1. Fipster: Με αηδιάζει που οι αρχισυντάκτες νιώθουν τυχεροί όταν γίνεται μία γυναικοκτονία
«Είναι πολύ περίεργο να λέμε ότι μία εκπομπή κάνει νούμερα σχετικά με μία γυναικοκτονία. Με αηδιάζει ότι θα μπει ένας αρχισυντάκτης και θα πει “καλά δεν το πιστεύω, είμαστε πολύ τυχεροί, σκοτώθηκε γυναίκα οπότε θα έχουμε θέμα αύριο”».
2.Αγγελοχώρι: Υπό κράτηση ο 46χρονος που σκότωσε τη σύζυγό του
Προθεσμία για να απολογηθεί την Πέμπτη πήρε ο 46χρονος που, το πρωί της Κυριακής, σκότωσε την 60χρονη σύζυγο του, στο Αγγελοχώρι Θεσσαλονίκης, ύστερα από καβγά, ενώ τραυμάτισε τον 29χρονο γιο της , όταν επιχείρησε να προστατεύσει την μητέρα του από τα χέρια του πατριού του.
******
Γυναικοκτονία! Ποιος , τελικά, απασφαλίζει τη βόμβα του έμφυλου ρατσισμού; Και σε τέτοια εγκλήματα με θύματα γυναίκες, θύτες είναι πάντα άντρες, ως φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί;
Κατ΄αρχήν, να διευκρινίσουμε, όπως κάναμε παλιότερα και άλλες φορές πως ο όρος γενοκτονία είναι αδόκιμος. Εν χρήσει μόνο θα ήταν αποδεκτός, αν συνοδεύει επεξηγηματικά εκείνον της ανθρωποκτονίας (όπως πάλι και οι χαρακτηρισμοί ενός φόνου ως παιδοκτονία, πατροκτονία κ.ο.κ) που είναι ο ορθός, ως κυριολεκτικός, κατά φύση και νόμο.
Η αλήθεια, όπως πάντα είναι απλή, κατανοητή και αυταπόδεικτη, αν ο ΝΟΥΣ, έδρα της λογικής και της συνείδησης ,δεν είναι «σκοτισμένος». Παραμορφωμένος , δηλαδή , με πακεταρισμένο το περιεχόμενό του σε λογής «κουτιά», προϊόν, κυρίως και συνήθως κοινωνικών, φυλετικών ,θρησκευτικών και κάθε άλλου είδους προκαταλήψεων και αγκυλώσεων. Με παραποιημένες , εν ολίγοις, τις εντολές, που μόνο η Φύση και ουδείς άλλος, έχει αρμοδιότητα και εξουσιοδότηση να διαμορφώνει και να επιβάλει. Και τέτοιες εντολές αφορούν το σύνολο των ανθρώπινων αρχών, των αξιών και των συμπεριφορών.
Κάθε άλλη πηγή εκπόρευσης «ηθικής», ειδικά, αν παραβλέπει και αντιμάχεται τις εντολές της φύσης ,είναι απορριπτέα .Και οι «κήρυκες» και διαμορφωτές της (συνήθως μεσσίες, σωτήρες και σαμάνοι ) ένοχοι για «διάπραξη ΄Υβρεως».
Η ανθρώπινη κοινωνία, ως έχουσα εξ ορισμού και εκ φύσεως ενσωματωμένη την ιδιότητα της εξέλιξης και της προόδου, δικαιούται να διαμορφώνει ηθικές, σύμφωνες και υπακούουσες στο πνεύμα και τις ανάγκες κάθε εποχής. Με μια και θεμελιώδη, όπως είπαμε ,όμως, δέσμευση. Αν τέτοιες κοινωνικές αρχές, αντιλήψεις και συμπεριφορές με ηθικό περιεχόμενο, δεν υποκαθιστούν τη φύση ή και την αντιμάχονται. Σε αντίθετη περίπτωση, είναι καταδικασμένες να αποτύχουν και τα μέλη της κοινότητας υποχρεωμένα ,όχι μόνο να μην υπακούν, αλλά και να τις καταπολεμούν.
Επί του θέματος τώρα και προς διευκόλυνση της κατανόησής του ,ας επικαλεστούμε χαρακτηριστικά παραδείγματα τέτοιας αντίφασης και αντιπαράθεσης – εχθρότητας Φύσης και Κοινωνίας στην εποχής μας, αφού πρώτα επισημάνουμε μια βαρύνουσα πραγματικότητα. Μεσούντος σε λίγα χρόνια και του 21ου αιώνα, η «ηθική» της πανανθρώπινης κοινωνίας, καταδυναστεύεται και ασφυκτιά κάτω από το βάρος των θρησκευτικών (κυρίως του Χριστιανισμού και του Ισλάμ) αντιλήψεων και διδαγμάτων περί των κανόνων ηθικής ,όπως , αιώνες πριν, τους διαμόρφωσαν οι ιδρυτές τους και τους διέσωσαν ,ως «εφετμές» , οι συγγραφείς των «ιερών κειμένων» τους.
Ακόμα χειρότερο, έως τρομακτικό, είναι το γεγονός πως ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ,όπως πριν αιώνες, οι ίδιες θρησκευτικές αντιλήψεις περί ηθικού-ανήθικου, καλού- κακού, αμαρτίας-αγνότητας, διαμορφώνουν (διάβαζε διαβρώνουν ) ως το μεδούλι του , το σύνολο του νομικού συστήματος πολλών χωρών. Ακόμα και εκείνων που συνταγματικά διακηρύσσουν και μάλιστα μετ΄ επιτάσεως πως είναι…άθρησκες και βασικά άρθρα τους «θεσμοφύλακες» της ανεξιθρησκείας.
Τέτοια χαρακτηριστικά παραδείγματα της αντίφασης και της σύγκρουσης φυσικών και κοινωνικών κανόνων ηθικής είναι άπειρα. Διαλέγουμε τα πλέον ενδεικτικά που εξυπηρετούν την ανάπτυξή μας:
-
Τα μέλη των κοινωνιών των χριστιανικών και μουσουλμανικών κοινοτήτων, για να περιοριστούμε στις πιο κοντινές μας, σε τρομακτική πλειοψηφική παρουσία, θεωρούν τη σύναψη εξωσυζυγικής- εξωσυντροφικής σχέσης, ως «μοιχεία». Τέτοιους είδους παρεκτροπή, ισοδυναμεί με μέγα «αμάρτημα»- ολίσθημα και συνεπάγεται ακόμα και ακύρωση της «δέσμευσης» περί μονογαμίας , αλλά και βαρύ τραυματισμό των σχέσεων των δύο μερών.
-
Η γυναίκα ,μετά την εγκατάλειψή της στην νέα «εποχή» της «ιδιοκτησιακής αντίληψης» (άγνωστο σε ποια στροφή της πορείας του ανθρώπινου γένους ,μετά πιθανότατα από μια μακρά περίοδο «αθωότητας» της «πρωτόγονης» κοινωνίας ,αντιεξουσιαστικού και αντιιδιοκτησιακύ χαρακτήρα), πέρασε στις εποχές της «μαύρης δουλείας» . Την απώλεια της ιδιότητας του Ανθρώπου και της αναγνώρισης της υπεροχής του ανδρικού φύλου. ΄Η ίδια, υποβιβασμένη πια, ακόμα και με το χαρακτηρισμό από το «Νόμο» σε μια τέτοιας μορφής αναπηρία, της κατάταξής της σε δεύτερης κατηγορίας φύλο, σε “res» (πράγμα) , όχι μόνο στους αστικούς νομικούς όρους, αλλά περισσότερο στην καθημερινής της συνοίκηση με τα μέλη πατριαρχικών και φαλλοκρατικών κοινωνιών, κλήθηκε επί αιώνες της ιστορίας του ανθρώπινου γένους να καταβάλει το άγριο τίμημα του «κολασμένου της γης».