Επιστολή Πολάκη σε Τσίπρα: “Πρόεδρε δεν είχα καμία πρόθεση να σε αμφισβητήσω”
****
Συνετή η κίνηση Πολάκη. Ασύνετη και πέρα από τα όρια της επικινδυνότητας, η απόφαση του Αλέξη Τσίπρα να βγάλει το Σφακιανό βουλευτή από τις εκλογικές λίστες.
Η νέα πραγματικότητα ,μετά την αποστολή της επιστολής και το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών, στερεί πλέον από κάθε δικαιολογία τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ, είτε να διαγράψουν τον Παύλο Πολάκη, είτε να μη συμπεριληφθεί στις εκλογικές λίστες. Θα ήταν πλέον χαρακίρι… επί τα χείρω.
Να τα λέμε έξω από τα λόγια και με ιστορική ευθύνη. Λοιπόν:
Όπως επανειλημμένα τονίζουμε εδώ, δεν ξεχωρίζουμε τη Δημοκρατία από τα άλλα, μέρχι σήμερα ,γνωστά, πολιτεύματα, ως το καλύτερο. ΄Εχουμε εξηγήσει τους λόγους.
Αλλά, μέσα απ΄ αυτή την ατραπό τελικά θα βαδίσουν οι κοινωνίες, για να φτάσουν στη νέα εποχή με διαφορετικά χαρακτηριστικά απο τις σημερινές. Αυτό σημαίνει πως εμείς, στη δική μας ανάπηρη εποχή, οφείλουμε να δίνουμε τις μάχες μας μέσα από αυτό τον πολιτειακό χώρο, αν δε θέλουμε να βαυκαλιζόμαστε πως δίνουμε αγώνες και στην ουσία… «λακτίζουμε προς κέντρα» . Ειδικά, να ονειρευόμαστε την…Επανάσταση και την Ανατροπή, που δεν πρόκειται να έρθουν ποτέ με…επανάσταση και ανατροπές !
Επομένως, “νύφη,όχι όπως ήξερες, αλλά όπως βρήκες”. Λογικό και λυσιτελές είναι να “απλώνει κανείς τα πόδια του, όσο φτάνει το στρώμα του”.
Τσίπρα, Μητσοτάκη, Πολάκη και Γεωργιάδη έχει το κομματικό μενού. Οπότε, είμαστε υποχρεωμένοι να διαλέξουμε ανάμεσα σε αυτά τα συγκεκριμένα και περιορισμένα εδέσματα.
Βεβαίως, η επιλογή της ΑΠΟΧΗΣ από το θέατρο των εκλογών ήταν, τουλάχιστον μέχρι τώρα, αν όχι πανάκεια, όμως καλό φάρμακο («ανακούφισης» εν πολλοίς) για όσους (και είναι πολλοί) επιμένουμε ακόμα να μην ξεγελάμε τους εαυτούς μας, Αλλά, το σημαντικότερο, σταθήκαμε σταθεροί στην άρνηση οχλοποίησης, της εκτόνωσης με ποδοσφαιρικές συμπεριφορές , σε κομματικά οπαδιλίκια και πελατειακές σχέσεις
Η λαίλαπα που ξέσπασε, όμως, την τελευταία τετραετία ,αλλάζει άρδην τις επιλογές μας. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ο γιος του αλήστου μνήμης “Μητσοτάκη Κάθαρμα”, ενέσκηψε ως δεινός Αρμαγεδών και ισοπέδωσε τα πάντα!
Το χειρότερο απ΄όλα ,όμως, είναι τούτο. ΕΠΕΒΑΛΕ στην κοινωνία, ως τρόπο ζωής, την ανηθικότητα, τη διαφθορά και την απάτη. Ειδικά στις νέες γενιές.
Τί να σου κάνει και πώς να αντισταθεί ένας 18χρονος, που βιώνει μια τραγική πραγματικότητα στη χώρα του, να του λένε πως οφείλει να σέβεται τη δικαιοσύνη, όταν, φορείς του υψίστου αυτού θεσμού, υπήρξαν ένας …Πικραμένος ή είναι ένας Ντογιάκος; Σε φτύνει κατάμουτρα, και με το δίκιο του, αν του παραδίδεις τέτοια κηρύγματα περί σεβασμού και υποταγής στους θεσμούς και τους νόμους.
΄Ισως, αναρωτηθεί ο αναγνώστης. Με ποια ιδιότητα εμείς εδώ διατυπώνουμε τέτοιες απόψεις; Του πολίτη και του ψηφοφόρου; Και είναι διαπραγματεύσιμη ή όχι η αποδοχή τους;
Το έχουμε ξεκαθαρίσει κι αυτό πολλές φορές εδώ. ΄Ο, τι καταθέτουμε στις σελίδες του σάιτ ως ιστορική κρίση, αποδοχή, υπόδειξη, ακόμα και συμβουλή , δεν είναι διαπραγματεύσιμα. Από τη δικιά μας μεριά. Από του αναγνώστη, δικίαωμά΄του να τα απορρίψει. Δε μιλάμε ως πολίτες, έστω κι αν το δικαιούμαστε.
Ο καλός Αμερικανός Ιστορικός Ζιν Χάουαρντ έλεγε: «Ο ιστορικός δε φτάνει να γράφει μόνο την Ιστορία. Κινείται και προς την κατεύθυνση να τη διαμορφώνει, κιόλας. Ακόμα και στο πεζοδρόμιο. Και έξω από το…Λευκό Οίκο σε καθιστική διαμαρτυρία, αν χρειαστεί. Είναι χρέος του».
Με αυτή την διευκρίνιση, θέλουμε να επαναλάβουμε πως σε τέτοια κρίσιμη ιστορική συγκυρία για τη χώρα, η επέλαση των “Βαρβάρων” της Δεξιάς κυβέρνησης, δεν αφήνει πια περιθώρια σε κανένα πολίτη να «μονάσει». Οφείλει να συστρατευτεί στον πόλεμο της αναχαίτισης μιας, όντως, φοβερής επίθεσης που υπέστη η χώρα τα τελευταία, τέσσερα σχεδόν, χρόνια, ειδικά και εξαιρετικά σε ήθος και αξιοπρέπεια θεσμών.
Και το ερώτημα είναι τούτο. Στο ελληνικό, κομματικό σύστημα έχουμε επιλογές; ΄Όχι, δεν έχουμε πολλές. Ούτε και τις καλύτερες. Απλώς, επιλέγουμε …το μη χείρον! Μια κυβέρνηση που, αν μη τι άλλο, δε κουβαλάει τα εγκλήματα και τις πομπές της μαφιόζικης αυτής συμμορίας, που κυβερνά.
Και ο δρόμος, δυστυχώς, είναι μονόδρομος. Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να μην αποτελεί (και δεν αποτελεί) ούτε την ιδανική λύση, ούτε είναι σίγουρο πως ως κυβέρνηση θα χτίσει εκ θεμελίων ένα κράτος δικαίου, τουλάχιστον ευρωπαϊκής ποιότητας. Αλλά, δεν υπάρχουν όπως είπαμε, άλλες επιλογές. Καλύτερος του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο Αλέξης Τσίπρας. Και απείρως ηθικότερος ο Παύλος Πολάκης. του αισχρότατου προκλητικά ακροδεξιού, Γεωργιάδη. Αυτό ,φτάνει.
Τον Παύλο Πολάκη δεν τον γνωρίζω προσωπικά. Ούτε…καλημέρα που λένε, δεν έχουμε ουδέποτε ανταλλάξει .Και ούτε θα ήθελα να το συναντήσω ποτέ ή να τον συναναστραφώ. (Αν και οι δικές μου παρέες στην καθημερινή μου ζωή, είναι με πρόσωπα ήθους κοντά σε αυτό του Πολάκη). Καλύτερα να κρίνεις κάποιον εκ του ασφαλούς, χωρίς κανενός είδους επαφή. Ακόμα καλύτερα, αν δεν ήπιες ούτε πίνεις “κρασί” μαζί του. Πιο έντιμο και. ..επαγγελματικό . (Κάτι, ας πούμε που δεν κάνει ο Ντογιάκος).
Χωρίς φόβο και πάθος, επομένως, μπορούμε να λέμε πως η μίζερη, κομματική-πολιτική ζωή του τόπου έχει την τύχη να την υπηρετεί ένας από τους ελάχιστους ΕΝΤΙΜΟΥΣ ,ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΚΑΙ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ (με τα μέτρα που κρίνει ο κόσμος τους κομματικούς στο ελληνικό σύστημα) . Και μάλιστα είναι γιατρός. ΄Οχι …δικηγόρος ή “οικονομολόγος” και δημοσιογράφος. Να πούμε με την ευκαιρία πως ένα επίσης σοβαρό πρόβλημα στην κοινοβουλευτική ζωή του τόπου, είναι και αυτό. Ανέκαθεν η Βουλή είχε από ελάχιστους, έως καθόλου θετικούς επιστήμονες και μάλιστα με δικλείδες «λειτουργού» η δουλειά τους.
Ο Κρητικός πολιτικός έχει «καθαρά χέρια». Υπουργός υγείας χρημάτισε και τούτος. Αλλά δε φρόντισε, όπως οι περισσότεροι από τους προκατόχους του, να …αποταμιεύσει μίζες για τα τρισέγγονά του, όπως έκαναν τα γνωστά λουλούδια Γεωργιάδης, Πικραμένος, Λοβέρδος. Ουδείς μπορεί να του το αμφισβητήσει αυτό.
Από την άλλη, κόσμιο, όπως απαιτούν η αλήθεια και η αυθεντικότητα , είναι και το ύφος του. Κι ας λένε ό,τι θέλουν οι… κόσμιοι και μη αθυρόστομοι (πλην, όμως, λαμόγια). Αν δεν πεις τα πράγματα με το ονομά τους , πώς θα τα λες; Αν δεν αποκαλέσεις τον διεφθαρμένο υπουργό λωποδύτη και τον πεις … ανέντιμο, αλλάζει τίποτα; Τον συνειδητοποιημένο πολίτη τον ενδιαφέρει ο τύπος ή ουσία; Χρόνια τρώει στη μάπα, τους μαυρογυαλούρους και τους…λειτουργούς με τις… εμπριμέ γραβάτες και τα κολάρα. Και αποδείχτηκαν οι περισσότεροι που τα περνούσαν στο λαιμό τους… “λευκά “και βρώμικα “κολάρα”.
Η Ελλάδα, αν κατάντησε Μπανανία είναι,κυρίως, από τέτοιους πολιτικούς και φορείς θεσμικών ιδοτήτων. Δεν τους χρειάζεται άλλο. ΄Ηθος και αυθεντικό ύφος είναι τα ζητούμενα. .
΄Ετσι θα μπορεί πλέον να σταθεί μελλοντικά ένας σοβαρός πολιτικός. Τους σοβαροφανείς , τους είδαμε. Ξέρετε πόσες τέτοιες μάσκες φορούσε στην έδρα του που …απένεμε δικαιοσύνη και εφάρμοζε το νόμο ο Πικραμένος; Λέτε να θέλει να δει στα μάτια του πάλι ο αυριανός ΄Ελληνας, τέτοιες μούρες;
Να φύγουν και να μην ξανάρθουν στον τόπο αυτές οι ημέρες. Είναι η ευχή μας για τις γενιές, που έρχονται. Οι δικές μας, στρερήθηκαν αυτή τη χαρά. Με αυτό το παράπονο θα φύγουμε!