Ο Στάλιν ουδέποτε αρνήθηκε πως ήταν κομμουνιστής. Αυτό δα έλειπε. Μπορεί και να το πίστευε! Φυσικά, εννοούσε κομμουνισμό το σταλινικό σοβιετισμό του. Το κινέζικο καθεστώς σήμερα, είναι κι αυτό…κομμουνιστικό. Με τα “κινέζικα μεροκάματα” , τη βάρβαρη, εργασιακή εκμετάλλευση ακόμα και ανήλικων παιδιών, την πρωτοφανή σε χώρα και εποχή μόλυνση του περιβάλλοντος, τη δυναμική καπιταλιστική παρουσία της απέραντης αυτής χώρας στη διεθνή αγορά. Ο τρελαμένος «Μπούλης» της Πιονγιάνγκ με ολάνοιχτο το στρατόπεδο συγκέντρωσης-μαρτυρίου “Yodok” είναι και τούτος συνεπής ιδεολόγος…Μαρξιστής -Κομμουνιστής.
Στην Ελλάδα ζούμε την ίδια παράνοια σε όμοια ιδεολογήματα και «θεατρικά δρώμενα» ειδικά α. Με το ΚΚΕ, που και τούτο υποδύεται κομμουνιστικό χαρακτήρα, όντας το ίδιο σκληρά σταλινικό και παράλληλα (οποίος παραλογισμός!) καθαρά αστικό, ρεφορμιστικό, “παραδομένο” επαναστατικά κόμμα β. Με τον αυτοπροσδιορισμό τους σε αναρχικούς λογής «μπαχαλάκηδων», κουκουλοφόρων, χούλιγκαν, ανερμάτιστων ιδεολογικά νεαρών, άλλων προβληματικών και σε σύγχυση αδιεξόδων (τρικυμία εν τω κρανίω) , ευρισκόμενων τύπων.
΄Ολοι, βέβαια, οι παροικούντες την ιδεολογική «Ιερουσαλήμ» γνωρίζουν πως ουδεμία σχέση έχει ο πραγματικός κομμουνισμός με το σταλινικό-σοβιετικο-νεοκινέζικο μοντέλο εξουσίας . Ούτε επίσης η αναρχία με τον “μπαχαλισμό”.
Ακόμα και οι ελάχιστα γνωρίζοντες περί του πυρήνα της ιδεολογίας-φιλοσοφίας του αναρχισμού, έχουν σαφή, τουλάχιστον, αντίληψη περί ενός.Του κυρίαρχου και αποκλειστικού πυλώνα πάνω στον οποίο στεριώνεται η αναρχία. Κι αυτός δεν είναι άλλος από τη ΜΗ ΒΙΑ.
Ο αναρχικός μισεί τη βία, είτε ασκείται από τους κατασταλτικούς και άλλους μηχανισμούς της εξουσίας -κράτους ,είτε είναι ατομική, ιδιωτική. Οι ασκούντες κάθε μορφή βίας στον αντίποδα της επίσης βίαιης ιδεοληψίας του φασισμού ,επειδή ακριβώς δεν έχουν καμιά ιδεολογική σχέση με την αναρχία, υποδύονται τους αναρχικούς ,αλλά κυριολεκτικά και μεταφορικά της «μάσκας» και της «κουκούλας» .
Πρόσφατα, στη χώρα της «φαιδράς πορτοκαλέας», δε φτάναν όλα τα άλλα, βιώσαμε και μια άλλη πρωτοφανή τούτη, αλλά όχι και ανεξήγητη, αντίληψη περί του πώς εννοούν την αναρχία οι προσποιούμενοι τους αναρχικούς. Τούτοι θέλουν από σφοδρό αντικρατι(κι)στή και δεινό πολέμιο του εθνικισμού τον αναρχικό του “πρωτότυπου” στην …διακτινιστική διάσταση του “αντίγραφου” να εμφανίζεται σε σφοδρό κρατικιστή και δεινό εθνικιστική. Οριστική, δηλαδή, εξαφάνιση του “ουσιαστικού” και πανηγυρική επικράτηση του “επιθέτου”!
Στην αρχή ,είχαμε την… ηρωική εισβολή των “Ρουβικώνων” στην ισπανική πρεσβεία ως διαμαρτυρία για το ξύλο που φάγανε οι φανατικοί εθνικιστές-κρατικιστές Καταλανοί από τους επίσης φανατικούς όμοιούς τους Ισπανούς, επειδή οι πρώτοι, θέλησαν να στήσουν δικό τους βιλαέτι. Στη συνέχεια, έχουμε στα Inddymedia πραγματικό βομβαρδισμό δημοσιευμάτων συμπαράστασης, αλληλεγγύης στον… αγωνιζόμενο Καταλανικό λαό, αλλά και βαθυστόχαστων αναλύσεων του τύπου πως «το κοτόπουλο μεταμορφώνεται σε ψάρι» δια της προσευχής των καλογέρων και ο αναρχικός από αντικρατιστή σε σφοδρό κρατικιστή τούτος, δια της αντωνυμικής αναστροφής της γνωστής ελληνικής, σοφής ατάκας «από πίττα που δεν τρως…”, να σε νοιάζει αν καεί!.
Είπαμε, «τρικυμία εν τω κρανίω».Επειδή, ακριβώς, οι επιχειρούντες τις οβίδιες αυτές μεταμορφώσεις του αναρχισμού, ουδεμία σχέση έχουν με αναρχικούς. Προσδιορίσαμε πιο πάνω περί τίνων πρόκειται. Και είναι επακριβώς ταυτοποιημένοι.
Εδώ και μέρες, προσπαθήσαμε με δικές μας αναρτήσεις στα Indymedia και μάλιστα από την πρώτη στιγμή που είδαμε έκπληκτοι τις νέες αυτές μεταμφιέσεις τους σε αναρχικούς κρατικιστές-εθνικιστές τώρα, να επιχειρηματολογήσουμε σοβαρά, γιατί δεν μπορεί ένας αναρχικός να σταθεί αλληλέγγυος σε έναν καταδιωκόμενο ή κακοποιούμενο Ναζί, Ακροδεξιό, ούτε καν σε έναν ΠΑΜΕίτη, αλλά εισπράξαμε από τους “μασκοφόρους του πληκτρολογίου”, κυρίως ύβρεις, πέρα από παράθεση αφελών φληναφημάτων αντί επιχειρημάτων. Δυο -τρεις άλλοι, επίσης φρίξαντες για την ανίερη αυτή μετάλλαξη, ανάρτησαν και τούτοι την οργή τους, αλλά η βοή του πλήθους κατέπνιξε τη φωνή της λογικής.
Γα να μη λέμε πολλά και μάλιστα οι ίδιοι και οι ίδιοι κάθε φορά, προτείνουμε στους θεατρίνους, που ξεσάλωσαν πάλι σε μια χείριστη παράσταση με τίτλο “Καταλανική επανάσταση» και «Ζήτωσαν το Κράτος και τα ΄Εθνη»” να διαβάσουν στα διεθνή Idymedia και τα άλλα παγκόσμια αναρχικά έντυπα, κυρίως τα Καταλανικά (*), που τραβάνε και το «μεγάλο ζόρι», ποια είναι και οφείλει να είναι η στάση ενός πραγματικού αναρχικού απέναντι στο εθνικιστικό Ισπανικό-Καταλανικό ντελίριο και παραλήρημα ,το οποίο εμείς, ως φορείς της ιδιότητας του Φυσικού Ανθρώπου (Homo–Naturalis) και τα «πρωτοξαδέρφια» μας ,οι αληθινοί αναρχικοί, κλείνουμε τα αυτιά μας και προσπερνάμε αδιάφορα .
Δεν έχουμε καμιά δουλειά εμείς να στεκόμαστε αλληλέγγυοι, αν στις ιδιοκτησιακές, κληρονομικές τους αντιπαραθέσεις, οι ιδεολογικοί μας αντίπαλοί μαλλιοτραβιούνται και οι μεν δέρνουν τους δε αλύπητα και τούμπαλιν. Να μην ξεχνάμε, άλλωστε, το κυρίαρχο: «΄Ολα τα γουρούνια ίδια μούρη έχουν», όπως αποφαίνεται επιγραμματικά η σοφή σε πολλά ελληνική, λαϊκή αγχίνοια.
(*)Σκέψεις σχετικά με την τρέχουσα κατάσταση στην Καταλονία και τη δράση των αναρχικών»
Indymedia-Nantes.
