ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙΑ

 

α.  ΤΑ ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ
΄Αγνωστοι επιτέθηκαν στο σπίτι του 11χρονου Αμίρ που είχε κληρωθεί σημαιοφόρος αλλά του έδωσαν την ταμπέλα
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: EUROKINISSI /ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

 

β. ΓΕΜΙΣΕ ΓΥΑΛΙΑ ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ»
Μητέρα του 11χρονου Αμίρ: Οι πέτρες έπεφταν η μία μετά την άλλη -Ενιωσα πανικό
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΑΠΕ-ΜΠΕ /ΣΥΜΕΛΑ ΠΑΝΤΖΑΡΤΖΗ
γ. ΝΔ για την επίθεση στο σπίτι του Αμίρ

Την επίθεση στο σπίτι του ενδεκάχρονου Αμίρ στη Δάφνη σχολιάζει η Νέα Δημοκρατία σημειώνοντας ότι «αυτή είναι η καθημερινή ανομία που ανέδειξε σήμερα στη Βουλή και για την οποία ο κ. Τσίπρας δεν είπε κουβέντα.»

Αναλυτικά στην ανακοίνωση της Νέας Δημοκρατίας αναφέρονται τα εξής:

«Τα ξημερώματα κάποιοι βανδάλισαν το σπίτι ενός 11χρονου Αφγανού στη Δάφνη, επειδή είχε κληρωθεί ως σημαιοφόρος του σχολείου του.

Κάποιοι άλλοι τον είχαν υποχρεώσει προηγουμένως να κρατά αντί σημαίας, μια ταμπέλα του σχολείου του.

Αυτή είναι η καθημερινή ανομία που ανέδειξε σήμερα η Νέα Δημοκρατία και έχει συχνά, δυστυχώς, και ρατσιστικά κίνητρα.

΄Οχι, βέβαια. Δεν είναι άγνωστοι οι δράστες κι αυτού του ρατσιστικού εγκλήματος, όπως λέει η φυλλάδα. ΄Εχει και φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς. ΄Οπως, άλλωστε,  και οι 60 ως τώρα δολοφονίες και 3. 500 επιθέσεις.

΄Ολα είναι  εγκλήματα της ναζιστικής Χ.Α. Οπαδοί και τα ηγετικά μέλη της εγκληματικής οργάνωσης είναι οι  φυσικοί και οι ηθικοί αυτουργοί. Στους ηθικούς αυτουργούς  να προσθέσουμε την π. εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ε.Κουτζαμάνη που τους νομιμοποίησε και τους έστειλε στη Βουλή.

Κι ακόμα  στο συγκεκριμένο έγκλημα της επίθεσης κατά του…άμοιρου Αμίρ, που σίγουρα δεν έχει καταλάβει γιατί συμβαίνουν όλα τούτα σε εκείνον και όχι σε κάποιο από τους ΄Ελληνες συμμαθητές του στο σχολείο, ηθικοί αυτουργοί είναι ο Δ/ντής και ο σύλλογος των δασκάλων. ΄Απαντες υπόδικοι στο δικαστήριο της πολιτείας, αλλά  καταδικασμένοι ως προδότες  και βιαστές της έννοιας ΄Ανθρωπος  στο αδέκαστο δικαστήριο της Ιστορίας.

  1. Μπράβο στη Ν.Δ. Να μια ανακοίνωση επιτέλους που όφειλε από καιρό να έχει κάνει σε άλλα παρόμοια εγκλήματα του ίδιου χώρου των Ναζί. ΄Ενα κόμμα που αξιώνει να κυβερνήσει τη χώρα πρώτα από όλα είναι υποχρεωμένο να σέβεται τη διεθνή νομιμότητα. Και η καταδίκη του ρατσισμού  επιβάλεται από τους διεθνείς κανόνες.

  2. Ποιος έδωσε τη διεύθυνση του σπιτιού του μαθητή στους δράστες;  Μόνο το σχολείο έχει την καρτέλα με τα στοιχεία του. Εκεί αναγράφονται διεύθυνση κατοικίας και τηλέφωνο. Να υποθέσουμε εκείνο που μας κάνει να φρίξουμε; ΄Η μήπως οι δράστες πήραν το παιδί από πίσω και είδαν πού μένει; Μιλάμε για παιδί 11 χρόνων.  Αδιανόητο!

 

_________________________________________________________________

  1. ΑΠΟ ΤΑ Ν. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΑΓΡΑΦΑ. ΤΟ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ   ΚΑΤΗΓΟΡΕΙ  ΤΟΝ…ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ.
  2. ΚΥΝΗΓΟΙ… ΑΝΘΡΩΠΟΕΙΔΗ.

 

1. Βαριές κουβέντες στη Βουλή -Κυριάκος: Είστε παρακράτος -Τσίπρας: Είστε σε πανικό
Φωτογραφία: INTIMENEWS/ΛΙΑΚΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

Παρακράτος; Σαν εκείνο που δολοφόνησε το Γρηγόρη Λαμπράκη επί Κωνσταντίνου Καραμανλή, ιδρυτή και της Ν.Δ,που ηγείται σήμερα ο …αγορευτής Κυριάκος παραπάνω; Παρακράτος, σαν εκείνο που δολοφόνησε τον καθηγητή Ν.Τεμπονέρα στην Πάτρα ,όταν  πρωθυπουργός αυτής της χώρας ήταν  ο πατέρας του λαλούντος υιού και λέγοντος τέτοια ανοίκεια και ασεβή;

΄Οχι. Δεν υπάρχει παρακράτος σήμερα τουλάχιστον. Για χίλια πράγματα μπορείς να κατηγορήσεις την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα. Αλλά, για παρακράτος, που το  συντηρεί η κυβέρνηση,  ΟΧΙ.  Στο “σπίτι” του ας  ψάξει να το βρει  ο αρχηγός της Δεξιάς.

2. ΣΟΚΑΡΟΥΝ ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΦΙΛΟΖΩΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ
Ινδονησία: Δεμένα και φιμωμένα σκυλιά ετοιμάζονται για το σφαγείο .

 

Φωτογραφία: Dog Meat Free Indonesia

 

Την σκληρή αλήθεια για την εμπορία κρέατος σκύλων στην Ινδονησία, αποκαλύπτει η οργάνωση Dog Meat Free Indonesia.

Οι πολύ σκληρές εικόνες, δείχνουν σκυλιά

Δεμένα μέσα σε σάκους να ετοιμάζονται για σφαγή. Τα ζώα είναι στριμωγμένα σε μικροσκοπικά κλουβιά, με κλειστά τα στόματα και δεν μπορούν να κουνηθούν. Μεταφέρονται στα σφαγεία όπου σκοτώνονται βίαια και αποκεφαλίζονται το ένα πίσω από το άλλο.

Απίστευτο πως μπορεί να υπάρχει τέτοια αγριότητα στον άνθρωπο. Αλλά, δεν πρόκειται για ανθρώπους. Ανθρωποειδή, ανθρωπίδες είναι. Μόνο τέτοιοι  διαθέτουν τη δύναμη να εκτελούν  ζώα  με τέτοια σκληρότητα.

Βλέπω στη Εύβοια, από αρχές Οκτώβρη που είχε αρθεί η απαγόρευση για κυνήγι, πολλα τέτοια ανθρωποειδή. Ντύνονται  Καραγκιόζηδες στα χακί   παίρνουν   τις καραμπίνες παραμάσκαλα και  πάνε στα όρη και στα βουνά  να ντουφεκάνε με τις ώρες και να σκοτώνουν ανυποψίαστα και αθώα πουλιά και ζώα.  Τα περισσότερα έτσι για πλάκα για το…χόμπι τους. Τη διεστραμμένη  ευχαρίστησή τους οι παλιάνθρωποι.

Κοντά στη Στενή, λοιπόν, ζούσε στο δασάκι έξω από το σπίτι μας  ένα ζευγάρι πανέμορφα γεράκια. Μάλλον κορίτσι κι αγόρι. Τα γνώρισα πρώτη φορά το 2006, όταν πρωτοπήγαμε στην περιοχή.

Δυο- τρία χρόνια μετά, έναν από τους συντρόφους, τον είχα καταφέρει να έρχεται άνετα και καμαρωτά ως το πρεβάζι του παράθυρου. Με διάφορα κόλπα και φυσικά μπόλικη και συχνή λαχταριστή τροφή, με κουβέντα γλυκιά, με αγάπη που μεταδιδόταν ως ενέργεια και την εισέπραττε, κόντεψε μια μέρα να προσγειωθεί στον ώμο μου! Τελευταία στιγμή το μετάνιωσε.

 Το προηγούμενο καλοκαίρι, που πήγαμε για παραθερισμό στο σπίτι της Εύβοιας,  είδα μόνο το ένα γεράκι να πετάει και να κάνει κύκλους πάνω από την ταράτσα. Δεν κατάλαβα ποιο από τα δυο ήταν. Εκείνο  που είχε “εξημερωθεί” και κόντευε να γίνουμε φιλαράκια ή το άλλο που πλησίαζε, αλλά πάντα  σε απόσταση ασφαλείας;

 Αυτό τώρα δεν ερχόταν πια  τόσο κοντά, όπως παλιότερα. Καθόταν για λίγο πάνω στο ψηλό κυπαρίσσι και πάλι έκανε κύκλους ατελείωτους στο δασάκι ή χανόταν πέρα στους πρόποδες της Δίρφης.

Κατάλαβα πως το ένα είχε πεθάνει και έμεινε το άλλο μονάχο και έρημο. Μου το επιβεβαίωσε λίγο μετά  και ο γείτονας απέναντι. Το είχε χτυπήσει κυνηγός δίπλα στο δικό τους σπίτι. ΄Επεσε κοντά στην αυλή τους. Αλλά ακόμα, όσο ήταν στο έδαφος τραυματισμένο,  δεν είχε ξεψυχήσει.

Το πήραν στα χέρια το χάιδεψαν, σκούπισαν τα αίματα, αλλά ματαίως. Λίγο μετά,  πέταξε η ψυχούλα του. Ολόκληρη νύχτα, μου έλεγαν, πλάνταξε στο κλάμα η μικρή τους κόρη για το πεθαμένο γεράκι.

Από τότε, ο μεινεμένος σύντροφος  ως και σήμερα, γυρίζει κατάμονος. Κάνει όπως πάντα τους κύκλους του, ανεβαίνει στη Δίρφη, αλλά δεν έρχεται τώρα πια πολύ κοντά.

Λες και διακρίνω τη θλίψη στον τρόπο που πετά. Δεν είναι πια εκείνο το ζωηρό πέταγμα, που έμοιαζε με χορευτικές, θριαμβευτικές κινήσεις. Είναι σαν να «σέρνεται» στα ύψη. Λυγισμένο από τον πόνο και τη μοναξιά.

Μετά μου λες δεν είναι εγκληματίες οι κυνηγοί. Αισχρά ,πανάθλια ανθρωποειδή.