-
ΟΙ ΑΧΥΡΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΟΥ ΔΙΚΤΑΤΟΡΑ ΠΟΥΤΙΝ ΞΕΣΠΑΘΩΝΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΑΦΕΝΤΙΚΟ ΤΟΥΣ.
-
ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΣΥ ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΘΝΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ “ΑΒΑΤΟ”.
-
ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΣΤΕΙΛΤΕ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΟΥΝ ΣΤΑ ΧΩΡΑΦΙΑ ΤΟΥΣ “ΦΩΤΟΠΟΥΟΥΣ” ΤΩΝ ΣΥΝΤΕΧΝΙΩΝ.
1. Πούτιν-Η εξουσία εκ των έσω: Eνας Δυτικός γράφει για τις απόψεις του Ρώσου προέδρου [απόσπασμα]
Κάποια βιβλία είναι μόνο για την ξαπλώστρα, κάποια άλλα όχι.
Κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Καστανιώτη το βιβλίο του Γερμανού δημοσιογράφου Χούμπερτ Ζάιπελ «Πούτιν – Η εξουσία εκ των έσω». Ενα βιβλίο που χρειάζεται μία παραπάνω ματιά, απο ενα απλό ξεφύλλισμα.
«Το χάρισμα του να μην τραβά την προσοχή, καθώς και η εξαιρετική ικανότητά του να προσαρμόζεται τον διευκόλυναν να αντιμετωπίζει τις καθημερινές ίντριγκες στο κέντρο ισχύος» γράφει ο δημοσιογράφος. Στις πρώτες σελίδες τονίζει, «Ο Πούτιν έκανε γρήγορα καριέρα, έγινε διευθυντής του κεντρικού ελεγκτικού μηχανισμού του Προεδρικού Γραφείου, ενός μηχανισμού που ελέγχει πού πηγαίνουν τα χρήματα του κράτους και αν φτάνουν στον προορισμό τους. Ο νομικός απέκτησε σύντομα λεπτομερή εικόνα για το μέγεθος της διαφθοράς. Σύστησε ειδικές ομάδες εργασίας και συνεργάστηκε με τη δικαιοσύνη και τις οικονομικές υπηρεσίες για να βάλει τέλος στην κατάχρηση του λιγοστού δημόσιου χρήματος.
Οταν λίγο αργότερα ο Γιουμάσεφ, ο προϊστάμενός του, έγινε διευθυντής του Προεδρικού Γραφείου και συνεπώς κατέστη δεύτερος στην ιεραρχία του Κρεμλίνου, ο Πούτιν αναβαθμίστηκε σε αναπληρωτή του και συνέχισε την πορεία του μες στον μηχανισμό της κρατικής εξουσίας».
Ο Χούμπερτ Ζάιπελ είναι ο μοναδικός δυτικός δημοσιογράφος που συνοδεύει τον Πούτιν τα τελευταία πέντε χρόνια. Το βιβλίο του είναι η ιστορία μιας αμοιβαίας αποξένωσης και απογοήτευσης και δίνει στον αναγνώστη να κατανοήσει βαθιά τα κίνητρα και τις απόψεις του Βλάντιμιρ Πούτιν.
Για παράδειγμα, πώς ο Βλαντίµιρ Πούτιν από αξιωματικός της Κα Γκε Μπε στην Ανατολική Γερµανία κατάφερε να γίνει ο ισχυρότερος άνδρας και ο διαµορφωτής της νέας Ρωσίας, η οποία αποµακρύνεται όλο και περισσότερο από τις αντιλήψεις της Δύσης.
Γράφει συγκεκριμένα, «Η «Οικογένεια» του Γέλτσιν αναζητούσε καιρό έναν έμπιστο υποψήφιο που στους ταραγμένους εκείνους καιρούς να μην είναι μόνο υποψήφιος πρωθυπουργός, αλλά και εν δυνάμει διάδοχος του προέδρου, η υγεία του οποίου ήταν κλονισμένη. Το όνομα του Βλαντίμιρ Πούτιν ακουγόταν όλο και πιο συχνά.
Οι ίδιοι λόγοι που είχαν τραβήξει την προσοχή του Βαλεντίν Γιουμάσεφ στο πρόσωπό του ήδη στις αρχές της συνεργασίας τους στη Μόσχα καθιστούσαν τώρα φαβορί τον επικεφαλής της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Ασφαλείας: Η μετριοπαθής παρουσία του, η οποία συνδυαζόταν με υποδειγματικά αποτελέσματα στη δουλειά του – ένα αξιόπιστο μέγεθος σε αυτή τη φρενιτιώδη κατάσταση.
Εντιμος, αποτελεσματικός και ολοφάνερα χωρίς προσωπικές φιλοδοξίες, με περιορισμένη επιρροή και ελάχιστους δικούς του ανθρώπους. Κοντολογίς, ένας υποψήφιος που φαινομενικά θα τους ήταν εύκολο να τον χειριστούν. Ο ιδανικός διαχειριστής λοιπόν για τα συμφέροντα του κύκλου γύρω από τον Γέλτσιν».
Σύμφωνα με το οπισθόφυλλο, ο Μπαράκ Οµπάµα χαρακτηρίζει τον Βλαντίµιρ Πούτιν έναν από τους μεγαλύτερους κινδύνους της ανθρωπότητας – αμέσως μετά τον Έµπολα και τους τρομοκράτες του Ισλαµικού Κράτους.
Ο Ρώσος πρόεδρος, από την άλλη, ασκεί δριμεία κριτική «στη διπλή ηθική της Δύσης». Από τα γεγονότα της πλατείας Μαϊντάν και μετά επικρατεί ένα πάγωμα που έχει πολλές πιθανότητες να εξελιχθεί σε µια νέα «Εποχή των Παγετώνων» μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Πώς έφτασαν τα πράγματα ως εδώ, δεκαετίες ολόκληρες μετά το τέλος της Σοβιετικής Ένωσης;
O Χούµπερτ Ζάιπελ γεννήθηκε το 1950 στο Αλτσενάου-Βάσαρλος.
Αρχικά εργάστηκε ως συντάκτης και ξένος ανταποκριτής για τα περιοδικά Stern και Spiegel, πριν µετακινηθεί στις αρχές του 1990 στην τηλεόραση, ως ειδικός σε θέµατα οικονοµίας και πολιτικής.
Το 2012 το κανάλι ARD πρόβαλε το ντοκιµαντέρ του Ζάιπελ Εγώ ο Πούτιν: Ένα πορτρέτο. Στις αρχές του 2014 πραγματοποίησε την πρώτη συνέντευξη παγκοσµίως µε τον Έντουαρντ Σνόουντεν. Τον Νοέµβριο του 2014 πήρε συνέντευξη από τον πρόεδρο Πούτιν µε θέµα τη θέση της Ρωσίας στην ουκρανική σύγκρουση, για λογαριασµό του καναλιού ARD. Τα ντοκιμαντέρ του έχουν λάβει δύο φορές το Βραβείο Γερµανικής Τηλεόρασης, το Δηµοσιογραφικό Βραβείο Χέλµουτ Σµιτ, καθώς και το Βραβείο Άντολφ Γκράιµ
Λέει ο πληρωμένος παραπάνω κονδυλοφόρος :
“Κάποια βιβλία είναι μόνο για την ξαπλώστρα, κάποια άλλα όχι”!
“Κάνει κρα από μακριά” η διαφήμιση του συγκεκριμένου βιβλίου. Ο Καστανιώτης είναι μανούλα σ΄αυτά. Ξέρει τον τρόπο να προωθεί ένα βιβλίο του εκδοτικού του οίκου μέσω της εμπορικής δημοσιογραφίας (Και “ο νοών, νοήτω”). Επί της ουσίας τώρα.
΄Οχι μόνο είναι μυθιστότημα αυτό το βιβλίο, άρα για την ξαπλώστρα, αλλά εμείς θα λέγαμε πως η καλύτερη θέση του είναι ο σκουπιδοτενεκές. Ο Γερμανός δημοσιογράφος,όπως και ο Αμερικανός επίσης σκηνοθέτης και….ιστορικός΄Ολιβερ Στόουν, είναι δυο από τους πιο γνωστούς “αχυράνθρωπους” του δικτάτορα Πούτιν στη βιομηχανία παραπληροφόρησης και την “έβδομη τέχνη”. Υμνούν αμφότεροι το δικτάτορα κατά τρόπο προκλητικό και χυδαίο, απάδοντα και στα πολιτικά ήθη και στη δημοκρατία,που λένε και οι δυό τους πως στηρίζουν και πιστεύουν.(Εμείς που δεν πιστεύουμε σ΄αυτή, τη σεβόμαστε τελικά περισσότερο).
“Δεν είδαν, δεν άκουσαν, δε διάβασαν” για τα εγκλήματα του τέρατος που υμνούν. Υπόδικος για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και στο εσωτερικό της χώρας του και στο εξωτερικό,αλλά τσιμουδιά γι΄αυτό κι από τα δύο πληρωμένα ανδρείκελα. Μια μέρα θα συρθούν και τούτοι στο διεθνές ποινικό δικαστήριο,που θα δικάσει τα εγκλήματα του δικτάτορα,επειδή ακριβώς όχι μόνο κλείνουν αυτιά και μάτια, αλλά ,ακόμα χειρότερα, διαθέτουν μόνο διθύρμαβους και επαίνους για τον ψυχοπαθή Νέο Χίτλερ.
Για το ιδιόμορφο καθεστώς του “Τσάρου” σε παλιότερο κείμενό μας (7/2/2015), γράψαμε τα εξής:
Ο Πούτιν είναι ένας δικτάτορας και δε χρειάζεται κανείς να πει πολλά για να το τεκμηριώσει.Είναι ένας παρανοϊκός, νέος Χίτλερ, με ίδιες σαν εκείνον συπεριφορές. Εθνικιστής, αλλοπρόσαλλος, με αποδεδειγμένη μαφιόζικη δραστηριότητα, στηρίζεται ,όπως είπαμε, από μαφιόζους, ακροδεξιούς-ναζιστές και εθνικιστές οπαδούς και ηγείται ενός κράτους με ιδιόμορφη κρατική υπόσταση, ένα μείγμα νομιμότητας και παρανομίας, μια εξουσία που ασκούν μαφιόζοι μεν, αλλά… εκλεγμένοι από το λαό. ΄Ομοια εξουσία δύσκολο να συναντήσεις σε άλλη πολιτισμένη χώρα στον κόσμο.
Αυτόν το μαφιόζο πρόεδρο, το σύμμαχο του δικτάτορα της Βόρειας Κορέας, εκθειάζει ο πανάθλιος Γερμανός δημοσιογράφος ΧΟΥΜΠΕΡΤ ΖΑΪΠΕΛ. Δε συγκινήθηκε από το αίμα των χιλιάδων νεκρών της Ουκρανίας. Δε νοιάζεται αν σκότωσε 300 αθώους επιβάτες του αεροπλάνου που κατέριψαν οι μεθυσμένοι ακροδεξιοί οπαδοί του στην Αν.Ουκρανία.Ούτε φυσικά για την καταπάτηση και των πλέον στοιχειωδών δικαιωμάτων στη Ρωσία, για τις δολοφονίες των πολιτικών του αντιπάλων,αλλά και οποιουδήποτε δεν ανήκει στην αυλή του.
΄Ομως δεν μπορεί, όσα ρούβλια και να πετάξει στην “αγορά” ο δικτάτορας, ακόμα και να λούσει πατόκορφα με δαύτα όλους τους στρατευμένους κονδυλοφόρους, να αποκρύψει την αλήθεια πως είναι ο πιο επικίνδυνος σήμερα δικτάτορας στον κόσμο. Και γίνεται ακόμα πιο επικίνδυνος, επειδή είναι ψυχοπαθής και έχει στα χέρια του τα κλειδιά των κωδικών του πυρηνικού οπλοστασίου του.
Λέγαμε σε κείμενό μας με τίτλο
“Ο ΟΛΙΒΕΡ ΣΤΟΟΥΝ ΚΑΙ ΣΕ ΡΟΛΟ «ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ»(7 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2014 ),
με αφορμή την επίσης στρατευμένη άποψη του αμερικανού σκηνοθέτη ΄Ολιβερ Στόουν,που ξαφνικά μεταμορφώθηκε σε “ιστορικό”,για να υμνήσει κι αυτός με τη σειρά του το χειρότερο,όπως είπαμε, δικτάτορα σήμερα στην υφήλιο (με το αζημίωτο,φυσικά).
Ο Όλιβερ Στόουν θέλει να κάνει ντοκιμαντέρ τη ζωή του Βλαντιμίρ Πούτιν
O Αμερικανός σκηνοθέτης Όλιβερ Στόουν, που προετοιμάζει μία ταινία με επίκεντρο τον φυγά Έντουαρντ Στόουν (έχει καταφύγει στη Ρωσία), ανακοίνωσε σήμερα ότι θα ήθελε να σκηνοθετήσει ένα ντοκιμαντέρ για τον πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτινκαι να του πάρει συνέντευξη.
«Θα ήθελα πολύ να γυρίσω ένα ντοκιμαντέρ για αυτόν» δήλωσε ο σκηνοθέτης, που έχει τιμηθεί με 3 βραβεία Όσκαρ για τις ταινίες του, στο ρωσικό πρακτορείο Ria Novosti.
«Δε μιλάμε για μία μυθοπλασία για τον Πούτιν, όμως θα ήθελα πολύ να του πάρω συνέντευξη για να παρουσιάσω την άποψη που οι Αμερικανοί δεν θέλουν να ακούσουν» προσέθεσε ο κινηματογραφιστής που συνάντησε τον Πούτιν την Τρίτη το βράδυ σε ένα θέατρο της Μόσχας.
«Είμαστε ενήμεροι για την επιθυμία που έχει εκφράσει ο Όλιβερ Στόουν να γυρίσει μία ταινία» για τον Ρώσο πρόεδρο, επισήμανε χωρίς να σχολιάσει περαιτέρω ο εκπρόσωπος τύπου του Κρεμλίνου, Ντμίτρι Πεσκόφ, όπως μετέδωσε το πρακτορείο Ρία Νόβαστι.
Ως άκρως πολιτικοποιημένο πρόσωπο, ο Στόουν έχει υποστηρίζει δημοσίως τον ιδρυτή του WikiLeaks, Τζούλιαν Ασάνζ, τον εκλιπόντα πρώην πρόεδρο της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες ή τον ηγέτη της Κούβας Φιδέλ Κάστρο.
Στα τέλη Σεπτεμβρίου ο Αμερικανός σκηνοθέτης είχε υπερασπιστεί τον Βλαντίμιρ Πούτιν ο οποίος δεν «εγκατέλειψε την Κριμαία», την χερσόνησο της Ουκρανίας που προσαρτήθηκε στη Ρωσία το Μάρτιο από τη Μόσχα. Ο ίδιος είχε επιπλέον εκτιμήσει ότι η κρίση στην Ουκρανία ήταν το αποτέλεσμα της στρατηγικής του ΝΑΤΟ που αναζητά τρόπους για να προσεγγίσει τα ρωσικά σύνορα περιφρονώντας τις διαβεβαιώσεις που δόθηκαν από την Ουάσιγκτον στον πρώην ηγέτη της Σοβιετικής Ένωσης Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, λίγο πριν από τη διάλυση της ΕΣΣΔ στα τέλη του 1991.
Ο κινηματογραφιστής, που μόλις ολοκλήρωσε μία σειρά ντοκιμαντέρ 10 επεισοδίων με τίτλο «οι ΗΠΑ, η ιστορία που δεν ειπώθηκε ποτέ» σχετικά με τα «σκοτεινότερα» γεγονότα της αμερικανικής ιστορίας, έχει αναλάβει τη συμπαραγωγή μαζί με τους Ουκρανούς του ντοκιμαντέρ «Η Ουκρανία στις φλόγες», για το οποίο θα ήθελε επίσης να πάρει συνέντευξη από τον Βλαντίμιρ Πούτιν.
2. Ολιβερ Στόουν: «Ο Τσίπρας θα κάνει τη διαφορά σε όλη την Ευρώπη, ίσως και σε όλον τον κόσμο»
Ο ΄Ολιβερ Στόουν κυνηγάει φανταχτερά, πιασάρικα θέματα. Είναι σαν τους εργαζόμενους στη βιομηχανία της εμπορικής -δημοσιογραφίας-παραπληροφόρησης. Δεν τον νοιάζει η αλήθεια, ούτε το βάθος των γεγονότων. Αρκεί να υπάρχει αληθοφάνεια ή βιτρίνα.
Ο ίδιος είναι σκηνοθέτης, αλλά ισχυρίζεται πως κάνει και για ιστορικός. Εμείς λέμε , ούτε είναι ούτε κάνει. Το γεγονός πως καταπιάστηκε,όπως διαβάσαμε παραπάνω, με ένα ντοκιμαντέρ με τίτλο «ΗΠΑ ,η ιστορία που δεν ειπώθηκε ποτέ», δε σημαίνει πως έγινε και ειδικός.
Τώρα, τί δουλειά έχει ο σκηνοθέτης,που δεν είναι ιστορικός, να καταπιάνεται με τέτοια θέματα, είναι κι αυτό ένα από τα φαινόμενα της παρενέργειας και της παθογένειας που παρατηρούνται στο χώρο της επιστήμης μας από την έλλειψη (ακόμα και από ιστορικούς) ικανότητας ανίχνευσης των …εσκαμμένων της Ιστορίας. Οι πιο πολλοί πιστεύουν πως η Ιστορία είναι παράθεση γεγονότων (ιστορικών κυρίως) μέσω του γραπτού λόγου. Ο ΄Ολιβερ Στόουν πιστεύει πως κάνει Ιστορία και με το φακό στο είδος του ντοκιμαντέρ.
Αλλά, δε σφάλουν μόνο στον ορισμό της Ιστορίας οι περισσότεροι. Το χειρότερο είναι η επικρατούσα αντίληψη πως ο…καθένας μπορεί να «γράφει» ιστορία ή να απαθανατίζει πρόσωπα και γεγονότα, που εκείνος, έστω και χωρίς αρμοδιότητα, τα θεωρεί «αντικείμενα» της επιστήμης.
Είπαμε στα «ΜΑΘΗΜΑΤΑ» και επαναλαμβάνουμε συνέχεια πως δε γίνεται ξαφνικά κανείς ιστορικός, επειδή νομίζει πως γράφει κείμενα ιστορικά ή καταγράφει με το φακό του «δρώμενα» και τους πρωταγωνιστές» τους. Αυτά είναι περισσότερο ασχολίες της τέχνης (λογοτεχνία- σεναριογραφία, κινηματογράφος) και της δημοσιογραφίας, όχι, όμως, της Ιστορίας.
Ο ιστορικός πέρα από τα «τυπικά προσόντα» (σήμερα τουλάχιστον) του ιστορικού (σπουδές), οφείλει να «σχολάζει» στην ενδελεχή, πολύχρονη και συνεχή μελέτη-έρευνα. Πρωτίστως, όμως, έχει την εξουσιοδότηση από την ίδια την επιστήμη να κρίνει με την επιστημονική του ιδιότητα τα ιστορικά δρώμενα και τους φορείς τους. Η κριτική του ιστορικού είναι η κρίση της επιστήμης (σωστή ή όχι). Για το λόγο αυτό είναι ελεύθερη ,δεν υπόκειται σε περιορισμούς (λογοκρισία), ούτε απειλείται ή τιμωρείται ο επιστήμονας για την ιστορική του άποψη. Γι΄αυτό σήμερα η πολιτεία θεωρεί απαραίτητη μέσω των «ακαδημαϊκών» πιστοποιητικών τη διάκριση του αρμόδιου ιστορικού και του αναρμόδιου ιστορίζοντος ( οι του δεύτερου είδους προτιμούν τον όρο «ιστοριοδίφης»!)
Δεν υπάρχει Ιστορία ούτε ιστορικός χωρίς παράθεση -διατύπωση κρίσης προσώπων και γεγονότων. Η σωστή ή η λαθεμένη κρίση έχουν να κάνουν με την ικανότητα και την επιστημονική επάρκεια-συγκρότηση του ιστορικού και υπόκεινται μόνο σε κρίση αποδοχής ή όχι. Ακόμα και η σκληρή, αυστηρή κρίση των προσώπων που δημιουργούν το ιστορικό γίγνεσθαι είναι επιστημονικά αποδεκτή ,έστω και αν αποδειχθεί εσφαλμένη ή άδικη. (Π.χ Πολύβιος ο Μεγαλοπολίτης στις εντελώς άδικες κρίσεις του για το βασιλιά της Σπάρτης Νάβη).
Ουδείς άλλος εξουσιοδοτείται να διατυπώνει ιστορική κριτική, γιατί εκτός των άλλων, η έλλειψη ακαδημαϊκής ιδιότητας, η ανεπάρκεια κ.α ,τον καθιστά υπόλογο και απέναντι στη δικαιοσύνη. Η εσφαλμένη κρίση του, πέρα από την αναρμοδιότητά της, μπορεί να είναι και σκόπιμα, συνειδητά διαστρεβλωμένη από τον ίδιο, οπότε διαπράττει το αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμισης.
Να, γιατί ο Ιστορικός, αυτός μόνο, έχει «επιστημονική αδεία» το δικαίωμα να «δια-χειρίζεται» το «ιστορείν» είτε ιστοριογραφικά είτε κριτικά ή με όποιον άλλο τρόπο ορίζει η μεθοδολογία της επιστήμης του και ουδείς άλλος έχει αρμοδιότητα και εξουσία να τον υποκαθιστά. Η «καρδιά», πάντως, της Ιστορίας δεν κτυπά στην ιστοριογραφία-χρονογραφία. Στην απλή παράθεση των γεγονότων, το… αλμανάκ. Η διατύπωση κρίσης, η άσκηση κριτικής στους «δρώντας» και στα «δρώμενα» , εν τέλει, η άποψη του ιστορικού είναι το μείζον στην επιστήμη.
Ο ιστορικός, τέλος, είναι επιβεβλημένο, ως εκ της ιδιότητός του, να έχει «ενσωματωμένη» κοντά στις άλλες αρμοδιότητες-υποχρεώσεις του και την ηθική υποχρέωση να υπηρετεί ΠΑΝΤΑ την ιστορική αλήθεια (που συμπεριλαμβάνει και την αντικειμενική , τη μη στρατευμένη κρίση). Τέτοια υποχρέωση είναι αυτονόητο πως δεν έχει υποχρέωση να δαθέτει εκείνος που κρίνει την κρίση του ιστορικού ,πολύ περισότερο όποιος μεταμφιέζεται σε τέτοιον.
΄Ενας γιατρός είναι απαραίτητο να διαθέτει εκτός από τυπικές, ακαδημαϊκές σπουδές, τη γνώση, την εξειδίκευση, την εμπειρία, την ενημέρωση, και μια άλλη ιδιότητα, εξίσου σοβαρή με τις προηγούμενες: Τη «θρησκευτική προσήλωση» στην τήρηση του «όρκου στον Ιπποκράτη»,που είναι η κορυφαία από όλες τις άλλες βασικές του υποχρεώσεις. Ο ιστορικός έχει ακριβώς την ίδια ηθική, επιστημονική δέσμευση: Να είναι πιστός και να τηρεί σε κάθε ενασχόλησή του με την Ιστορία τον «όρκο στην Κλειώ».
Ο ΄Ολιβερ Στόουν είναι ιστορικός, όσο είναι και…αριστερός. (Μακάρι, βέβαια, να ήταν). Η επιστήμη της Ιστορίας σήμερα,όπως αναπτύξαμε αλλού, έχει ανάγκη από το «πάντρεμα» των δύο αυτών ιδιοτήτων. Δεν είναι όμως.
Ο Αμερικανός σκηνοθέτης πάντως, είναι καλός στην τέχνη του ντοκιμαντέρ, αλλά κατά την κρίση μας πολύ κακός και ως ιστορίζων και ως «αριστερός».
2. 57.115 οι πρόσφυγες και οι μετανάστες σε όλη τη χώρα
Κραυγή απόγνωσης από τον δήμαρχο Κω για το μεταναστευτικό -Δεν θα θυσιαστεί το νησί για να ικανοποιηθούν κάποιοι
Την έντονη ανησυχία του εκφράζει ο δήμαρχος Κω Γιώργος Κυρίτσης για τον κίνδυνο να καταστεί ανενεργός η συμφωνία ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Τουρκία για το μεταναστευτικό.
Ο κ.Κυρίτσης απέστειλε επιστολή προς τον πρωθυπουργό, τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τους αρχηγούς των κομμάτων.
Ο δήμαρχος Κω επισημαίνει ότι η Κως έκανε μια μεγάλη προσπάθεια, προκειμένου να αντισταθμίσει τις αρνητικές επιπτώσεις από τις ανεξέλεγκτες μεταναστευτικές ροές στον τουρισμό της, καταφέρνοντας να μειώσει τις απώλειες.
Όπως αναφέρει «θα ήταν καταστροφικό, σε αυτή τη φάση, που εμείς τουλάχιστον συνεχίζουμε την προσπάθεια για να ελαχιστοποιηθούν οι απώλειες, να αντιμετωπίσουμε ξανά ένα ανεξέλεγκτο μεταναστευτικό ρεύμα».
Ο δήμαρχος Κω, στην επιστολή του προς τον πρωθυπουργό και τους πολιτικούς αρχηγούς, αναφέρει μεταξύ άλλων: «τα νησιά μας, που είναι ο πλέον ευαίσθητος εθνικός χώρος, δεν μπορούν να μετατραπούν σε αποθήκες ψυχών, όπως θέλουν κάποιοι. Γιατί αυτό συμβαίνει αυτή τη στιγμή, που τα σύνορα είναι κλειστά και όλες σχεδόν οι χώρες δεν δέχονται να φιλοξενήσουν πρόσφυγες που έχουν εγκλωβιστεί στην Ελλάδα και στα νησιά μας».
“τα νησιά μας, που είναι ο πλέον ευαίσθητος εθνικός χώρος”!
γράφει ο εθνικόφρων δήμαρχος.
‘Ωστε έτσι ,ε; “Ευαίσθητος εθνικός χώρος” το νησί σου, δήμαρχε. Και τα άλλα νησιά τί είναι; Η Ελλάδα ολόκληρη; Και τί πάει να πει εθνικός χώρος;
Δεν υπάρχουν σύνορα, έθνη, κράτη, δικό σου-δικό μου μπροστά στον πόνο, τη δυστυχία,τον όλεθρο που βίωσαν και βιώνουν αυτοί οι άνθρωποι. Οφείλουμε αλληλεγγύη και κάθε είδους συμπαράσταση σε τέτοιες κατηγορίες ανθρώπων,που τους ξεσπίτωσαν οι αυθαιρεσίες των ισχυρών της γης ,αλλά και η αδράνεια,η αδιαφορία ή η ουδετερότητα όλων μας.
΄Εχουμε ευθύνη γι΄αυτά τα παιδιά. Δεν υπάρχει ούτε ίχνος λογικού και ηθικού επιχειρήματος να γυρίζουμε πίσω πρόσφυγες, να τους κρατάμε σε φυλακές,σε κλουβιά, σε απάνθρωπες συνθήκες. Στη ζωή είναι όλα ρευστά. Σήμερα εκείνοι,αύριο εμείς.
“Εδώ και τώρα” αδιαπραγμάτευτη βοήθεια και συμπαράσταση στους πρόφυγες. ΟΛΟΙ ΜΑΣ είμαστε πρόσφυγες.
3. Ο Λοβέρδος καταγγέλλει προπηλακισμό διευθυντή από συνδικαλιστή στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ
Ο Ανδρέας Λοβέρδος με ανακοίνωση που εξέδωσε κατάγγειλε τον προπηλακισμό του διευθυντή του γραφείου του υπεύθυνου ΚΤΕ Παιδείας της Δημοκρατικής Συμπαράταξης Δημήτρη Κωνσταντόπουλου από τον Πρόεδρο της ΟΙΕΛΕ, Μιχάλη Κουρουτό.
Μάλιστα ο βουλευτής κάλεσε τον συνδικαλιστή να ζητήσει συγγνώμη.
Ο Κουρουτός είναι ο…Φωτόπουλος της ιδιωτικής εκπαίδευσης. “Βίος και πολιτεία”. Εργατοπατέρας, συνδικαλιστής, θρασύς, της γνωστής αρχής “ο θάνατός σου η ζωή μου”.
Είναι ώρα να τελειώνουμε με δαύτους. Με νόμο, όσοι υπηρέτησαν συνδικαλιστές και επέδειξαν διαγωγή “Φωτόπουλων-Κουρουτών”, να τους στέλνουν στα χωράφια, για να καλλιεργούν ντομάτες και στους ελαιόκαμπους να μαζεύουν ελιές, που σαπίζουν στα δέντρα. Αρκετά με δαύτους. Είναι βασικοί υπέυθυνοι για το κατάντημα της χώρας και όχι μόνο στην οικονομία.