Μάθαμε (αφήστε πώς) ότι σε διάφορα γραφεία και “αμαρτωλές” υπηρεσίες κυκλοφορεί το… βιογραφικό μας (γιατί;) με κάμποσα εσφαλμένα-παραποιημένα στοιχεία (από σκόπιμη παραπληροφόρηση υποθέτουμε) καθώς και μια συνημμένη προ…αμνημονεύτων χρόνων φωτογραφία μας. (Ούτε το υλικό για ένα “φακέλωμα” της προκοπής δεν μπορούν ή δε θέλουν να μαζέψουν κάποιοι “υπάλληλοι”, έστω για να δικαιολογούν τους παχυλούς μισθούς τους. Τόσο άχρηστοι είναι;).
Λοιπόν, προς αποκατάσταση της (δολίως) πλαστογραφηθείσης εικόνας της προσωπικότητάς μας από τους…σπιούνους και αφού περιήλθε (“αγαθή φροντίδι κάποιων) το γεγονός αυτό εις γνώσιν μας, παραθέτουμε τα κάτωθι, εξ ολοκλήρου ορθά και αξιόπιστα, στοιχεία, αφού προηγουμένως διευκρινίσουμε πως ο υπεύθυνος του Homo-Naturalis είναι ΔΙΔΑΚΤΟΡΑΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ. Επομένως, η ταυτότητά του και το “βιογραφικό” του δεν έχουν καμιά δουλειά σε τέτοια “συρτάρια” υπηρεσιών. Και το αδιάψευστο γεγονός πως υπάρχουν σ΄αυτούς τους χώρους αδικαιολόγητα, καθιστά ακόμα πιο περίεργους τους λόγους του…φακελώματός μας (δεν είναι, βέβαια, η πρώτη φορά) και φυσικά ,το χειρότερο, κατατάσσει τη δημοκρατία μας στην κατηγορία “ανάπηρη”.
΄Ολα τα κείμενά μας που έχουν ανέβη στο HOMO-NATURALIS.GR ή αναδημοσιευτεί σε άλλους ιστότοπους είναι εξ ολοκλήρου ιστορικά ή εμπεριέχουν ιστορικό υλικό. Ως εκ τούτου, είναι μέρος της γενικότερης επιστημονικής μας δραστηριότητας και δεν υπόκεινται, ως επιστημονικά κείμενα και μάλιστα της ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ, σε κανενός είδους περιορισμό, ούτε σε λογοκρισία, ούτε σε ποινικές ή άλλες διώξεις, σύμφωνα με τις αρχές και τη δεοντολογία της Ιστορικής Επιστήμης, το Σύνταγμα και τους νόμους της Ελλάδας, αλλά και το ισχύον Δίκαιο της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης.
Στην ενότητα Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΜΑΣ, από την αρχή της λειτουργίας του σάιτ, τον Ιούλιο του 2007, παραθέσαμε όσα στοιχεία του υπεύθυνου του σάιτ κρίναμε πως ήταν απαραίτητα τότε για την ενημέρωση των επισκεπτών . Παραθέτουμε ένα απόσπασμα από εκείνο το κέιμενο:
“Το HOMO NATURALIS ξεκιναει τη λειτουργια του με τη σχολη της Ιστοριας και ευελπιστει με το χρονο να προστεθουν και αλλες σχολες και τμηματα. Ο εμπνευστης και δημιουργος του ειναι πτυχιουχος Ιστορικου-Αρχαιολογικου τμηματος, ελληνικου, δημοσιου πανεπιστημιου και διδακτορας ιστοριας, δημοσιου ξενου πανεπιστημιου. Διδαξε επι σειρα ετων στη δημοσια Β/θμια και Γ/θμια εκπαιδευση, απ΄οπου τελικα παραιτηθηκε μετα απο σφοδρες ιδεολογικο-επιστημονικες αντιπαραθεσεις με το εκπαιδευτικο κατεστημενο.(Η παραθεση του ονοματος του δε θεωρειται επιβεβλημενη, αφου η φιλοσοφια του HOMO NATURALIS αντιμαχεται το “επωνυμο”,τη φιλοδοξια,τη ματαιοδοξια και λοιπα συνωνυμα και συγγενη. Θα υπογραφει με τα αναγνωριστικα-χαρακτηριστικα N.A, ιστορικος).*
ΚΑΛΗ ΑΡΧΗ
Ελλαδα, Σαββατο,7-7-07
*Μετά την αναγκαστική παράθεση επώνυμων κειμένων του ιστορικού Νίκου Αδαμόπουλου στο site ,την απαίτηση πολλών μελών και επισκεπτών για “υπογραφή” των ιστορικών κειμένων από το συγγραφέα τους, αλλά και την κακόβουλη κριτική “καλοθελητών”,που χαρακτήριζαν το δημιουργό του HOMO NATURALIS ως “ιστορικό με την κουκούλα”!, λόγω της ανωνυμογραφίας του,δεν έχει πλέον νόημα η ανωνυμία του ιστορικού.(23-10-09)”.
Από σήμερα και για να θέσουμε στη διάθεση των πληροφοριοδοτών και των προϊσταμένων τους ολοκληρωμένο, άρτιο και ορθό το παζλ του σωστού “βιογραφικού” μας (να μην κουράζονται κιόλας να μαζεύουν σπιρουνιές ή χαλκευμένα “ραπόρτα”), ξεκινάμε να δημοσιεύουμε υλικό που κρίναμε πως είναι απαραίτητο ,για να γνωρίζουν όλοι οι ενδιαφερόμενοι την προσωπική μας πορεία, επικεντρωμένη στην ιδιότητα του ενεργού-συνειδητοποιημένου Πολίτη. Η επιστημονική και επαγγελματική μας πορεία δεν ενδιαφέρει ,όπως διαπιστώσαμε, τις υπηρεσίες “πολιτικών φρονιμάτων”, σαν τις παραπάνω που κατάρτισαν τον ελλιπή και νοθευμένο φάκελό μας. Αλλά και κανένα πραγματικό στοιχείο από την πολιτική και συνειδητοποιημένη στάση ζωής μας δεν συμπεριέλαβαν οι “καλοθελητάδες” στην έκθεση-φάκελο που συνέταξαν επ΄όνοματί μας. Γι΄αυτό και φροντίσαμε να εκθέσουμε εμείς στη συνέχεια, όσα χρειάζονται στην πραγματικότητα, για να έχουν ολοκληρωμένη και πραγματική την εικόνα μας. Ούτε τα προσωπικά μας δεδομένα,βέβαια, ενδιαφέρουν κανέναν άλλον, πέρα από τους δικούς μας ανθρώπους γι΄αυτό και δεν έχουμε λόγους να τα κοινοποιήσουμε.
Προχωράμε, λοιπόν, στην παράθεση αυτού του υλικού, που κρίναμε απαραίτητο για τη σωστή ενημέρωση κάποιων “υψηλά ιστάμενων” που τη ζήτησαν και την οποία, όπως είπαμε, οι…αρμόδιοι των υπηρεσιών, τούς την έδωσαν και ελλιπή και στρεβλή. Διευκρινίζουμε πως τα αποσπάσματα που διαλέξαμε να δημοσιεύσουμε εδώ ανέβηκαν κατά καιρούς στο Homo-Naturalis.gr ή συναντώνται σε άλλες πηγές.
1.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΟΥ HOMO-NATURALIS.GR (17-11-2010)
ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ ΝΕΚΡΩΝ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ, 1973:΄Αγγελος , αγνώστων λοιπών στοιχείων. Αθάνατος!
«Η εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973 με βρήκε ντυμένο στο χακί. Ένα περίπου χρόνο νωρίτερα, τον Οκτώβριο του 1972 (φοιτητής τότε στο ιστορικό και αρχαιολογικό τμήμα της φιλοσοφικής Αθηνών), ο αλήστου μνήμης καθηγητής των Λατινικών της Φιλοσοφικής Αθηνών Κωνσταντίνος Ηλιόπουλος, μου είχε θέσει ωμά το εκβιαστικό δίλημμα: ‘Ή φεύγεις για φαντάρος και γλιτώνεις τη διαγραφή ή μένεις και αποβάλεσαι διαπαντός από τη σχολή».Η κόντρα με τους χουντικούς καθηγητές της σχολής, και ειδικά με τον Ηλιόπουλο και τον Καρμίρη, είχε κορυφωθεί το προηγούμενο έτος, όταν ως εκπρόσωποι του…εαυτού μας, ο γράφων και ο φίλος και συμφοιτητής Γιάννης Ζαπάντης, κάναμε έγγραφη αναφορά στον κοσμήτορα της σχολής και ζητούσαμε να επιτραπεί η μεταφορά μεταφερομένου μαθήματος, που δεν ίσχυε τότε. Ηλιόπουλος και Καρμίρης, μόλις διάβασαν την αναφορά, έγιναν έξαλλοι. Μας κάλεσαν και τους δυο στο γραφείο και μας παίδεψαν πάνω από δύο ώρες.: «… Ποιος σας υποκινεί, πόσοι άλλοι συμμετείχαν στην οργάνωση, πότε ιδρύθηκε…»,κανονική ανάκριση, δηλαδή. Μάταια προσπαθούσαμε να τους πείσουμε πως η πρωτοβουλία να συντάξουμε και να στείλουμε την αναφορά-αίτηση ήταν αποκλειστικά δικιά μας, γιατί κινδυνεύαμε να χάσουμε χρονιά,εξαιτίας των λατινικών, μάθημα που το είχαμε μεταφερόμενο. Ανένδοτοι εκείνοι, να είναι σίγουροι πως είμαστε ταραχοποιοί και πίσω μας κρύβονταν «κουμμούνια», ζητούσαν, μάλιστα, να τους κατονομάσουμε.Βέβαια, δεν ήταν μόνο η «απαράδεκτη» σε ύφος και υπονοούμενα αναφορά-αίτηση, που έκανε «Τούρκους» τους αποδέκτες της, όπως το ακόλουθο απόσπασμά της : «…Η μη μεταφορά μεταφερομένου μαθήματος ισοδυναμεί με καταδίκη εκατοντάδων φοιτητών και είναι μια απόφαση, που έχει σκοπό να «στείλει σπίτια τους» εκείνους ακριβώς τους φοιτητές, που σε δύσκολες εποχές τολμούν να αντιστέκονται σε προειλημμένες αποφάσεις, που λαμβάνονται ερήμην όσων τους αφορούν»). ΄Ηταν πρωτίστως ο φάκελος από τη αστυνομία της Ανδρίτσαινας που έγραφε πως «..ο εν λόγω φαίνεται να εμφορήται από την κομμουνιστικήν ιδεολογίαν,…και παρά το νεαρόν της ηλικίας του, συνχρωτίζεται (sic) καθημερινώς με τον γνωστόν κομμουνιστήν Παναγιώτην Κορκολήν…» .΄Ετσι, όταν τέθηκε το δίλημμα-απειλή από τον Ηλιόπουλο να πάω φαντάρος ή να χάσω τη φοιτητική μου ιδιότητα, δε χρειάστηκε και πολλή σκέψη . Τον Οκτώβριο του 1972, παρουσιάστηκα στην Κόρινθο με την 72Δ ΕΣΣΟ, 104 σειρά, όπου πήρα την ειδικότητα «Γραφεύς-Ανιχνευτής-επισημαντής ΑΡΒΧΠ” (ατομικο-ραδιο-βιοχημικός πόλεμος) και πάραυτα με εξαπόστειλαν «κωλοφάνταρο» στο 502 τάγμα εκστρατείας στη Νάουσα (το τάγμα που λίγο μετά στάλθηκε στην Κύπρο κατά την εισβολή των Τούρκων το 1974 και πολλοί από τη «σειρά» μου ,από την 105 και την 106 ΕΣΟ, σκοτώθηκαν στις πολεμικές εκείνες επιχειρήσεις).΄Εμεινα στο τάγμα σχεδόν ένα χρόνο . Για καλή μου τύχη, στα Λευκάδια Ημαθίας υπηρετούσε αξιωματικός ο αδελφός του «κολλητού» μου Γιάννη Ζαπάντη, γνωστός του λοχαγού Κωστόπουλου, επικεφαλής του Α2 γραφείου του Τάγματος. Ο Ζαπάντης, όντως, δε με γέλασε, όταν μου υποσχέθηκε πως θα μεσολαβούσε, για να μου «φτιάξουν τα φρονήματα» και να μπορέσω να πάρω μετάθεση στην Αττική. Το πε και το κανε. Ο Κωστόπουλος με «καθάρισε», μου έδωκε συμβουλές «να αλλάξεις μυαλά,να πάψεις να είσαι παλιοκουμμούνι, μη με εκθέσεις κάτω…» και με έστειλε με μετάθεση στην Αθήνα .Ο Νοέμβρης του 1973,που άρχισαν τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, με βρήκε στη νέα μου θέση, στο ΤΑΕΔ (Τάγμα Αρχηγείου Ενόπλων Δυνάμεων). Στο ΑΕΔ, αλλά στο σώμα της Αεροπορίας ,είχε μετατεθεί πάλι με το «βύσμα» του αδελφού του και ο Γιάννης ο Ζαπάντης. Με το Γιάννη δεν είμαστε απλά φίλοι. Είμαστε «αχώριστοι», «μια ψυχή» .Στο ΑΕΔ για πότε …συσκεφτήκαμε για πότε το συναποφασίσαμε, φτιάξαμε οι δυο μας «οργάνωση» και πιάσαμε αμέσως «δουλειά». ΄Οταν εγώ ήμουνα σκοπιά στο διάδρομο («γερμανικό»), εκείνος φρόντιζε να μπαίνει «περιπολία» και για δυο ολόκληρες ώρες «ξεσκονίζαμε» το Αρχείο στον 5ο όροφο του ΑΕΔ, για να μαζεύουμε απόρρητα στοιχεία, ειδικά για όσους, τα κατά τόπους αστυνομικά τμήματα, θεωρούσαν «επικίνδυνους αντιφρονούντες» και έστελναν αναφορές στο «Γραφείο Ασφαλείας» του ΑΕΔ, στο οποίο προϊστατο τότε ο Σπηλιόπουλος, «Ο κουτσός Αντί»,όπως τον λέγαμε, αφού διάβαζε τις αναφορές, τις έστελνε στο “Αρχείο”, που ήταν μεν κλειδωμένο, αλλά εύκολα μπορούσε κανείς, αν ήταν σκοπιά στο διάδρομο, να πάρει το κλειδί από το γραφείο του υπασπιστή του αρχηγού, όπου φυλάγονταν τα κλειδιά και να «αλωνίσει» στο Αρχείο. ΄Ετσι ,μαθαίναμε ονόματα υπόπτων, διευθύνσεις τους , τηλέφωνά τους, αν είχαν, και ανάλογα οι …«ανώνυμοι αγωνιστές», τους ειδοποιούσαμε πως είχαν μπει στο στόχαστρο και να λάβουν τα μέτρα τους.Το απόγευμα της 16ης Νοέμβρη ημέρα Παρασκευή, φρόντισα να πάρω «διανυκτέρευση» και από τις 5 η ώρα ξεκινήσαμε με την Μπέτη (πρώην σύζυγό μου, φοιτήτρια τότε της Νομικής) και με μια άλλη συμφοιτήτριά της για το Πολυτεχνείο. Η Πατησίων αδιάβατη από κόσμο, με το ζόρι καταφέραμε και φτάσαμε κοντά στην πύλη. Από το πρωί, στο κτίριο,είχαν μπει σε λειτουργία οι πομποί του ραδιοφωνικού σταθμού, οι οποίοι μετέφεραν το μήνυμα του αγώνα σε όλη την Αθήνα,που παρακολουθεούσε με «κομμένη την ανάσα» τα γεγονότα. ΄Ηδη από τις 9 το πρωί, όπως μας είπανε άλλα παιδιά, είχαν στηθεί οδοφράγματα και στην Πανεπιστημίου και στη Σταδίου είχαν αρχίσει να σχηματίζονται διαδηλώσεις. Μάλιστα, από το μεσημέρι, επιτροπή των αγροτών από τα Μέγαρα, που είχαν ξεσηκωθεί για τις απαλλοτριώσεις της γης τους ,φτάνουν στο Πολυτεχνείο και παρακαλούν τη συντονιστική επιτροπή να μεταδώσει το ακόλουθο μήνυμα: «Ο λαός των Μεγάρων στέκεται και υπόσχεται να αγωνιστεί στο πλευρό του φοιτητικού και εργαζόμενου λαού… Ο αγώνας είναι κοινός… Δεν είναι μόνο για την πόλη των Μεγάρων ή το Πολυτεχνείο… Είναι για την Ελλάδα. Για το λαό της που θέλει να καθορίσει τη ζωή του. Να πορευτεί στο δρόμο της προκοπής. Βασική προϋπόθεση, η ανατροπή της δικτατορίας και η αποκατάσταση της δημοκρατίας». Την ίδια στιγμή ,οι συγκεντρωμένοι έξω από το Πολυτεχνείο τραγουδάνε το «πότε θα κάνει ξαστεριά».Κατά τις 7, στο οδόστρωμα της Πατησίων, όσο έπιανε το μάτι μας, γινόταν χαμός. Μια ομάδα από 40-50 συγκεντρωμένους αποφασίζουμε να μπούμε στην πορεία και να ενισχύσουμε τις γραμμές των διαδηλωτών που κατευθύνονταν από την Ομόνοια στο Πολυτεχνείο. Δεν είχαμε προφτάσει οι τρεις μας να περπατήσουμε με τη διαδήλωση ούτε 100 μέτρα και εμφανίζονται τα τεθωρακισμένα της Αστυνομίας . Γύρω μας αρχίζουν να σφυρίζουν οι πρώτες σφαίρες. Τα χάνουμε, η συμφοιτήτρια της Μπέτης βάζει τα κλάματα, την πιάνει κάτι σαν υστερία. Η Μπέτη επίσης τρέμει, δεν περιμέναμε τέτοια εξέλιξη. Μπροστά μας καμιά 50αριά διαδηλωτές, σπάζουν τη γραμμή και φεύγουν κατά την Κάνιγγος. Τους ακολουθούμε. Στην πλατεία, ένας διαδηλωτής, κλαίγοντας, λέει πως στη Σόλωνος, την Αριστοτέλους, την Αλεξάνδρας, την πλατεία Αμερικής γίνονται μάχες σώμα με σώμα, πως υπάρχουν νεκροί και πλήθος τραυματιών και μας συμβουλεύει να ανέβουμε την Ακαδημίας προς Σύνταγμα, όπου τα πράγματα ήταν καλύτερα.Γύρω στις 9.30 είμαστε στην Ιπποκράτους 15, έξω από τη φοιτητική λέσχη και από ένα ραδιόφωνο ακούμε την ανακοίνωση της Αστυνομίας, που απαγόρευε την κυκλοφορία στο κέντρο της Αθήνας «μέχρι νεωτέρας διαταγής». Ο ραδιοσταθμός του Πολυτεχνείου καλεί τον κόσμο να μη φύγει και να κυκλώσει το πολυτεχνείο. Οι τρεις μας, χέρι-χέρι, κατηφορίζουμε πάλι την Ακαδημίας και φτάνουμε στην Πατησίων. Οι αύρες έχουν κυκλώσει το κτίριο, τα δακρυγόνα, πέφτουν βροχή και μας πνίγουν. Δεν μπορείς να πάρεις ανάσα και οι κρότοι από τους πυροβολισμούς παγώνουν το αίμα. Κάποιος μας δίνει βαζελίνη και Νivea, αλλά τα μάτια καίνε,τα δάκρυα στραβώνουν, το πρόσωπο και λαιμός φλέγονται, καμιά ανακούφιση, καμιά σωτηρία. Ξαναγυρίζουμε Κάνιγγος και ανηφορίζουμε την Ακαδημίας για άλλη μια φορά. Τα πόδια ασήκωτα, λυγίζουν και το κλάμα των κοριτσιών δίπλα, μου κόβει τα ανάκαρα.Φτάνουμε στη Λυρική και βλέπουμε μέσα κόσμο. Μπαίνουμε χωρίς δεύτερη σκέψη και αναζητούμε κάπου νερό. Οι τουαλέτες φίσκα από τον κόσμο, πού να μπεις. Οι απέξω φωνάζουμε να αφήσουν τις βρύσες ανοιχτές να τρέξει το νερό στο πάτωμα ,να κυλιστούμε πάνω του. Πίσω μας κάποιοι φωνάζουν να ανοίξουμε δρόμο, φέρνουν στην τουαλέτα έναν που έχει φάει σφαίρες στην κοιλιά και είναι ανάγκη να του βρέξουν το πρόσωπο. Τον αποθέτουν πάνω στα βρεγμένο τσιμέντο, ένας φέρνει νερό με τη φούχτα και του ρίχνει στο μέτωπο. Τον κοιτάζω με τρόμο, έτσι όπως είναι κατακίτρινος, σαν πεθαμένος. Είναι ένα παιδί σαν κι εμάς, δεν κουνιέται, δε φαίνεται καν να αναπνέει και το αίμα τρέχει ασταμάτητα στο πάτωμα και κοκινίζουν τα απόνερα. «΄Αγγελο τον λένε», ψιθυρίζει κάποιος, «τον χτύπησαν μπάτσοι με αυτόματα δίπλα στην Όπερα» . Τα κορίτσια δεν αντέχουν το θέαμα και τσιρίζουν υστερικά. Τις πάω έξω στην είσοδο και ξαναγυρίζω στην τουαλέτα. Μια κυρία που λέει πως είναι μαία, πιάνει το σφυγμό του παλικαριού . «΄Εχει πεθάνει», μουρμουρίζει και ξεσπάει σε λυγμούς. ΄Ολοι από πάνω του κλαίμε, άλλος σπαράζει βουβά, άλλος με ουρλιαχτά”.Κανείς, πάντως, δεν έμεινε που να μην κλάψει εκείνη τη νύχτα στη Λυρική για τον ΄Αγγελο,που σκοτώθηκε από τους μπάτσους, ημέρα Παρασκευή,στις 16 Νοέμβρη 1973,στη στοά ΟΠΕΡΑ της Ακαδημίας, λίγο πριν τα μεσάνυχτα, ξημερώνοντας 17 ΝΟΕΜΒΡΗ 1973.2.(Αναδημοσίευση από το αρχείο του Homo-Naturalis.gr)ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΜΕΤΑ 27 ΧΡΟΝΙΑ!(30-12-2010)
«Τις απόψεις της βρετανικής διπλωματίας για τον Ανδρέα Παπανδρέου καταγράφουν τα εμπιστευτικά έγγραφα του Φόρεϊν Οφις από το1980 που δόθηκαν σήμερα στη δημοσιότητα.Εμπιστευτική αναφορά του Βρετανού πρέσβη στην Αθήνα, Ιαν Σάδερλαντ, προς το Φόρεϊν Οφις, αναφέρεται στη συνομιλία που είχε κατά τη διάρκεια γεύματος με τον Ανδρέα Παπανδρέου στη δήλωση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ για τις σχέσεις του με τους Έλληνες εφοπλιστές. «Ο Ανδρέας Παπανδρέου μού είπε ότι έχει καλές σχέσεις με την ΄Ενωση των Ελλήνων εφοπλιστών και ότι εάν το ΠΑΣΟΚ αναλάβει την κυβέρνηση θα τους δώσει περισσότερα κίνητρα για να τους προσελκύσει να κάνουν επενδύσεις στην Ελλάδα», γράφει στην αναφορά του ο Άγγλος πρέσβης…» (ΤΑ ΝΕΑ,30-12-2010).***«…΄Ετσι, o Παπανδρέου από την πρώτη στιγμή της ανάληψης της εξουσίας, δε δίστασε να προσεγγίσει και τους δύο. Οι εφοπλιστές ήταν ο πιο ισχυρός βραχίονας της ελληνικής ολιγαρχίας και αυτοί ήταν οι μόνοι που θα μπορούσαν οικονομικά να στηρίξουν τα πρώτα βήματα της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Αλλά ο Λάτσης, ο Διαμαντής Πατέρας, ο Νομικός, για να μνημονεύσουμε μόνο αυτούς, ισχυρό εφοπλιστικό-οικονομικό χαρτί και “άρρωστοι” βασιλικοί, σε καμιά περίπτωση δε θα δέχονταν χωρίς βασιλικά ανταλλάγματα να στηρίξουν τον Ανδρέα. Το ίδιο “ιδεολόγοι” βασιλικοί ήταν και όλο σχεδόν το εφοπλιστικό κατεστημένο του Λονδίνου. Ο Παπανδρέου έπιασε αμέσως το μήνυμα και τους έστειλε το πρώτο δείγμα καλής θέλησης και συνεργασίας :΄Εδωσε “σιωπηρά” εντολή στο ελληνικό προξενείο Λονδίνου να διατηρεί η βασιλική οικογένεια τα ελληνικά της διαβατήρια, να τα ανανεώνει και να χορηγεί τις απαραίτητες θεωρήσεις στον Κωνσταντίνο, την ΄Αννα Μαρία και τα παιδιά τους με τους τίτλους Βασιλεύς, Βασίλισσα, Διάδοχος ,Πρίγκιπες. Οι εφοπλιστές ανταπέδωσαν τη “χάρη” και δεσμεύτηκαν μεταξύ τους να μη προχωρήσουν σε καμιά ατομική ή συλλογική ενέργεια που θα έβλαπτε τα συμφέροντα της νέας ελληνικής κυβέρνησης (π.χ αλλαγή σημαίας στους εμπορικούς στόλους τους κ.λπ). (Νικ. Αδαμόπουλος, “Βιωματική Ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας”, Ηomo-Naturalis.gr, 10-8-2010).ΛΟΝΔΙΝΟ 1983: «Ομηρικός πόλεμος ξέσπασε στο ελληνικό Κολλέγιο» γράφουν Γενάρη του ’83 οι TIMES του Λονδίνου, περιγράφοντας τη σύγκρουσή της ομάδας των «ανταρτών εκπαιδευτικών» με το βασιλικο-εφοπλιστικό κατεστημένο του Λονδίνου. Η κατάσταση φαίνεται να έχει ξεφύγει πια από κάθε έλεγχο και γι΄αυτό οι «αντάρτες» αποφασίζουμε να κατέβη ένας από μας στην Αθήνα και να «πιάσει από το λαιμό» τον Πέτρο Μώραλη, υφυπουργό Παιδείας και από τα παλιότερα μέλη του εκτελεστικού γραφείου: «Ο Ανδρέας είναι με το βασιλιά και τους εφοπλιστές ή με μας;», με φορτώνουν και με εξουσιοδοτούν να ρωτήσω το Μώραλη. Μαζί μου κατεβαίνει στην Αθήνα και ο Γραμματέας της Νομαρχιακής ΠΑΣΟΚ Μ. Βρετανίας Ηλίας Πλασκοβίτης, για να πιέσει κι αυτός με την κομματική του ιδιότητα την κυβέρνηση να δώσει λύσει στο πρόβλημα «ελληνικό Κολλέγιο».Πάμε στο Υπουργείο. Ο Μώραλης “το παίζει” με τη δική μας μεριά και «μπράβο, παιδιά, είμαστε μαζί σας, συνεχίστε τον αγώνα», τέτοιες μπαρούφες μου έλεγε ο αθεόφοβος. Αλλά εγώ πού να πάρω τότε χαμπάρι τα παιχνίδια που παίζανε οι Πασόκοι πίσω από την πλάτη μας.Πολύ αργότερα, όταν άρχισα σιγά σιγά να ξυπνάω και κατάλαβα πως το παιχνίδι ήταν από την αρχή στημένο, σε μια συνάντηση με το Μώραλη, δεν κρατήθηκα και του πετάω στη μούρη: «Δε μου λες πως είσαστε για δέσιμο, σύντροφε, που τα έκανε πλακάκια με τους εφοπλιστές ο Αντρέας σας και μας αφήσατε αβοήθητους στο στόμα του λύκου…» Με το που ακούει την…ύβρη γίνεται έξαλλος ο κολλητός του «μεγάλου» και «πού με πονεί και πού με σφάζει»: «Κωλόπαιδο, που θα θα πιάσεις εσύ, ρε, τον Αντρέα στο στόμα σου, θα σε τσακίσω, καριόλη, κοίτα να σταματήσεις τις συκοφαντίες…», «γενεές δεκατέσσερις» με πέρασε ο σκληροπυρινικός τότε “αντρεϊκός” και πρωτοκλασάτο στέλεχος του κόμματος.Εγώ όμως εκεί, δεν πτοήθηκα. Είχα μάλιστα το θράσος να κάνω την ίδια καταγγελία και σε μια συνεδρίαση της «κλαδικής καθηγητών» του ΠΑΣΟΚ. Τί ήταν να το ξεστομίσω; Κοντέψανε να με λιντσάρουν οι…σύντροφοι, πέσανε πάνω μου να με ξεσκίσουν, που τόλμησα ο ανίερος να προσβάλω το ίνδαλμά τους και να τους πετάξω κατάμουτρα πως ο Αντρέας ήταν «κώλος και βρακί» με τους εφοπλιστές. 2-3 «παιδιά» μόνο από τους 100 και βάλε με στηρίξανε τότε. Ο Δημήτρης Ανεμοζάλης ο ένας και ο Γιώργος Ιωάννου ο δεύτερος. ΄Ισως και κάποιος άλλος, που μου διαφεύγει σήμερα το όνομά του.27 ολόκληρα χρόνια χρειάστηκαν να επιβεβαιωθούν και επίσημα οι καταγγελίες για τον τότε πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ. 27 χρόνια κρατάει και ο πόλεμος λάσπης εναντίον μου από τους παλιούς και τους νέους «πρασινοφρουρούς». Ποσώς μας ενδιαφέρει. Άλλη είναι, όμως, η τραγωδία.Τα ασυγχώρητα λάθη (και όχι μόνο αυτό) του Ανδρέα Παπανδρέου τα πληρώσαμε ΟΛΟΙ μαζί. Η Ιστορία, πάντως, βάζει τα πράγματα στη θέση τους σιγά σιγά. “Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του”, κανείς δε γλιτώνει.3.(Αναδημοσίευση από το αρχείο του Homo-Naturalis.gr ,24-7-09)Κυρία Φοίβη,Στις 17/7/09, δημοσιεύσατε στη στήλη σας επιστολή μου, που ήταν μια απάντηση σε όσα έγραψε στο Βιβλιοδρόμιο” (4-5/7/09) η …συνεπώνυμή μου κυρία Μαίρη Αδαμοπούλου για τη “βέβηλη κλοπή”των γλυπτών του Παρθενώνα από τον Έλγιν. Στις 21/7/09 παραθέσατε επίσης επιστολή του αναγνώστη σας κυρίου Τάκη Συν.,ο οποίος σχολίασε τις απόψεις που εξέθεσα για το ζήτημα της “κλοπής” των μαρμάρων.Και τα δύο δημοσιεύματά σας, αγαπητή κυρία, θα αντιληφθήκατε πως υπήρξαν, από ολίγον έως πολύ, δηκτικά, απαξιωτικά και υβριστικά, όπως, για παράδειγμα αυτά που λέτε πως “πολλές φορές έχει βαπτισθεί η ΔΟΥΛΙΚΟΤΗΤΑ (τα κεφαλαία δικά μου) ως “επιστημονική αλήθεια…ίσως ως επιστήμων να υιοθετούσατε το μότο “ερεύνα” και ουχί “ΤΑΡΑΤΑΤΖΟΥΜ” και άλλα τέτοια ηχηρά και.. παραληρηματικά από το συν-σχολιαστή σας κύριο Συν-Τάκη.Κυρία Φοίβη μου,Επειδή,μάλλον και εν προκειμένω, “τα έχετε πάρει κρανίο”, κατά δήλωσή σας, και μάλιστα “εξ απαλών ονύχων”, ενώ αντίθετα εγώ θα προσπαθήσω, μετά κόπου ομολογώ, να διατηρήσω την ψυχραιμία μου, επιτρέψτε μου να σας διηγηθώ, “χωρίς φόβο και πάθος”, μια μικρή ιστορία ,που δεν είναι παραμύθι κι ας έχει μέσα “βασιλιάδες και πριγκίπισσσες”:Πριν κάμποσα χρόνια, λοιπόν, ένας νεαρός τότε καθηγητής,δίδασκε στο δημόσιο ελληνικό και αγγλικό σχολείο “HELLENIC COLLEGE OF LONDON” ή “σχολείο του βασιλιά” όπως το έλεγαν εκεί. Μαθητές του, παιδιά εφοπλιστών (το… πλείστον), καθώς και τα παιδιά του πρώην βασιλά Κωνσταντίνου (Αλεξία, Παύλος και Νικόλαος). Ο εν λόγω, είχε αποσπαστεί στο Λονδίνο από το ΥΠΕΠΘ, ένα χρόνο μετά τη νίκη του ΠΑΣΟΚ το 1981, μαζί με άλλους “δημοκρατικούς” δασκάλους και καθηγητές, για να κρατήσουν ισορροπίες στο “αμαρτωλό” εκείνο δημόσιο ελληνικό και αγγλικό σχολείο.Ο καθηγητής της ιστορίας μας και δύο άλλοι συνάδελφοί του του, αρνήθηκαν τότε να υπογράψουν σχολικά έγγραφα με τίτλους “διάδοχος” και “πρίγκιπες” καθώς και να χρηματιστούν από τους εφοπλιστές, με αποτέλεσμα να γίνουν “κόκκινο πανί” για το βασιλικο-εφοπλιστικό κατεστημένο του Λονδίνου. “ Τρωικός πόλεμος ξέσπασε στο Hellenic College of London””,έγραφαν ενδεικτικά οι Times του Λονδίνου το 1982 και σύμπας ο δεξιός τύπος στην Ελλάδα και την παροκία, ”αντάρτες” μας ανέβαζε, “κουμούνια”μας κατέβαζε.Μια ημέρα του Νοέμβρη του 1982, θα επισκεπτόταν το Κολλέγιο για κάποια τελετή μια εγγλέζα πριγκίπισσα και μαζί της θα παρίσταντο “οι αυτών μεγαλειότητες ο βασιλεύς και η βασίλισσα της Ελλάδος”. Η τελετή θεωρήθηκε πως προσέβαλε το ελληνικό Σύνταγμα, αφού παρίσταντο Έλληνες δημόσιοι εκπαιδευτικοί και θα υποδέχονταν μάλιστα τους…βασιλείς της Ελλάδος. Μαζευτήκανε, λοιπόν, χιλιάδες Έλληνες (φοιτητές της ΚΝΕ και του ΠΑΣΟΚ οι περισσότεροι) έξω από το κτίριο του σχολείου και την ώρα που έφταναν οι “επίσημοι”, έγινε το “έλα να δεις”. Τρέχανε τα εγγλέζικα ΜΑΤ πάνω στα …αλόγατα να προφυλάξουν την πριγκίπισσά τους και οι δικοί μας “βασιλιάδες” φυγαδεύτηκαν από άλλη είσοδο, για να γλυτώσουν τη “φωνή λαού,οργή θεού”.Την επομένη εκείνης της τεράστιας διαδήλωσης στο κέντρο του Λονδίνου,ο νεαρός καθηγητής έλαβε ένα επίσημο “μπουγιουρντί” από την εγγλέζικη “ΓΑΔΑ”, που τον καλούσε να παρουσιαστεί επειγόντως εκεί “δι΄υπόθεσίν” του. Μόλις, λοιπόν, προσήχθη ,τον πήγαν σε ένα γραφείο που κάθονταν γύρω σε ένα μεγάλο τραπέζι καμιά 10αριά γαλονάδες και ο μεσαίος μεγαλογαλονάς, αφού χτύπησε οργισμένος το χέρι του στο τραπέζι είπε :”Κύριε,δημιουργείτε στη χώρα μου σοβαρά προβλήματα τάξης. Υποκινείτε ταραχές εναντίον της βασιλικής μας οικογένειας και θέτετε σε κίνδυνο τη ζωή της. Σας θεωρούμε επικίνδυνο για τη χώρα μας ,επειδη διακατέχεσθε από αισθήματα μίσους για το λαό μας .Είσθε ανεπιθύμητος στη χώρα μας (persona non grata) και θα θέλαμε να σας παρακαλέσουμε να την εγκαταλείψετε αυτοβόλως, για να μη μας αναγκάσετε να σας απελάσουμε εμείς”!Το νεαρό καθηγητή,δεν πρόφτασαν τότε να τον απελάσουν οι…βασιλόφρονες Εγγλέζοι. Οι εφοπλιστές και ο “βασιλιάς”,αφού κατάλαβαν πως τα “παιδιά’”δεν επρόκειτο να πάρουν απολυτήρια και ενδεικτικά με τίτλους “διάδοχος-πρίγκιπες”, έκλεισαν “άρον-άρον” το σχολείο και το ΥΠΕΠΘ ανακάλεσε το εκπαιδευτικό του προσωπικό στην Αθήνα.΄Ετσι, “παρά τρίχα” δεν πήραν απολυτήρια οι “βασιλόπαιδες” με τίτλους “Διάδοχος-πρίγκιπες”, υπογραμμένα από Έλληνες δημόσιους εκπαιδευτικούς και με σφραγίδα της ελληνικής δημοκρατίας.Χρόνια μετά, εν έτει 2009, ο “αντάρτης”,ο “ταραχοποιός” ο “εχθρός της Αγγλίας και του λαού της” ο “persona non grate”, που πάλεψε με “νύχια και δόντια” να μην εξευτελιστεί το Σύνταγμα της χώρας του, καθυβρίζεται ως…δούλος των ΄Αγγλων και εχθρός (ανθέλληνας) της δικής του πατρίδας, ,γιατί τόλμησε να υπερασπιστεί το δίκιο,που τούτη τη φορά πιστεύει πως είναι με το μέρος των Εγγλέζων. “O tempora o mores”!Υ.Γ. 1.Το όνομα του νεαρού τότε καθηγητή είναι Νίκος Αδαμόπουλος.2 .Δε θέλαμε να τα μνημονεύσουμε όλα αυτά, για να μη φανεί πως περιαυτολογούμε,αλλά μας “έπνιξε το δίκιο”.3.Τα πλήρη γεγονότα της εποχής εκείνης είναι καταγραμμένα στον ελληνικό και αγγλικό τύπο (1982-83) και δημοσιευμένα στο εξαντλημένο πια βιβλίο-μαρτυρία “¨Οταν ήμουν δάσκαλος των παιδιών του Γλύξμπουργκ” (Ν.Αδαμόπουλος, εκδόσεις DREYFUS,1994)”.Νίκος Αδαμόπουλος, διδάκτορας Ιστορίας.
4.Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο μας «…ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΟΥ ΓΛΥΞΜΠΟΥΡΓΚ» (Εκδόσεις DREYFUS, 1994)«ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ Σ΄ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΕΧΟΥΝ ΜΙΑ ΤΙΜΗ»«…Θα σας περιμένω στις οχτώ, γωνία Bayswater και Kingway……Δεν ήταν ακόμα οχτώ που έφτασα στο ραντεβού. Είχα χρόνο. Πήγα πιο κάτω σε κάτι ΄Ελληνες γνωστούς,που είχαν μαγαζί (όλη σχεδόν η περιοχή εκεί ήταν σχεδόν «ελληνική». Εθνική Τράπεζα, ελληνικά μαγαζιά, τύπος ελληνικός, πιο κάτω η η ορθόδοξη εκκλησία της Αγίας Σοφίας), είπα δυο κουβέντες μ΄αυτούς, αγόρασα εφημερίδες και οχτώ just ήρθε ο «μάγκας». Χαιρετούρες, κακό, αγάπες ο «δικός μου».Του πρότεινα να κάτσουμε στο KAFE DILOS εκεί κοντά, το ήξερα το καφενείο από άλλες φορές, ήσυχο,έφτιαχνε και ωραίο καφέ.«Λοιπόν τί γίνεται…κύριε Δημήτρη, τί είναι αυτό το τόσο σοβαρό που έχεις να μου πείς;» -»΄Ακουσέ με προσεκτικά, Νίκο», μου λέει ,σκύβοντας στο αυτί μου. -» Ο κύριος Πατέρας θέλει να σου μιλήσει.΄Εχει κάτι πολύ σοβαρό να σου πει. Αυτή την ώρα σε περιμένει να τον πάρεις τηλέφωνο,για να μιλήσετε. Να και ο αριθμός του. Δεν πρέπει να καθυστερήσεις λεπτό.Τηλέφώνησέ του τώρα…»Δεν πολυξαφνιάστηκα. Υποπτευόμουνα τί ήθελε να μου πει ο εφοπλιστής. Αργά ή γρήγορα ,ήξερα πως θα ερχόταν και αυτή η ώρα. Το πρόσωπο μόνο δεν υποψαζιόμουν που θα έκανε τον αγγελιοφόρο. Ιδιαίτερα στο Δημήτρη, δεν πήγαινε ποτέ νους μου.Αφού είχαν φάει τα μούτρα τους πια οι εφοπλιστές, αφού όλες οι άλλες μέθοδοι δοκιμάστηκαν και απέτυχαν (και ας «πάλαιψαν με νύχια και με δόντια»), από δω και ύστερα δεν τους απόμενε παρά μια λύση μονάχα. ΄Ηταν σίγουρο πως γρήγορα θα την δοκίμαζαν κι αυτή.» Και τι με θέλει ο…αξιότιμος κύριος Πατέρας, Δημητράκη μου;»,ρωτάω ειρωνικά, κλείνοντάς του με νόημα το μάτι.» -»Ελάτε , κύριε Αδαμόπουλε, δεν έχουμε χρόνο. Δεν ξέρω τίποτα εγώ. Ο κύριος Πατέρας μου είπε απλώς να σας μεταφέρω το μήνυμα». Κόντευε να βάλει τα κλάματα!Προσπάθησα να αυτοκυριαρχηθώ, να ηρεμήσω.΄Επρεπε να τελειώνει και αυτή η φάση. Η απόφαση ήταν παρμένη από καιρό, την απάντηση την ήξερα, τί, τώρα, κλωθογύριζα, τί μούδιασμα ήταν τούτο; Κάτι έλεγε ο άλλος, ούτε πού άκουγα, με έσπρωχνε να σηκωθώ, να πάω στο τηλέφωνο….Πήρα το χαρτί με το νούμερο και σαν υπνωτισμένος, πήγα απέναντι στη συσκευή του τηλεφώνου. Σχημάτισα αργά τον αριθμό και με το δεύτερο κουδούνισμα άκουσα το «εμπρός».«Τον κύριο Πατέρα», λέω. -»Μιλάτε με τον ίδιο,ποιος είναι;». «Είμαι ο Αδαμόπουλος, κύριε Πατέρα, μου παραγγείλατε να επικοινωνήσω μαζί σας». Μίλαγα δειλά, το ένιωθα, δεν είχα άνεση,πρέπει να έτρεμε και η φωνή μου.-“Ναι, κύριε Αδαμόπουλε, ευχαριστώ που μου τηλεφωνήσατε.΄Ηθελα να πούμε κάποια πράγματα εντελώς προσωπικά οι δυό μας, εσείς κι εγώ». Μιλούσε με έναν παράξενο οικείο τρόπο,σα να γνωριζόμαστε χρόνια. Η φωνή του σταθερή, λες και διάβαζε την κάθε φράση, σα να είχε κάνει πρόβα απο πριν τί θα έλεγε». Κόμπλαρα πάλι.΄Επρεπε εγώ να πω κάτι, ήταν η σειρά μου, μα δεν ήξερα τί.΄Εγινε μια μικρή παύση, ύστερα το ίδιο φιλικά,σαν πάλι να διάβαζε κείμενο, συνέχισε:-» Δε θέλω να μιλήσουμε για κείνα που έγιναν, δε με ενδιαφέρουν και δεν ωφελεί πιια. Μια πρόταση θέλω μόνο να σας κάνω αυτή τη στιγμή. Μια πρόταση και περιμένω τώρα (τόνισε το «τώρα») την απάντησή σας. Είστε έτοιμος να ακούσετε την πρότασή μου, κύριε Αδαμόπουλε;» Κιότεψα πάλι, κόμπιαζα. Κάτι, τελικά, μουρμούρισα, «Ν΄ ακούσω τί ζητάτε από μένα, τί θέλετε από μένα»…κι άλλη παύση.Μίλησε ξανά εκείνος, τώρα ήμουνα απόλυτα σίγουρος πως διάβαζε αυτά που έλεγε, ο λόγος ήταν τελείως συνεχής, χωρίςούτε τα φυσικά κομπιάσματα στη φωνή, όχι φιλικός πια, στυγνά επαγγελματικός.-»Κύριε Αδαμόπουλε, εσείς γνωρίζετε πολύ καλύτερα από μένα πως όλα τα πράαγματα σ΄αυτό τον κόσμο έχουν την τιμή τους.΄Ολα ακόμα και οι ιδέες. Είστε έξυπνος άνθρωπος, τα ξέρετε αυτά. Η διφορά μας ίσως είναι στους όρους που ο καθένας χρησιμοποιεί, για να χαρακτηρίσει κάτι. Αν για παράδειγμα εγώ σας έλεγα, πόσα θέλετε να σταματήσετε αυτόν τον πόλεμο που ανοίξατε μαζί μας και να φύγετε από το Κολλέγιο, υποβάλλοντας την παραίτησή σας ή ζητώντας την ανάκλησή σας για λόγους προσωπικούς, αυτό εγώ θα το χαρακτήριζα ως μια συμφωνία κυρίων,ως κάτι εντελώς φυσικό, που στηρίζεται στη λογική της αγοράς και λέει, εσείς πουλάτε κάτι, εγώ ενδιαφέρομαι πολύ γι αυτό και το αγοράζω, όσο κι όσο. Κάποιοι άλλοι, ίσως και σεις, αυτή την πρότασή μου να την έλεγαν εξαγορά συνείδησης, πούλημα και άλλα τέτοια εντυπωσιακά. Σας είπα όμως, δε με ενδιαφέρουν οι χαρακτηρισμοί κι οι ορολογίες. Σας κάνω μια συγκεκριμένη πρόταση. Αν μάλιστα το θεωρείτε εσείς αναγκαίο η πρότασή μου αυτή να επεκταθεί και στους άλλους συναδέλφους σας, αποφασίστε το μόνο σας. Το ποσό, το νόμισμα και τον τρόπο πληρωμής θα τα καθορίσετε ο ίδιος. Δε με ενδιαφέρουν αυτά. Η απάντησή σας με ενδιαφέρει Δέχεσθε ναι ή όχι;»Πώς λένε για κάποιους που «πεθαίνουν» και ύστερα «νεκρανασταίνονται»,περνάει, λέει από μπροστά τους με ιλιγγιώδη ταχύτητα ,όπως σε κινηματογραφική ταινία, όλη η προηγούμενη ζωή τους καταλεπτώς με το «νυ και με το σίγμα». ΄Ετσι ένιωθα…Τώρα ζωντανές, ξάστερες, ατόφιες,να περνάνε μπροστά μου ,η μια πίσω από την άλλη οι σκηνές της δικιάς μου ζωής… και στο τέλος κάθε σκηνής ,σαν επωδός, σαν ρεφρέν, μέσα από μεγάφωνα χλιάδων ντεσιμπέλ,να σπάζουν τα τύμπανα, οι στίχοι του ποιητή: «΄Ηρθε η ώρα λέει, να ΄σαστε έτοιμοι, κάθε ώρα ,είναι η δικιά σας ώρα»
|
5.
HOMO-NATURALIS.GR (ΔΡΩΜΕΝΑ)
“TΟΝ ΔΟΛΟΦΟΝΗΣΑΝ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΤΟ ΣΤΟΜΑ”
28-7-2011
“Σε εξορθολογισμό δαπανών για τη λειτουργία των ελληνικών σχολείων του εξωτερικού προχωρά η κυβέρνηση, καθώς μέχρι πρότινος καταβάλλονταν περισσότερα από 100 εκατ. ευρώ χωρίς κανέναν έλεγχο. Παράλληλα, δημιουργείται βάση δεδομένων όπου θα παρακολουθούνται λεπτομερώς όλα τα στοιχεία για τα σχολεία του εξωτερικού”.(ΜΜΕ).
Το 2004 και 2005 βρίσκομαι αποσπασμένος στο Κίεβο και διδάσκω σε 2 πανεπιστήμια- 1 σχολείο και τις υπόλοιπες ώρες απασχολούμαι στο Γραφείο Εκπαίδευσης της Ελληνικής Πρεσβείας. Το Γραφείο μας στο Κίεβο επόπτευε εκατοντάδες σχολεία και πανεπιστήμια στις πρώην Ανατολικές (λεγόμενες) χώρες, από τη Ρωσία μέχρι και τη Βουλγαρία, όπου διδασκόταν ελληνική γλώσσα-ιστορία.
Από την πρώτη στιγμή που ανέλαβα υπηρεσία, διαπίστωσα πως στα περισσότερα απ΄αυτά τα σχολεία δεν υπήρχε κανένας έλεγχος . Δάσκαλοι που πληρώνονταν χωρίς να υπηρετούν, γιατί τα σχολεία τους ήταν μόνο στα χαρτιά! ΄Αλλα που παρουσίαζαν αριθμό μαθητών «μαϊμού». «Υλικό» πανάκριβο (εποπτικά μέσα διδασκαλίας κ.λπ), που όλο το ..κλέβανε άγνωστοι και ξανάρχονται πιο «πλούσια» από την Αθήνα. Ομογενείς, που φτιάχνανε μια «΄Ενωση» χωρίς μέλη, για να έχουν μια σφραγίδα και να παίρνουν επιδοτήσεις για πολιτιστικά προγράμματα που ή δεν έκαναν ποτέ ή ήταν της «πλάκας». Αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί που εισέπρατταν διπλό μισθό και δεν έκαναν στην ουσία τίποτα.Πολλά χρήματα, εκατομμύρια λεφτά. Και όχι μόνο σε θέματα εκπαίδευσης. Στις Πρεσβείες …εκεί να δεις! Τι ήταν εκείνος ο πακτωλός, που έρρεε με το διπλωματικό σάκο από τα κεντρικά κάθε μήνα και πού ξοδεύονταν! Κι ας μη μιλήσουμε για τις βίζες, που πούλαγαν με το «κιλό» στα προξενεία (ήδη έχει καταδικαστεί γι΄αυτό σε 20ετή κάθειρξη πρώην πρέσβης) ,για τα τουριστικά γραφεία που κάνανε «μπίζνες» εκατομμυρίων και άλλες σχετικές μεγαλοκομπίνες.
Μόλις παίρνω είδηση τι συμβαίνει μπροστά στα μάτια μου, ξεκινάω τις καταγγελίες από δω κι από κει, αλλά τελικά ανακαλύπτω πως οι περισσότεροι από εκείνους που πήγαινα να τους μιλήσω ήταν μέσα στο κόλπο. Στο μεταξύ, πριν από μένα, δύο άλλοι παλιότερα αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί, είχαν κι αυτοί πάρει είδηση το «μεγάλο φαγοπότι». ΄Ηταν ο Γιώργος Τριάρχης φιλόλογος, που υπηρετούσε στο Ουζμπεκιστάν και ο Γιάννης Μαυρομμάτης ,αποσπασμένος δάσκαλος στο Ερεβάν της Αρμενίας. Και οι δύο κατήγγειλαν συγκεκριμένους υπαλλήλους και εκπρόσωπους της ελληνικής ομογένειας που «ροκάνιζαν» επιδοτήσεις, έδιναν όπου ήθελαν υποτροφίες, παρουσίαζαν ανύπαρκτα σχολεία ως λειτουργούντα και τσέπωναν χρήμα με «ουρά.» Είχαν στήσει μια ολόκληρη βιομηχανία κατασπατάλησης δημόσιου χρήματος που δούλευε για χρόνια «ρολόι» και δε μιλούσε κανείς. Καμιά αντίδραση από πουθενά. Οι περισσότεροι ,βέβαια, από τους αρμόδιους και στο Υπουργεί Παιδείας και στο Εξωτερικών γνώριζαν την κατάσταση αυτή, όμως άλλοι αδιαφορούσαν, άλλοι είχαν «διάφορο» και ποιος επομένως να μιλήσει και γιατί; ΄Ολοι βολεύονταν καλά για χρόνια.
Βλέποντας ο Τριάρχης πως οι αρμόδιοι έπαιρναν τις αναφορές του και τις πέταγαν στο «καλάθι των αχρήστων», αποφάσισε να προσφύγει στην ελληνική δικαιοσύνη εναντίον εκείνων που έκλεβαν φανερά και ασύστολα το δημόσιο χρήμα. Μόλις μαθαίνει η μαφία της Ομογένειας στην Τασκένδη και στο Κίεβο αυτή την κίνηση του εκπαιδευτικού, τον πιάνουν μια νύχτα, τον βασανίζουν, τον κρεμάνε ανάποδα σε μια ταράτσα ,του κάνουν εικονική εκτέλεση και τον προειδοποιούν πως αν δεν αποσύρει τη μήνυση θα τον σκοτώσουν.Κοντά στα Χριστούγεννα του 2004 μαθαίνω κι εγώ τα καθέκαστα. Ο Τριάρχης είχε ήδη πληροφορηθεί πως «ένας καινούριος που υπηρετούσε στην πρεσβεία είχε ανακαλύψει» τα σκάνδαλα, οπότε με παίρνει μια μέρα «συνωμοτικά» τηλέφωνο από την Τασκένδη και μου λέει με το «νι και με το σίγμα» τα καθέκαστα» ΄Εφριξα! Απίστευτα πράγματα, προκλητικά, να εισπράττουν «ζεστό και άφθονο» χρήμα ξετσίπωτα, ξεδιάντροπα και να μην τους ενοχλεί κανείς!
Την ίδια εποχή είχε ξεκινήσει στο Ερεβάν το δικό του αγώνα ο δάσκαλος Μαυρομμάτης . ΄Εκανε κι αυτός επανειλημμένα καταγγελίες προς πάσα κατεύθυνση για άλλο «φαγοπότι» στην Αρμενία ,αλλά τον είχαν κι αυτόν «συνδέσει κανονικά». Μάλιστα, είχε καταγγείλει προσωπικά και τον ίδιο τον Πρέσβη, ο οποίος φρόντισε να τον τιμωρήσει με περικοπή μισθού και λίγο μετά τον διώχνουν κι από τη θέση του και τον ανακαλούν στο Κίεβο. Εκεί τον γνώρισα κι εγώ για πρώτη φορά και συνεχίσαμε μαζί συντονισμένα τις καταγγελίες.Μια και δυο κατεβαίνουμε και στο Υπουργείο να δούμε την Υπουργό Γιαννάκου , να την ενημερώσουμε και προφορικά για τη θρασύτατη διαφθορά που επικρατούσε στο τομέα «Ελληνόγλωσση Εκπαίδευση Εξωτερικού». Μαθαίνει ελόγου της το σκοπό της επίσκεψής μας και, πού να μας δεχτεί η …κυρία. ΄Ελειπε τάχα και μας παρέπεμψαν στο Διευθυντή του τμήματος της Ελληνόγλωσης Εκπαίδευσης Εξωτερικού . Πάμε, του λέμε τα καθέκαστα αναλυτικά, «τρώνε με χρυσά κουτάλια» τον ενημερώνουμε ,είναι απίστευτα όσα συμβαίνουν στις χώρες αυτές, έκανε τάχα πως μας άκουγε. Μια στιγμή, θρασύτατα, προκλητικά , γυρίζει και τί μου λέει: «΄Η σταματάς τις καταγγελίες και σε στέλνω όπου θέλεις ή συνεχίζεις και σε συντρίβω». ΄Ετσι, ακριβώς τα είπε, ο εγκάθετος της τότε κυβέρνησης ,ξεδιάντροπα, χωρίς ούτε τα προσχήματα να κρατήσει και μάλιστα ενώπιον δύο αυτήκοων μαρτύρων. Τα μαζεύουμε κι εμείς την ίδια στιγμή , γυρίζουμε πίσω στο Κίεβο και δεν τους αφήσαμε σε ησυχία. Συνεχίζουμε να τους καταγγέλλουμε όπου βρεθούμε και όπου σταθούμε.
Ο Γιώργος Τριάρχης ,στο μεταξύ ζητάει κατεπειγόντως βοήθεια από τη Γιαννάκου: «Προστατέψτε με» της γράφει. «Κινδυνεύει άμεσα η ζωή μου». Στέλνει επιστολές σε εφημερίδες, σε τηλεοράσεις, επισημαίνει τον κίνδυνο, φωνάζει παντού πως θα τον σκοτώσουν. Αδιαφορούν οι πάντες. Είναι η εποχή, που ως γνωστόν όλοι έχουν πέσει στο «ξεκοκάλισμα» του δανεικού χρήματος και… σιγά που θα ακουγόταν η φωνή ενός «αιθεροβάμονα» καθηγητή, που κατάγγελλε τη διαφθορά.Το αποτέλεσμα; Λίγες ημέρες πριν την έναρξη της δίκης (Σεπτέμβριος 2006) οι κατηγορούμενοι τον ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ στην Τασκένδη (του άνοιξαν το κεφάλι στα δύο) . Τον Μαυρομμάτη τον ανακαλούν στην Αθήνα. Εμένα, νωρίτερα, με εντολή της Γιαννάκου με διώχνουν από το Κίεβο με ένα μωρό στην αγκαλιά, γα να με στείλουν στα «δόντια» της ρώσικης μαφίας σε μια Ουκρανική επαρχία. Αυτό ήταν και η σταγόνα που ξεχείλισε. Τόσα χρόνια πια ανελέητο κυνηγητό από τα κομματόσκυλα και το εκπαιδευτικό κατεστημένο ήταν πολλά. Προχώρησα σε καταιγισμό καταγγελιών και παραιτήθηκα την ίδια στιγμή από τη Δημόσια Εκπαίδευση.
Δολοφόνησαν, λοιπόν, έναν άνθρωπο ,για να του «κλείσουν το στόμα» ,να μην αποκαλυφτεί η διαφθορά και η διαπλοκή κομματικών και οπαδών-πελατών τους. Σε κάθε υποτυπωδώς πολιτισμένη και ευαισθητοποιημένη χώρα, θα γινόταν ντόρος, θα έρχονταν τα πάνω κάτω. Μιλάμε για ειδεχθή δολοφονία .Τίποτα. Τα λαλίστατα ΜΜΕ, πλην της εφημερίδας ΕΘΝΟΣ (με μόνο μία δημοσίευση), έκαναν το έγκλημα «γαργάρα»,για να σώσουν το «τομάρι» της Γιαννάκου (Ως πότε;). Κανένας δε νοιάστηκε ΠΟΤΕ για το φοβερό αυτό έγκλημα, ούτε ΑΚΟΜΑ τιμωρήθηκε κανείς.Μέχρι και ο τότε πρωθυπουργό Κ. Καραμανλής ενημερώνεται, αλλά ως συνήθως έκανε πως δεν καταλαβαίνει . Τέλη του 2005, καταθέτω ΑΓΩΓΗ 35 σελίδων(!), περιγράφω αναλυτικά τα γεγονότα εκείνα και επισημαίνω τις ευθύνες του «πελατειακού» κράτους ,ειδικά των δύο κομμάτων «εξουσίας» για το έγκλημα της κατασπατάλησης του δημόσιου χρήματος και της επερχόμενης καταστροφής. ΄Οσα σήμερα ΟΛΟΙ (πολιτικοί, «Αγανακτισμένοι», Ευρωπαίοι») καταγγέλλουν, έξη (6) χρόνια και μάλιστα «χαρτί και καλαμάρι» αναλύονται σε εκείνο το δικαστικό έγγραφο . (Εν καιρώ θα δημοσιευτεί αυτούσιο). Μάλιστα, γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στη δολοφονία του συναδέλφου και κοινοποιείται παντού η καταγγελία, ακόμα και στον Υπουργό Οικονομικών. «Η διαφθορά και η διαπλοκή ποτίστηκαν με αίμα» τους γράφω.
9 χρόνια μετά(!) η υπόθεση είναι στο ΣτΕ! ‘ Όταν θα τελειώσουμε με τα ελληνικά δικαστήρια και θα δώσουμε τη μάχη μας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, θα δημοσιεύσουμε τις αποφάσεις των ελληνικών δικαστηρίων. Θα «γελάσει κάθε πικραμένος» ,όταν διαβάσει τα σκεπτικά των αποφάσεων των δύο πρώτων δικαστηρίων. Θα αποδειχτεί περίτρανα ανάμεσα στα άλλα και η τεράστια ευθύνη που έχει η ελληνική δικαιοσύνη για το κατάντημα αυτής της χώρας.Υπομονή. Με όποιο κόστος κι αν υπάρξει, ΟΛΑ τα στοιχεία θα δημοσιευτούν . Τίποτα δεν μπορεί να μας σταματήσει.Είναι πρώτα χρέος στο δολοφονημένο συνάδελφο Γιώργο Τριάρχη.
6.ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ24 Σεπτέμβρη 2014
ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑΣυμπληρώθηκαν αυτές τις ημέρες οκτώ ολόκληρα χρόνια από τη δολοφονία του (τότε) συναδέλφου μου Γιώργου Τριάρχη στην Τασκένδη.΄Οπως έχουμε άπειρες φορές καταγγείλει κι εδώ , αλλά και στις αρμόδιες αρχές, τον άτυχο Τριάρχη τον δολοφόνησε η μαφία των «ομογενών» στο Ουζμπεκιστάν ,για να του «κλείσει το στόμα». Υπηρετούσε στο πανεπιστήμιο της Τασκένδης (δίδασκε ελληνική ιστορία και ελληνική γλώσσα), αποσπασμένος από το ελληνικό Υπουργείο παιδείας.Στη διάρκεια τη θητείας του εκεί, είχε ανακαλύψει πως συνέβαιναν «σημεία και τέρατα» με την καταλήστευση δημόσιου χρήματος, που υπεξαιρούσαν με απίστευτες μεθόδους, ομάδες ατόμων (είχαν ιδρύσει «ενώσεις ομογενών»!) σε συνεργασία με τις κεντρικές υπηρεσίες του υπουργείου Παιδείας, του υπουργείου Εξωτερικών και της πρεσβείας μας στο Κίεβο. Ο Τριάρχης, αφού διαπίστωσε με τις αναφορές και τις… κόντρα αναφορές του στους αρμόδιους υπουργούς στην Αθήνα και στην πρεσβεία μας στο Κίεβο, πως οι υπεύθυνοι κάλυπταν τους δράστες ,προχώρησε στην υποβολή μήνυσης εναντίον συγκεκριμένων ατόμων για φοβερές και τρομερές απάτες, για «πακτωλό» κατάχρησης δημόσιου χρήματος επί πολλά χρόνια, όπως περιγράφονται στη μήνυσή του. Παράλληλα, με κατεπείγουσες αιτήσεις του στην τότε υπουργό Παιδείας Μαριέττα Γιαννάκου ζητούσε επειγόντως να τον προστατεύσει, γιατί κινδύνευε η ζωή του άμεσα. Η άθλια εκείνη υπουργός (σήμερα είναι στην Ευρω-βουλή!) , τον αγνόησε παντελώς.Η υπόθεση είχε οριστεί να εκδικαστεί στα δικαστήρια της Ευελπίδων το Σεπτέμβριο του 2006. Λίγες ημέρες, όμως, πριν, οι μηνυόμενοι της μαφίας των «ομογενών», με εντολή πιθανότατα των Ελλήνων συνεργατών τους, δολοφόνησαν τον άτυχο καθηγητή στη μέση ενός δρόμου της Τασκένδης. Του άνοιξαν το κεφάλι στα δύο! ΄Ετσι η δίκη εκείνη δεν έγινε ποτέ. Η «βιομηχανία παραπληροφόρησης» την εποχή εκείνη, γα να καλύψει την κυβέρνηση, αποσιώπησε το θέμα και μόνο η εφημερίδα ΕΘΝΟΣ έγραψε αναλυτικά για τη δολοφονία, για το μεγάλο φαγοπότι και τις εκκλήσεις του καθηγητή στους αρμόδιους να τον σώσουν. Ο ίδιος ο Τριάρχης, πριν τη δολοφονία του, είχε στείλει επιστολή στις ελληνικές εφημερίδες και τα κανάλια και κατονόμαζε τους μελλοντικούς δολοφόνους του (!), αλλά πάλι ΜΟΝΟ το ΕΘΝΟΣ τη δημοσίευσε ,μετά τη δολοφονία του, χωρίς ,όμως, να δημοσιεύσει και τα ονόματα των φονιάδων.Το 2004 αποσπάστηκα κι εγώ στο εξωτερικό. ΄Ημουν πρώτος στον πίνακα προσόντων και μπορούσα να πάω όπου ήθελα, αλλά διάλεξα να αποσπαστώ στο Κίεβο, για να διδάξω σε πανεπιστήμια. Το Σεπτέμβριο παρουσιάστηκα στην πρεσβεία και η τότε συντονίστρια εκπαίδευσης με τοποθετεί σε δύο πανεπιστήμια του Κιέβου (Σεφτσένκο και Σλοβενικό). Παράλληλα, προσέφερα, όταν δε δίδασκα, υπηρεσία στο Γραφείο εκπαίδευσης της πρεσβείας μας στο Κίεβο.Από τους πρώτους μήνες που άρχισα να εργάζομαι, ανακάλυψα κι εγώ τις πρώτες ατασθαλίες που λάβαιναν χώρα στην πρεσβεία, η οποία ήλεγχε όλη την ελληνόγλωσση εκπαίδευση στις χώρες της πρώην Σοβιετικής ΄Ενωσης. Συγκεκρμένα: Να πουλάνε βίζες με το «τσουβάλι», να δίνουν υποτροφίες όχι σε αριστούχους φοιτητές, αλλά σε…ξανθιές Ουκρανές, που ουδέποτε είχα συναντήσει στο μάθημα και της έστελναν να…σπουδάσουν στα πανεπιστήμια της Ελλάδας! Κι ακόμα: Εκατοντάδες σχολεία στις χώρες της πρώην Σοβιετικής ΄Ενωσης λειτουργούσαν μόνο στα χαρτιά για τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας και οι (ανύπαρκτοι) δάσκαλοι και οι παχυλές παροχές στις ενώσεις «ομογενών» πληρώνονταν με «ζεστό» χρήμα, που έφτανε από την Αθήνα με το διπλωματικό σάκκο ή από άλλες «ατραπούς» (θα μιλήσω γι΄αυτά σε άλλη καταγγελία μου). Το κτίριο της πρεσβείας μας στο κέντρο του Κιέβου (ιδιόκτητο και όμορφο) να μη χρησιμοποιείται και να ενοικιάζει ο πρέσβης άλλο, πολύ μακριά από το κέντρο με συνέπεια να καταβάλλει το κράτος τότε ενοίκιο 15.000 δολαρίων για πολλά χρόνια , πριν πάω εγώ εκεί ! Ουκρανές γραμματείς της πρεσβείας με μόνα προσόντα τα… καλλίγραμμα πόδια τους, χωρίς να ξέρουν λέξη ελληνικά ή αγγλικά, να παίρνουν 5χίλιαρα το μήνα ( σε δολάρια, όταν ο μισθός τότε στην Ουκρανία ήταν 200 δολάρια, ίσως και πολύ λιγότερα!) και να παρουσιάζονται στα γραφεία, όποτε γούσταραν. Μιλάμε για απίστευτα σκάνδαλα, ληστεία πραγματική, άπειρα εκατομμύρια κλεμμένα για δεκαετίες ολόκληρες. Και όχι μόνο στην πρεσβεία Κιέβου. Σχεδόν σε όλες. (Πώς λέτε πως χρεοκοπήσαμε;)Μόλις “παίρνω χαμπάρι” την κατάσταση,στέλνω στους αρμόδιους υπουργούς αναφορές, αλλά καμιά απάντηση. Κάνω έγγραφο απόρρητο και το στέλνω στο ίδιο το γραφείο του τότε πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή. Καμιά απάντηση. Καταλαβαίνω πως στο «φαγοπότι» είναι πολλοί μπλεγμένοι και μάλιστα υψηλά ιστάμενοι και αρχίζω να αντιλαμβάνομαι τη σοβαρότητα και την επικινδυνότητα της κατάστασης.Στο μεταξύ, ο καθηγητής Τριάρχης που έμαθε για τις ενέργειες μου αυτές, με παίρνει κρυφά τηλέφωνο και μου αποκαλύπτει τί γινόταν στη δική του περιοχή και τι λεφτά τρώγανε. «Θα με σκοτώσουν», μου λέει. «Τί να κάνω»; -Φύγε του απαντώ, δε σώζεσαι, θα σε φάνε. «Δε με ανακαλούν», με πληροφορεί, με εγκλωβίσανε». Την ίδια εβδομάδα, ένας άλλος εκπαιδευτικός, δάσκαλος αυτός, αποσπασμένος στο Ερεβάν, ο Γιάννης Μαυρομμάτης με παίρνει πάλι κι αυτός κρυφά τηλέφωνο. Μου λέει ” κι εδώ να δεις τί γίνεται. “Τρώνε με χρυσά κουτάλια». Και όχι μόνο. Με τιμώρησε ο πρέσβης με περικοπή μισθού, γιατί έκανα καταγγελίες». -Φύγε αυτή τη στιγμή , του προτείνω , θα σε φάνε. ΄Εχεις τέσερα παιδά. Με άκουσε. Κάνε κάτι με παρακάλεσε, να φύγω. Πάω στη συντονίστρια (την είχα στο «χέρι», είχε παράνομα πάρει τη θέση, κανένα προσόν, ούτε καν μια απλή μετεκπαίδευση, αγγλικά ούτε λέξη δεν ήξερε, μόνο ρώσικα και ας έλεγε ο νόμος υποχρεωτική η γνώση αγγλικής ή γαλλικής. Μια σχολή είχε τελειώσει της πλάκας στο…. Ουζμπεκιστάν, εκεί ζούσε). Την αναγκάζω να φέρει το Μαυρομμάτη στο Κίεβο. Με το που έρχεται στην πρεσβεία ο Γιάννης, φέραμε τα «πάνω κάτω». Καταγγέλουμε τον πρέσβη, στέλνουν ανακριτή από το υπουργείο Εξωτερικών (λίγο μετά τον ανακάλεσαν στην Αθήνα), κατεβαίνουμε στην Ελλάδα να δούμε την υπουργό, αλλά δε μας δέχεται. Φεύγουμε πάλι για το Κίεβο και δεν τους αφήνουμε σε ησυχία. Αλλά ούτε κι αυτοί μας άφησαν να ανασάνουμε.Μου απαγορεύει ο πρέσβης να βάζω το αυτοκίνητο στο γκαράζ της πρεσβείας, όταν ήμουν εκεί, και το άφηνα έξω. Λίγο μετά, το βρίσκω …λαμαρίνες. Μετά απ΄αυτό , καταλαβαίνω πως «χόντρυνε το παιχνίδι» και πως κινδύνευα άμεσα πια. Αλλά, δεν είμαι μόνος στο Κίεβο.΄Εχω και την οικόγενεια μαζί μου, τη σύζυγό μου και 8 μηνών παιδί! Ζητάω από τη Γιαννάκου να πάω το μωρό στην Αθήνα για μια μέρα (!) να του κάνω τα εμβόλιά του (στο Κίεβο έκαναν άλλα εμβόλια στα παιδιά), δε μου έδωσε! Ζητάω άλλη άδεια που είναι υποχρεωτική σε έναν από τους 2 γονείς με μωρό, δε μου τη δίνει ούτε αυτή, έτσι με… τσαμπουκά. Παράλληλα,με διώχνει και από τα πανεπιστήμια και δίνει εντολή στη συντονίστρια να με στείλει σε ένα χωριό της Ουκρανίας, για να διδάξω τάχα σε ένα σχολείο «ομογενών» με… ένα μαθητή ή σε σχολείο στα…χαρτιά! Στα πανεπιστήμια που δίδασκα εγώ μέχρι τότε, έστειλε φιλόλογο χωρίς διδακτορικό (!) και λίγο μετά τα πανεπιστήμια την εξαπέστειλαν.Κάνω αίτηση και ζητάω αμέσως ανάκληση στην Ελλάδα. Αρνείται ΠΑΡΑΝΟΜΑ η Γιαννάκου να με φέρει πίσω . Μου λέει «θα πας εκεί κι ας έχεις και μωρό παιδί»(!). Ήξερα, βέβαια, πως αν τολμούσα και πήγαινα στην άκρη της «Ρωσικής Ουκρανίας», δε θα ζούσαμε ούτε μια μέρα. Ούτε εγώ, ούτε το παιδί και η γυναίκα μου. Γι΄αυτό με έστελνε εκεί. Να με “φάνε”,όπως τον Τριάρχη.Δεν είχα άλλη επιλογή. Αναγκάζομαι και υποβάλω παραίτηση την ίδια στιγμή. Φεύγω πρόωρα από τη δημόσια εκπαίδευση. Και φεύγω για να σωθώ.Εγώ με το Μαυρομμάτη τη σκαπουλάραμε τελικά. Τον Τριάρχη τον σκότωσαν λίγους μήνες μετά, που παραιτήθηκα εγώ. Οι φυσικοί και οι ηθικοί αυτουργοί στην Αθήνα δε τιμωρήθηκαν ακόμα!Προσέφυγα στα ελληνικά δικαστήρια το 2005 . 32 σελίδες το δικόγραφο, «χαρτί και καλαμάρι». Καταγγελία για τα κλεμμένα λεφτά,τις κομπίνες, το «φαγοπότι» ,τα πολιτικά πρόσωπα που ήταν μπλεγμένα. -Θα χρεοκοπήσουμε, τους γράφω από τότε, κάντε κάτι, ως Δικαιοσύνη . 10 χρόνια σχεδόν έχουν περάσει. Η υπόθεση έχει πάει στο ΣτΕ πολύ καιρό. Την αναβάλουν. Η νέα συζήτηση ήταν για τις 29/9/2014.Σήμερα, έμαθα πως ΠΑΛΙ την ανέβαλαν! Πήγα, λίγο πριν γάψω αυτή την καταγγελία, στη Γραμματεία στο Αρσάκειο και τους τα έψαλα: -Συγκαλύπτετε δολοφονία, είστε υπεύθυνοι, λέω στην κυρία που μου ανακοίνωσε την αναβολή. Με συμβουλεύει να πάω να μιλήσω με τη δικαστίνα που έχει την υπόθεση. Αρνούμαι. -Δεν πηγαίνω σε ιδιωτικές συζητήσεις με δικαστές ,της λέω. ΄Ολα θα επωθούν φανερά. Σταματήστε μόνο να αναβάλετε την υπόθεση. Δε γλιτώνουν. Βγάλτε όποια απόφαση θέλετε.΄Ομως, τελειώνετε, για να πάω στο ευρωπαϊκό δικαστήριο.Ντροπή σε όλους τους εμπλεκομένους! Για δολοφονία μιλάμε! Δεν μπορούν να κρυφτούν. Ας το γνωρίζουν. Κανείς δε θα ξεφύγει. Ακόμα κι αν με σκοτώσουν, έχω φροντίσει να δικαστούν. Δε γλιτώνουν, ας το πάρουν απόφαση. Είναι όρκος στο δολοφονημένο συνάδελφό μου Γιώργο Τριάρχη και σε όλους τους τίμιους ΄Ελληνες, που… “δεν τα φάγαμε μαζί».
ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ:1. ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΗ (18/6/2009)΄Οσοι για πρώτη φορά επισκέπτονται το σάιτ, θα διαπιστώσουν πως στο “ΑΡΧΕΙΟ”, αλλά καμιά φορά και στη νέα βέρσιον, σε πολλές σελίδες, παρατηρείται μια “ακαταστασία” και ελλιπής τεχνική υποστήριξη, που υποβαθμίζουν την ποιότητα της εμφάνισής των κειμένων. Παράλληλα, διαπιστώνεται ενίοτε και κακή δια-μόρφωση των άρθρων (μορφολογία, λεξιλόγιο κ.α), που οφείλονται σε τρεις κυρίως λόγους: 1. Στις κατά καιρούς επελάσεις, όπως έχουμε άπειρες φορές καταγγείλει, των βάνδαλων χάκερ στο σάιτ β. στην κακή… χειρουργική επέμβαση παλιότερα των συνεργατών, που είχαν αναλάβει την αποκατάσταση του τονικού συστήματος των κειμένων μας,αφού πολλά είχαν δημοσιευτεί σε ατονικό σύστημα γραφής. ΄Ετσι, μαζί με τους τόνους, που έβαλαν, πήραν “σβάρνα” και πολλές λέξεις και σειρές στις παραγράφους των θεμάτων με αποτέλεσμα να παρατηρούνται ουκ ολίγα “τυπογραφικά ημαρτημένα”. 3.Την έλλειψη οικονομικών πόρων, που καθιστά δύσκολη την πρόσβασή μας σε καλύτερης ποιότητας τεχνική υποστήριξη του σάιτ.Για όλα αυτά, ζητάμε την κατανόηση και την ανοχή των επισκεπτών μας.2. ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ (18/10/2013)1.Οι “γνωστοί άγνωστοι χάκερ”, όπως άπειρες φορές καταγγείλαμε, συνεχίζουν την καταστροφική τους τακτική στο site. Μπαίνουν ανενόχλητοι, αλλοιώνουν τα κείμενά μας, προσθέτουν χυδαιολογίες, αλλάζουν φράσεις και λέξεις με αποτέλεσμα σε πολλές περιπτώσεις το αρχικό μας κείμενο να μην έχει καμιά σχέση με εκείνο που κατασκευάζουν*. ΄Οσο και αν είμαστε σε επιφυλακή, δεν μπορούμε πάντα να εντοπίζουμε αμέσως τις κακοποιήσεις τους. Γι΄αυτό, παρακαλούμε,όταν διαπιστώνετε τέτοιες παραποιήσεις,χυδαιολογίες και ύβρεις, να μας ενημερώνετε .2. Σε καθημερινή επίσης βάση, μπαίνουν στο email του site και στις άλλες προσωπικές μας ηλεκτρονικές θυρίδες (emails) και… αλωνίζουν. Δεν αφήνουν τίποτα όρθιο. Δεν μπορεί κανείς να φανταστεί τί κάνουν εκεί μέσα.Διαγράφουν, τροποποιούν, αλλοιώνουν, καταστρέφουν. Ακόμα και επιστολές στέλνουν,ως προερχόμενες τάχα από μας σε γνωστούς και αγνώστους με αποτέλεσμα να δημιουργούνται σύγχυση και παρεξηγήσεις. Δεινοπαθεί η αλληλογραφία μας. Μια “κόλαση” είναι εκεί μέσα.Α.Να, ένα ενδεικτικό κείμενο,που δημοσιεύτηκε στην ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ (28/8-3/9/2011,ΕΤΣΙ ΤΑ “ΒΛΕΠΟΥΝ” ΑΛΛΟΙ). Το παραθέτουμε…αυτούσιο και αυθεντικό, όπως το κατάντησε η “εμβόλιμος χείρ”:“Να ρωτήσει εμάς τους “παθόντες” ο κύριος Τσόμσκι για το τί σόι είναι οι δικοί μας εδώ πανεπιστημιακοί. ΄Εχει ακούσει τίποτα για τις επιδοτήσεις, τα κονδύλια των ερευνών που ρωκανίζουν παράνομα, τις “αλλαξοκωλιές” στις εκλογές (επιλογές) πανεπιτημικών,την οικογενειοκρατία και τα άλλα φοβερά και τρομερά που συνέβαιναν και συμβαίνουν στα ελληνικά ΑΕΙ.Είναι πολλά πράγματα που με κάνουν να νιώθω υπερήφανος στα 29 συμναπτά έτη που υπηρέτισα στην Εκπαίδευση. ΄Ενα απ΄αυτά είναι πως είχα την τύχη να μείνω μακριά απ΄αυτόν τον “οχετό”,που ακούει στο όνομα “πανεπιστημιακοί”. Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, πριν κάνω την ΄”ηρωική έξοδο” από την Εκαπαίδευηση, δίδαξα σε δύο πανεπιστήμια,αλλά (ευτυχώς) ήταν ξένα. ΄Ετσι, δεν κουβαλάω καμιά από τις αμαρτίες των άθλιων τροφίμν των ελληνικών Α.Ε.Ι.Τώρα, ο κύριος Τσόμσκι από την “ασφάλεια” του ΜΙΤ, μιλάει συνήθως “επί παντός επιστητού” και το παίζει και…αιρετικός. Βέβαια, δεν είναι τίποτα περισσότερο από έναν καθεστωτικό πανεπιστημακό, που υπηρέτησε το σύστημα με συνέπεια και το “γίριζε”, όταν τον έπαιρνε και σε επαναστάτη με το…αζημιώτο.Γι αυτό δε μας εκπλήσει που υπέγραψε το κατάπτυστο κείμενο των Ελλήνων συναδέλφων του.“Κόρακας Κοκόρου μάτι δε βγάζει”.Β΄Στις 22-2-2012 ,στην ISTORIKI DIMOSIOGRAFIA TIS EVDOMADAS , σχολιάσαμε την είδηση της σύλληψης ενός Κούρδου στη Θεσσαλονίκη για κατασκευή, προμήθεια και κατοχή εκρηκτικών υλών με το εξής κείμενο: “Είχαμε ξαναθίξει το θέμα της παρουσίας Κούρδων στην Ελλάδα και της εκπαίδευσής τους σε μυστικά (κρυφά) στρατόπεδα από τον ελληνικό στρατό. Είχαμε υποσχεθεί πως θα παραθέταμε και τα στοιχεία,που αποδεικνύουν πέραν πάσης αμφιβολίας τη συμμετοχή (ως ηθικός αυτουργός) της χώρας μας σε τρομοκρατικές ενέργειες σε βάρος ξένης χώρας. Αν δεν προχωρήσαμε σε δημοσίευση των στοιχείων είναι γιατί συμμεριζόμαστε τη δύσκολη θέση που βρίσκεται η χώρα αυτή την ώρα και δε θέλουμε να τη φορτώσουμε με νέα βάρη, ανακινώντας τέτοια άκρως επικίνδυνα “εθνικά” ζητήματα. Ζητάμε συγγνώμη”.Αυτό λοιπόν, ήταν το πλήρες κείμενο που ανέβηκε στα “DROMENA” EDO KE PARAPERA στις 22 Φλεβάρη 2012 .΄Αγνωστο,όμως, πότε, από τη σειρά “…τη συμμετοχή (ως ηθικός αυτουργός) της χώρας μας σε τρομοκρατικές ενέργειες…” η παρένθεση “(ως ηθικός αυτουργός)” εξαφανίστηκε …ως δια μαγείας . Δράστες, φυσικά οι γνωστές… εμβόλιμοι χείρες (διάβαζε σιχαμένοι ακροδεξιοί αρουραίοι του διαδικτύου), που επί πέντε σχεδόν χρόνια μας έχουν… αλλάξει (στην κυριολεξία) τα φώτα (και τα κείμενα). ΄Ετσι , με την αφαίρεση της επίμαχης αυτής παρένθεσης, το νόημα αλλοιώνεται-διαστρέφεται εντελώς και φαίνεται σαν εμείς να υποστηρίζουμε πως η χώρα μας συμμετέχει άμεσα σε τρομοκρατικές ενέργειες! Αυτό και μόνο, όπως αντιλαμβάνεται κανείς, μπορεί να προκαλέσει σύγχυση, αγανάκτηση-θυμό και επιθετικότητα στον οποιοδήποτε αναγνώστη, αλλά και αφορμή να μας κατηγορήσουν (πάλι) για…ανθελληνισμό και αρνησιπατρία.΄Αθλιοι,εμείς αγαπάμε αυτό τον τόπο πραγματικά. Σεις ευκαιριακά, τη βολή σας κοιτάζετε.Τίποτα δεν αγαπάτε πέρα από τον εαυτούλη σας. Σας τα έχουμε ξαναψάλλει.3. ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ (23/6/2018)«Tί έχεις Γιάννη, τί είχα πάντα». Νέα εισβολή βαρβάρων Ακροδεξιών-Ναζί στο σάιτ.΄Εκαναν μπάχαλο το κείμενό μας με τίτλοΙΣΤΟΡΙΗΣ ΚΕΛΕΥΣΜΑ: ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΥΤΗΣ… ΒΟΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑπου ανέβηκε και σε άλλα σάιτ πριν λίγες ημέρες. Οργίστηκαν για όσο γράψαμε για τη Β. Μακεδονία και μας… εκτέλεσαν εν ψυχρώ.Ας είναι. Εμείς ζητάμε την κατανόηση των φίλων μας εδώ. Και παρακαλούμε άλλη μια φορά,όπου διαπιστώνουν οφθαλμοφανή σφάλματα στα κείμενά μας, οποιασδήποτε μορφής, να μας καθιστούν ενήμερους. Υπάρχουν χιλιάδες σελίδες κειμένων. Θέλουμε, αλλά είναι αδύνατον αυτός ο όγκος να ελεγχθεί. Γι΄αυτό ζητάμε τη βοήθειά σας.Παραθέτουμε 3 από τις 7 παραποιημένες παραγράφους, για να πάρετε μια γεύση. Το ορθό είναι στην παρένθεση.
Η αρχαία Μακεδονία είχε μεγάλη έκταση. Με κέντρο αρχικά την Πέλλα, εκτεινόταν ως πάνω στα εδάφη της σημερινής Βόρειας Μακεδονίας και ανατολικά ως την τούρκικη σήμερα Ιστανμπούλ (Ανατολική Θράκη). Μέχρι και τις μέρες του βασιλιά Φιλίππου Β΄ οι Μακεδόνες δεν είχαν αναπτύξει ιδιαίτερα στενές σχέσεις με τους Νότιους ΄Ελληνες, οι οποίοι μάλιστα αποκαλούσαν εν πολλοίς τους Μακεδόνες «΄Ελληνες» (Βαρβάρους) ΄Ηδη από τον 6ο αιώνα σλαβικά φύλα είχαν εξαπλωθεί σε ολόκληρη τη Βαλκανική στην οποία με το χρόνο εγκαταστάθηκαν πολυπληθέστερα και με ασφάλεια. ΄Ολες οι βαλκανικές χώρες, πλην της αρχαίας Δακίας (Ρουμανία) διατήρησαν μόνιμα τους βλάχικους (σλάβικους) αυτούς πληθυσμούς και στις περισσότερες υπερτερούσαν πληθυσμιακά από τους ιθαγενείς. _____________________________________________________________ |
|||
