Το συνειδός της ευρύτερης ,παγκόσμιας κοινωνίας των πολιτών στο τέλος του προηγούμενου αιώνα και στις αρχές του παρόντος, μετά την εθνι(κιστι)κή, κρατι(κιστι)κή επέλαση της αντίληψης περί αμιγών φυλών-εθνών και γενεών εξ ιδίου αίματος, που επικράτησε κραταιά στους τελευταίους τουλάχιστον 4 αιώνες, φάνηκε πως θα υιοθετούσε την ανάπτυξη και επικράτηση, τελικώς, ενός διεθνούς μοντέλου κοινωνικότητας, ειδικά με την οσημέραι επίτευξη της ισοπέδωσης του εθνικισμού, του ρατσισμού και του κρατικισμού. Η εκμηδένιση των αποστάσεων, η μετανάστευση, η μετακίνηση πληθυσμών για διάφορους λόγους και η αναγκαστική συνύπαρξη διαφορετικών φορέων κουλτούρας “υπό την ίδια στέγη”, αλλά κυρίως η παγκοσμιοποίηση στους περισσότερους τομείς της ζωής, με κυρίαρχο αυτόν του εμπορίου, ήταν η αφορμή να αντιληφθούν οι λαοί σε επίπεδο ατομικότητας και συλλογικότητας πως οι άνθρωποι έχουν περισσότερα που τους ενώνουν από εκείνα που τους χωρίζουν.
Το αμερικάνικο και το ευρωπαϊκό μοντέλο ενότητας και ισοπέδωσης φυλετικών , εθνικο-εθνοτικών, θρησκευτικών,γλωσσικών και άλλων τέτοιων αγκυλώσεων, αλλομορφιών και αντιθέσεων ,έστω και στη χαλαρότητα που λειτούργησε, αποτέλεσε το εφαλτήριο του νου και της συνείδησης των ανθρώπων για την αναζήτηση και ανάδειξη νέων μορφών διακυβέρνησης και συμβίωσης-ενότητας των λαών της υφηλίου. Και ήταν θέμα σύμπτωσης-συγκυρίας να συμβεί κάτι επί της γης, θετικό ή αρνητικό προς την κατεύθυνση της αμεσότερης και ουσιαστικότερης επίτευξης αυτής της ενότητας ή της τροχοπέδησής της.
Η “μπίλια “,όμως, στάθηκε τελικά στο νούμερο που δεν υπήρχε… μάρκα και αυτή η κακοτυχία είχε σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις με την πανδημία του Κορόνα λίγους μήνες πριν. Και δεν αποδόμησε, μεν, καθ΄ολοκληρίαν την επικρατούσα έστω και ως ευχή, αντίληψη μιας παγκόσμιας ένωσης, μιας κοινωνίας ανθρώπων-πολιτών και όχι εθνών και κρατών,όμως, μια παρενέργεια, αυτής της άτυχης για τη ανθρωπότητα στιγμής της εξάπλωσης του ιού, υπήρξε καθοριστικής σημασίας πλήγμα σε μια άλλη,επίσης κορυφαία και αποκλειστική κατάκτηση του ανθρώπινου πολιτισμού. Και ως τέτοια, δεν υπήρξε άκοπο απόκτημα και παρακαταθήκη των προηγούμενων γενεών, αλλά ήρθε ως απότοκο κόπου και αγώνων αίματος, πολλών παρελθουσών γενεών. Μιλάμε για την κατίσχυση των ατομικών δικαιωμάτων. Η απαίτηση του πολίτη να αυτοπροσδιορίζεται ως άτομο και όχι ως συστατικό όχλου, μάζας, έστω και ως έθνους και λαού.
Η πανδημία του Κορονοϊού ανέτρεψε (προς στιγμήν ελπίζουμε) και την ευκαιρία να εξελιχθεί σε διακαή πόθο η παγκόσμια ενότητα, πέρα από ευχή, αλλά ακόμα χειρότερα, έπληξε κατά τρόπο βάρβαρο και προκλητικό τα συνταγματικά κατοχυρωμένα ατομικά δικαιώματα των πολιτών σε πολλές χώρες παγκοσμίως. Κι ακόμα πιο επικίνδυνα, οι περισσότερες, αν όχι όλες οι παγκόσμιες οργανώσεις υπεράσπισης και απαίτησης σεβασμού των εξουσιών απέναντι σε τέτοιας ευαισθησίας ατομικά δικαιώματα, μη εξαιρουμένων και των ομάδων ακτιβιστών, αγωνιστών, συνειδητοποιημένων πολιτών που έδιναν μάχες για άλλου είδους κατακτήσεις, πιάστηκαν στην κυριολεξία στον ύπνο.Και μάλιστα είναι τόσο βαθύς και “αναίσθητος”, που ακόμα και σήμερα με τη λήξη του συναγερμού και την άρση των κορονοϊόμετρων, εκείνοι συνεχίζουν να βρίσκονται εν συνεχεί υπνώσει.
Αν ήταν ο ιός τόσο επικίνδυνος, όσο θέλησαν να τον παρουσιάσουν ανεύθυνα στην αρχή και στη συνέχεια, ο Διεθνής Τύπος, λίγο καιρό πριν, πράγματι, δε γνωρίζαμε. Σήμερα, λιγότερο ζαλισμένοι με καθαρότερο μυαλό,μπορούμε να πιστοποιήσουμε πως τελικά δεν ήταν τόσο επικίνδυνος. Και καθόλου απαραίτητα, όσα σκληρά μέτρα πάρθηκαν Κι αυτό αποδείχτηκε από τα εξής δεδομένα αυτή την ώρα:
- Το σύνολο παγκοσμίως των νεκρών δεν είναι νούμερα αποκλειστικά θανόντων από το κορόνα.
- Κι αυτοί οι αριθμοί που ανεύθυνα δίνουν τα κράτη και οι στρατευμένοι επιστήμονες (πλησιάζουν τα 500 χιλιάδες θύματα στην υφήλιο) ,σε σχέση, ακόμα και με τα θύματα της γρίπης για την οποία υπάρχουν μάλιστα φάρμακα και εμβόλια, είναι αισθητά χαμηλότεροι. Και δε συγκρίνουμε με πραγματικές θανατηφόρες επιδημίες-πανδημίες με εκατομμύρια νεκρούς στο παρελθόν. Μόλις το 1958 είχαμε περισσότερους από 2.000.000 νεκρούς από γρίπη.
- Η άρση μέτρων χωρίς την ανακάλυψη εμβολίου ή άλλο φάρμακου, σε συνδυασμό με τη συνέχιση της ύπαρξης της πανδημίας και μάλιστα σε έξαρση αυτή την ώρα, αλλά με κρούσματα και θανάτους ακόμα λιγότερους από τα αριθμητικά στατιστικά που μας έδιναν την περίοδο της ισχύος των μέτρων, δείχνει πεντακάθαρα πως και χωρίς εκείνα τα μέτρα ο ιός θα ήταν το ίδιο επικίνδυνος ή μάλλον σχετικής και ελεγχόμενης επικινδυνότητας. Αυτά τα μέτρα δεν απέτρεψαν σήμερα την εξάπλωσή του, ούτε την περιόρισαν. Αλλά ούτε και τις συνέπειές του απέτρεψαν. Θα ήταν ανόητο να τολμήσει κανείς να υποστηρίξει πως σήμερα είμαστε ελεύθεροι να… λιαζόμαστε στις παραλίες κοπαδηδόν, επειδή για δυόμιση μήνες δεν τολμούσαμε να ξεμυτίσουμε από τα τσιμεντένια κουτιά που μας φυλάκισαν.
- Χώρες με μεγαλύτερες ευαισθησίες σε συνταγματικά δικαιώματα,όπως η Σουηδία και η Αμερική, αλλά και άλλες που για διαφορετικούς λόγους δεν επέβαλαν τα αυστηρά μέτρα άλλων χωρών ή υπήρξαν πιο χαλαρά, τελικά χτυπήθηκα με την ίδια ισχύ από τον ιό, όπως και κάποιες από εκείνες που έλαβαν σκληρά μέτρα περιορισμού της ελευθερίας και ειδικά της κυκλοφορίας των πολιτών. Η Σουηδία γα παράδειγμα, χωρίς lockdown , έχει αισθητά λιγότερα κρούσματα και θανάτους από την Ιταλία,τη Γαλλία, την Αγγλία,που υπήρξε σκληρή επιβολή καραντίνας και άλλων μέτρων.
΄Εχουμε υποστηρίξει εδώ επανειλημμένα πως η υστερία για την επικινδυνότητα του κορόνα προκλήθηκε από το διεθνή Τύπο και για λόγους εντυπωσιασμούς και χρησιμοθηρικούς (κέρδος). Και ήταν αυτή η δύναμη της προπαγάνδας και του γκεμπελισμού της Τέταρτης, λεγόμενης, εξουσίας που παρέσυρε και τις υπόλοιπες. Ωστόσο,μεγάλη ευθύνη για αυτή την αρνητική εξέλιξη, επωμίζονται και επιστήμονες με ελλιπή κατάρτιση και γνώση της συμπεριφοράς του συγκεκριμένου ιού και κυρίως από έλλειψη σεβασμού στην επιστήμη τους και τους ίδιους τους εαυτούς τους.
Από εκεί και ύστερα ,τα μέτρα που επέβαλαν οι κυβερνήσεις ήταν και αναμενόμενα και απολύτως αποδοτικά σε συνεισφορά στην γενικότερη κρατισκίστικη αντίληψη, εκείνη της αυθαίρετης, ερήμην των συνταγμάτων , επιβολής της θέλησης των ολίγων στις κοινωνίες και τα άτομα. Χαρά των εξουσιών κατέληξε η πανδημία. Κερδοφόρος λαχνός. Χωρίς τανκς, δίχως αστυνομικο-στρατιωτική καταστολή, κατάφεραν για δυόμιση ολόκληρους μήνες με προπαγάνδα Αρμαγεδδώνα, θανατολαγνείας και συνωμοσιολογίας, να επιβάλλουν ολοκληρωτισμό, μέσω ενός παράδοξου πλέγματος δικτατορικού κοινοβουλευτισμού.
Ουδείς λόγος υπήρχε να επιβληθούν τέτοιου είδους απρόσφορα και αντισυνταγματικά μέτρα. Και η εμπειρία που αποκτήσαμε το απέδειξε. Με τη άρση των απαράδεκτων αυτών μέτρων, ούτε ο ιός υποχώρησε,ούτε πιο επικίνδυνος έγινε,απ΄΄όσο ήταν στη διάρκεια που ίσχυαν τα απαγορευτικά μέτρα. Δεν πρόσφερε ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ η πομπώδης εκείνη προπαγάνδα του “ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ” . Και σήμερα που δεν μένουμε…δεν πάθαμε τίποτα.
Η εμφάνιση του ιού στην Κίνα, όφειλε να δραστηριοποιήσει τις κυβερνήσεις,τον Τύπο και την αρμόδια επιστημονική κοινότητα.Λέγαμε εδώ ήδη απόν Ιανουάριο του 2020, να ξεκινήσουν οι κυβερνήσεις την ενημέρωση του κόσμου για τη λήψη μέτρων. ΄Οπως ακριβώς έπραξαν η Ταϊβάν και η Ν.Κορέα. Καμιά χώρα στην Ευρώπη δε συμμορφώθηκε ούτε οχυρώθηκε νωρίς και αποτελεσματικά με τις λογικές και αυτονόητες συμπεριφορές απέναντι στον ιό.
Ανεύθυνα και απρογραμμάτιστα δε προχώρησαν σε καμιά αναγκαία, πρακτική και αποδοτική δράση οι περισσότερες χώρες. Και όταν η εξάπλωση της επιδημίας είχε καταστεί πανδημία και είχε καταργήσει εύκολα τα σύνορα για λόγους εντυπωσιασμού και επίδειξης πατερναλισμού,το κράτος “πατερούλης” προχώρησε με άνεση και ευκολία στη λήψη παράνομων, παράλογων αντισυνταγματικών μέτρων ,όπως αυτό της γενικευμένης καραντίνας, αντί αυτής σε τοπικό επίπεδο,όπου υπήρχε μεγαλύτερο πρόβλημα.
Με τα δικτατορικά αυτά μέτρα οι κυβερνήσεις πέτυχαν άνετα:
- .Να αποκρύψουν την έλλειψη “δημοκρατικής” ευαισθησίας και τη γυμνότητα λογικής, υπευθυνότητας και αποτελεσματικής παρέμβασης σε περιπτώσεις απειλών που απέχουν πολύ από το να αποκληθούν ασύμμετρες.
- Να προχωρήσουν σε “ασκήσεις επί χάρτου” για μελλοντικές όμοιες συμπεριφορές. Σε κρατική καταστολή μη βίας, αν παραστεί ανάγκη σε περίπτωση που κινδυνεύει με ανατροπή η ισχύς του συστήματος για οποιονδήποτε λόγο.
΄Ηταν μια πρόβα το περίφημο lockdown τους. Θα το θυμηθούν πάλι αύριο με επικλήσεις ανύπαρκτων κινδύνων .Κάποιας στημένης “ίωσης” ή επιδρομής… εξωγήινων! Ακόμα και για το φόβο επικράτησης αντισυστημικού ή αναρχικού “χάους”. Αρκεί να παραστεί τέτοια ανάγκη. Και θα το ξανακάνουν. Οι εξουσίες ενωμένες με επικεφαλής την γκεμπελική, του Τύπου, θα επιβάλουν συνθήκες ολοκληρωτισμού και πίεσης χωρίς τανκς και όπλα.
Και η μεγαλύτερη επιβεβαίωση του πόσο εύκολα μπορείς να μετατρέψεις σε χοιρίδια της Κίρκης τους φοβισμένους συντρόφους του Οδυσσέα,φάνηκε τόσο από την υποταγή και την αυτοταπείνωση των πληθυσμών, όσο κι από την έλλειψη οποιασδήποτε αντίστασης. Σε άλλες παρεμφερείς περιπτώσεις παλιότερα, θα είχε χυθεί αίμα, θα αναδεικνύονταν ήρωες, θα πραγματοποιούνταν “προσκλητήρια νεκρών”.
Σε αυτή την υποδούλωση , την καταπάτηση κορυφαίων ατομικών δικαιωμάτων, δεν ακούστηκε κιχ. Η αγέλη, φοβισμένη και απαθής, απομονώθηκε στους τέσσερις τοίχους του μαντριού. Και όχι μόνο. Τα θύματα επέδειξαν πέρα από υποταγή και απεριόριστη ευγνωμοσύνη και θαυμασμό στους ίδιους τους θύτες και απαγωγείς τους! Το “σύνδρομο Στοκχόλμης” σε θριαμβευτική και γενικευμένη παρουσία.
Ας θριαμβολογούν οι εξουσίες. Ας αυτοσυγχαίρονται για τούτη τη επιτυχία. ΄Οπως πάντα, όμως, είναι ανιστόρητες. Τις σάρκες τους τρώνε. Πριονίζουν το κλαρί που κάθονται.
Ο 22ος αιώνας ας πούμε, δε θα θα είναι σαν το δικό μας σήμερα για χίλιους λόγους. Είναι τότε, που τα “ρομπότ”-δικαστές, ένοχους “πολιτικούς τρομοκράτες” σαν τους σημερινούς , ασελγούντες στα Habea corpus των κοινωνιών, θα τους “κρεμάνε ανάποδα” στις πλατείες προς γνώση και συμμόρφωση!