__________________________________
Βάνα Μπάρμπα: «Όταν πρωτοβγήκε η Μαρία Κορινθίου με είχε πιάσει η καρδιά μου! Λέω πάει, καταστράφηκα»
“Με αφοπλιστική ειλικρίνεια η Βάνα Μπάρμπα μίλησε για τον ανταγωνισμό που υπάρχει ανάμεσα στις γυναίκες στον καλλιτεχνικό χώρο.
Πιο συγκεκριμένα, η Βάνα Μπάρμπα με αφορμή τη συνεργασία της Ντορέττας Παπαδημητρίου, της Μαρίας Σολωμού και της Κατερίνας Ζαρίφη στις Roomies σημείωσε: «έτυχε η γυναικεία συνεργασία να κάτσει σε σας και να είναι καλή. Αυτά είναι μπούρδες. Οι γυναίκες είναι πάντα ανταγωνιστικές από την φύση τους. Πάντα. Δηλαδή μην κοιτάς εγώ τώρα που μεγάλωσα και βλέπω τα κορίτσια με αγάπη, ας ήμουν στην ηλικία τους και θα σου ‘λεγα εγώ! Θα καθόμουν πλάι στην Ντορέττα έτσι άνετα; Απλά τώρα είμαι σε μια άλλη ηλικία, έχω κάνει τον κύκλο μου και είμαι άνετη».
«Παλαιότερα δεν υπήρχε κανείς στα τραπέζια που καθόμουν. Το γυναικείο φύλο έφευγε! Δεν υπήρχε καμία ωραιότερη από μένα οπότε…Το είχα λύσει. Μόλις έμπαινα σε ένα τραπέζι, έφευγαν όλοι και έμενα μόνη με δυο τρεις άντρες. Όταν, όμως, μεγάλωσα και άρχισα να βλέπω ωραιότερες από εμένα, γιατί αυτή είναι η ζωή, να ανοίξει η γη να τις καταπιεί ήθελα! Δεν τις άντεχα» πρόσθεσε η ηθοποιός στο Roomies.
«Όταν βγήκε η Κορινθίου που ήταν ένα αστέρι, λέω «αμάν, πάει πια! Κάηκα»! Την οποία Μαρία την αγαπάω και είναι εξαιρετικό πλάσμα. Είμαστεκαι οι δυο αγαπημένες πολύ. Όταν πρωτοβγήκε με είχε πιάσει η καρδιά μου! Λέω πάει, καταστράφηκα», είπε χαρακτηριστικά η Βάνα Μπάρμπα”.
Πηγή: iefimerida.gr
****
Τη Μαρία Κορινθίου που μνημονεύει ζηλότυπα η Βάνα Μπάρμπα ως αρπάξασα το ψωμί από το στόμα της, μέχρι σήμερα δεν την είχα ακουστά, αλλά ούτε και…ζωγραφιστά αντικρύσει. Τη Βάνα ,ναι, αφού όντως στα δικά μας χρόνια, ήταν μια από τις φαντασιώσεις μας. Ως θύματα και οι γενιές μας του άκρατου σεξισμού που καλλιέργησε κυρίως εκείνη η περίφημη σεξουαλική επανάσταση στη δεκαετία του ΄60.
Βεβαίως, ολίγον υπερβολικό, αυτό που λέει πως “παλαιότερα δεν υπήρχε κανείς στα τραπέζια που καθόμουν. Το γυναικείο φύλο έφευγε! Δεν υπήρχε καμία ωραιότερη από μένα οπότε…Το είχα λύσει. Μόλις έμπαινα σε ένα τραπέζι, έφευγαν όλοι και έμενα μόνη με δυο τρεις άντρες”.
Παραστατικό μεν, αυτό που περιγράφει, αναληθές δε στην υπερβολή που το διακρίνει. Υπήρχαν “ωραίες” και “ωραιότερες” απ΄αυτή γυναίκες και όχι μόνο στο χώρο το δικό της. Παντού τις συναντούσες. Στο δρόμο που περπατούσες, στα μαγαζιά, που άραζες, στα πανεπιστήμια που κυκλοφορούσαμε τότε εμείς. Απλώς, εκείνες δεν είχαν τη δική της προβολή, κάνανε, όμως, τη ίδια “θραύση” στο δικό τους περίγυρο.
Κι ακόμα, να λάβουμε υπόψη μας πως οι εποχές είναι αυτές που καθορίζουν τα πρότυπα ομορφιάς και σεξουαλικότητας. Για την ..ωραία Ελένη του Μενέλαου, κατά πάσα πιθανότατα, ουδείς σύγχρονος Πάρις θα ξεκινούσε Τρωικό πόλεμο για χάρη της. ΄Ιδια και κανένας Ρωμαίος δεκάρα δε θα έδινε, για να κλέψει την καρδιά της Βάνας Μπάρμπα, πόσω μάλλον να θυσιάσει και τη ζωή του για χάρη της δικιάς μας Ιουλιέτας.
Τέλος, οι εποχές και οι “τόποι” καθορίζουν επίσης για διάφορους λόγους το μέτρο της σεξουαλικότητας που επικρατεί. Για παράδειγμα, άλλη περιρρέουσα σεξουαλική ατμόσφαιρα υπήρχε στο Μινωικό και άλλη στο Μυκηναϊκό πολιτισμό. ΄Αλλη θέση είχε το σεξ στις παραμονές της ανάληψης της εξουσίας στη Ρώμη από τον Οκταβιανό Αύγουστο και άλλη τη Βικτωριανή εποχή στη Μ. Βρετανία. Και φυσικά, αλλιώς αντιμετωπίζουν σήμερα το σεξ στις αυστηρές, Ισλαμικές κοινωνίες κι αλλιώς στις “Δυτικές”.
Πέρα απ΄αυτές τις γενικές ,χιλιοειπωμένες και ως εκ τούτου γνωστές στους περισσότερους, παρατηρήσεις, να μείνουμε και να σχολιάσουμε κάτι άλλο πιο σημαντικό με αφορμή την πάσα που μας έδωσε με όσα είπε η Ελληνίδα ηθοποιός , sex symbol. Λέει:
“…Αυτά είναι μπούρδες. Οι γυναίκες είναι πάντα ανταγωνιστικές από την φύση τους. Πάντα. Δηλαδή μην κοιτάς εγώ τώρα που μεγάλωσα και βλέπω τα κορίτσια με αγάπη, ας ήμουν στην ηλικία τους και θα σου ‘λεγα εγώ! Θα καθόμουν πλάι στην Ντορέττα έτσι άνετα; Απλά τώρα είμαι σε μια άλλη ηλικία, έχω κάνει τον κύκλο μου και είμαι άνετη».
΄Εχουμε, λοιπόν, κατά Βάνα Μπάρμπα διατύπωση , άντρα και γυναίκα. Που στην ουσία, όπως ισχυρίζεται, είναι δυο διαφορετικά …είδη. ΄Εκανε ήδη μια κακή, άστοχη αρχή που αν την ξεκινήσεις έτσι, το σίγουρο είναι πως θα καταλήξεις σε λάθος κρίσεις και συμπεράσματα. Σαν να λες από την αρχή, άλλο Πακιστανός, άλλος ΄Ελληνας. Διαφορετικός ο “Μπαλαμός” , άλλος ο “Γύφτος”. ΄Εχεις ήδη δείξει ταυτότητα. Ξέρουμε πια τί θα πεις πού θα το πας με το καλημέρα σας.
Λοιπόν, αγαπητή μας Βάνα. Μάλλον δεν το έχεις μάθει καλά ακόμα, αλλά θα το διαπιστώσεις οσονούπω, μια και , όπως και η ίδια λες, ωρίμασες πια ηλικιακά. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΤΡΑΣ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΑ. Τουλάχιστον, τέτοια διαφοροποίηση και έτσι, όπως τη θέτεις εσύ, δεν την υπογράφει η Φύση. Αυτές οι ταμπέλες είναι κοινωνικές επινοήσεις με σκοπιμότητες πολλές και διάφορες.
Η Φύση όρισε να υπάρχει ΄Ανθρωπος. Και δεν παραχώρησε αυτή την ιδιότητα στους Λευκούς και όχι στους Μαύρους, στους Κινέζους και όχι στους Ευρωπαίους στους κοντούς και όχι στους ψηλούς στους άντρες και όχι στις γυναίκες. Οι ανατομικές διαφορές σε όλες αυτές τις κατηγορίες που αναφέραμε ,αν και υφίστανται, είναι δευτερεύουσας σημασίας για τη Φύση. Η ιδιότητα του Ανθρώπου είναι κυρίαρχη και μοναδική.
Τώρα, αν οι κοινωνίες μοιράζουν ρόλους και αναθέτουν “καθήκοντα” για τους ιδιαίτερους λόγους τους, αν κάποιες θεωρούν τον ΄Ασπρο ανώτερη φυλή, τον Κινέζο σχιστομάτη κιτρινιάρη, το αρσενικό ισχυρό σε αντίθεση με το θηλυκό, αυτά είναι ζητήματα της κοινωνιολογίας κα των συναφών επιστημών προς έρευνα. ΄Οχι, όμως και της Φύσης που έχει αποφασίσει οριστικά και αμετάκλητα πως ο ΄Ανθρωπος είναι τέτοιος σε όποια ανατομική “έκδοση” κι αν υφίσταται.
Και όσον αφορά ,ειδικά τα δύο φύλα, να κάνουμε τις ακόλουθες παρατηρήσεις σε σχέση πάντα με τους ρόλους που τους ανάθεσαν τα διάφορα ιερατεία και οι άλλες εξουσίες ανά τους αιώνες:
- Ο άντρας, ως σωματικά δυνατός, είναι ο εύκολος και απαραίτητος “κιμάς” στις μάχες, τη σκληρή εργασία και στις αποτελεσματικές φάσεις της άσκησης των εξουσιών. Με αυτές της ιδιότητες στα παλιότερα χρόνια το προσδόκιμο ζωής, αλλά και το κόστος από την εργασιακή ταλαιπωρία ήταν δυσανάλογο για τον άντρα και υπέρ της γυναίκας, συνυπολογιζόμενης ακόμα και της ευκολότερης τότε θνησιμότητας στη γέννα.
- Στη γυναίκα είχε ανατεθεί ο ρόλος της “μηχανής” παραγωγής του αρσενικού “κιμά”. Και παράλληλα η ίδια ,αλλά μόνο στη γόνιμη ηλικία (νεανική) είχε επωμιστεί και τους επίσης σοβαρούς ρόλους της διαφύλαξης με τη μονογαμία της κληρονομικής συνέχειας της ιδιοκτησίας, αλλά και του σεξουαλικού μέσου “ανάπαυλας του πολεμιστή”. Η αναγνώρισή της σε αυτή την ηλικιακή περίοδο ήταν ταυτισμένη με τη μητρότητα και τη θηλυκότητα.
- Ως σεξουαλικό αντικείμενο στη συγκεκριμένη ηλικιακή περίοδο, η γυναίκα εισέπραττε μεταχείριση απάδουσα προς την ανθρώπινη ιδιότητά της. Η ίδια, μάλιστα, από την ίδια την τρέχουσα αντίληψη και κουλτούρα ανταγωνισμού, όχι μόνο δεν αρνιόταν αυτό το ρόλο, αλλά τον καλλιεργούσε και τον επαύξανε με κάθε μέσο και κυρίως του στολισμού, της διαμόρφωσης μοντέλων επιθυμητής ομορφιάς και σεξουαλικής πρόκλησης.
- Είναι ανάγκη να σταθούμε και να επισημάνουμε πως και παλιότερα και σήμερα ο όρος “γυναίκα” συνειρμικά οδηγεί σε άλλες, θηλυκές έννοιες και ιδιότητές και ειδικά της μητρότητας κα της σεξουαλικής της άνθισης. ΄Οπως πολύ καλά επισημαίνει και η ηθοποιός παραπάνω, άνθρωπος και ή ίδια έγινε μετά την εμμηνόπαυση. Ως τότε, ήταν και αντιλαμβάνονταν τον κόσμο, και η ίδια και οι άλλοι, ως …γυναίκα -θηλυκό!
- Το μέγα λάθος του φεμινισμού είναι αυτό. Ζήτησε ισότητα με τον άντρα και δεν απαίτησε στην ουσία να πάρει πίσω την ανθρώπινη ιδιότητα που της στέρησαν οι αιώνες. ΄Εσπευσε να αντιγράψει τον άντρα και όχι να τον αποτρέψει να την αντιμετωπίζει ως θηλυκό. Αντίθετα, όχι μόνο κουβάλησε στη νέα εποχή τους ρόλους στερεότυπα των αιώνων, αλλά έκανε τα πάντα ,πέρα από τη συστοίχισή της με τις αντρικές συμπεριφορές, ΝΑ ΥΠΕΡΤΟΝΙΣΕΙ ΤΗΣ ΘΗΛΥΚΕΣ ΤΗΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΠΑΛΙ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ. Το αποτέλεσμα ,ο σεξισμός με την ισχύ λοιπών βιομηχανιών που τον εκμεταλλεύονται και τα πρότυπα που χτίζει, να έχει χτυπήσει στις ημέρες μας κόκκινο. Σοβαρότερο πρόβλημα ακόμα κι από την πείνα, τη φτώχεια, τις αρρώστιες, το ρατσισμό.
- Συμπερασματικά: Με… κραγιόν, καθρέπτη και τακούνια, με κοιλιακούς, άλλα αρσενικά “προσόντα” και …ξέσκισέ με άντρα (!) , δεν πρόκειται ποτέ να περάσει ο κόσμος στις νέες κοινωνίες, οι οποίες , εκτός των άλλων, θα είναι ΑΦΥΛΕΣ. Δε θα υπάρχουν αρσενικοί και θηλυκοί ρόλοι ,όπως τους γνωρίζαμε ως … φυσικά στερεότυπα! ΄Οσο για τη Βάνα Μπάρμπα θα είναι και τούτη ,φυσικά, καλοδεχούμενη σε αυτές τις κοινωνίες. Αλλά ως ΄Ανθρωπος, όχι ως θηλυκό. Προπαντός, δε θα λέει αυτά που λέει σήμερα. Και ας μη φοβάται, δεν πρόκειται ποτέ, καμιά Κορινθίου ,να της φάει το ψωμί. Δε θα υπάρχει τέτοιο σε κείνα τα μέρη και τα χρόνια.