ΝΕΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙΑ

Αναμένεται επίσημα να ανακοινωθεί από τις Αρχές, εάν όντως η ταυτοποίηση της σορού του θύματος αποδεικνύει πως πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπο, επιστεγάζοντας με τον χειρότερο τρόπο την διαδρομή πολλών ετών… ίσως προς ένα προδιαγεγραμμένο τέλος

Η μοιραία γνωριμία στην Βάρνα και ο ερχομός του παιδιού

Πριν περίπου 15 χρόνια και μετά από πολλά χρόνια στα καράβια και μετά από δεκάδες λιμάνια στην καριέρα του, ο ναυτικός τότε Βασίλης Κοκκίνης γνώρισε σε ένα ταξίδι του στην Βάρνα της Βουλγαρίας την 30χρονη τότε Βουλγάρα-Ρομά Ανέλια Αλεσάντροβα. Σύντομα την ερωτεύτηκε, ξεχρέωσε τα χρέη των γονέων της και τους αγόρασε ένα σπίτι, την έφερε μαζί του στην Ελλάδα, την παντρεύτηκε και έκανε όνειρα να αποκτήσει οικογένεια μαζί της.

Η σύζυγός του είχε αποκτήσει και ένα άλλο παιδί από προηγούμενο γάμο της που σήμερα είναι 30 ετών και όπως αναφέρουν οι πληροφορίες, από την ημέρα που τον γέννησε δεν είχε καμία μα καμία επαφή μαζί του.

Για να μπορέσει το ζευγάρι να αποκτήσει το δικό του παιδί ταλαιπωρήθηκε αρκετά και αναγκάστηκε να πραγματοποιήσει ακόμα και εξωσωματική γονιμοποίηση. Ο ναυτικός είχε ένα πολύ καλό εισόδημα και μία αξιοσημείωτη ακίνητη περιουσία. Το ζευγάρι μόλις απέκτησε το παιδί, άνοιξε ένα κοινό τραπεζικό λογαριασμό.

Με το μωρό σχεδόν νήπιο τότε, το 2003 και ενώ ο ναυτικός έλειπε σε ταξίδι,  η σύζυγός του «τράβηξε» από τον κοινό λογαριασμό τα 45.000 ευρώ που είχε μέσα και εξαφανίστηκε μαζί με τον γιο του ναυτικού στην Κρήτη.

Τότε, ο άτυχος άντρας αναγκάστηκε να στραφεί ακόμα και σε ιδιωτικό ντεντέκτιβ για να μπορέσει να εντοπίσει την γυναίκα και κυρίως το παιδί του, που μετά από πολύμηνες προσπάθειες και νομικές ενέργειες το κατάφερε. Όταν η γυναίκα βρέθηκε και αναγκάστηκε να επιστρέψει μαζί με το παιδί δεν φανέρωσε ποτέ τι έγιναν αυτά τα 45.000 ευρώ.

Στο μεταξύ ο πατέρας του Κοκκίνη και παππούς του μικρού, άνοιξε έναν τραπεζικό λογαριασμό στο όνομα του εγγονού του με κάτι παραπάνω από 224.000 ευρώ, τα οποία θα είχε δικαίωμα να χρησιμοποίησει μετά τα 18 του έτη και μέχρι τότε θα παρέμεναν σε ένα κλειστό λογαριασμό στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο.

Έκτοτε το ζευγάρι βρίσκεται σε συχνές νομικές διαμάχες για την επιμέλεια του παιδιού και όχι μόνο. Το 2008 πια, ο Κοκκίνης που αγαπούσε πολύ το μονάκριβο παιδί του, πρότεινε στον δικηγόρο της εν διαστάσει συζύγου του πλέον ο τραπεζικός αυτός λογαριασμός να χρησιμοποιηθεί για την αγορά ενός οικοπέδου στο Λαγονήσι, αξίας 400.000 ευρώ και μάλιστα ο ίδιος ο πατέρας να προσθέσει από την δική του περιουσία τα υπόλοιπα σχεδόν 170.000 ευρώ, με την προϋπόθεση αυτή η αγορά να γίνει αποκλειστικά και μόνο στο όνομα του παιδιού.

Ο δικηγόρος της Βουλγάρας, σύμφωνα με πληροφορίες, είδε και μόνος του ότι ο πατέρας πραγματικά νοιαζόταν για το παιδί του και πρότεινε στην πελάτισσά του να δεχτεί αυτή την πρόταση, αφού ήταν άκρως συμφέρουσα για τον γιο τους. Εκείνη όμως αντέδρασε κάθετα αρνητικά σε αυτή την πρόταση και μάλιστα απέλυσε τον δικηγόρο της. Δεν περιορίστηκε σε αυτή την ενέργεια μόνο όμως, αφού έφτασε στο σημείο να μεταβεί έξω από το σπίτι του πρώην δικηγόρου της και να φωνάζει πως ήταν …«πουλημένος».

Η 2η φυγή της γυναίκας στην Βουλγαρία μαζί με το παιδί και τα 224.000 ευρώ!

Εκείνη την εποχή, η Βουλγάρα-Ρομά και εν διαστάσει σύζυγος του Κοκκίνη, βλέπει ότι αρχίζει να χάνει σε νομικό επίπεδο όλες τις προσπάθειες να κρατήσει το παιδί εκείνη και άρα να έχει από κοντά μόνο εκείνη τα …224.000 ευρώ!

Τότε η Αλεσάντροβα βάζει μπροστά ένα παρακινδυνευμένο σχέδιο, όμως είχε για σύμμαχό της την απίστευτη ανικανότητα των υπαλλήλων ενός υποκαταστήματος του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου… Με ένα πλαστογραφημένο χαρτί, μία υπεύθυνη δήλωση που δεν έφερε καν το γνήσιο της υπογραφής, εμφάνισε μία ημέρα στο Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο ένα δήθεν πληρεξούσιο και «σήκωσε» μέχρι τελευταίου λεπτού τα 224.000 ευρώ.

Στη συνέχεια και προφανώς με την βοήθεια τρίτων, αφού δεν είχε την επιμέλεια του τέκνου για να μπορέσει να περάσει νόμιμα μαζί της τα σύνορα της χώρας το παιδί, το έβαλε μέσα σε μία χαρτόκουτα με λαχανικά, μαζί με το υπόλοιπο εμπόρευμα ενός φορτηγού και έτσι πέρασε μαζί με το παιδί της τα σύνορα για την χώρα της, με τελικό προορισμό την Βάρνα της Βουλγαρίας.

Απαρηγόρητος ο συνταξιούχος πλέον ναυτικός προσλαμβάνει και πάλι ιδιωτικό ντεντέκτιβ για να βρει τη γυναίκα και κυρίως το παιδί του, αφού και οι δύο ήταν άφαντοι. Στο μεταξύ, η εν διαστάσει σύζυγος του ναυτικού, εκμεταλλεύτηκε το χρονικό αυτό διάστημα για να προσπαθήσει να βγάλει δικαστικές αποφάσεις στην Βουλγαρία υπέρ της και να πάρει την επιμέλεια του παιδιού της, όμως δεν το κατάφερε γιατί την είχε προλάβει ήδη ο Κοκκίνης, ενώ στο μεταξύ εκκρεμούσε δίωξη σε βάρος της για αρπαγή ανηλίκου, πλαστογραφία, υπεξαίρεση κλπ. Τελικά και μετά από έναν χρόνο ο ντεντέκτιβ εντοπίζει την Βουλγάρα και τον γιο τους και έτσι περίπου το 2010 πλέον, η Αλεσάντροβα αναγκάζεται να επιστρέψει στην Ελλάδα με τον μικρό τους γιο, τον οποίο όμως είχε δηλητηριάσει με άσχημες ιδέες για τον πατέρα του σε τέτοιο βαθμό που τον είχε πείσει, παρά τις προσπάθειες που έκανε εκείνος από αγάπη για το παιδί του και για το καλό του. Προσπάθειες και δικαστικούς αγώνες που του κόστισαν σχεδόν όλη του την περιουσία…

Ο Κοκκίνης σύμφωνα πάντα με τις ίδιες πληροφορίες, ήταν ένας άνθρωπος που εύκολα λύγιζε όμως μπροστά στη θέα της εν διαστάσει συζύγου του και ακόμα πιο εύκολα στην ιδέα να είναι ευτυχισμένο το παιδί του και να έχει μαζί του την μητέρα του. Έτσι λοιπόν και ενώ εκκρεμούσαν καταδικαστικές αποφάσεις για βαρύτατα κακουργήματα σε βάρος της Βουλγάρας, όταν έφτασε στην Αθήνα την στήριξε όσο πιο ένθερμα μπορούσε για να μην μείνει ο γιος του χωρίς την μητέρα του και τελικά το κατάφερε.

Η Αλεσάντροβα ήταν αρκετά έξυπνη και κατάλαβε πως ήταν προς το συμφέρον της να μην αποξενώσει εντελώς τον γιο από τον πατέρα του, αλλά και να πετύχει μέσω της συχνής επαφής μαζί του, να τον στρέφει εναντίον του και να τον έχει μαζί της.

Ο Κοκκίνης κατοικούσε στο δικό του σπίτι στην Καλλιθέα επί της οδού Αριστοτέλους και η Αλεσάντροβα νοίκιασε ένα διαμέρισμα εκείνη την εποχή επί της οδού Ευαγγελιστρίας 37, εκεί που την Τρίτη το μεσημέρι βρέθηκε νεκρός και μέσα σε ένα ψυγειοκαταψύκτη στο σαλόνι του διαμερίσματός της ένας άντρας, ο οποίος αναμένεται να ταυτοποιηθεί σήμερα ως πιθανότατα ο 63χρονος Βασίλειος Κοκκίνης που εξαφανίστηκε ανήμερα της Πρωτοχρονιάς του 2015 και έγινε δήλωση για την εξαφάνισή του στις 15 Ιανουαρίου 2015 από τον αδερφό του στο Αστυνομικό Τμήμα Καλλιθέας.

Σύντομα βγαίνει και το διαζύγιο ανάμεσα στο ζευγάρι, όμως ο Κοκκίνης μαλακώνει πολύ την στάση του έναντι της πρώην συζύγου του για το καλό του παιδιού του και της επιτρέπει να έχει όλο και πιο στενή επαφή μαζί του, να τον βλέπει και να τον παίρνει μαζί της στο διαμέρισμά της. Και αυτή την στάση την τήρησε παρότι εκείνη για να καταφέρει να πάρει την επιμέλεια, είχε φτάσει στο σημείο να κατηγορεί στις Αρχές τον άντρα της ως μέθυσο και βίαιο άνθρωπο και με …ακόμα χειρότερες κατηγορίες που όλες κατέπεσαν.

Η πρόθεση της Αλεσάντροβα όμως να βρει ευκαιρία να φύγει και πάλι πίσω στην Βουλγαρία με τον 13χρονο πλέον γιο της και την περιουσία που είχε καταφέρει να καρπωθεί με δόλιους τρόπους και ποτέ μα ποτέ να επιστρέψει πίσω ως όφειλε, φαίνεται δεν έφυγε ποτέ από το μυαλό της.

Αξίζει να σημειωθεί άλλωστε, ότι και τα 224.000 ευρώ που όφειλε να επιστρέψει, είχε ισχυριστεί τότε ότι τα δαπάνησε σε αγορές ακινήτων στην Βουλγαρία, δήθεν στο όνομα του γιου της, για τα οποία ποτέ όμως δεν εμφάνισε τα αντίστοιχα έγγραφα.

Ανήμερα της Πρωτοχρονιάς του 2015, ο αδελφικός φίλος του Κοκκίνη τον κάλεσε για φαγητό στο σπίτι του και σύμφωνα με πληροφορίες, ο Κοκκίνης του είπε πως θα πήγαινε πρώτα από το σπίτι της Αλεσάντροβα στην οδό Ευαγγελιστρίας για να πάρει τον γιο του και να πάνε μαζί. Οι ώρες περνούσαν όμως και ο Κοκκίνης δεν εμφανιζόταν… Σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειωθεί ότι σε πρότερη συζήτησή του ο Κοκκίνης σε έμπιστο άνθρωπο του περιβάλλοντός του, που τον είχε συμβουλέψει να προσέχει ότι η πρώην γυναίκα του πιθανόν θα ήθελε και τρίτη φορά να πάρει το παιδί τους και να εξαφανιστεί, φέρεται να είχε απαντήσει: «Μόνο πάνω από το πτώμα μου!»… Ίσως να μην ήξερε ότι στην πραγματικότητα ήταν πολύ κοντά σε αυτό, κατά τραγική ειρωνεία.

Στις 2 Ιανουαρίου πλέον, ο φίλος του Κοκκίνη σπεύδει στο Αστυνομικό Τμήμα της Καλλιθέας για να δηλώσει την εξαφάνιση του Βασίλη Κοκκίνη, όμως οι αστυνομικοί δεν την δέχονται αφού γίνεται δεκτή μόνο από συγγενικό πρόσωπο, παρόλα αυτά γνώριζαν το ζευγάρι αφού συχνά αλληλομηνύονταν στο συγκεκριμένο Αστυνομικό Τμήμα και συν τοις άλλοις ο φίλος του Κοκκίνη του υπέδειξε ως τελευταίο δηλωμένο στίγμα του φίλου του το σπίτι της Αλεσάντροβα στην οδό Ευαγγελιστρίας. Η δήλωση γίνεται τελικά στις 15 Ιανουαρίου από τον αδερφό του Κοκκίνη και ενώ 10 ημέρες πριν και σύμφωνα με μαρτυρίες, η Ανέλια Αλεσάντροβα εξαφανίζεται από το σπίτι της.

Τα λάθη του τοπικού Αστυνομικού Τμήματος ήταν τραγικά και θα μπορούσαν να είχαν οδηγήσει άμεσα στην εξιχνίαση της υπόθεσης αν απλά είχαν πράξει την δουλειά τους ως όφειλαν οι αστυνομικοί του συγκεκριμένου Τμήματος και απλά, απλούστατα έριχναν μία ματιά στο συγκεκριμένο σπίτι…

Αντιθέτως, η σορός του άντρα που όλα οδηγούν στο συμπέρασμα πως ανήκει στον Κοκκίνη βρέθηκε μόλις την Τρίτη το μεσημέρι από έναν δικαστικό επιμελητή που πήγε να επιδώσει έξωση στην Αλεσάντροβα, μετά από έναν ολόκληρο χρόνο απλήρωτων ενοικίων προς τον ιδιοκτήτη. Ο τελευταίος μάλιστα κάλυπτε ο ίδιος τους επίσης απλήρωτους λογαριασμούς στην ΔΕΗ, με αποτέλεσμα ο ψυγειοκαταψύκτης να έχει συνεχώς ρεύμα και κανείς να μην αντιληφθεί το παραμικρό μέχρι που ο δικαστικός επιμελητής εισήλθε στο διαμέρισμα”

Μπορεί το παραπάνω έγκλημα να μην είναι ο κανόνας, αλλά υπάρχουν πολλές τέτοιες ανεξιχνίαστες ως τώρα περιπτώσεις. Ερωτηματικά, δηλαδή, για θανάτους  ανδρών που φαίνεται να είναι δολοφονίες   από  τις πρώην συζύγους τους.

Γενικά, το πρόβλημα των γάμων ,που κατέληξαν σε χωρισμό Ελλήνων ανδρών  και αλλοδαπών γυναικών, κυρίως από  τις πρώην “ανατολικές χώρες” ,είναι σοβαρότατο. ΄Οχι, βέβαια, πως οι ντόπιοι γάμοι έχουν καλύτερη τύχη! Απλώς, είναι κάπως διαφορετικές οι επιπτώσεις από η διάλυση ενός γάμου μεταξύ ατόμων με ελληνική ιθαγένεια.

Παλιότερα,όταν είχαμε αναφερθεί στο συγκεκριμένο θέμα, μας προκάλεσε έκπληξη ο αριθμός των καταγγελιών  που λάβαμε από πατεράδες που και τα παιδιά τους χάσανε από  αποφάσεις  ξένων δικαστηρίων (τους αφαιρούν την επιμέλεια των παιδιών τους),αλλά και τους υποχρεώνουν να καταβάλουν υπέρογκες διατροφές.  ΄Η οι ίδιοι εκβιάζονται από οικείους …προστάτες των παιδιών να δώσουν  επιπλέον χρήματα , αν θέλουν  να δουν τα παιδιά τους!

Γράφαμε στις 7-11-2012 στο θέμα μας με τίτλο: “Απαγωγές παιδιών από τις μανάδες τους”

“Πικρή, πικρότατη είναι αυτή η “ιστορία” στην Ελλάδα με τις δικαστικές αποφάσεις,που αναθέτουν σε ένα διαζύγιο την επιμέλεια του παιδιού κατά κανόνα στη μητέρα. Δικαστίνες κυρίως , καλούνται να αποφασίσουν μέσα σε λίγα λεπτά για μια τόσο σοβαρή υπόθεση,όπως είναι η ανάθεση της επιμέλειας του παιδιού σε ένα γονέα . Με ελαφρά τη καρδία και επειδή αντιλαμβάνονται το όλον θέμα περισσότερο, ως μια παράμετρο (κι αυτό) της υποβόσκουσας αρχέγονης αντιπαλότητας των δύο φύλων , κρίνουν πως, ως…γυναίκες, πρέπει να υπερασπιστούν το φύλο τους και να δείξουν αλληλεγγύη, οπότε αναθέτουν την επιμέλεια του παιδιού στη μαμά-γυναίκα. Υποσυνείδητα, δηλαδή,αυτές οι δικαστίνες μεταφέρουν “εαυτές” στη θέση της μητέρας και λειτουργούν όπως θα ήθελαν κι αυτές να έκανε ο δικαστής για το δικό τους παιδί.

Στις 100 τέτοιες αποφάσεις στην Ελλάδα, μας διαβεβαιώνει δικηγόρος που ασχολήθηκε με εκατοντάδες τέτοιες υποθέσεις, τουλάχιστον οι μισές είναι άδικες, παράλογες-αντιφατικές και σε πολλές περιπτώσεις εγκληματικές για το ίδιο το παιδί. Aν και οι δυο γονείς διαθέτουν τα εχέγγυα εκείνα που απαιτούνται για την ανατροφή ενός παιδιού, γατί το δικαστήριο στερεί την επιμέλεια από τον έναν και συνήθως αυτός είναι ο πατέρας, επειδή η παρωχημένη κοινωνική αντίληψη ήθελε,τουλάχιστον μέχρι πρόσφατα, τον πατέρα θεατή στα δρώμενα της ανατροφής του παιδιού; Μόνο σε περιπτώσεις φανερής ανικανότητας ενός εκ των γονέων να επωμιστεί το βάρος της επιμέλειας του παιδιού ,πρέπει η δικαστική απόφαση να την αναθέτει στον ικανό. Αλλιώς,όπως συνέβαινε και μέχρι την έκδοση του διαζυγίου, η άσκηση της επιμέλειας να ανήκει εξ ολοκλήρου και στους δύο,όπως γίνεται σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο.

“Βογγούν” πατεράδες που με μια δίκη στο “πόδι” και επειδή έτσι αποφάσισε μια δικαστίνα, του αποσπούν το παιδί από την αγκαλιά και κάνουν τη ζωή του ,αλλά και τη ζωή του παιδιού πολλές φορές, συντρίμμια και κόλαση. Το ψυχολογικό κόστος (ένταση,αγωνία, πόνος σε καθημερινή βάση) είναι απερίγραπτα σ΄αυτές τις περιπτώσεις. Αλλά και το οικονομικό βάρος αποβαίνει δυσβάστακτο, όταν ξαφνικά κάποιος θα πρέπει να επωμιστεί και ένα επιπλέον μηνιαίο έξοδο,όπως είναι (πάλι από το δικαστήριο καθορισμένο) το ύψος μιας διατροφής.Πολλοί στερούνται ακόμα και τα βασικά, για να μπορέσουν να ανταποκριθούν σ΄αυτό το επιπρόσθετο οικονομικό βάρος, αλλιώς κινδυνεύουν να μη βλέπουν το παιδί τους ούτε και κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο όπως ορίζουν συνήθως στις αποφάσεις τους τα δικαστήρια του… Ελλαδιστάν.

Ιδιαίτερο σοβαρό είναι το πρόβλημα σε αποφάσεις ανάθεσης επιμέλειας σε αλλοδαπές μητέρες (κυρίως από τις πρώην “ανατολικές” χώρες), οι οποίες και χωρίς δικαστικές αποφάσεις απαγάγουν στην κυριολεξία τα παιδιά τους (παρατηρείται “βιομηχανία” τέτοιων απαγωγών παιδιών από μητέρες τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας), εγκαθίστανται στην πατρίδα τους ,αναγκάζοντας το παιδί να ζει ακόμα και σε άθλιες συνθήκες περιβάλλοντος και το πετάνε σε ένα σχολειό της “γειτονιάς” να τα βγάλει πέρα μόνο του ,όταν το άμοιρο ούτε τη γλώσσα δε γνωρίζει καλά-καλά.

Στη συνέχεια, κερδίζουν εύκολα στα δικαστήρια των χωρών τους αποφάσεις ανάθεσης της επιμέλειας σε εκείνες , βγάζουν και μια γερή διατροφή από τον “Ελληνα” και άσε τον “αγαθιάρη” να προσπαθεί να ξυπνήσει από τον εφιάλτη,να μαζέψει τα συντρίμμια του και να καταλάβει πώς ήρθαν τα πάνω κάτω σε μια στιγμή. Οπότε πλέον αντιλαμβάνεται πως ,αν θέλει να βλέπει το παιδί του, έστω και μια φορά το εξάμηνο, θα πρέπει πρώτα απ΄όλα να καταβάλει την διατροφή για τα επόμενα δέκα-δεκαπέντε χρόνια στην “απαγωγέα”, η οποία δε χρειάζεται πλέον να εργάζεται στη χώρα της, αφού κάθε μήνα φτάνει εκεί το έμβασμα από την Ελλάδα ανελλιπώς και παχυλό.

Μιλάμε για ένα δράμα, δηλαδή, που βιώνουν καθημερινά χιλιάδες γονείς-πατέρες στην Ελλάδα,αλλά και τα παιδιά τους που βρίσκονται πεταμένα μακριά, σχεδόν φυλακισμένα από τέτοιες αισχρές δικαστικές αποφάσεις. Οι ελληνικές αρχές και οι πρεσβείες-προξενεία μας στις χώρες αυτές, αδιαφορούν παντελώς για τέτοια ζητήματα και στέλνουν κατ’ευθείαν στο καλάθι των αχρήστων αιτήσεις,αναφορές και υπομνήματα των ανθρώπων που ζητούν απεγνωσμένα συμπαράσταση στην τραγωδία στην τραγωδία τους.(Παλιότερα είχαμε δημοσιεύσει εδώ τέτοιες καταγγελίες-φωνές απόγνωσης).

Δυστυχώς, είναι πολύ πιθανό στο μέλλον να δούμε και τα “χειρότερα” να συμβαίνουν , αφού, όσοι αντιμετωπίζουν τέτοιες παρανοϊκές καταστάσεις, νιώθουν να πνίγονται, ζουν έναν πραγματικό εφιάλτη και κανείς δεν μπορεί να προβλέψει τις αντιδράσεις τους.”