Δεκαπέντε χρόνια πριν, δύο ΝεοΝαζί αστυνομικοί με εντολή του τότε αρχηγού τους Νίκου Μιχαλολιάκου, δολοφόνησαν στα Εξάρχεια έναν έφηβο με μοναδικό στόχο να ξεκινήσει η αναταραχή και ο “εμφύλιος” που περίμεναν πώς και πώς τα τάγματα εφόδου της Χ.Α, για να δράσουν. Απώτερη επιδίωξη με το ξέσπασμα της χρεοκοπίας, ορατής ήδη από το 2007, η εξάπλωση των ταραχών και η πρόσκληση του Στρατού να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας .( Δες Homo-Naturalis.gr ΑΛΕΞΗΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ. ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΚΑΙ ΟΙ ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ ΤΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΤΟΥ.)
Η αυθόρμητη μετά τη δολοφονία, αντίδραση, κυρίως νέων ανθρώπων ,ακόμα και συνομήλικων (15χρονοι ) του Αλέξη Γρηγορόπουλου, ήταν μια από τις λαμπρότερες στιγμές αγωνιστικότητας της σύγχρονης ελληνικής Ιστορίας . Ταυτόχρονα, υπήρξε και κάλεσμα, υπενθύμιση πως κοινωνική δικαιοσύνη δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ σε αυτόν τον τόπο χωρίς συλλογικούς αγώνες .
Σήμερα, τόσα χρόνια μετά την ειδεχθή εκείνη δολοφονία και μάλιστα στις συνθήκες της σφοδρής επέλασης της αντικοινωνικής πολιτικής και των αντιλαϊκών μέτρων της Δεξιάς κυβέρνησης ( ειρήσθω εν παρόδω πως κατέχει την εξουσία, ελέω της εγωιστικής, συμπεριφοράς και των φιλοδοξιών όσων υποδύονται τους αριστερούς, αλλά συγγενεύουν περισσότερο με φασίστες) ,όμοια συσπείρωση και λαϊκή αντίδραση δεν υπήρξαν. Ακόμα χειρότερα, αν η ίδια η μητέρα των αλλαγών και των μεταρρυθμίσεων, Η ΑΝΑΓΚΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΟΥΡΤΑΛΕΙ ΘΥΡΕΣ, δεν προκαλέσει αυτή την ώρα όμοιο και πιο γενικευμένο ξεσηκωμό, σαν εκείνο που προκάλεσε η δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλο, τα κοινωνικά προβλήματα θα διογκωθούν σε σημείο που δε θα υπάρχουν λύσεις και δρόμοι επιστροφής.
Οι γενιές οφείλουν να γνωρίζουν από την Ιστορία πως χωρίς εξέγερση, χωρίς δράση, συλλογική και δυναμική, αλλαγή των κοινωνικών συνθηκών , όπως αυτοί που βιώνει σήμερα η Ελλάδα, δεν πρόκειται να υπάρξει.
ΜΕ
το χρέος της να έχει εκτοξευθεί στα ύψη πάνω από 400 δισ
τη δεινή φτωχοποίηση των Ελλήνων
την προκλητική καταπάτηση αναφαίρετων, ατομικών δικαιωμάτων,
τις φυσικές καταστροφές με την επιδείνωση της κλιματικής αλλαγής
την ασύστολη πια κλοπή του δημοσίου χρήματος από μια ανάλγητη κυβερνητική συμμορία, που ταϊζει μόνο όσους την ψηφίζουν (γαλάζια ακρίδα)
η χώρα κάθε μέρα θα βυθίζεται όλο και περισσότερο στην άβυσσο από την οποία δε θα υπάρχει έξοδος.
Και θα υπάρξει αντίδραση. Είναι η ιστορική αναγκαιότητα. Αυτή την ώρα ,μόνο ποιο θα είναι το έναυσμα, τί μορφή θα έχει και πόσο σύντομα θα δοθεί, δε γνωρίζουμε.
Θα υπάρξει, όμως. ‘ Οσο κι αν κοιμούνται ήσυχοι, εκείνοι που θα ήταν πιο ωφέλιμο για τους ίδιους, να γρηγορούν . Κι ευτυχώς που δε διαθέτουν αυτογνωσία. Τέτοιοι, ανέκαθεν, στερούνται παντελώς της αίσθησης κινδύνου. Δυστυχώς γι΄αυτούς, ευτυχώς για όλους τους υπόλοιπους!