1. ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ ΕΚΤΟΣ ΕΕ
Ιστορικές στιγμές. Οι Βρετανοί πανηγυρίζουν
Χιλιάδες Βρετανοί, υποστηρικτές του Brexit γιορτάζουν την τελευταία νύχτα του Ηνωμένου Βασιλείου στην ΕΕ.
“Στο τέλος ξυρίζουν τον γαμπρό”, λέμε εμείς εδώ, Εγγλέζοι Εθνικισταράδες μου.΄Οπως πάντα, ανιστόρητοι και ψωνισμένοι οι ανεγκέφαλοι της Αλβιώνας. ΄Εχουν μπερδέψει τα ημερολόγια και νομίζουν πως ο κόσμος πάει πίσω. Στις εποχές που οι άνθρωποι ανήκαν σε δύο κατηγορίες. Σους Εγγλέζους και τους…υπόλοιπους.
Να το θυμόμαστε. Θα συμβεί λίαν συντόμως. Η Ε.Ε δεν έχει ελπίδα επιβίωσης ,αν αφήσει ατιμώρητο το εθνικιστικό έγκλημα της Βρετανίας. Είναι μονόδρομος. Αν η οικονομία της χώρας σταθεί ακλόνητη, τότε ,όντως, δεν υπάρχει νόημα και για τα υπόλοιπα μέλη να παραμένουν σε μια ΄Ενωση και μάλιστα πολλών ταχυτήτων. Ο κάθε εθνικιστής ,ακροδεξιός πολιτικός θα μπορούσε πια να πείσει εύκολα τους ομοεθνείς του με το παράδειγμα της Αγγλίας πως είναι καλύτερα κανείς να κανονίζει μόνος τα του οίκου του. Θα διαλυθεί εις τα εξ ων συνετέθη η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση.
Λογικά, λοιπόν, θα πρέπει να υπάρξει απάντηση-αντίδραση σε αυτή την ανιστόρητη, ακροδεξιά και εντελώς απαξιωτική για όλους τους λαούς της Ευρώπης συμπεριφορά. Και θυμίζει το ναζιστικό ντελίριο των Γερμανών Εθνικοσοσιαλιστών του Χίτλερ. Κάντε τους συσχετισμούς.
΄Ενα από τα λάθη της Ε.Ε είναι πως υπερτόνιζε, ως σήμερα, την οικονομική σημασία της΄Ενωσης. Κι αυτό, σε βάρος της ανάδειξης της φιλοσοφίας της συνύπαρξης των λαών, της προώθησης της αδερφοσύνης και της αλληλεγγύης των πολιτών μεταξύ τους. Και σίγουρα μπορεί η καλλιέργεια μιας τέτοιας πεποίθησης για τον οικονομικό χαρακτήρα της ΕΕ , να ευνοεί τους Γερμανούς,τους Γάλλους και τις υπόλοιπες ισχυρές οικονομίες .’ Οχι, όμως, και το πνεύμα της ΄Ενωσης και της ειρηνικής συνύπαρξης ΟΛΩΝ των λαών της Ευρώπης.
Να το ξεκαθαρίσουμε. Οι ακτιβιστές και υπέρμαχοι της Ε.Ε, δεν τη στηρίζουμε, για να πλουτίζει ο δυνατός άξονας των οικονομιών των κρατών-μελών. Αστείο θα ήταν. Δουλεύουμε για τις ΗΠΕ (ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΕΥΡΩΠΗΣ),γιατί στο μυαλό μας έχουμε τις ΗΠΟ (ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ). Αν δεν είναι αυτός ο στόχος μας, ΕΝΑ “ΕΘΝΟΣ, ΜΙΑ “ΠΑΤΡΙΔΑ”, ΕΝΑΣ ΛΑΟΣ, καλύτερα τέτοιες πιέσεις οικονομικής εκμετάλλευσης των πτωχότερων χωρών από τις πλουσιότερες, να μας λείπουν.Μπορούμε και από μόνοι μας να… πεινάσουμε αν είναι.
Χτυπήστε εδώ και τώρα τον εθνικισμό και των ρατσισμό των υπερφίαλων Εγγλέζων.Με όλα τα μέσα. Δυσκολέψτε τη ζωή των πατριωταράδων σε όλους τους τομείς. Πέρα από τα οικονομικά μέτρα ,πχ. υψηλή φορολογία, ΜΠΟΪΚΟΤΑΖ στα προϊόντα τους, απαξιώστε τις κυβερνήσεις τους, κανένας σεβασμός, ούτε καν διπλωματικός σε νεοναζιστικά μορφώματα,όπως είναι αυτό των Εγγλέζων εθνικιστών και ρατσιστών σήμερα. Σκληρό χτύπημα.
Παράλληλα οι Βρυξέλλες οφείλουν να ευαισθητοποιήσουν -δραστηριοποιήσουν το κομμάτι του αγγλικού λαού που σνόμπαρε ελαφρά τη καρδία το Δημοψήφισμα για πολλούς λόγους και που μαζί με τους ευρωπαϊστές είναι η πλειοψηφία στη χώρα. ΄Ολοι τούτοι επιθυμούν την παραμονή της Βρετανίας στην ΄Ενωση.
Αν περάσει στο “ντούκου” η χειρότερη (μετά την έναρξη της ναζιστοποίησης της Γερμανίας) αυτοπεριθωριοποίηση-αυτοαπομόνωση χώρας στις μέρες μας , θα δούμε σύντομα σε τροχιά ακροδεξιάς και ναζιστικής πορείας την Αγγλία, με άλλο ετικέτα ,αλλά με ίδιο περιεχόμενο ιδεοληψίας.
Οι καιροί είναι πονηροί! Και το αυγό του φιδιού έσπασε στη Γηραιά Αλβιώνα.
2. Δύο φορές υπέστη το ίδιο bullying το 8χρονο κορίτσι από την Θεσσαλονίκη, όταν συμμαθητές της την υποχρέωσαν να γλείψει την τουαλέτα του σχολείου.
Ένας από τους δύο επιβλέποντες εκπαιδευτικούς είπε στο παιδί με οργίλο ύφος “επειδή εσύ έγλειψες σκ@τά, εγώ θα χάσω τη θέση μου”;».Το πιο φρικιαστικό είναι ότι μετά την τέλεση αυτού του πράγματος, της απαγόρευσαν να πλύνει το στόμα της». Κάτι που τελικά δεν έγινε, καθώς η ίδια με πρόσχημα ότι διψούσε, πήρε άδεια να πιει νερό.
Τώρα,να λέμε τα ίδια,απογοητεύουμε τους φίλους και τους κουράζουμε. Αλλά θα επιμείνουμε. Είναι τόσο τρομακτικό το έγκλημα του μπούλινγκ.
Πριν, όμως, να ξεκινήσουμε..επιθετικά. Μην αφήνετε σε χλωρό κλαρί οι γονείς τέτοιους δασκάλους σαν τον ανόητο πιο πάνω. Είπαμε,υπάρχουν χιλιάδες άλλες δουλειές να κάνουν. Δάσκαλοι δεν είναι. Δεν μπορεί ένας εκπαιδευτικός να μιλάει έτσι σε ένα παιδί 8 χρόνων. Ούτε να το αντιμετωπίζει ως ….συναλλακτική αξία (η παρουσία σου εδώ μου εξασφαλίζει τον επιούσιο). Ντροπή!
Πάμε τώρα στο τεράστιο θέμα του μπούλινγκ στα σχολεία,αλλά και έξω στο πάρκο, στην αλάνα. Είναι ό,τι χειρότερο για την ψυχική υγεία ενός παιδιού και τη μελλοντική του πορεία. Θάνατος! Δυο πράγματα σκοτώνουν το παιδί. Η ειρωνεία και η αδικία. Στο μπούλινγκ έχουμε…συναυτουργία.
Το ερώτημα είναι πώς λύνει ο γονιός και το σχολείο αυτό το μέγα ζήτημα. Και λύνεται; Πέρα από το μπλα-μπλα των δασκάλων, που λένε χωρίς να… λένε τίποτα, δηλαδή χωρίς να προτείνουν λύσεις. Αλλά και χωρίς τσαμπουκάδες από τον θιγμένο γονιό, το παιδί του οποίου είναι θύμα αυτού του εγκλήματος. Τί κάνουμε;
Ως διευθυντής σχολικών μονάδων αντιμετώπισα πολλές φορές αυτό το πρόβλημα. Και έβλεπα πως, όσο κι αν εμείς οι μεγάλοι (δάσκαλοι και γονείς) κάναμε παρέμβαση, συμβουλεύαμε θύτη και θύμα, ή μοιράζαμε τιμωρίες στους δράστες, σχεδόν ποτέ δεν τελείωνε εκεί το μαρτύριο. Μπορεί να σταματούσε για κάμποσο, αλλά κουφόβραζε. Και δοθείσης ευκαιρίας, ο “δυνατός” τα έβαζε πάλι με τον “αδύναμο”.
Με είχε απασχολήσει έντονα αυτό το φαινόμενο, ως εκπαιδευτικό, αλλά στην αρχή δεν μπορούσα να το αντιμετωπίσω. Με τα χρόνια και την εμπειρία, κατάλαβα, έφτασε μια στιγμή που μου έδειξε τη λύση η ίδια η ζωή.Μια λύση σίγουρη,ανώδυνη και νομίζω μοναδική.
΄Ημουν διευθυντής στο Πολυκλαδικό Αμαρουσίου. ΄Ενα πρωί ο πατέρας μιας μαθήτριας,ήρθε στο γραφείο συντετριμμένος, πελιδνός και μου λέει “το και το”. “Η κόρη μου , μαθήτρια της Α’ Λυκείου, δέχεται ισχυρό μπούλινγκ από συμμαθητές της , μεταξύ των οποίων και η …κόρη σας “(φοιτούσε κι εκείνη στην ίδια τάξη στο ίδιο τμήμα). ΄Επαθα!
Καλώ το παιδί στο γραφείο, τί να δω.΄Ενα ήσυχο κορίτσι, συνεσταλμένο, σοβαρό, όμορφο, χάρμα! “Με κοροϊδεύουν, κύριε, μου κάνουν τη ζωή δύσκολη με χίλιους τρόπους”,μου εκμυστηρεύτηκε το καημένο. “Το πρωί που σηκώνομαι, παθαίνω πανικό, δε θέλω πια να έρχομαι σχολείο”. Δεν κρατήθηκε , έβαλε τα κλάματα, έκλαιγε με λυγμούς. Συγκλονίστηκα. Λέω μέσα μου -τελείωσε, δεν μπορεί να μην υπάρχει λύση, τί στο διάολο ,αυτό το παιδί πρέπει να νικήσει. ΕΔΩ και ΤΩΡΑ!. Και εκεί επάνω στο πάλεμα του μυαλού, κατέβηκε η ιδέα.
Καλώ τον πατέρα την άλλη μέρα, -άκου, του λέω. Θα πας να γράψεις το παιδί σε πολεμικές τέχνες. Ας διαλέξει το ίδιο ποια. Δε θα πει τίποτα στην τάξη. Ούτε θα αντιδρά, όταν την πειράζουν. Μετά από ένα μήνα,που θα φοιτήσει και θα μάθει τα βασικά, θα πάω στο τμήμα της και θα ρωτήσω. -Επειδή πρόκειται να ανοίξουμε τμήμα πολεμικών τεχνών στο Πολυκλαδικό (είχαμε τη δυνατότητα στα Πολυκλαδικά να κάνουμε πολλά τέτοια σχολικά προγράμματα) ,υπάρχει κανείς που να ξέρει πολεμικές τέχνες ,για να μας κάνει μια επίδειξη; Καράτε , τζούντο , τέτοια. Και η κόρη σου θα σηκώσει το χέρι.
Αυτό ήταν. ΄Ενα μήνα μετά, έγινε, όπως τα σχεδιάσαμε .Μπαίνω στο τμήμα της ένα πρωί, τους λέω για το πρόγραμμα πολεμικών τεχνών,που θα ξεκινήσει και ρωτώ, αν ξέρει κανείς από τέτοια. Καμιά απάντηση. Λίγο μετά βλέπω την ΄Ερικα να σηκώνει το χέρι. Στη αρχή, παγωμάρα στην αίθουσα. ΄Eνα λεπτό μετά γίνεται χαμός, γέλια, ειρωνείες, σφυρίγματα από τους άλλους. -Τί έγινε παίδες, δεν κατάλαβα, τους κάνω. Πού είναι το περίεργο που μια συμμαθήτριά σας, μπορεί στο λεπτό να συγυρίσει στο δρόμο έναν ανώμαλο, ένα καθίκι, όποιον δεν τη σέβεται;
Και την ίδια στιγμή καλώ την κοπελιά επάνω, σηκώνω και την κόρη μου και λέω στην ΄Ερικα. – Δείξε , σε παρακαλώ, στην κυρία από δω …τί πάει να πει βερίκοκο. Δίστασε εκείνη. -Κάν΄το, της λέω αυστηρά. Τώρα. Πέταξέ την κάτω , αν μπορείς και δε μας δουλεύεις. Τσίμπησε με το τελευταίο. Της ορμάει, της κάνει ένα κεφαλοκλείδωμα γερό, μια τρικλοποδιά, σε δυο δευτερόλεπτα μέσα την είχε ξαπλώσει στο πάτωμα. Μείνανε οι άλλοι, κιχ στην αίθουσα, “τρίβανε τα μάτια” τους.
Από τότε ποτέ δεν την πείραξε κανείς.Και ούτε χρειάστηκε ποτέ ,τρία ολόκληρα χρόνια που έμεινε στο σχολείο, να δείξει σε άλλον…πόσα απίδια πιάνει ο σάκος.
Και όσες φορές έδωσα αυτή τη συμβουλή στους γονείς, πάντα πετύχαινε Το να πάνε οι μεν, του θύματος στους δε, του θύτη να παραπονεθούν,να βρίζουν,να απειλούν ή και να δείρουν το δράστη , είναι μια σκέτη αποτυχία. Μόνο του το παιδί πρέπει να τα βγάλει πέρα.
Και σε αυτή την ηλικία , την υπολογίζουν τη δύναμη. ΄Οπως εμείς παιδιά στις αλάνες. ΄Οταν δεχόμαστε επίθεση, απαντούσαμε. Ακόμα κι αν ήταν πιο δυνατός ή μεγαλύτερος ο άλλος. Ποτέ δεν πηγαίναμε στον..πατέρα μας να τον κανονίσει Και επιβιώναμε. Αποκτούσαμε έτσι το “σεβασμό” από τα άλλα αλάνια.
Στη ζωή χρειάζεται καμιά φορά και σε ακραίες περιπτώσεις να λαμβάνουμε υπόψη μας τη γνωστή μακιαβελική ρήση: “Οι άνθρωποι συνήθως προσβάλουν ευκολότερα όποιον δεν φοβούνται”. Και να τους κάνουμε να μας φοβούνται. Είναι αλήθεια με την υπογραφή της ζωής.
3. ΠΡΙΝ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
«Βόμβες» Αγγελή: ΄Ηθελαν να βάλουν φυλακή Σαμαρά, Αδωνι, Λοβέρδο . ΄Ηταν οργανωμένο σχέδιο.
Αγγελής ενώπιο της επιτροπής: “Υπήρχε Οργανωμένο σχέδιο εκτροπής με την προφυλάκιση παραμονές των εκλογών τριών πολιτικών, του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, του Άδωνι Γεωργιάδη και του Ανδρέα Λοβέρδου”.
Ερώτηση: Αποδείξεις για όσα λέτε;
Απάντηση: Δεν έχω!
Λίγες ημέρες πριν ,η Ράικου ενώπιον της εποτροπής:
“Οι προστατευόμενοι μάρτυρες στo FB ήταν αναξιόπιστοι σε όσα κατέθεσαν”.
Ραγκούσης: “Ποια σημεία της κατάθεσης θεωρείτε ψευδή;”
Ράικου: “Μα δε γνωρίζω την κατάθεση”!
ΕΠΑΝΑΛΜΒΑΝΟΥΜΕ:
Τούτη τη φορά απευθυνόμενοι στους δικηγορικούς Συλλόγους της χώρας.Είναι ηλίου φαεινότερη, πέρα από τις προκλητικές και κατευθυνόμενες ψευδομαρτυρίες των δύο π.εισαγγελέων και η επαγγελματική τους ανεπάρκεια, λόγω φανερής μη…συγγνωστής άγνοιας στοιχειωδών νομικών γνώσεων. Τα δύο παραδείγματα παραπάνω ,μιλούν από μόνα τους.
Οι ίδιοι έχουν χειριστεί εκατοντάδες δικαστικές υποθέσεις στο παρελθόν στις περιοχές που υπηρέτησαν. Δε θα πρέπει αυτές οι υποθέσεις να ανοίξουν πάλι, αφού οι δύο συγκεκριμένοι εισαγγελείς δεν έγινα ξαφνικά σήμερα ανεπαρκείς και άσχετοι; Στις υποθέσεις που ανέλαβαν θα επέδειξαν τη ίδια ανικανότητα και ανεπάρκεια.
Τι γίνεται με αυτούς τους “φακέλους”; Κάποια στιγμή πρέπει να ζητηθεί (και σύντομα) να ξανανοίξουν.