“ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ” ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ ΄Η ΕΥΝΟΥΧΙΣΜΟΣ;

Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΕΧΘΡΟΣ

   ΣΥΝΕΤΑΙΡΟΣ   ΤΟΥ ,  Ο   ΓΚΕΜΠΕΛΙΣΜΟΣ.

 *ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΜΙΑ  ΔΙΕΘΝΗΣ ΜΑΦΙΑ-ΑΛΗΤΕΙΑ !

 *ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ. “ΟΛΑ ΤΑ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΙΔΙΑ ΜΟΥΡΗ”.

*

******

“Έχει πέσει μια ταφόπλακα σιωπής στον Ελληνικό Τύπο και νομίζω ότι ιστορικά μιλώντας, το μέγεθος ενός εγκλήματος φαίνεται και από την τεράστια διαφορά δημοσιογραφικής κάλυψης ανάμεσα στο εσωτερικό και το εξωτερικό. Δεν είναι δυνατόν να μαθαίνω τι συμβαίνει στη χώρα μου από το BBC και τους NEW YORK TIMES. Αυτό θυμίζει άλλα καθεστώτα». (Ιάσονας Αποστολόπουλος,  διασώστης).

_____________________________________________________

(Το λινγκ  για τις υψηλές θερμοκρασίες παλιότερα  που “εξαφανίστηκε”  από το πρόσφατο ,σχετικό κειμενό μας)

ΚΑΙΡΙΚΑ-ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ

_____________________________________________

“Από θύτης… θύμα ο γυναικοκτόνος της Δάφνης

Να  παραβλέψουμε και να  απορρίψουμε τις υστερικά  περιεχόμενα    των ρεπορτάζ και τις λοιπές αποκρουστικές   κραυγές    των Μέσων παραπληροφόρησης περί   κατακόρυφης αύξησης των περιστατικών  “γυναικοκτονιών”   ( ως γνωστό,  η εμπορική δημοσιογραφία  τρέφεται κυρίως από  “αίμα και σπέρμα”).  Αλλά, ωσαύτως,  να προσπεράσουμε  ,κυρίως με  ψυχραιμία και  περιφρόνηση,  τα  ανόητα τσιτάτα του Νεοφαστικού  μορφώματος  me too  που αποτελεί τη  συνέχεια  του εκφυλισμού και των βάρβαρων  εκτροπών του παλιού φεμινιστικού  κινήματος   (“καλός άντρας ο νεκρός άντρας”!)

Μένει ήρεμα,  αντικειμενικά και τεκμηριωμένα να δούμε  τί ακριβώς συμβαίνει με τα   εγκλήματα  αυτά τους τελευταίους μήνες, με θύματα γυναίκες από το χέρι συζύγου, συντρόφου ή εραστή. Προηγουμένως, να τονίσουμε  τρία (3) σημαντικά σημεία

1. Το ίδιο διάστημα έχουμε ανάλογο ή και μεγαλύτερο αριθμό δολοφονιών αντρών, αλλά από χέρια αντρών.

2. ΟΛΑ αυτά τα  εγκλήματα των τελευταίων  μηνών με θύματα γυναίκες, είχαν  ερωτικά-σεξουαλικά ή  παρεμφερή κίνητρα.  Δεν επρόκειτο, δηλαδή, για φόνους με οικονομικές ή άλλες όμοιες αφορμές,  ληστεία, ή “ξεκαθάρισμα λογαριασμών”. ΄Ολα  τα φονικά με θύματα γυναίκες από τους συντρόφους τους ήταν  εγκλήματα “πάθους”. Ερωτικού, σεξουαλικού  περιεχομένου.

3. Θύματα και θύτες  είναι κάτω των πενήντα (50)  ετών  και ειδικά τα θύματα κάτω και των 40! ΄Αρα, ο αδόκιμος και  προκλητικός   όρος  “γυναικοκτονία”, πλην των άλλων, είναι και ρατσιστικός, αφού  “πακιστανοποιεί” το μεγαλύτερο μέρος του  γυναικείου πληθυσμού, μετά τα 45 και 50.

(Ας κρατήσουμε αυτές τις χρήσιμες για τη συνέχεια της ανάπτυξης αυτές παρατηρήσεις).

Η Φύση, όπως άπειρες φορές έχουμε, υποστηρίξει εδώ, πορεύεται ερήμην  των δρώμενων στις  ανθρώπινες κοινωνίας. Οι δικοί της νόμοι είναι πολλές φορές εντελώς αντίθετοι από τις επιταγές και τα στερεότυπα των  δικών μας κοινωνιών.

Και μια (από τις πολλές) ,η κυρίαρχη ειδοποιός διαφορά, είναι πως οι μεν νόμοι της Φύσης μένουν στους αιώνες απαρασάλευτοι και  χαρακτηρίζονται  διαχρονικοί σε αντίθεση με τους ανθρώπινους, τις κοινωνικές συνήθειες και αντιλήψεις που αλλάζουν ανάλογα με  τις εποχές και τα συστήματα εξουσιών  που επικρατούν κάθε φορά.

΄Ενα απλό παράδειγμα για την κατανόηση αυτής της ιστορικής αλήθειας. Στην αρχαία Κόρινθο, στο ναό της Αφροδίτης ήταν  “τάμα”, ιερό και  απαράβατο   στη…”Χάρη” της τα νεαρά κορίτσια και μάλιστα των “επιφανών οικογενειών”  να εκδίδονται στον περίβολο του αρχαίου ναού και τα χρήματα που εισέπρατταν από τους ταξιδιώτες-πελάτες ήταν ιερά χρήματα για τον…κορβανά του Ιερού ναού.

Σήμερα, στην Παναγία της Τήνου, θα ήταν αλλόκοτο   γονιός  να έκανε τάμα  στη δική της “Χάρη” να μαζέψει χρήματα  (εξ)ωθώντας την κόρη του σε πορνεία. Μια “λαμπάδα”,  ένα “σούρσιμο”  στα γόνατα  είναι αρκετά για την εξόφληση των γραμματίων, οιουδήποτε  τάματος.

Ιστορικά,  στο παρελθόν και   σήμερα, θα μπορούσαμε να συναντήσουμε  άπειρα τέτοια παραδείγματα ,   συνήθειες  και κοινωνικούς νόμους που ο χρόνος συνέτριψε, διαφοροποίησε  ή αντικατέστησε . Για να καταλήξουμε στο συμπέρασμα πως  “ό,τι χτες  εθεωρείτο  ανήθικο, σήμερα μπορεί να  είναι ηθικά επιβεβλημένο. Και αντίστροφα”.

Η Μονογαμία είναι μια από τις πολλές διαστροφές των  αναλλοίωτων επιταγών της Φύσης  ,που κυρίως για λόγους  ιδιοκτησίας, μέσω των εξουσιών και των ιερατείων, επιβλήθηκε στις κοινωνίες και κάποτε “δια πυρός και  σιδήρου”. Η Πολυγαμία, η φυσική ανθρώπινη συμπεριφορά, πρωτίστως για τη διαιώνιση του είδους,  αλλά και την άγρευση της ηδονής, ετέθη εκποδών και υπό αμείλικτο διωγμό.

Κορυφαίοι Μεσσίες και Σαμάνοι, αλλά και παλαιοί, διάσημοι   φιλόσοφοι και  ιδρυτές συστημάτων και κοσμοθεωριών, σταθεροί στην ιδιοκτησιακή γραμμή των προκατόχων τους, υιοθέτησαν τη Μονογαμία, ως μοναδική αρετή του έγγαμου, οικογενειακού   και συντροφικού βίου. Και μάλιστα με την απειλή αυστηρής  τιμωρίας στους παραβάτες-μοιχούς που έφθανε ως και στην θανατική εκτέλεση!

Στον ίδιο  δρόμο  πορεύτηκαν  και οι συγγραφείς ανά τους αιώνες της ερωτικής λογοτεχνίας , σήμερα    “ροζ ” βιομηχανία   στην οποία η Μονογαμία καθίσταται όχι απλώς κυρίαρχο συστατικό  του ΄Ερωτα και της Αγάπης αλλά  και επιβεβλημένο χαρακτηριστικό τους.

Ειδικά, στις ημέρες μας  ,κυρίως η βιομηχανία θεάματος (θέατρο, κινηματογράφος, τηλεόραση) έχει αναγάγει σε θρησκεία από τη μια τον έρωτα και τη μονογαμία και από την άλλη το σεξισμό και την πολυγαμία.  Και χωρίς  σωσίβιο ή   γνώση κολύμβησης πετάει  τους αιχμάλωτους της στη θάλασσα της ζωής, που συνήθως είναι φορτουνιασμένη  κι από εκεί και μετά  αρχίζει ο… μεγάλος χαμός.

Ισχυρίστηκε στην ανάκρισή του ο συζυγοκτόνος στη Δάφνη ο οποίος  προσκόμισε μάλιστα στον ανακριτή κι  ένα stick USB με συνομιλίες της συζύγου του με τρίτο πρόσωπο, στις οποίες αποδεικνύονται οι ισχυρισμοί του περί  εξωσυζυγικών  σχέσεων της γυναίκας του: ” «Την 11η Ιουλίου  2021 μαλώσαμε πολύ άσχημα. Εγώ μόλις είχα γυρίσει από το δουλειά με το παιδί και όταν μπήκα στο σπίτι εκείνη ήταν στο υπνοδωμάτιο του παιδιού με κλειδωμένη πόρτα. Τη ρώτησα για ποιο λόγο το κάνει αυτό και εκείνη μου αποκρίθηκε “ό,τι θέλω θα κάνω, δεν δίνω λογαριασμό σε κανέναν”. Κατά τον διαπληκτισμό της αυτή του φώναξε “είσαι άχρηστος, δεν είσαι άντρας, είσαι γυναικούλα, κρύβεσαι πίσω από τον μπαμπά και τη μαμά” ενώ κινήθηκε επιθετικά προς το μέρος μου. Εγώ την έσπρωξα προς του εσωτερικό του δωματίου και έπεσε στο πάτωμα. Εκνευρίστηκε, σηκώθηκε και στο διάδρομο με χτύπησε στο πρόσωπο, το οποίο στη συνέχεια έπραξα και εγώ».

Δύο άνθρωποι  πρωταγωνιστές σε μια τραγωδία  που η κοινωνία με τους  νόμους της  τους δίδαξε  και τους   εξανάγκασε  να παίζουν ρόλους τους οποίους σε καμιά περίπτωση δεν υπογράφει η Φύση. Αντίθετα τους αποδοκιμάζει και τιμωρεί τους παραβάτες. Συγκεκριμένα.

Ο φονιάς έχει   διδαχθεί  “εξ απαλών ονύχων” πως σκοπός της ζωής  είναι  η οικογένεια, τα παιδιά, η εργασία .  Και πως με το γάμο , εξ έρωτος ή όχι, αποκτά    ιδιοκτησιακά δικαιώματα επί της συζύγου, η οποία, πλην των άλλων,  οφείλει να είναι και να δείχνει μονογαμική. Η μοιχεία είναι έγκλημα καθοσίωσης στο γάμο και τον έρωτα . Και για τους δύο συζύγους. Κυρίως όμως για τη γυναίκα-μοιχαλίδα .

Από την άλλη, το  θύμα, ως σύζυγος και μητέρα έχει και τούτη εκπαιδευτεί για τους ίδιους ρόλους στην αγάπη και  οικογένεια. Και ως  καλή ηθοποιός θα παίξει  και τούτη στο ίδιο έργο το ρόλο που της ανέθεσαν. Και μέχρις εδώ καλώς (δηλαδή ..κακώς).

Τί γίνεται, όμως, από τη στιγμή που θα μιλήσει η Φύση; ΄Οταν ο σεξουαλικός πόθος για χίλιους λόγους εξατμιστεί ; ΄Οταν η επιβεβλημένη Μονογαμία θα  φανεί ανίσχυρη να αποτρέψει η μοιχεία;

Κι από πάνω, να και η …΄Ελενα Ακρίτα!  Με τα δακρύβρεκτα ,ερωτικά της σίριαλ που θα κόβει το κεφάλι της  πως  ,ως ο απόλυτος γνώστης των πάντων, υπέρτατος σκοπός στη ζωή είναι η Αγάπη και ο ΄Ερωτας . Και οφείλουμε πάντα  να ακολουθούμε το… δρόμο της Καρδιάς!

Και η δυστυχής  σύζυγος, δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το να ακολουθήσει τις συμβολές της  σοφής ΄Ελενας.  Το ίδιο και ο επίσης τραγικός σύζυγος, που δεν είχε τη διανοητικό και  ιδεολογικό εξοπλισμό να πολεμήσει  τις στερεότυπες, κοινωνικές  κραυγές  στο μυαλό του πως είναι “κερατάς, αποτυχημένος εραστής και σύζυγος”.  Και το τέλος αμφοτέρων  προδιαγεγραμμένο!

Σύγκρουση. συναισθηματικών και κοινωνικών … συμφερόντων!   Τρικυμία εν τω κρανίω.  Τους ρίχνουν στη  μέση του πελάγου και μάλιστα χωρίς σωσίβιο. Ακόμα χειρότερο, αφού δεν  έμαθαν ποτέ κολύμπι. Ο πνιγμός και των δύο είναι σίγουρος.

Ξέρουμε με πρώτη ανάγνωση ποιος είναι ο  φονιάς, ο φυσικός αυτουργός.  Ξέρουμε και το θύμα. Γνωρίζουμε και τους λόγους της δολοφονίας. ΄Ομως, δεν τελειώνει εδώ η τραγωδία. Ούτε κάθαρση   θα υπάρξει με την τιμωρία του ενόχου-φυσικού αυτουργού.

Υπάρχουν και οι αόρατοι για τους πολλούς ,ένοχοι, που  ο ποινικός κώδικας τους χαρακτηρίζει ηθικούς αυτουργούς  του  εγκλήματος. Και μάλιστα τους τιμωρεί  με την ΙΔΙΑ ποινή που επιβάλει ο Νόμος στο φυσικό  αυτουργό.

΄Οσοι επινόησαν και συντηρούν αφύσικες  παρεκτροπές, όπως είναι η Μονογομία,  η κτητικότητα,  η αποκλειστικότητα  του ερωτικού συντρόφου,  η πλύση εγκεφάλου που υφίστανται οι γενεές  μέσω των   ” ιερατείων”, των συντεχνιών  και των βιομηχανιών ” πάσης φύσεως περί  της ακατάλυτης δύναμης του ΄Ερωτα, της Αγάπης και των δικών της νόμων.   Αλλά και άκρατος σεξισμός και η πορνολατρεία.  Η καταλυτική ισχύς των θεσμών και στις ημέρες μας, ειδικά   του γάμου και της οικογένειας.΄Ολοι  οι εκπρόσωποί  τους στο σύνολο ή ξεχωριστά,  είναι οι ηθικοί αυτουργοί αυτών των δολοφονιών.

Στις  τελευταίες  δολοφονίες με θύματα γυναίκες,  ΟΛΕΣ έχουν, πως είπαμε κίνητρο το ερωτικό πάθος, τη ζήλεια.  Αλλά και   την προδοσία, την εγκατάλειψη,   την  τρωθείσα  τιμή και  την υπόληψη.

Ο παραβάτης    των  κοινωνικών  κανόνων και του μοντέλου , που αφορούν το γάμο, την οικογένεια, τον έρωτα, τη συντροφικότητα.  είναι ένας εκ των δύο.  Και ως τέτοιος,   πρέπει να τιμωρηθεί. Και η τιμωρία είναι ανάλογη του τρόπου που ο απατημένος,  όχι ως φύλο πια ,αλλά ως άτομο και προσωπικότητα  μπορεί να διαχειριστεί το πάθος, την οργή, τη ντροπή, τα άλλα συναισθήματα, αλλά και  την αλήθεια, το ρεαλισμό,  τη λογική τη συγχωρητικότητα.   Μη και του φόνου εξαιρουμένου ως ποινή!

Αν τώρα ,στις τελευταίες  ερωτικές  δολοφονίες, ο  θύτης  σύντροφος ήταν  άντρας και όχι το αντίστροφο,  αυτό έχει να κάνει με ένα πλέγμα αιτιών.  Και φυσικά, σε καμιά περίπτωση  γιατί ο άντρας, ως φύλο , είναι  είναι από τη φύση του φονιάς, βίαιος, χειριστικός, δεσποτικός, αιμοβόρος.  ΄Οπως  η γυναίκα, ως φύλο ,δεν μπορεί να χαρακτηριστεί  επίσης  εκ φύσεως  και  a priori ως παιδοκτόνος, αφού εύκολα και χωρίς  πολλούς ενδοιασμούς καταφεύγει στη “νόμιμη” δολοφονία του εμβρύου, όπως είναι  στην πραγματικότητα μια έκτρωση.

Το ερώτημα ,όμως, ύστερα απ΄όλα αυτά,  προκύπτει κρίσιμο και επιτακτικό.  Είναι αλήθεια πως  για ερωτικούς λόγους, απιστία, προδοσία, εγκατάλειψη,  απόρριψη, καταστάσεις  που αφορούν  και τα δύο φύλα,    περισσότεροι   άντρες σε σχέση με τις γυναίκες     δεν καταφέρνουν να διαχειριστούν λογικά , αλλά βίαια , εξημμένα και θυμικά τις δύσκολες στιγμές  από το τέλος μια σχέσης ;

΄Οχι, δεν είναι αλήθεια.  Και τα δυο φύλα, σε τέτοιες περιπτώσεις , παρουσιάζουν την ίδια αδυναμία στη διαχείριση των αρνητικών συναισθημάτων  και κυρίως της οργής, του μίσους και της εκδίκησης. Αν τώρα ο θύτης ως άντρας και πιο δυνατός και γρήγορος  στη συμπλοκή επάνω, μπορεί ευκολότερα να καταφέρει το τελειωτικό  χτύπημα,  δεν είναι καμιά απόδειξη   αρσενικής  βιαιότητας και εγκληματικότητας ,αλλά σωματικής ισχύος. Αν  η γυναίκα είχε ίδια δύναμη, θα μπορούσε να κάνει το ίδιο. Κι αυτός είναι ο λόγος  που η φονική μανία μιας γυναίκας,  συνήθως, εκτονώνεται  στη διάρκεια  του ύπνου του θύματος, στο  δηλητήριο σε ανύποπτη στιγμή, το ξαφνικό λούσιμο με βιτριόλι.

Συμπέρασμα:

Τα τελευταία , περιστατικά  αλλεπάλληλων   καταγγελιών  ενδοοικογενειακής   βίας, αλλά και  των δολοφονιών με τις αιτίες που αναλύσαμε,   είναι παντελώς  τυχαία και σε καμιά περίπτωση  δεν αφορούν  κανόνα και γενίκευση πως οι άντρες συλλήβδην είναι δολοφόνοι.    Αντίθετα είναι η εξαίρεση.

Και αν έχουν λάβει τέτοιες διαστάσεις  δημοσιότητας και σφοδρής αρνητικής  κριτικής, που αφορά το σύνολο του αντρικού φύλου,  αυτό οφείλεται αποκλειστικά στη βιομηχανία παραπληροφόρησης, η οποία,  όπως γνωρίζουμε “ζει και ζένεται” αποκλειστικά  με “αίμα και σπέρμα”.

Αλλά και στον  ανεύθυνο, κομματικό λόγο της Αντιπολίτευσης, που στην Ελλάδα, ως γνωστό,   “βγάζει από η μύγα ξύγκι”.  Είναι ντροπή ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης,  “κάθε τρεις  και  μία”  να βγαίνει και να  “ρίχνει λάδι στη φωτιά” με απαράδεκτες, όπως οι πρόσφατες   δηλώσεις του  πως  ” δε φτάνει να πενθούμε μόνο, αλλά  και να δράσουμε”.

Τί προτείνει, δηλαδή;  Να μαζέψουμε τους άντρες σε στρατόπεδα  συγκέντρωσης για σωφρονισμό ;    ΄Η καλύτερα να τους… ευνουχίζουμε προς καταστολή και κατευνασμό των άγριων ενστίκτων τους;

Ντροπή!