ΕΙΔΗΣΕΙΣ,ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ,ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ

Απάντηση στο ερώτημα πολλών Ελλήνων για το πόσα και σε ποιες χώρες χρωστά η χώρα μας, επιχειρεί να δώσει η ιστοσελίδα imperatorlex.blogspot.gr . Σύμφωνα με την ιστοσελίδα η Ελλάδα έλαβε την περίοδο 2010-2014 συνολικά 197.495.000.000 ευρώ από 15 χώρες της ευρωζώνης  με την Γερμανία, την Γαλλία, την Ιταλία και την Ισπανία να συμμετέχουν στο μεγαλύτερο μέρος των δανείων.

Πιο αναλυτικά το ελληνικό πρόγραμμα στήριξης ξεκίνησε το 2010 μετά από συμφωνία για τη διάσωση της χώρας από την χρεοκοπία μέσω δανεισμού από τα κράτη της Ευρωζώνης, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το ΔΝΤ.

Η πρώτη φάση της διάσωσης της χώρας περιελάμβανε την παροχή δανείων στην Ελλάδα ύψους 110 δισ ευρώ εκ των οποίων τα 80 προέρχονταν από τα 15 κράτη της Ευρωζώνης.

Το Ευρωπαϊκό κομμάτι αυτού του μηχανισμού διάσωσης ύψους 80 δισ ευρώ ονομάστηκε Greek Loan Facility (GLF).

Τα 80 δισ ευρώ που προέβλεπε η αρχική συνθήκη μοιράστηκε στα κράτη ανάλογα με την τότε συνεισφορά κεφαλαίου της κάθε χώρας στο κεφάλαιο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.

Συνολικά μέσω αυτού του μηχανισμού η Ελλάδα έλαβε 52,9 δισ ευρώ έως τα μέσα του 2011, οπότε και ενεργοποιήθηκε ο επίσημος μηχανισμός στήριξης της Ευρωζώνης ο EFSF.

Ακολουθεί πίνακας για τα ποσά που εκταμίευσε η κάθε χώρα

Μερικούς μήνες αργότερα τον Οκτώβριο του 2011 ενεργοποιήθηκε ο European Financial Stability Facility με αποστολή να παρέχει οικονομική προσωρινή στήριξη σε κράτη μέλη της Ευρωζώνης.

Μέχρι τα τέλη του 2014 είχαν εκταμιευτεί από την Ελλάδα συνολικά 144,6 δισ ευρώ, από το EFSF το οποίο αντικαταστάθηκε το καλοκαίρι του 2012 από τον μόνιμο μηχανισμό στήριξης ESM.

Συνολικά μέχρι τα τέλη του 2014 είχαν εκταμιευτεί 144,6 δις ευρώ

Αθροιζόμενα τα διακρατικά δάνεια των 15 κρατών της Ευρωζώνης προς την Ελλάδα, χωρίς να υπολογίζεται η συμμετοχή τους στα ομόλογα που διακρατεί η ΕΚΤ και η συμμετοχή τους στο ΔΝΤ είναι 197,5 δισ ευρώ

 

 

197,5 δισ. λοιπόν, μας πρόσφεραν γενναιόδωρα οι παραπάνω χώρες. Λεφτά τα οποία όπως αντιλαμβάνεται ο αντικειμενικός και σώφρων μελετητής, επιβαρύνθηκαν οι λαοί των  χωρών αυτών , που στη συντριπτική τους πλειοψηφία όχι μόνο δεν ειναι πλούσιοι, αλλά οι Ισπανοί, οι Ιταλοί και πρόσφατα οι Γάλλοι αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα με την ανεργία στα ύψη, αλλά και πάγωμα σε μισθούς, συντάξεις, μεροκάματα. Αν αρνηθεί η χώρα μας που έχει εισρπάξει τα δικά τους λεφτά , να τα επιστρέψει, είναι υποχρεωμένοι το βάρος της δικιάς μας απάτης, να το επωμιστούν οι φορολογούμενοι αυτών των λαών!

Και να αναλογιστεί κανείς μόνο πως εμείς ουδέποτε στη διάρκεια της ιστορίας μας ως κράτος δανείσαμε ή βοηθήσαμε οικονομικά μέσα, έστω και έναν από τους παραπάνω λαούς. Κι αν συνέβαινε  να τους είχαμε δανείσει σε κάποια ανάγκη τους και σήμερα δεν αναγνώριζαν τα χρέη τους ή  προέβαλαν οι οφειλέτες μας απαιτήσεις να διαγραφούν και να μην καταβάλουν τις οφειλές τους ,ειναι σίγουρο πως θα είχε ξεσπάσει εδώ πραγματικός πόλεμος εναντίον τους.

Φαντάζεται κανείς το Μανώλη Γλέζο,που λάβρος ξεσπαθώνει σήμερα  κατά των Γερμανών για το περίφημο δάνειο της κατοχής τί θα έκανε σε μια ανάλογη περίσταση; Ως γνωστό, η άθλια Δεξιά, απεμπόλησε με την υπογραφή της το δικαίωμα της χώρας μας  να το εισπράξει. Και σήμερα ο λαϊκιστής Γλέζος, κόντρα σε εκείνες τις διακρατικές συμφωνίες,  απαιτεί  από τους Γερμανούς να τις αγνοήσουν   ως άδικες. ΄Ομως την ίδια στιγμή αυτός και η εθνικιστική παρέα που κυβερνά, ζητούν κούρεμα στις οφειλές μας σε φτωχούς σαν κι εμάς λαούς  και με πρωτοφανή  τσαμπουκά και κουτοπονηριά αρνούνται να εκπληρώσουν τις δανειακές υποχρεώσεις της χώρας μας.

Να υποθέσουμε, δηλαδή, με αυτή την τακτική  πως αν αύριο οι Τούρκοι αθετήσουν κι αυτοί την υπογραφή τους στις συμφωνίες και μας ζητήσουν πίσω τις πολεμικές αποζημιώσεις που τους επιδικάστηκαν σε βάρος μας για την εκστρατεία μας  στη  Μ.Ασία, εμείς θα σπεύσουμε να τους καταβάλουμε τα λεφτά τους και με τους τόκους; Να βγουν ,λοιπόν και να ανακοινώσουν αύριο οι Τούρκοι   πως ήταν άδικο να μας χαρίσουν οι ηγέτες τους τότε εκείνα τα λέφτα και να τα ζητάνε πίσω. Το 1941 δεν είναι και τόσο μακριά από το 1922. Ούτε καν 2 δεκαετίες.Τί θα έλεγε ο…ήρωας Γλέζος; Θα “έβαζε την ουρά στα σκέλια”; Το μόνο σίγουρο.

Αν  απαιτούμε το κατοχικό δάνειο από τους Γερμανούς και μάλιστα με τόκους και πανοτόκια, οφείλουμε πρώτα να είμαστε εμείς συνεπείς στις υποχρεώσεις μας ,  να σπεύσουμε να κόψουμε το λαιμό μας και να  εξοφλήσουμε τις οφειλές μας στους άλλους. Δε χρωστάει ο χαμηλοσυνταξιούχος των 500 ευρώ στην Ισπανία, που σήμερα, αν δεν έδινε στη χώρα μας τα 32 δις ,θα είχε αύξηση 30-50 %, στις αποδοχές του, να  υποφέρει εξαιτίας μιας ς δράκας απατεώνων που κυβερνούν αυτή την ώρα τη χώρα μας!

Ο Τσίπρας και η παρέα του είναι κλέφτες και απατεώνες. Οι οπαδοί του στη συντριπτική τους πλειοψηφία το ίδιο.΄Οταν δε διαστάζεις να βάλεις τα λεφτά των άλλων στο “χέρι”, με κλάματα και παρακαλητά ότι πεινάς και με υποσχέσεις και υπογραφές πως θα τα επιστρέψεις,αλλά μετά …σφυρίζεις κλέφτικα και στρίβεις…δια του αμφισβητείν και του μη εξοφλείν , αυτό λέγεται ΑΠΑΤΗ, ΚΛΟΠΗ, ΥΠΕΞΑΙΡΕΣΗ, ΑΠΑΤΕΩΝΙΑ, ΛΑΜΟΓΙΑ, ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟΣ.  ΄Ενα από τα προεκλογικά λαϊκίστικα συνθήματα του κομματικού μορφώματος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν να ξαναβρούμε την… αξιοπρέπειά μας. Πώς; Κλέβοντας και εξαπατώντας τους άλλους; ΄Εφτασαν να διαστρεβλώνον και τα νοήματα των λέξεων οι άθλιοι,΄Οπως ακριβώς έκαναν  και οι Ναζι.  Ποια αξιοπρέπεια μπορεί να έχει ένας ξεδιάντροπος κλέφτης που ξεγελάει ένα φτωχό και του παίρνει το ξεροκόμματο που έχει για τα παιδά του; Σε τί διαφέρει η συμπεριφορά Βαρουφάκη απέναντι στον ισπανό μισθοσυντήρητο που βογκάει να τα βγάλει πέρα, αλλά μας έδωσε τα λεφτά του καλόπιστα ,όταν τα είχαμε ανάγκη;

΄Οπως και να το πείτε αυτό που ζητά η κυβέρνηση των  εθνικιστών είναι ΑΠΑΤΗ, ΑΠΑΤΕΩΝΙΑ, ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΜΟΣ. Μορεί εκείνοι να προφασίζονται ό,τι θέλουν,να παριστάνουν τους παλικαράδες ή τα θύματα .Να ψεύδονται ασύστολα, να μυξοκλαίνε. Να γίνονται περίγελος του κόσμου. Κανείς δεν τους πιστεύει, κανείς δεν τους υπολήπτεται. Τους “φτύνουν” και τους περιφρονούν, όπως είδαμε στη τελευταία συνάντηση των ηγετών στης Ευρώπης με τον τρόπο που αντιμετώπισαν τον ανόητο Τσίπρα.

΄Ομως,έχουμε μια μεγάλη ένσταση εδώ να καταθέσουμε. Οι ξένοι λαοί οφείλουν να κατανοήσουν πως βρίσκονται σε σύγχυση.  Είναι μόνο μια πληθυσμιακή μειοψηφία,  το 25%  περίπου του ελληνικου πληθυσμού, που είναι βουτηγμένη στο “βόθρο” .Δεν είναι η αντιπροσωπευτική εικόνα του συνόλο του ελληνικού πληθυσμού αυτή.  Η εικόνα που έχουν για μας η ξένοι είναι εκείνη του αχταρμά  του ΣΥΡΙΖΑ και των οπαδών των ΑΝ.ΕΛ -Χ.Α. Αλλά,πώς να το κάνουμε; Δεν είναι όλοι αυτοί όπως ειπαμε περισσότεροι από το 25% των Ελλήνων. ΄Εγιναν κυβένηση χάριν των εκλογικών νόμων ,που μαγείρεψαν οι πολιτικάντηδες στη χώρα.  ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΓΡΑΙΚΥΛΟΙ. Υπήρχαν πάντα δυστυχώς σ΄αυτή τη χώρα. ΄Εμεινε η φύτρα τους μέχρι σήμερα στον τόπο. Εμείς, οι αξιοπρεπείς, οι  έντιμοι ΄Ελληνες δηλώνουμε πως θα εκπληρώσουμε στο ακέραιο τις υποχρεώσεις μας στους άλλους λαούς. Ανήκουμε στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας και το σεβασμό μας στους συν-Ευρωαπίους που νιώθουν αυτή τη στιγμή ότι η χώρα μας τους εξαπατά και τους εκμεταλλεύεται. Ζητάμε συγγνώμη γι΄αυτούς τους ανήθικους συμπατριώτες μας. Αλλά και οι ξένοι οφείλουν να κατανοήσουν αυτή την αλήθεια.Δεν είμαστε στην Ελλάδα όλοι ίδιοι. Κουβαλάμε και την “κατάρα”,τη φάρα  των Γραικύλων.

(Στην αρχή της ρωμαϊκής κατάκτησης, η ρωμαϊκή κατοχή, παρά την μετρημένη επιβολή εξουσίας και την ψύχραιμη αυτοσυγκράτηση με την οποία αρχικά εφαρμόστηκε στους Έλληνες, δεν έπαυε να είναι σκλαβιά.

Ήταν μόνο θέμα χρόνου οι Έλληνες σκλάβοι, όμηροι και μετανάστες, να κατακλύσουν τη Ρώμη. Κινημένοι από τις στερήσεις αναζητούν οποιοδήποτε επάγγελμα για να επιβιώσουν, με αποτέλεσμα να τους περιφρονούν οι Ρωμαίοι, να τους ονομάζουν Graeculos, δηλαδή μικρούς Έλληνες, που παριστάνουν οτι γνωρίζουν τα πάντα. Λένε οι Ρωμαίοι: «Οmnia novit Graeculus esuriens; in coelum jusseris, ibit.» (Τα πάντα γνωρίζει ο πειναλέος Γραικύλος και στον ουρανό αν τον διατάξεις να πάει, θα πάει).. Οι Ρωμαίοι συγγραφείς καταλογίζουν στον Γραικύλο γενικά οτι είναι αργόσχολος και κόλακας της εξουσίας και ακόμη οτι είναι νωθρός, ράθυμος, φλύαρος και απρεπής.

Τα επίθετα που χαρακτηρίζουν τον Γραικύλο, βέβαια, δεν περιορίζονται εδώ. Για παράδειγμα ο Κικέρων, σε γράμμα του προς τον αδερφό του (Κόιντο, επαρχιακό διοικητή), αποδίδει στους Έλληνες δολιότητα, μηχανορραφίες, εχθρότητα, κουφότητα, αστασία και επιτηδειότητα στην κολακεία. Εξηγεί μάλιστα τα ελαττώματα αυτά, αποδίδοντάς τα στην μακροχρόνια δουλεία των Ελλήνων.

• Είναι κατ” αρχήν «παραμυθάδες»: Οι Γραικύλοι πλάθουν πολλές ιστορίες· σε μια από αυτές παρουσιάζουν κάποιον πως αυτοκτόνησε από ένα υψηλό τείχος, όχι γιατί του συνέβη κάτι δυσάρεστο, αλλά γιατί είχε διαβάσει ένα σοβαρό και μεγαλόπρεπο βιβλίο του Πλάτωνα με θέμα τον θάνατο (Pro Scauro 3-4).

• Ταυτόχρονα είναι ανόητοι: «Ο σοφός δεν θέλει να αντιμετωπίζεται από τους ανόητους με τρόπο ώστε όσοι τον ακούν είτε να τον θεωρούν βλάκα και Γραικύλο είτε (…) να φέρουν βαρέως που είναι οι ίδιοι βλάκες» (De oratore 1, 221).

• Είναι ένα μείγμα τεμπελιάς, φλυαρίας και πολυμάθειας: «Με βάζετε να απαντήσω σε μια ερωτησούλα, σαν να είμαι κανένας Γραικύλος, τεμπέλης και πολυλογάς» (De oratore 1, 162).

• Είναι ακατάλληλοι ως δικαστές (5, Philipp. 12), απαράδεκτοι στις συνελεύσεις τους (Pro Sestio 126), παρατρεχάμενοι και κόλακες των ισχυρών (Pro Milone 55).

• Δυο από αυτούς, που χάρη στο φίλο τους Καίσαρα έγιναν ρωμαίοι πολίτες, είναι «τιποτένιοι Γραικύλοι» (13. Philipp. 33).
• (el. wiktionary.org/wiki)

Μήπως και οι άλλοι λαοί δεν έχουν τους “Γραικύλους” τους, τα δικά τους “ρεμάλια”,κάθε είδους; Δεν καθαγιάζεται ένα λαός, μόνο με   τη…λαϊκή του ιδιότητα . Ο ΄σωστός χαρατήρας ενός εκάστου είναι περισσότερο κατάκτηση δικού του αγώνα και λιγότερο ή καθόλου γονιδιακή υπόθεση.

Οι  γενικεύσεις όλων των μορφών δείχνουν  κυρίως την πνευματική, διανοητική, μαθησιακή ανικανότητα-δυσκολία  κάποιου να  αναλύσει τα επί μέρους στοιχεία μιας έννοιας και να τα ανα-συνθέσει σε μια γενικότερη, αφού πρώτα λάβει υπόψη του τα δεδομένα που αποκόμισε από τη λογική επεξεργασία των στοιχείων, που συνιστούν το σύνολο.  Η γενίκευση με λίγα λόγια  είναι η εύκολη λύση, η ανάλυση είναι το δύσκολο .

«Φορτώνουν»  οι ξένοι  τους ΄Ελληνες (εν γένει)  με ένα σωρό «εθνικά κουσούρια», πολλά από τα οποία μπορείς να τα συναντήσεις  σε πλήθος Ελλήνων, σε καμιά, όμως, περίπτωση σε όλους ή στην πλειονότητα του πληθυσμού. Βεβαίως, κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά ενυπάρχουν στην πλειοψηφία κάθε λαού και καταγράφονται στο εθνικό, γονιδιακό του σύστημα, λόγω ιστορικής, πολιτικής κοινωνικής, πολιτιστικής πορείας, αλλά και κλιματολογικών, γεωγραφικών και άλλων συνθηκών . ΄Ολα αυτά διαμορφώνουν όντως μια «εθνική» ψυχοσύνθεση, κάποια γενικά χαρακτηριστικά, που τα συναντάς στο σύνολο του πληθυσμού μιας χώρας με μακραίωνη συνήθως ιστορία. Αλλά, αυτά τα χαρακτηριστικά  δεν είναι πάντα παθογενή, και αν είναι, εύκολα μπορούν να εξαλειφθούν ή να καλυφθούν  με άλλα επίκτητα, καλλιεργήσιμα γνωρίσματα.

Τα ελαττώματα που καταμαρτυρούν οι ξένοι πως συναντιούνται συλλήβδην στους ΄Ελληνες, ως «εθνικά» τους χαρακηριστικά γνωρίσματα , είναι κυρίως η παθογένεια  που χρεώνουν οι ίδιοι (και όντως υπάρχει) στο ελληνικό κράτος. Διαπλοκή, διαφθορά, πελατειακή σχέση, αναξιοκρατία, νεποτισμός, αδιαφάνεια. Η αλήθεια είναι  πως  στη χώρα μας  συναντάς και στη δημόσια ζωή και στην ιδιωτική ,τέτοιας μορφής αρρωστήματα, αλλά είναι λάθος να αποφασίζουμε πως αφορούν το σύνολό του πληθυσμού ή την πλειοψηφία του. Δεν είνα αλήθεια.  Κι αυτή  η γενίκευση διευκολύνει μεν, αλλά δεν είναι  δίκαη. Με αυτές τις  «πακετοποιήσεις» βρίσκουν πολλοί  εύκολους  τρόπους εκτόνωσης και διοχέτευσης   της  οργής, του θυμού,  της αγανάκτησης που τρέφουν  για έναν «ανεπρόκοπο» λαό  που έχει μάθει να ζει με δανεικά και αγύριστα, δε δουλεύει, παρασιτοζωεί και το χειρότερο στερείται αξιοπιστίας και μπέσας. ΄Ετσι μας θέλουν και μας θεωρούν οι περισσότεροι λαοί.

΄Ομως, όλα αυτά,  ως σταθερά,»εθνικά» χαρακτηριστικά, δεν υφίστανται. Γιατί αν ήταν έτσι, αν υπήρχε τέτοια γενετική , DNAτική επιβάρυνση του  ΄Ελληνα, τότε θα ήταν όμοιος και παλιότερα, 50 χρόνια, ας πούμε, πριν. Δεν ήταν, όμως, και το γνωρίζουν πολύ καλά, όσοι έχουμε  μια «κάποια  ηλικία» σήμερα. Και δουλευταράς ήταν ο ΄Ελληνας τότε και αξιοπρεπής (ακόμα και στη φτώχεια του) και συνεπής στις υποχρεώσεις του (ειδικά στις οικογενειακές και τις » πατριωτικές»).Αλλά και η ανυπαρξία του κράτους στη ζωή του τον είχε διαφυλάξει από τη διαπλοκή, τη διαφθορά, τη λαμογιά,την πελατειακή σχέση.

  Δεν είναι, επομένως, οι κακές συμπεριφορές του ελληνικού κράτους ,που  οι παγκόσμιες  στατιστικές καταγράφουν, όμοιες συμπεριφορές και του συνόλου του πληθυσμού.  Τις συναντάει φυσικά κανείς  σε μια μερίδα του  λαού μας, η οποία, όμως, εύκολα εντοπίζεται, ειδικά, αν ξέρεις τον κομματικό προσανατολισμό της. Οι ψηφοφόροι κάθε κόμματος συνήθως έχουν συγκεκριμένη ψυχοσύνθεση, ταυτοποιημένη ιδεολογική ή ιδεοληπτική κατεύθυνση και ακολουθούν το πρότυπο του αρχηγού ή προσομοιάζουν σ΄ αυτό.

Ο αρχηγός  του ΣΥΡΙΖΑ για παράδειγα είναι ο τύπος του ΄Ελληνα που εκφράζει σήμερα όλη την παθογένεια που μας καταμαρτυρούν ,ως σε  λαό, οι ξένοι.  Ο Αλέξης «εξ απαλών ονύχων»,διέπρεψε σ΄ αυτή . Παιδί, γέννημα -θρέμα της «παπανδρεϊκής» ψευτοσοσιαλιστικής «μήτρας», ως μαθητής τα χρόνια της πασοκικής  παρ-ακμής , που διέπρεπαν οι  διαπλεκόμενοι, οι μέτριοι, οι ανεπαρκείς, οι ανίκανοι, ανακάλυψε τον καλύτερο τρόπο να εξυπηρετεί το προσωπικό του συμφέρον…προασπιζόμενος τάχα το συμφέρον των πολλών. ΄Εγινε… πρόεδρος 15μελούς και ένας τέτοιος  στη σχολική μονάδα , ως γνωστό, καρπούται  ιδιαίτερα οφέλη, όπως ευκολότερη πρόσβαση στην σχολική «εξουσία», επιεικέστερη μεταχείριση απ΄αυτή, ποικίλες άλλες διευκολύνσεις, αφού μια καλή συνεργασία μεταξύ των  «εξουσιών», ευνοεί αμφοτέρους.

΄Οταν αργότερα ενηλικιώθηκε και βεβαιώθηκε πως αυτός ο δρόμος (λίγη ή καθόλου δουλειά και φουλ καλλιέργεια  δημοσίων σχέσεων) συμφέρει, συνέχισε να τον ακολουθεί από τα φοιτητικά του χρόνια μέχρι σήμερα. ΄Ετσι, έφτασε σχεδόν στα μέσα το βίου του… «αβρόχοις ποσί», χωρίς να κουραστεί καθόλου!  Δε δούλεψε ο άνθρωπος ούτε μια ώρα στη ζωή του! Δεν έμαθε ποτέ τί σημαίνει αφεντικό,  ωράριο, εξάρτηση. Και πώς επιβιώνει;

Κατ΄αρχήν, από τον οικογενειακό  «κορβανά», που φαίνεται πως είχε μεγάλο «πάτο» και πλούσιο περιεχόμενο. Μετά ,όταν «βγήκε έξω», συνέχισε να καλλιεγεί το ίδιο πνεύμα του «προέδρου 15μελούς», αλλά πλέον με τις ενισχυμένες απαιτήσεις ενός προσοδοφόρου επαγγέλματος στην Ελλάδα, όπως είναι η  ασχολία με τα κοινά, την «πολιτική».  Μπήκε στο κόμμα  και άρχισε να δουλεύει πια ως «επαγγελματικό, κομματικό στέλεχος».

Το κόλπο της ενασχόλησης με τα κοινά, του ενδιαφέροντος για τον πολίτη, «άθλημα» στο οποίο επιδίδονται επιτυχώς πολλοί συν-΄Ελληνες, συνήθως οι πιο αετονύχηδες, πονηροί και καταφερτζήδες («πολιτικοί», κομματάρχες, συνδικαλιστές,  «άρχοντες»  της τοπικής αυτοδιοίκησης και άλλοι τέτοιοι), «πιάνει» στον τόπο μας και το σημαντικότερο είναι επικερδές και ανέξοδο, ως επάγγελμα. Προσόντα ιδιαίτερα δεν απαιτούνται. Φτάνει ή να έχεις  …οικογενειακή παράδοση   ή  να είσαι μπαλκονάτος ,να έχεις μπλα-μπλα,να  λες και να τάζεις ό,τι θέλει να ακούσει ο  ψηφοφόρος.  Ο οπαδός αυτός  με τη σειρά του, αν το «άλογο»-κομματικός που ποντάρει «πιάσει την κούρσα», απολαμβάνει το «διάφορό» του, την «πλερωμή» του αφού  είναι κανονικός πελάτης: Πληρώνει  με ψήφο, αφισοκόλληση, «καλό  λόγο» στο » καφενείο» και εισπράττει  τη θέση, την καρέκλα, την εξυπηρέτηση, τη βόλεψή του (συνήθως σε βάρος του ικανού, του άξιου, που έχει τα προσόντα και τα δικαιούται).

   Ο Αλέξης Τσίπρας στα 40 του χρόνια κατάφερε εκείνο που επιθυμούν διακαώς 1.500.000 οπαδοί που τον ψηφίζουν.  Να είσαι σε όλα μεριότητα, αλλά να απολαμβάνεις τα αγαθά της ξεχωριστής προσωπικότητας. Σε σοβαρά πολιτικά, αγωνιστικά δρώμενα  δεν είχε συμμετοχή, επιστημονικά δε διακρίθηκε, άσκηση επαγγέλματος δεν αξιώθηκε. Μια …έρμη ξένη γλώσσα,  που λέει ο λόγος,  δεν κατάφερε να μάθει, που τη μαθαίνει πια σήμερα και η…κουτσή Μαριώ! ΄Ομως, διαπρέπει πράγματι  σε μια «επιστήμη», εκείνη της δημαγωγίας!  Αυτός ο,  πέρα από αδούλευτος και  απολίτικος (άσχετα αν δατείνεται πως είναι Αριστερός) «τύπος» ,  ξέρει πολύ καλά να αγορεύει, να ψεύδεται, να τάζει και να συναρπάζει . Μ΄αυτές τις…αρετές  ΠΡΟΣΔΟΚΕΙ  ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ! Αυτός είναι πράγματι  ο «κακός», ο άτιμος ΄Ελληνας. ΄Οχι, όμως, πως είναι έτσι ο κάθε ΄Ελληνας.

Η Ελλάδα έχει σχεδόν 11.500.000 κατοίκους.  Αν  υπάρχουν μέσα σ΄αυτό τον αριθμό και  δυο εκατομμύρια ΄Ελληνες, «Τσίπρες» και  «Μιχαλολιάκοι»  δεν είναι δα και τραγικό. Ούτε δικαιούνται οι ξένοι να χαρακτηρίζουν ένα ολόκληρο λαό, ως απατεώνα ή Νεο-Ναζί. Αλλοίμονο! Είναι άδικο, παράλογο και εξοργιστικό για όλους εμάς τους υπόλοιπους, τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού πληθυσμού.