1. ΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ Η ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΧΩΡΑ
2. ΠΑΡΑΔΕΙΔΜΑ ΠΡΟΣ ΑΠΟΦΥΓΗ Η ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΙΣΠΑΝΟΥΣ
3. ΟΙ… ΣΚΑΠΑΝΕΙΣ ΕΞΑΔΕΛΦΟΙ ΤΣΙΠΡΑ.
4. ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ 1952
__________________________________________________________________
1. Spiegel: O Τσίπρας παίζει με τη φωτιά -Να αποφασίσει αν η πυξίδα του δείχνει Βρυξέλλες ή Κρεμλίνο
Ένα είναι το σίγουρο: οι προσπάθειες της Ελλάδας να προσεγγίσει τη Ρωσία και ενδεχομένως να ζητήσει οικονομική βοήθεια θα αντιμετωπιστούν με δυσαρέσκεια από τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο.
Ο επικεφαλής της συντηρητικής ομάδας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος στο Ευρωκοινοβούλιο, Μάνφρεντ Βέμπερ, ξιφουλκεί κατά του Τσίπρα. Με δηλώσεις του στο Spiegel κάνει σαφές πως «ο Αλέξης Τσίπρας λειτουργεί με μια πολύ επικίνδυνη στρατηγική. Το φλερτ του με τη Ρωσία περιπλέκει την κατάσταση και δεν βοηθάει να βρεθεί μια εποικοδομητική λύση στα οικονομικά ζητήματα».
Χάνει χρόνο και εμπιστοσύνη
Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και ο Χέρμπερτ Ρέουλ, επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του CDU/CSU στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Λέει συγκεκριμένα: «Η ένταξη στην ΕΕ σημαίνει αξιοπιστία και εμπιστοσύνη και όχι πονηριά. Παίζει με φωτιά όπως επιδιώκει να λάβει βοήθεια από τη Ρωσία και μπορεί στο τέλος να κάψει τα δάχτυλά του».
Από τη μεριά του, ο αναλυτής Γκούντερ Κριχμπάουμ κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ ότι «χάνει πολύτιμο χρόνο και εμπιστοσύνη. Αντί να αναζητεί συντρόφους στη Ρωσία, ο Τσίπρας θα πρέπει να υποβάλει, επιτέλους, συγκεκριμένες προτάσεις για μεταρρυθμίσεις».
Το Spiegel σημειώνει πως οι προσεγγίσεις Αθήνας-Ρωσίας θα κορυφωθούν με το ταξίδι του Έλληνα πρωθυπουργού στη Μόσχα στις 8 Απριλίου και τη συνάντησή του με τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Στις Βρυξέλλες, αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, υπάρχει η αίσθηση πως η επίσπευση του ταξιδιού (αρχικά ήταν να γίνει τον Μάιο) έχει να κάνει με την επισφαλή οικονομική κατάσταση της Ελλάδας. Πάντως, μέχρι τώρα, δημοσίως, ο Τσίπρας έχει αρνηθεί τις φήμες που τον φέρνουν να ετοιμάζεται να ζητήσει βοήθεια από τη Ρωσία.
Το ταξίδι Λαφαζάνη
Το γερμανικό περιοδικό εστιάζει την προσοχή του στο ταξίδι του Παναγιώτη Λαφαζάνη στη Μόσχα (τη Δευτέρα) και τις συζητήσεις που θα έχει με Ρώσους αξιωματούχους και εκπροσώπους της Gazprom για το θέμα του φυσικού αερίου και γενικά της ενέργειας.
Ο Βέμπερ συνεχίζει την επίθεσή του ως εξής: «Ο Τσίπρας θα πρέπει να εξετάσει προσεκτικά αν το επιθετικό και αυταρχικό σύστημα της Μόσχας είναι ό κατάλληλος συνεργάτης για τον ίδιο ή για τους ελεύθερους και δημοκρατικούς λαούς της Ευρώπης που έχουν αναπτύξει επί δεκαετίες ισχυρούς δεσμούς αλληλεγγύης με την Ελλάδα». Ομοίως, ο Κριχμπάουμ σημειώνει: «Όποιος θέλει να λαμβάνει βοήθεια από την ΕΕ, θα πρέπει να έχει στραμμένη την πυξίδα του στις Βρυξέλλες και όχι στο Κρεμλίνο και σε παραστάσεις στη Μόσχα».
Γράφαμε χτες εδώ (*) πως η δυσαρμονία (αναντιστοιχία) ανάμεσα στη λαϊκή και την κυβερνητική βούληση είναι χαώδης. Εκτός από την ισχνή μειοψηφία των εθνικιστών (υπολογίζονται με βάση κα τη δική μας, πρόσφατη δημοσκόπηση σε ένα ποσοστό όχι μεγαλύτερο από 25% του εκλογικού σώματος), η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού έχει ευρωπαϊκό προσανατολισμό και σε καμιά περίπτωση δεν εγκρίνει τους επικίνδυνους χειρισμούς της κυβέρνησης ,που οδήγησαν τη χώρα στην απομόνωση, τον εξευτελισμό, τη γραφικότητα και την οικονομία ,όχι πια στο χείλος του γκρεμού, αλλά στον πάτο του.
Είναι, ας πούμε, “ηλίου φαεινότερο” πως οι ΄Ελληνες δε “γουστάρουν” ούτε ζωγραφιστό το δικτάτορα της Ρωσίας και πολύ περισσότερο το σύμμαχο και φίλο… ομόλογό του της Β.Κορέας (υπόδικοι αμφότεροι στο διεθνές ποινικό δικαστήριο για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας) ή το γραφικό πρόεδρο της Βενεζουέλας. Αλλά, αυτούς ακριβώς που ο κόσμος στην Ελλάδα σιχαίνεται και γελοιοποιεί , αυτούς ακριβώς η κυβέρνηση των εθνικιστών προσεγγίζει για συμμάχους και φίλους της Ελλάδας!
Οι ίδιοι οι εθνικιστές που κυβερνούν μπορεί μεν να προφασίζονται και να ισχυρίζονται πως έχουν νωπή την… εντολή του ελληνικού λαού, για να απεργάζονται το αντιλαϊκό έργο τους , όμως η αλήθεια είναι άλλη. Ξχνούν πως ο ελληνικός λαός δεν είναι οι τρελαμένοι μειοψηφία των οπαδών των δύο εθνικιστικών μορφωμάτων, που στο σύνολό τους δεν ξεπερνούν τα 2,5 εκατομμύριά ψηφοφόρους . Γίνεται κουραστικό να επαναλαμβάνουμε πως στους ελληνικούς εκλογικούς καταλόγους είναι εγγεγραμμένοι σχεδόν 10 εκατομμύρια Ελλήνων με δικαίωμα ψήφου.
Κι αν είναι σήμερα κυβέρνηση αυτή τραγική η μειοψηφία , το χρωστούν στον αθλιότατο εκείνο παλαιο-Πασόκο και δημαγωγό Κώστα Σκανδαλίδη, που έφτιαξε τον εκτρωματικό-αντιδημκρατικό εκλογικό νόμο,ο οποίος μαζί με την τροποποίηση του 2008 από (ποιον άλλο;) τον ανεκδιήγητο Προκόπη Παυλόπουλο, πρόσφεραν στο πιάτο τις εκλογές στους εθνικιστές.
Ο συγκεκρμένος εκλογικός νόμος, ως γνωστό, ψηφίστηκε το 2004 ΜΟΝΟ από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, ενώ ο (τότε) ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ τον καταψήφισε ως μη αναλογικό. ΄Ομως, σήμερα, αυτός ακριβώς ο εκλογικός νόμος με την τροποποίηση των 50 εδρών …μπόνους, που έδωσε την εξουσία στους εθνικιστές, κρίνεται …σωστός και αναλογικός από την κυβέρνηση. Καθόλου περίεργο. Αν για κάτι μπορούν να υπερηφανεύονται οι σημερινοί κυβερνώντες είναι για αυτές ακριβώς τις ικανότητές τους, να “βαπτίζουν το ψάρι κρέας” και να το σερβίρουν ως τέτοιο.
Επομένως, γιατί αυτή η κατακραυγή και το “κράξιμο” της Ελλάδας από όλους τους εταίρους μας στην Ε.Ε; Γιατί ζητούν ευθύνες από τους ΄Ελληνες στο σύνολό τους; Επειδη έτσι αποφάσισε ένας κοινοβουλευτικός, δικτατορικός στην ουσία του εκλογικός νόμος; Γνωρίζουν πολύ καλά οι φίλοι μας πώς ο ελληνικός λαός έχει ευρωπαϊκό προσανατολισμό και ούτε να ακούσει θέλει πια για έξοδο από το ευρώ. Γιατί ποτέ δε μίλησαν για την αναμφισβήτητη αυτή αλήθεια, αλλά την αποκρύπτουν τεχνηέντως ; Εξυπηρετεί μήπως κάτι και τί ακριβώς;
Αντί, λοιπόν ,εκεί στις Βρυξέλλες να επιτίθενται και μάλιστα με βαριές εκφράσεις και απειλές εναντίον των Ελλήνων συλλήβδην, θα έπρεπε αντίθετα να διατυμπανίζουν καθημερινά πως η κυβέρνηση των εθνικιστών αντιπροσωπεύει μια ελάχιστη εκλογική δύναμη και πως οι ΄Ελληνες καυχώνται για την ευρωπαϊκή τους ταυτότητα.
Κι αν για κάτι θα έπρεπε να φροντίζουν, ιδιαίτερα η κυρία Μέρκελ και ο κύριος Σόιμπλε (για να μείνουμε μόνο στους…κυρίαρχους Γερμανούς) είναι να να αναλάβουν πανευρωπαϊκή “σταυροφορία”, για να φύγει με κάθε τρόπο αυτή η κυβέρνηση της προδοσίας και της απάτης από την εξουσία. ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΙΓΟΥΡΗ, ΓΡΗΓΟΡΗ ΚΑΙ ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΛΥΣΗ. Κι αντί να απειλούν τη χώρα με χρεοκοπία ή να κλείνουν τη στρόφυγγα, ώστε να οδηγηθούμε σύντομα εδώ σε στάση πληρωμών και χρεοκοπία (αυτό μήπως επιζητούν;)να προχωρήσουν στις ενέργειες εκείνες που θα εξαναγκάσουν την άθλια κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου σε παραίτηση. Αυτό επιθυμεί η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων. Και όχι χαζολογήματα, θεατρινισμούς και εναγκαλισμούς της κυρίας Μέρκελ με έναν ανόητο πρωθυπουργό που νομίζει ακόμα πως είναι πρόεδρος 15μελούς σχολείου και όχι πρωθυπουργός της Ελλάδας.
Δεν είναι μόνο οι δικοί μας εδώ παράφρονες. Δε συμπεριφέρονται με σωφροσυνη τλικά ούτε οι Ευρωπαίοι. Πήραν ένα “παλιόπαιδο” στα σοβαρά. ΄Επιασαν βεντέτα. Τραβούν το σκοινί στα άκρα και…ό,τι γίνει. Αυτό, όμως δεν είναι ούτε σοβαρή πολτική ούτε διπλωματία. Είναι τυφλός φανατισμός .Υποπτευόμαστε πως υποκρύπτει και σκοπιμότητα αυτή η συμπεριφορά. Κι αυτό ,ειδικά, φλεγόμασατε να μάθουμε εδώ στην Ελλάδα.
_____________________________________________________________________-
2. Ισπανία: Πρώτος ο Ραχόι, τρίτοι οι Podemos σε νέα δημοσκόπηση –
Το Λαϊκό Κόμμα συγκεντρώνει 23,7% στην πρόθεση ψήφου – Δεύτεροι οι Σοσιαλιστές με 23,6% – Τρίτος ο Πάμπλο Ιγκλέσιας με 21,7%
Με τις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές της Ισπανίας να αναμένονται τον ερχόμενο Μάιο, δημοσκόπηση για την πρόθεση ψήφου της encuestamos.com αναδεικνύει πρώτο το κυβερνών κόμμα του Μαριάνο Ραχόι και τρίτο αυτό των Podemos του Πάμπλο Ιγκλέσιας.
Πρώτο, λοιπόν, εμφανίζεται στην δημοσκόπηση της 26ης Μαρτίου το Λαϊκό Κόμμα (PP) καταγράφοντας ποσοστό της τάξης του 23,7%, σημειώνοντας σημαντική πτώση συγκριτικά με το 44,6% που είχε συγκεντρώσει στις εκλογές του 2011.
Επρεπε να χυθεί ελληνικό “αίμα”, για να βάλουν μυαλό οι Ισπανοί. Η Ευρώπη οδεύει σε πραγματική ένωση-συνομοσπονδία.Τίποτα δε φαίνεται ικανό να τη διασπάσει.
_________________________________________________________________
3. Γιώργος Τσίπρας: Ο χρήσιμος εξάδελφος (σε λεπτούς χειρισμούς εντός και εκτός Ελλάδας)
Τα παιχνίδια στις αλάνες με τον Αλέξη στα Τζουμέρκα, οι κατακτήσεις στο σχολείο, η κοινή πανεπιστημιακή και πολιτική πορεία στην ΚΝΕ, οι αποκλίσεις και η συνδρομή στο κυβερνητικό έργο της εξωτερικής πολιτικής
Πολλά χρόνια προτού ο Γιώργος Τσίπρας γίνει ειδικός γραμματέας Οικονομικών Σχέσεων του υπουργείου Εξωτερικών, ήταν ο μόνιμος σύντροφος του εξαδέλφου του Αλέξη Τσίπρα στα καλοκαιρινά παιχνίδια τους. «Παρότι έριχνε στον Αλέξη εφτά χρόνια, τα δύο αγόρια έκαναν παρέα. Επισκέπτονταν με τις οικογένειές τους το πατρικό χωριό τους, το Αθαμάνιο στο ορεινά Τζουμέρκα, και απολάμβαναν τα μπάνια στο ποτάμι, αλλά και το ποδόσφαιρο στην πλατεία του χωριού», αποκαλύπτει ένας οικογενειακός τους φίλος.
Βοηθούσε και το γεγονός ότι και οι δύο ήταν «κολλημένοι» με τον Παναθηναϊκό. Ηταν κάτι που τους είχαν μεταλαμπαδεύσει οι πατεράδες τους Παύλος και Ηρακλής. Τα δύο ξαδέλφια δεν έχουν ξεχάσει το χωριό τους. Το επισκέπτονται όποτε τους το επιτρέπουν οι υποχρεώσεις τους. Αυτή τη φορά, όμως, παρακολουθούν τα δικά τους παιδιά να παίζουν στην ίδια πλατεία, ενώ εκείνοι με τους συγχωριανούς πίνουν τσίπουρα στο καφενείο.
Παράλληλες πορείες
Ο Αλέξης και ο Γιώργος έχουν κοινά βιώματα και παράλληλες πορείες: φυσική ομοιότητα, πάθος για την πολιτική από τα νιάτα τους, κοινό αντικείμενο σπουδών (είναι μηχανικοί) και μία στενή οικογενειακή-φιλική σχέση που επισφραγίστηκε με την ίδρυση μιας κοινής κατασκευαστικής εταιρείας το 2006. Εκείνοι που γνωρίζουν τον Γ. Τσίπρα κάνουν λόγο για μια ξεχωριστή προσωπικότητα με το δικό της ειδικό πολιτικό βάρος. «Τον αδικεί ο τίτλος του εξαδέλφου. Ο Γιώργος έχει χαράξει τη δική του πορεία – και αυτό είναι γνωστό εντός του κόμματος».
Ενώ και οι δύο άνδρες ξεκίνησαν από την ΚΝΕ, από ένα σημείο και πέρα οι πορείες τους διαφοροποιήθηκαν. Εφτασαν μάλιστα στο σημείο να συγκρουστούν. «Διαφορετικές αντιλήψεις, διαφορετικές συνιστώσες», σχολιάζει στο «ΘΕΜΑ» στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Γ. Τσίπρας γεννήθηκε το 1967. Πατέρας του ήταν ο Ηρακλής Τσίπρας, μεγαλύτερος αδελφός του Παύλου, πατέρα του Αλέξη. Δύο χρόνια μετά τη γέννησή του η οικογένειά του επιστρέφει στην Αθήνα από το Ηράκλειο της Κρήτης, όπου είχε εγκατασταθεί λόγω των επαγγελματικών υποχρεώσεων του πατέρα.
Οι χρυσές δουλειές του Σκαπανέα
Αν και κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950 ο Ηρακλής Τσίπρας υπήρξε στέλεχος της ΕΔΑ, ήταν ένας από τους ιδρυτές της κατασκευαστικής εταιρείας Σκαπανέας ΑΤΕ, η οποία είχε έντονη δραστηριότητα κατά τη διάρκεια της επταετίας. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την τοποθέτησή του στη θέση του υπεύθυνου στο ποδοσφαιρικό τμήμα του Παναθηναϊκού, έχει χρησιμοποιηθεί από πολιτικούς αντιπάλους του Αλέξη Τσίπρα ως υπενθύμιση «παλιών οικογενειακών αμαρτιών που σκιάζουν το προφίλ ενός αριστερού ηγέτη».
Τα σκάγια έχουν πλήξει βέβαια και τον υιό Γιώργο Τσίπρα, παρότι ο ίδιος δεν είχε πάει ούτε στο Δημοτικό όταν ο πατέρας του ανέλαβε θέση στον Παναθηναϊκό επί δικτατορίας. Αν και ο ίδιος έχει διαχωρίσει τη θέση του από εκείνη την απόφαση, αρνείται ότι ο πατέρας του ευνοήθηκε επιχειρηματικά από τη δικτατορία. Ο Γιώργος δεν φοίτησε στο ίδιο σχολείο με τον εξάδελφό του Αλέξη. Αποφοίτησε το 1984 από το Βαρβάκειο, στο οποίο είχε μπει με εισαγωγικές εξετάσεις – και αυτός ήταν ο λόγος που στο πειραματικό αυτό σχολείο φοιτούσαν παιδιά από όλα τα κοινωνικά στρώματα.
Ο Γ. Τσίπρας ήταν κοινωνικός και αθλητικός. Συμμαθητής του θυμάται ότι ήταν ιδιαίτερα καλός μαθητής και πολύ εξωστρεφής. «Ηταν ένας από τους αγαπητούς μαθητές. Είχε πολλούς φίλους και αρκετές κατακτήσεις. Οι νεαρές μαγεύονταν από τα μπλε μάτια και τη βαθιά φωνή του και εμείς τον ζηλεύαμε. Δεν έχει αλλάξει πολύ. Γκρίζαρε όπως όλοι μας». Από τότε ενδιαφερόταν για τα κοινά και είχε αρχίσει να διαμορφώνει την ιδεολογικοπολιτική του ταυτότητα. Αν και οι γονείς του ψήφιζαν το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, ο ίδιος εντάχθηκε στην ΚΝΕ. Ο Γ. Τσίπρας είχε μεγάλο πάθος για τον Παναθηναϊκό. Συχνά μάλιστα έπαιρνε μαζί του στο γήπεδο της Λεωφόρου τον μικρό του εξάδελφο Αλέξη.
Λόγω της διαφοράς ηλικίας αλλά και του διαφορετικού σχολικού περιβάλλοντος, τα δύο αγόρια δεν έκαναν εκείνη την περίοδο στενή παρέα. «Πάντα, όμως, ο Αλέξης θαύμαζε τον μεγάλο του ξάδελφο. Λίγα χρόνια αργότερα, άλλωστε, θα ακολουθούσε τα βήματά του και στο επίπεδο των σπουδών», σχολιάζει φίλος της οικογένειας. Υπό την επιρροή και της οικογένειας, ο Γ. Τσίπρας έδωσε εξετάσεις και πέρασε στο Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών του Πολυτεχνείου το 1985. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του εργάστηκε ως μηχανικός στον ιδιωτικό τομέα.
Το 2006 μάλιστα τα δύο ξαδέλφια αποφασίζουν να συνεργαστούν. Τον Φεβρουάριο εκείνης της χρονιάς συστήνουν ομόρρυθμη τεχνική εταιρεία, η οποία όμως δεν κατάφερε να αναπτυχθεί. Ο Αλέξης αποχώρησε λίγα χρόνια αργότερα. Το μαγικό ραβδάκι της τύχης τον είχε ήδη αγγίξει και μπροστά του ανοιγόταν η προοπτική μιας εντυπωσιακής πολιτικής καριέρας. Ο Γ. Τσίπρας βρήκε άλλο συνέταιρο, αλλά λίγα χρόνια αργότερα και εκείνος θα άφηνε στην άκρη το επάγγελμά του για να αφιερωθεί στην πολιτική.
Αυτή η επιλογή του δεν συνδέεται με την άνοδο του εξαδέλφου του στον ΣΥΡΙΖΑ. Οι πολιτικοί δρόμοι τους άλλωστε είχαν ήδη χωρίσει. Οι δυο τους βρέθηκαν σε διαφορετικά εσωκομματικά στρατόπεδα. Μετά την αποχώρησή του από το ΚΚΕ, ο Γιώργος είχε προσχωρήσει στην ΚΟΕ (Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας), η οποία ήταν η μεγαλύτερη συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ μετά τον Συνασπισμό και διακρίνεται για τις πατριωτικές απόψεις της. Αρθρογραφούσε μάλιστα συχνά και στον «Δρόμο της Αριστεράς».
Λίγους μήνες πριν από τις εκλογές ο Γ. Τσίπρας προσχώρησε στην προεδρική πλειοψηφία και αυτό αναμφίβολα έπαιξε τον ρόλο του για να προαχθεί σε συντονιστή του Τμήματος Εξωτερικής Πολιτικής και Αμυνας του ΣΥΡΙΖΑ. Αμέσως μετά τις εκλογές βρέθηκε στο υπουργείο Εξωτερικών. Από τότε που ο εξάδελφός του έγινε πρωθυπουργός, όταν του θέτουν το ερώτημα, δηλώνει πως η συγγένεια «δεν είναι προνόμιο, είναι μία πρόσθετη απαίτηση για περισσότερη δουλειά». Ανθρωποι που έχουν συνεργαστεί μαζί του τον χαρακτηρίζουν γλυκό και άμεσο άνθρωπο. «Είναι ο τύπος που θα τον συναντήσεις και μετά θα γίνει φίλος σου», σχολιάζει διπλωμάτης που συνεργάζεται μαζί του. «Είναι ένας έντιμος αριστερός. Ξέρει καλά την εξωτερική πολιτική, καθώς παρακολουθεί αυτά τα θέματα εδώ και πολλά χρόνια». Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι γνωρίζει το υπουργείο Εξωτερικών στο οποίο βρέθηκε στο πλευρό του κ. Νίκου Κοτζιά. Ο υπουργός Εξωτερικών υπερασπίστηκε δημόσια τον συνεργάτη του, δηλώνοντας ότι «δεν διορίστηκε στο υπουργείο, αλλά στο γραφείο μου. Πόσο δημοκρατικό είναι να θεωρείται εκ των προτέρων η συγγένεια κατακριτέα;». Πρόσθεσε μάλιστα ότι «όλοι αναγνωρίζουν την πολιτική του σκέψη και ότι είναι ειδικευμένος σε θέματα εξωτερικής πολιτικής».
Σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές, όμως, η τοποθέτηση του Γ. Τσίπρα στο υπουργείο Εξωτερικών ήταν προσωπική επιλογή του πρωθυπουργού. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι με τον νέο του ρόλο, που ακόμα δεν έχει επισημοποιηθεί, έχει ευθύνη για τις διεθνείς οικονομικές σχέσεις στο πλαίσιο του υπουργείου. «Ο Γιώργος είχε κρίνει τον εξάδελφό του όταν ο ίδιος ήταν στέλεχος της ΚΟΕ. Ο πρωθυπουργός ξέρει ότι δεν θα του πει ποτέ ψέματα και δεν θα του αλλοιώσει την αλήθεια. Αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο τον τοποθέτησε στο υπουργείο Εξωτερικών».
Σύμφωνα με διπλωματικές πηγές, ο νέος ειδικός γραμματέας «δεν γνωρίζει το υπουργείο και τον τρόπο που δουλεύει. Τώρα έχει αρχίσει να καταλαβαίνει πώς παίζεται εκεί το παιχνίδι».
Παρά τη στενή συγγενική σχέση, ο Γ. Τσίπρας δεν ανήκει στο επιτελείο του πρωθυπουργού. «Δεν είναι τόσο κοντά στον Αλέξη όσο ο Νίκος Παππάς ή ο Φλαμπουράρης. Ούτε καν στον δεύτερο κύκλο. Φυσικά αν ζητήσει να δει τον Αλέξη, θα τον δεχτεί αμέσως». Οι σχέσεις του μάλιστα με την ομάδα που εδρεύει στο Μέγαρο Μαξίμου δεν φαίνεται να είναι ιδανικές. Οπως μας είπε με νόημα κυβερνητικό στέλεχος, «ο λόγος που μέχρι σήμερα δεν έχει ολοκληρωθεί ο επίσημος διορισμός του ως ειδικού γραμματέα στο υπουργείο Εξωτερικών είναι επειδή έχει καθυστερήσει ο Φλαμπουράρης».
Κατά τα άλλα, ο Γ. Τσίπρας ζει με την οικογένειά του σε ένα διαμέρισμα στο Χαλάνδρι. Είναι παντρεμένος και έχει παιδιά. Κυκλοφορεί μόνος του στο κέντρο και προτιμά να πηγαίνει με τα πόδια από το ένα κυβερνητικό κτίριο στο άλλο. Λατρεύει τις μηχανές και τις περισσότερες φορές κυκλοφορεί με τη δική του, με την οποία απολαμβάνει και τις διακοπές του. Οταν έχει ελεύθερο χρόνο συχνάζει σε καφέ της γειτονιάς του με φίλους και την οικογένειά του.
Σιχαίνεται τα κοστούμια και αποφεύγει να φοράει γραβάτα, ακριβώς όπως και ο εξάδελφός του. Περιορίζεται σ’ ένα πουκάμισο – και μάλιστα μονο όταν το απαιτούν οι περιστάσεις.Εργάζεται πολλές ώρες, είναι ευγενικός με τους συνεργάτες του και αγαπητός στο κόμμα, καθώς δεν είχε ποτέ ύφος. «Είναι φιλικός, ζεστός και πολύ προσιτός», σχολιάζει στέλεχος της Κουμουνδούρου. Οταν μιλάει δημόσια ή δίνει συνεντεύξεις μιλάει αργά και με χαμηλή φωνή. «Σπάνια θα σηκώσει τον τόνο του». Ισως γι’ αυτό του αναθέτουν ειδικές αποστολές…
Επαφές με Ασία και αρθρογραφία
Το τελευταίο άρθρο του κ. Γιώργου Τσίπρα στην ηλεκτρονική έκδοση της «Αυγής» τον Ιανουάριο του 2015 έχει τίτλο «Είναι το Διεθνές Δίκαιο “ιμπεριαλιστικό δίκαιο”» και σχολιάζει ένα άλλο που γράφτηκε στον «Ριζοσπάστη» με αφορμή ομιλία της αναπληρώτριας υπουργού Οικονομικών Νάντιας Βαλαβάνη. Στο κείμενό του ο κ. Γ. Τσίπρας καταλήγει: «Η υποστήριξη του Διεθνούς Δικαίου ως βάση για την επίλυση των ανοιχτών ζητημάτων που αφορούν την Ελλάδα και την ευρύτερη περιοχή αποτελεί μονόδρομο για την υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας και για την προώθηση μιας ειρηνικής, πολυδιάστατης, αντιηγεμονικής πολιτικής και πολιτικής φιλίας με γειτονικούς λαούς. Κατά συνέπεια, η περιφρόνησή του από τα αριστερά ως “ιμπεριαλιστικού δικαίου”, εκτός της άγνοιας που δηλώνει, στην πράξη κινδυνεύει να συμβαδίσει κατά παράδοξο τρόπο με μεσαίες και μεγάλες ηγεμονικές και καθόλου… αριστερές επιδιώξεις στην περιοχή».
Ο κ. Γ. Τσίπρας, ειδικός σύμβουλος του υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά -υπεύθυνος για τις επαφές της Ελλάδας με χώρες της Ασίας και της Ανατολής- αρθρογραφεί αρκετά συχνά σε Μέσα που πρόσκεινται στην κυβέρνηση και πάντα σχολιάζει τις διεθνείς εξελίξεις. Το όνομά του είχε ακουστεί ξανά το 2012 όταν είχε καταλάβει θέση μετακλητού υπαλλήλου στο γραφείο του Ζ’ αντιπροέδρου της Βουλής Αναστασίου Κουράκη. Τότε ο κ. Αλέξης Τσίπρας είχε κόψει τη συγκεκριμένη μετεγγραφή. Σήμερα, όμως, ο κ. Γ. Τσίπρας έχει αναλάβει το δύσκολο έργο της επαφής και επικοινωνίας με αξιωματούχους άλλων χωρών, πάντα σε συνεργασία με τον υπουργό Εξωτερικών και τους αναπληρωτές υπουργούς Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Νίκο Χουντή και Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων Ευκλείδη Τσακαλώτο.
Πρόσφατα βρέθηκε στην Κίνα μαζί με τον κ. Κοτζιά, τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Γιάννη Δραγασάκη και τον υπουργό Επικρατείας Νίκο Παππά ώστε να ετοιμάσουν το επικείμενο ταξίδι του πρωθυπουργού εκεί, το οποίο, εκτός από πολιτικό, θα έχει και οικονομικό χαρακτήρα.
Β. Γούλας
Καλός, χρυσός ο Γιώργος, όπως διαβάζουμε στο παραπάνω κείμενο, αλλά, εμείς λέμε και …ξάδερφος και “Σκαπανέας”.
______________________________________________________________________
4. Η εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη
Σαν σήμερα, το 1952, ο Νίκος Μπελογιάννης καταδικάζεται σε θάνατο και εκτελείται στο Γουδή με τους συναγωνιστές τους Ηλία Αργυριάδη, Νίκο Καλούμενο και Δημήτρη Μπάτση.