Η ενέργεια μετατρέπεται σε εργαλείο γεωπολιτικής, αλλά και σε παράγοντα επιχειρηματικής στρατηγικής. Τι σημαίνει αυτό για τον πλανήτη και για το μέλλον της ανθρωπότητας; Το νέο δόγμα Τραμπ μας δίνει μια πρώτη γεύση.
&&&
Energy is becoming both a tool of geopolitics and a factor of business strategy. What does this mean for the planet and for humanity’s future? Trump’s new doctrine gives us a first glimpse.
Ενέργεια, Επιχειρήσεις και Γεωπολιτική: Το Νέο Δόγμα Τραμπ
Της Διοτίμας
Την περασμένη εβδομάδα, στο Ζάπειο Μέγαρο της Αθήνας, διεξήχθη ένα σημαντικό Συνέδριο για τη Διατλαντική Ενεργειακή Συνεργασία. Κατά τη διάρκεια του συνεδρίου υπογράφηκαν δύο κρίσιμες συμφωνίες: η μία για την εξόρυξη υδρογονανθράκων στο Ιόνιο, με επικεφαλής την αμερικανική Exxon Mobil, και η άλλη για την προμήθεια και μεταφορά αμερικανικού LNG προς την Ανατολική Ευρώπη.
Η πολιτική Τραμπ δείχνει ότι η εξωτερική πολιτική, όπως την ξέραμε, μετασχηματίζεται σε σχήμα επιχειρηματικών συμφωνιών, όπου η ενέργεια γίνεται εργαλείο γεωπολιτικής επιρροής. Η παρουσία μεγάλων εταιρειών σε στρατηγικές περιοχές, όπως το Ιόνιο ή η Ανατολική Ευρώπη, ενισχύει την αμερικανική επιρροή, μειώνει την εξάρτηση από άλλες δυνάμεις και μετατρέπει την ενεργειακή ασφάλεια σε ζήτημα στρατηγικής σημασίας.
Η χρήση της ενέργειας με αυτόν τον τρόπο έχει διττή όψη: από τη μία μπορεί να ενισχύσει τη σταθερότητα και την προμήθεια καθαρών καυσίμων σε περιοχές που τα χρειάζονται, από την άλλη, παραμένει εξάρτηση από ορυκτά καύσιμα, με περιβαλλοντικό κόστος και κίνδυνο γεωπολιτικών πιέσεων.
Αν όμως η ενέργεια αλλάξει μορφή —με πλήρη μετάβαση σε ανανεώσιμες πηγές και τεχνολογίες χαμηλών εκπομπών— η γεωπολιτική θα ανατραπεί. Οι παραδοσιακές ενεργειακές δυνάμεις θα χάσουν μοχλούς ισχύος και η στρατηγική θα βασιστεί σε τεχνολογική υπεροχή, καινοτομία και βιωσιμότητα. Η ενεργειακή μετάβαση μπορεί να ανοίξει τον δρόμο για έναν πιο βιώσιμο και ισορροπημένο πλανήτη, όπου η ισχύς δεν θα εξαρτάται πλέον από τα ορυκτά καύσιμα, αλλά από την ικανότητα των κοινωνιών να καινοτομούν και να συνεργάζονται.
Energy, Business, and Geopolitics: The New Trump Doctrine
by Diotima
Last week, a major Transatlantic Energy Cooperation Conference was held at the Zappeion in Athens. During the event, two significant agreements were signed: one for hydrocarbon extraction in the Ionian Sea, led by the American company Exxon Mobil, and another for the supply and transport of U.S. LNG to Eastern Europe.
Trump’s policy demonstrates a transformation of foreign policy into a framework of business agreements, where energy becomes a tool of geopolitical influence. The presence of major corporations in strategic regions, such as the Ionian Sea or Eastern Europe, strengthens American influence, reduces dependence on other powers, and turns energy security into a matter of strategic importance.
This approach to energy has a dual aspect: on one hand, it can enhance stability and ensure the supply of cleaner fuels to regions in need; on the other, it maintains dependence on fossil fuels, with environmental costs and the risk of geopolitical pressures.
However, if energy transforms —through a full transition to renewable sources and low-emission technologies— geopolitics will be fundamentally reshaped. Traditional energy powers may lose their leverage, and strategy will be based on technological superiority, innovation, and sustainability. The energy transition could pave the way for a more sustainable and balanced planet, where power no longer depends on fossil fuels but on societies’ capacity to innovate and cooperate.