α. Κορονοϊός: Συγκετρώσεις αντιεμβολιαστών σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα και Ηράκλειο
“Μάλιστα, εκτός από τα συνθήματα κατά των εμβολίων, οι συγκεντρωμένοι έψαλλαν τον Εθνικό Ύμνο, αλλά και το …«Χριστός Ανέστη».
Αντιστοίχως, στη Θεσσαλονίκη τραγούδησαν το «Μακεδονία Ξακουστή».
β. Το έργο «τρύπημα της αγελάδας ή οι υπέροχες συνέπειες του εμβολιασμού», του γελοιογράφου Τζέιμς Τζίλρεϊ, δημοσιεύθηκε στις 12 Ιουνίου 1802 και απεικονίζει μια τρομοκρατημένη γυναίκα, η οποία περιβάλλεται από ανθρώπους που μετατρέπονται σε αγελάδες.
«Το πρώτο εμβόλιο που εφευρέθηκε αφορούσε την ευλογιά και προέκυψε από την παρατήρηση ότι ο ανθρώπινος οργανισμός ανέπτυσσε αντισώματα κατά της ευλογιάς αν προηγουμένως είχε μολυνθεί με δαμαλίτιδα, την ευλογιά δηλαδή των αγελάδων», περιγράφει ο ίδιος, «πολλοί τότε αντιτάχθηκαν σε αυτό, καθώς δεν δέχονταν να βάλουν στο σώμα τους κάτι που προερχόταν από αγελάδα». Αλλοι αρνούνταν να ταλαιπωρηθεί ένα ζώο. «Ο Γκάντι δεν δεχόταν ότι κάνεις ένα ζώο και δη αγελάδα να υποφέρει με την ελπίδα εσύ να γίνεις καλά», διηγείται ο κ. Μεταξάς, «εξ ου και είχε γράψει μια διατριβή με επτά επιχειρήματα, για τα οποία δεν θα έπρεπε ο κόσμος να κάνει εμβόλια». Οταν όμως 15 χρόνια αργότερα έπεσε μια επιδημία ευλογιάς στην Ινδία και άρχισαν να πεθαίνουν μαζικά παιδιά, «το μετάνιωσε και έγραψε ότι τελικά “δεν θα έπρεπε να είμαι τόσο κάθετος, γιατί αισθάνομαι τώρα ότι από τα δικά μου λόγια έχει πεθάνει κόσμος”
…Στο στόχαστρο των αντιεμβολιαστών βρίσκονται ο Μπιλ Γκέιτς, οι Εβραίοι, ο Αλμπερτ Μπουρλά, ο Ηλίας Μόσιαλος…”
(Αποκωδικοποιώντας το κίνημα των αντιεμβολιαστών)
***
Ποια άποψη, λοιπόν, είναι η σωστή για το εμβόλιο ; Η δική σου του αντιεμβολιστή ή η δική μου, του ήδη βατσινωθέντος από χτες , για να τριτώσει το …καλό;
Η αρχαία ελληνική σοφία έδωσε απάντηση και σε τέτοια ερωτήματα. Και μάλιστα δια στόματος Σωκράτη, δηλαδή, “δια γραφίδος ” Πλάτωνος (σημ. είπε ωραίες κουβέντες ο ψυλλιασμένος σε πολλά για την εποχή του φιλόσοφος, αλλά και άλλα αδόκιμα, απρεπή και άκομψα , όπως περί τάξεων, δουλείας, αξίας νόμου κ.λπ. Ας είναι! )
Λέει:
Οὐκ ἄρα, ὦ βέλτιστε, πάνυ ἡμῖν οὕτω φροντιστέον τί ἐροῦσιν οἱ πολλοὶ ἡμᾶς, ἀλλ᾽ ὅτι ὁ ἐπαΐων περὶ τῶν δικαίων καὶ ἀδίκων, ὁ εἷς καὶ αὐτὴ ἡ ἀλήθεια. ὥστε πρῶτον μὲν ταύτῃ οὐκ ὀρθῶς εἰσηγῇ, εἰσηγούμενος τῆς τῶν πολλῶν δόξης δεῖν ἡμᾶς φροντίζειν περὶ τῶν δικαίων καὶ καλῶν καὶ ἀγαθῶν καὶ τῶν ἐναντίων. «Ἀλλὰ μὲν δή,» φαίη γ᾽ ἄν τις, «οἷοί τέ εἰσιν ἡμᾶς οἱ πολλοὶ ἀποκτεινύναι.» (Κρίτων).
(=”Δεν πρέπει λοιπόν, αγαπητέ μου, να νοιαζόμαστε τόσο πολύ τί θα ειπεί για μας ο πολύς ο κόσμος, αλλά τί θα ειπεί εκείνος που γνωρίζει για τα δίκαια και τα άδικα, ο ένας, στην ουσία η ίδια η αλήθεια. Ώστε πρώτα-πρώτα δεν συμβουλεύεις σωστά μ᾽ αυτή την πρότασή σου, λέγοντας πως πρέπει να προσέχουμε στη γνώμη που έχει ο πολύς ο κόσμος για το δίκαιο και για το ωραίο και για το αγαθό και για τα αντίθετά τους. Θα μπορούσε βέβαια να ισχυριστεί κανείς: «Κι όμως, ο πολύς ο κόσμος έχει τη δύναμη ακόμη και να μας θανατώσει»).
Πασιφανές πως στο ζήτημα του εμβολιασμού, ο Πλάτωνας είναι κάθετα αντίθετος με τους αντιεμβολιαστές, οι οποίοι κάνουν αυτό ακριβώς που απαξιώνει ο φιλόσοφος. Μιλούν, ως ειδικοί , χωρίς να είναι. Πως κατέχουν την αλήθεια, ενώ ασπάζονται το ψεύδος. Πως βρίσκονται εν δικαίω, ενώ κάνουν μακροβούτια στη χαβούζα της παραπληροφόρησης και της παραπλάνησης,
Κι αν θα ήταν από κωμικό ως παράλογο, την ώρα που απογειώνεται το αεροπλάνο να διαμαρτύρεται επιβάτης πως ο πιλότος δε σηκώνει σωστά το αεροπλάνο και θα πέσει , ζητάει, μάλιστα, φασαριόζικα να τον κατεβάσουν , και αν τον ρωτήσουν “ξέρεις από…βέσπα; ” κι εκείνος απαντά’ “όχι, αλλά έχω τη δική μου άποψη”, σίγουρα οι περισσότεροι συνεπιβάτες θα τον χαρακτήριζαν από τρελό και ψεκασμένο ,ως πιωμένο και χαπακωμένο. Μπορεί κιόλας νά΄ τρωγε και καμιά κατραπακιά από κανένα αψίκορο.
Κάτι που δεν ισχύει, όμως, για τον αντιεμβολιαστή (να εισπράττει, δηλαδή, σφαλιάρες), όσες φορές με θράσος και αποκοτιά αποφαίνεται πως οι Εβραίοι και ο Μπίλ Γκέιτς είναι πίσω από το εμβόλιο του Σατανά. Κι αν τον ρωτήσεις “πού το ξέρεις, πόθεν η πληροφόρηση” ,δεν κωλώνει. Εξίσου προκλητικά και … κουφά σου απαντά κάτι ανάλογο με τη φράση των αρχαίων Ελλήνων “΄Εξεστι Κλαζομενίοις ασχημονείν” (=΄Ολο τέτοια κάνουν οι Εβραίοι). Και καθάρισε.
Ο Πλάτωνας είναι κατηγορηματικός όταν λέει πως “δεν συμβουλεύεις σωστά μ᾽ αυτή την πρότασή σου, λέγοντας πως πρέπει να προσέχουμε στη γνώμη που έχει ο πολύς ο κόσμος” . Και εννοεί πως πέρα από απαράδεκτη, αυτή η γνώμη είναι…θάνατος, επειδή, ακριβώς, είναι άσχετη και ανεύθυνη.΄Οπως, εν προκειμένω η εμμονή του υπέροχου και αγγελικά πλασμένου κόσμου των “ψεκά” που έχουν αναγάγει σε επιχείρημα την γνωστή ατάκα “γιατί έτσι μας αρέσει”. Μόνο που τούτη η εμμονή, μπορεί να στείλει στον τάφο ,ακόμα και 5χονα παιδιά (χέστηκαν!)
Το ξεκαθάρισε, λοιπόν ο Πλάτωνας δια του Σωκράτη (ή και αντίστροφα). Θέλω δε θέλω ΥΠΟΤΑΣΣΟΜΑΙ ΣΤΗ ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΕΙΔΙΚΟΥ,ΤΟΥ ΓΝΩΣΤΗ, ΤΟΥ ΕΙΔΗΜΟΝΑ. Στην ΕΙΣΑΓΩΓΗ και στα ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, εδώ, εμείς αυτό που ξεκαθάρισε και όπως το διατύπωσε ο Πλάτωνας, το λέγαμε για τις ημέρες μας έτσι:
“Σημερα,στις συντεταγμενες πολιτειες και στις πολιτισμενες κοινωνιες, που οι ρολοι ειναι (ή πρεπει να ειναι) βιωματικοι και διακριτοι και δεν επιτηδευονται ουτε υποδυονται,πλην εκεινων στα θεατρικα δρωμενα, η αντιποιηση δεν ειναι μονο πραξη λοιδωρη, αλλα σε πολλες μορφες της και ποινικα κολασιμη. Το ερασιτεχνικο και το αμεθοδο δεν ειναι απλως αστεια, αλλα και επικινδυνα. Ιδιαιτερα στην Επιστημη.
Στη συστηματοποιημενη γνωση,οι κανονες κατακτησης της ειναι αυστηρα προσδιορισμενοι και οι οροι επιτηδευσης της δεσμευτικοι για τους φορεις της. Η λαθρεπιβαση σε επαγγελματικη συντεχνια, εξειδικευμενης γνωσης, ειναι απαγορευμενη. ”Ελευθερη εισοδος επισκεπτων” και καταληψη γνωστικου χωρου, που ” de jure et ipso jure” ανηκει σε αλλους , δεν επιτρεπεται. Γιατι ο κομπογιανιτισμος, ο πιθηκισμος, το δηθεν, δεν ειναι απλως κωμικες μεταμφιεσεις. Εχουν πρωτιστως και επικινδυνες παρενεργειες”
Κι αν αν το θέμα του ειδικού ,του ειδήμονα, είναι τελειωμένο για τον Πλάτωνα και τον έμφρονα πολίτη, στο παραπάνω χωρίο, όμως, μένει αδιευκρίνιστο, σε φιλοσοφική σύγχυση, ποιος είναι “ο εις και αυτή η αλήθεια”. Ο θεός; Η φύση; Και είναι ΜΙΑ η αλήθεια; Και ποια;
Θεός ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να ξέρω ,αν υπάρχει, επειδή, ακριβώς, δε θέλησε ο ίδιος να αποκαλύψει το “πρόσωπό του”. Κι αν θέλω και μου αρέσει να μιλάω μαζί του, είναι δικαίωμά μου. Αν, όμως, αρχίζω να ισχυρίζομαι πως… μου μιλάει κι εκείνος, τότε αλλάζει, ΄έχω “λαλήσει”, είμαι τρελός για δέσιμο!
Η Φύση; ΄Αλλο πράμα τούτη. Εδώ μιλάμε για απολυτότητα που δεν είναι στο ελάχιστο φαντασιακή. Και μάλιστα για τη Φύση, η αλήθεια είναι ΜΙΑ .Εκείνη που ορίζουν οι νόμοι της. Και όποιος την παραβαίνει, γιατί πιστεύει σε πολλές αλήθειες… κακό του κεφαλιού του.
Οι αλήθειες τις φύσης, πέρα από μοναδικές είναι και διαχρονικές, αναλλοίωτες, απαρασάλευτες και υποχρεωτική η υποταγή σε αυτές. Οι άλλες, όπως τις όρισε η διάνοια των σοφιστών, οι πολλές και διάφορες για τον ίδιο “ορισμό” και τα “πράγματα”, αυτές είτε μία, είτε πολλές, οφείλουν, πάλι με εντολή της Φύσης, να υπακούουν σε μια αρχή. Αν είναι …λογικές , τότε είναι και αποδεχτές. Αν όχι, δεν είναι αλήθειες. Εδώ έχει το λόγο πια ο αριστοτελικός ΝΟΥΣ, που όταν είναι καθαρός ,χωρίς βαρίδια και εξαρτήσεις ,έχει απάντηση για όλα. (Νους=και έδρα συνείδησης).
Κι αφού, έστω και επί τροχάδην, τα ξεκαθαρίσαμε αυτά τα πιο …απλά και κατανοητά , να δούμε αν μπορούμε να επιβάλουμε την ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΠΩΣ. ΄Εχουμε το ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ , ως “έχοντες και κατέχοντες” την αλήθεια, όπως την ορίσαμε, να αναγκάζουμε τον άλλον να τη δεχτεί; ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΤΗΤΑ ΗΘΙΚΗ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ; (συνεχίζεται).