ΝΑ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ

ΝΑ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ

                                                       28.06.11

«…Η κύρια μομφή που αποδόθηκε στους «Αγανακτισμένους» αναφερόταν στην ασάφεια των πολιτικών τους αιτημάτων. Ακόμη χειρότερα, τους αποδόθηκε υστεροβουλία και ανευθυνότητα. «΄Οταν τα ‘τρωγαν ήταν καλά, τώρα που ήρθε ο λογαριασμός αρνούνται να πληρώσουν», είναι η επωδός που συνοδεύει συχνά τις κινητοποιήσεις» (ΜΜΕ).

  Το πολιτικό  πρόβλημα στην Ελλάδα δεν είναι τελικά οι πολιτικοί της. Είναι  ο λαός της, αυτή η «ανθρωπόμαζα», που ως κινούμενη άμμος μετακινείται εκεί που βλέπει ή υποπτεύεται πως το μικροσυμφέρον της θα εξυπηρετηθεί. Είναι οι περίφημοι ΟΦΑ (όπου φυσάει άνεμος), η γνωστή  πελατειακή μορφή του δικομματισμού της χώρας. Ευκαιριακοί οπαδοί κομμάτων  οι περισσότεροι απ΄αυτούς μέχρι χτες, είχαν, ως προσφιλή τους…ενασχόληση να μεταμορφώνονται σε ακρίδες, να  εφορμούν στο δανεικό χρήμα και να αφαιμάσσουν το δημόσιο ταμεία «μέχρι τρυγός».  Και όταν στέρεψε η δεξαμενή, ξαφνικά οι ίδιοι  μεταλλάχτηκαν   σε «γύπες». Ανέδειξαν σε ορκισμένους εχθρούς τους το Σύστημα που υπηρετούσαν και τους (εξ)υπηρετούσε, στράφηκαν αδυσώπητοι εναντίον  των φορέων ,που το συντηρούσαν, ειδικά των πολιτικών, τους οποίους  βλέπουμε σήμερα να   προπηλακίζουν, να πετροβολούν,  να φυγαδεύονται από τη μήνη τους. Αχάριστοι, παρτάκηδες, θρασείς. Είναι το χειρότερο κομμάτι του ελληνικού πληθυσμού, ένας ιδιοτελής αχταρμάς, που ως κινητήρια δύναμη αναγνωρίζει μόνο το ατομικό του συμφέρον.

 Δεν είναι που δεν έχουν πολιτικό λόγο, όπως υποστηρίζουν οι επικριτές τους. Οι περισσότεροι πολιτικοί δεν αρθρώνουν πολιτικό λόγο. Γιατί πολιτικός λόγος σημαίνει  να έχεις  άποψη και  στάση ζωής πάνω σε ζητήματα που δεν αφορούν μόνο το στομάχι και το «θεαθήναι». Και βέβαια, κανείς δε θα είχε αντίρρηση να χειροκροτήσει και να συμπαραταχτεί με τους «Αγανακτισμένους» σήμερα, αν είχαν οι ίδιοι την «έξωθεν καλή μαρτυρία», αν είχαν «δώσει εξετάσεις» στο παρελθόν  στον αγώνα της υπεράσπισης του «άλλου», του αδύνατου, του κατατρεγμένου, του αδικημένου και όχι αποκλειστικά του προσωπικού τους συμφέροντος

Πότε αγανάκτησαν οι…Αγανακτισμένοι και ποια πρεσβεία κατέλαβαν, ας πούμε, για να διαμαρτυρηθούν ,γιατί εκατομμύρια παιδιά πεθαίνουν από το μαρτύριο της πείνας και τη δίψας, για τις γενοκτονίες και τις εθνοκαθάρσεις στην Αφρική, αλλά και δίπλα μας στην πρώην Γιουγκοσλαβία, την καταπάτηση στη χώρα μας  βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων μεταναστών και ιθαγενών;  ΄Οσο υπήρχε «άρτος και θεάματα» ,όλα ήταν καλά . ΄Όταν τους καλούσαμε να αφήσουν τους καναπέδες και να βγουν μαζί μας στους δρόμους  για το δίκιο του «διπλανού»,για το αυτονόητο δικαίωμά του να έχει κι εκείνος «ζωή», μάς κοίταζαν στραβά, μας έλεγαν «αιθεροβάμονες», ρομαντικούς, εξωπραγματικούς. Ενώ, ρεαλισμός είναι να κοιτάζεις την πάρτη σου, να μη «φυτρώνεις εκεί που δε σε σπέρνουν».

 Να περιοριστούμε σε δυο παραδείγματα;  Δολοφόνησαν ένα παιδί πριν 3 περίπου χρόνια. Κανένας απ΄αυτούς  (οι εξαιρέσεις δεν ανατρέπουν τον κανόνα)  που σήμερα  σηκώνουν λάβαρα στις πλατείες και μουντζώνουν τη Βουλή στο Σύνταγμα, δεν ήρθε μαζί μας να ουρλιάξει, να  καταραστεί, να απαιτήσει δικαιοσύνη, γιατί ένας φασίστας αφαίρεσε με το έτσι θέλω τη ζωή ενός παιδιού. Πού ήσουν τότε, άθλιε ,όταν μας χόρταιναν  με χημικά και δακρυγόνα, αυτοί που σήμερα  καλείς να συμπαραταχτούν μαζί σου για το «αζημίωτο», όταν μας διέσυραν  ως «μπαχαλάκηδες» και  κουκουλοφόρους;  ΄Εβλεπες τότε εμάς  στους δρόμους στις ειδήσεις από την πολυθρόνα σου, «φτιαχνόσουν» με τις στρατευμένες ατάκες των «Χατζηνικολάου» και «έφτυνες» την οργή σου στα μούτρα μας, γιατί τάχα ΟΛΟΙ (και όχι εκατό-διακόσιοι) σπάζαμε βιτρίνες, βάζαμε φωτιές, καταστρέφαμε το βιος των νοικοκυραίων  και συμπαρατασσόσουν με «εκείνους» ,που σήμερα μισείς και θεωρείς υπεύθυνους ,γιατί σε ξεσήκωσαν από τη χαύνη του τηλεκοντρόλ σου.

Κι ακόμα: Χρόνια σε καλούσαμε από το HOMO NATURALIS  να ενισχύσεις  την ΑΠΟΧΗ σε εθνικές και περιφερειακές εκλογές. Εμείς τρέχαμε παραμονές τέτοιων εκλογών στους δρόμους να μοιράζουμε φυλλάδια, να ενημερώνουμε, να σε καλούμε να μην πας να ψηφίσεις ή έστω να ρίξεις λευκό-άκυρο. Μας χλεύαζες, μας χαρακτήριζες αφελείς, κάποιοι τραμπούκοι από σας κόντεψαν να μας λιώσουν στη Θεσσαλονίκη. Μιλούσατε χωρίς επιχειρήματα ,προσπερνώντας ή αποσιωπώντας τα δικά μας και δίνατε μάχη γι΄αυτούς που σήμερα τους κυνηγάτε στα σοκάκια του Εθνικού κήπου .

 Γι΄αυτά και άλλα πολλά, δε μας πείθεις πως κάνεις αγώνα, απατεωνίσκο, βολεψάκια, κιμά της απολίτικης ανθρωπόμαζας. Δεν είσαι επαναστάτης ,δεν είσαι εξεγερμένος, δεν μπορείς να αρθρώσεις συνειδητό πολιτικό λόγο. Αύριο, θα πας στο σπίτι σου, γιατί ή θα κουραστείς ή θα σου πετάξουν ένα ξεροκόκαλο για να το γλείψεις . Εμείς, όμως, πάλι θα είμαστε στο «πόδι», σε  συνεχή εγρήγορση, επαναστατημένοι διαρκώς για «μας» και για τους «άλλους». Να, γιατί δεν έχει αξία η διαμαρτυρία σου, γιατί η «επανάστασή» σου  ντροπιάζει την έννοια της επανάστασης. Δε σε υπολογίζουμε, δε σε σεβόμαστε, δε σε κατατάσσουμε στο «είδος» μας.

Τώρα καταλαβαίνεις γιατί δεν είμαστε εμείς (οι μαθημένοι στους δρόμους) ΣΗΜΕΡΑ μαζί σου στο Σύνταγμα και τις πλατείες της χώρας. Γιατί αφήνουμε χωρίς πολιτική κάλυψη ένα ευκαιριακό πανηγυράκι, που όπως εύκολα άρχισε ,έτσι εύκολα και θα τελειώσει.  Μόνο σχολάστε το νωρίς. Γυρίστε γρήγορα στις τρύπες σας και αφήστε ελεύτερους τους δρόμους σε μας, που ξέρουμε να τους «περπατάμε» και μας ξέρουν και κείνοι από την «καλή».