεύγαμε, ταπεινωμένη, καταρρακωμένη, ταλαιπωρημένη μετά από 14 ώρες ταξίδι, να την κρατάει αιχμάλωτη μέσα στο πουθενά ένας γελοίος “γαλονάς” για… εξακρίβωση στοιχείων τάχα μου. Μια τραγωδία!
Κάπως έτσι θα συνέβη και με τους πράκτορες της Aer Lingus (κι αυτοί ένστολοι) και τη συμπατριώτισσά μας. Η ζωή βλέπετε τιμωρεί .΄Εχει γυρίσματα. Κάποιοι Ελληνάρες ταλαιπώρησαν (και συνεχίζουν να το κάνουν) ανθρώπους, τους εξευτέλισαν, τους συμπεριφέρθηκαν σαν να ήταν σκουπίδια.Τώρα, που “γύρισε ο τροχός” και εισπράτουμε και εμείς σαν ράτσα,την ίδια απόρριψη,την ίδια ταπείνωση, όπως έκαναν πολλοί δικοί μας εδώ στους “ξένους” ,μας ξυνοφαίνεται, μας πληγώνει.
Αλλά, “ΟΛΑ εδώ πληρώνονται”. Και πάνω από όλα η αλαζονεία, η υπεροψία, η βλαχιά και ο κομπλεξισμός.
