Αλέξανδρος Γιωτόπουλος: «Κατατρόπωσαν τη φοροδιαφυγή φορολογώντας τους φυλακισµένους» (*)
“ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ”
*********
Να υποθέσουμε πως ο φερόμενος ως αρχηγός της Α΄ και Β΄ 17Ν , θεωρεί κινηματική , αριστερή δημοσιογραφία αυτή που υπηρετούν ο Κώστας Βαξεβάνης και η παρέα του και κάθε φορά διαλέγει να στείλει στο “Ντοκουμέντο” τους τα κείμενά του; Δεν έχει πάρει είδηση ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος πως ο «Κωστάκης» για το μόνο που νοιάζεται είναι τα «εν τη παλάμη και ούτω βοήσομεν» και πως , αν του κλείσεις την κάνουλα … φίδι που σε έφαγε, όποιος κι αν είσαι ;
Και ας βγαίνει κάθε τρεις και μία να μας καταγγείλει πως … τον ρίχνει η Δεξιά ,όταν του στερεί τις διαφημίσεις , γιατί είναι αριστερή η εφημερίδα του και ερευνητική η δημοσιογραφία του με ειδικότητα στα σκάνδαλα , κυρίως οικονομικά και …σεξουαλικά (τα τελευταία αφορούν κυρίως άντρες) γι΄ αυτό και τιμωρείται από το κυβερνητικό, αλλά και το φαλλοκρατικό κατεστημένο. (Θου, Κύριε!)
Μια από τα ίδια του παλιού “Ζουγκλιάρη” Μάκη Τριανταφυλλόπουλου και πρώτου διδάξαντος αυτού του είδους την (εξ)ερευνητική δημοσιογραφία . (Θυμηθείτε Κορκολή, Βαβίλη, Εφραίμ- Βατοπέδι, Ζαχόπουλο). ΄Ηταν η εποχή που ο Κωστάκης Καραμανλής έστελνε τη χώρα στον Λεβιάθαν της χρεοκοπίας και ο Χατζηνικολάου ο “Εισαγγελάτος”, ο “Ταρζάν”, τα άλλα καλοταϊσμένα παιδιά από το Γκεμπελιστάν, κρατούσαν στον ανιψιό την… πετσέτα , να μη φανούν ακόμα οι πομπές του.
Και όταν έσκασε η μπόμπα της χρεοκοπίας , το ίδιο αληταριό της κίτρινης αυτής δημοσιογραφίας, «ένιπτε τα χείρας» του. Παρίσταναν τους αθώους και ζητούσανε «την κεφαλήν επί πίνακι» όχι του υπεύθυνου του εγκλήματος ( γιατί άλλωστε τους τάιζε ο Κωστάκης), αλλά από κάτι μικροκαρχαρίες σαν τον Τσοχατζόπουλο και τον Παπαγεωργόπουλο . Ακόμα και από το…μόδιστρο Γαβαλά!
Την ίδια, ακριβώς, δημοσιογραφία υπηρετεί σήμερα και ο θορυβοποιός Κώστας Βαξεβάνης. Και δεν παρεκκλίνει στο ελάχιστο από τα εσκαμμένα των προηγούμενων,
Τί δεν καταλαβαίνει, επομένως, ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος και κατεβαίνει κάθε τόσο, ως ο ευαγγελικός άγγελος να ταράξει τα νερά της δεξαμενής, για να θεραπευτούν κάτι άρρωστοι τύποι, ως τερατογεννήσεις του πατέρα Γκέμπελς σαν τον εκδότη και την παρέα του στο «Ντοκουμέντο»; Τον εαυτό του εκθέτει ο φερόμενος ως ηγέτης της παλιάς επαναστατικής οργάνωσης με τέτοιες επιλογές συνεργασίας και τις… παρέες που κάνει. «Σου δίνω αποκλειστικότητες, κερδίζεις “κλικ” από το κόσμο που συμμερίζεται τη δική μου ιδεολογία και δράση”.
Αλλά , δεν πάει έτσι. Ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος απόκτησε τις δικές του σελίδες στη σύγχρονη Ιστορία της Ελλάδας. Και αυτή την Ιστορία δεν τη γράφουν έμποροι σαν το Παπαχελά και τον Τέλλογλου. Το γνωρίζει ο ίδιος, καλύτερα παντός άλλου. Η Ιστορία αποδίδει πάντα «τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του θεού τω θεώ». Δεν έχει ούτε αφεντικά ούτε «τσέπες». Και στον Αλέξανδρο Γιωτόπουλο έκανε το ίδιο.
Αναφερθήκαμε ,κατά καιρούς και μάλιστα ουκ ολίγες φορές στη κριτική της δράσης της 17 Ν. Για την πρώτη περίοδο, χωρίς τους “Κουφοντίνες και τους Ξηρούς” είχαμε υποστηρίξει πως η Οργάνωση διέθετε μεγάλη λαϊκή αποδοχή για πολλούς λόγους και κυρίως ως γέννημα της περιρρέουσας τότε πολιτικής ατμόσφαιρας. Υπήρξε μια μεγάλη μερίδα του ελληνικού λαού, μετά τα εγκλήματα και την ατιμωρησία της Χούντας, που είδε τη δράση των μελών της «Επαναστατικής Οργάνωσης» να λειτουργεί ως «κάθαρση».
Με την είσοδο ,όμως, των νέων μελών, που σηματοδότησε την έναρξη της δεύτερης περιόδου και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, η Οργάνωση έχασε την αποδοχή του μεγαλύτερου τμήματος της λαϊκής βάσης που τη στήριζε. Οι διάπραξη ληστειών, για παράδειγμα, ακόμα και αν κάποιες διέθεταν το άλλοθι της «απαλλοτρίωσης» ή κάποιες υπήρξαν και τέτοιες, προκάλεσαν τη δυσαρέσκεια, αλλά και την αποστροφή πολλών, αφού ήταν φανερό πως τα «ντου» στις τράπεζες εξελίχθηκαν σε…επάγγελμα και εξυπηρετούσαν κυρίως τις «βιοποριστικές ανάγκες» μελών της Β΄ 17Ν.
Αλλά η κατάρρευση εκείνης της πρώτης λαϊκής αποδοχής και της ιδεολογικής φερεγγυότητας-καθαρότητας της Οργάνωσης, υπογράφηκε σε άλλη άλλη «σελίδα». ΄Ηρθε ως αμετάκλητη συνέπεια της δολοφονίας του Παύλου Μπακογιάννη και υπήρξε η “ληξιαρχική πράξη” του θανάτου της. Ο συνετός, ο πολιτικοποιημένος, χωρίς τις θυμικές εξάρσεις επαναστατών από “κεκτημένη ταχύτητα”, έμεινε άναυδος. Δεν περίμενε ποτέ μια ένοπλη λαϊκή ομάδα να δολοφονήσει έναν «αθώο άνθρωπο» (έστω και στο μέτρο που όλοι θεωρούμαστε «αθώοι»), όταν αυτός ο άνθρωπος ήταν γαμπρός του Κων. Μητσοτάκη. ΄Η είσαι ασυγχώρητα βλάκας ή είσαι «πληρωμένος δολοφόνος».
Λίγο μετά, ως γνωστό, ο Αρχιερέας της Αποστασίας, εκλέχτηκε πρωθυπουργός της χώρας! Μια έκπληξη «μεγατόνων» που δε θα συνέβαινε ασφαλώς ποτέ, χωρίς αυτή την «προμελετημένη» να έχει την απήχηση που είχε, δολοφονία. ΄Εχουμε αναπτύξει επαρκώς και κατά καιρούς τους λόγους και δεν θα τους επαναλάβουμε πάλι τώρα.
Συμπέρασμα:
Αυτές οι σελίδες της Ιστορίας, Αλέξανδρε Γιωτόπουλε, είναι και δικές σου. Και η κρίση της Ιστορίας για τη δράση της Οργάνωσης, της οποίας φέρεσαι ως αρχηγός και στα μέρη που σε αφορούν, είναι εκείνη που περιγράψαμε. Και δε διαπραγματεύονται.
Αλλά, μια τελευταία σελίδα είναι ακόμα υπό «διαπραγμάτευση “. Ως φερόμενος αρχηγός της 17 Νοέμβρη και πολιτικός κρατούμενος πια, ανεξάρτητα από τα «δίκια» που έχεις και κατά καιρούς τα περιγράφεις και τα καταγγέλλεις, πρόσεχε πώς θα τη συμπληρώσεις.
Και πάντως, δεν είναι η καλύτερη τακτική ενός «αντάρτη» της ένοπλης λαϊκής βίας , να περιμένει «εύσημα» επαναστατικότητας με την προσφυγή του στο κάθε Ντοκουμέντο. (Και όχι αποκλειστικά του Βαξεβάνη) . Δε διεκδικείς με αυτό τον τρόπο “αναγνώριση” μέσω των “μικρών δίκιων” σου που είναι σίγουρο πως τα αντιλαμβάνεται , τα υπογράφει και απαιτεί τη ικανοποίησή τους μια μεγάλη κοινότητα πολιτών με δικαικές και πολιτικές ευαισθησίες.
(*)Ακολουθεί σχετική επιστολή-καταγγελία του ίδιου του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου στο Documento.
Σύµφωνα µε τον Σωφρονιστικό Κώδικα, οι κρατούµενοι επιτρέπεται να λαµβάνουν επιταγές απ’ τους συγγενείς τους, διατηρώντας έτσι ένα µικρό χρηµατικό πόστο στη Γραµµατεία. Για να µπορούν ν’ αγοράσουν κάθε βδοµάδα από τον µπακάλη κι απ’ την καντίνα τα είδη πρώτης ανάγκης, σαπούνι, απορρυπαντικό, ζάχαρη κ.λπ. αλλά και µαξιλάρια, καρέκλες, τραπέζια, που σήµερα τα αγοράζουν οι φυλακισµένοι ενώ πριν 22 χρόνια τα χορηγούσε η φυλακή. Και κάποια τρόφιµα αφού το προσφερόµενο συσσίτιο είναι ανεπαρκές.
Στα 22 έτη που είµαι φυλακισµένος έλαβα εκατοντάδες τέτοιες επιταγές, χωρίς κανένα πρόβληµα. Ξαφνικά, τους τελευταίους µήνες µου έκοψαν τις δύο τελευταίες επιταγές που µου έστειλαν η ξαδέλφη µου και η σύντροφός µου, συνολικού ποσού 250 ευρώ. Οι επιταγές µού δόθηκαν, όχι όµως και τα χρήµατα. Κάποιος τα µπλοκάρει. Ούτε το ταχυδροµείο ούτε η φυλακή γνωρίζουν κάτι. Αρα κάποιος ∆ηµόσιος Οργανισµός τα κατάσχεσε χωρίς καµία προειδοποίηση ούτε αιτιολόγηση.
Κι ενώ είµαι φυλακισµένος 22 έτη κι άρα δεν έχω κανένα εισόδηµα. Κι ούτε έχω την πρακτική δυνατότητα να έχω κάποια ηλεκτρονική συναλλαγή.
Βέβαια, όλ’ αυτά τα χρόνια θα ’πρεπε να ’χω συνηθίσει σ’ αυτούς τους εξωφρενικούς παραλογισµούς. Να θυµίσω µερικούς: Με συνέλαβαν τον Ιούλη του 2002 και ερεύνησαν το σπίτι µου, όπου δεν βρήκαν τίποτε το ενοχοποιητικό. Μετά όµως από 9 µήνες, τον Απρίλη του 2003 κι ενώ διεξαγόταν η ∆ίκη, η Αστυνοµία ανακοινώνει ότι βρήκε στο σπίτι µου τον Ιούλη τα κλειδιά που άνοιγαν µια γιάφκα της 17Ν.
Προκύπτει βέβαια το ερώτηµα «γιατί δεν το ανακοίνωσαν όταν έγινε η έρευνα;», οπότε θα µε αποστόµωναν. Το συµπέρασµα είναι ότι ήταν fake news της Αστυνοµίας, που µέτρησε για την καταδίκη µου.
∆εύτερο, ανακοίνωσαν ότι βρήκαν στο σπίτι της συντρόφου µου στους Λειψούς ένα αποτύπωµα αγνώστου, που το ίδιο βρήκαν σε µια γιάφκα της 17Ν. ∆εδοµένου ότι σήµερα η τεχνολογία επιτρέπει τον εντοπισµό του ατόµου σε σύντοµο χρονικό διάστηµα, πώς εξηγείται ότι επί 22 χρόνια δεν βρήκαν σε ποιον ανήκε το αποτύπωµα; Αρα και αυτό ήταν fake news της Αστυνοµίας.
Τρίτο, καταδικάστηκα σε ισόβια κάθειρξη για ηθική αυτουργία, χωρίς να υπάρχει θεµελίωση του corpus delicti, του σώµατoς του εγκλήµατος της ηθικής αυτουργίας ούτε καν για µια από τις 17 ηθικές αυτουργίες! Αυτό δεν είναι fake news, είναι χειρότερο. Είναι παραβίαση του ορθολογισµού, παραβίαση του πνεύµατος του ∆ιαφωτισµού.
Το ίδιο συµβαίνει µε τις πρόσφατες τρεις απορρίψεις των αιτήσεών µου για υπό όρο απόλυση. Τα τρία βουλεύµατα, ενώ αποδέχονται ότι έχω εκτίσει την πραγµατική ποινή των 19 ετών που επιβάλλει ο νόµος και άρα δικαιούµαι την απόλυση υπό όρο (σήµερα έχω εκτίσει 22 έτη δηλ. 3 έτη παρά πάνω αυθαίρετα) εντούτοις την απορρίπτουν γιατί «η διαγωγή µου είναι κατ’ επίφαση καλή».
Παραβιάζοντας τη λογική αφού δεν υπάρχει «κατ’ επίφαση καλή διαγωγή» χωρίς να αποκαλύπτεται η συγκεκριµένη κακή παραβατική διαγωγή που υποκρύπτεται πίσω απ’ τη φαινοµενικά καλή. Τον τελευταίο καιρό έχω βαρεθεί ν’ απαντάω στις ερωτήσεις. Τόσο οι φύλακες όσο και οι φυλακισµένοι µε ρωτάνε συνέχεια «γιατί δε σε αποφυλακίζουν;». Μόλις τους απαντήσω λόγω «της κατ’ επίφαση καλής διαγωγής µου», ξεκαρδίζονται στα γέλια.
Αυτή η άποψη γίνεται εξωφρενική αν σκεφτούµε ότι το ∆ιδακτορικό που απέκτησα είναι διατριβή-έρευνα και δηµοσιεύτηκε σε ξένο επιστηµονικό περιοδικό, πράγµα που αποδεικνύει ακριβώς το αντίθετο. Οτι η διαγωγή µου είναι άριστη, αφού είναι ανιδιοτελής συνεισφορά στην επιστηµονική έρευνα και άρα στην κοινωνία µέσα από την κόλαση της ελληνικής φυλακής.
Ενας απ’ τους πρωτεργάτες του ∆ιαφωτισµού, ο φιλόσοφος Μοντεσκιέ έλεγε ότι η ∆ηµοκρατία διαφέρει από όλα τα άλλα πολιτικά συστήµατα σε ένα στοιχείο. Αυτό είναι η αρετή. Εγραφε στο θεµελιώδες έργο του, το Πνεύµα των Νόµων (1748) µεταξύ άλλων: «Οι Ελληνες πολιτικοί που ζούσαν µέσα στη λαϊκή κυβέρνηση δεν αναγνώριζαν ως κινητήριο δύναµη που την στήριζε παρά µόνο την αρετή (…). «Αλλά όταν, σε µια λαϊκή κυβέρνηση, οι νόµοι έπαψαν να εφαρµόζονται, κι αφού αυτό δεν µπορεί να προκύψει παρά µόνο επί της διαφθοράς της ∆ηµοκρατίας, το Κράτος είναι ήδη χαµένο».
Αυτή η αρετή είναι προφανές ότι είναι απούσα, µε τρόπο επιδεικτικό, από όλες τις κρατικές οντότητες που ανέφερα πιο πάνω. Αλλά κι απ’ τον ∆ηµόσιο Οργανισµό που µου κατάσχεσε αυθαίρετα κι ανεξήγητα το αστρονοµικό ποσό των 250 ευρώ.
23 Νοεµβρίου 2024
Φυλακές Κορυδαλλού
Αλέκος Γιωτόπουλος
