Η, πλην των άλλων, τουρκοφάγα «θυγατέρα» Ζωή της   δυναστείας Νίκου Κωνσταντόπουλου, δηλώνει  έτοιμη να  γίνει  πρωθυπουργίνα. ( Ο Κούλης γιατί έγινε, δηλαδή;)

Προετοιμάζομαι για πρωθυπουργός», δήλωσε με σιγουριά το πρωί της Μεγάλης Τρίτης 15/04 στον ΣΚΑΪ 

Μπιμπίλας για Κωνσταντοπούλου: «Φέρτε τη Ζωή στη νέα Βουλή»

 

Για τα ελληνοτουρκικά έχουμε σαφή θέση: δεν μπορεί να προχωράει μια αόριστη διαδικασία δημοσίων σχέσεων που βαφτίζονται διάλογος την ώρα που από την άλλη πλευρά υπάρχουν σοβαρές αμφισβητήσεις κυριαρχικών μας δικαιωμάτων, όπως στα χωρικά μας ύδατα. Δεν μπορεί η Ελλάδα να μην τοποθετείται σθεναρά και να μην αναλαμβάνει ως δικό της ζήτημα την Κύπρο κι όσο συνεχίζεται για 51ο έτος η τουρκική κατοχή. Η Ελλάδα έχει ευθύνη, δεν αρκούν οι μέχρι τώρα πρωτοβουλίες. Είμαστε απολύτως αντίθετοι στις διάφορες διαπραγματεύσεις “
****

 

Η παλιά  και εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα  τριάδα (Βαρουφάκης, Λαφαζάνης, και Ζωή) του  πρώην  κυβερνητικού  ΣΥΡΙΖΟΑΝΕΛ,  αμετανόητοι ως   εθνίκια,  δραχμιστές και πουτινιστές , αποκολλήθηκαν   στις ημέρες μας  .   Το ένα μέλος   εξ αυτής, όμως,  η περίφημη θυγατέρα  του Νίκου Κωνσταντόπουλου  (φίλου και συνεργάτη της οικογένειας των Βαρδινογινάννηδων,  παλιάς, και τρύπιας “αριστερής” καραβάνας) , συνεχίζει να περιφέρει    τη  φαιδρότητά της,  ομού με τη μεγαλομανία και την άκρατη φιλοδοξία της από αιθούσης Βουλής  εις αίθουσαν δικαστηρίων και τούμπαλιν,  ή , όπου βρει πρόσφορο  βήμα και ακροατήριο.

Και δεν κωλώνει πουθενά.  Μιλάει αμετροεπώς (η ίδια  σεμνύνεται πως τα λέει  χύμα και  τσεκουράτα ) επί παντός επιστητού. Εξ ου ,αλλά και ελέω χαχόλων που ευδοκιμούν πλουσίως στη χώρα της φαιδρής πορτοκαλιάς, κατάφερε από τελευταία μαθήτρια, που λίγο έλειψε να απορριφθεί  ,όπως οι παλιότεροι  συμμαθητές  στο παραπάνω  “τρίο” ,  να αναρριχηθεί,  λένε  οι πέτσινες  και ως εκ τούτου ανυπόληπτες και αναληθείς δημοσκοπήσεις των ΠαναγοπουλοΦαναροΓεράκηδων     στη δεύτερη θέση!  Αμέσως μετά, δηλαδή,  τον έτερο Καπαδόκη, Κυριάκο, τον επονομαζόμενο  Κούλη,  μέλος  και αυτός, άλλης αντίπαλης φαμίλιας   και  νυν πρωθυπουργός της χώρας. Φιλοδοξούσα ,ως εκ τούτου και προετοιμαζόμενη, κατά δήλωσή της, να είναι η επόμενη πρωθυπουργίνα της χώρας. ( Γιατί όχι και τούτη;) Με σίγουρα φυλαγμένη τη θέση του υπουργού πολιτισμού στο λαμπερό θεατρίνο Μπιμπίλα και εθνοπατέρα σήμερα, ελέω  της ηγερίας  Ζωής του,   διαπρέποντα καθημερινώς και αδιαλείπτως   σε πρωινάδικους σκυλοκαυγάδες,  όταν δεν παρευρίσκεται  ως μάρτυρας ή μηνυτής στις αίθουσες δικαστηρίων.  

Χτες, πάλι,  η  «κόρη»   άστραψε και βρόντηξε, πατριωτικά  τούτη τη φορά από του βήματος του  καναλιού,  το οποίο κοσμούν  με την     παρουσία τους  εξαιρετικοί εκπρόσωποι   της τηλεοπτικής , κομματικής  κουλτούρας  (διάβαζε παρλαπίπας)    σαν την Κοσιώνη  και τον  Πορτοσάλτε.  Και δήλωσε εμφαντικά πως οι γνωστές εθνικές μας “κόκκινες γραμμές”, πίσω  από τις οποίες ,λέμε  εμείς, καλύπτονται η παγαποντιά και  η λωποδυσία  όλου του  συναφιού του λεγόμενου συνταγματικού, κομματικού τόξου (διάβαζε Κογιόνηδες κάθε είδος και συνομοταξίας ), είναι πάντα εκεί. Και η Ζωή  δε θα μπορούσε να τις αμφισβητήσει ή να τις ξεπεράσει.  Ζωηρές και φρεσκοβαμμένες, μάλιστα, κι από την ίδια, ώστε να μην έχει ουδείς αμφιβολία  περί της εθνικοφροσύνης και της φιλοπατρίας που ομνύει  σύμπας ο  (ανίερος) κομματικός κόσμος της χώρας.  Ασφαλώς, πρώτη και καλύτερη η  προεδρίνα  της πλεύσης και ανάκρουσης.  Και όποιος από τους άλλους, τους… απλούς και καθαρούς τη καρδία ,  αρνείται να υιοθετήσει  τέτοιες γραμμές απάτης και δηλώνει πως δεν υπάρχουν, αλλά κατασκευάζονται για να εξυπηρετούν συμφέροντα  και  σκοπιμότητες , είναι προδότης, ρίψασπις και εχθρός της πατρίδας.

 

Μην το ψάχνετε. Ούτε να το κουράζετε τόσο πολύ , όσοι διαλέγετε να δηλώνετε   οπαδοί (ιδιότητα, βέβαια,  που  σας στερεί εκείνη του  πολίτη). Μια και δεν εισακούονται και δε σας πείθουν   η λογική και η σωφροσύνη    όσων απέχουν από το κομματικό θέατρο και επιλέγουν την πολιτική στάση της διαμαρτυρίας με την άρνηση της συμμετοχής τους στο πανηγυράκι  των εκλογών, τουλάχιστον, όταν πηγαίνετε στην κάλπη, θυμηθείτε.

Μπορεί να μην έχετε  δυνατότητα να αναγνωρίσετε   στο πάκο  με τα  ψηφοδέλτια  το όνομα του  καλύτερου, ούτε καν του μέτριου (δε συμμετέχουν τέτοιοι σε εκλογικές παρωδίες),  όμως, ένα μέτρο σύγκρισης  τουλάχιστον για  να βρίσκετε κάθε φορά τον και…  μη χειρότερα,   το δίνει η Ζωή. Είναι  η προσωποποίηση της κομματικής αγυρτείας,  της δημαγωγίας και  της  αναισχυντίας . Αλλά και της ιλαρότητας και της μωρίας   σε τέτοιο πλεόνασμα, ώρες ώρες, που κάνει  το πανελλήνιο, “παρδαλό κατσίκι”  να σκάει από τα γέλια. Αντί ,βέβαιαα, το ίδιο να γελάει για ελόγου του, τέτοιο …παρδαλό  που είναι!