ΘΕΛΟΥΜΕ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΧΩΡΙΣ “ΓΚΕΜΠΕΛΣ”.
(ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΝΤΙΓΚΕΜΠΕΛΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ)
(ΕΞΩ Η ΜΑΦΙΟΖΙΚΗ, ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ)
( ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΜΑΣ ΟΣΟΙ ΤΡΕΦΟΝΤΑΙ ΜΕ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ)
΄Ελενα Ακρίτα.
“Η εθνική χωροφύλαξ και εισαγγελεύς “.
Η επί παντός επιστητού ομιλούσα, αλλά μη γνωρίζουσα.
Η “άγαμη θυγατέρα” .
Η ιδιοκτήτρια δυο διαμερισμάτων στο Λονδίνο για τα γεράματα της.
Η υπάλληλος του Βαγγέλη Μαρινάκη.
Η …δημοσιογράφος.
____________________________________________
α. Ο εθνικιστής πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Βίκτορ Ορμπάν δήλωσε σήμερα στην πρόσφατη συνάντησή του με τον Πάπα Φραγκίσκο: ” Ο Πάπας με ενέπνευσε να υπερασπιστώ την παραδοσιακή οικογένεια “
β.Σοκαριστικό βίντεο: Ανδρας κλωτσά γυναίκα στο μετρό και τη ρίχνει από τις κυλιόμενες σκάλες iefimerida.gr
γ.Ομολόγησε τη γυναικοκτονία
Αυτοκτόνησε στο κρατητήριο ο γυναικοκτόνος της Θεσσαλονίκης
efsyn.gr
δ.“Η κολλητή μου ήθελε να με δει να το κάνω με τον άντρα της και στη συνέχεια οι δύο…”
***
Το να επιχειρείς να αποδείξεις τα αποδεδειγμένα και να τεκμηριώσεις τα αυτονόητα, βαδίζεις χέρι -χέρι ( έχεις τα ίδια μυαλά) με όποιον απαιτεί να ακολουθείς τέτοια διαδικασία. Θα “παραβιάζαμε ανοιχτές πόρτες”, θα λέγανε οι Αρχαίοι ΄Ελληνες και οι Νεο ΄Ελληνες “θα ρίχναμε νερό στο μύλο” τους , αν εδώ σήμερα, επιχειρούσαμε να αποδείξουμε πως ούτε κάθε άντρας είναι εν δυνάμει φονιάς- γυναικοκτόνος, ούτε το αρσενικό φύλο κουβαλάει στο DNA του τη βία και είναι επιρρεπές στη κακοποίηση το άλλου.
Ασφαλώς, το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τη γυναίκα. Καμιά ιδιότητα (ελάττωμα) δεν τη χαρακτηρίζει, μόνο και μόνο γιατί ανήκει στο θηλυκό φύλο (πονηρή, άπιστη, παιδοκτόνος). Μόνο όποιος αρνείται να δει και τον άντρα και τη γυναίκα με τη ιδιότητα του Ανθρώπου, πέφτει σε τέτοια παγίδα φασιστικής γενίκευσης. Κρινόμαστε ως πρόσωπα , όχι ως φύλα.
Το εγκληματικό λάθος σε αυτή τη περίπτωση είναι πως όσοι μοιράζουν αποκλειστικά γνωρίσματα και ως φυσικά θεωρούμενα χαρακτηριστικά στα δυο φύλα, ξέχωρα και συλλήβδην, το κάνουν επειδή αναπαράγουν τα γνωστά στερεότυπα των ρόλων που οι κοινωνίες ανά τους αιώνες φόρτωσαν ,διακρίνοντας το άνθρωπο σε άντρα (α κατηγορία) και γυναίκα. (β κατηγορία), Αρχής γενομένης από τις θρησκείες.
Λέει για παράδειγμα ο Παύλος στην προς Κορινθίους Α΄,7: “Περί δὲ ὧν ἐγράψατέ μοι, καλόν ἀνθρώπῳ γυναικός μὴ ἅπτεσθαι· δια δε τας πορνείας ἕκαστος την ἑαυτοῦ γυναῖκα ἐχέτω, καὶ ἑκάστη τον ἴδιον ἄνδρα ἐχέτω”. (=Είναι καλό ο άνθρωπος (ο άντρας) να μην κάνει σεξ. Αλλά για να αποφεύγει να “κοιμάται” από εδώ κι από κει, ας έχει τη ΔΙΚΗ του γυναίκα, και κάθε γυναίκα ΤΟΝ ΙΔΙΟ άνδρα).
Από την αρχή και δια ροπάλου, λοιπόν, ο Απόστολος μοιράζει και επιβάλει ιδιότητες και ρόλους: 1. ΄Ανθρωπος=΄Ανδρας . 2. Η σύζυγος=Ιδιοκτησία ανδρός . 3. Γάμος = Μονογαμία. 4. Γυναίκα=Σεξουαλικό αντικείμενο.
Κι αυτά όλα από τα πιο επίσημα χείλη διατυπωμένα, εκείνα του Αποστόλου των Εθνών, ο οποίος ευθαρσώς και ανερυθριάστως, διακηρύσσει πως α. άνθρωπος είναι ο άντρας, β. η γυναίκα είναι μόνο …γυναίκα . Το προχωράει, μάλιστα και πιο πέρα. (Δια)κηρύσσει : α. η σύζυγος είναι κτήμα ( υπό ιδιοκτησιακό καθεστώς) του άντρα (“εαυτού γυναίκα”). β. Ο σύζυγος όχι, δεν είναι ιδιοκτησία της γυναίκας. Η γυναίκα οφείλει μόνο να έχει το ίδιο άντρα, έναν κάθε φορά , να μην το αλλάζει (“τον ίδιον άνδρα εχέτω”) . γ. Η γυναίκα είναι χρήσιμη , για την ικανοποίηση των σεξουαλικών ορμών του ανθρώπου (άντρα), ως σεξουαλικό, δηλαδή, αντικείμενο.(“Καλόν αθρώπω γυναικός μη άπτεσθαι”).
Απλά ,εύκολα και κατανοητά. Οι ρόλοι αποδόθηκαν ,σφραγίστηκαν με τη… “Μεγάλη του Κράτους Σφραγίδα”, της ηθικής που επέβαλε η Χριστιανική Εκκλησία. Και αυτοί, ακριβώς, οι ρόλοι παραδόθηκαν ως ανυπέρβλητες παρακαταθήκες στη παγκόσμια κοινωνία.
Βεβαίως, ο Παύλος ( ο πραγματικός θεμελιωτής του Χριστιανισμού, αυτός κωδικοποίησε τις αρχές του, ο Χριστός ,αν υπήρξε ως φυσική παρουσία, τα άφησε όλα σκόρπια και… ασυμμάζευτα!), στήριξε κι αυτός τις διδασκαλίες του για τους ρόλους του σερνικού και του θηλυκού στα πρότυπα των πιο αρχαίων κοινωνιών. Απλώς, τούτος έβαλε τις δικές του πιο ..μαύρες πινελιές, κατακρημνίζοντας εντελώς στα Τάρταρα τη γυναίκα.
Για παράδειγμα. Ναι μεν, η Σαπφώ στη Λέσβο και η Ασπασία στη Αθήνα δεν πήγαιναν στις μάχες κι αυτός ήταν ο βασικός λόγος, που “όφειλαν” ,σύμφωνα με τα κοινωνικά στάτους, να αποδέχονται την ανωτερότητα και του τελευταίου ΑΝΤΡΑ στρατιώτη, επειδή μπορούσε και κρατούσε στο χέρι δόρυ. ΄Ομως, κανείς δεν απαγόρευε, αν μη τι άλλο, λόγω διανοητικής υπεροχής να “πλαγιάζουν”, χωρίς κατάκριση με όποιον και όποια ήθελαν. Ο Παύλος στέρησε από τις κοινωνίες ακόμα κι αυτή την “χαλαρότητα” στα ήθη των “Εθνικών”, που κατά κάποιο τρόπο, αντιστάθμιζε την ανισότητα των δυο φύλων.
Τη σκυτάλη από το Παύλο την παρέλαβε το κατοπινό χριστιανικό ιερατείο που για αιώνες… του έδωσε και κατάλαβε! Η “Εύα” υπήρξε για κάθε εποχή ο απαραίτητος αποδιοπομπαίος τράγος . Εκείνη ευθυνόταν τελικά για όλα τα δεινά του κόσμου. Η γυναίκα παρέμενε το ίδιο , και μετά τον “παράδεισο” που ζούσε αρχικά ο εξαπατημένος από τη… βοηθό του Αδάμ, συνεργάτης του διαβόλου ,όφις πονηρός, ψεύτρα, άπιστη, πλανεύτρα (το μ@υνί σέρνει καράβι”), μάγισσα.
Το πλέον, όμως, τραγικό δε ήταν το τί φόρτωσαν οι άλλοι στη γυναίκα. Το εντελώς αφύσικο και στην ουσία και ιστορικά ανερμήνευτο ή τουλάχιστον με ανεπαρκή στήριξη, παρόλες τις καλές προσπάθειες των ερευνητών, ήταν άλλο. Σε όλη τη μακραίωνη διάρκεια της ανθρώπινης Ιστορίας, οι περισσότερες καταπιεσμένες ομάδες (δούλοι, κολίγοι κ.λπ) επαναστάτησαν, επιτυχώς ή όχι, κατά των όποιων κυρίων τους ή έστω αντιστάθηκαν με σθένος . Η γυναίκα, ως καταπιεσμένο σύνολο, όχι μόνο δε πραγματοποίησε στους ιστορικούς χρόνους καμιά όμοια εξέγερση ( ίσως στην προϊστορία με τις “Αμαζόνες”), αλλά αποδέχτηκε όλους τους αφύσικους ρόλους, που τις επέβαλαν και μάλιστα τους συντήρησε και με περισσό ζήλο τους μετέδωσε στους απογόνους της (πρβλ. τη ρωμαϊκή ρήση: ” Η εκπαίδευση του άνδρα είναι υπόθεση ενός, της γυναίκας γενεών ολόκληρων”!). Το σύστημα τελικά του αντιφεμινισμού και της καταπίεσης της γυναίκας, στηρίχτηκε στους αιώνες από τις ίδιες τις γυναίκες-μάννες! (πρβλ επίσης αρχαίαΑθηναϊκή και Σπαρτιατική κοινωνία. ” ΄Η ταν ή επί τας”).
Το πρώτο και μοναδικό γυναικείο κίνημα για χειραφέτηση έλαβε χώρα ως ιστορικό γεγονός τις τελευταίες δεκαετίες με τη λεγόμενη “φεμινιστική επανάσταση”. Μια εξέγερση των γυναικών στις Δυτικές κυρίως κοινωνίες, που δε στηρίχτηκε, ως όφειλε, σε πολιτικούς πυλώνες (πχ τον ήδη έτοιμο μαρξιστικό), αλλά σε ένα και μοναδικό ΑΠΟΛΥΤΙΚΟ αίτημα. ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΡΟΛΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΥΟ ΦΥΛΩΝ , ΑΛΛΑ ΕΙΤΕ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΩΝ ΙΔΙΩΝ ΡΟΛΩΝ Η ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥΣ.
Κι αυτός ήταν και ο λόγος που απέτυχε παταγωδώς. Χωρίς πολιτικά ζητούμενα, ανεμίζοντας… κυλόττες και σουτιέν, εκφωνώντας πύρινους λόγους έμφυλου ρατσισμού (“καλός άντρας ο νεκρός άντρας”), καπνίζοντας, πίνοντας, βλαστημώντας, αντιγράφοντας σχεδόν όλη την παθογένεια των αντρικών συνηθειών, ρόλων και φιλοδοξιών ,δεν κάνεις επανάσταση. Τη χάνεις.΄Οπως και χάθηκε το φεμινιστικό κίνημα και μάλιστα αμετάκλητα.
Σήμερα ,αντί εκείνο το κίνημα να αναδείξει ΕΝΑ είδος, τον ΄Ανθρωπο, έδωσε δύο, που το το ένα έχει αντιγράψει τους ρόλους του άλλου. Και… εγεννήθη πλέον ένας ΄Ανθρωπος- τέρας! Δε είναι ούτε αποκλειστικά άντρας ούτε γυναίκα. Είναι μόνο ένα “ερμαφρόδιτο” είδος.
Ο επικίνδυνος πυρήνας της ανισότητας δεν χτυπήθηκε, δεν καταστράφηκε ο μολυσμένος ιός. Παραμένει ζωντανός .Κι ακούει σε μια αλήθεια. ΔΕΝ ΕΞΕΛΕΙΠΑΝ ΟΙ ΡΟΛΟΙ. Η ΑΝΤΙΓΡΑΦΤΗΚΑΝ ή ΑΝΤΙΣΤΡΑΦΗΚΑΝ.
Και ο πλέον καθοριστικός ρόλος, σχεδόν κυρίαρχος ,είναι αυτός που καλλιεργεί το σεξισμό. ΄Οχι μόνο δεν καταργήθηκε, αλλά έλαβε τερατώδεις διαστάσεις. Ειδικά μέσω της βιομηχανίας θεάματος ακροάματος. Και μάλιστα με την παλιά την καθιερωμένη μορφή. Ο άντρας “κυνηγός” και η γυναίκα “θήραμα”. Σε αυτό το βασικό ρόλο στηρίχτηκε στην ουσία όλη η διαφοροποίηση και η συνέχιση διάκρισης των φύλων σε άντρα και γυναίκα.
Οι γονείς προετοιμάζουν το αγόρι τους για να ακολουθήσει σερνικούς ρόλους.(“Οι άντρες δεν κλαίνε, ρε. ΄Ασε τις γυναίκες να χαζέψουν το σίριαλ και πάμε εμείς να δούμε το ματς”) . Και το κορίτσι της θηλυκούς. (“Σου πήρα ένα ζευγάρι σκουλαρίκια, μούρλια και δυο στρινγκάκια ,χάρμα).
Ενδυμασία, παιχνίδια, δουλειές, είδος εργασίας κ.λπ . Το 12χρο ακόμα αγόρι επιδεικνύει τα ποντίκια του και τα δυνατά του πόδια για ποδόσφαιρο. Και το κορίτσι της ίδιας ηλικίας το δικό της όπλο, που ακόμα μπορεί να υποκαταστήσει και την ευφυία, το καλό μυαλό, τη μόρφωση. Το “μπούτι έξω”. “Εξ απαλών ονύχων” οι συγκεκριμένοι σεξιστικοί ρόλοι.
Το Μetoo, στηρίχτηκε σε αυτούς ακριβώς τους ρόλους, στην καθιερωμένη κοινωνική αντίληψη, που την αποδέχεται μια ουκ ευάριθμη μερίδα στις κοινωνίες παγκόσμια. Ο ΘΗΡΕΥΤΗΣ και το ΘΗΡΑΜΑ. Τα όπλα και των δυο, η δύναμη-εξουσία. Του ενός στα μπράτσα ή το “κύρος” , της άλλης στο “βυζί και το μπούτι”.
Γι αυτό και εκδηλώθηκε στους χώρους περισσότερο που ο σεξισμός είναι προϊόν προς αγοραπωλησία, στη βιομηχανία θεάματος ακροάματος.
Γι΄αυτό και οι περιπτώσεις θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης αφορούσαν νέες γυναίκες, επιθυμητές ,με σεξουαλικότητα φανερή, που όμως οι ίδιες με τα ίδια πρόσωπα σε αυτούς τους χώρους δεν είχα παρόμοια μεταχείριση όταν αργότερα τις “πήραν τα χρόνια”.
Γι΄αυτό και οι θύτες αυτού του είδους είναι κυρίως άτομα χαμηλής παιδείας, πατριαρχικής οικογενειακής ανατροφής , “βάρβαρου” χαρακτήρα με ιδιοκτησιακές -καπιταλιστικής καταβολές και ιδεασμούς.
Συμπεράσματα:
1.Η μετάβαση στις νέες κοινωνίες περνάει από μονόδρομο. Η κατίσχυση της ιδιότητας ΑΝΘΡΩΠΟΣ μέσω της οριστικής κατάργησης των ΦΥΛΩΝ (ΑΦΥΛΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ) ,είναι η εγγύηση της φυσικής σύνθεσης αυτών τω κοινωνιών.
2. ΄Οσο οι κοινωνίες παραμένουν σαν τις σημερινές “, “ερμαφρόδιτες” και με τους ίδιους, παλιούς ρόλους ,αλλά εξωραϊσμένους, ο έμφυλος ρατσισμός, ο μισογυνισμός, ο μισανδρισμός, η σεξουαλική παρενόχληση (από άντρες και γυναίκες),η σεξουαλική κακοποίηση , θα παραμένουν το ίδιο ισχυρές μάστιγες. Και δε θα υποχωρήσουν με κανένα μέτρο.
3. Ο κίνδυνος, αν δεν επικρατήσουν νωρίς οι άφυλες κοινωνίες, επιστροφής στην πατριαρχία και τη φαλλοκρατία είναι δεδομένος . Οι άντρες κατέχουν ακόμα το μεγαλύτερο μερίδιο εξουσίας σε όλους τους τομείς . Αν υπάρξει σφοδρότερη ,έμφυλη αντιπαράθεση, η βίαιη σύγκρουση θα είναι αναπόφευκτη, με τους άνδρες να έχουν, πλην των άλλων, στα χέρια τους τους και τις δυνάμεις καταστολής.
4. Η αποδυνάμωση της Γκεμπελικής βιομηχανίας του Τύπου, που είναι σχεδόν στο σύνολό του σεξιστικός-πορνογραφικός και ο αγώνας για την κατάργηση- κατάρρευση της αισχρής βιομηχανίας θεάματος ακροάματος και ψευδο-αθλητισμού, είναι οι βασικές και εκ τω ων ουκ άνευ, προτεραιότητες για την ευκολότερη και γρηγορότερη κατάκτηση των μελλοντικών άφυλων κοινωνιών, χωρίς ρόλους άντρα -γυναίκας. Κοινωνίες που εκτός από ΑΦΥΛΕΣ θα είναι ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΕΣ, ΑΤΑΞΙΚΕΣ, ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΕΣ, ΑΝΤΙΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΕΣ, ΑΘΡΗΣΚΕΣ.
Τέλος.