-
ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 1973. ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!
2. Ο ΚΤΗΝΩΔΗΣ ΠΑΤΤΑΚΟΣ ΣΥΝΕΛΑΒΕ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΙΨΙΑ ΤΟΥ!
3. ΔΙΚΤΑΤΟΡΑΣ ΠΟΥΤΙΝ ΓΙΑ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΕΣ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΩΝ. “ΕΙΠΕ Ο ΓΑΪΔΑΡΟΣ ΤΟΝ ΠΕΤΕΙΝΟ ΚΕΦΑΛΑ”!
4.ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΄Η …ΜΠΑΡΟΥΦΟΛΟΓΟΣ;
________________________________________________________________________
1. Κ. ΤΣΑΤΣΟΣ: “Έχω την συνείδηση μου ήσυχη ότι δεν συνήργησα στην κατασκευή του μύθου του Πολυτεχνείου”.
Ξεκίνησαν εδώ και μέρες τα “όργανα να παίζουν” το χρυσαυγίτικο σκοπό. “Δεν υπήρχαν νεκροί. Μύθος το Πολυτεχνείο”. Κάθε χρόνο τέτοιες ημέρες το ίδιο τροπάρι.
Ο Μιχαλολιάκος, να μην ξεχνάμε, έχει πάρει το δαχτυλίδι της διαδοχής από τον ίδιο τον δικτάτορα Γ. Παπαδόπουλο, το διάστημα που ο αρχηγός των Ναζί ήταν κι αυτός φυλακισμένος στον Κορυδαλλό. Επομένως, εκπροσωπεί και… επισήμως τους Χουντικούς όλων των αποχρώσεων , η θέση των οποίων για του νεκρούς του Πολυτεχνείου ήταν αυτή που διατύπωσαν ο δικτάτορας -σκύλος της ΕΣΑ Δ. Ιωαννίδης, αλλά και ο…φιλόσοφος της Δεξιάς Παράταξης Κ. Τσάτσος.
Δ. Ιωαννίδης: Ο σφαγέας των εξεγερμένων φοιτητών, αμετανόητος μέχρι το τέλος της ζωής του ,υποστήριζε με πάθος πως οι νεκροί του Πολυτεχνείου είναι ένας μύθος, που πλάστηκε για να ηρωοποιηθεί το κίνημα των φοιτητών εναντίον της χούντας των συνταγματαρχών και σε καμιά περίπτωση, ισχυριζόταν, δεν έδωσε εντολή ο ίδιος στους υφισταμένους του να γίνει χρήση όπλων . Στην αίτηση για την αποφυλάκισή του αναφέρει συγκεκριμένα:
” από την ειδική δικαστική έρευνα που διενήργησε ο τότε εισαγγελέας Τσεβάς και τη σχετική ειδική έκθεση που συνέταξε και υπέβαλε,προκύπτει ότι
ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΟΥΔΕΙΣ ΣΚΟΤΩΘΗΚΕ”.
Κ. Τσάτσος ,ακαδημαϊκός και Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατά τα έτη 1974-1980) στο βιβλίο του «Λογοδοσία μιας ζωής»:
«Όταν έγινε το Πολυτεχνείο, ούτε πήγα επί τόπου, ούτε συγκινήθηκα. Από την πρώτη στιγμή κατάλαβα ότι αυτά τα πεζοδρομιακά ξεσπάσματα δεν κλόνιζαν τη δικτατορία και ότι όπως στα χρόνια της κατοχής, υποκρύπτανε κομμουνιστικές επιδιώξεις επικίνδυνες για το μέλλον.
Έχω την συνείδηση μου ήσυχη ότι δεν συνήργησα στην κατασκευή του μύθου του Πολυτεχνείου. Λυπάμαι τα 5-6 παιδιά που σκοτώθησαν έξω και μακριά, διότι μέσα στο Πολυτεχνείο δεν σκοτώθηκε κανείς»).
Γράφαμε για το συγκεκριμένο θέμα στις 17-11-2012:
“Πάτρα: Μαθητές αρνήθηκαν συμμετοχή στη γιορτή του Πολυτεχνείου δήλωσαν πως «δεν υπήρξαν νεκροί»
Συνέβη σε σχολείο της Πάτρας και είναι πρωτοφανές. Σε γυμνάσιο του ανατολικού διαμερίσματος όπως κατήγγειλε στο Lepanto γονέας μαθητή, επτά μαθητές αρνήθηκαν να συμμετέχουν στην σημερινή γιορτή για το Πολυτεχνείο.
Μάλιστα όταν ρωτήθηκαν από τους καθηγητές τους δήλωσαν πως αρνούνται να συμμετέχουν διότι στο Πολυτεχνείο δεν υπήρξαν νεκροί και δεν αποτελεί εθνική εορτή.
Οπως ακούστηκε, οι συγκεκριμένοι μαθητές είχαν ενημερώσει και τους γονείς τους για την πρωτοβουλία τους. Οι οποίοι προφανώς είχαν συμφωνήσει.
Στο σχολείο επικράτησε αναστάτωση και οι ίδιες πηγές αναφέρουν πως συνεκλήθη το συμβούλιο των καθηγητών για να αντιμετωπίσει το θέμα. Δεν γνωρίζουμε αν το ίδιο συνέβη και σε άλλα σχολεία. Αν όμως αυτό έγινε, τότε είναι προφανές πως πρόκειται για οργανωμένη πρωτοβουλία, αναφέρει το patrastimes.gr.
Θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι προχθές κυκλοφόρησε φυλλάδιο της Χρυσής Αυγής το οποίο έγραφε πως δεν υπήρχαν νεκροί στο Πολυτεχνείο. (ΜΜΕ)
Ο “μιχαλολιακισμός” μπήκε και στα σχολεία. Επόμενο ήταν. Το κακό έχει μεγαλύτερη δύναμη από το καλό .Πασίγνωστο αυτό. Μια σταγόνα ιωδίου μπορεί να βάψει 7.000 σταγόνες νερού, όχι όμως και το αντίστροφο!
Το πρώτο πράγμα που οι Νέο-Ναζί πολεμούν με λύσσα είναι η “συλλογική μνήμη”. Μάχονται την Ιστορία, δηλαδή. Και όπως, ακριβώς, δίδαξε ο “θεωρητικός” του φασισμού Γκέμπελς, αν στη θέση της αλήθειας κάθε φορά ,βάζεις και από ένα ψέμα, σιγά-σιγά το ψέμα μπορεί και να επικρατήσει.
Είναι πολύ πιο εύκολο να πείσεις κάποιον πως ο Ναζισμός δεν είναι ιδεολογία, αλλά αναρρίπιση των κατώτερων – ζωωδών ενστίκτων του ατόμου (ειδικά των βίαιων), αν επιστρατεύεις το επιχείρημα πως οι Ναζί εξόντωσαν εκατομμύρια ανθρώπους . Από μόνο του αυτό το επιχείρημα, είναι ισχυρότερο από οποιοδήποτε άλλο.
Αλλά, μόνο η Ιστορία μπορεί να διασώσει τη μνήμη του παρελθόντος ,να τη μεταφέρει-αποταμιεύει στο παρόν και στο μέλλον και και να την ενσωματώνει στην κουλτούρα της κάθε νέας κοινωνίας. Εύκολα ,λοιπόν, αντιλαμβανόμαστε γιατί ο φασισμός μισεί την Ιστορία. Επειδή μισεί την αλήθεια,τον άνθρωπο, που ανεβαίνει από το επίπεδο του ζώου σε υψηλότερες μορφές ζωής.
Δεν είναι,λοιπόν, περίεργο γιατί τα σύγχρονα φερέφωνα του Ναζισμού ξεκίνησαν την προσπάθεια τμηματικής αποδόμησης κάποιων καταλυτικών γεγονότων που διασώζει η Ιστορία και εν προκειμένω τα εγκλήματα του φασισμού στο 2ο παγκόσμιο πόλεμο, αλλά και στην κατοπινή περίοδο.΄Αρχισαν να διαδίδουν, σκόρπιες στην αρχή, πιο οργανωμένες αργότερα, “πληροφορίες” πως δεν υπάρχει “Ολοκαύτωμα”! ΄Οτι δε λειτούργησαν ούτε στρατόπεδα συγκέντρωσης, ούτε “άναψαν” φούρνοι, ούτε κάηκαν άνθρωποι.
Στην Ελλάδα, το έργο αυτό της διάδοσης του ιστορικού ψεύδους ανετέθη κατά κύριο λόγο στο γνωστό θεωρητικό του φασισμού Κωνσταντίνο Πλεύρη, ο οποίος μάλιστα αυτοαναγορεύτηκε σε ιστορικό ,όντας δικηγόρος!. (Φυσικά δεν αισχύνεται γι αυτό, αφού ως φασίστας, δεν ταιριάζει να κοσμείται από το παραμικρό ίχνος αξιοπρέπειας, εντιμότητας και ηθικής. Ούτε καν την ικανότητα αντίληψης βασικών εννοιών του επαγγέλματός του διαθέτει , όπως για παράδειγμα ότι η αντιποίηση επαγγέλματος είναι (και) ποινικά κολάσιμη πράξη).
Τη σκυτάλη της διαστρέβλωσης της Ιστορίας, σε σχέση με το “Ολοκαύτωμα” από τον Κ. Πλεύρη, ανέλαβαν σήμερα οι ελέω ελληνικής δικαιοσυνης… ΘΕΣΜΟΘΕΤΗΜΕΝΟΙ εκπρόσωποι του Ναζισμού στο ελληνικό κονοβούλιο και δια του ανιστόρητου στόματος Μιχαλολιάκου… αποφάσισαν πως δεν υπάρχουν νεκροί στην τριήμερη εξέγερση του Πολυτεχείου το 1973. ΄Οπως ακριβώς είχε… αποφασίσει και ο Πλεύρης πως δεν υπάρχουν εκατομμύρια συνάνθρωποι που οι Γερμανοί Ναζί τους έκαψαν στους φούρνους, τους εκτέλεσαν στους θαλάμους αερίων, τους βασάνισαν και απαξίωσαν την ανθρώπινη ζωή την οποία αποτίμησαν ίση με εκείνη ενός σκουληκιού.
Ο γράφων όμως (όπως και χιλιάδες άλλοι που έζησαν τα γεγονότα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου) γνωρίζει πως υπάρχουν νεκροί. Τούς είδε με τα ίδια του τα μάτια εκείνο το απόγευμα στις 16 Νοεμβρίου το 1973, όπως έχουμε καταθέσει σε άλλο κείμενό μας και βίωσε τη θηριωδία των φασιστών της χούντας του Ιωαννίδη που διέταξε την εν ψυχρώ εκτέλεση των εξεγερμένων φοιτητών. Δεν είναι μόνο μια πληροφορία του ιστορικού. Είναι βιωματική πληροφορία και αυτό τα αλλάζει όλα. Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ή να διαψεύσει βιωμένη εμπειρία. Ουδείς μπορεί να πολεμήσει την ιστορική αλήθεια, όταν αυτή είναι οφθαλμοφανής. Πόσο μάλλον ένας βομβιστής και ηθικός αυτουργός εγκλημάτων,που έχει ισχυρούς λόγους να θέλει να μη διατηρηθεί αυτή η αλήθεια στη συλλογική μνήμη. Αν ζει αυτή η μνήμη, δεν έχουν δυνατότητα οι φορείς του φασισμού να στρατεύουν οπαδούς και να πείθουν αφελείς και άπειρους, όπως τα παιδάκια στην Πάτρα,που αρνήθηκαν να τιμήσουν τους νεκρούς του Πολυτεχνείου,γιατί τους είπαν οι Χρυσαυγίτες πως…δεν υπάρχουν.
΄Ο,τιδήποτε ξεφεύγει από τα μέτρα του ζωώδους κόσμου των φασιστών, οποιαδήποτε υψηλή κατάκτηση του Ανθρώπου, το ηρωικό, το ευγενές που δεν πρόκειται ποτέ να τα διεκδικήσουν οι Ναζί, τους είναι απολύτως ακατανόητο. Γι΄αυτό και όπως είπαμε, μισούν όσους κατακτούν ανώτερα επίπεδα ζωής και πιστεύουν σε διαχρονικές αξίες και αρχές.
Μια τέτοια “υψηλή” πράξη ήταν και η εξέγερση των φοιτητών του Πολυτεχνείου.Τα παιδιά εκείνα δεν ξεκίνησαν να γίνουν ήρωες. Ούτε ποτέ φαντάζονταν πως θα γίνουν. Γνώριζαν, όμως, για τα εγκλήματα του φασισμού από τη διάσωση και αποταμίευσή τους στο “αρχείο” της συλλογικής μνήμης. ΄Εβλεπαν παράλληλα πως η τότε κυβέρνηση της Χούντας ήταν μια φασιστική κυβέρνηση.΄Ηταν απόλυτα φυσικό και αυτονόητο για εκείνα τα παιδιά να την πολεμήσουν για να την ανατρέψουν ή έστω να την “τραυματίσουν” με τη διαδήλωση, την πορεία , τη διαμαρτυρία. “Καθ΄οδόν”, όμως, προέκυψε χρήση εγκληματικής βίας εκ μέρους της εξουσίας. Αυτή η βία και η συναίσθηση της αξιοπρέπειας,αλλά και η ενστικτώδης αντίδραση να αγωνιστούν εναντίον εκείνων που τη χρησιμοποίησαν , ανέδειξαν απλά ,καθημερινά παιδιά της “διπλανής πόρτας” σε ήρωες. Δεν είναι ούτε πρωτοφανές ούτε παράδοξο.
Αθάνατοι!
(Δες εδώ “ΑΓΓΕΛΟΣ ΑΓΝΩΣΤΩΝ ΛΟΙΠΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ”)
2. Η αντιστασιακή ανιψιά του Παττακού
Παρά το γεγονός ότι ήταν ανιψιά του Στυλιανού Παττακού – αδερφός της μητέρας της – ένα βράδυ εισέβαλαν στο σπίτι της αστυνομικοί και στρατιώτες για να την οδηγήσουν αρχικά στη Ασφάλεια Χαλανδρίου και αργότερα στο γραφείο του πραξικοπηματία θείου της. «Ο Παττακός μου έκανε κήρυγμα και με ρωτούσε ειρωνικά αν ο Λαμπράκης ζει», θυμάται η κυρία Μηναδάκη, που αργότερα οδηγήθηκε στην Ασφάλεια της οδού Μπουμπουλίνας. Αν και ήταν τόπος βασανιστηρίων η Μηναδάκη δεν βασανίστηκε, αλλά έμεινε φυλακισμένη στα υπόγεια κελιά του κτηρίου, σε μικρή απόσταση από τον μελλοντικό της σύζυγο Σπύρο Λυκούδη. «Ήθελα να με εξορίσουν, να με στείλουν στη Γυάρο για να φύγει η ρετσινιά από πάνω μου», εξομολογήθηκε στην κάμερα της «Μηχανής του Χρόνου». Όσο για τον θείο της, Στυλιανό Παττακό, η κυρία Μηναδάκη λέει ότι στα χρόνια της μεταπολίτευσης τον απέφευγε όσο μπορούσε.
΄ Ηταν ανιψιά του Παττακού, κόρη της αδερφής του. Και τη συνέλαβε ο ίδιος ο θείος της!
Οι Ναζί, οι φασίστες, οι φονταμενταλιστές δεν έχουν έλεος. Δεν έχουν αρχές, αξίες. Δεν πιστεύουν στην έννοια ΄Ανθρωπος, δε διακατέχονται από αισθήματα και συναισθήματα, κυρίως αγάπη ,οικτιρμό και συγκίνηση.
Μόνο να δει κανείς πώς κατάντησαν οι δικτάτορες τον Σπύρο Μουστακλή, το παλικάρι συνάδελφό τους, που βασάνισαν μέχρι θανάτου ο Θεοφιλογιαννάκος και η παρέα του, αντιλαμβάνεται πόσο αβυσσαλέο μίσος κουβαλάει η άνανδρη ψυχή τους, πόσο διεστραμμένοι και ψυχοπαθείς είναι. Δεν υπήρχε συγγενής, φίλος, συμπολίτης για τους παρανοϊκούς αυτούς τύπους. Οι κοινωνικές σχέσεις, ακόμα και εκείνες τους “αίματος” είχαν μηδενική αξία για δαύτους. Συμπεριφορά ,που ούτε τα πιο αιμοβόρα ζώα δεν επιδεικνύουν.
Μα, αν δεν ήταν τέτοιοι, δε θα έκαιγαν στα κρεματόρια ανθρώπους την ώρα που οι ίδιοι οι βασανιστές- εκτελεστές των αθώων θυμάτων (μεταξύ τους παιδιά), παραδίπλα άκουγαν μουσική, χόρευαν και έπαιζαν με τα δικά τους παιδιά! Μιλάμε για παντελή διαστροφή της ανθρώπινης φύσης. Για κτήνη,τέρατα!
3. Πούτιν: Χρηματοδοτούν το Ισλαμικό Κράτος 40 χώρες – Ανάμεσα τους κάποιες από την G20
Το Ισλαμικό Κράτος χρηματοδοτείται από 40 χώρες, μεταξύ των οποίων και κάποιων που ανήκουν στις G20, αποκάλυψε ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν, επικαλούμενος πληροφορίες των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών.
Στον απόηχο της Συνόδου των G20, ο Πούτιν κατέστησε αναγκαίο τον τερματισμό του παράνομου εμπορίου πετρελαίου, από το οποίο το Ισλαμικό Κράτος αποκομίζει τεράστια έσοδα.
Παράλληλα, υποστήριξε ότι «δεν είναι η κατάλληλη ώρα για να μετρήσουμε ποια χώρα είναι πιο αποτελεσματική στη μάχη εναντίον του ISIS», καθώς είναι επείγουσα ανάγκη η ένωση των διεθνών δυνάμεων εναντίον της τρομοκρατικής αυτής οργάνωσης.
Ο Πούτιν επανέλαβε την πρόθεση της Ρωσίας να στηρίξει τους Σύρους αντάρτες, προκειμένου να ενισχυθεί το μέτωπο εναντίον του Ισλαμικού Κράτους. Βέβαια, διευκρίνισε ότι μία τέτοια εξέλιξη προϋποθέτει την ύπαρξη μίας πολιτικής συμφωνίας.
«Χρειαζόμαστε την πραγματική υποστήριξη των ΗΠΑ, της Ε.Ε., της Σαουδικής Αραβίας, της Τουρκίας και του Ιράν» κατέληξε ο Πούτιν.
Δε μας είπε τίποτα καινούριο ο Πούτιν. Γνωστά αυτά. Αραβικά κράτη, μεμονωμένοι “πετρελαιάδες” Ισλαμιστές αλλά και δυτικές κυβερνήσεις δημιούργησαν τις ομάδες και τους στρατούς των τρελαμένων φονταμενταλιστών και τους χρηματοδοτούν. Αυτό ήταν το μέγα ιστορικό έγκλημα των ημερών μας που διέπραξαν (μεταξύ αυτών και το ΝΑΤΟ). Συνήργησαν, καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί, στην πτώση των παλαιών καθεστώτων στο Ιράκ την Αίγυπτο,τη Λιβύη και το φοβερό πόλεμο στη Συρία. Ευθύνονται απολύτως κι όλοι αυτοί για τις κατοπινές συμφορές που έπληξαν και τις παραπάνω χώρες και τον κόσμο ολόκληρο.
Βέβαια, και ο δικτάτορας Πούτιν δεν είναι καλύτερος. Δε βοήθησε τον ΄Ασαντ στη Συρία για την…καλή του καρδιά. Συμφέροντα έχει που πουλάει όπλα στο Σύριο πρόεδρος και χτυπάει σήμερα τους Τζιχαντιστές.
Να μην ξεχνάμε πως η πληγή ακόμα αιμορραγεί στην Ουκρανία εξαιτίας του. Και όπως οι τυφλωμένοι Τζιχαντιστές, τίναξαν στον αέρα το αεροπλάνο με τους δυστυχείς Ρώσους επιβάτες στο Σινά, έτσι και οι δικοί του μεθύστακες κατέρριψαν το μαλεσιανό Μπόινγκ στην Α,Ουκρανία και έστειλαν στο θάνατο 300 αθώους ανθρώπους.
Να τα λέμε όλα με το όνομά τους.
4. ΓΡΑΜΜΕΝΗ ΑΠΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
«Κύριε Ολάντ, πέσατε σε παγίδα» -Μια ανοιχτή επιστολή-γροθιά στον Γάλλο Πρόεδρο
” Ο Ολλανδός David Van Reybrouck είναι πολυβραβευμένος ιστορικός και συγγραφέας. Επικρίνει τον Φρανσουά Ολάντ γιατί χρησιμοποίησε πολεμικό τόνο στην ομιλία του το Σάββατο 14 Νοεμβρίου και προειδοποιεί για ντόμινο.
Η ανοιχτή επιστολή του Ολλανδού ιστορικού δημοσιεύεται στη Le Monde:
Κύριε Πρόεδρε,
Η απίστευτα αψυχολόγητη ορολογία που χρησιμοποιήσατε στο διάγγελμά σας, το απόγευμα του Σαββάτου 14 Νοεμβρίου, όπου επαναλαμβάνατε ότι πρόκειται για «έγκλημα πολέμου» το οποίο εκτέλεσε «ένας τρομοκρατικός στρατός», με σόκαρε. Είπατε, επί λέξει: «Αυτό που συνέβη χθες στο Παρίσι και στο Σεν Ντενί, κοντά στο Stade de France, είναι μια πράξη πολέμου. Και απέναντι στον πόλεμο η χώρα πρέπει να πάρει τις απαραίτητες αποφάσεις. Είναι πράξη πολέμου την οποία εκτέλεσε ένας στρατός τρομοκρατών, το Ισλαμικό Κράτος, εναντίον της Γαλλίας, εναντίον των αξιών που υπερασπιζόμαστε παντού στον κόσμο, εναντίον μας, εναντίον μιας χώρας ελεύθερης που συνομιλεί με το σύνολο του πλανήτη. Είναι μια πράξη πολέμου που προετοιμάστηκε, οργανώθηκε, σχεδιάστηκε από το εξωτερικό και με συνεργασία από το εσωτερικό που η έρευνα θα ανακαλύψει. Είναι μια πράξη απόλυτης βαρβαρότητας».
Συνυπογράφω απόλυτα την τελευταία φράση, αλλά πρέπει να διαπιστώσω ότι η υπόλοιπη ομιλία σας είναι η αγωνιώδης επανάληψη, σχεδόν λέξη προς λέξη, όσων είχε πει ο Τζορτζ Μπους ενώπιον της αμερικανικής Γερουσίας λίγο μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου. «Οι εχθροί της ελευθερίας έκαναν μια πράξη πολέμου εναντίον της χώρας μας», είχε πει.
Οι συνέπειες αυτής της ιστορικής φράσης είναι γνωστές. Ενας ηγέτης που χαρακτηρίζει ένα γεγονός «πράξη πολέμου» πρέπει να αντιδράσει και να απαντήσει στα χτυπήματα. Αυτό οδήγησε τον κ. Μπους στην επέμβαση στο Αφγανιστάν, γεγονός που γίνεται παραδεκτό, γιατί το καθεστώς είχε προσφέρει άσυλο στην Αλ Κάιντα. Ακόμη και ο ΟΗΕ είχε συμφωνήσει με την επέμβαση. Ακολούθησε η επέμβαση στο Ιράκ, χωρίς ένταλμα του ΟΗΕ, επειδή οι ΗΠΑ υποπτεύονταν ότι η χώρα διαθέτει πυρηνικά όπλα. Απεδείχθη ότι ήταν λάθος, αλλά η επέμβαση προκάλεσε αστάθεια στην περιοχή και αυτό είναι ορατό ως σήμερα.
Η αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων το 2011 άφησε τη χώρα ακυβέρνητη. Λίγο αργότερα, την εποχή της «Αραβικής Ανοιξης», ξέσπασε εμφύλιος στη γειτονική χώρα. Εμφύλιος στα βορειο-δυτικά του Ιράκ και στα ανατολικά της Συρίας, μεταξύ του κυβερνητικού στρατού και του στρατού της αντιπολίτευσης. Εκεί γιγαντώνθηκε ένας τρίτος μεγάλος παίκτης: Το Ισλαμικό Κράτος.
Εν ολίγοις, χωρίς την ηλίθια επέμβαση του Μπους στο Ιράκ, ποτέ δεν θα μιλούσαμε για Ισλαμικό Κράτος. Εκατομμύρια άνθρωποι διαδηλώσαμε εναντίον αυτής της επέμβασης το 2003 και η αποδοκιμασία ήταν παγκόσμια. Και είχαμε δίκιο. Οχι γιατί μπορούσαμε να προβλέψουμε το μέλλον, δεν ήμασταν τόσο προφητικοί. Αλλά είμαστε εντελώς συνειδητοποιημένοι σήμερα: αυτό που συνέβη το βράδυ της Παρασκευής στο Παρίσι είναι μια άμεση συνέπεια της ρητορικής πολέμου που ο συνάδελφός σας Μπους χρησιμοποίησε τον Σεπτέμβρο του 2001.
Και τι κάνετε; Πώς αντιδράτε λιγότερο από 24 ώρες μετά τις επιθέσεις; Χρησιμοποιώντας την ίδια ορολογία του Αμερικανού ομολόγου σας! Και στον ίδιο τόνο μάλιστα!
Πέσατε σε παγίδα και πέσατε με τα μάτια ανοιχτά. Πέσατε στην παγίδα, κύριε Πρόεδρε, γιατί νιώθετε καυτή την ανάσα των γερακιών, όπως ο Νικολά Σαρκοζί και η Μαρίν Λεπέν. Από καιρό σάς κατηγορούσαν ότι είστε δειλός. Ετσι πέσατε στην παγίδα. Εχετε περιφερειακές εκλογές στη Γαλλία στις 6 και 13 Δεκεμβρίου και προφανώς, μετά το μακελειό στο Παρίσι, αυτές θα γίνουν με συνθήματα εθνικής ασφάλειας. Πέσατε στην παγίδα με σταυρωμένα πόδια, γιατί κάνατε, λέξη προς λέξη, αυτό που οι τρομοκράτες ήλπιζαν ότι θα κάνατε: να κηρύξετε τον πόλεμο.
Δεχτήκατε την πρόσκλησή τους για τζιχάντ με ενθουσιασμό. Αλλά η απάντησή σας, την οποία διατυπώσατε κατηγορηματικά, ενέχει τον τρομερό κίνδυνο να αυξηθεί το σπιράλ βίας. Και αυτό δεν το βρίσκω έξυπνο. Μιλήσατε για «στρατό τρομοκρατών». Κατ’ αρχάς, αυτό δεν υπάρχει. Πρόκειται για contradictio in terminis. Χώρες ή ομάδες μπορούν να έχουν στρατούς. Αν δεν κατορθώσουν να σχηματίσουν, τότε επιλέγουν την τρομοκρατία, δηλαδή μεμονωμένες επιθέσεις με μέγιστες ψυχολογικές συνέπειες, αφού δεν μπορούν να ξεδιπλώσουν στρατιωτικές δυνάμεις με γεωπολιτικές φιλοδοξίες.
Στρατός, είπατε; Ας ξεκαθαρίσουμε: Αυτή τη στιγμή δεν γνωρίζουμε ακριβώς αν οι τρομοκράτες του Παρισιού είναι μαχητές Σύροι που εστάλησαν ή επέστρεψαν από τη Συρία. Δεν γνωρίζουμε αν οι επιθέσεις στο Παρίσι σχεδιάστηκαν εντός του Χαλιφάτου ή σε κάποιο προάστιο. Αν και υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι πρόκειται για ένα συνολικό σχέδιο που προέρχεται από τη Συρία (ταυτόχρονα αιματηρή επίθεση στο Λίβανο, κατάρριψη πιθανόν του ρωσικού αεροσκάφους), θα πρέπει να διαπιστώσουμε ότι η ανακοίνωση του Ισλαμικού Κράτους άργησε να βγει και δεν περιέχει άλλα στοιχεία εκτός από αυτά που κυκλοφορούσαν ήδη στο ίντερνετ.
Μήπως δεν έγινε σχεδιασμός αλλά κάποιοι θέλησαν να επωφεληθούν; Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να πρόκειται για μη ελεγχόμενα άτομα, πιθανότατα κατοίκους Γαλλίας που επέστρεψαν από τη Συρία. Εκεί έμαθαν να χειρίζονται όπλα και εκρηκτικά, μπήκαν σε ολοκληρωτική ιδεολογία, κρυπτο-θεολογική θα την έλεγα, και εξοικειώθηκαν σε στρατιωτικές επιχειρήσεις. Εγιναν τέρατα. Αλλά δεν είναι «στρατός».
Η ανακοίνωση του Ισλαμικού Κράτους καυχιόταν ότι είχε επιλέξει προσεκτικά τα σημεία του μακελειού. Οι δικές σας υπηρεσίες υπογράμμιζαν το πόσο επαγγελματίες υπήρξαν οι τρομοκράτες. Σε αυτό το σημείο μιλάτε την ίδια γλώσσα. Αλλά τι συνέβη στην πραγματικότητα;
Τρεις τρομοκράτες πήγαν στο Σταντ ντε Φρανς, όπου βρισκόσασταν κι εσείς, σε έναν φιλικό αγώνα μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας. Αλλά ήταν μάλλον ερασιτέχνες. Ηθελαν προφανώς να μπουν μέσα στο γήπεδο για να κάνουν επίθεση εναντίον σας, πιθανόν. Αλλά ο καμικάζι που εξερράγη έξω από ένα Μακ Ντόναλντς και πέθανε καταστρέφοντας απλώς μια βιτρίνα καταστήματος δεν είναι παρά ένας ηλίθιος ερασιτέχνης. Τρεις τέτοιοι καμικάζι σκοτώνονται εκεί μπροστά, ενώ λίγο αργότερα μια ανθρώπινη μάζα 80.000 ανθρώπων βγαίνει από το γήπεδο.
Οποιος καμικάζι το κατάφερε αυτό είναι άχρηστος. Αν ήθελε κάποιος να μακελέψει το κοινό μιας αίθουσας, μαζί με τέσσερις άλλους συνεργούς, χωρίς να μπλοκάρει τις εξόδους ασφαλείας, δεν είναι ιδιοφυία στρατηγικής. Οποιος ανεβαίνει σε ένα αυτοκίνητο και αρχίζει να πυροβολεί άοπλους και αθώους ανθρώπους σε μπαρ και καφενεία δεν είναι εκπαιδευμένος στρατιωτικός, αλλά ένας δειλός, ένας ηλίθιος, ένα άτομο εντελώς αποπροσανατολισμένο που συνέδεσε τη μοίρα του με άτομα του ιδίου είδους. Μια ομάδα μοναχικών λύκων, υπάρχει κι αυτό.
Η ανάλυσή σας για «στρατό τρομοκρατών» δεν αποδεικνύεται. Ο όρος που επιλέξατε «πράξη πολέμου» είναι εξαιρετικά υπερβολικός. Την πολεμοχαρή ρητορική σας επανέλαβε χωρίς καμία ντροπή ο Μαρκ Ρούτε, ο πρωθυπουργός της Ολλανδίας, και ο υπουργός Εσωτερικών της Ολλανδίας. Προσπάθειες να ηρεμήσει το έθνος προκαλώντας την ασφάλεια του πλανήτη. Ενας λόγος δράσης που σηματοδοτεί την αδυναμία.
Υπάρχουν και άλλοι τρόποι να είστε κατηγορηματικός, εκτός από τον πολεμικό λόγο. Αμέσως μετά τις επιθέσεις στη Νορβηγία ο πρωθυπουργός Jens Stoltenberg ζήτησε στην ομιλία του «περισσότερη δημοκρατία, περισσότερη συμμετοχή». Εσείς μιλήσατε για ελευθερία. Θα έπρεπε να είχατε προσθέσει και για τις άλλες αξίες της γαλλικής δημοκρατίας: την ισότητα και την αδελφοσύνη. Πιστεύω ότι αυτά χρειαζόμαστε τώρα περισσότερο, παρά την αμφίβολη πολεμική ρητορική σας.
Αυτός είναι ο Ολλανδός ιστορικός”
Αν έλεγε όλες αυτές τις ανοησίες ένας δημοσιογράφος ή ένας …. ιστορίζων, θα το κατανοούσαμε και δε θα ήταν ανάγκη να υπάρξει αντίλογος. Δουλειά της βιομηχανίας παραπληροφόρησης είναι η προχειρότητα, ο εντυπωσιασμός, η διαστρέβλωση. Τα λέει, όμως, ένας επαγγελματίας ιστορικός και έτσι δεν μπορούμε να μην απαντήσουμε, έστω και συνοπτικά, στα ανυπόστατα και τερατώδη “επιχειρήματά του:
-
Η επέμβαση στο Αφγανιστάν που δικαιολογεί ο Ολλανδός ιστορικός, γιατί εκεί είχαν το ορμητήριό τους οι τρομοκράτες της Αλ Κάιντα, που έσπειραν το θάνατο στην Αμερική, έχει ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά και τους ίδιους λόγους που επετέθησαν οι Γάλλοι στη Συρία , τη σφηκοφωλιά των Τζιχαντιστών. Και μάλιστα με ελάχιστες στρατιωτικές δυνάμεις και πενιχρά αποτελέσματα. Γιατί οι Αμερικανοί καλά κάνανε στο Αφγανιστάν και οι Γάλλοι όχι στη Συρία;
2. ΄Ολοι γνωρίζουν πως ο πόλεμος στο Ιράκ ήταν μέγα λάθος των Αμερικανών, γιατί όντως άνοιξε τον “ασκό του Αιόλου” και ξεχύθηκαν οι Ισλαμιστές φονταμενταλιστές να αιματοκυλήσουν τον κόσμο. ΄Ηταν λαθεμένη επιλογή, όχι λόγω της… κακής ρητορικής του Μπους, αλλά επειδή δεν εκτιμήθηκαν: Πρώτα πως ο Σαντάμ ,ναι, μεν, ήταν δικτάτορας, αλλά κρατούσε ισορροπίες στην περιοχή. ΄Υστερα γιατί δεν είχε προβλεφθεί (και ήταν τόσο εύκολο) η μετά- Σαντάμ εποχή και εξέλιξη. Το ίδιο ακριβώς που έκαναν οι Αμερικανοί και το ΝΑΤΟ στην Αίγυπτο, τη Λιβύη, τη Συρία. Οι Γάλλοι,όμως, δεν επετέθησαν σε άλλη χώρα. Στη Συρία βομβαρδίζουν που είναι η έδρα των Τζιχαντιστών. ΄Οπως έκαναν οι Αμερικανοί στο Αφγανιστάν, ενέργεια που δικαιολογεί ο ιστορικός. Τι σχέση έχει το ένα με το άλλο; Φανερό πως βρίσκεται σύγχυση φρενών ο άνθρωπος.