“Προσωπικά έκρουσα πολύ έγκαιρα τον κώδωνα του κινδύνου”
΄Ολγα Γεροβασίλη, Δ´ αντιπρόεδρος της Βουλής, βουλεύτρια (!) ΄Αρτας του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ
“Αυτά που γίνονται στον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. δεν έχουν γίνει ποτέ στην πολιτική ιστορία του τόπου και αμφιβάλλω αν έχουν γίνει πουθενά αλλού», αναγνωρίζει η Ολγα Γεροβασίλη στη συνέντευξή της στην «Εφημερίδα των Συντακτών»”
***
“Δεν έφταιγε η ίδια”. Είναι απλώς…εκτός τόπου χρόνου και αριστερής σύνεσης, η…βουλεύτρια ΄Αρτας . Κι ασφαλώς, “πουθενά δε συμβαίνουν”, όσα εγκλήματα, μόνο σε Μπανανίες μπορεί να διαπράττει η κάθε «γαλότσα» Γεροβασίλη, η οποία, πάλι σε αγωνιστική έξαρση και ως εκ τούτου πλέουσα σε πελάγη επαγγελματικής αριστερής υπεροψίας, διείδε… προσωπικά τον κίνδυνο Κασσελάκη και “έκρουσε”, όπως είπε , τον «κώδωνα του κινδύνου”!
Τις καμπάνες, βέβαια, που καιρό πριν Κασελάκη, χτυπούσαν πάνω από τα κεφάλια των αμετροεπών αυτών εκτρωμάτων μιας «Αριστεράς» της καριέρας , της καρέκλας και της μπόχας, δεν τις άκουγαν. Ο Κασσελάκης, σε κάτι μήνες μέσα, έφερε ένα δυναμικό κόμμα εξουσίας στον πάτο, ,όπως το κατάντησαν οι συγκυβερνήτες του “Ναζί χωρίς στολή”, Πάνου Καμένου και το παρέδωσαν στο νέο αρχηγό του.
Δεν αισχύνονται. Γιατί δε διαθέτουν ίχνος αυτογνωσίας. Είναι δυσεύρετη και ως εκ τούτου πανάκριβη τέτοια αρετή. Δεν πουλιέται στις δημαγωγικές τους αγορές και τα καλάθια της λαϊκής παρλαπίπας .
Είναι, νομίζετε, σε θέση να αντιληφθούν και να συνειδητοποιήσουν τα μέλη όλου αυτού του αστείου θιάσου , ντυμένα με τα «αμπέχονα και τις γαλότσες», σαν τους πρωταγωνιστές της παράστασης Γεροβασίλη, Σπίρτζη, Νοτοπούλου και Παππά, τί μέλλει γενέσθαι; Τί τους επιφυλάσσει όχι η μοίρα, αλλά το κούφιο τους κεφάλι;
Δεν είναι σε θέση πια να καταλάβουν πως σε ένα χρόνο ,μέσα, θα παρακαλάνε τη φυλλάδα του Παππά, ακόμα και του Ράπτη, που με άνεση και ανελλιπώς φιλοξενούν (με το αζημίωτο) σήμερα κάθε κοτσάνα, που πετάνε , ως …μεστό πολιτικό λόγο (καληώρα η παραπάνω αμετροεπής….βουλεύτρια ΄Αρτας ) να τους δώσουν μια γωνιά να λένε καμιά αριστερή φανφάρα, από εκείνες που τσαμπουνάνε εδώ και χρόνια. Ούτε ακρούλα δε θα τους δίνουν, μήτε καν μέσα από την πόρτα θα τους μπάζουν. Απολύτως ξεχασμένοι, σαν τους παλιούς, “καλούς συντρόφους” της ίδιας αλαζονείας, όπως ο Ευκλείδης, ο Φίλης, η Σία και η Ευτυχία . Δε θα ενδιαφέρουν πια κανένα, αφού ως μπαγιάτικα ζαρζαβατικά, ούτε καν οι κότες τα τσιμπάνε πια.
«Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι» . ΄Αξιος ο μισός της περιφρόνησης και της απαξίωσης που τους αξίζει. Και τους περιμένει σύντομα.