Το πλήρωμα του Blue Horizon πέταξε 36χρονο στη θάλασσα
Τον έσπρωξαν στη θάλασσα μέλη του πληρώματος του Blue Horizon την ώρα που επιχειρούσε να επιβιβαστεί στο πλοίο. Το πλοίο Blue εκτελούσε το δρομολόγιο από Πειραιά προς Ηράκλειο.
Παιδί του μεροκάματου ο 36χρονος Αντώνης που σκοτώθηκε στο Blue Horizon
Το Λιμενικό συνέλαβε τον καπετάνιο και 3 μέλη του πληρώματος .
***
Οι Ναζί, στρατιώτες και αξιωματικοί, δεν τιμωρήθηκαν ποτέ με το πρόσχημα, ως νομικό επιχείρημα (!) (νικητές και ηττημένοι το αποδέχτηκαν) πως οι δολοφόνοι εκτελούσαν διαταγές. Λες και ο Χίτλερ ή Ρούντολφ Ες αυτοπροσώπως πέταγαν τους κρατούμενους στους θαλάμους αερίων και στοίβαζαν μετά τα πτώματά τους για να καούν στα κρεματόρια. Σαν να μη γνώριζαν οι δράστες πως διέπρατταν ειδεχθή εγκλήματα, ασυγχώρητα για οποιοδήποτε λόγο.
Για τα όμοιας σκληρότητας εγκλήματα πολέμου σήμερα στην Ουκρανία, είναι σίγουρο πως κανείς Ρώσος “δεκανέας” δεν πρόκειται να δικαστεί. Εντολές ανωτέρων εκτελούσε! Και μια νέα αυτοκτονία ή εκτέλεση του τέρατος, του Νέου Χίτλερ, Πούτιν, θα είναι αρκετή να κατευνάσει την οργή της ανθρωπότητας για τις ζωώδεις στιγμές που ξαναζεί ο κόσμος με την αναβίωση του ρώσικου ναζισμού αυτή την ώρα.
΄Ιδιες, όμως, συμπεριφορές παρατηρούνται και εν καιρώ ειρήνης. Ο “κατώτερος”, εντολές κάποιου «ανώτερου» εκτελεί. Και αυτό από μόνο του, κι αν δεν τον απαλλάσσει εντελώς από τα εγκλήματά του, τον ρίχνει πάντως στα μαλακά.
΄Οπως θα πέσουν και τα δύο κτήνη του Blue που πέταξαν στη θάλασσα τον τραγικό επιβάτη. Εντολές του καπετάνιου εκτελούσαν. Και τούτος, της εταιρίας. Και η δολοφονία, θα αποδοθεί σε ατύχημα, αμέλεια και …υπερβάλλοντα ζήλο.
Η σύλληψή τους είναι καθαρά προσχηματική πράξη . Σκοπεύει, όπως και οι κορώνες του αρμόδιου υπουργού, να κατευνάσει, να αποπροσανατολίσει, να χρησιμοποιηθεί ως άλλοθι. Εν τέλει, να μην υπάρξει κομματικό κόστος για την κυβέρνηση, όπως συμβαίνει και με τα άλλα εγκλήματά της.
Οι…προλετάριοι-εργάτες που πέταξαν το βιοπαλαιστή από το Λασίθι στη θάλασσα, ο αστυνομικός, ο ανθρωποφύλακας, ο δικαστής, το δικαστικός επιμελητής, ο τραπεζικός υπάλληλος, ο κάθε «κατώτερος», το…ψωμί του βγάζει. Εντολές εκτελούν και απαλλάσσονται της ευθύνης. Κι ας είναι οι φυσικοί αυτουργοί καραμπινάτων εγκλημάτων που διαπράττονται με το δικό τους χέρι.
Δεν αναρωτήθηκε ποτέ ο δικαστής που βγάζει απόφαση υπέρ του Τραπεζίτη , να αρπάξει το σπίτι του οικονομικά ανήμπορου, αν το φληνάφημα που επικαλείται πως τάχα ερμηνεύει το νόμο και συμμορφώνεται με το…πνεύμα και το γράμμα του ,έχει το φυσικό, ηθικό βάρος να τον απαλλάσσεται της ευθύνης του εγκλήματος που διαπράττει. Ούτε το σκέφτεται, ούτε θέλει ποτέ να περάσει τη δοκιμασία της αυτοκριτικής και της ανάληψης της ευθύνης. Του αρκεί πως είναι υπηρέτης του νόμου και πως αυτή είναι η δουλειά του. Κι απαλλαγμένος από κάθε είδους ενοχή, άνετος και… ωραίος εξαργυρώνει με τα «αργύρια» του μισθού του την υπηρεσία του στο Σύστημα.
Ο τρόμος και ο φόβος των “υψηλά ισταμένων” είναι τούτος. Να μην υπάρχουν κάποια στιγμή “υπάλληλοι” ή να αρνούνται οι “χαμηλά ιστάμενοι” , να εκτελούν τις διαταγές τους. Και ασφαλώς, η διάλυση των οργανωμένων κοινωνιών από μια τέτοια συμπεριφορά, θα ξεκινούσε. Και θα ήταν σίγουρη και οριστική.
Δε συνέβη ούτε θα συμβεί ποτέ. Τα “κόκαλα” ή το “ψαχνό”, που πετάει, ως μισθό ο κάθε είδους εντολέας στον εκτελούντα τις εντολές του, είναι το μοναδικό κίνητρο του “κατώτερου”, να βγάζει τη “βρώμικη δουλειά” . Ο ηθικός πήχης που ο κάθε “υπηρέτης” πάει να βάλει ψηλά , περί καθήκοντος χρέους ,τάχα, και άλλα τέτοια ηχηρά, πέφτει την ίδια ώρα και με το πρώτο άλμα. Ούτε ένα απλό φυσικό, ηθικό έρεισμα δεν υπάρχει για να στηριχτεί.
Μένει μόνο ένας λόγος , ο πραγματικός, που υποβιβάζει τον εαυτό του σε δούλο. Το ψωμί ή το παντεσπάνι του! Μόνο στην ιερότητα του μισθού και των αποδοχών του ομνύει. Μπορεί ακόμα και να σκοτώνει με το πρόσχημα της διατήρησης της έννομης τάξης ένα 16χρονο παιδί, γιατί δεν είχε να πληρώσει 20 ευρώ για τη βενζίνη που του βάλανε. Τα λοιπά που λένε ΟΛΟΙ οι λογής «μίσθαρνοι» , είναι προπέτασμα καπνού.
Η ευθύνη του εκτελούντος διαταγές, είναι σοβαρότερη του εντολοδότη. Η διάπραξη του εγκλήματος είναι αποκλειστικά ατομική . Και η ανάλογη τιμωρία του , θα ήταν εκείνη ,που θα άνοιγε το δρόμο στην αλλαγή του σημερινού παράλογου και ανήθικου συστήματος. ΄Ομως, ποιος θα τιμωρήσει ποιον; “Κόρακας κοράκου μάτι, δε βγάζει”, ως γνωστό.
Από τον κανόνα δεν εξαιρείται ούτε ο στρατιώτης. Κανένας και για κανένα λόγο δεν έχει υποχρέωση ούτε δικαίωμα να χάνει τη ζωή του ή να αφαιρεί του απέναντι “εχθρού”. Αν θέλουν πόλεμο, ας αφήσουν τους αρχηγούς και τους ηγέτες να φαγωθούν μεταξύ τους.
Οι ίδιοι δεν έχουν εχθρούς, ούτε λόγους να αλληλοσφάζονται στο όνομα κανενός ιδεολογήματος . Τα αφεντικά, οι εξουσίες που τους στέλνουν στα πεδία των μαχών, έχουν συμφέρονται και φιλοδοξίες μόνο. Δεν έχουν πατρίδες. Δεν πιστεύουν σε αξίες και αρχές Γι΄ αυτό και βάζουν άλλους που είτε πιστεύουν σε ιδεασμούς, είτε μισθώνουν εγκληματίες , για να εκτελούν συμβόλαια θανάτου στα πεδία των μαχών.
Ζούμε στην εποχή του Μεταμοντερνισμού. Της ανατροπής της αυθεντίας ,του στερεοτυπικού και στερεότυπου, του καθιερωμένου, του «κλασικού». Είναι ώρα, τα μέλη του νέου αυτού κινήματος και κατ΄ έπέκταση οι κοινωνίες, να αποκτήσουν και διαφορετική αντίληψη της ατομικής ευθύνης. Ως «αφεντικά», «υπάλληλοι» και κριτές οι ίδιοι.