ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙΑ

1.  ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ” ΤΑ ΖΩΑ ΜΑΣ ΑΡΓΑ”.

2. ΨΥΧΟΠΑΘΕΙΣ ΣΤΟΥΣ  ΘΩΚΟΥΣ ΤΗΣ  ΕΞΟΥΣΙΑΣ

3. ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΙ …ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ.

4. “ΙΕΡΑΤΕΙΟ”.  ΠΙΟ ΑΘΕΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΘΕΟΥΣ

1. Ο  Στιβ Τζομπς  και  το iPhone

Μπορεί να μην είχε τις απίστευτες γνώσεις στον τομέα της τεχνολογίας, αλλά είναι αποδεκτό πως ο Στιβ Τζομπς είχε το όραμα και έτσι κατάφερε να δημιουργήσει μία από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές τεχνολογίας στον κόσμο, αλλάζοντας μία για πάντα τον τρόπο της επικοινωνίας, της ψυχαγωγίας και όχι μόνο.

Έχοντας χαρακτηριστεί ως οραματιστής στον χώρο των υπολογιστών, καθώς οι ιδέες του άλλαξαν τον τρόπο με τον οποίο οι καταναλωτές χρησιμοποιούν την ψηφιακή τεχνολογία, ο Στιβ Τζομπς όταν συνέλαβε την ιδέα του οικιακού προσωπικού υπολογιστή, δεν είχε  πτυχίο στην πληροφορική και δεν ήξερε καν από προγραμματισμό.

Πως από τα tablet προέκυψαν τα iPhone;

Κι ενώ το team της Apple είχε βάλει όλη της την μαεστρία για να δημιουργήσει ένα πρωτοποριακό tablet, ο Στιβ Τζομπς άλλαξε γνώμη όταν βρισκόταν σε μία… καφετέρια. «Ο Τζομπς πρόσεξε πως όλοι μέσα στην καφετέρια μιλούσαν στα κινητά τους, αλλά κανείς δεν ήταν ιδιαίτερα ευτυχισμένος γι΄αυτό.  Μόλις το αντιλήφθηκε αυτό ο Τζομπς με ρώτησε αν μπορώ να μικρύνω το προσχέδιο σε μέγεθος τόσο μικρό ώστε να χωράει στην τσέπη μου», έτσι φτιάξαμε τα iPhone είπε ο Φόρστσαλ.

Το μεγάλο παράπονο, που ώρες-ώρες γίνεται  αγανάκτηση και οργή, είναι πως ο κόσμος ιστορικά φαίνεται να μην είχε την τύχη  να  υπηρετούν την τεχνολογία “ανοιχτά μυαλά”, με φαντασία πρωτίστως. Η φαντασία είναι  ο πρώτος και ο βασικός πυλώνας που οφείλε η τεχνολογία να στηριχτεί. Η εφαρμογή είναι το ευκολότερο.

Και φαίνεται πως στο διάβα των αιώνων δεν είχαμε τεχνολόγους με φαντασία. Γενικότερα σε σχέση με τις θεωρητικές επιστήμες, οι θετικές, (σ΄αυτές να συμπεριλάβουμε και την ιατρική), έμειναν πολύ πίσω.

΄Οταν , για παράδειγμα, οι Σοφιστές στην Αγορά της αρχαίας  Αθήνας και στις  “Σχολές” μιλούσαν για την υποκειμενικότητα της αλήθειας ή ο φιλόσοφος Σωκράτης διατύπωνε τη φράση ” ο εις και αυτή η αλήθεια”, αλλά και διέκρινε  τα είδη και την ποιότητα του έρωτα και του σεξ, την ίδια ώρα, για να πάνε  μια εκδρομούλα από το Μοναστηράκι  στο κτήμα τους στο Κολωνό,  ή έπρεπε να καβαλήσουν το γάιδαρο ή, στην καλύτερη περίπτωση,  να νοικιάσουν κανένα “κάρο” και… τραγκα-τρούκα, μέσα στη σκόνη, τον καύσωνα και ώρα ταλαιπωρίας, να  φτάσουν στον προορισμό τους.

Δραματική η κατάσταση,  αν σκεφτούμε πώς ως και τον 19ο αιώνα, ο τεχνολογικός πολιτισμός ήταν ο ίδιος σχεδόν,  όπως και την εποχή των πολιτισμών των Ανατολικών λαών στη Μεσόγειο. Μα,εντελώς ίδιος.

 Αλλά και  μέσα  στους  2  τελευταίους αιώνες, αλματώδεις ,συγκλονιστικές, απίστευτες ανακαλύψεις-εφευρεύσεις, δεν είχαμε.Και σήμερα ακόμα, αντιμετωπίζουμε στη ζωή σχεδόν πρωτόγονες λύσεις στα περισσότερα τεχνολογικά και συναφή προβήματα. Π.χ ,χρειαζόμαστε μπαταρίες για ενέργεια,  που  αδειάζουν,όμως,  γρήγορα και…εντελώς, καλώδια και παρόμοιες συνδέσεις ,για να  “περπατήσει” το  ρεύμα, να λειτουργήσει το τηλέφωνο και το ιντερνέτ. Πραγματικά πρωτόγονος ακόμα ο πολιτισμός μας.

΄Οπως διαβάζουμε και παραπάνω, ακόμα και ο μέγας Στιβ Τζομπς (πέθανε αρκετά νέος) δεν ήταν τεχνολόγος, αλλά θεωρητικός στην ουσία. Απλά, είχε  φαντασία, για να σχεδιάσει τον ηλεκτρονικό υπολογιστή,το  tablet  και το iPhone.

Χρειάζομαστε περισσότερους “Στιβ Τζομπς”, με “αχαλίνωτη” φανασία, με γόνιμο, πλούσιο σχεδιασμό προϊόντων της τεχνολογίας, για να μπορέσει κάποια στιγμή να απογειωθεί αυτός ο πολιτισμός. Και πιστεύουμ τώρα που βρισκόμαστε μια ανάσα απόσταση από την απόλυτη κατίσχυση της τεχνιτής  νοημοσύνης,το ρομπότ,  εξοπλισμένο με  τεράστιες ικανότητες φαντασίας και εφαρμογής των προϊόντων της σκέψης του, θα αναλάβει να λύσει άλυτα,αλλά βασικά , τεχνολογικά προβλήματα,όπως αυτό της ενέργειας.  Κυρίως, χρειαζόμαστε σύντομα και οριστικά.

Περιμένουμε με αγωνία.΄Οπου ο άνθρωπος απέτυχε θα επιτύχει η  η απεριόριστη γνωσιολογική δυνατότητα και η φαντασία  των ρομπότ. Και όχι μόνο σε επίπεδο τεχνολογίας. Σε όλες τις παραμέτρους του  ανθρώπινου πολιτισμού.

2. H Βόρεια Κορέα απαντά στον Τραμπ: Είναι ψυχοπαθής

Η Πιονγκγιάνγκ χαρακτήρισε σήμερα τον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ «ψυχοπαθή», την ώρα που η ένταση μεταξύ των δύο χωρών είναι ιδιαίτερα τεταμένη κυρίως μετά τον θάνατο του Ότο Γουόρμπιερ, του Αμερικανού φοιτητή που επαναπατρίστηκε σε κώμα μετά την κράτησή του στη Βόρεια Κορέα.

Η εφημερίδα Rodong Sinmun, επίσημο όργανο του καθεστώτος της Πιονγκγιάνγκ, εκτίμησε ότι ο Τραμπ «βρίσκεται σε δύσκολη κατάσταση» στη χώρα του. Ο Αμερικανός πρόεδρος εξετάζει το ενδεχόμενο ενός προληπτικού πλήγματος εναντίον της Βόρειας Κορέας προκειμένου να στρέψει την προσοχή μακριά από την πολιτική κρίση στο εσωτερικώ της χώρας του, επισημαίνει η εφημερίδα.

«Η Νότια Κορέα πρέπει να λάβει υπόψη της ότι, αν ακολουθεί τον ψυχοπαθή Τραμπ, δεν μπορεί παρά να οδηγηθεί στην καταστροφή», τονίζει η εφημερίδα

 

Η Αμερική έχει την ατυχία αυτή την ώρα να κυβερνάται από έναν αλλοπρόσαλλο,τραμπούκο και λαϊκιστή  πρόεδρο, που σε καμιά περίπτωση δε θα μπορούσε να δώσει ένα ηχηρό χαστούκι είτε στο δικτάτορα της Πιονγιάνγκ είτε σε κείνον της Μόσχας. Δεν είναι ο Τραμπ διαφορετικός, ούτε  στέκεται  καλύτερα  στα μυαλά του  και τούτος.

Είναι τραγικός ο τρόπος που πέθανε ένα παιδί από βασανιστήρια και καταδικασμένο  χωρίς λόγο σε 15ετή φυλάκιση από το αιμοβόρο καθεστώς της Β.Κορέας. Να μην ξεχνάμε πως χιλιάδες πολιτικοί κρατούμενοι  ζουν υπό συνθήκες τρόμου και απίστευης σκληρότητας στο λεγόμενο “Κήπο” (στρατόπεδο συγκέντρωσης Yodok*)  και πεθαίνουν στο σωρό  κάθε μέρα από βασανιστήρια, απάνθρωπη δουλειά και έλλειψη τροφής και στιχειώδους περίθαλψης.

Τα καθεστώτα της Β. Κορέας, της Ρωσίας, του Ιράν,της Συρίας, πρώτα απ όλα τα άλλα ίδια με αυτά, είναι ανάγκη να εξαφανιστούν από προσώπου γης. Είναι ΄Υβρις  στον 21ο αιώνα να συλλαμβάνονται, να φυλακίζονται, να βασανίζονται και να δολοφονούνται άνθρωποι, γιατί το καθεστώς τους θεωρεί εχθρούς.

Δυστυχώς, επαναλαμβάνουμε,μόνο ο Τραμπ δεν είναι  ο κατάλληλος,  για να δώσει στα καθεστώτα αυτά είνα καλό μάθημα. Είναι ο τελευταίος που δικαιούται και μπορεί να το κάνει. Και σχεδόν όλες οι εξουσίες στον κόσμο, τέτοιες που είναι αυτή τη ν ώρα οι περισσότερες, δεν έχει καμιά το ηθικό ανάστημα να πολεμήσει  τέτοια καθεστώτα.

Μένει στους πολιτικούς ακτιβιστές με το δικό τους τρόπο να αγωνίζονται, για  ξεμπροστιάζουν με κάθε μέσο τα εγκλήματα  των  δικτατόρων σε όποιο όνομα και αν ακούνε.

3. Politico: Γιατί στον Λευκό Οίκο διαβάζουν Θουκυδίδη;

 

Ολα ξεκίνησαν, σύμφωνα με το Politico, όταν ο ακαδημαϊκός από το Χάρβαρντ, Γκράχαμ Άλισον, είχε μια ασυνήθιστη συνάντηση στο αρχηγείο Τραμπ.

Ο Γκράχαμ είναι ένας στοχαστής της εξωτερικής πολιτικής που είχε υπηρετήσει επί προεδρίας Ρίγκαν και Κλίντον. Στον Λευκό Οίκο βρέθηκε κατά τη διάρκεια επίσκεψης στο Συμβούλιο Ασφαλείας προκειμένου να αναλύσει στο επιτελείο Τραμπ το ζήτημα της αντιπαλότητας μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας.

Για να αναλυθεί το θέμα, επιστράτευσε τον Θουκυδίδη. Ο 77χρονος ακαδημαϊκός, ο οποίος είναι συγγραφέας ενός βιβλίου που βασίζεται στα συγγράμματα του Θουκυδίδη αναφορικά με τον Πελοποννησιακό Πόλεμο μεταξύ Αθήνας και Σπάρτης, αντιπαρέβαλε έναν πιθανό πόλεμο ΗΠΑ – Κίνας με εκείνον μεταξύ των δύο ελληνικών πόλεων. «Γιατί πολέμησαν; Αυτό που έκανε τον πόλεμο αναπόφευκτο ήταν η αύξηση της αθηναϊκής δύναμης και ο φόβος που προκάλεσε αυτό στη Σπάρτη», λέει χαρακτηριστικά.

Και μπορεί να ακούγεται περίεργο το γεγονός ότι ένας αρχαίος Έλληνας θα σκιάσει μια συνάντηση μεταξύ μιας ομάδας διπλωματών και στρατηγών από την Αμερική και την Ασία, αλλά ο Θουκυδίδης είναι ένας «ημίθεος» μεταξύ των θεωρητικών των διεθνών σχέσεων και των στρατιωτικών ιστορικών.

Άξιος σεβασμού για τον κομψό χειρισμό του χρονικού ενός από τους πιο πομπώδεις πολέμους της παγκόσμιας ιστορίας, αλλά και για τις διαχρονικές του γνώσεις σχετικά με τη φύση της πολιτικής και του πολέμου.

Δεν είναι τυχαίο, εξάλλου, που ο ιστορικός του Πανεπιστημίου του Γέιλ, Ντόναλντ Κάγκαν, αναφέρεται στον Θουκυδίδη ως «πηγή σοφίας για τη συμπεριφορά των ανθρωπίνων όντων, όταν υπόκεινται στις απίστευτες πιέσεις που επιβάλλουν ο πόλεμος, η πανούκλα και οι εμφύλιες συρράξεις».

Ο Θουκυδίδης, εξάλλου, θεωρείται πατέρας της «ρεαλιστικής» σχολής των διεθνών σχέσεων, η οποία ισχυρίζεται ότι τα έθνη δρουν από πραγματιστικό συμφέρον με ελάχιστη προσοχή στην ιδεολογία, τις αξίες ή την ηθική.

 

Λέγαμε παλιότερα πως η Αμερική παίρνει μηδεν(0) στην Ιστορία και ένας  λόγος είναι πως οι ιστορικοί που συμβουλεύουν τους προέδρους της χώρας και τις επιτροπές είναι…ανιστόρητοι. Παράδειγμα ο παραπάνω ιστορικός-ακαδημαϊκός ,που μπέρδεψε το Θουκυδίδη με τον… Μαρξ.

Και δυστυχώς, όσο ξέρουν από Θουκυδίδη  οι δημοσιογράφοι της Politico, που δημοσιεύει αυτό το κείμενο,αλλά και ο Τραμπ , άλλο τόση, δυστυχώς, ιστορική κατάρτιση  φαίνεται έχει και ο καθηγητής από το Χάρβαρντ.

Πουθενά δεν είναι κατηγορηματικός ο Αθηναίος στρατηγός και ιστορικός για όσα ισχυρίζεται ο  Αμερικανός ιστορικός. Αντίθετα.  Στα αίτια του Πελοποννησιακού πολέμου, πέρα από την επικίνδυνα αναπτυγμένη δύναμη της Αθηναϊκής  Συμμαχίας (ένα ΝΑΤΟ της εποχής),δεκάδες άλλες αιτίες και αφορμές πυροδότησαν εκείνον τον πόλεμο.

Πολιτικό σύστημα, εκπαίδευση, κουλτούρα-νοοτροπία, μικρότητες και αντιζηλίες, αλλά (το χειρότερο)  ακόμα και φυλετικές διακρίσεις και  ρατσισμός έντονος, που δυστυχώς “διαπερνά” κι από το  ιστορικό  “φτερό” του Αθηναίου Θουκυδίδη, είναι οι βασικές αιτίες εκείνου του μεγάλου  πολέμου .Κι αυτή την   άποψη στηρίζει και ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Γέιλ, Ντόναλντ Κάγκαν, που βλέπει πίσω από τον διασημο αυτό πόλεμο Αθήνας Σπάρτης. πολλές αιτίες και όχι μόνο οικονομικές

Γράφαμε γι΄αυτό το θέμα:

ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΕΣ ΑΝΑΤΡΟΠΕΣ (23/3/2017)

Μάλιστα, θα προχωρούσαμε ακόμα περισσότερο και θα  υποστηρίζαμε πως  τα οικονομικά κίνητρα είναι τα λιγότερο εμφανή στους  πολέμους, απ΄ όσο άλλα. Υποκρύπτονται σίγουρα, αλλά δεν είναι απολύτως ορατά, «φως –φανάρι», αν δεν τα ανασύρει κανείς. Να επικαλεστούμε προς  επίρρωση  της «αιρετικής» μαρξιστικά αυτής άποψης, κορυφαία ιστορικά ,πολεμικά γεγονότα.

  Ο Πελοποννησιακός πόλεμος, οι αιτίες του οποίου κατακυρώθηκαν από πολλούς ,μεταγενέστερους του Θουκυδίδη ιστορικούς, ως έχουσες μοναδική σχέση  με την ηγεμονία της Αθήνας και την επικίνδυνη για τα συμφέροντα των  συμμάχων  εξάπλωση του κράτους του Περικλή, μετά τους Περσικούς πολέμους, δε θα μπορούσε επαρκώς να εξηγηθεί, αν δε ληφθούν υπόψη και οι  άλλες παράμετροι εκείνης  της σημαντικής για την εποχή της  σύγκρουσης δύο διαφορετικών κόσμων. Οι αναφορές στα αίτια (πολυπληθείς και κυρίαρχες) του ιστορικού του συγκεκριμένου πολέμου, του  Αθηναίου στρατηγού  και ιστορικού Θουκυδίδη, αλλά και του Ξενοφώντα, που συνεχίζει το έργο του  πρώτου, είναι καθοριστικές.

 Μάλιστα, σε πολλές περιπτώσεις και οι δύο ιστορικοί φαίνεται να αγνοούν επιδεικτικά   τα οικονομικά ,ως μοναδικά αίτια του πολέμου.  Επιμένουν, ειδικά ο Θουκυδίδης, να αναλύει τις φυλετικές διαφορές μεταξύ  Λακεδαιμονίων και Αθηναίων, να υπερτονίζει  την πολιτειακή, αλλά πολιτιστική υπεροχή της πόλης που γέννησε την ΄Αμεση  Δημοκρατία και  δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από άλλες. Αντίθετα. Η ακμή της Αθήνας, όχι τόσο σε επίπεδο οικονομικό (και σ΄αυτό, βέβαια), αλλά σε πολιτειακό, ανθρωποκεντρικό, πολιτιστικό, υπήρξε ανέκαθεν «κάρφος» στα μάτια των άλλων, ειδικά των Ολιγαρχικών, επιμένει ο Αθηναίος στρατηγός και ιστορικός.

Γράφαμε σε παλιότερο κείμενό μας με τίτλο «Ο Θουκυδίδης ως Αθηναίος, στρατηγός και ιστορικός»: «Ο υποσυνείδητος πόνος ,αλλά και ο φθόνος (κατανοητά), που ταλαιπωρούν τον Αθηναίο στρατηγό και ιστορικό για τα αλλεπάλληλα  πλήγματα, που δέχτηκε η ένδοξη πατρίδα του (στον εξιστορούμενο από τον ίδιο πόλεμο) από τον πειθαρχημένο και άριστα εξασκημένο πελοποννησιακό στρατό, δεν τον αφήνουν   ήσυχο να συνθέσει την ιστορία του «χωρίς φόβο και πάθος». Θα βρει τρόπο να μειώσει και να υποβιβάσει τους άσπονδους εχθρούς. Ανακαλύπτει τις πιο αφελείς παραδόσεις για το σκοπό αυτό.

 Βάρβαροι είναι οι κάτοικοί της Πελοποννήσου, λέει, αφού ο άνθρωπος που έδωσε ακόμα και το όνομά του στο νησί (ο Πέλοψ), δεν ήταν παρά ένας Ασιάτης, ένας ξενόφερτος,  «εξώλης και προώλης» μάλλον, κάνας παραλής τυχοδιώκτης που έφτασε εδώ κυνηγημένος . Τώρα που έχει λόγο, η ιστορική πένα του δέχεται το μύθο ως αληθινό γεγονός. Ο μυθικός Πέλοψ, αναδεικνύεται σε ιστορικό πρόσωπο από το στρατηγό- ιστορικό, χάριν της τιμής και της φήμης της πατρίδας . Ούτε λίγο ούτε πολύ, αυτοί  που ταπείνωσαν τους «εξ αρχής» επώνυμους Αθηναίους-Έλληνες και την ένδοξη πόλη τους ,δεν είναι παρά απόγονοι Ασιατών, ξενόφερτοι βάρβαροι».

 Αλλά αν προχωρήσουμε χρονικά λίγο πιο πέρα σε ένα άλλο πιο …αρόσιμο  μαρξιστικά χωράφι, όπως εκείνο της εκστρατείας του βασιλιά της Μακεδονίας Αλέξανδρου, θα διαπιστώσουμε κι εδώ το ίδιο ιστορικό στερεότυπο αιτιών. Πως στο μυαλό του περίφημου στρατηλάτη της Μακεδονίας, δηλαδή, δε φαίνεται να κυριαρχούσε η ιδέα της κατάκτησης του κόσμου, για να κάνει την πατρίδα του πιο εύπορη, όσο πιο ξακουστή. Ούτε φυσικά νωρίτερα η κατάκτηση της Αθήνας και της νότιας Ελλάδας από τον πατέρα του και τον ίδιο, είχαν αποκλειστικά οικονομικά κίνητρα.

Τουλάχιστον για τον Αλέξανδρο,  αν δεις κανείς  την μικρή πορεία της ζωής του, θα διαπιστώσει και χωρίς «μικροσκόπιο»  πως δεν ήταν  παρά ένας άκρα φιλόδοξος νεαρός, κακομαθημένο βασιλόπουλο, παραδομένο στα πάθη, την ακολασία, τον τρυφηλό βίο, που θέλησε να αναδείξει εκτός Μακεδονικών ορίων το όνομά του και να καταστεί «Μέγας». Βεβαίως, ουδείς στην πραγματική ιστορία καθίσται  «Μέγας», κατακτώντας και σφάζοντας αθώους πληθυσμούς από άρρωστη φιλοδοξία και μισαλλοδοξία. 

Μολονότι, τις  ιστορικές μας απόψεις  τις περισσότερες φορές τις φιλτράρουμε μαρξιστικά και τις  αφήνουμε να λούζονται από το προβολέα της μαρξιστικής σκέψης, όμως δε θεωρούμε τον Μαρξ τον …Ιησού Χριστό της μαρξιστικής θρησκείας .Και ο μεγάλος κοινωνιολόγος, οικονομολόγος, ακόμα και ιστορικός και ψυχολόγος ήταν Μέγας, ακριβώς ΚΑΙ γι αυτό. Πως δε φιλοδόξησε να παρουσιάσει το έργο του ως «ευαγγέλιο», αλλά ως εργαλείο  σκέψης και «μπούσουλα» ζωής. ΄Αλλωστε, πώς θα μπορούσε, να υπάρξει  αλάθητος, αφού στα ανθρώπινα «ουδαμού υφίσταται τελειότης», αλλά,όπως και ο ίδιος δέχεται. «ελλοχεύει πάντα το σφάλμα και ο παραλογισμός»;

Αν ζούσε σήμερα ο Μαρξ  και  τον καλούσαμε  να εξηγήσει την εγκληματική δράση των Τζιχαντιστών, τις αυτοκτονίες των «Μαρτύρων» στα αεροδρόμια και τους σταθμούς των Μετρό κι ακόμα τις επιδιώξεις της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ   που χρηματοδοτούν το κράτος του ISIS, δε θα μπορούσε να παραβλέψει τον παράγοντα θρησκευτικό μίσος, φονταμενταλισμός και «τύφλα» σε τέτοιες εγκληματικές, τρομοκρατικές ενέργειες. Είναι αυτονόητα και πασιφανή .

Και βεβαίως, μαζί μ΄ αυτά, ουδείς θα μπορούσε να παραβλέψει και τις οικονομικές διαστάσεις του πολέμου στο Ιράκ, τη Συρία και τις άλλες εστίες-θέατρα συγκρούσεων, που συνδέονται άμεσα με τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων στην περιοχή, με τις πωλήσεις όπλων και άλλες όμοιες οικονομικές  αιτίες.

 ΄Όμως, από μόνοι τους οι λόγοι αυτοί, δε θα μπορούσαν να  σηκώσουν το βάρος της εξήγησης  των σύγχρονων τραγωδιών και να ικανοποιήσουν τις απαιτήσεις της ιστορίας για λογικές πάντα, αυθεντικές, ρεαλιστικές ερμηνείες των ιστορικών γεγονότων. Το χειρότερο, η εμμονή μας σε τέτοιου είδους  παρ-ερμηνείες, θα αποτελούσαν και προσβολή στη μνήμη των χιλιάδων αθώων θυμάτων, που δεν πλήρωσαν με τη ζωή τους την οικονομική απληστία των θυτών τους, αλλά τον παραλογισμό της τιμωρίας, της εκδίκησης της απέναντι κουλτούρας-νοοτροπίας και το μίσος του «διαφορετικού» ,του αλλιώτικου από εκείνους.

4. Πουλήθηκαν γράμματα του Αϊνστάιν σχετικά με το Θεό, τη Φυσική και το Ισραήλ

Σοφή κουβέντα σοφού ανδρός. Μόνο τα ιερατεία δε θέλουν να καταλάβουν (λόγοι συμφέροντος) πως αν υπήρχε θεός και ήθελε, θα είχε κάνει από την αρχή  κατανοητά όλα τα σχέδιά του . Πώς και γιατί έγινε ο ΄Ανθρωπος και ο κόσμος.

Και δε θα χρειάζονταν Μεσσίες σαν τον Ιησού Χριστό και προφήτες, σαν τον Μωάμεθ,αλλά και “σοφοί” ή  σαμάνοι, για να μας αποκαλύψουν ,όσα ο θεός δεν ήθελε να μάθουμε.  Γι΄αυτό υποστηρίζουμε  πως οι ιδρυτές των θρησκειών και οι πιστοί τους  είναι πιο …άθεοι από τους άθεους.

*

Αν είσαι πολιτικός κρατούμενος, ο κύριος στόχος του Yodok είναι ο θάνατός σου» λέει. Θυμάται επίσης πως όταν έφτασε εκεί, οι κρατούμενοι έμοιαζαν με ζωντανούς σκελετούς.

«Ήταν πολύ δύσκολα. Μετά βίας μας τάιζαν» λέει. «Το χειρότερο όμως ήταν που μας χτυπούσαν ενώ εκτελούσαν ανθρώπους μία φορά την εβδομάδα και μας ανάγκαζαν να τις παρακολουθούμε. Πρέπει να είναι πολύ δυνατός για να τα καταφέρεις».

Στα πέντε χρόνια από την σύλληψή του στην Κίνα και την απελευθέρωσή του λόγω καλής συμπεριφοράς, ο Λι έχασε σχεδόν το μισό του βάρους του.

Όπως δηλώνει, οι κρατούμενοι ήταν τόσο αδύναμοι από την έλλειψη τροφής, που με το ζόρι μπορούσαν να κρατήσουν το κεφάλι τους όρθιο, εκτός κι αν τους έδιναν διαταγές οι φύλακες. Αν δεν μπορούσαν να ολοκληρώσουν τις καθημερινές τους εργασίες, ο Λι λέει πως δεν τους έδιναν φαγητό.

«Τότε θα πεινάσετε και το στομάχι σας γίνεται πολύ μεγάλο, ενώ τα πόδια και το πρόσωπο γίνονται σαν σκελετοί. Αλλά αυτοί συνεχίζουν να μην σας ταΐζουν, και τότε πολλοί είναι αυτοί που πεθαίνουν».

Ο Λι εξομολογείται επίσης στη συνέντευξή του για έναν κήπο στο Yodok, μία φράση ευφημισμού που χρησιμοποιούνταν από τους αποστάτες για να περιγράψουν τους ομαδικούς τάφους στα στρατόπεδα.

«Ο κήπος του Yodok, είχε εκατοντάδες, αν όχι εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους. Δεκάδες σειρές με νεκρά σώματα. Έπρεπε να τους μεταφέρουμε εκεί και να τους θάψουμε εκεί όπου μας διέταζαν οι φρουροί».