Οι Ρώσοι τρώνε πλέον κροκόδειλο γιατί δεν βρίσκουν μοσχάρι και χοιρινό
Στην αγορά της Ρωσία μπαίνει δυναμικά το κρέας κροκόδειλου από τις Φιλιππίνες. Μετά το εμπάργκο στις εισαγωγές τροφίμων από την ΕΕ, λόγω ουκρανικής κρίσης, οι Ρώσοι αποφάσισαν να καλύψουν τα… κενά στη διατροφή τους με την ασιατική κουζίνα.
Η ρωσική υπηρεσία επιτήρησης ζωικών και φυτικών τροφίμων ενέκρινε την εισαγωγή κατεψυγμένου κρέατος… κροκόδειλου από τις Φιλιππίνες και πλέον η μεγαλύτερη φάρμα κροκόδειλων των Φιλιππινών, η Coral Agri-Venture, μπορεί να προμηθεύει τους Ρώσους.
Πεινάνε μεν ,αλλά είναι υπερήφανοι ως λαός για το δικτάτορα-μαφιόζο που τους κυβερνά και για την ένδοξη χώρα που κατοικούν!
Κάθε λαός έχει τους κυβερνήτες που του αξίζουν. Οι Ρώσοι δε διαφέρουν.
***
Συνάντηση Ποροσένκο-Πούτιν για την ουκρανική κρίση
Ο πρόεδρος της Ουκρανίας, Πέτρο Ποροσένκο, ανακοίνωσε σήμερα ότι σκοπεύει να συναντηθεί με τον Ρώσο ομόλογό του, Βλαντίμιρ Πούτιν, προκειμένου να συζητήσουν για την κρίση στην ανατολική Ουκρανία, στη σύνοδο κορυφής που θα διεξαχθεί στο Μιλάνο την επόμενη εβδομάδα.
«Στο Μιλάνο θα συναντηθώ με τον πρόεδρο της Ρωσικής Ομοσπονδίας Βλαντίμιρ Πούτιν», δήλωσε ο Ποροσένκο από το Χάρκοβο όπου πραγματοποιεί περιοδεία.
Βέβαια, επισήμανε πως δεν περιμένει οι συνομιλίες να είναι εύκολος, αλλά επισήμανε πως είναι αισιόδοξος.
Το Κρεμλίνο είχε ήδη αφήσει να εννοηθεί ότι υπήρχε πιθανότητα να γίνει η συνάντηση αυτή κατά την Ευρωασιατική σύνοδο κορυφής (ASEM) που θα φιλοξενηθεί στο Μιλάνο στις 16 και 17 Οκτωβρίου και στην οποία αναμένεται να συμμετάσχουν οι ηγέτες των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και πολλών ασιατικών χωρών.
Εγώ ξέρω πως ο Πούτιν είναι και δικτάτορας και ψυχοπαθής. Ξέρω επίσης πως είναι ένοχος για εγκλήματα κατα της ανθρωπότητας και πως πάνω από 3.500 Ουκρανοί κλαίνε τους γονείς, τα παιδιά, τους συγγενείς τους.
Οι “πολιτικοί” είναι γνωστό πως δεν έχουν “ιερό και όσιο”. Ο “άρχοντας της σοκολάτας” στην Ουκρανία, που έτυχε να γίνει και πρόεδρος της χώρας ελέω “κρίσης”, δε διαφέρει φυσικά από τους άλλους.
Ας μην ξεχνούν ,όμως, οι ισχυροί της γης πως δε θα μπορούν εσαεί να εξαπατούν τους Πολίτες. Να κάνουν νόμους που οι πρώτοι και καλύτεροι αυτοί καταπατούν.Να υποκρίνονται πως πιστεύουν σε θεσμούς και αξίες, ενώ τα έχουν γραμμένα στα “παλιότερα των υποδημάτων” τους.
Θα βρουν το “δάσκαλό” τους από τις γενιές που έρχονται γι΄αυτή την κοροϊδία. “Μπορείτε να κοροϊδεύετε όλους τους αθρώπους μερικές φορές. Αλλά όλους ,όλες τις φορές, είναι αδύνατον”.
***
Η απελευθέρωση της Αθήνας όπως τη ζήσαμε
Από νωρίς το πρωί ο ψίθυρος μεταφερόταν από στόμα σε στόμα: «Φεύγουν, οι Γερμανοί φεύγουν, είμαστε ελεύθεροι». Λίγες ώρες αργότερα τα τελευταία καμιόνια των ναζί έβγαιναν από την Αθήνα και χιλιάδες λαού πανηγύριζαν ξέφρενα το τέλος της Κατοχής και της ναζιστικής τυραννίας.
«Η πιο όμορφη, η πιο ελαφριά μέρα του κόσμου». Με αυτά τα λόγια του ο ποιητής, ο Γιώργος Σεφέρης, αποτύπωσε το συναίσθημα όλων των Ελλήνων όταν απελευθερώθηκε η πατρίδα.
Η 12η Οκτωβρίου 1944 για τους κατοίκους της Αθήνας ήταν μια ημέρα-σταθμός, καθώς η αποχώρηση των κατακτητών από την ελληνική πρωτεύουσα σηματοδότησε το τέλος μιας φρικτής περιόδου που είχε επιβάλει βίαια η γερμανική μπότα. Φέτος συμπληρώνονται 70 χρόνια από την απελευθέρωση της Αθήνας, όμως παρά τη χρονική απόσταση, όσοι έζησαν τα γεγονότα διατηρούν άσβεστη στη μνήμη τους τη μοναδική αίσθηση ελευθερίας.
Τα πλήθη
Εικόνες ανείπωτης χαράς, ένα μεγάλο ξέφρενο πανηγύρι. Η είδηση ταξίδεψε γρήγορα κι ένα τεράστιο πλήθος συγκεντρώθηκε στο κέντρο της Αθήνας, γύρω από την πλατεία Συντάγματος, την Ομόνοια και τους κεντρικούς δρόμους, για να πανηγυρίσει την ελευθερία και να δει τους μισητούς εχθρούς να φεύγουν.
Ενα μεθύσι ελευθερίας με δάκρυα στα μάτια, ενώ ηχούσαν χαρμόσυνα καμπάνες και από τα σπίτια έβγαζαν τις ελληνικές σημαίες. Οι κάτοικοι της Αθήνας είχαν βιώσει πολλαπλά το δράμα της Κατοχής. Με συνεχή μπλόκα στις γειτονιές, βασανιστήρια στη Μέρλιν και την Γκεστάπο, συλλήψεις και μαζικές εκτελέσεις πατριωτών και βέβαια την εξαθλίωση και την τρομερή πείνα. Χιλιάδες άνθρωποι έπεφταν στους δρόμους εξουθενωμένοι από την ασιτία και οι σωροί μεταφέρονταν πάνω σε καρότσια.
Το πρωινό της 12ης Οκτωβρίου πανηγύριζαν οι επιζήσαντες από μια μαύρη περίοδο που κράτησε 1.264 ημέρες. Μακριά από το κέντρο, σε πολλές γειτονιές οι Γερμανοί είχαν ήδη αποσυρθεί. Ο στρατιωτικός διοικητής Χ. Φέλμι από το προηγούμενο βράδυ το γνωστοποίησε στις αρχές κηρύσσοντας την Αθήνα «ανοχύρωτη πόλη», αναμένοντας ότι θα αποχωρήσουν ανενόχλητοι από τις οργανώσεις της Αντίστασης. Στην Ακρόπολη υπεστάλη η τρομερή σβάστικα και ο τελευταίος Γερμανός στρατιώτης κατεβαίνει από τον Ιερό Βράχο, εκεί όπου λίγες ημέρες μετά υψώθηκε η γαλανόλευκη από την ελληνική κυβέρνηση.
Πριν εγκαταλείψουν την πόλη, οι κατακτητές… απέδωσαν τιμές στο μνημείο του Αγνωστου Στρατιώτη, όμως μόλις έφυγαν πλήθος λαού κατέστρεψε οργισμένος τα στεφάνια που εναπέθεσαν με θράσος οι ναζί.
Συνέχιζαν τις εκτελέσεις
Αλλωστε ακόμα και το τελευταίο διάστημα δεν είχαν σταματήσει τις εκτελέσεις.
Εναν μήνα πριν φύγουν, ηττημένοι, σκότωσαν στην Καισαριανή 49 πατριώτες και ανάμεσά τους την Ηρώ Κωνσταντοπούλου και στο Δαφνί 72 άτομα μεταξύ των οποίων η Λέλα Καραγιάννη και οι συναγωνίστριές της. Η αποχώρηση δεν ήταν αναίμακτη. Ακόμα και την παραμονή σκότωναν αγωνιστές και φεύγοντας προσπάθησαν να καταστρέψουν τις υποδομές της πόλης. Ενώ στο κέντρο ο λαός πανηγύριζε, οι ναζί το επόμενο πρωί προσπάθησαν να ανατινάξουν την Ηλεκτρική Εταιρεία που κάλυπτε όλη την πρωτεύουσα. Το εργοστάσιο σώθηκε ύστερα από σκληρή μάχη που έδωσε ένα τάγμα του ΕΛΑΣ.
Με την αποχώρηση των Γερμανών τον συντονισμό της κατάστασης είχε αναλάβει η τριμελής επιτροπή αποτελούμενη από τους Φ. Μανουηλίδη, Ι. Ζέβγο και Θ. Τσάτσο, μέχρι την άφιξη της κυβέρνησης.
Υπήρχε ο φόβος για την καταστροφή των υποδομών, η έγνοια για τη διάσωση των ιστορικών μνημείων της πόλης και βέβαια τα οπλισμένα ακόμα Τάγματα Ασφαλείας. Μια άλλη ταραγμένη εποχή άρχιζε…
Ομως εκείνο το ξημέρωμα της 12ης Οκτωβρίου, όταν οι μηχανοκίνητες μονάδες των ναζί έφευγαν από την πόλη, η σκέψη στεκόταν στην ελευθερία.
Γιώργος Αποστολίδης
Μνήμες
ΑΛΚΗ ΖΕΗ
Τραγουδούσαμε, ήταν ένα πανηγύρι
«Εκείνο που με θλίβει σήμερα είναι ότι ποτέ δεν γιορτάζουμε αυτή την ημέρα. Σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες γιορτάζουν την ημέρα της απελευθέρωσης και εμείς μόνο την ημέρα του πολέμου. Τα παιδιά δεν ξέρουν τι συνέβη.
Μια φορά σε ένα σχολείο ρώτησα εάν γνώριζαν τι έγινε στις 12 Οκτωβρίου και ένα παιδάκι απάντησε ότι έχει τα γενέθλιά του… Είναι μια ημέρα που δεν τη μαθαίνουν στο σχολείο και αναρωτιέμαι γιατί», λέει η συγγραφέας κυρία Αλκη Ζέη, η οποία θυμάται τα καμιόνια των Γερμανών να φεύγουν και τον κόσμο να τους μουντζώνει, αλλά και ότι δεν παρέλειπαν να σκοτώνουν ακόμα και την τελευταία ημέρα.
«Η ημέρα εκείνη είχε τεράστια σημασία. Για εμάς που τη ζήσαμε, ήταν η πιο χαρούμενη ημέρα της ζωής μας. Νομίζαμε ότι τελείωσαν όλα και από εδώ και μπρος θα είμαστε ελεύθεροι, θα ζήσουμε όπως θέλουμε.
Δεν ξεχνιέται
Βέβαια διαψευστήκαμε, αλλά εκείνη η ημέρα δεν ξεχνιέται. Ολος ο κόσμος ήταν στους δρόμους, τραγουδούσαμε, αγκαλιαζόμαστε, ήταν ένα πανηγύρι. Κάτω από το σπίτι μου, χαράματα, ένα παιδί φώναζε ?ξυπνήστε ρε, φεύγουν?. Πήγαμε στην Αθήνα με τον Γιώργο Σεβαστίκογλου και συναντούσαμε γνωστούς και φίλους. Δυστυχώς η χαρά κράτησε λίγο. Ηταν δύσκολη η Κατοχή, δεν πιστεύαμε ότι ήταν αλήθεια, ότι ελευθερωθήκαμε.
Η Αθήνα ήταν μια χαρούμενη πόλη γεμάτη ενθουσιασμό και ελπίδα».
ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ
Φλεγόταν ο κόσμος στους δρόμους
«Ημουν γραμματέας στην ΕΠΟΝ Ψυρρή. Εκείνη την ημέρα είχαμε μπει από την παρανομία στη νομιμότητα. Ξεσηκωθήκαμε όλοι και κατεβήκαμε στο Σύνταγμα. Τους βλέπαμε ότι φεύγουν, καθώς είχαν ήδη εγκαταλείψει αρκετές περιοχές της Αθήνας και τις είχε καταλάβει ο ΕΛΑΣ. Ενα μέρος της πόλης ζούσε σε ελευθερία από αρχές Οκτωβρίου» αφηγείται ο ποιητής κ.Τίτος Πατρίκιος. Σε ηλικία 16 ετών είχε φύγει από το πατρικό στην πλατεία Βάθη για να βρίσκεται σε επιφυλακή μαζί με τους συντρόφους του.
«Επί ημέρες είχαμε βρεθεί σε διαρκή συναγερμό. Από Πατησίων και κάτω δεν υπήρχαν πια Γερμανοί. Θυμάμαι ήταν Σεπτέμβρης ακόμα, όταν ήρθε στην πλατεία Δημαρχείου ένας Γερμανός στρατιώτης και μας παραδόθηκε, λέγοντας ότι δεν θέλει να πολεμήσει. Ομως εκείνη την ημέρα της απελευθέρωσης φλεγόταν ο κόσμος. Δύσκολα το περιγράφει κανείς με λόγια. Φωνές, πλακάτ και σημαίες, ελληνικές καθώς και των συμμάχων σοβιετικές, αμερικάνικες, αγγλικές. Από τους αέρηδες είχαμε δει στην Ακρόπολη να κατεβάζουν τη σημαία τους και να φεύγουν. Φυσικά το βράδυ δεν κοιμήθηκε κανείς. Αλλά οι Γερμανοί ακόμα και λίγο προτού εγκαταλείψουν την Αθήνα δεν σταμάτησαν να σκοτώνουν. Θυμάμαι είχα βρεθεί στο Βερολίνο, κάποτε, στο μουσείο της Γκεστάπο και εκεί είδα ότι ακόμα και την παραμονή της συνθηκολόγησης και το τέλος του πολέμου είχαν εκτελέσει κρατούμενους. Το έκαναν από γραφειοκρατική συνέπεια. Είχαν την εντολή να κάνουν τις εκτελέσεις και εκείνοι ?συνεπείς? το έκαναν μία ημέρα πριν τελειώσει ο πόλεμος».
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΓΚΟΥΦΑΣ
Δεν έμεινε άνθρωπος στο σπίτι του
«Οι Γερμανοί είχαν ήδη κατεβάσει τη σημαία τους, τη σβάστικα και εμείς ήμασταν προετοιμασμένοι ότι θα φύγουν. Οι εικόνες που έχω είναι από ένα ατελείωτο κόσμο, ένα πλήθος στο κέντρο της Αθήνας» αφηγείται ο κ. Βαγγέλης Γκούφας, θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος και ποιητής.
Γέννημα θρέμμα του Ψυρρή, σε ηλικία 19 ετών, ήταν φοιτητής της Νομικής και μέλος στη νεολαία του ΕΑΜ.
«Ημουν πιτσιρικάς, ήδη ήμουν “ελεύθερος” και θυμάμαι ότι βγήκαμε όλοι στους δρόμους, δεν έμεινε άνθρωπος στο σπίτι. Πήγα στη διαδήλωση στο Σύνταγμα, ένα τεράστιο πανηγύρι με σημαίες και τραγούδια.
Ηταν εκεί ολόκληρη η Αθήνα και νομίζω ότι κανείς δεν κοιμήθηκε εκείνο το βράδυ.
Πανζουρλισμός ενθουσιασμού, ένας ολάκερος κόσμος ήταν στον δρόμο. Βέβαια οι Γερμανοί είχαν αρχίσει να φεύγουν από πολλές γειτονιές ημέρες πριν.
Δεν σταμάτησαν όμως να εκτελούν ανθρώπους, όπως τον πατέρα του Φίνου, μόλις έξι ημέρες πριν».
Προτάσεις:
1. Να τεθούν εκτός νομιμότητας οι Ναζί (με οποιοδήποτε όνομα) .
2. Η 12η Οκτωβρίου 1944 να εορτάζεται στη χώρα μας ως εθνική εορτή.
***
Πακιστάν: Πρώην Ταλιμπάν απείλησαν τη 17χρονη νομπελίστρια Ειρήνης
Τη νεαρή Πακιστανή μαθήτρια, Μαλάλα Γιουσαφζάι – η οποία (μαζί με τον Ινδό Κάιλας Σατιάρτι) τιμήθηκε χθες (10/10) με το Νόμπελ Ειρήνης, για τη μάχη τους υπέρ του δικαιώματος των παιδιών στην εκπαίδευση – απείλησε μια οργάνωση που έχει αποσχισθεί από τους Πακιστανούς Ταλιμπάν.
Η οργάνωση Τζαμάατ ουλ Άχραρ, η οποία αποσχίσθηκε τον Αύγουστο από τους Πακιστανούς Ταλιμπάν της οργάνωσης Τεχρίκ-ε-Ταλιμπάν (TTP), απείλησε τη Μαλάλα με «κοφτερά και γυαλιστερά μαχαίρια» στον λογαριασμό της στο Twitter, λίγες ώρες αφού η νεαρή ακτιβίστρια τιμήθηκε με το Νόμπελ.
«Πρόσωπα όπως η Μαλάλα θα πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν αποθαρρυνόμαστε από την προπαγάνδα (των απίστων). Έχουμε ετοιμάσει κοφτερά και γυαλιστερά μαχαίρια για τον εχθρό του Ισλάμ», ανέφερε χαρακτηριστικά στο Twitter ο εκπρόσωπος της οργάνωσης, Εχσανουλάχ Εχσάν.
«Η Μαλάλα μιλά τόσο πολύ κατά των όπλων και των ένοπλων συγκρούσεων. Δε γνωρίζει ότι ο ιδρυτής του βραβείου Νόμπελ της ήταν ο εφευρέτης των εκρηκτικών;», διερωτήθηκε ο Εχσάν.
Η Μαλάλα, 17 ετών υπέρμαχος της εκπαίδευσης των κοριτσιών, δέχθηκε το 2012 δολοφονική επίθεση από τους Ταλιμπάν (την πυροβόλησαν στο κεφάλι την ώρα που έβγαινε από το σχολείο της) από την οποία κατάφερε να επιζήσει.
Σημειώνεται πάντως ότι οι Πακιστανοί Ταλιμπάν δεν έχουν σχολιάσει τη βράβευση της Μαλάλα.
1. «Η Μαλάλα μιλά τόσο πολύ κατά των όπλων και των ένοπλων συγκρούσεων. Δε γνωρίζει ότι ο ιδρυτής του βραβείου Νόμπελ της ήταν ο εφευρέτης των εκρηκτικών;», διερωτήθηκε ο Εχσάν.
«Πρόσωπα όπως η Μαλάλα θα πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν αποθαρρυνόμαστε από την προπαγάνδα (των απίστων). Έχουμε ετοιμάσει κοφτερά και γυαλιστερά μαχαίρια για τον εχθρό του Ισλάμ», ανέφερε χαρακτηριστικά στο Twitter ο εκπρόσωπος της οργάνωσης, Εχσανουλάχ Εχσάν.
Απίστευτοι αυτοί οι Ταλιμπάν σε σημείο να αναρωτιέσαι, αν τελικά τον πρώτο λόγο στη συμπεριφορά του ανθρώπου τον έχει η Φύση (ο Νους-η Λογική) ή το Super ego,όπως το όρισε και περιέγραψε ο μεγάλος Φρόυντ. Αλλιώς πώς να εξηγήσεις πως οι Ταλιμπάν, οι Τζιχαντιστές (οι φονταμενταλιστές γενικώς Ισλαμιστές) δεν ανατιλαμβάνονται το αυτονόητο πως,δηλαδή, όποιος δεν πιστεύει στο Μωάμεθ δεν είναι απαραίτητα ” σκυλί”. Ούτε ο “άπιστος” προορισμένος για υλικό …κιμά ,όπως είναι καταγραμμένο στον άρρωστο εγκέφαλο των “Μαρτύρων” που ζώνονται τα εκκρηκτικά, για να τινάξουν στα Μετρό σάρκες αθώων παιδιών στον αέρα.
***
Ο Σαμαράς για το εμπάργκο σε Πρετεντέρη και Άδωνι
Σε μια δήλωση που θα συζητηθεί και ήδη έχει προκαλέσει αντιδράσεις, προχώρησε ο Αντώνης Σαμαράς κατά την ομιλία στη Βουλή, το βράδυ της Παρασκευής. Ο πρωθυπουργός έκανε λόγο για εμπάργκο σε δημοσιογράφους, όπως ο Γιάννης Πρετεντέρης, αλλά και στον Άδωνι Γεωργιάδη.
Κατηγορείτε ανθρώπους, προσπαθείτε να τους απομονώσετε. Και δημοσιογράφους… όπως τον Πρετεντέρη”, είπε ο Αντώνης Σαμαράς, με τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να αντιδρούν έντονα και τον πρωθυπουργό να τους απαντάει: “Να μάθετε να ακούτε, όπως πρέπει”.
Και συνέχισε, αναφερόμενος στον δημοσιογράφο Γιάννη Πρετεντέρη: “Κι εμένα μου έχει ασκήσει την πιο σκληρή κριτική και πολλές φορές ένιωσα ότι με αδίκησε. Αλλά ποτέ δεν σκέφτηκα να ζητήσω εμπάργκο εναντίον δημοσιογράφου. Γιατί εμείς πιστεύουμε στη Δημοκρατία και το εννοούμε”.
Αμέσως μετά, αναφέρθηκε στον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο, Άδωνι Γεωργιάδη: “Τώρα βάλατε εμπάργκο και σε βουλευτές που δεν σας πάνε. Όπως στον κ. Γεωργιάδη, Μπορεί να διαφωνεί κανείς μαζί του. Με γεια σας και χαρά σας. Αλλά αποσυνάγωγο της δημόσιας ζωής, δεν μπορείτε να τον κάνετε και δεν έχετε δικαίωμα να τον κάνετε. Δεν έχτε δικαίωμα να στιγματίζετε ανθρώπους για τη στάση τους”, τόνισε ο πρωθυπουργός απευθυνόμενος στην αξιωματική αντιπολίτευσ
Ούτε σε μας αρέσουν ο Πρετεντέρης και ο Γεωργιάδης, αλλά συνυπογράφουμε την άποψη του Αντώνη Σαμαρά. Εμείς,μάλιστα, έχουμε περισσότερους και σοβαρότερους λόγους (επειδή υπηρετούμε την Ιστορία) να κάνουμε ” γαργάρα” τις αντιπάθειες ή τις συμπάθειες και να λέμε τα “σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη”. Αλλιώς θα είμαστε κι εμείς στο ΣΥΡΙΖΑ ,γραμμένοι σε κάποιες από τις περίφημες “κλαδικές” του. (Υπάρχουν, κι ας λένε πως κατάργησαν τις κλαδικές.Παραμένουν ίδιες ,αποκλειστικά σε συνδικαλιστική μετάλλαξη, από εποχής Παλαιο-Πασοκ).
***
155 ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΕΔΩΣΑΝ ΨΗΦΟ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
Με 155 «ναι», 131 «όχι» και δύο παρών – των ανεξάρτητων Γρηγόρη Ψαριανού και Κατερίνας Μάρκου- η κυβέρνηση έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή, με την ονομαστική ψηφοφορία που διεξήχθη στη μία μετά τα μεσάνυχτα της Παρασκευής, έπειτα από τις ομιλίες του πρωθυπουργού και των πολιτικών αρχηγών. Ψήφισαν 288 βουλευτές, καθώς οι 12 απουσίαζαν.
