Τα καθεστώτα, με τον τρόπο που αποκτούν και ασκούν την εξουσία ,χαρακτηρίζονται αναλόγως, ως δικτατορικά, θεοκρατικά, σοσιαλδημοκρατικά κ.ο.κ. Το καθεστώς Πούτιν από τη μια έχει όλα εκείνα τα γνωρίσματα ενός ολοκληρωτικού καθεστώτος, αλλά δεν είναι ΜΟΝΟ τέτοιο.
΄Εχει κυρίως όλα τα στοιχεία της μαφιόζικης, εγκληματικής συμπεριφοράς. Ειδεχθή εγκλήματα , όχι μόνο για τη σκληρότητά τους, αλλά κι επειδή σε όμοια και με τον τρόπο εκτέλεσής του, συνηθίζουν να επιδίδονται οι γνωστές μαφιόζικες “φαμίλιες”, παλιότερα και σήμερα.
Ασφαλώς, το ρωσικό καθεστώς δεν είναι το μοναδικό. Μπορεί να έχει τα περισσότερα γνωρίσματα αντιγράψει από τη Μαφία, αλλά υπάρχουν τουλάχιστον άλλα τέσσερα καθεστώτα, πιο κοντά ή κάμποσο απέχοντα από εκείνο, όπως αναπτύξαμε εδώ παλιότερα ( Δες: ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΜΑΦΙΟΖΙΚΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ (ΡΩΣΙΑ, ΛΕΥΚΟΡΩΣΙΑ, ΤΟΥΡΚΙΑ, ΕΛΛΑΔΑ) ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΣΑ (ΜΑΛΤΑ ). 20 Αυγούστου 2020).
Από εκείνη την ανάρτηση παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα για το καθεστώς Πούτιν. Στην ίδια ανάρτηση βρίσκονται ενσωματωμένα και άλλα κείμενα. Το ένα γραμμένο το 2014. «Προφητικά» τότε σε εκείνη την ανάλυση περιγράφαμε επακριβώς , ό,τι συμβαίνει σήμερα μπροστά μας.
Τώρα πολύ περισσότερο, αφού είναι πια εξακριβωμένο και ορατό και στον πλέον αδαή ή αδιάφορο πως το μαφιόζικο καθεστώς Πούτιν είναι πλέον ανεξέλεγκτο και ο κίνδυνο για πυρηνικό ολοκαύτωμα υπαρκτός , προτείνουμε ό, τι στην τελευταία μας παράγραφο εκείνης της ανάλυσης στις 29 Αυγούστου 2014, ενισχυμένο με μια επιπλέον πρόταση: Την ΕΚΤΕΛΕΣΗ του Νονού της μαφιόζικης φαμίλιας που κυβερνά αυτή την ώρα τη Ρωσία. Είναι, ίσως, η ΜΟΝΑΔΙΚΗ, γρήγορη και αποτελεσματική Λύση,αν θέλουμε να υπάρχει αύριο υφήλιος, όπως την ξέρουμε σήμερα.
Γράφαμε το 2014:
“Σήμερα είναι πια αργά να ανακοπεί αυτό το εθνικιστικό ρεύμα, μια τέτοια «πατριωτική» υστερία. Μια στρατιωτική, μάλιστα, επέμβαση του ΝΑΤΟ ,θα συσπείρωνε ακόμα περισσότερο τους Ρώσους και δε θα είχε κανένα αποτέλεσμα, αν δε συνδυαζόταν με την καλλιέργεια μιας ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗΣ (SINE QUA NON) κοινωνικής αναταραχής στο εσωτερικό της χώρας. Μια κατάρρευση της ρώσικης οικονομίας, μια πραγματική έλλειψη αγαθών από τη μεγάλη μάζα του ρώσικου λαού επί μακρόν , θα «γονάτιζαν» τον Πούτιν οριστικά και βέβαια. Η χρήση της πολεμικής μηχανής του ΝΑΤΟ ,αν γινόταν στην αρχή της κρίσης σε συνδυασμό με την επιτυχή σύλληψη του δικτάτορα, θα είχαν δώσει τα καλύτερα αποτελέσματα. Σήμερα,εδώ που οδηγήθηκε η κατάσταση και τα δύο θα ήταν άκρως επικίνδυνα. Μόνο ο συνδυασμός μιας ένοπλης επέμβασης ,ενώ θα βρισκόταν σε εξέλιξη μια κοινωνική εξέγερση στο εσωτερικό της χώρας και μιας «άτακτης χρεοκοπίας» της ρώσικης οικονομίας, θα ήταν αρχή του τέλους της «βασιλείας» του δικτάτορα.
Αν δε συμβεί αυτό,ο Πούτιν θα αποθρασυνθεί. (΄Οπως έγινε στη Γεωργία με την Αμπχαζία και την Οσετία) . Και τότε, οι χώρες της Βαλτικής και ως κάτω η Υπερδνειστερία- Μολδαβία, μέχρι τα σύνορα της Ρουμανίας ,θα είναι τα καινούρια «θέατρα» της εγκληματικής δράσης του δικτάτορα με επεμβάσεις και ανακηρύξεις ανεξαρτησίας περιοχών. Ο χάρτης που έχει σχεδιάσει ο νέος «Τσάρος» της Ρωσας επεκτείνει τα σύνορα της χώρας του, ως τη Μαύρη θάλασσα!
Κι αυτό, όπως κάθε ιστορικά ενημερωμένος γνωρίζει, σημαίνει έναρξη του 3ου παγκοσμίου πολέμου”.
ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΜΑΦΙΟΖΙΚΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ (ΡΩΣΙΑ, ΛΕΥΚΟΡΩΣΙΑ, ΤΟΥΡΚΙΑ, ΕΛΛΑΔΑ) ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΣΑ (ΜΑΛΤΑ ). 20 Αυγούστου 2020).
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ:
α. ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΤΗΚΕ
«Ούρλιαζε από τους πόνους»: Βίντεο από τις φωνές του επικριτή του Πούτιν, Αλεξέι Ναβάλνι
Ο 44χρονος Αλεξέι Ναβάλνι, επί μακρόν επικριτής του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν, βρίσκεται στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας σε νοσοκομείο στην πόλη Ομσκ,
Η εκπρόσωπός του έγραψε στο Twitter: «Εικάζουμε ότι ο Αλεξέι δηλητηριάστηκε από κάτι που αναμείχθηκε στο τσάι του. Ηταν το μόνο πράγμα που ήπιε το πρωί. Οι γιατροί λένε ότι η τοξίνη απορροφήθηκε ταχύτερα μέσω του ζεστού υγρού. Αυτή τη στιγμή ο Αλεξέι είναι αναίσθητος», πρόσθεσε.
«Ούρλιαζε από τον πόνο»
΄Ενας συνεπιβάτης του Αλεξέι Ναβάλνι, ο Πάβελ Λεμπέντεφ, δήλωσε: «Στην αρχή της πτήσης πήγε στην τουαλέτα και δεν επέστρεψε. Ηταν πραγματικά πολύ άρρωστος και ούρλιαζε από τον πόνο. Δεν είπαν τι ακριβώς του συνέβη
β. Στην εντατική με τοξική δηλητηρίαση ο ηγέτης της ρωσικής αντιπολίτευσης
Oi γιατροί κάνουν τα πάντα για να σώσουν τη ζωή του» δήλωσε ο υποδιευθυντής στο νοσοκομείο του Ομσκ όπου νοσηλεύεται ο Αλεξέι Ναβάνλι
Σε κώμα σε μονάδα εντατικής θεραπείας νοσηλεύεται ο Αλεξέι Ναβάλνι, ηγέτης της ρωσικής αντιπολίτευσης που έχει διωχθεί και φυλακιστεί πολλές φορές με έωλες κατηγορίες.
«Ο Αλεξέι έχει τοξική δηλητηρίαση» έγραψε στο Twitter η Γιαρμίς.
γ. Ο δικτάτορας Πούτιν δηλητηρίασε και τον Γιούσενκο
“…΄Ηταν εκείνοι που ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΑΝ τον ηγέτη της επανάστασης, ρίχνοντας άγνωστο δηλητήριο στον καφέ του σε καφετέρια στο κέντρο του Κιέβου. Σώθηκε την τελευταία στιγμή μετά από υπεράνθρωπες ιατρικές προσπάθειες στην Αυστρία. Από τότε, το χρώμα του προσώπου του Γιούσενκο παρέμεινε “χαλκός”, αλλά και η διανοητική του κατάσταση φαίνεται να επηρεάστηκε από εκείνη τη δηλητηρίαση.
- Τα σημερινά ιστορικά γεγονότα, αποδεικνύουν περίτρανα πως η ανατροπή του Γιούσενκο, η αδυναμία της “πορτοκαλί επανάστασης” να οδηγήσει στις συγκλονιστικές αλλαγές και στην Ουκρανία και στη Λευκορωσία, όπως πιστεύαμε τότε, οδήγησαν στα σημερινά τραγικά γεγονότα. Μια ελεύθερη και ανεξάρτητη χώρα να έχει διχοτομηθεί από ένα δικτάτορα και τους ακροδεξιούς φιλορώσους με εθνικιστικά-εθνοτικά προσχήματα. Στην ουσία, όμως, για να εξυπηρετήσουν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια του “τσάρου” της Ρωσίας, δικτάτορα Πούτιν.
- Αλλά, ο πιο στυγνός μαφιόζος και μάλιστα σε ρόλο “Νονού” της Ρώσικης μαφίας, είναι ο Βλαντιμίρ Πούτιν.
Στη Ρωσία εκατοντάδες αντίπαλοι του καθεστώτος δολοφονούνται, βασανίζονται ,εξαφανίζονται. Η συνήθης δικαιολογία του επίσημου κράτους είναι πως πρόκειται για αυτοκτονίες ή τα θύματα είχαν…προσωπικές διαφορές!
Μια από τις προσφιλέστερες μεθόδους του Πούτιν, για να δολοφονεί τους αντιπάλους είναι το δηλητήριο. Πίνεις ανύποπτος το δηλητηριασμένο από τον απεσταλμένο του πράκτορα το τσάι σου στο αεροπλάνο και μετά από λίγο βρίσκεσαι αναίσθητος, όπως αυτή την ώρα ο Αλεξέι.
Παραθέτουμε παλιότερα κείμενα για την επικινδυνότητα του στυγνού δικτάτορα της Ρωσίας όχι μόνο στο εσωτερικό της χώρας του, αλλά και για τον κόσμο ολόκληρο.
- ΧΩΡΙΣ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΓΙΑ….PUSSY,TI ΝΑ ΤΙΣ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙΣ «RIOT PUSSY »?(26/3/2017)
- ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΩΝ ΑΝΤΙΠΑΛΩΝ ΤΟΥ ΔΙΚΤΑΤΟΡΑ ΠΟΥΤΙΝ.
- ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ ΠΟΥΤΙΝ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ
- “Οι Pussy Riot ήρθαν, τις ακούσαμε και ήταν σαν να μην ήρθαν ποτέ
Πήγαμε στην ομιλία των Pussy Riot στην Αθήνα και τίποτα δεν ήταν όπως το περιμέναμε.
Αφροδίτη Σακκά · ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΣΑΚΚΑ Σάββατο, 25 Μαρτίου
Αφού καταφέραμε να ακούσουμε μερικές πληροφορίες για τη δράση των Pussy Riot -πληροφοριακά και όχι εμπειρικά- είδαμε ένα κομμάτι ενός ντοκιμαντέρ για την κολεκτίβα, που πρόκειται να παρουσιαστεί σύντομα. Ειλικρινά, αυτό ίσως να ήταν το μοναδικό ενδιαφέρον της υπόθεσης. Η Masha παραδόξως φαινόταν σαν να μην ήθελε πραγματικά να δώσει πολλά πράγματα στο κοινό, “ακουμπώντας” στην ευχέρεια της Sasha στην αγγλική γλώσσα, η οποία από την άλλη περιορίστηκε κυρίως στην προώθηση του Mediazona. Μάλιστα, η ίδια ανέφερε πως βρίσκεται στη θέση εκείνη, επειδή είναι η μόνη από τους δημοσιογράφους του site που μιλάει Αγγλικά. Για να μην παρεξηθώ, η κυβέρνηση της Ρωσίας και οι περιορισμοί που θέτει στα media είναι η ουσία της υπόθεσης, είναι ο λόγος που η και Sasha Bogino βρισκόταν στη θέση εκείνη και μιλούσε δημόσια και ανοιχτά περί της καταπίεσης του λαού της Ρωσίας. Βέβαια, οι πληροφορίες αυτές κατά μεγάλο μέρος τους, ήταν πληροφορίες που μπορεί να μάθει ο καθένας με πρόσβαση στο διαδίκτυο, δηλαδή στο Mediazona, του οποίου το promotion ήταν τόσο εμφανές που ήταν απλά απογοητευτικό και μετά από ένα σημείο έγινε απλά κουραστικό. Μάλιστα, από την αρχή ακόμα, η ίδια η Masha κατάφερε να απομαγεύσει το κοινό. Όταν ρωτήθηκε για το ποιός χρηματοδοτεί τα projects τους, απάντησε: “Αυτές οι ομιλίες,” με ύφος που κάθε άλλο παρά επαναστατικό και παρακινητικό ήταν.
Δυστυχώς -και εννοώ το δυστυχώς– ολόκληρη αυτή η συζήτηση, ομιλία, ό,τι κι αν ήταν, σίγουρα δεν ανταποκρίθηκε ούτε στις προσδοκίες μου και μάλλον ούτε του κοινού. Δεν ακούσαμε ποτέ τίποτα για τις εμπειρίες της Masha ως μέλος των Pussy Riot, δεν ακούσαμε τίποτα κοντά σε μανιφέστο όπως δηλώνει πως είναι το βιβλίο που έχει γράψει, το μόνο που ακούσαμε και είδαμε ήταν ένα μέλος μιας φεμινιστικής και πολιτικής κολεκτίβας που περίμενε να περάσουν δύο ώρες, κοιτώντας συχνά το κινητό της, για να πάρει τα χρήματα που της αναλογούσαν. Στη συνέχεια, μία ερώτηση από το κοινό αναφέρθηκε στον φεμινισμό (θέμα για το οποίο δεν είχαμε ακούσει τίποτα ως τώρα) και στη Hillary Clinton. Η Masha απάντησε πως γνώρισε, όντως, την Clinton, με την οποία δεν μίλησε πολύ, εν αντιθέσει μίλησε με τον Bill Clinton, τον οποίο μάλιστα θεωρεί και ένα icon των 90s -ο τόνος της φανέρωσε σχεδόν συμπάθεια και εκεί πραγματικά μπερδεύτηκα. Χρειάζεται να σημειώσουμε το λάθος στην όλη κατάσταση;
Δεν υπάρχει νόημα στο να αναλύσω λεπτομερώς το τι ειπώθηκε και τι όχι, άλλωστε η ομιλία υπάρχει online. Αυτό που εγώ έζησα, ήταν μία συνεχόμενη ψυχωτική αναφορά στον Πούτιν, που σωστά υπήρχε προφανέστατα, αλλά ο φεμινισμός και ο φασισμός δεν υπάρχει μόνο στη Ρωσία. Πώς αντιπροσωπεύεις τέτοια ιδανικά όταν δεν αναφέρεσαι ουδεμία στιγμή σε άλλες χώρες και ηπείρους όταν έχεις τη δεδομένη στιγμή τη δύναμη να το κάνεις; Όταν δεν αναφέρεσαι σε έγχρωμες γυναίκες, σε γυναίκες άλλων θρησκειών και πολιτισμών; Ποιος ακριβώς είναι ο ρόλος σου σε μία ευκαιρία που σου δόθηκε να μιλήσεις σε ένα κοινό γεμάτο από ανθρώπους όλων των ηλικιών -μάλιστα και πολύ νεαρών ηλικιών- που κάθονται από κάτω και περιμένουν από εσένα να μάθουν, να ταυτιστούν, να εμπνευστούν;
Αυτό που θέλω να πω, κλείνοντας, είναι μόνο το πόσο απογοητεύθηκα. Το ένα και μοναδικό σημείο που με έκανε να αναθαρρήσω ελαφρώς ήταν όταν κάποιος αναφέρθηκε στον pretentious φεμινισμό και η Masha απάντησε “Δεν ξέρω τι θα πει αληθινή και μη αληθινή φεμινίστρια..” Και αμέσως μετά έκανε μία ακόμη παύση για να πάρει τον λόγο η Sasha και να γυρίσει πάλι η συζήτηση σε γενικότητες. Τι έμαθα από τα δύο μέλη των Pussy Riot; Τίποτα απολύτως -εκτός από πληροφορίες. Εγώ, μια γυναίκα το 2017, στην Ελλάδα, δεν ένιωσα τίποτα κοντά σε αυτό που περίμενα να νιώσω. Ενδεχομένως να είχα πολλές προσδοκίες, δεν ξέρω. Στην τελευταία ερώτηση που έγινε από το κοινό, μία κοπέλα είπε: “Γεια σας, αδερφές. Ελπίζω να πληρωθείτε καλά για το ότι βρεθήκατε εδώ και σας φώναξαν, σας διέκοψαν και σας έκαναν mansplaining. […] Τι έχετε να πείτε στις φεμινίστριες εδώ στην Ελλάδα σαν συμβουλή;” Εκεί αναθάρρησα ξανά. Όχι μόνο για την κοπέλα απ’ το κοινό που είχε απόλυτο δίκιο, αλλά για την απάντηση. Η Masha είπε κάτι του τύπου “Θα ξανάρθω” “Μου αρέσει” και η Sasha περιορίστηκε στο “You go, girls!” προσθέτοντας τις αντιδράσεις που έχει δεχτεί για τα κοντά της μαλλιά. Το πόσο κοκκίνησαν τα μάγουλά της από την ένταση εκείνη τη στιγμή σε συνδυασμό με το νεαρό της ηλικίας της με έκαναν να χαμογελάσω, πράγματι, παρά το γεγονός πως τελικά δεν μου είπαν τίποτα.
Οι μισές θέσεις είχαν αδειάσει πριν το τέλος της ομιλίας, ωστόσο, εγώ έκατσα, περίμενα κάτι. Το οποίο δεν έγινε ποτέ, οπότε τα μάζεψα και βγήκα έξω, σχεδόν μουτρωμένη. Ναι, πράγματι, περίμενα πολλά…”
Ελλάς-Ρωσία συμμαχία! Δεν εξηγείται αλλιώς. ΄Ηρθαν στην Αθήνα οι γυναίκες σύμβολο της αντίστασης κατά του δικτάτορα της Ρωσίας και όχι μόνο δε δόθηκε από τη βιομηχανία παραπληροφόρησης δημοσιότητα στον ερχομό τους και στην πραγματικά συγκλονιστική και αγωνιστική ομιλία τους, αλλά και κάποιες φυλλάδες που ασχολήθηκαν με το θέμα, ήταν περισσότερο έντυπα κουτσομπολιού. ΄Οπως, αυτή η κυρία Σακκά, παραπάνω, που άκουσε για…pussy και σου λέει «όπα, εδώ είμαστε». Ξεκίνησε και πήγε η άθλια , αλλά, όπως λέει η ίδια, αντί να ακούσει, για να γράψει , τίποτα χορταστικά ροζέ και γαργαλιστικά, όπως ταιριάζουν και στην…ποιότητα της «πατσαβούρας» που γράφει , έφυγε καταστενοχωρημένη, γιατί τα κορίτσια μιλούσαν… υστερικά ΜΟΝΟ για τη δικτατορία του Πούτιν! Μιλιά για μόδα, μπούτι, θέαμα. «Και ξέρετε;», διαμαρτύρεται η κυρία. «Δικτατορίες υπάρχουν κι αλλού”! Τι θέλετε να κάνουμε στο κάτω-κάτω; Που σημαίνει. Περί…αιδοίου, που είναι και το ζητούμενο, τίποτα δε μας είπαν οι… Ρωσιδούλες. Επομένως, τι ήρθαν άλλο να κάνουν εδώ σε μια χώρα που οι Ελληνάρες της έχουν ισχυρή παράδοση στις φαντασιώσεις τους με Ρωσίδες σε παραλίες, σκυλόμπαρα, τσατ, ντέιτινγκ και γραφεία συνοικεσίων ;
Αλλά, δεν είναι μόνο αυτή η κυρία που αναδεύει την μπίχλα στις χωματερές …εργασίας της. Είναι ένας ολόκληρος ελληνικός λαός, που ούτε άκουσε, ούτε ξέρει για το ρώσικο, αντιστασιακό, ακτιβιστικό-μουσικό συγκρότημα. Τα μέλη του, οι γενναίες αυτές γυναίκες, έχουν κυνηγηθεί όσο ελάχιστοι στη Ρωσία, έχουν καταδικαστεί, φυλακιστεί, διασυρθεί χωρίς λόγο και αιτία και ζουν κάθε στιγμή με το φόβο, αν αύριο θα είναι ζωντανές, για να συνεχίσουν τον αγώνα τους εναντίον του δικτάτορα.
Να μην ξεχνάμε πως σε καμιά σύγχρονη χώρα του κόσμου δεν καταγράφονται τόσες δολοφονίες, βιαιότητες φυλακίσεις, βασανισμοί, απαγωγές, κακοποιήσεις, δημοσιογράφων, πολιτικών αντιπάλων, ομοφυλόφιλων, έγχρωμων και μεταναστών, όπως εδώ. Η Ρωσία του δικτάτορα Πούτιν, είναι χρόνια τώρα το κράτος μαφία, που αντιγράφει ΟΛΕΣ τις μεθόδους, ακριβώς όπως όλες οι μαφίες στον κόσμο.
Σύμβολο αντίστασης, αλλά και «φόβος και τρόμος των φορέων της σήψης, της διαφθοράς ,του εθνικισμού, της παράνοιας των ακροδεξιών και χούλιγκαν οπαδών του «Τσάρου» , του ρατσισμού κάθε είδους, είναι αυτές οι γυναίκες του γνωστού συγκροτήματος «Riot Pyssy», που παλεύουν με πραγματικό κίνδυνο ζωής των ίδιων και των οικογενειών τους να διαφωτίσουν τους συμπατριώτες τους και τον έξω κόσμο για όσα φοβερά και εγκληματικά συμβαίνουν στην τσαρική αυτοκρατορία Πούτιν. Σε μια χώρα που έχει επιβληθεί απόλυτη λογοκρισία, σκοτάδι και μονομερής ενημέρωση-παραπληροφόρηση, απηνής διωγμός κάθε αντιπολιτευτικής φωνής
Και όμως! Στην αίθουσα που μιλούσαν αυτές οι ηρωικές, πολιτικές ακτιβίστριες Ρωσίδες, ούτε πάτησε κανείς «επίσημος» ή «επώνυμος» (εμείς, τουλάχιστον, δεν είδαμε κανέναν), ούτε καν εκείνοι που όφειλαν να είναι εκεί, ήταν παρόντες. Πού βρίσκονταν οι ΄Ελληνες πολιτικοί ακτιβιστές, λαλίστατοι και ενεργητικότατοι κατά τα άλλα, σε ό, τι αφορά τους … «Αμερικανούς φονιάδες των λαών», αλλά ,όχι όμως και τους Ρώσους φονιάδες των Αφγανών, των Τσετσένων, των Γεωργιανών, των Ουκρανών, των αντιπάλων του φίλου τους ΄Ασαντ στη Συρία. Τσιμουδιά για τα τεράστια αυτά εγκλήματα.
Είναι ντροπή σε μια χώρα που περιμένει μιλιούνια Ρώσους τουρίστες το καλοκαίρι, ,όπως υπερηφανεύονται οι… ξενοδόχοι και οι λοιποί “ρουμάδες” μας, να κάνει πως αγνοεί ή να είναι επιεικής σε εγκλήματα που έχει συμμετοχή όχι μόνο η ακροδεξιά εξουσία αλλά και μια ισχυρή πλειοψηφία οπαδών, που ομνύουν στο όνομα του δικτάτορα και στέκονται αδιάφοροι μπροστά στα ανήκουστα εγκλήματα, που συμβαίνουν χρόνια τώρα στη χώρα τους. Μάλιστα, σε σκοτώνουν, πολλοί από δαύτους, αν πεις κουβέντα για το δικτάτορά τους, που αναδεικνύεται πρόεδρος με…εκλογές, όπως οι ίδιοι σε…αποστομώνουν. Αλλά δεν είναι μόνο οι ακραίοι φανατικοί. Το 80% των Ρώσων, λένε οι δημοσκοπήσεις, είναι υπερήφανοι για τον ηγέτη τους, συμφωνούν με τα εγκλήματα του νέου Χίτλερ και ζητούν μεγαλύτερη σκληρότητα στους αντιπάλους του. Είναι απίστευτο! Η Ιστορία ενός ολόκληρου Γερμανικού λαού που μεταμορφώθηκε σε εγκληματίες Ναζί, ξαναζεί σήμερα στη Ρωσία.
Ο ακροδεξιός και αδίστακτος Πούτιν είναι ο πλέον επικίνδυνος δικτάτορας αυτή τη στιγμή στον κόσμο. Μαζί με τον επίσης ακροδεξιό και τραμπούκο ομόλογό του Τραμπ, το «Σουλτάνο» Ερντογάν και τον τρελαμένο «μπούλη» της Β. Κορέας, είναι, καθένας ξεχωριστά και όλοι μαζί, μια συνεχώς απασφαλισμένη βόμβα για την ανθρωπότητα, που ποτέ κανείς δε γνωρίζει πότε θα εκραγεί.
- α. Η δολοφονία πρώην Ρώσου βουλευτή στο Κίεβο.
Το μεσημέρι της 23ης Μαρτίου 2017 ο Ρώσος πρώην βουλευτής, Denis Voronenkov, πυροβολήθηκε και σκοτώθηκε στο κέντρο του Κιέβου, μπροστά στο ξενοδοχείο Premier Palace – ανακοίνωσε η αστυνομία της πρωτεύουσας της Ουκρανίας.
Ο πρώην βουλευτής του ρωσικού κοινοβουλίου είχε καταφύγει στην Ουκρανία, ενώ ήταν καταζητούμενος στη Ρωσία για »οικονομικές καταχρήσεις». O Ουκρανός πρόεδρος, Petro Poroshenko, και ο γενικός εισαγγελέας, Yuriy Lutsenko, αμέσως επέρριψαν ευθύνες στις ρωσικές μυστικές υπηρεσίες, κατηγορώντας τες ευθέως για το ύποπτο συμβάν. H κυβέρνηση της Ουκρανίας υποπτεύεται ότι δολοφονήθηκε είτε λόγω των εξαγγελιών του εναντίον του πρώην Προέδρου Yanukovych, είτε λόγω των αποδεικτικών στοιχείων για διαφθορά των ρωσικών Αρχών. O Poroshenko εξέδωσε μια κατάθεση του δολοφονηθέντος, κατά την οποία o Voronenkov ήταν βασικός μάρτυς στην απόφαση της Ρωσίας να αποβιβάσει στρατεύματα στην Ουκρανία, ενώ παράλληλα διεμήνυσε ότι δεν ήταν απλά συμπτωματικό το γεγονός ότι εξερράγη αποθήκη με πυρομαχικά την ίδια μέρα σε Ουκρανική στρατιωτική βάση.
Νεκρός και ο δράστης
Το θάνατο του δράστη ανακοίνωσαν ο εκπρόσωπος Τύπου της ουκρανικής αστυνομίας, Artion Shevchenko, καθώς και ο ουκρανός αρχίατρος, Νikolai Demin, στην ουκρανική δημόσια τηλεόραση. Ο άνδρας υπέκυψε στα τραύματά του, τα οποία προκάλεσε, πυροβολώντας τον, ο σωματοφύλακας του βουλευτή. Οι αστυνομικές Αρχές της Ουκρανίας κατάφεραν να ταυτοποιήσουν τον δολοφόνο, ανακοινώνοντας ότι πρόκειται για ουκρανό πολίτη. Σύμφωνα με τα στοιχεία της ουκρανικής εφημερίδας «Obozrevatel», ο φερόμενος ως δολοφόνος είναι ένας άνδρας γεννηθείς το 1988, που αναζητείτο από τις αρχές για επιχειρηματικές απάτες που είχε διαπράξει, και για νομιμοποίηση εσόδων που αποκόμισε από εγκληματική δραστηριότητα.
Ο πρώην βουλευτής, Denis Voronenkov, είχε ταχθεί υπέρ της προσάρτησης της Κριμαίας στη ρωσική επικράτεια το 2014, διότι δεχόταν πολιτικές πιέσεις από το ρωσικό κοινοβούλιο. Τον Οκτώβρη του 2016 εγκαταστάθηκε μόνιμα με τη σύζυγό του, Maria Maskakova, στο Κίεβο, ενώ του δόθηκε και η ουκρανική υπηκοότητα. Σε πρόσφατες δηλώσεις του είχε αναφέρει ότι »δεν σκοπεύω να κρύβομαι, θα συνεχίσω και ό,τι γίνει ας γίνει ». Το όνομά του συνδέθηκε, επίσης, με ένα οικονομικό σκάνδαλο real estate 5 εκατομμυρίων δολαρίων στη Ρωσία. Ο πρώην βουλευτής και η σύζυγός του, η οποία επίσης κατέχει την βουλευτική ιδιότητα, θεωρούνταν προδότες για τη ρωσική κυβέρνηση. Πολλοί Ουκρανοί αντιτάχθηκαν στην απόφαση να αποδοθεί η υπηκοότητα στον βουλευτή που ψήφισε υπέρ στην προσάρτηση της Κριμαίας, ενώ πρότειναν πως, για να την κερδίσει, θα έπρεπε να ξεκαθαρίσει τις νομικές του υποχρεώσεις στη Ρωσία, και να αλλάξει τις πολιτικές του πεποιθήσεις.
Ο Petro Poroshenko, σε πρόσφατες δηλώσεις του, ανέφερε »είναι προφανές ότι ο Voronenkov δεν είναι ο απατεώνας που όλοι προσπαθούν να παρουσιάσουν, αλλά ένας άνθρωπος πολύ επικίνδυνος για τη Ρωσία λόγω αυτών που γνωρίζει για την κυβέρνησή της.»
Σε ανακοίνωση που εξέδωσε, έκανε λόγο για τρομοκρατική ενέργεια από την πλευρά της Ρωσίας. «Η άτιμη δολοφονία του Denis Voronenkov στο κέντρο του Κιέβου είναι μία ενέργεια κρατικής τρομοκρατίας εκ μέρους της Ρωσίας, την οποία αναγκάσθηκε να εγκαταλείψει εξαιτίας των πολιτικών του πεποιθήσεων».
β. ΣΕ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ
Συνέλαβαν τον πολέμιο του Πούτιν Αλεξέι Ναβάλνι στη Μόσχα και 700 διαδηλωτες
Η ρωσική αστυνομία συνέλαβε τον Αλεξέι Ναβάλνι στη Μόσχα, σε συγκέντρωση που οργάνωσε κατά της διαφθοράς.
Δημοσιογράφος του Reuters είδε την αστυνομία να συλλαμβάνει τον πολέμιο του Βλαντιμίρ Πούτιν και να τον βάζουν σε περιπολικό.
Εκατοντάδες διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν γύρω από το όχημα της αστυνομίας και προσπάθησε να το εμποδίσει να απομακρυνθεί, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες.
Η αντιπολίτευση κάλεσε τους Ρώσους να βγουν στους δρόμους την Κυριακή, για να διαδηλώσουν κατά της διαφθοράς και να απαιτήσουν την παραίτηση του πρωθυπουργού Ντμίτρι Μεντβέντεφ. Δεκάδες συνελήφθησαν στις συγκεντρώσεις αυτές σε όλη τη Ρωσία, σύμφωνα με το Reuters. Το Κρεμλίνο είχε ανακοινώσει την Παρασκευή ότι ήταν παράνομη η συγκέντρωση που είχε προγραμματιστεί στο κέντρο της Μόσχας.
Στο Βλαδιβοστόκ, σύμφωνα με δημοσιογράφο του Reuters, συνελήφθησαν τουλάχιστον 30 διαδηλωτές, όταν σήκωσαν πανό με μηνύματα «Η διαφθορά κλέβει το μέλλον μας» και «Ο πρωθυπουργός πρέπει να δώσει απαντήσεις». Εκατοντάδες διαδήλωσαν και στο Εκατερίνμπουργκ, όπου συνελήφθησαν 4 άτομα.
΄Ενας ακόμα αντίπαλος του δικτάτορα της Ρωσίας, προστέθηκε στα χιλιάδες θύματα του παρανοϊκού Πούτιν. Εκατοντάδες οι συλληφθέντες στη σημερινή διαδήλωση. Δολοφονίες, βασανισμοί, φυλακίσεις αντιπάλων του καθεστώτος είναι καθημερινό φαινόμενο στην τραγική χώρα.
Και η σιωπή είναι προκλητική. Και όχι μόνο. Η κυρία Μέρκελ ετοιμάζεται, λέει, να πάει στη Μόσχα. ΄Οπως η κυρία Λεπέν, να σφίξει το χέρι του φονιά των λαών και να συζητήσουν για την…παγκόσμια ειρήνη. Ντροπή στη Μέρκελ!
Η ΕΠΑΝΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ (29/5/2016)
Το διήμερο Πούτιν σε Αθήνα και Αγιο Ορος – Τι κέρδισε η Ελλάδα
Η επίσκεψη του Βλάντιμιρ Πούτιν στην Ελλάδα πέρασε στην ιστορία πλέον, καθώς το βράδυ του Σαββάτου ο Ρώσος πρόεδρος αναχώρησε για την πατρίδα του.
Η παρουσία του Πούτιν στην Ελλάδα από την Παρασκευή το μεσημέρι κέντρισε το ενδιαφέρον του πολιτικού (και όχι μόνο) κόσμου, ενώ έγινε εκτενής αναφορά σε αυτήν και διεθνώς.
Η προσκυνηματικού χαρακτήρα επίσκεψη του Πούτιν πάντως είχε και άλλα χαρακτηριστικά για την Ελλάδα. Τα οποία επιχείρησε να εκμεταλλευτεί προς όφελος της η ελληνική κυβέρνηση και ο Αλέξης Τσίπρας. Αλλωστε από το Μέγαρο Μαξίμου αποτιμούν ως εξαιρετικά θετικά τα αποτελέσματα της επίσκεψης και στέκονται χαρακτηριστικά στις συμφωνίες που υπεγράφησαν και εν συνεχεία στις επενδύσεις για τις οποίες μίλησαν με την ρωσική πλευρά. Μάλιστα, ως πιο σημαντική από όλες τις συμφωνίες θεωρούν αυτήν της ΕΛΠΕ με την ROSNEFT. Η γενική εκτίμηση στην κυβέρνηση έχει να κάνει πάντως με το γεγονός ότι πλέον η Ελλάδα θα αποτελέσει σημαντική γέφυρα συνεννόησης και συμφιλίωσης ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση και την Ρωσία, κάτι που κάνει πιο σημαντική την θέση της.
Ο ίδιος ο Πούτιν πάντως εκτός από τις επαφές του με την πολιτική ηγεσία της χώρας και τις συνομιλίες, έδειχνε ότι θεωρούσε σημαντικές τις επισκέψεις του στο Αγιο Ορος και δη τις επαφές του με στελέχη της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Μάλιστα, κάθε εκδήλωση στις επισκέψεις του και κάθε χώρο που έβλεπε εκεί, το ζούσε με θέρμη και συγκίνηση.
Την Παρασκευή ο Ρώσος πρόεδρος είχε συναντήσεις στην Αθήνα με τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλο, και με τον Έλληνα Πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα ενώ το βράδυ επισκέφθηκε το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο και αμέσως μετά είχε συνάντηση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη στο Καβούρι όπου και έμεινε. Το πρωί του Σαββάτου ο Πούτιν αναχώρησε για το αεροδρόμιο «Μακεδονία» της Θεσσαλονίκης, όπου τον υποδέχτηκε ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς.
Στη συνέχεια αναχώρησε οδικώς για την Τρυπητή Χαλκιδικής και από εκεί με σκάφος έφτασε στο λιμάνι της Δάφνης, απ’ όπου οδικώς έφτασε στις Καρυές του Αγίου Όρους. Εκεί, τον Πούτιν υποδέχθηκε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, μαζί με τον υφυπουργό Εξωτερικών Γιάννη Αμανατίδη, τον πρωτοεπιστάτη του Αγίου Όρους γέροντα Παύλο, τον εκπρόσωπο του Οικουμενικού Πατριαρχείου μητροπολίτη Μιλήτου Απόστολο και τον πολιτικό διευθυντή του Αγίου Όρους, Αρίστο Κασμίρογλου.
Ο Ρώσος πρόεδρος εν συνεχεία ως τελευταίο σταθμό της επίσκεψης του στην Ελλάδα είχε το μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονα, όπου και πήγε δια θαλάσσης και λίγο μετά τις 20:00 αναχώρησε για να επιστρέψει στην πατρίδα του.
***
΄Οσοι κάλεσαν το δικτάτορα της Ρωσίας στην Ελλάδα, τον φιλοξένησαν και συν-ομίλησαν μαζί του …σα να μη συμβαίνει τίποτα, ως να μην είναι ο μακελάρης της Ουκρανίας με τους 7.000 νεκρούς, ο υπεύθυνος για την κατάρριψη του Μαλαισιανού αεροπλάνου με 300 αθώα θύματα, εκείνος που εκτοξεύει κάθε τόσο τις απειλές για ισοπέδωση του κόσμου με πυρηνικά, είναι συνένοχοι σε “εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας” με τα οποία βαρύνεται ο Ρώσος δικτάτορας. Και δεν είναι καθόλου υπερβολή.
H επανάληψη είναι βαρετή, βέβαια, αλλά απαραίτητη και δικαιολογημένη, όταν πρόκειται να επισημάνει κανείς το μέγα κίνδυνο που εγκυμονεί για την παγκόσμια ειρήνη η παρουσία του δικτάτορα στην Ελλάδα, αφού του καλλιεργεί την αλαζονεία και του παρέχει άλλοθι να συνεχίσει τα εγκλήματα και την ιμπεριαλιστική του θρασύτητα εναντίον άλλων χωρών. Η Ουκρανία ήταν η αρχή. Σειρά έχουν η Τουρκία, οι Βαλτικές χώρες και κάτω η Μολδαβία ή άλλες “παρίστριες” περιοχές. Είναι αδίστακτος και παρανοϊκός.
Είναι τόσο δύσκολο να αντιληφθούν οι ηγεσίες των χωρών του κόσμου και ειδικά στην Ευρώπη και την Αμερική πως βρισκόμαστε μπροστά στην επανεμφάνιση-νεκρανάσταση του τέρατος του Ναζισμού Χίτλερ υπό το όνομα Πούτιν; Δεν μπορούν να διαπιστώσουν πως η κατάσταση στον κόσμο και στην Ευρώπη ειδικότερα, αυτή την ώρα θυμίζει παραμονές β΄ Παγκοσμίου πολέμου; Ας εγκύψουν λίγο στην Ιστορία, όσοι κρατούν τις τύχες του κόσμου στα χέρια τους και εύκολα θα αντιληφθούν αυτό που υποστηρίζουμε.
Στις παραμονές του τελευταίου μεγάλου πολέμου, η Αμερική και οι περισσότερες χώρες της Ευρώπης για συμφεροντολογικούς περισσότερο λόγους, επέδειξαν σοβαρή αμέλεια και πρωτοφανή, ανιστόρητη αδιαφορία-ουδετερότητα για τα διαδραματιζόμενα στην τότε ναζιστική Γερμανία. Την ίδια στάση τήρησε και ο “Τύπος” της εποχής, που και τότε δεν ήταν διαφορετικός από το σημερινό. Βιομηχανία παραπληροφόρησης.
Αν υπήρχε από τότε αντίδραση, αν μιλούσαν, αν είχαν προφτάσει το τέρας του ναζισμού πριν προχωρήσει στη γιγάντωση της πολεμικής του μηχανής, αλλά το κυριότερο στη δηλητηρίαση των ψυχών των ανθρώπων με τα ναζιστικά παραληρήματα-ιδεολογήματα, ίσως να μην είχε οδηγηθεί η ανθρωπότητα στο δράμα του 2ου παγκοσμίου πολέμου . ΄Εχουν τεράστια ευθύνη οι τότε ηγεσίες και ο “Τύπος” στην Αμερική και την Ευρώπη.
Ας μη συμβούν πάλι τα ίδια. Η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται ως φάρσα που λένε οι ανιστόρητοι. Επαναλαμβάνονται τα ιστορικά γεγονότα πάντα ίδια, αφού ούτε το μυαλό (διαθέσεις-ένστικτα- επιδιώξεις) του ανθρώπου άλλαξε. Αλλάζουν μόνο εποχές και ονόματα πρωταγωνιστούν. Οι αιτίες και τα αποτελέσματα είναι τα ίδια ή σχεδόν τα ίδια. Γι΄αυτό και όσοι αγνοούν ή αδιαφορούν για τα μηνύματα της ιστορίας , ξαναζούν τις τραγικές της στιγμές.
Γράφαμε για το συγκεκριμένο θέμα.
ΠΑΡΑΜΟΝΕΣ 3ΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΜΕ ΑΝΙΚΑΝΟΥΣ -ΑΔΥΝΑΤΟΥΣ ΔΥΤΙΚΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ ΚΑΙ «ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ» ΝΑΤΟ.
ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΑΜΑΧΟΙ
Στους 2.593 οι νεκροί στην Ουκρανία από τον Απρίλιο
Συνολικά 2.593 άνθρωποι, στους οποίους περιλαμβάνονται άμαχοι καθώς και Ουκρανοί και αυτονομιστές μαχητές, έχουν σκοτωθεί από τα μέσα Απριλίου στις μάχες που διεξάγονται στην ανατολική Ουκρανία , δήλωσε σήμερα ανώτερος αξιωματούχος του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
«Η τάση είναι σαφής και ανησυχητική. Υπάρχει σημαντική αύξηση του απολογισμού των νεκρών στα ανατολικά», δήλωσε προς τους δημοσιογράφους ο Ιβάν Σιμόνοβιτς, βοηθός γενικός γραμματέας του ΟΗΕ αρμόδιος για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
***
΄Εζησα στην Ουκρανία (Κίεβο) τη μεγαλειώδη «πορτοκαλί επανάσταση» του Βίκτορ Γιούσενκο το 2004-2005. Κατεβαίναμε στην πλατεία Μεϊντάν κατά εκατοντάδες από πανεπιστήμια, σχολεία, υπηρεσίες, προάστια και διαδηλώναμε χιλιάδες, πολλές φορές όλη τη νύχτα, υπό θερμοκρασία -25 βαθμούς στο κέντρο της πόλης κατά του μακελάρη (τότε και πρόσφατα) Ρωσόφιλου Βίκτορ Γιανουκόβιτς. Οι διαδηλώσεις μας ήταν ειρηνικές, απόλυτα αυτο-ελεγχόμενες, «μύτη δεν άνοιξε» τόσους μήνες που κατέβαινε ο κόσμος στους δρόμου.
Σ΄όλα αυτά τα δρώμενα συμμετείχαν εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες Ουκρανοί και ποτέ δεν ξεχώριζες εθνικότητα. Ούτε κάποια άλλη εμφανή διαφορά διαπίστωνες. ΄Ολοι ήταν μια «γροθιά» εναντίον του δικτάτορα Γιανουκόβιτς, ο οποίος, όπως τώρα δείχνουν τα πράγματα, προετοίμαζε τα σημερινά γεγονότα και είχε δρομολογήσει τις εξελίξεις από τότε με τις υποδείξεις της «ρώσικης αρκούδας» . Κανείς δεν υπερηφανευόταν σε κείνες τις κινητοποιήσεις το Φθινόπωρο το 2004 για την εθνικότητά του, την περιοχή καταγωγής του, τη γλώσσα του. ΄Ολοι μιλούσαν την ουκρανική («εκδοχή» -διάλεκτος της Ρώσικης γλώσσας), ίδιας «κοπής» τα πρόσωπα (παράστημα, χρώματα). Καμιά διαφορά, κανείς δεν επέτρεπε να φανεί κάποια αντίθεση. ΄Οσοι ένιωθαν, αν ένιωθαν διαφορετικοί , το πιθανότερο δε συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις εκείνο τον καιρό.
Και σε 10 χρόνια μετά, ήρθαν τα… πάνω κάτω! Εκεί που όλοι οι Ουκρανοί ενωμένοι αγωνίζονταν τόσα χρόνια για κοινωνικές κατακτήσεις για την καλυτέρευση της ζωής τους, για ένα καλύτερο αύριο για τους ίδιους και τα παιδιά τους, ξαφνικά ξεχάστηκαν όλα αυτά και οι πολίτες άρχισαν να εξοντώνονται μεταξύ τους, χωρισμένοι σε εθνότητες, φυλές , φάρες, φατρίες, σε έναν πρωτοφανή για την Ευρώπη εμφύλιο πόλεμο με χιλιάδες νεκρούς. Απίστευτη εξέλιξη, απρόσμενη, αδιανόητη για την εποχή που οργανώναμε στην Ουκρανία την «πορτοκαλί επανάσταση».
Υπήρχε και τότε η ναυτική βάση της Σεβαστούπολης στην Κριμαία και τη χρησιμοποιούσαν οι Ρώσοι, καταβάλλοντας το συμφωνημένο ενοίκιο στο Κίεβο.΄Ολα ήταν ομαλά, όμως. Οι σχέσεις των δύο χωρών ήταν καλές. Ο Πούτιν, θυμάμαι, είχε επισκεφτεί το Κίεβο στην εθνική εορτή της χώρας, τα σύνορα ήταν ανοιχτά, μπαινόβγαινε κόσμος. Τί συνέβη ,λοιπόν, και ξαφνικά έγιναν ορκισμένοι εχθροί οι πολίτες της ίδιας χώρας, που δεν είχαν στην ουσία άλλες διαφορές πέρα από τον (αυθαίρετο) αυτο-προσδιορισμό τους σε Ρώσους, Κοζάκους, ΄Ελληνες κ.ά; Πώς σε μια ειρηνική και πολιτισμένη χώρα σαν την Ουκρανία ,υπερχείλισε ο εθνικισμός και σήμερα έφτασαν να σφάζονται μεταξύ τους ομοεθνείς και «αδέλφια» στην ίδια τους τη χώρα;
Βέβαια, διαπιστώναμε και τότε στις ανατολικές περιοχές της επικράτειας (εκεί που σήμερα διεξάγονται οι συγκρούσεις ανάμεσα σε Ρωσόφιλους και ουκρανικό στρατό), πως υπερτερούσε το ρώσικο στοιχείο, πως αυτο-χαρακτηρίζονταν οι κάτοικοι ως Ρωσόφιλοι-Ρώσοι, πως είχαν επαφές στενότερες με τη Ρωσία, αλλά μέχρι εκεί. Δε φανταζόταν, όμως, κανείς πως θα έφτανε η ημέρα να σκοτώνονται μεταξύ τους για… «σημαίες» και σύνορα οι κάτοικοι της ίδιας χώρας.
Και όμως.΄Ο,τι η λογική, η σύνεση, η εποχή θεωρεί απίθανο να συμβεί , η αφροσύνη, η αλαζονεία, η φιλοδοξία και φυσικά η ψυχοπάθεια ενός και μόνο δικτάτορα μπορούν να ανατρέψουν παγιωμένες καταστάσεις και να εξωθήσουν τα πράγματα σε άκρα, σε ταραχές και αιματηρές συγκρούσεις σαν αυτές που ζούμε σήμερα στην Ουκρανία με τους περισσότερους από 2.500 νεκρούς στον εμφύλιο, μέσα σε 4 μόνο μήνες! Αδιανόητο.
Ο δικτάτορας της Ρωσίας (κουραστήκαμε και κουράσαμε να το λέμε) είναι ο μοναδικός υπεύθυνος γι΄αυτό το μεγάλο έγκλημα που διαπράττεται αυτή την ώρα στην Ουκρανία. Παράφρων και φιλόδοξος, όπως είναι, καλλιέργησε όλα τα εθνικιστικά σύνδρομα των Ρώσων μέσα και έξω από τη χώρα (ακόμα και των οικονομικών μεταναστών στα δυτικά κράτη). Προπαγάνδισε επί χρόνια την… ανωτερότητα και τα ξεχωριστά χαρακτηριστικά της Ρώσικης φυλής (πολλοί Ρώσοι θεωρούν πως ανήκουν στην Αρία φυλή!). Υποσχέθηκε στους φανατικούς (μαφιόζοι, ακροδεξιοί και Ναζί, κατά κανόνα) οπαδούς του, αλλά και στους «αδελφούς» Ρώσους της Ουκρανίας, της Γεωργίας και των γύρω χωρών που ζουν Ρώσοι ή Ρωσόφιλοι, μια «Μεγάλη, μητέρα Ρωσία», με πλούσια και ανεξάρτητη οικονομία, μια υπερδύναμη, όπως την ονειρεύτηκε και την έστησε η Αικατερίνη η Β΄, αλλά και ο «πατερούλης» Στάλιν .Με αυτό τον τρόπο ο άρρωστος δικτάτορας «υπερέβη τα εσκαμμένα» και οδήγησε την κατάσταση στο «μη παρέκει «.
Η Ρωσία από την εποχή του Μ.Πέτρου και της Αικατερίνης της Β΄, αντιμετώπιζε το μεγάλο πρόβλημα της ελεύθερης πρόσβασης (ναυσιπλοϊας) στις νότιες θάλασσες («Ανατολικό Ζήτημα», μέρος του οποίου είναι και η ελληνική επανάσταση» του ΄21). Χωρίς την έξοδο από τη ναυτική βάση της Σεβαστούπολης στην Κριμαία, η Ρωσία είναι μια ηπειρωτική χώρα με ό,τι συνεπάγεται αυτό για την ασφάλεια ,το εμπόριο και την οικονομία της. Πολλά χρόνια η Ρωσία προσπάθησε να λύσει το συγκεκριμένο ζήτημα (να θέσει υπό την κυριαρχία της την Κριμαία και άλλες περιοχές στη Μαύρη θάλασσα) ακόμα και με πολέμους. Αλλά, ποτέ δεν κατάφερε ,όσο υπήρχαν αυτοκρατορίες και έθνη, να πετύχει μια μόνιμη προσάρτηση των περιοχών αυτών. Μόνο επί Σοβιετικής ΄Ενωσης φάνηκε πως το «Ανατολικό Ζήτημα» βρήκε επί τέλους τη λύση του, αφού όχι μόνο η Κριμαία, αλλά και ολόκληρη η Ουκρανία ήταν αναπόσπαστο τμήμα της μεγάλης Σοβιετικής ΄Ενωσης.
Η διάλυση της Σοβιετικής «αυτοκρατορίας» και η ανεξαρτητοποίηση των εθνικών κρατών, ανάδειξε, ανάμεσα στα άλλα προβλήματα, και τις εθνικιστικές, θρησκευτικές, φυλετικές, γλωσσικές, οικονομικές και λοιπές διαφορές των υπηκόων της μεγάλης «Σοβιετίας», οι οποίοι μέχρι τότε ζούσαν μονιασμένοι (θελητά ή αθέλητα) υπό τον ισχυρό «βραχίονα» της Μόσχας. Στην Ουκρανία έγινε το ίδιο. Μόνο που εδώ άργησαν να αναφανούν οι διαφορές, αφού τα συμφέροντα των δύο χωρών (ειδικά σε ό,τι αφορά τη ναυτική βάση στην Κριμαία και τους αγωγούς του φυσικού αερίου που διέρχονται από το ουκρανικό έδαφος), ήταν απαγορευτικά για εθνοτικές και φυλετικές-γλωσσικές διενέξεις. Και έτσι πορεύτηκαν ομαλά οι σχέσεις των δύο χωρών από το 1989 και μέχρι τουλάχιστον το 2005, όταν ο Δυτικόφιλος Γιούσενκο, επικεφαλής της «πορτοκαλί επανάστασης», κέρδισε τις εκλογές (με δικαστική σύναρση) και έγινε πρόεδρος της Ουκρανίας.
΄Ηταν η εποχή που ο Πούτιν συνέλαβε την ιδέα της διάσπασης της Οκρανίας, αφού ήταν φανερό πως η Δύση καιροφυλακτούσε να «βάλει πόδι» στη χώρα και να την εντάξει στο ΝΑΤΟ ,στην πολιτισμική-οικονομική οικογένεια της Δύσης γενικότερα. Αυτό σήμαινε για τη Μόσχα πως η επαμφοτερίζουσα πολιτισμικά-πολιτικά-στρατιωτικά-οικονομικά Ουκρανία, αν εντασσόταν ποτέ στη Δύση, το ΝΑΤΟ θα ήταν στην ουσία εκείνο που θα αποφάσιζε για τη τύχη της ναυτικής βάσης της Σεβαστούπολης. Αυτό σήμαινε πως ανά πάσα στιγμή η Δύση καθιστούσε τη Ρωσία «ανάπηρη», αν το ήθελε, μια ηπειρωτική χώρα, χωρίς εύκολη και ανέξοδη διέξοδο στη θάλασσα.
Αυτό ακριβώς θέλησε ο Πούτιν να αποφύγει .Κι αφού ξόδεψε εκατομμύρια ρούβλια, για να ανεβάσει πάλι στην εξουσία το Ρωσόφιλο Γιανουκόβιτς (πράγμα που έγινε πάλι με δικαστική σύναρση το 2010) ,με απόφαση αυτού του «υπηρέτη της Μόσχας», του δικτάτορα Γιανουκόβιτς, μετατέθηκε η χρονολογία λήξης του συμφωνητικού ενοικίασης της ναυτικής βάσης της Σεβαστούπολης από το 2017,που έληγε κανονικά, στο 2045! Με τον καιρό, όμως, ο Πούτιν διαπίστωσε πως δεν «τραβούσε» πια το συγκεριμένο «υποζύγιο» της Μόσχας (ο Γιανουκόβιτς) στην εξουσία και αποφάσισε να λύσει μια κι έξω το «Ανατολικό ζήτημα» με τον τρόπο που είδαμε.
Συγκεκριμένα: Εκμεταλλεύτηκε την αποτυχία του Γιούσενκο και της Τιμοσένκο να κάνουν πράξη το όραμα της «πορτοκαλί επανάστασης» και αν δεν προκάλεσε ο ίδιος τη νέα λαϊκή εξέγερση στη Μεϊντάν (τέλος 2013 αρχές 2014), που αρχικά είχε καθαρά κοινωνικά αιτήματα, στην πορεία κατάφερε να περάσει στις τάξεις των επαναστατών της Μεϊντάν Ρώσους εγκάθετους και Ουκρανούς Ναζί, που δημιούργησαν σοβαρά επεισόδια με βιαιότητες, καταστροφές και αργότερα και με δολοφονίες . Με λίγα λόγια, έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του να διχάσει τον ουκρανικό λαό ειδικά στις ανατολικές περιοχές της χώρας και να «εξαναγκάσει» σε παραίτηση τον άνθρωπό του στο Κίεβο, τον ανεκδιήγητο Γιανουκόβιτς, για να φανεί η σοβαρότητα και το έκρυθμο της κατάστασης και να δικαιολογηθούν, όσα ακολούθησαν. ΄Οταν τα πέτυχε και τα δύο ,κήρυξε την ανεξαρτησία της Κριμαίας και την προσάρτησή της στη Ρωσία μέσω…δημοψηφίσματος.
Η προκλητική αυτή, όμως, καταστρατήγηση των διεθνών κανόνων δικαίων και η ανατροπή της διεθνούς νομιμότητας, τα συναπτά και αλλεπάλληλα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διέπραξε ο δικτάτορας της Ρωσίας, ο διαμελισμός μιας ανεξάρτητης και εδαφικά κυρίαρχης χώρας, φαίνεται πως δεν ήταν αρκετά να κινητοποιήσουν το ΝΑΤΟ και οι ηγέτες της Δύσης, προεξάρχοντος του προέδρου της Αμερικής, για την… «τιμή των όπλων» περισσότερο, παρά βάσει ενός οργανωμένου σχεδίου, επέβαλαν κάποια οικονομικά μέτρα τιμωρίας στον υπερφίαλο και πονηρό δικτάτορα (οικονομικά στο σύνολό τους) και εκεί έληξε το θέμα, αφού, σύμφωνα με την πρόσφατη ανακοίνωση του Λευού Οίκου, η Ουκρανία δεν ανήκει στο ΝΑΤΟ και δε θεμελιωνόταν το δικαίωμα άμεσης στρατιωτικής επέμβασης στην αρχή της κρίσης. (Λες και το Ιράκ, η Αίγυπτος, η Λιβύη, η Συρία ήταν χώρες του ΝΑΤΟ γι΄αυτό και ο στρατιωτικός αυτός οργανισμός επενέβη στο εμφύλιο των συγκεκριμένων χωρών, άλλοτε προκλητικά φανερά και άλλοτε από τα παρασκήνια, κρέμασε ένα δικτάτορα στο Ιράκ, φυλάκισε άλλον έναν στην Αίγυπτο και έναν τρίτο στη Λιβύη τον παρέδωσε βορά στις ξιφολόγχες των φανατικών ισλαμιστών που τον ανασκολόπισαν. Κανένας απ΄αυτούς δεν ήταν χειρότερος από τον Πούτιν).
Τί συνέβη λοιπόν και η Δύση αρνείται να δώσει ένα «καλό μάθημα» στο δικτάτορα της Ρωσίας για την απίστευτη αυτή πρόκληση της ανατροπής της διεθνούς νομιμότητας, όταν σε άλλες περιπτώσεις δε «δέχεται μύγα στο σπαθί» της; Και δεν είναι αυτό μόνο, λόγοι, δηλαδή, εθνικού ή πολιτισμικού εγωισμού. Η στάση ηττοπάθειας που κρατάει η Δύση ως αυτή τη στιγμή, αποθρασύνει και ενισχύει την αλαζονεία του δικτάτορα ,ώστε να έχει ήδη προ πολλού δημιουργηθεί η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, ανάλογη στις παραμονές του 2ου παγκοσμίου πολέμου. Οι λόγοι είναι πολλοί. Επισημαίνουμε τους σπουδαιότερους
- Η Δύση φοβάται το πυρηνικό οπλοστάσιο του Πούτιν. ΄Ολοι πια γνωρίζουν πως ο ψυχασθενής δικτάτορας είναι ικανός να ισοπεδώσει, αν νιώσει εγκλωβισμένο θηρίο, τη Ν. Υόρκη ή το Παρίσι, ας πούμε.
- α. Η στρατιωτική-πολεμική μηχανή της Αμερικής φαίνεται πως «πνέει τα λοίσθια» (ή, τουλάχιστον, δεν έχει την ισχύ που προπαγανδίζουν οι Αμερικανοί πως διαθέτει) β. Ο πρόεδρος Ομπάμα απεδείχθη ηγέτης κατώτερος των ιστορικών περιστάσεων που διέρχεται ο πλανήτης σήμερα. γ. Πιστεύουν στη Δύση πως ο Πούτιν αποτελεί το «ανάχωμα» κατά της εγκληματικής δραστηριότητας και της τρομοκρατίας των φονταμενταλιστών στην Τσετσενία και τις άλλες ισλαμικές περιοχές γύρω. δ. Οι υπόλοιπες χώρες της Δύσης (σύμμαχοι στο ΝΑΤΟ) από μόνες τους δεν έχουν φυσικά καμιά ελπίδα σε μια πολεμική αναμέτρηση με τον δικτάτορα.
- Η Δύση ήλπιζε σε μια εσωτερική αναταραχή στη Ρωσία, σε μια κοινωνική επανάσταση, που θα οδηγούσε στην ανατροπή του Ρώσου δικτάτορα. Αυτό όμως δεν έγινε ποτέ. Ούτε η ίδια η Δύση εργάστηκε σοβαρά προς αυτή την κατεύθυνση. ΄Ετσι ο Πούτιν κατάφερε να συσπειρώσει το λαό και να τον εξωθήσει σε εθνικιστικές ακρότητες. Αυτή την ώρα, ένα πρωτοφανές, εθνικιστικό-πατριωτικό «ντελίριο έχει καταλάβει τους Ρώσους από τη μια ως την άλλη άκρη της χώρας.
Σήμερα είναι πια αργά να ανακοπεί αυτό το εθνικιστικό ρεύμα, μια τέτοια «πατριωτική» υστερία. Μια στρατιωτική, μάλιστα, επέμβαση του ΝΑΤΟ ,θα συσπείρωνε ακόμα περισσότερο τους Ρώσους και δε θα είχε κανένα αποτέλεσμα, αν δε συνδυαζόταν με την καλλιέργεια μιας ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗΣ (SINE QUA NON) κοινωνικής αναταραχής στο εσωτερικό της χώρας. Μια κατάρρευση της ρώσικης οικονομίας, μια πραγματική έλλειψη αγαθών από τη μεγάλη μάζα του ρώσικου λαού επί μακρόν , θα «γονάτιζαν» τον Πούτιν οριστικά και βέβαια. Η χρήση της πολεμικής μηχανής του ΝΑΤΟ ,αν γινόταν στην αρχή της κρίσης σε συνδυασμό με την επιτυχή σύλληψη του δικτάτορα, θα είχαν δώσει τα καλύτερα αποτελέσματα. Σήμερα, εδώ που οδηγήθηκε η κατάσταση και τα δύο θα ήταν άκρως επικίνδυνα. Μόνο ο συνδυασμός μιας ένοπλης επέμβασης ,ενώ θα βρισκόταν σε εξέλιξη μια κοινωνική εξέγερση στο εσωτερικό της χώρας και μιας «άτακτης χρεοκοπίας» της ρώσικης οικονομίας, θα ήταν αρχή του τέλους της «βασιλείας» του δικτάτορα.
Αν δε συμβεί αυτό,ο Πούτιν θα αποθρασυνθεί. (΄Οπως έγινε στη Γεωργία με την Αμπχαζία και την Οσετία) . Και τότε, οι χώρες της Βαλτικής και ως κάτω η Υπερδνειστερία- Μολδαβία, μέχρι τα σύνορα της Ρουμανίας ,θα είναι τα καινούρια «θέατρα» της εγκληματικής δράσης του δικτάτορα με επεμβάσεις και ανακηρύξεις ανεξαρτησίας περιοχών. Ο χάρτης που έχει σχεδιάσει ο νέος «Τσάρος» της Ρωσας επεκτείνει τα σύνορα της χώρας του, ως τη Μαύρη θάλασσα!
Κι αυτό, όπως κάθε ιστορικά ενημερωμένος γνωρίζει, σημαίνει έναρξη του 3ου παγκοσμίου πολέμου.