Για τους ανά τους αιώνες διωγμούς και τις εξορίες των Εβραίων από τη γη των πατέρων τους με αποκορύφωμα τη λεγόμενη ΔΙΑΣΠΟΡΑ, η Ιστορία, αλλά και η Μυθιστορία (Παλαιά Διαθήκη), έχουν ξοδέψει πολύ μελάνι. Να σημειώσουμε, όμως, πως αυτή η Διασπορά δεν υπήρξε πάντα αποτέλεσμα εκτοπισμού του εβραϊκού πληθυσμού από κατακτητές, αλλά εκούσια πολλές φορές εγκατάλειψη της γης τους και εγκατάσταση σε διαφορετικές κοινότητες, ειδικά την περίοδο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (Συρία, Παλαιστίνη, Αίγυπτο, Κρήτη. Ακόμα και τη Ρώμη).
Επιγραμματικά, να επισημάνουμε τους ιστορικά αποδεκτούς μεγάλους σταθμούς αυτών των εξοριών, των απελάσεων και της Διασποράς του εβραϊκού στοιχείου από τα πάτρια εδάφη του:
-Η πρώτη Εξορία-απέλαση των Εβραίων τοποθετείται γύρω στον 8ο αιώνα Π.Κ.Χ ( Ασσυριακή)
-Ακολουθεί τον 6ο αιώνα Π.Κ. Χ η «Βαβυλώνια αιχμαλωσία». Μεταφορά των Εβραίων στη Βαβυλώνα κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ναβουχοδονόσορα.
-Καταστροφή της Ιερουσαλήμ το 70 Μ.Κ.Χ από το Ρωμαίο Αυτοκράτορα Τίτο ,που ανάγκασε πολλούς Εβραίους να εγκαταλείψουν το Ισραήλ , να βιώσουν και να αποδεχτούν την αμείλικτη (και για πολλούς άλλους λαούς) πραγματικότητα της ιδοκτησιακής αντίληψης του κόσμου “όπου γης, πατρίς”.
-Το 136 Μ.Κ.Χ ο Αδριανός καταστέλει μετά από συνεχείς αγώνες την εξέγερση του Μπαρ Κοχμπά και απαγορεύει στους Εβραίους έκτοτε να εγκαθίστανται στην Ιερουσαλήμ.
Στο Μεσαίων , τα Νεότερα χρόνια και σήμερα οι Εβραίοι της Διασποράς, άγνωστος ,τουλάχιστον σε ακριβείς υπολογισμούς, ο αριθμός της παγκόσμιας αυτής εβραϊκής κοινότητας , ήταν χωρισμένοι σε περιφέρειες: Βόρεια και Ανατολική Ευρώπη (Ασκεναζίτες)_, Ιβηρική Χερσόνησος (Σεφαρδίτες) , ομάδες Βόρειας Αφρικής και Μέσης Ανατολής. Στις κοινότητες αυτές, κατά καιρούς, οι Εβραίοι, ως παρείσακτοι ή ξένοι υπέστησαν αλλεπάλληλες διώξεις, σφαγές ,αλλά και απελάσεις (1290 από την Αγγλία, 1492 από την Ισπανία, 1948-1973 από τις Αραβικές χώρες).
Αποκορύφωμα αυτών των διωγμών και των κατατρεγμών, υπήρξε το Μεγάλο Ναζιστικό Ολοκαύτωμα με την εξόντωση πάνω από πέντε (5) εκατομμυρίων Εβραίων στους θαλάμους αερίων και την ανήκουστη για το ανθρώπινο γένος βαρβαρότητα της ομαδικής αποτέφρωσης των πτωμάτων των εκτελεσθέντων κάθε ηλικίας στα περίφημα κρεματόρια των στρατοπέδων συγκέντρωσης. ( Το μεγαλύτερο όνειδος στης ανθρωπότητας, δοθέντος πως όμοιο, δεν έχει να παρουσιάσει η Ιστορία).
Ως παραδοσιακά και σπουδαιότερα κέντρα της Διασποράς των Εβραίων στα νεότερα και σύγχρονα χρόνια θεωρούνται η Ρωσία, η Πολωνία, η Ουγγαρία, η Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γερμανία, διάφορες χώρες της Αμερικής και ιδιαίτερα οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Να σημειώσουμε τέλος στη μικρή αυτή ιστορική αναδρομή πως το σημερινό Ισραήλ ανακηρύχθηκε επίσημα ανεξάρτητο κράτος από το Ανώτατο Εβραϊκό Συμβούλιο το 1948 την εποχή της Αγγλικής κατοχής. Προηγουμένως και στα χρόνια που ακολούθησαν, εκδιώχθηκαν και καταδιώχτηκαν οι εγκαταστημένοι εδώ παλαιστινιακοί πληθυσμοί όλους αυτούς τους αιώνες, όταν η Διασπορά υπήρξε το κύριο γνώρισμα της εβραϊκής φυλής.
Μετά από τέτοιες ταλαιπωρίες , τους διωγμούς και την εξόντωση της εβραϊκής φυλής, θα περίμενε κανείς, ως λογικός και μη ανιστόρητος άνθρωπος, οι εβραϊκοί πληθυσμοί που επαναπατρίστηκαν με την ανεξαρτησία του Ισραήλ , να επιδιώξουν πάση θυσία την ειρηνική συνύπαρξή τους με το ντόπιο παλαιστινιακό πληθυσμό. Δοθέντος πως και τούτος είχε αποκτήσει, ως λαός, έστω και «δια χρησικτησίας», ιστορικό δικαίωμα να ζει και να νέμεται τα πάτρια και για αυτή τη φυλή, εδάφη.
Να μην ξεχνάμε άλλωστε, πως ιστορικά οι επιμειξίες, οι αλλαγές ,οι μετοικίσεις ,οι μεταναστεύσεις – αποικίσεις και οι κατακτήσεις εδαφών, υπήρξαν από τα πλέον συνήθη και κύρια γνωρίσματα των λαών στους αιώνες. Τα Βαλκάνια για παράδειγμα με πρώτη την Ελλάδα, αποτελούν ένα από τα κλασικά για την Ευρώπη παραδείγματα, χώρας, που από την αρχαιότητα, προϊστορική και ιστορική μέχρι τα σύγχρονα χρόνια, ουδείς γνωρίζει πόσες «φυλές και ράτσες», ομάδες και πληθυσμοί ολόκληροι , εγκαταστάθηκαν, έφυγαν ή αφομοιώθηκαν με τους ιθαγενείς πληθυσμούς.
Αν υπάρχουν δύο ιστορικές «εφετμές» , που προηγούνται όλων των άλλων σοφών ρήσεων, είναι οι πασίγνωστες:
– Η Ιστορία επαναλαμβάνεται και
-Η Ιστορία τούτο μόνο διδάσκει. Οι άνθρωποι τίποτα δε διδάσκονται από την Ιστορία.
Επιχειρήματα και τεκμηρίωση δε χρειάζονται ,για αυτονόητες και πασιφανείς αλήθειες. Αρκεί κανείς να διαθέτει πνεύμα διάκρισης, αλλά, προπαντός , ελεύθερο από φανατισμούς και προκαταλήψεις κάθε είδους, για να διαπιστώσει στις σελίδες της Ιστορίες, πως διαφορετικοί άνθρωποι σε διαφορετικές εποχές, επαναλαμβάνουν τα ίδια λάθη, τα ίδια εγκλήματα, διαπράττουν τις ίδιες ανοησίας.
Ακόμα ,όμως, χειρότερη είναι η διαπίστωση πως οι γενιές όλων των εποχών και των αιώνων, ποτέ δεν καταφέρνουν να μάθουν από την Ιστορία, να συνετιστούν από την εμπειρία του παρελθόντος , να μετατρέψουν την κόλαση σε παράδεισο ή έστω να καταστήσουν υποφερτή τη ζωή των ανθρώπων επί της γης. Τόση και τέτοια ανοησία, κανένα από τα άλλα είδη του ζώου, όπως είναι και ο άνθρωπος δε διαπράττει και δεν επαναλαμβάνει. ΄Ισως, επειδή τα ζώα…δεν ξέρουν να διαβάζουν Ιστορία. Και όχι μόνο . Με την εξέλιξη των ειδών κάθε οργανισμός με την πάροδο των αιώνων, επιτυγχάνει την αυτοκάθαρση. Αυτο-αποκαθαίρεται-απεξαρτάται από λάθη ή επικίνδυνες σκοπιμότητες ή συνήθειες της Φύσης και αλλάζει. Μετεξελίσσεται. Πλην του Ανθρώπου!
Μια άλλη, επίσης ιστορική αλήθεια και αυτή αυταπόδεικτη και δοκιμασμένη στο χρόνο, είναι πως η εξουσία σε όποια εποχή κι αν ανήκει και σε όποιο όνομα ή τίτλο κι αν ακούει ή κατέχει, συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο, όταν κινδυνεύει να απολέσει την ισχύ της ή φιλοδοξεί να την επαυξήσει . Είναι αυτός ο κύριος λόγος που τέτοιοι ηγέτες και ηγεμόνες αντιγράφουν αδίστακτα τη βαρβαρότητα ο ένας του άλλου σε όλες τις εποχές.
Σήμερα και μάλιστα αυτή την ώρα, η ανθρωπότητα ολόκληρη παρακολουθεί έντρομη και οι νουνεχείς έκπληκτοι και αποκαρδιωμένοι την επανάληψη της ίδιας τραγωδίας. Να μη συνετίζονται οι εξουσίες από τα διδάγματα-απαιτήσεις της Ιστορίας και να διαιωνίζουν την εγκληματική τους τακτική. Να χύνουν ποτάμια αίματος για τους λόγους που ο γερμανικός ναζισμός και ο σερβικός εθνικισμός στις ημέρες μας δε δίστασαν να διαπράξουν εγκλήματα καθοσίωσης, όπως είναι οι γενοκτονίες.
Ο Νέος Χίτλερ της Ρωσίας, Πούτιν και ο ακροδεξιός, εθνικιστής ,νέος Κάρατζιτς, Νετανιάχου του Ισραήλ, αυτή την ώρα ,ανταγωνίζονται ποιος από τους δυο θα ξεπεράσει σε φρίκη και αγριότητα τον άλλο. Εκατόμβες νεκροί στην Ουκρανία. Χιλιάδες θύματα άμαχου πληθυσμού στην Παλαιστίνη.
Το περίεργο και απαράδεκτο , όμως, είναι τούτο. Εγκληματίας πολέμου ο Πούτιν από το Διεθνές Ποινικό δικαστήριο. Αλλά, όχι και ο Νετανιάχου με πάνω από 30.000 άμαχους Παλαιστίνιους νεκρούς! Μάλιστα, μαθαίνουμε πρόσφατα πως Αμερικανοί Τραμπικοί γερουσιαστές απειλούν τον εισαγγελέα του Δεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου πως αν τολμήσει να κατηγορήσει τον παρανοϊκό, ακροδεξιό Νετανιάχου, ως εγκληματία πολέμου, θα υποστεί τις συνέπειες! Η άλλη παράνοια, εκτός Ισραήλ. Στην Αμερική τούτη τη φορά!
Ας το βάλουν καλά στο μυαλό τους (έστω κι αν διαθέτουν ελάχιστο) οι «γηπεδικοί» οπαδοί των μεν και των δε, απανταχού της γης. Οι συμπεριφορές τους, όταν πρόκειται να χαρακτηρίσουν εγκλήματα, σαν αυτά που διαπράττει ο Νετανιάχου με τους φανατικούς Ορθόδοξους Εβραίους του, τους τελευταίους μήνες στην Παλαιστίνη, δε βρίσκουν καμιά δικαιολόγηση. ΄Οποιους λόγους κι αν επικαλεστούν. Ειδικά, αυτούς που παρουσιάζει, ως “ζήτημα ζωής – θανάτου και ύπαρξης” για το λαό του Ισραήλ, ο «Πούτιν» της Μέσης Ανατολής , Νετανιάχου. Δεν πείθουν κανένα νοήμονα και συνετό πολίτη. Μόνο ανεγκέφαλους και φανατικούς.
Οι αθώοι που σφαγιάστηκαν από την επίθεση της Χαμάς λίγους μήνες πριν, δεν είναι περισσότερο ή λιγότερο θύματα αφροσύνης και παραλογισμού, απ΄ όσο τα αθώα θύματα της Παλαιστίνης που βομβαρδίζονται καθημερινά, εκδιώκονται από τα εδάφη τους, καταδιώκονται, για να καταστούν και τούτοι «Νέοι Εβραίοι» της Διασποράς. Και χαρακτηρίζονται ιστορικά πια «εξόριστοι», μόνο και μόνο, αν σκεφτεί κανείς πως τουλάχιστον για ένα αιώνα ,έτσι όπως κατάντησε ο Νετανιάχου τη Γάζα, δε θα έχουν «πού την κεφαλήν κλίναι» τα νέα πρόσωπα της τραγωδίας. Θύματα οι Παλαιστίνιοι της εβραϊκής τούτη τη φορά, θηριωδίας!
Δε θα το επιτρέψουμε. ΄Οσοι τουλάχιστον σεβόμαστε τη σύνεση και την επιταγή για ειρηνική συνύπαρξη και την αδελφοσύνη των λαών.
Εδώ και τώρα, ο εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου να εκδώσει ένταλμα σύλληψης του Νετανιάχου. Είναι εγκληματίας πολέμου. Χωρίς κανένα ελαφρυντικό. Όπως όλοι, άλλωστε, οι τρομοκράτες των εξουσιών που ηδύνονται σε σφαγές, γενοκτονίες και ολοκαυτώματα.